دکتر محمود عبادیان استاد بازنشستهٔ گروه فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی، عضو هیئت علمی دانشگاه مفید قم و عضو گروه فلسفۀ فرهنگستان هنر ایران بود. او دورۀ دکترای «تاریخ فلسفۀ عمومی» را در دانشگاه چارلز پراگ (۱۹۶۱) و و دکترای «فلسفۀ کلاسیک آلمان» را در دانشگاه هامبورگ (۱۹۷۸) گذراند. دکتر محمود عبادیان ازجمله چهرههای دانشگاهیی بود که سابقۀ مبارزاتی هم داشت. وی بیش از ۳۰ عنوان کتاب فلسفی و ادبی را ترجمه یا تألیف کردهاست
کتاب کتابی است کلی با مطالبی که احتمالا اگر اندکی با سیر وقایع آشنا باشیم برایمان بیگانه نیست. خصوصا در قسمت مربوط به شعر، منی که تقریبا هیچ مطالعه ای در این حوزه نداشتم عمده ی مطالب را می دانستم. در مورد بخش مربوط به نثر مطالب برای من نوتر بودند و نویسنده نیز بیشتر به مصادیق ورود پیدا کرده بود. خواندن بخش شعر به دلیل عدم اشاره به شعرا - مگر ذکری از متقدمین همچون بهار و عارف و ... - سود خاصی ندارد و بازه ی مورد بررسی هم اصلا مطابق عنوان "معاصر" نیست. بخش داستانی باز بهتر است هرچند صرفا برای ورود به مطلب برای انسان ناآشنایی مثل من
در جاهایی هم منطق بحث قابل فهم نبود و این خصوصا از نویسنده ای که کار اصلیش فلسفه است عجیب بود
حاشیه: دیدن این کتاب از محمود عبادیان که او را بیشتر با ترجمه ی آثار فلسفی آلمانی ها مثل هگل می شناختم، باعث شد نگاهی به زندگی اش بکنم. این هم فرصتی بود برای آشنایی با یکی دیگر از اهل علم که معمولا جز نامی از ایشان در یادها نیست