What do you think?
Rate this book
L'enigma del lago rosso
La notte del 21 agosto 1986 tutta la vita della valle di Nyos, in Camerun, è spazzata via: polli, zebù e uccelli cadono a terra morti insieme a quasi duemila persone. Nessun danno materiale, capanne e palme sono intatte. Si parla di un’esplosione, di uno strano odore, di un lago vicino che si è tinto di rosso, la notizia fa subito il giro del mondo, ma cos’è successo in uno dei disastri naturali più clamorosi del XX secolo? Una filtrazione gassosa? Un’arma chimica o una bomba atomica testata da americani, israeliani o francesi? Un intrigo del presidente Biya per sterminare le etnie oppositrici? Un segno divino? A più di 25 anni dalla catastrofe, Westerman torna in Camerun per recuperare tutti i tasselli del puzzle che è cresciuto intorno al mistero: dalla contesa tra l’audace Tazieff, il prudente Sigurðsson e i maggiori geologi del pianeta per far «vincere» la propria tesi, agli interessi postcoloniali dietro la voce della scienza, dallo choc dei testimoni al «perché io?» che ha cambiato la vita ai sopravvissuti, dalla reazione dei missionari alle convinzioni delle tribù animiste, cristiane e islamiche. L’uomo ha bisogno di risposte, e dove non arrivano i fatti osano le «storie», quelle che in tutte le culture, ieri come oggi, si alzano sopra la confusione del mondo e con il tempo diventano miti. Scienza, religione, antropologia, complotto politico e un caleidoscopio di varia umanità si confrontano in un’indagine appassionata e rigorosa tra romanzo e reportage che dal Camerun si allarga a Europa e Stati Uniti, per trovare nell’Africa globalizzata di oggi risposte sorprendentemente vicine alle domande del nostro Occidente.
369 pages, Kindle Edition
First published January 1, 2008
20 people are currently reading
532 people want to read
About the author
Frank Westerman
35 books103 followersFrank Westerman (Emmen, 1964) groeide op in Assen en studeerde Tropische Cultuurtechniek aan de Landbouwuniversiteit Wageningen. In 1987 woonde hij een jaar in de Andes van Peru, waar hij de irrigatiemethoden van Aymara-indianen onderzocht. Frank studeerde cum laude af en mag Ir. voor zijn naam zetten.
Zijn allereerste journalistieke reportages schreef Frank toen hij nog studeerde. Zo versloeg hij voor Het Parool de poging van Mario Vargas Llosa om president van Peru te worden en de Amerikaanse anti-drugscampagne om de teelt van coca uit te roeien in de Chapare-regio van Bolivia.
Voor het VPRO-programma Het Gebouw maakte Frank twee radio-documentaires van driekwartier. De eerste in april 1992 vanuit de 'dodenvallei' van Noordwest-Kameroen - meer hierover bij Stikvallei - en de tweede in de herfst van 1993 vanuit het volledig platgebombardeerde stadje Vukovar aan de Donau.
Omdat Frank zich uitsluitend wilde toeleggen op het schrijven ging hij na zijn flirt met de radio door met de geschreven journalistiek. Voor het tijdschrift Atlas schreef hij in 1993 het dertig-pagina's tellende verhaal 'Het goede meer': zijn debuut bij een literaire uitgeverij.
Zijn allereerste journalistieke reportages schreef Frank toen hij nog studeerde. Zo versloeg hij voor Het Parool de poging van Mario Vargas Llosa om president van Peru te worden en de Amerikaanse anti-drugscampagne om de teelt van coca uit te roeien in de Chapare-regio van Bolivia.
Voor het VPRO-programma Het Gebouw maakte Frank twee radio-documentaires van driekwartier. De eerste in april 1992 vanuit de 'dodenvallei' van Noordwest-Kameroen - meer hierover bij Stikvallei - en de tweede in de herfst van 1993 vanuit het volledig platgebombardeerde stadje Vukovar aan de Donau.
Omdat Frank zich uitsluitend wilde toeleggen op het schrijven ging hij na zijn flirt met de radio door met de geschreven journalistiek. Voor het tijdschrift Atlas schreef hij in 1993 het dertig-pagina's tellende verhaal 'Het goede meer': zijn debuut bij een literaire uitgeverij.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 76 reviews
January 16, 2021
The power of stories, in respect to scientific explanations, religious quarrels and ethnic tensions, focussed around the 1986 disaster at Lake Nyos in Cameroon
Highly entertaining and a real pageturner on a part of the world, and a disaster for that part, I had no idea of before. In 1986 a gas killed around 2.000 people in a valley in Cameroon (a name derived from the Portugese word for shrimps found in the river delta).
Immediately the scientific community homes into the disaster, with Haroun Tazieff at one side and an Icelandic vulcanologist at the other side of the debate. This first part of the book shows how scientific theory is often muddied by national interest (France being the former colonial power in Cameroon) and personal prestiges and resentment. Someone says that the only flaw of science is that it is being practiced by humans, and that seems about right.
In the end a theory has won that shows the most practical usage, but the debate on the exact reasons for the disaster are still simmering.
The second part of the book looks into the various religious organisations on the ground in the area (or in the air, when we take into account a group that tries to spread the gospel through helicopter). Surprisingly there are quite a few Dutch missionaries playing a role, trying to aid the community so decimated, and struggling with the question of giving meaning to such a disaster. Also Muslim organisations are on the ground, and the animistic thinking about the nature of the lakes involved is also still clearly present, even with the guides that accompany the author in 2011.
In the last part we turn to the inhabitants, how they are still living in camps and notice only very little of the aid and conferences. No clear path forward really exists for them. Also in a kind of foreshadowing of the current conspiracy theories people have the wildest stories about neutron bomb testing by Israel or the USA, in a response to a corrupt and opaque government that tries to cling to power in a country assembled from English and French speaking parts.
Highly entertaining and a real pageturner on a part of the world, and a disaster for that part, I had no idea of before. In 1986 a gas killed around 2.000 people in a valley in Cameroon (a name derived from the Portugese word for shrimps found in the river delta).
Immediately the scientific community homes into the disaster, with Haroun Tazieff at one side and an Icelandic vulcanologist at the other side of the debate. This first part of the book shows how scientific theory is often muddied by national interest (France being the former colonial power in Cameroon) and personal prestiges and resentment. Someone says that the only flaw of science is that it is being practiced by humans, and that seems about right.
In the end a theory has won that shows the most practical usage, but the debate on the exact reasons for the disaster are still simmering.
