What do you think?
Rate this book
İstanbul'dan Bağdat'a
Arnon Grunberg 2010 yılı Mart ayında İstanbul'a gelir ve oradan Kürdistan ve Suriye'den geçip Irak'a uzanan ilginç bir seyahate çıkar. Halepçe katliamında ölen bir çocuğun hayaleti ona eşlik edecektir. Başından geçenleri kendisinden bekleneceği üzere "Grunbergvari" bir üslupla kaleme alır. Bu seyahatinin notları NRC Handelsblad gazetesinde yayımlanır. Usta çizer Hanco Kolk da yazılarını derleyip bir olay örgüsü oluşturarak çizgi roman haline getirir. Bu seyahette yaşadığı olaylar karşısında kendini romanlarından birinin içine düşmüş gibi hisseden Grunberg, kaos içindeki Bağdat'a ulaştığında sözleştiği gazeteci arkadaşını bulabilecek midir? Onu Bağdat'ta neler beklemektedir?
"Grunberg'in Ortadoğu seyahati Kolk'un usta kalemi sayesinde güzel bir çizgi roman haline gelmiş."
-De Groene Amsterdammer-
"Kolk İstanbul'dan Bağdat'a kitabında gösterdiği ustalıkla metin ile çizimlerin uyumlu birlikteliğini sağlayarak heyecanlı bir hikâye ortaya çıkartmayı başarmış."
-Cultuurbewust.Nl-
"Grunberg'in Ortadoğu seyahati Kolk'un usta kalemi sayesinde güzel bir çizgi roman haline gelmiş."
-De Groene Amsterdammer-
"Kolk İstanbul'dan Bağdat'a kitabında gösterdiği ustalıkla metin ile çizimlerin uyumlu birlikteliğini sağlayarak heyecanlı bir hikâye ortaya çıkartmayı başarmış."
-Cultuurbewust.Nl-
128 pages, Paperback
First published January 1, 2010
1 person is currently reading
64 people want to read
About the author
Arnon Grunberg
158 books421 followersArnon Yasha Yves (Arnon) Grunberg is a Dutch writer. Some of his books were written using the heteronym Marek van der Jagt.
In 1989 Grunberg made his acting debut in Maria's Cunt (de Kut van Maria); a short film by Dutch enfant terrible filmmaker Cyrus Frisch.
Grunberg made his literary debut in 1994 with the novel Blauwe maandagen (Blue Mondays), which won the Dutch prize for the best debut novel that year. In 2000, under the heteronym Marek van der Jagt, he won the best debut prize again for his novel De geschiedenis van mijn kaalheid (The History of My Baldness).
Grunberg publishes novels about once a year but also writes columns and essays in a wide variety of Dutch and international newspapers and magazines. He does not restrict himself only to the written media, but also reads a story for the radio every week and for some time he was host of a cultural television program. He also writes a blog for the literary Internet magazine Words Without Borders and his own site ArnonGrunberg.com.
His novel Tirza won the Dutch Golden Owl Prize for Literature and the Libris Prize.[1] His books have been translated into many languages, including English, German, Japanese and Georgian.
From 2006 Grunberg wrote various journalistic reports, for example about working undercover in a Bavarian hotel and his visit to Guantánamo Bay. Also he visited the Dutch troops in Afghanistan and the US Army in Iraq. In 2009 these reports were collected in the book Chambermaids and Soldiers.
In 1989 Grunberg made his acting debut in Maria's Cunt (de Kut van Maria); a short film by Dutch enfant terrible filmmaker Cyrus Frisch.
Grunberg made his literary debut in 1994 with the novel Blauwe maandagen (Blue Mondays), which won the Dutch prize for the best debut novel that year. In 2000, under the heteronym Marek van der Jagt, he won the best debut prize again for his novel De geschiedenis van mijn kaalheid (The History of My Baldness).
Grunberg publishes novels about once a year but also writes columns and essays in a wide variety of Dutch and international newspapers and magazines. He does not restrict himself only to the written media, but also reads a story for the radio every week and for some time he was host of a cultural television program. He also writes a blog for the literary Internet magazine Words Without Borders and his own site ArnonGrunberg.com.
