29 μικροδιηγήματα, θραύσματα του παράδοξου, επιχειρούν να υπονομεύσουν οικείες όψεις μιας θλιμμένης πραγματικότητας. Γεμάτα ειρωνεία και λόγο κυνικό, μα και χιούμορ κατεδαφιστικό που ανατρέπει τις βεβαιότητες, συνθέτουν έναν λαβύρινθο λογικής και φαντασίας.
Αφηγήσεις πάλλουσες και σκοτεινές, όλες σε πρώτο πρόσωπο, χτίζουν μικρόκοσμους απωλειών και μετά τους γκρεμίζουν. Οι ήρωες των μικρών αυτών ιστοριών είναι ακροβάτες που παραπαίουν μεταξύ ευτράπελου και τραγικού, προκαλώντας έκπληξη και θυμηδία.
O Γιάννης Φαρσάρης (English: Giannis Farsaris) είναι καθηγητής πληροφορικής. 'Εχει δημοσιεύει διηγήματα και κείμενα για το διαδίκτυο σε περιοδικά και εφημερίδες.
Το Johnnie Society, το πρώτο του μυθιστόρημα, καινοτόμισε στον ελλαδικό χώρο με την ελεύθερη κυκλοφορία του στο ίντερνετ.
Υπάρχουν κάποια πράγματα που μου ήρθαν στο μυαλό αμέσως μόλις ολοκλήρωσα το Φόβος κανένας του Γιάννη Φαρσάρη και θέλω να τα πω χωρίς εισαγωγές.
- Τούτο δω το βιβλίο εκδόθηκε μέσω crowdfunding και επίσης μπορείς να το διαβάσεις δωρεάν ΕΔΩ μιας και το e-book διανέμεται ελεύθερα με άδεια Creative Commons. - Τούτο δω το βιβλίο είναι ένα από τα καλύτερα παραδείγματα self-publishing που θα βρεις στην Ελλάδα. Μπορείς να διαβάσεις περισσότερα γι' αυτό ΕΔΩ. - Τούτο δω είναι ένα βιβλίο που έχει βγει με μεράκι. Από το στήσιμο μέχρι το περιεχόμενο και την ομοιογένειά του, ο συγγραφέας του το γούσταρε κι αυτό φαίνεται. - Τούτο δω το βιβλίο σέβεται τον αναγνώστη του. Δεν περιέχει μεγαλοστομίες, δε διδάσκει, δε δείχνει με το δάχτυλο. - Τούτο δω το βιβλίο είναι μια εξαιρετική εκκίνηση για όσους, όπως εγώ, δεν έχουν ιδιαίτερη επαφή με το είδος των μικροδιηγημάτων. - Τούτο δω το βιβλίο παίζει με τους χαρακτήρες του και αφήνει τo χιούμορ του, τον κυνισμό του και αρκετές φορές την ανεκφραστικότητα του λόγου του να τυλίξει και να ξετυλίξει, πολλές φορές μέσα από μικρές εκπλήξεις, το δικό του μίτο. - Τούτο δω το βιβλίο δεν πετυχαίνει πάντα το στόχο του αλλά ακόμη κι όταν συμβαίνει αυτό, συμβαίνει με έναν τρόπο που δεν ενοχλεί, που δε σε βγάζει εκτός αφήγησης, μιας και οι 29 ιστορίες του Φόβος κανένας λειτουργούν με όμορφο τρόπο σα σύνολο, όπως είπα και παραπάνω. Καταλαβαίνεις γιατί βρέθηκαν όλες εκεί. - Τούτο δω το βιβλίο θα πάρει 3,5*/5, που θα γίνουν 4*/5 εδώ στο Goodreads. Α και Γιάννη; Περιμένω το επόμενο.
Μια συλλογή μικροδιηγημάτων που διαβάζεται ως βιβλίο-σφηνάκι. Από ένα σημείο και μετά με κούρασε λίγο το μοτίβο που μου φάνηκε ότι επαναλαμβανόταν αλλά και πάλι ήταν τόσο καλογραμμένο που δεν ήθελα να το αφήσω. Κάποιες ιστορίες μου άρεσαν πάρα πολύ. Συστήνεται.