The second part of the book looks into the various religious organisations on the ground in the area (or in the air, when we take into account a group that tries to spread the gospel through helicopter). Surprisingly there are quite a few Dutch missionaries playing a role, trying to aid the community so decimated, and struggling with the question of giving meaning to such a disaster. Also Muslim organisations are on the ground, and the animistic thinking about the nature of the lakes involved is also still clearly present, even with the guides that accompany the author in 2011.
In the last part we turn to the inhabitants, how they are still living in camps and notice only very little of the aid and conferences. No clear path forward really exists for them. Also in a kind of foreshadowing of the current conspiracy theories people have the wildest stories about neutron bomb testing by Israel or the USA, in a response to a corrupt and opaque government that tries to cling to power in a country assembled from English and French speaking parts.
March 3, 2021
Gaat het om levensvragen, dan vertrouwt het gros van de wereldbevolking liever op fictie dan op feiten. Mensen zijn dieren die elkaar verhalen vertellen. Ze spelden elkaar aan de lopende band verzonnen geschiedenissen op de mouw, waar ze, indien niet letterlijk geloof, toch op zijn minst betekenis aan hechten.
In Stikvallei onderzoekt Westerman het ontstaan van mythes. Hij laat zien hoe verhalen over de feiten komen te liggen. En hoe die vervolgens wetenschappelijke waarheden wegdrukken. In de gebeurtenissen in de Nyos-vallei in Kameroen ziet Westerman de ideale proefopstelling voor datgene wat hij wil weten. In deze dodenvallei heeft zich op 21 augustus 1986, tussen negen en tien uur 's avonds, een ramp voltrokken. Na een explosie die avond is het de volgende dag bij zonsopkomst stiller dan stil: ruim 1700 mensen worden dood aangetroffen, talloze diersoorten hebben het leven gelaten. Wat is hier gebeurd? Want sporen van (natuur)geweld worden niet aangetroffen.
Westerman benadert het mysterie vanuit verschillende perspectieven. In zijn zoektocht naar antwoorden is het openingswoord aan de exacte wetenschappers, die Westerman 'mythedoders' noemt. Over één aspect zijn deze mythedoders het eens: vrijgekomen gassen uit het nabijgelegen Nyos-meer zijn de oorzaak van de massale sterfte. Maar wat die gasvorming heeft veroorzaakt, daarover zijn de meningen verdeeld. De verschillende kampen denken het patent op de waarheid te hebben. Westerman brengt de rivaliteit tussen de wetenschappers mooi in beeld. In hun zucht naar eeuwige roem staan ze onverzoenlijk tegenover elkaar en willen ze vooral hun eigen gelijk bewijzen, met een doldrieste apotheose op de internationale Nyos-conferentie in Yaoundé (de hoofdstad van Kameroen); een wetenschappelijke rumble in the jungle.
De mythebrengers (lokale Westerse missionarissen) zijn in het tweede deel aan zet. Veel vertrouwen in de wetenschap hebben deze 'predikers van het hemelse Koninkrijk' niet. Predikers lezen de wereld allegorisch. Met oorzaken zonder betekenis nemen ze geen genoegen. Ze stellen zichzelf de waaromvraag, de moeilijkste van alle vragen. Maar veel antwoorden krijgen ze niet.
In het derde deel geeft Westerman een stem aan de getroffenen, de lokale bevolking (mythemakers). Door de verdeeldheid onder wetenschappers ontstaat ruimte voor wilde speculaties, religieuze lessen en samenzweringstheorieën. Is de ramp een straf van de goden omdat er te weinig is geofferd? Heeft de Israëlische geheime dienst een chemisch wapen in het meer getest? De gaten in de berichtgeving schreeuwen er om te worden opgevuld, met wat dan ook.
Westerman gaat in Stikvallei gedetailleerd te werk. Hij brengt de verschillende 'waarheden' in kaart. Hij oordeelt niet en is terughoudend met conclusies. Hij geeft weer. Door zich af te vragen hoe en waarom mythes ontstaan, heeft Westerman een diepere laag in het boek aangebracht. Wel vroeg ik me af waarom dit een persoonlijke drijfveer was voor het schrijven van Stikvallei. Zoals Westerman zelf aangeeft neemt de menselijke nieuwsgierigheid geen genoegen met onvolledigheid, ongerijmdheid of onkenbaarheid. Als het niet anders kan, verzinnen we het ontbrekende erbij. Hoe minder feiten, hoe meer verhaal. Het is mensen eigen om in alles betekenisvolle patronen te willen ontwaren. Fabuleren om de wereld kloppend te maken. Dat gebeurt al eeuwen. Ik begreep niet goed waarom Westerman dit ziet als een dusdanig complex vraagstuk dat nader onderzoek daarnaar nodig is. Maar misschien mis ik iets.
Toch heb ik Stikvallei met veel plezier gelezen. Het boek is informatief en heeft door de korte hoofdstukjes en het spelen met de tijd (sprongen van heden naar verleden en weer terug) veel snelheid. Journalistiek onderzoek wisselt Westerman af met persoonlijke verhalen, waardoor het boek soms leest als een wetenschappelijke verhandeling en soms als een roman. Stikvallei laat zich moeilijk categoriseren. Ik had er nog nooit van gehoord, maar literaire non-fictie heet het genre. Bij vlagen leest het boek zelfs als een detective, een wetenschappelijke 'whodunnit', maar dan zonder ontknoping.
In Stikvallei onderzoekt Westerman het ontstaan van mythes. Hij laat zien hoe verhalen over de feiten komen te liggen. En hoe die vervolgens wetenschappelijke waarheden wegdrukken. In de gebeurtenissen in de Nyos-vallei in Kameroen ziet Westerman de ideale proefopstelling voor datgene wat hij wil weten. In deze dodenvallei heeft zich op 21 augustus 1986, tussen negen en tien uur 's avonds, een ramp voltrokken. Na een explosie die avond is het de volgende dag bij zonsopkomst stiller dan stil: ruim 1700 mensen worden dood aangetroffen, talloze diersoorten hebben het leven gelaten. Wat is hier gebeurd? Want sporen van (natuur)geweld worden niet aangetroffen.
Westerman benadert het mysterie vanuit verschillende perspectieven. In zijn zoektocht naar antwoorden is het openingswoord aan de exacte wetenschappers, die Westerman 'mythedoders' noemt. Over één aspect zijn deze mythedoders het eens: vrijgekomen gassen uit het nabijgelegen Nyos-meer zijn de oorzaak van de massale sterfte. Maar wat die gasvorming heeft veroorzaakt, daarover zijn de meningen verdeeld. De verschillende kampen denken het patent op de waarheid te hebben. Westerman brengt de rivaliteit tussen de wetenschappers mooi in beeld. In hun zucht naar eeuwige roem staan ze onverzoenlijk tegenover elkaar en willen ze vooral hun eigen gelijk bewijzen, met een doldrieste apotheose op de internationale Nyos-conferentie in Yaoundé (de hoofdstad van Kameroen); een wetenschappelijke rumble in the jungle.