His novel Tirza won the Dutch Golden Owl Prize for Literature and the Libris Prize.[1] His books have been translated into many languages, including English, German, Japanese and Georgian.
From 2006 Grunberg wrote various journalistic reports, for example about working undercover in a Bavarian hotel and his visit to Guantánamo Bay. Also he visited the Dutch troops in Afghanistan and the US Army in Iraq. In 2009 these reports were collected in the book Chambermaids and Soldiers.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 20 of 20 reviews
March 11, 2024
Was it the book I read the quickest? Yes. Was it the worst book I ever read? Also yes
October 12, 2019
Özellikle çizimler müthişti...
April 23, 2020
Çîrokeke ecêp ya vê pirtûkê li cem min heye. Saleke berê, di havîneke germ de ez û Yehya ji malê em çûn “cagaloglu”yê. Me çend pirtûkan ji Weşanên Ayrıntı stend û ji wir jî em derbasê navnîşana weşanên Alef bûn ku weşangerê vê pirtûkê ye. Em çend geriyan jî me ofîsa wan nedît. Axir me di pasajeke xirabe da, ku meriv bi tirs û xof dibû dît. Du qat li jêr depoyeke mezin hebû ku cihê sahafekî bû û di heman demê de pirtûkê Alefê jî difrot. Min çend pirtûkan ji xwe ra hilbijart û sohbet kir. Dema min pere dirêj kir. Camêr got; mixabin 100 tl li ba wî hûr nabe. Me got em çawa bikin. Axir got demeke din dema tu hatî bide. Nebû nesîp ku ez biçim û perê camêran bidim. Ev jî bîranîneke ku vê pirtûkê bi min ra hîştiye. Axir di nav kuçe û kolanên qedîmî yên Beyazitê de, em li malê vegeriyan.
Yekem xêzeromana ku min xwendiye. Her çiqas ji bo min tarzeke nûbe jî min gelek eciband.
Arnon Grunbergê nivîskarê pirtûkê di Adara 2010an da tê Stenbolê û ji wir derbasê Kurdistanê dibe û xwe digihîne Bexdayê. Di rê da xeyalê keçikeke Helepçeyî jî pê ra rêhevaltî dike. Xêzân jî Hanco Kolk kiriye ku gelek serkeftî ne.
Weşangerê pirtûkê jî dema çap kiribû, bang li weşangerê kurd kiribû ku wergerînin kurdî.
Yekem xêzeromana ku min xwendiye. Her çiqas ji bo min tarzeke nûbe jî min gelek eciband.
Arnon Grunbergê nivîskarê pirtûkê di Adara 2010an da tê Stenbolê û ji wir derbasê Kurdistanê dibe û xwe digihîne Bexdayê. Di rê da xeyalê keçikeke Helepçeyî jî pê ra rêhevaltî dike. Xêzân jî Hanco Kolk kiriye ku gelek serkeftî ne.
Weşangerê pirtûkê jî dema çap kiribû, bang li weşangerê kurd kiribû ku wergerînin kurdî.
September 17, 2019
It was messy and superficial, it looks like the writer went to Baghdad just to be able to write this comic. Seriously...
September 12, 2022
Tirza’sını okuduğum Hollandalı yazarın çizgi romanını görünce sadece meraktan almıştım, isminde İstanbul geçtiği için.
AG, Istanbul’dan Bağdat’a bir yolculuğa çıkıyor ve ona eşlik eden tipleri görüyoruz. Mesela Ankara’da Murat Belge’yle dolaşıyor, Anıtkabir’e gidiyor…Halepçe katliamının en sarsıcı fotoğrafını çeken Ramazan Öztürk ve resimdeki bebeği gördükten sonra yolculuğuna bebeğin hayal(et)i de eşlik ediyor.
Aralara sıkıştırılanlardan daha fazla izlenim beklerdim; sadece tipler girip çıkıyor gibi hissettim sona geldiğimde.
