Honorair kozak

by Tommy Wieringa, Martien Frijns (Editor)

Dit zijn de avonturen van een hotelburger en een onvermoeibare reiziger. Op de Oekraïense steppe wordt Tommy Wieringa tot honorair kozak geslagen, in Wenen vindt hij een illustere dubbelganger die naamloos door de geschiedenis werd toegedekt en in een woestijnklooster waant hij zich de valse bruid van Jezus. De reis voert langs muzen en minnaressen, gaat te paard, per schip en in gammele vliegtuigjes – Wieringa toont zich een onverschrokken wereldveroveraar.

Veel van zijn tochten ondernam Tommy Wieringa om onderzoek te doen voor zijn romans Joe Speedboot , Caesarion en Dit zijn de namen , boeken die voor de liefhebber duidelijk meeklinken in deze verhalen.

Genres: Nonfiction, Literature

240 pages, Kindle Edition

Published November 5, 2015

About the author

Tommy Wieringa (born 20 May 1967 in Goor, Overijssel) is a Dutch writer. He received the Ferdinand Bordewijk Prijs in 2006 for his novel Joe Speedboat.

Reviews

[Elisa Goudriaan · Rating 4 out of 5]

Ik kende Tommy Wieringa nog niet zo goed en was positief verrast door dit boek. Ik genoot van zijn enorme belezenheid (van Sebald tot Paustovski en Babel), zijn humor, zijn mensenkennis, zijn landenkennis en reiservaring, de verhalen over zijn Caraïbische jeugd, en tot slot het geweldige verhaal over zijn Tsjechische dubbelganger, die hij ontdekte op een schilderij van Egon Schiele!

[Bert · Rating 2 out of 5]

Soms kan je je als lezer enorm mispakken aan een boek. Dat ligt meestal niet aan jou. Het de schrijver verwijten zou te makkelijk zijn. Misschien ligt hij je niet, of lees je hem op een verkeerd moment. Dit boek las ik niet op een verkeerd moment - ik hou van dit soort literatuur. Ik had veel zin om dit boek te lezen. Is het Wieringa dan die me niet ligt. Ik weet het niet, en ik wil het niet denken. Het is het eerste wat ik van hem lees, en ik vermoed dat zijn romans in niets met dit werk te vergelijken zijn. Zijn schrijfstijl misschien, zijn manier van denken en beschrijven wellicht. Maar de vele anekdotes in dit boek geven blijk van uitgebreid en doordacht schrijfwerk. En daar verbergt zich het addertje. Deze verhalen, deze korte en haast altijd plotloze anekdotes, komen recht uit het notitieboekje van de schrijver. Een schrijver onderweg ziet, beleeft en noteert. Dat hoort bij zijn vak. Het is de fichebak van zijn geheugen, waar hij later overvloedig uit putten kan. Ik gun Wieringa zijn notitieboekjes. Laat hem er nog veel vol pennen. En er voldoende inspiratie uit halen om nog meer te schrijven. Uitgewerkte verhalen, romans of essays, die de moeite waard zijn om gelezen en uitgegeven te worden. Want daar heb ik mij ditmaal mispakt. Aan de uitgeverij die ik zo waardeer om de vele uitgaves van dit soort literatuur. Als lezer durf je al eens vergeten dat een uitgever al te vaak teert op het succes van zijn schrijvers. En dat je dan soms iets in handen krijgt dat eigenlijk niet in boekvorm hoefde uitgegeven te worden. Gun schrijvers als Tommy Wieringa de tijd om aan een boek te werken. Gun hen die reis en dat notitieboekje. Geef de lezer de reis cadeau. En niet die tot geeuw verleidende krabbels van de reiziger.

[Myriam · Rating 4 out of 5]

Het adagium ‘Voor een scheppende geest bestaat er geen arme, onbelangrijke plaats,’ dat bij Rilke toedicht, maakt Wieringa in ‘Honorair Kozak’ meer dan waar.
Met grote aandacht en liefde en in de hem kenmerkende, uiterst gecondenseerde en elegante taal voert hij ons langs de vele plaatsen, mensen en emoties van zijn tientallen reizen. Korte stukjes, vaak niet langer dan een pagina, meestal een kleine twee, af en toe enkele meer. Columns die in hun beknoptheid een diepere kijk bieden dan een uitgebreid reisverslag zou kunnen. Verslavend, maar met mondjesmaat te genieten. Een doos bonbons eet je ook niet in een keer leeg.