De mythebrengers (lokale Westerse missionarissen) zijn in het tweede deel aan zet. Veel vertrouwen in de wetenschap hebben deze 'predikers van het hemelse Koninkrijk' niet. Predikers lezen de wereld allegorisch. Met oorzaken zonder betekenis nemen ze geen genoegen. Ze stellen zichzelf de waaromvraag, de moeilijkste van alle vragen. Maar veel antwoorden krijgen ze niet.
In het derde deel geeft Westerman een stem aan de getroffenen, de lokale bevolking (mythemakers). Door de verdeeldheid onder wetenschappers ontstaat ruimte voor wilde speculaties, religieuze lessen en samenzweringstheorieën. Is de ramp een straf van de goden omdat er te weinig is geofferd? Heeft de Israëlische geheime dienst een chemisch wapen in het meer getest? De gaten in de berichtgeving schreeuwen er om te worden opgevuld, met wat dan ook.
Westerman gaat in Stikvallei gedetailleerd te werk. Hij brengt de verschillende 'waarheden' in kaart. Hij oordeelt niet en is terughoudend met conclusies. Hij geeft weer. Door zich af te vragen hoe en waarom mythes ontstaan, heeft Westerman een diepere laag in het boek aangebracht. Wel vroeg ik me af waarom dit een persoonlijke drijfveer was voor het schrijven van Stikvallei. Zoals Westerman zelf aangeeft neemt de menselijke nieuwsgierigheid geen genoegen met onvolledigheid, ongerijmdheid of onkenbaarheid. Als het niet anders kan, verzinnen we het ontbrekende erbij. Hoe minder feiten, hoe meer verhaal. Het is mensen eigen om in alles betekenisvolle patronen te willen ontwaren. Fabuleren om de wereld kloppend te maken. Dat gebeurt al eeuwen. Ik begreep niet goed waarom Westerman dit ziet als een dusdanig complex vraagstuk dat nader onderzoek daarnaar nodig is. Maar misschien mis ik iets.
Toch heb ik Stikvallei met veel plezier gelezen. Het boek is informatief en heeft door de korte hoofdstukjes en het spelen met de tijd (sprongen van heden naar verleden en weer terug) veel snelheid. Journalistiek onderzoek wisselt Westerman af met persoonlijke verhalen, waardoor het boek soms leest als een wetenschappelijke verhandeling en soms als een roman. Stikvallei laat zich moeilijk categoriseren. Ik had er nog nooit van gehoord, maar literaire non-fictie heet het genre. Bij vlagen leest het boek zelfs als een detective, een wetenschappelijke 'whodunnit', maar dan zonder ontknoping.
January 6, 2022
Bardziej 2.5, ale naciągam do 3 gwiazdek. Odniosłam wrażenie, że autor nie może się zdecydować, o czym chce pisać: czy próbuje dociec, co rzeczywiście wydarzyło się w Kamerunie w 1986 roku, czy raczej analizuje mechanizm powstawania mitów na przykładzie tego zdarzenia. A może jednak chce skupić się na przedstawieniu kontrastu między światem nauki a ludowymi wierzeniami? Wyszło coś pomiędzy, dość przy tym chaotycznie jest to napisane, choć nie brakuje ciekawych obserwacji i informacji. Pierwsze dwie części czytałam nawet z zainteresowaniem, trzecią już męczyłam. Do tego mocno kuleje redakcja. Tłumaczenia nie podejmuję się oceniać, ale poza literówkami pojawiają się też dość rażące błędy językowe.
July 18, 2025
Boeiende beschouwing over een grote ramp die in 1986 in Kameroen heeft afgespeeld: meer dan 1700 mensen kwamen om nadat een grote gifwolk uit Lake Nyos vrijkwam.
Het boek is geschreven in drie delen: vanuit de wetenschappers, die het niet eens zijn over wat er is gebeurd, vanuit de katholieke missionarissen en discipelen en vanuit de lokale mythes en islamitische herdersstam Fulani.
Veel interviews en veel verhalen komen in dit boek aan bod in de typische stijl van Frank Westerman: fragmentarisch, door elkaar, deels onaf maar je gaat er actief van lezen en over nadenken. Goed!
Het boek is geschreven in drie delen: vanuit de wetenschappers, die het niet eens zijn over wat er is gebeurd, vanuit de katholieke missionarissen en discipelen en vanuit de lokale mythes en islamitische herdersstam Fulani.
Veel interviews en veel verhalen komen in dit boek aan bod in de typische stijl van Frank Westerman: fragmentarisch, door elkaar, deels onaf maar je gaat er actief van lezen en over nadenken. Goed!
July 26, 2020
Dałabym to 3/5, gdyby nie słabe tłumaczenie i nieobecna redakcja.
May 18, 2019
Cuando compré este libro, que sabía era ensayo, lo hice interesada por el tema que trataba (un misterio de la vida real, desconocido para mí), esperando que el autor describiera el hecho y ofreciera alguna explicación.
Pero lo que no me esperaba es que cogiera todas las teorías, científicas y escatológicas, que intentan explicar este misterio, y lo mezclara en un batiburrillo de explicaciones sin orden ni concierto, que lo único que han hecho es liar a esta lectora.
Y es que el autor no se decanta por ninguna de ellas, sino que te muestra todas y el lector elige qué creer. Esto no estaría mal si el orden de escritura fuera correcto. Es decir, dedicar un capítulo a describir lo que pasó, como se descubrió, etc. Y luego dedicar una parte del libro a cada teoría, por separado. Pero no; lo ha escrito de forma que se alternan las diversas teorías en párrafos y secciones sin delimitar, no sólo en lo que se refiere a las teorías, sino también mezclando pasado y presente.
Con esto el autor lo único que ha conseguido, en mi caso, es que pase más tiempo intentando deducir en qué momento temporal y a qué teoría corresponde el texto que se está leyendo.
Pero lo que no me esperaba es que cogiera todas las teorías, científicas y escatológicas, que intentan explicar este misterio, y lo mezclara en un batiburrillo de explicaciones sin orden ni concierto, que lo único que han hecho es liar a esta lectora.