Το «Φόβος κανένας» του Γιάννη Φαρσάρη είναι από τα λίγα ελληνικά βιβλία που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής με τη βοήθεια του crowdfunding, κάτι που εύχομαι να ήταν πιο διαδεδομένο στην Ελλάδα. Ως συλλογή είναι αρκετά αξιόλογη. Πολλά από τα διηγήματα είναι εξαιρετικά, ενώ το μόνο που με απογοήτευσε ήταν αυτά τα σύντομα μικροδιηγήματα της μιας παραγράφου που μου φάνηκαν εντελώς ανούσια fillers. Το διήγημα «Σοκολάτα και γλαδιόλες» είναι από τα καλύτερα που έχω διαβάσει στη ζωή μου. Μπορείτε να βρείτε το βιβλίο δωρεάν, εδώ: http://www.openbook.gr/2015/11/fovos-...
Ένα βιβλίο που δεν ήθελα να τελειώσει. Το έχω ακόμα δίπλα μου τα βράδια και κοιμάμαι με μια ιστορία του! Όλοι οι χαρακτήρες με μια χαρακτηριστική "εντιμότητα". Μου άρεσε το ξάφνιασμα που ένιωθα σε κάθε ιστορία! Θέλω να πω όμως και αυτό που ένιωσα με το άγγιγμα του βιβλίου. Οι σελίδες του βελούδινες, πολύ καλό το χαρτί, πολύ προσεγμένη η έκδοση, ωραίο το εξώφυλλο και το βασικότερο χωρίς λάθη! Συγχαρητήρια σε όλους!
Δεν ήθελα τίποτε περισσότερο από αυτά τα σφηνάκια, την εποχή που τα διάβασα. Ίσως κάποια άλλη στιγμή να μου φαίνονταν λίγα -με την έννοια του "λιγότερα", "όχι και τόσο καλά"- αλλά τότε, σε εκείνη την περίσταση, ήταν ό,τι έπρεπε για μένα.
Απλά υπέροχο βιβλίο με πολλές μικρές εφάνταστες ιστοριούλες. Διαβάζεται πανεύκολα μέσα σε μια δυο ώρες και διατίθεται και δωρεάν σε μορφή ebook. Μπράβο στον συγγραφέα!
Νομίζω το πρώτο διήγημα θα το κουβαλάω μέσα μου πολύ καιρό. Το βιβλίο μου άρεσε, κάποια κομμάτια του πάρα πολύ, κάποια άλλα λιγότερο και μερικά με άφησαν κάπως αδιάφορη. Τελικά μου αρέσουν πολύ τα διηγήματα!! Το βιβλίο το διάβασα εδώ http://www.openbook.gr/2015/11/fovos-... όπου κυκλοφορεί ελεύθερο!
Οι 29 ιστορίες χωρίς "φόβο κανένα" γράφτηκαν, τυπώθηκαν, κυκλοφόρησαν διαδικτυακά, διαβάστηκαν. Πίσω από τις λέξεις ενός διηγήματος, ενός μυθιστορήματος, ενός ποιήματος κλπ. βρίσκεται πάντοτε ένας άνθρωπος.
Όταν διαβάζετε εσείς, τον βλέπετε;;
Ο Γιάννης Φαρσάρης μοιράζεται τον κόσμο του μαζί μας. Στέλνει τις εικόνες των ματιών του και τις σκέψεις του προς τον καθένα. Φανερώνει, όσα δεν μπορούν να φανερωθούν σε κάποιους, γνωστοποιεί αλήθειες, που σοκάρουν και προβληματίζουν, αναμειγνύει πρόσωπα της πόλης και της επαρχίας και δημιουργεί ένα βιβλίο, που αξίζει να διαβαστεί, να συζητηθεί, να σταλθεί σε βιβλιοθήκες, σε χέρια αγαπημένα, σε χέρια άγνωστα, σε ανθρώπους, που όχι μόνο βλέπουν αλλά κυρίως παρατηρούν.
Έφτασε στα χέρια μου το βιβλίο από τον ίδιο τον Γιάννη Φαρσάρη, με σκοπό να απελευθερωθεί στα πλαίσια του bookcrossing. Βιβλίο που έχει εκδοθεί με crowdfunding (και με κάμποσα γνωστά ονόματα στους υποστηρικτές της έκδοσης). Πολύ ενδιαφέρον. μικρές, τρελές, ακατάληπτες και ίσως μυστήριες ιστορίες, πολύ διαφορετικές μεταξύ τους. Σε κάποιες γέλασα, σε άλλες συγκινήθηκα. Όλες είχαν κάτι το μοναδικό. Μακάρι να ήταν μεγαλύτερο, με περι��σότερες ιστορίες.
Το καταδιασκέδασα! Ήταν απλοϊκό σα να διαβάζεις εκθέσεις μικρού παιδιού, όμως εμφανώς πιο μακάβριο... Παρά το πρόσχαρο της γραφής και των περιγραφών, κάπου διακρίνεις σκέψεις πιο βαθιές και φράσεις που μοιάζουν να είναι ωραία σλόγκαν, όμως αποτελούν αποστάγματα εμπειριών.
