Stanisław Mackiewicz pseudonim Cat (1896–1966), publicysta, prawnik, polityk, premier rządu RP na wychodźstwie. Przed I wojną światową należał do organizacji "Zet", a w latach 1916–17 do Polskiej Organizacji Wojskowej (POW). W wojnie polsko-bolszewickiej walczył jako ochotnik. Był założycielem i, w latach 1922–1939, redaktorem naczelnym wileńskiego dziennika "Słowo". Jako monarchista i konserwatysta zaliczany był do grupy tzw. żubrów wileńskich. W 1931 r. odbył podróż po ZSRR, po której ostro skrytykował stosunki tam panujące. Był zwolennikiem J. Piłsudskiego. Od 1928 r. do 1935 r. pełnił funkcję posła na sejm z ramienia Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem (BBWR). Po śmierci Piłsudskiego (1935) należał do prawicowej opozycji wobec rządów sanacyjnych. Podczas II wojny światowej był członkiem emigracyjnej Rady Narodowej. Krytykował politykę rządu gen. W. Sikorskiego, kwestionował układ Sikorski–Majski. Po zakończeniu II wojny światowej pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. W latach 1954–55 pełnił urząd premiera rządu RP na wychodźstwie. W 1956 r. powrócił do Polski.
ادبیات روسیه را در دوران پیش از انقلاب میتوان به چهار دوره تقسیم و هر دوره را با نام یکی از بزرگترینهای آن دوره مشخص کرد. دورهی اول: پوشکین و گوگول. پیش از آن در روسیه در واقع هیچچیز نبود. در میان کشورهای اسلاوی فقط لهستان از آغاز قرن شانزدهم دارای زنجیرهای به هم پیوسته از آفرینش ادبی بود. دورهی دوم: به ترتیب تورگنیف، تولستوی، داستایفسکی – بنا به رأی معاصرانشان – اما به زعم ادبشناسان امروزی: داستایفسکی، تولستوی، تورگنیف. دورهی سوم: تولستوی و چخوف. دورهی چهارم: مرژکوفسکی و تولستوی. چهار نسل ادبی. تولستوی در زمان نسل اول به دنیا آمد، نسل دوم نویسندگان را نمایندگی میکرد و کماکان به همان برازندگی در نسل سوم حضور داشت و در دوران نسل چهارم نیز نوشتن را ادامه داد
آیا هنرمند رو فقط باید از دریچهی آثارش شناخت؟ یا شناخت زندگی و زمانهی اون میتونه درک ما رو از آثارش عمیقتر کنه؟ نمیدونم. اما میدونم که تو آثار داستایفسکی، همیشه ردی از تاریخ، سیاست و جامعهی روسیهی قرن نوزدهم هست؛ چیزهایی که برای من، بدون پیشزمینه، مبهم و گنگ بودند. خوندن این کتاب از استانیسلاو ماتسکهویچ، جواب خیلی از پرسشهای ذهنیم رو داد و به من کمک کرد تا داستایفسکی رو بهتر بشناسم؛ هم بهعنوان نویسنده، و هم بهعنوان انسان. البته، این آشنایی فقط باعث تحسین بیشتر نشد؛ برخی از ویژگیهای نهچندان دلنشین شخصیتش هم برام روشنتر شد. اما اتفاقا همین نکته، تصویر انسانیتری از اون ساخت؛ نه قدیسی بینقص، بلکه مردی رنجکشیده، پرآشوب و پیچیده.
و در نهایت با خودم فکر کردم: آیا واقعا ممکنه کسی بدون تجربهی رنج، بتونه اینقدر خوب از اون بنویسه؟
نه تنها آثار و زندگی داستایفسکی در این کتاب به خوبی مورد نقد و بررسی قرار گرفته اند بلکه اطلاعات زیادی درباره ی روسیه ی آن زمان نیز در این کتاب موجود است که در سایر کتب به آنها برنخورده بودم . به این موارد باید ترجمه ی پاکیزه و روان روشن وزیری را نیز افزود