Y es que el autor no se decanta por ninguna de ellas, sino que te muestra todas y el lector elige qué creer. Esto no estaría mal si el orden de escritura fuera correcto. Es decir, dedicar un capítulo a describir lo que pasó, como se descubrió, etc. Y luego dedicar una parte del libro a cada teoría, por separado. Pero no; lo ha escrito de forma que se alternan las diversas teorías en párrafos y secciones sin delimitar, no sólo en lo que se refiere a las teorías, sino también mezclando pasado y presente.
Con esto el autor lo único que ha conseguido, en mi caso, es que pase más tiempo intentando deducir en qué momento temporal y a qué teoría corresponde el texto que se está leyendo.
January 7, 2014
Investigation into the events of August 21, 1986 in Cameroon. A lethal cloud of carbon dioxide flowing from a volcanic lake killed over 1500 people, hundreds of cattle and all the wildlife (including birds and insects) in Nyos Valley.
The author concentrates his story on the emergence of myths around this terrible event. The first part is the scientific side of the story. The cause of the tragedy creates two scientific opinions which can't find a comprise up until today. The instable political situation tries to benefit from this scientific strife.
The second part tell about the influence of religion and especially the influence of the protestant and catholic missionaries and islamic imams. Their zealous influence undermines the old traditions of ancestor worship and ancients gods. The old myths are replaced by the myths of christiany and islam.
The last part focusses on the impact the tragedy has in the forming of new myths and complot theories.
The author investigates very seriously and in depth all the facts and stories which emerge during the time period after the catastrophic death of all life in the Nyos valley or the Valley of Death.
The author concentrates his story on the emergence of myths around this terrible event. The first part is the scientific side of the story. The cause of the tragedy creates two scientific opinions which can't find a comprise up until today. The instable political situation tries to benefit from this scientific strife.
The second part tell about the influence of religion and especially the influence of the protestant and catholic missionaries and islamic imams. Their zealous influence undermines the old traditions of ancestor worship and ancients gods. The old myths are replaced by the myths of christiany and islam.
The last part focusses on the impact the tragedy has in the forming of new myths and complot theories.
The author investigates very seriously and in depth all the facts and stories which emerge during the time period after the catastrophic death of all life in the Nyos valley or the Valley of Death.
Read
August 20, 2023Kurzmeinung /Leseerlebnis
Falls du das Buch mochtest oder zu meinem Lesekreis gehörst, in der wir das Anfang September besprechen werden, ließ besser nicht weiter, denn für mich war es ein absoluter Hate-Read.
Die Prämisse klingt wahnsinnig interessant. Leider war die Umsetzung meiner Meinung nach furchtbar. Ich habe das Buch abgebrochen, wurde überredet weiterzulesen und habe mich daraufhin durchgequält.
Die ständigen zeitlichen und inhaltlichen Sprünge z.B. bezüglich Tazieff und Sigurdsson gingen mir auf die Nerven.
Erst sind wir in den 80ern, dann wieder in den 60ern, dann befassen wir uns mit anderen Menschen, anderen Ländern, dann sind wir wieder in den 80ern, dann wieder in den 2000ern. Und wenn es nicht explizit gesagt wird hat man keine Ahnung wo und wann man gerade ist. Man hat das ganze Buch hindurch den Eindruck, die Kapitel seien einzeln geschrieben und dann in einen Würfelbecher geworfen und in willkürlicher Reihenfolge abgedruckt worden.
Das mag ein Stilmittel bei Romanen sein. In einem Sachbuch ist es einfach nur nervig. Da möchte ich bitte eine lineare Beschreibung der Ereignisse oder zumindest eine sinnvolle Reihenfolge.
Ich habe dann 35 Seiten bis zum nächsten Abschnitt übersprungen. Hier ging es etwas besser, wobei ich mich frage, warum ich von jedem wissen muss, welche Farbe sein Auto hat und um welches Modell es sich handelt.
Umaru, der zur Schule aufbrach und später auswanderte ist der einzige Charakter von Interesse. Leider taucht er erstmals nach über 200 Seiten auf und kommt dann auch nur alle 4 oder 5 Kapitel vor.
Schade, dass so ein interessantes Thema so schlecht umgesetzt wurde.
Auf Amazon hat es glatte 5,0 Sterne und meine Mitleserinnen scheinen es zu mögen. Goodreads ist da ja etwas kritischer und für mich war es nichts.
Falls du das Buch mochtest oder zu meinem Lesekreis gehörst, in der wir das Anfang September besprechen werden, ließ besser nicht weiter, denn für mich war es ein absoluter Hate-Read.
Die Prämisse klingt wahnsinnig interessant. Leider war die Umsetzung meiner Meinung nach furchtbar. Ich habe das Buch abgebrochen, wurde überredet weiterzulesen und habe mich daraufhin durchgequält.
Die ständigen zeitlichen und inhaltlichen Sprünge z.B. bezüglich Tazieff und Sigurdsson gingen mir auf die Nerven.
Erst sind wir in den 80ern, dann wieder in den 60ern, dann befassen wir uns mit anderen Menschen, anderen Ländern, dann sind wir wieder in den 80ern, dann wieder in den 2000ern. Und wenn es nicht explizit gesagt wird hat man keine Ahnung wo und wann man gerade ist. Man hat das ganze Buch hindurch den Eindruck, die Kapitel seien einzeln geschrieben und dann in einen Würfelbecher geworfen und in willkürlicher Reihenfolge abgedruckt worden.
Das mag ein Stilmittel bei Romanen sein. In einem Sachbuch ist es einfach nur nervig. Da möchte ich bitte eine lineare Beschreibung der Ereignisse oder zumindest eine sinnvolle Reihenfolge.
Ich habe dann 35 Seiten bis zum nächsten Abschnitt übersprungen. Hier ging es etwas besser, wobei ich mich frage, warum ich von jedem wissen muss, welche Farbe sein Auto hat und um welches Modell es sich handelt.
Umaru, der zur Schule aufbrach und später auswanderte ist der einzige Charakter von Interesse. Leider taucht er erstmals nach über 200 Seiten auf und kommt dann auch nur alle 4 oder 5 Kapitel vor.
Schade, dass so ein interessantes Thema so schlecht umgesetzt wurde.
Auf Amazon hat es glatte 5,0 Sterne und meine Mitleserinnen scheinen es zu mögen. Goodreads ist da ja etwas kritischer und für mich war es nichts.
April 2, 2021
Nooit gedacht dat een onderzoek naar een geheimzinnige ziekte in een vallei in Kameroen me zou boeien. Maar zoals Frank Westerman het opschrijft maakt het gewoon niet eens meer uit wat het onderwerp is. Het pakt je vast op pagina 1 en laat je niet meer los, het hele boek niet. Waanzinnig.