** Στην ιστορία με την πένα, η φράση "Την έκλεψα για να την κλέψω. Την έκλεψα γιατί μπορούσα να την κλέψω. Όπως αυτός μου κλέβει τη ζωή." Εντάξει... Τρόπον τινά, η ιστορία της ζωής μου.
Το βιβλίο αποτελεί το καταφύγιο των ξενυχτισμένων λέξεων του συγγραφέα, παιδί των φόβων του και των ανησυχιών του, που διεκδικεί να εκφράσει όχι απλά την επικαιρότητα μέσα από κάποια συγκεκριμένη σκοπιά, δεν είναι έργο προπαγάνδας, αλλά να εκφράσει την πραγματικότητα όπως είναι. Ωμή, σκληρή, ανεπιτήδευτη, περίεργα γοητευτική κι αποκρουστικά άσχημη. Ήρωες του βιβλίου είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, από την εργατική τάξη και τους πρόσφυγες μέχρι μικροαστικά στελέχη επιχειρήσεων, πατεράδες με παράλληλες σχέσεις που τους καρπούς αυτών τους εντοπίζουν χρόνια αργότερα, άρρωστοι άνθρωποι που όμως δίνουν την ψυχή τους για τους συνανθρώπους τους (εκπληκτικό σε αυτό το επίπεδο το διήγημα Ο Ζακ με το κοστούμι, σελ. 79). Ο θάνατος φαίνεται πως κυριαρχεί μέσα στις ιστορίες του βιβλίου αλλά στην πραγματικότητα αυτό που επηρεάζει τα πάντα είναι η καυστική, σατιρική ματιά του συγγραφέα που αποδομεί διάφορες βεβαιότητες, άλλοτε χρησιμοποιώντας ένα αυστηρά συναισθηματικά πλαίσιο κι άλλοτε δημιουργώντας κινηματογραφικού επιπέδου ανατροπές.
Το βιβλίο αυτό αποτελεί ευχάριστη έκπληξη. Με έναν μοναδικό συνδυασμό καλοδουλεμένου χιούμορ και σκοτεινών αποχρώσεων, καταφέρνει να κρατήσει τον αναγνώστη σε εγρήγορση από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα. Οι πλοκές του.. στις 29 διαφορετικές ιστορίες, είναι δομημένες με τρόπο που αναδεικνύουν τις αντιθέσεις και τους κρυφούς φόβους των χαρακτήρων, ενώ οι ανάλαφρες στιγμές εξισορροπούν την ένταση και προσδίδουν μια αίσθηση ανάπαυλας. Το γεγονός ότι διατίθεται δωρεάν σε μορφή e-book το καθιστά προσβάσιμο σε όλους, κάτι που σίγουρα θα εκτιμηθεί από τους λάτρεις της ανάγνωσης. Πρόκειται για ένα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί και αφήνει τον αναγνώστη με σκέψεις και συναισθήματα.
Η συλλογή ανοίγει με ένα αρκετά καλό διήγημα ("Δεν βιάζομαι"). Ωστόσο, ολοκλήρωσα την ανάγνωση των υπόλοιπων διηγημάτων με δυσκολία. Ενώ μερικές ιστορίες παρουσιάζουν κάποιο ενδιαφέρον σε επίπεδο σύλληψης, δεν βρίσκουν εντέλει τον στόχο τους εξαιτίας της εκφραστικής ένδειας και του ανεπεξέργαστου ύφους της αφήγησης.
Ένα μικρό βιβλίο με 29 μικροδιηγήματα του Γιάννη Φαρσάρη. Ανάμεικτη η αίσθηση μου.. άλλα διηγήματα με άγγιξαν βαθιά, αλλά με εκνεύρισαν, αλλά με ανατρίχιασαν και άλλα με άφησαν αδιάφορη.. Παρ'όλα αυτά μου επανέφερεαν την υπέροχη αίσθηση του να γράφεις.. θυμήθηκα δικά μου κείμενα.. ίσως κάποτε ξανανοίξω μια λευκή σελίδα να αποτυπώσω τις δικές μου σκέψεις...
Πάρα πολύ ωραίο. Πολλές μικρές ιστορίες που τις καταναλώνεις και θέλεις κι άλλο. Μαύρο χιούμορ. Άνδρες, κυρίως, ήρωες όχι σε πολύ καλή οικονομική κατάσταση. Αξίζει πάρα πολύ!