AG, Istanbul’dan Bağdat’a bir yolculuğa çıkıyor ve ona eşlik eden tipleri görüyoruz. Mesela Ankara’da Murat Belge’yle dolaşıyor, Anıtkabir’e gidiyor…Halepçe katliamının en sarsıcı fotoğrafını çeken Ramazan Öztürk ve resimdeki bebeği gördükten sonra yolculuğuna bebeğin hayal(et)i de eşlik ediyor.
Aralara sıkıştırılanlardan daha fazla izlenim beklerdim; sadece tipler girip çıkıyor gibi hissettim sona geldiğimde.
May 31, 2023
Acı bir gülümseme ile "vay amk vay" şeklinde bir solukta okunacak bir eser, 2009'dan günümüze tarihi bir Belge.
Batılısı olsun, Ortadoğulusu olsun, herkesin her bir sikimi bildiği; üstüne bir de empati, vicdan mastürbasyonu yapıp, "faşist"lere akıl verip özgürleştirme lütfunda bulunduğu muhteşem bir dünya. Akiller koğuşu, lunaticpark.
Bize düşense, estetik ve şirin ve ölü ruhlarımızla "evrensel" değerlere sahip çıkmak...
Batılısı olsun, Ortadoğulusu olsun, herkesin her bir sikimi bildiği; üstüne bir de empati, vicdan mastürbasyonu yapıp, "faşist"lere akıl verip özgürleştirme lütfunda bulunduğu muhteşem bir dünya. Akiller koğuşu, lunaticpark.
Bize düşense, estetik ve şirin ve ölü ruhlarımızla "evrensel" değerlere sahip çıkmak...
October 16, 2023
Superficial.
also, how can you write/illustrate a bomb explosion this simply free of any emotion, like a child cartoon.
also, how can you write/illustrate a bomb explosion this simply free of any emotion, like a child cartoon.
March 9, 2025
Titel: Van Istanbul naar Bagdad
Auteur: Arnon Grunberg
In het boek neemt de auteur ons mee in zijn reis door het midden oosten; Turkije, Syrië, Irak...
Maar ik kon er niet echt van genieten. De manier waarop de auteur in sommige delen van het boek over sommige steden en mensen sprak, voelde eenzijdig en negatief aan. Dat maakte het voor mij lastig om me echt in het verhaal in te leven.
Het boek beschrijft Grunbergs reis van Turkije naar Irak, waarin hij verschillende steden bezoekt en in gesprek gaat met de mensen die hij daar tegenkomt. Het is niet echt een verhaal met een duidelijk plot , meer een verzameling van tekeningen (van gebeurtenissen) en gesprekken die hij daar voerde met de mensen die hij daar tegenkwam.
Arnon Grunberg zelf is de verteller in dit verhaal. Met daarnaast de personages Gül (de tolk), taxichauffeur Ümit, Eva (medereiziger van Arnon) & Ramazan Öztürk (oorlogsfotograaf) hiernaast heb je ook nog de mensen die worden geïnterviewd in verschillende landen zoals inwoners, reizigers.
Het tempo van het boek was redelijk vlot, ik heb dit in minder dan 2 uur kunnen uitlezen. Maar de overgangen tussen bepaalde onderwerpen waren soms onlogisch en verwarrend voor mij, waardoor het lastig was om het verhaal goed te kunnen volgen. Bijvoorbeeld het 'kleine meisje' dat overal met hem mee ging maakte het soms iets te langdradig.
De beschrijvingen over de steden & landschappen waren soms pakkend, maar op enkele plaatsen negatief door hem beschreven of door de personen die hij interviewde. Sommige steden worden als 'smerig' & 'erotisch' beschreven. Dit stoorde mij vooral omdat dit een slecht beeld geeft, omdat het niet de volledige werkelijkheid weergeeft over de stad en de mensen die daar wonen.
De auteur schrijft met een ironische en af en toe een cynische toon, wat het voor sommige mensen aantrekkelijk zou kunnen maken. Hoewel hij ook wel aangaf over hoe mooi de landen wel niet zijn en hoe ze vaak een verkeerd beeld proberen neer te zetten... Maar bijvoorbeeld de uitspraak die hij maakte over dat een stad 'een overvloed biedt aan licht verlopen vrouwen' biedt vond ik nogal negatief en veralgemenend. Of hoe hij te subjectief kijkt en oordeelt tegenover Gül (de tolk).