January 26, 2024
? Op vakantie met mijn vrouw in Egmond aan Zee is er in ons strandhotel Golfzang in het restaurant een leeshoek met wel 50 literaire juweeltjes waar ik deze uitkoos om te lezen vandaag.
🤔 Een interessant verhaaltje dat voor mij paste als tussendoortje.
=) Wellicht ga ik ooit ook de roman met dezelfde titel lezen...
MW 26/2/24
🤔 Een interessant verhaaltje dat voor mij paste als tussendoortje.
=) Wellicht ga ik ooit ook de roman met dezelfde titel lezen...
MW 26/2/24
March 2, 2017
In één nacht sterven in een vallei in Kameroen bijna 2000 mensen, en alle dieren, van de vliegen tot het vee. Het is 21 augustus 1986. Journalist Frank Westerman wil 25 jaar later achterhalen wat er is gebeurd, en vooral of de verhalen die de ronde doen over die nacht van 21 augustus over de feiten. Of zijn het ook fabeltjes, mythische vertellingen met een grond van waarheid.
Westerman is vooral op zoek naar hoe mythes ontstaan. Hij ziet in de dodenvallei in Kameroen de ideale proefopstelling. 'Door de kluwen draad voor draad te ontwarren hoop ik te kunnen nagaan welke woorden zich aan de feiten hebben gehecht, en hoe die zijn vervlochten tot zinnen, metaforen en verhalen', schrijft hij.
Het boek van Westerman bestaat uit 3 delen: mythedoders, mythebrengers en mythemakers. Mythedoders gaat vooral over de westerse wetenschappers die onderzoek doen naar het voorval. Mythebrengers gaat over de christelijke paters die naar Afrika zijn gekomen om zieltjes te winnen. Het laatste deel gaat vooral over de bevolking, de mythemakers. Westerman gaat heel gedegen te werk en brengt alle invalshoeken in kaart. Soms is het voor mij iets te gedetailleerd. Daardoor is bij het tweede hoofdstuk de vaart er een beetje uit.
Toch is het uiteindelijk een spannend verhaal, over een bizarre en schokkende gebeurtenis van meer dan 25 jaar geleden. Vol gedegen onderzoek en duidelijke bronvermeldingen. Uiteindelijk vraag ik me af of het boek antwoord geeft op de vraag hoe mythes ontstaan. Mij is ook niet helemaal duidelijk waarom het nodig is daar onderzoek naar te doen, want hoe minder feiten er zijn, hoe meer verhaal, en andersom. Mensen verzinnen dingen erbij als iets niet helemaal duidelijk is. Mij lijkt dat niet een uitgebreid onderzoek waard. Wat ik wel erg de moeite waard vind, is de reconstructie van wat er vervolgens gebeurde, hoe Lake Nyos even het middelpunt van aandacht was, en hoe die aandacht weer wegebde. Wat in ieder geval wel duidelijk is, is dat ondanks alle aandacht voor de dodenvallei, de overlevenden jaren na de ramp nog nauwelijks geholpen zijn. De wereld, en vooral hun eigen regering, heeft ze in de steek gelaten.
Westerman is vooral op zoek naar hoe mythes ontstaan. Hij ziet in de dodenvallei in Kameroen de ideale proefopstelling. 'Door de kluwen draad voor draad te ontwarren hoop ik te kunnen nagaan welke woorden zich aan de feiten hebben gehecht, en hoe die zijn vervlochten tot zinnen, metaforen en verhalen', schrijft hij.
Het boek van Westerman bestaat uit 3 delen: mythedoders, mythebrengers en mythemakers. Mythedoders gaat vooral over de westerse wetenschappers die onderzoek doen naar het voorval. Mythebrengers gaat over de christelijke paters die naar Afrika zijn gekomen om zieltjes te winnen. Het laatste deel gaat vooral over de bevolking, de mythemakers. Westerman gaat heel gedegen te werk en brengt alle invalshoeken in kaart. Soms is het voor mij iets te gedetailleerd. Daardoor is bij het tweede hoofdstuk de vaart er een beetje uit.
Toch is het uiteindelijk een spannend verhaal, over een bizarre en schokkende gebeurtenis van meer dan 25 jaar geleden. Vol gedegen onderzoek en duidelijke bronvermeldingen. Uiteindelijk vraag ik me af of het boek antwoord geeft op de vraag hoe mythes ontstaan. Mij is ook niet helemaal duidelijk waarom het nodig is daar onderzoek naar te doen, want hoe minder feiten er zijn, hoe meer verhaal, en andersom. Mensen verzinnen dingen erbij als iets niet helemaal duidelijk is. Mij lijkt dat niet een uitgebreid onderzoek waard. Wat ik wel erg de moeite waard vind, is de reconstructie van wat er vervolgens gebeurde, hoe Lake Nyos even het middelpunt van aandacht was, en hoe die aandacht weer wegebde. Wat in ieder geval wel duidelijk is, is dat ondanks alle aandacht voor de dodenvallei, de overlevenden jaren na de ramp nog nauwelijks geholpen zijn. De wereld, en vooral hun eigen regering, heeft ze in de steek gelaten.
February 20, 2018
After more than 2 thirds I couldn’t bring myself to finishing it. The setup is very interesting: the mystery of the disaster in Kameroen which costed 1700 human and 3500 animal lives in the ‘80s. The narrative is broken down into 3 points of view: science, religion and locals across 70 chapters (some only a few lines long) in a non-chronological timeline. Sounds confusing? Yes it is.. I feel this story could have been told in one third of the book’s pages. Too elaborate, overly complex storytelling, not my thing..
March 4, 2015
Hoewel ik het onderwerp van dit boek een stuk interessanter vond dan ik aanvankelijk had gedacht, viel het boek me toch tegen. Er is veel herhaling en je krijgt zoveel informatie naar je hoofd geslingerd, dat je het amper kunt verwerken. Daarnaast is het ook heel warrig en (in een voor mij) onlogische volgorde opgeschreven. Dat maakte dit boek een enorme kluif waar ik me echt doorheen moest worstelen. Erg jammer.
July 13, 2014
Westerman maakt non-fictie spannend en literair. Hij reconstrueert de vorming van verhalen. Over selectief zijn met feiten om je verklaring te doen kloppen. Over hoe die feiten soms ook maar een soort van afspraken zijn, een populariteitspoll van opinies.
May 7, 2014
Had nooit gedacht dat ik zó geboeid zou worden door non-fictie. Sterke stijl. Knap gedoseerd!