“In restaurant Maluentu in Cabras, Sardinië, vroeg Francesa me om de vertaling van twee van mijn boeken te signeren. In het ene boek schreef ik ‘Per Francesca, la musa di qualcuno’, in het andere hetzelfde in het Nederlands: ‘Voor Francesca, iemands muze’, een opdracht die ik reserveer voor buitengewone vrouwen. Ik was trots op mijn taal, die in twee woorden zei waar de hare vier voor nodig had.
‘Ja, maar wat klinkt het mooi in het Italiaans,’ zei ze. ‘Zo muzikaal. Zo … romantisch.’
‘Verspilling van woorden,’ zei ik. (…)
‘Muzikaliteit en schoonheid zijn eeuwig,’ zei ze.
Ik antwoordde dat ik het juist een beetje laconiek wilde, een beetje kortaf liefst.
‘Hoe kun jij dat zeggen,’ zei ze, ‘jij die zulke boeken schrijft…’
‘Ik ben niet ongevoelig voor het romantische,’ zei ik, ‘maar in de literatuur is het vaak een zwakte, valsheid in geschrifte, een karikatuur van de verhoudingen die je probeert te onderzoeken. Het is, met andere woorden, een onanvaardbaar gebrek aan precisie. Dus als het gaat om de keus tussen romantiek en zakelijkheid…’”

[Siebe · Rating 2 out of 5]

'De gevaren van een leven in de comfortzone'. Een korte reactie op de nieuwe bundel reisverhalen van Tommy Wieringa op De Reactor:
http://www.dereactor.org/home/detail/...

[Ronald van Duivenboden · Rating 3 out of 5]

Dit boek moet je niet in één keer uitlezen, dan gaat het vervelen. Honorair Kozak moet je zo nu en dan er even bij pakken tussen wat andere boeken door. Het is net een zaal in een museum die helemaal vol hangt met kleine schilderijtjes. Als je daar de helft van hebt gezien, slaat de verveling toe. Beter is het daar nog eens een paar keer terug te komen.
De verhaaltjes zelf zijn wel aardige anekdotes maar een groot deel is, hoe mooi ook opgeschreven, nauwelijks de moeite van het lezen waard. De persoonlijke notities van de auteur op deze manier voor het voetlicht gebracht heeft mij nauwelijks kunnen boeien. Jammer dat Tommy Wieringa net als met zijn boek 'Ga niet naar zee' zijn lezers opscheept met niet nader uitgewerkte plotloze oninteressante verhaaltjes die rechtstreeks zijn ontleend aan het opschrijfboekje van de auteur.
Het wordt weer tijd voor een echt boek van de hand van Wieringa, hij kan veel beter.

[Merel · Rating 4 out of 5]

Mooie, kleine stukjes over beslommeringen op reis. Op een gegeven moment merk je op dat er een soort romantisch/nostalgische 'arrogantie' is zit van iemand die graag een held wilt zijn. Een held die in het kleine het grootse ziet. Maar misschien moet je wel een held zijn, in de omschrijvingen van de reis en de bestemming.

[Hans van der Veeke · Rating 4 out of 5]

Aaah, Tommy Wieringa is altijd genieten. Hij weet zulke mooie zinnen te smeden, details te belichten en de kleinste dingen interessant te maken. Na het lezen van zijn verhalen heb ik altijd zin om zelf het toetsenbord ter hand te nemen. De verhalen zijn kort, vaak herkenbaar, meestal boeiend maar een enkele keer te ver van mijn (begrips)bed. Toch genoten van het boek en daarom vier sterren.

[Marloes · Rating 2 out of 5]

Niet het beste dat ik van lieveling Tommy heb gelezen. Ik kreeg het idee dat dit boek een zoethoudertje is, terwijl hij zijn nieuwe roman aan het schrijven is. Van mij hoeft zo'n zoethoudertje niet. Ik wacht liever geduldig op de volgende roman.

[Nicole Bouvrie · Rating 1 out of 5]

Echt een boek dat me niet kon boeien.

[Yoy · Rating 1 out of 5]

Als road-movie heb je hier niets aan. De stukjes verspringen van het ene continent naar het andere, en worden heel snel afgeraffeld, zonder veel poëzie en zonder dat een plek of idee je bijblijft. Bovendien worden meer hotels dan plaatsen beschreven. Dat zou geen bezwaar zijn, als het goed gebeurde. Maar dat is niet het geval.

Zeurderig, saai, en banaal!
Het geheel komt vooral over als saai. Mooie zinnen krijgen we slechts met mondjesmaat. Er is geen humor (dit zijn korte stukjes, maar zeker geen cursiefjes). Nou ja, misschien zijn sommige teksten die heel zeurderig geschreven zijn, bedoeld als droge humor. Maar dan is het wel héél droog als humor. En vooral zijn de onderwerpen totaal oninteressant. Maatschappijkritiek idem: er is wel af en toe zo’n zijn, maar die is dan oh zo banaal… nooit eens interessante bedenkingen… De auteur is een man zonder ruggengraat die de wereld ziet en af en toe ‘Ach ja’ of ‘Tja’ zegt.