In het boek komen er verschillende thema's voor zoals oorlog, politiek, migratie, cultuur en verschillende bezienswaardigheden. De manier waarop hij dit tekende vond ik mooi om te zien. Omdat je door beelden soms meer begrijpt dat alleen maar woorden. Het gaat over zijn ervaring en mening. Maar ik toch vond ik het jammer dat hij niet dieper inging op plaatsen die hij bezocht. Soms kwam hij in het verhaal ergens aan en vertelde hij op 1 pagina wat daar werd besproken, met verder alleen tekeningen wat mij soms verwarde.
Ik zou het boek niet aan iedereen aanraden. Maar als je geïnteresseerd bent in reizen, ontdekken en politiek kan het boek misschien nog wel interessant en leuk zijn. Voor mij persoonlijk was het niet echt wat ik had verwacht. Te snelle oordelen, het niet dieper ingaan op bepaalde onderwerpen maakte het niet echt leuker voor mij om te lezen.
Auteur: Arnon Grunberg
In het boek neemt de auteur ons mee in zijn reis door het midden oosten; Turkije, Syrië, Irak...
Maar ik kon er niet echt van genieten. De manier waarop de auteur in sommige delen van het boek over sommige steden en mensen sprak, voelde eenzijdig en negatief aan. Dat maakte het voor mij lastig om me echt in het verhaal in te leven.
Het boek beschrijft Grunbergs reis van Turkije naar Irak, waarin hij verschillende steden bezoekt en in gesprek gaat met de mensen die hij daar tegenkomt. Het is niet echt een verhaal met een duidelijk plot , meer een verzameling van tekeningen (van gebeurtenissen) en gesprekken die hij daar voerde met de mensen die hij daar tegenkwam.
Arnon Grunberg zelf is de verteller in dit verhaal. Met daarnaast de personages Gül (de tolk), taxichauffeur Ümit, Eva (medereiziger van Arnon) & Ramazan Öztürk (oorlogsfotograaf) hiernaast heb je ook nog de mensen die worden geïnterviewd in verschillende landen zoals inwoners, reizigers.
Het tempo van het boek was redelijk vlot, ik heb dit in minder dan 2 uur kunnen uitlezen. Maar de overgangen tussen bepaalde onderwerpen waren soms onlogisch en verwarrend voor mij, waardoor het lastig was om het verhaal goed te kunnen volgen. Bijvoorbeeld het 'kleine meisje' dat overal met hem mee ging maakte het soms iets te langdradig.
De beschrijvingen over de steden & landschappen waren soms pakkend, maar op enkele plaatsen negatief door hem beschreven of door de personen die hij interviewde. Sommige steden worden als 'smerig' & 'erotisch' beschreven. Dit stoorde mij vooral omdat dit een slecht beeld geeft, omdat het niet de volledige werkelijkheid weergeeft over de stad en de mensen die daar wonen.
De auteur schrijft met een ironische en af en toe een cynische toon, wat het voor sommige mensen aantrekkelijk zou kunnen maken. Hoewel hij ook wel aangaf over hoe mooi de landen wel niet zijn en hoe ze vaak een verkeerd beeld proberen neer te zetten... Maar bijvoorbeeld de uitspraak die hij maakte over dat een stad 'een overvloed biedt aan licht verlopen vrouwen' biedt vond ik nogal negatief en veralgemenend. Of hoe hij te subjectief kijkt en oordeelt tegenover Gül (de tolk).
In het boek komen er verschillende thema's voor zoals oorlog, politiek, migratie, cultuur en verschillende bezienswaardigheden. De manier waarop hij dit tekende vond ik mooi om te zien. Omdat je door beelden soms meer begrijpt dat alleen maar woorden. Het gaat over zijn ervaring en mening. Maar ik toch vond ik het jammer dat hij niet dieper inging op plaatsen die hij bezocht. Soms kwam hij in het verhaal ergens aan en vertelde hij op 1 pagina wat daar werd besproken, met verder alleen tekeningen wat mij soms verwarde.