March 10, 2023
Citaat : Ik moest denken aan het taalspel dat iedereen kent van school of thuis: laat een verhaal, gefluisterd van oor tot oor, de kring rondgaan. Vergelijk wat er uit komt met het origineel.
Review : Westerman onderzocht het ontstaan van verhalen en mythes en koos daarvoor een gebeurtenis in Kameroen in 1986. Door een onbekende oorzaak stierf in een nacht al het leven in een vallei. Mensen, dieren en zelfs alle insecten. Was het koolzuurgas van de nabijgelegen vulkaan? Was het de hand van God? Was het een rottend python-ei dat de Afrikanen op de bodem van het meer wisten te liggen?
Vulkanologen waren het er al snel over eens dat er sprake is geweest van giftige gassen die zijn vrijgekomen uit het meer, dat op een vulkanische breuklijn ligt. Nu ja, eens... Voor de buitenstaander lijkt het alsof de vulkanologen het eens zijn, maar in feite is er sprake van twee kampen die elkaar bestrijden alsof hun leven ervan afhangt. Is de vulkaan uitgebarsten? Of is er sprake van een giftige luchtbel, die zich langzaam op de bodem van het meer heeft opgehoopt tot hij zo groot was geworden dat hij zich naar boven heeft gewerkt? De zo wetenschappelijk ingestelde vulkanologen blijken hierover een van emoties verzengde strijd te kunnen voeren.
De auteur verzamelde alle verhalen, mythes, feiten en fictie en vlocht die samen tot een spannende zoektocht met de suspense van een thriller. Over de tot de verbeelding sprekende ramp, maar vooral over de herkomst van de ingrediënten die het beslag van de mythes vormen. Zijn werkelijke interesse is, 25 jaar na dato, niet meer zozeer de ramp zelf, of de echte oorzaak ervan. Nee, wat hem interesseert is hoe er 25 jaar later over gesproken wordt, of er sprake is van mythevorming in het allervroegste stadium. Want hoe ontstaan mythen eigenlijk?
Hiervoor zoekt hij eerst de missionarissen op die zich in de buurt van het rampgebied bevonden en daar de eerste hulp verleenden aan de slachtoffers die niet waren gestikt. Ze begroeven de doden, brachten de overlevenden naar het ziekenhuis. Ze vingen de slachtoffers op die van de overheid niet meer terug mochten naar hun huizen. Daarna komen eindelijk de overlevenden zelf aan bod. Door de vulkanologen werden deze mensen en hun getuigenissen niet serieus genomen. Er waren taalbarrieres die verder gingen dan alleen een woord niet verstaan. Hoe kijken de overlevenden terug op de ramp die niet alleen hun geliefden van hen wegnam, maar ook hun thuis, hun grond, hun levensvoorziening?
Stikvallei is een boeiend boek; niet alleen omdat het een aanvankelijk onverklaarbare gebeurtenis beschrijft, maar ook door de diepere laag die de auteur erin verwerkt heeft. Stikvallei werd genomineerd voor de AKOliteratuurprijs 2014 en die nominatie was zeker verdiend al was het maar om de boeiende manier waarop hij vulkanologie, antropologie, politiek en taal op een briljante manier met elkaar verweeft.
Review : Westerman onderzocht het ontstaan van verhalen en mythes en koos daarvoor een gebeurtenis in Kameroen in 1986. Door een onbekende oorzaak stierf in een nacht al het leven in een vallei. Mensen, dieren en zelfs alle insecten. Was het koolzuurgas van de nabijgelegen vulkaan? Was het de hand van God? Was het een rottend python-ei dat de Afrikanen op de bodem van het meer wisten te liggen?
Vulkanologen waren het er al snel over eens dat er sprake is geweest van giftige gassen die zijn vrijgekomen uit het meer, dat op een vulkanische breuklijn ligt. Nu ja, eens... Voor de buitenstaander lijkt het alsof de vulkanologen het eens zijn, maar in feite is er sprake van twee kampen die elkaar bestrijden alsof hun leven ervan afhangt. Is de vulkaan uitgebarsten? Of is er sprake van een giftige luchtbel, die zich langzaam op de bodem van het meer heeft opgehoopt tot hij zo groot was geworden dat hij zich naar boven heeft gewerkt? De zo wetenschappelijk ingestelde vulkanologen blijken hierover een van emoties verzengde strijd te kunnen voeren.
De auteur verzamelde alle verhalen, mythes, feiten en fictie en vlocht die samen tot een spannende zoektocht met de suspense van een thriller. Over de tot de verbeelding sprekende ramp, maar vooral over de herkomst van de ingrediënten die het beslag van de mythes vormen. Zijn werkelijke interesse is, 25 jaar na dato, niet meer zozeer de ramp zelf, of de echte oorzaak ervan. Nee, wat hem interesseert is hoe er 25 jaar later over gesproken wordt, of er sprake is van mythevorming in het allervroegste stadium. Want hoe ontstaan mythen eigenlijk?
Hiervoor zoekt hij eerst de missionarissen op die zich in de buurt van het rampgebied bevonden en daar de eerste hulp verleenden aan de slachtoffers die niet waren gestikt. Ze begroeven de doden, brachten de overlevenden naar het ziekenhuis. Ze vingen de slachtoffers op die van de overheid niet meer terug mochten naar hun huizen. Daarna komen eindelijk de overlevenden zelf aan bod. Door de vulkanologen werden deze mensen en hun getuigenissen niet serieus genomen. Er waren taalbarrieres die verder gingen dan alleen een woord niet verstaan. Hoe kijken de overlevenden terug op de ramp die niet alleen hun geliefden van hen wegnam, maar ook hun thuis, hun grond, hun levensvoorziening?
Stikvallei is een boeiend boek; niet alleen omdat het een aanvankelijk onverklaarbare gebeurtenis beschrijft, maar ook door de diepere laag die de auteur erin verwerkt heeft. Stikvallei werd genomineerd voor de AKOliteratuurprijs 2014 en die nominatie was zeker verdiend al was het maar om de boeiende manier waarop hij vulkanologie, antropologie, politiek en taal op een briljante manier met elkaar verweeft.