Niks aan gewerkt
Het is frustrerend omdat soms een verhaal een goed idee heeft, en je dan denkt: ‘Werk dit uit! Maak hier toch een volwaardig mooi kortverhaal van, zodat we de tijd krijgen om ervan te genieten, en gooi de rest in een kartonnen doos. Maar nee, op die vlakke monotone stem wordt het idee genoteerd, en zo snel afgeraffeld dat het al voorbij is nog voor je beseft dat er eindelijk iets leuks was.

Ik vond het saai, van de eerste minuut tot de laatste, en ben het eens met de commentaren op dit boek van veel lezers op Goodreads die uitleggen dat ze het niet goed vinden.

Facebook is beter
Op Facebook zijn ook mensen die hun reisverhalen noteren. Als deze mensen een vlotte pen hebben, is er veel kans dat hun reisverhalen boeiender zijn dan dit van Wieringa.

[Nathalie · Rating 4 out of 5]

Nog een jongen op reis! De 'jongens' die reisverhalen schrijven, zijn dan ook verhoudingsgewijs in de meerderheid. De jongen Tommy Wieringa is uiteraard al lang een man met veel reiservaring. Als lezer in zijn kielzog leer je zowel bekendere als volledig nietszeggende plaatsnamen kennen. (Zijn laatste halte is bijv. Nógrádsipek in Hongarije wat bij mij geen enkele bel doet rinkelen.) De reizen die hij in dit laatste boek 'Honorair kozak' beschrijft, maakte hij terwijl hij enkele van zijn romans schreef, en komen nu tot leven in zijn onnavolgbare stijl van scherpe observaties, heerlijke anekdotes, persoonlijke mijmeringen, aparte ontmoetingen. Ze kunnen zowel plaatsvinden in zijn eigenste Nederland of in België, dan wel in de steppe van Mongolië (waar hij tot 'Honorair kozak' wordt verheven, de referentie naar de titel), of in dé plaats van zijn jeugd en vol van heimwee, Curaçao. Hij mijmert over zijn vroeg 20ste eeuwse evenbeeld, Victor Ritter von Bauer, in Wenen en in het land van diens herkomst, Tsjechië. Of over het kunstwerk van een Italiaanse immigrant, Sam Rodia in Los Angeles. Tommy Wieringa beschrijft als geen ander de vele reisbelevenissen met een bewonderenswaardige vertedering en inlevingsvermogen. Het fragmentarische van dit boek stoort me wel wat bij het lezen om eerlijk te zijn. Hoewel hij een heerlijke empathische en poëtische schrijfstijl heeft, vind ik maar moeilijk een lijn door zijn vele verhalen, en springt hij echt van de hak op de tak. Als dit niet het geval was geweest, had ik net nog wat enthousiaster geweest over dit zeer poëtische reisverslag.

[Dorien · Rating 4 out of 5]

Een met zorg samengestelde van reisverhalenbundel van de hand van Tommy Wieringa, dat vind ik altijd leuk. Het is een selectie van verhalen die op een of andere manier logisch en vloeiend in elkaar overgaan. Dat kan zijn omdat ze in dezelfde stad of hetzelfde land spelen, of omdat het onderwerp gelijkwaardig is. Wieringa heeft zijn soms hilarische belevenissen op zijn geheel eigen, onnavolgbare wijze neergepend, zoals altijd met fraai taalgebruik:
Grijpers verplaatsen brokken basalt als waren het kiezels. Nog lang klinkt het schrapen van staal op steen in mijn rug.
Kortom, het was weer een feestje om te mogen lezen.

[Jacco Hoekstra · Rating 1 out of 5]

Onaf. Na de geweldige boeken Caesarion en Dit zijn de namen van Tommy Wieringa, was dit een tegenvaller. Het zijn niet eens losse verhalen, maar snippers, sterk variërend in kwaliteit. Alsof je te veel korte boekfragmenten of willekeurige, onvolledige stukjes uit de zaterdagbijlage van een krant achter elkaar leest.

[Jan · Rating 2 out of 5]

Tweede boek van Wieringa dat ik lees, en het ligt me echt niet. Ik vond Honorair Kozak een onsamenhangend geheel van flarden tekst, met sterk narcistische inslag, en vaak met vooroordelen over bepaalde onderwerpen. Ik twijfel er zelfs aan of ik het boek onder literatuur ga klasseren, dan wel onder pulp.