Ik zou het boek niet aan iedereen aanraden. Maar als je geïnteresseerd bent in reizen, ontdekken en politiek kan het boek misschien nog wel interessant en leuk zijn. Voor mij persoonlijk was het niet echt wat ik had verwacht. Te snelle oordelen, het niet dieper ingaan op bepaalde onderwerpen maakte het niet echt leuker voor mij om te lezen.
Want to read
March 9, 2025Van Istanbul naar Bagdad is een reisverslag van de bekende Nederlandse auteur Arnon Grunberg. In dit boek doet hij verslag van zijn toch door het Midden-Oosten, waarbij hij onder andere Turkije, Syrië en Irak bezoekt. Onderweg ontmoet hij verschillende mensen, waaronder zijn tolk Gül, taxichauffeur Ümit en oorlogsfotograaf Ramazan Özturk. Het boek is geen traditioneel verhaal met een duidelijke spanningsboog, maar eerder een verzameling van observaties en gesprekken. Grunberg staat bekend om zijn ironische en scherpe schrijfstijl, en dat is ook in dit boek merkbaar.
Allereerst valt het perspectief op: Grunberg zelf is de vertellen en bekijkt de wereld door een kritische en ironische lens. Dit maakt zijn beschrijvingen, naar mijn mening, scherp en levendig, maar soms ook hard en kort door de bocht. Het tempo van het boek ligt hoog, waardoor het vlot leest, maar tegelijk mist de diepgang op bepaalde momenten. Sommige scènes worden nauwelijks uitgediept voordat er alweer een sprong naar een ander onderwerp wordt gemaakt.
De beschrijving van de ruimtes, steden, landschappen en markten is soms pakken, maar ook negatief. Steden worden omgeschreven als ‘smerig’ en ‘chaotisch’, en mensen als ‘wanhopig’ of ‘verlopen’. Dit stoorde mij, omdat het totaal geen volledig en genuanceerd beeld schetst van de plaatsen die hij bezoekt. Daarnaast speelt de toon van het boek een grote rol in hoe je het als lezer ervaart. Grunberg heeft een ironische, bijna cynische stijl; Soms werkt dit verfrissen en prikkelend, maar op andere momenten voelt het alsof hij mensen en culturen te snel veroordeelt. Bijvoorbeeld zijn uitspraken over vrouwen in bepaalde steden, die een veralgemeend en negatief beeld schetsen.
Toch zijn er ook positieve aspecten. De thema’s oorlog, migratie, cultuur en politiek worden op een visuele manier gebracht, waarbij hij tekeningen en observaties elkaar aanvullen. Dit zorgt ervoor dat je als lezen een gevoel krijgt van de plekken die hij bezoekt, al blijft het soms oppervlakkig.
Of ik dit boek zou aanraden? Dat hangt af van de lezer. Wie houdt van reisverhalen met een kritische en scherpe blik, zal Van Istanbul naar Bagdad kunnen waarderen. Grunberg schrijft scherp en eerlijk en zijn observaties zijn soms confronterend. Maar als je op zoek bent naar een diepgaand, genuanceerd en empathisch reisverslag, dan kan dit boek teleurstellen. Het blijft vaak aan de oppervlakte en maakt soms snelle, negatieve oordelen. Persoonlijk had ik meer balans willen gezien hebben, zodat de reis niet alleen door de ogen van de auteur werd bekeken, maar ook echt werd gevoeld.
Allereerst valt het perspectief op: Grunberg zelf is de vertellen en bekijkt de wereld door een kritische en ironische lens. Dit maakt zijn beschrijvingen, naar mijn mening, scherp en levendig, maar soms ook hard en kort door de bocht. Het tempo van het boek ligt hoog, waardoor het vlot leest, maar tegelijk mist de diepgang op bepaalde momenten. Sommige scènes worden nauwelijks uitgediept voordat er alweer een sprong naar een ander onderwerp wordt gemaakt.