January 28, 2018
Het boek “Stikvallei” heeft een link met het vak aardrijkskunde. Stikvallei is gesitueerd in Kameroen, Afrika. Er is een natuurramp op 21 augustus 1986 gebeurt. Er zijn minimum 1500 doden aangetroffen zowel mensen als dieren. Doorheen het boek wordt er verteld hoe de ramp is gebeurt en wat er daarna allemaal moet gebeuren. Wereldwijd komen specialisten samen om de ramp te analyseren. Er zijn verschillende meningen tussen de wetenschappers waardoor het een complexe zaak is. Sommigen zeggen dat het een chemisch wapen was, namelijk een neutronenbom. Haroun Tazieff een vulkaanspecialist zegt dat de oorzaak een vulkaan onder het Nyos meer is. Zijn bewijzen zijn dat het meer roodkleurig werd, de watertemperatuur steeg en er brandblaren bij de slachtoffers waren. Als er een vulkaan uitbarst komen er zwaveldampen vrij die de geur van rotte eieren verspreiden. Er zijn ook verschillende theorieën over de natuurramp. Je hebt namelijk de visie van de wetenschap en de visie op religieus vlak. De wetenschappers hebben verschillende meningen waardoor de mensen in het religieuze geloven. Specialisten twijfelen en de bevolking denkt dat het Satans of Gods werk was om hen te straffen. Ik heb uit dit boek bijgeleerd dat als er een ramp is gebeurt men niet precies weet waarom of hoe het gebeurt is omdat er zoveel verscheidene meningen en feiten zijn. Er gaan ook geruchten rond dat het een chemische bom is die Israël wou testen. In de lessen aardrijkskunde hebben we het nog niet over de gevolgen van rampen gehad. De schrijver vermeld zeer veel details waardoor het langdradig wordt. Hij bouwt het verhaal wel goed op en er is tussen de hoofdstukken een duidelijke scheiding tussen de mening op wetenschappelijk vlak en religieus vlak. Ik raad het boek aan als je graag over waar gebeurde verhalen leest. Persoonlijk vond ik het boek saai en met te veel details.
November 25, 2017
Il giornalismo è, a mio parere, ciò che non vediamo anche quando ce l'abbiamo sotto gli occhi.
E la narrativa è, a mio parere, trovare l'umano compatire in ogni dove, anche la dove non lo vorresti trovare.
***********************************
Fatte queste personalissime e discutibilissime definizioni (come tutte le definizioni che escono dal mio rassicurante e peculiarissimo campo di battaglia) posso applicarle senza dubbi al libro, che può ridefinirsi come: giornalismo narrativo.
Giornalismo. La dove mostra che dietro un "mistero", anche dietro un mistero, si nascondono spesso un alternarsi di banalità come il perpetuarsi del potere, la lotta tra l'ego trabordante degli scienziati famosi, le sofferenze scontate degli umili, le storie di tante persone che, come tutti, vengono travolte dalla indifferenza della natura, tanto indefferente da sembrare no, proprio stronza, proprio determinata a ricordarci che non contiamo un cazzo.
Narrativa. Dove questo lago rosso viene spezzettato in campo di battaglia di passioni religiose e riscosse culturali, in punto di incontro tra Occidente e Africa e suo punto di scontro, la dove il lago, il mostro, viene colto nel suo trasformarsi in mito, quasi in Dio, appunto.
Molto ben scritto, ugualmente ben documentato, razionale con il mal di pancia, come sanno essere gli olandesi, giusto, a tratti, un po' freddino.
Mi ha convinto e ora, a breve, mi spingerà ad avventurarmi sull'Ararat. Via pagina.
E la narrativa è, a mio parere, trovare l'umano compatire in ogni dove, anche la dove non lo vorresti trovare.
***********************************
Fatte queste personalissime e discutibilissime definizioni (come tutte le definizioni che escono dal mio rassicurante e peculiarissimo campo di battaglia) posso applicarle senza dubbi al libro, che può ridefinirsi come: giornalismo narrativo.
Giornalismo. La dove mostra che dietro un "mistero", anche dietro un mistero, si nascondono spesso un alternarsi di banalità come il perpetuarsi del potere, la lotta tra l'ego trabordante degli scienziati famosi, le sofferenze scontate degli umili, le storie di tante persone che, come tutti, vengono travolte dalla indifferenza della natura, tanto indefferente da sembrare no, proprio stronza, proprio determinata a ricordarci che non contiamo un cazzo.
Narrativa. Dove questo lago rosso viene spezzettato in campo di battaglia di passioni religiose e riscosse culturali, in punto di incontro tra Occidente e Africa e suo punto di scontro, la dove il lago, il mostro, viene colto nel suo trasformarsi in mito, quasi in Dio, appunto.
Molto ben scritto, ugualmente ben documentato, razionale con il mal di pancia, come sanno essere gli olandesi, giusto, a tratti, un po' freddino.
Mi ha convinto e ora, a breve, mi spingerà ad avventurarmi sull'Ararat. Via pagina.
July 30, 2020
„Martwa dolina” to próba zrozumienia tragedii, która miała miejsce w 1986 roku w dolinie kameruńskiej. W nocy umiera tysiące istnień. Ludzie i zwierzęta. Padają niespodziewanie, tam gdzie obecnie stali. Reportaż, w teorii badający studium tego przypadku, w praktyce jest rozwleczoną książką na wiele różnych tematów. Nawet pokuszę się o stwierdzenie, że zagadkowa śmierć w dolinie Nyos nie jest tematem przewodnim, choć na niej opiera się cała konstrukcja. Daje ona podstawę do zastanowienia się nad charakterami tamtejszych regionów, nad wiarą, a także nad życiem naukowców biorących udział w badaniach. Najbardziej jednak nie spodobała mi się ta chaotyczność w treści. Niespodziewane przeskakiwanie nad bohaterami, tworzenie kilku obozów naukowców, teorie nie mające nic wspólnego z prawdą, rzucone mimochodem, bez szczególnego wyjaśnienia (oczywiście nie wszystkie). Mam wrażenie, że całość opiera się przede wszystkim na polityce, kościele i egoistycznych naukowcach. No… ogromne rozczarowanie. Bo tak naprawdę dowiedziałam się o tej sytuacji całkowite minimum. I to nawet nie podane w faktach, a przypuszczeniach. Jako książka o wspomnianej tragedii – bez szału. Jako przybliżenie społeczności w Kamerunie – ujdzie.
May 31, 2020
En este libro fascinante, su autor, que es holandés, se dedica a contar desde todos los puntos de vista que son humanamente posibles un incidente muy extraño y aterrador ocurrido en Camerún en 1982. Un incidente que involucró un lago donde se dice que moraba un dios que cuidaba el huevo de una pitón sagrada, un volcán y vulcanólogos, gases carbónicos asfixiantes, personas y todo tipo de animales muertos en masa y cuentos de verduleras.
También explica la naturaleza de los mitos, y cómo la 100cia, siendo en opinión del autor una hija respondona del mito, acaba destruyéndolos... y de cómo los mitos vuelven a surgir de nuevo, como el ave fénix. Porque en el fondo lo que nos mueve son los mitos y no la 100cia.