[Jan · Rating 5 out of 5]

Wat een geweldige schrijver is die Wieringa toch. Reisverhalen met vele passages die blijven hangen. Kriskras reizend door de wereld met als gemeenschappelijk kenmerk oog voor detail en een virtuoos taalgebruik. De 'Nooteboom' van nu en dat is alleen maar als compliment bedoeld.

[Albert Faber · Rating 3 out of 5]

Korte impressies, schetsen en cursiefjes van de reizen van Tommy Wieringa. Geen verhalen, waardoor wel extra duidelijk wordt wat een mooischrijver Wieringa eigenlijk is. Prachtige zinnen, mooie metaforen.

[Arie Kok · Rating 4 out of 5]

Wieringa blijkt in dit boek ook een meester in de kleine ruimte te zijn. Scherpe observaties, stylisch sterk opgeschreven. De kwaliteit is wel wat wisselend, en je moet het boek niet in een keer uit willen lezen. Maar als tussendoortjes zitten er bijzondere en fijnzinnige pareltjes tussen.

[Chris Muylle · Rating 3 out of 5]

Reisverhalen of liever -cursiefjes van om en bij de twee pagina's. Een zoethoudertje?

[Anouk · Rating 4 out of 5]

Great short stories but not a must read like Dit zijn de namen.

[A Taste · Rating 4 out of 5]

Hoe kleine verhalen groots kunnen zijn. Het oog voor detail en voor de verborgen geschiedenissen onderscheidt de echte reiziger van de toerist. En Wieringa is een reiziger pur sang.

[Christine · Rating 4 out of 5]

Genoten van dit boek! Prachtige, korte reisverhalen met scherpe observaties in mooie, beeldende taal.

[Michiel Hekkens · Rating 1 out of 5]

Een tamelijk willekeurige verzameling van ongeinspireerde reisverhalen. Eentje gaat over een verlepte vrouw die hem wil zoenen op een boot op de Zwarte Zee, waarna haar 'boze oog' hem ervan weerhoudt te kunnen masturberen. Eentje gaat over een haiku die hij probeert te bedenken. Het lukt eerst niet en op het laatst lukt het wel. We krijgen niet te lezen wat hij heeft bedacht. Als schrijvers echt geen inpiratie meer hebben, dan gaan ze schrijven over hun schrijfproces. Bij Tommy bestaat dit uit wandelen en masturberen.

En ja, heel af en toe zit er wel een aardig stukje tussen. Het is te weinig. Eén ster omdat hij in NRC laat zien dat het veel beter kan. Een straf voor luiheid.

[Wijnand · Rating 2 out of 5]

Ik verwachtte een roman maar kreeg een gefragmenteerde reeks reisverhaaltjes. Het lijken wel NRC columns met wat minder actualiteitswaarde. Alle reisaantekeningen van de afgelopen decennia bij elkaar geveegd waarin en Wieringa zich dikwijls gevoelig toont voor vrouwelijk schoon in allerlei uithoeken van de wereld. Er zitten enkele pareltjes bij, maar verder een beetje teleurstellende box of oddities.

[Aaron Maes · Rating 3 out of 5]

Bij Tommy Wieringa moet je toch altijd eerst een beetje over Tommy Wieringa raken, maar eens je daar bent, leest het wel weer lekker weg. Tommy Wieringa doet dan ook veel stoere dingen. Dat hij het weet van zichzelf, maakt me niet zo veel uit. Lekker meegenoten met hem tijdens deze reisnotities, niet toevallig zijn de iets langere verhaaltjes de beste.

[Steven · Rating 4 out of 5]

Ideaal nachtkastjes-boek. Reisverhalen van over de hele wereld van één van Nederlands beste schrijvers. Geen kop-staart verhalen, maar indrukken, overpeinzingen, beschouwingen. Heb tijdens het lezen wat obscure locaties die Wieringa aandoet opgeslagen om ook eens te bezoeken.

[Bernadet · Rating 5 out of 5]

Hij is meer dan 5 sterren waard, deze bundel reisverhalen.

Puur, rechtdoorzee, pakkend.

[Bob · Rating 4 out of 5]

Lekker divers en rauw omschreven belevenissen rond de wereld. Een aanrader met veel herkenning.

[Lysbeth Van Valkenburg-Lely · Rating 3 out of 5]

Een prettig boek om te lezen met leuke korte verhalen die toch ook weer een soort draad hebben met elkaar.

[Ariena · Rating 3 out of 5]

Vermakelijke en intrigerende korte verhalen. Beeldend, het is veelal alsof je er bij bent en het zelf meemaakt. Tegelijkertijd brengt het iets nieuws en iets van - gek genoeg - lome spanning.

[Greet · Rating 3 out of 5]

Leuke kortverhalen.
Ideaal om mee te nemen wanneer je in een wachtzaal zit.