De beschrijving van de ruimtes, steden, landschappen en markten is soms pakken, maar ook negatief. Steden worden omgeschreven als ‘smerig’ en ‘chaotisch’, en mensen als ‘wanhopig’ of ‘verlopen’. Dit stoorde mij, omdat het totaal geen volledig en genuanceerd beeld schetst van de plaatsen die hij bezoekt. Daarnaast speelt de toon van het boek een grote rol in hoe je het als lezer ervaart. Grunberg heeft een ironische, bijna cynische stijl; Soms werkt dit verfrissen en prikkelend, maar op andere momenten voelt het alsof hij mensen en culturen te snel veroordeelt. Bijvoorbeeld zijn uitspraken over vrouwen in bepaalde steden, die een veralgemeend en negatief beeld schetsen.
Toch zijn er ook positieve aspecten. De thema’s oorlog, migratie, cultuur en politiek worden op een visuele manier gebracht, waarbij hij tekeningen en observaties elkaar aanvullen. Dit zorgt ervoor dat je als lezen een gevoel krijgt van de plekken die hij bezoekt, al blijft het soms oppervlakkig.
Of ik dit boek zou aanraden? Dat hangt af van de lezer. Wie houdt van reisverhalen met een kritische en scherpe blik, zal Van Istanbul naar Bagdad kunnen waarderen. Grunberg schrijft scherp en eerlijk en zijn observaties zijn soms confronterend. Maar als je op zoek bent naar een diepgaand, genuanceerd en empathisch reisverslag, dan kan dit boek teleurstellen. Het blijft vaak aan de oppervlakte en maakt soms snelle, negatieve oordelen. Persoonlijk had ik meer balans willen gezien hebben, zodat de reis niet alleen door de ogen van de auteur werd bekeken, maar ook echt werd gevoeld.
April 19, 2018
Grafik romanları çok seviyorum. Bu kitap da çok beğendiğim grafik romanlardan biri oldu. Arnon Grunberg'in İstanbul'dan Bağdat'a varana kadar karşılaştığı ilginç insanları önyargısız bir şekilde aktarmasına hayran oldum. Çizgiler de garip bir şekilde beni büyüledi. Hele ki yol boyunca yazara eşlik eden Halepçe Katliamı'nın sembolü bebek öylesine etkileyiciydi ki. Murat Belgeli bölüm ise ayrı bir tat katmış. Grunberg'in gezisi üzerinden bunca zaman geçtikten ve köprünün altından çok sular aktıktan sonra Belge'nin sözleri ve Belge hakkında verdiği bilgi oldukça manalı olmuş. Uzun lafın kısası çok beğendim. Grafik roman literatüründe çığır açacak bir kitap mı? Değil. Ama beni içine aldı.
February 7, 2023
Deze graphic novel was een impulsaankoop en viel me tegen. Geen idee waarom het opnieuw is uitgebracht, is al uit 2011.
Het beschrijft een roadtrip van Grunberg met een fotograaf, chauffeur en een tolk. In 2010 verschenen in de NRC hierover columns en er was een blog. Kolk heeft achteraf de tekeningen gemaakt (die zijn best fraai). Gül, de tolk heeft een prominente rol in het boek...
Zo ook de foto van een gifgasaanval bij Halabja die het reisgezelschap ziet bij de oorlogsfotograaf Ramazan Öztürk. Het kind op de foto laat Grunberg niet los.
Bizar is dat het gebied waar ze reizen precies het gebied is dat gisteren werd getroffen door een grote aardbeving.😥.
Het beschrijft een roadtrip van Grunberg met een fotograaf, chauffeur en een tolk. In 2010 verschenen in de NRC hierover columns en er was een blog. Kolk heeft achteraf de tekeningen gemaakt (die zijn best fraai). Gül, de tolk heeft een prominente rol in het boek...
Zo ook de foto van een gifgasaanval bij Halabja die het reisgezelschap ziet bij de oorlogsfotograaf Ramazan Öztürk. Het kind op de foto laat Grunberg niet los.
