ბედისწერა ნამდვილად არსებობს და ცხოვრება მოულოდნელი სიურპრიზებითაა აღსასვე. ნია იამანიძე დიდხნიანი პაუზის მერე მშობლიურ თბილისში ბრუნდება. მოთხრობა არის იმ საოცარ ისტორიაზე, რაც 22 წლის გოგოს გადახდება ზეცაში იმის მერე, რაც ის თბილისში ჩამოდის.
მე, მეტრო და ამ მწერლის ისტორიები. ♥ ავტორის მესამე წიგნია, რომელიც წავიკითხე და თან იმდენად მომეწონა, იმსახურებს წესიერი რევიუ დავუწერო. რატომღაც, სამივე ამბის მთხრობელი პიროვნული თვისებებით ძალიან ჰგავდა ერთმანეთს, თითქოს ერთი პროტაგონისტი იყო, რაც ცოტა დამაბნეველია. ამბავი კი აქაც ძალიან მომეწონა; ზოგადად, "თბილისური ისტორიები" მობეზრებული მაქვს, მაგრამ სიუჟეტზე და პერსონაჟებზე მეტად თეკლას წიგნებში ნაწერი მომწონს. მომწონს კი არა, ვგიჟდები. ჯერ იყო და შუალედურზე რომ მაგვიანდებოდა და კონსპექტები უნდა მეკითხა მეტროში, თვალს ვერ ვწყვეტდი ამბავს. მერე ავტობუსის გაჩერებას გავცდი კითხვაში გართული. ჰოდა, ამას რომ ავტორი მოახერხებს, 5 ვარსკვლავზე ნაკლები როგორღა შევკადრო წიგნს?!