Bizar is dat het gebied waar ze reizen precies het gebied is dat gisteren werd getroffen door een grote aardbeving.😥.
January 11, 2018
Çarpıcı bir çalışma. Grunberg'in yolculuğunu yalın ve temiz çizgiler ile aktarmış çizer Hanco Kolk.
Grunberg'in Türkiye seyahatindeki yorumları, karşılaştığı isimler ve onlar hakkındaki düşünceleri de en az Bağdat bölümü kadar çarpıcı. Hatta Bağdat bölümünün çok kısa olması üzücü.
Kitapta en beğendim yanlardan biri de Grunberg'in Halepçe yakınlarında karşılaştığı Kürtlerin hayatın anlamını halaya bağlaması oldu...
Grunberg'in Türkiye seyahatindeki yorumları, karşılaştığı isimler ve onlar hakkındaki düşünceleri de en az Bağdat bölümü kadar çarpıcı. Hatta Bağdat bölümünün çok kısa olması üzücü.
Kitapta en beğendim yanlardan biri de Grunberg'in Halepçe yakınlarında karşılaştığı Kürtlerin hayatın anlamını halaya bağlaması oldu...
November 2, 2019
Ik ben niet de grootste fan van Arnon Grunberg, die ik vaak als een soort verzuurde ouwe zeurpiet ervaar. Een begrip waar hij mogelijk al een verhandeling in de VPRO gids aan gewijd heeft. In combinatie met het tekenwerk van Hanco Kolk komt het echter op een geheel andere wijze tot leven. Vooral de dialogen met zijn moeder en de vertaalster krijgen daardoor een geheel nieuwe dimensie. Ik heb erg van deze geslaagde samenwerking genoten.
January 30, 2022
Ik heb niet echt iets met boeken van Arnon Grunberg, niet mijn ding, maar toen ik de graphic novel zag, met art door Hanco Kolk, moest ik hem wel meenemen. En ik ben blij dat ik het gedaan heb, ja het was af en toe best saai/langdradig (en soms een tikje wazig met bijvoorbeeld het meisje dat overal mee ging) maar het was ook interessant. Ik hou van travelogues vooral naar landen die niet altijd het makkelijkst zijn.
De art was geweldig, zoals ik al had verwacht.
De art was geweldig, zoals ik al had verwacht.
January 29, 2023
Sürükleyici, eğlenceli bir kitap. Keyifli bir pazar sabahı okumasıydı. Arnon Grunberg tipik bir antisosyal.
"Yargıların genellikle ahlakla değil kolaycılıkla ilgisi vardır. Gözlemin önüne geçerler. Gözlem, zaten değişmez olan yargının yanında süs vazifesi görür."
"Yargıların genellikle ahlakla değil kolaycılıkla ilgisi vardır. Gözlemin önüne geçerler. Gözlem, zaten değişmez olan yargının yanında süs vazifesi görür."
February 11, 2024
How did people even like this book? Drawing bom*s like a childs cartoon and the storyline had literally no meaning. For gods sake so what if you did go to Bagdad from Istanbul and had people along with you and visited some places? I didn't really understand any meaning behind this.
August 7, 2017
قصة كومكس لطيفة، ما لم يعجبني فيها الثناء علي مصطفي كمال أتاتورك علية من الله ما يستحقة.
January 12, 2022
Lezenswaardig, maar ik ben wel een Grunberg fan. Dat helpt vast mee. Maar om met de moeder van Grunberg te spreken: waarom moet dat nou allemaal? De teis is te oppervlakkig om het doel te zijn.
January 7, 2023
Arnon Grunberg'in yazar kimliğiyle İstanbul'dan Bağdat'a yolculuğu. Dokunaklı bir otobiyografik çizgi öykü.
October 24, 2022
Maalesef Türkçe baskısında ciddi hatalar var.
Edit: Hatasız olanını da gördüm, belki bana öylesi denk gelmiş.
Edit: Hatasız olanını da gördüm, belki bana öylesi denk gelmiş.
Displaying 1 - 20 of 20 reviews