Comprado gracias a este único párrafo (página 26): "Los habitantes de los flancos de este volcán activo [el monte Camerún, que está en Biafra más que en Camerún, y tiene más de cuatro mil metros de altura] acostumbraban a sacrificar albinos al dios del fuego. Todavía en las erupciones de 1902 y 1922 ataron vivos a algunos en unos postes que se clavaban en los caminos de las lavas".
También explica la naturaleza de los mitos, y cómo la 100cia, siendo en opinión del autor una hija respondona del mito, acaba destruyéndolos... y de cómo los mitos vuelven a surgir de nuevo, como el ave fénix. Porque en el fondo lo que nos mueve son los mitos y no la 100cia.
Comprado gracias a este único párrafo (página 26): "Los habitantes de los flancos de este volcán activo [el monte Camerún, que está en Biafra más que en Camerún, y tiene más de cuatro mil metros de altura] acostumbraban a sacrificar albinos al dios del fuego. Todavía en las erupciones de 1902 y 1922 ataron vivos a algunos en unos postes que se clavaban en los caminos de las lavas".
This entire review has been hidden because of spoilers.
May 27, 2020
Audio-book
Weer een prachtig boek van Westerman in zijn typische, door mij geliefde, stijl. In dit boek gaat hij op zoek naar hoe verhalen ontstaan en hiervoor had hij geen betere casus kunnen kiezen dan deze mysterieuze meren.
Het betreft een bijzonder mooi geschreven werk dat tevens tot enkele belangrijke inzichten leidt bij de lezer. Schitterend vond ik ook hoe deze laatste ook gedwongen wordt zijn eigen zekerheden terug onder de loep te nemen en zaken te herdenken. Westerman maakt op schitterende wijze duidelijk dat maar al te vaak Westerlingen geringschattend de Afrikaanse geleerden, getuigen of publieke opinie terzijde schuiven als bijgeloof of een gebrek aan ontwikkeling, eens deze niet in hun kraam past. Een val waar hij zelf ook niet aan ontkomt zoals blijkt helemaal op het einde van het boek.
Ook zijn bedenking wat de invloed van moderne technologie voor heel dit verhaal betekend zou hebben, vond ik bijzonder confronterend.
Weer een prachtig boek van Westerman in zijn typische, door mij geliefde, stijl. In dit boek gaat hij op zoek naar hoe verhalen ontstaan en hiervoor had hij geen betere casus kunnen kiezen dan deze mysterieuze meren.
Het betreft een bijzonder mooi geschreven werk dat tevens tot enkele belangrijke inzichten leidt bij de lezer. Schitterend vond ik ook hoe deze laatste ook gedwongen wordt zijn eigen zekerheden terug onder de loep te nemen en zaken te herdenken. Westerman maakt op schitterende wijze duidelijk dat maar al te vaak Westerlingen geringschattend de Afrikaanse geleerden, getuigen of publieke opinie terzijde schuiven als bijgeloof of een gebrek aan ontwikkeling, eens deze niet in hun kraam past. Een val waar hij zelf ook niet aan ontkomt zoals blijkt helemaal op het einde van het boek.
Ook zijn bedenking wat de invloed van moderne technologie voor heel dit verhaal betekend zou hebben, vond ik bijzonder confronterend.
July 5, 2021
Es el 21 de agosto 1986 y uno de los sucesos mas tenebrosos y dramáticos del mundo está por ocurrir en Camerún, cuando a la mañana siguiente los pobladores cercanos al pueblo de Bajo -Nyos se encuentran con un paisaje aterrador: una gran zona de mas de 10 kilómetros sembrada de cadáveres de personas, animales e insectos. Muchas de las víctimas murieron en su casa, no hay signos de violencia y todo alrededor está intacto. Algo sorprendió a más de 1750 personas en la noche y los mató. ¿Pero qué?
Frank Westerman, periodista, hace un recuento de la catástrofe de lago Nyos y busca en ese suceso el disparador de una serie de mitos y creencias que se desatarán en el país, de como esta catástrofe destruye a miles de personas y se convierte en el sentido de la vida para muchas otras más, de como se convierte en el campo de batalla de famosos vulcanólogos y en la tumba de muchas teorías. Buenisimo libro. Pero MUY bueno.
Frank Westerman, periodista, hace un recuento de la catástrofe de lago Nyos y busca en ese suceso el disparador de una serie de mitos y creencias que se desatarán en el país, de como esta catástrofe destruye a miles de personas y se convierte en el sentido de la vida para muchas otras más, de como se convierte en el campo de batalla de famosos vulcanólogos y en la tumba de muchas teorías. Buenisimo libro. Pero MUY bueno.
January 24, 2023
Eerst was het wat wennen van de hak op de tak springend, de verschillende invalshoeken van het verhaal vormen wel een leerzaam geheel ,
Hoewel ik wel graag wat meer had geweten over de oorzaken van de gebeurtenis, op het internet vind ik ook niet zoveel , .. hopelijk hebben de slachtoffers niet veel geleden en kunnen deze gebeurtenissen beter voorzien en voorspelt worden ,
Een aanrader het boek doet nadenken over de moeilijkheden bij het achterhalen van ( aangrijpende) gebeurtenissen , de verschillende visies om te achterhalen hoe en wat er gebeurt is , en wat er nu best gedaan wordt , verschillende mogelijkheden, ( en is er 1 juiste ? ) een beetje van een dit en een beetje van een dat
Hoewel ik wel graag wat meer had geweten over de oorzaken van de gebeurtenis, op het internet vind ik ook niet zoveel , .. hopelijk hebben de slachtoffers niet veel geleden en kunnen deze gebeurtenissen beter voorzien en voorspelt worden ,
Een aanrader het boek doet nadenken over de moeilijkheden bij het achterhalen van ( aangrijpende) gebeurtenissen , de verschillende visies om te achterhalen hoe en wat er gebeurt is , en wat er nu best gedaan wordt , verschillende mogelijkheden, ( en is er 1 juiste ? ) een beetje van een dit en een beetje van een dat
July 11, 2023
Interessante analyse van de gebeurtenissen rond het Nyos meer in Afrika, waar een grote CO2 gasbel van de bodem van het meer ontsnapte met dood en verderf tot gevolg. Westerman analyseert het gehakketak tussen onderzoekers over de toedracht, complottheorien en mythes en probeert feit van fictie te onderscheiden.
Deze quote vond ik leuk: antwoord op de vraag of iemand hulp heeft gehad bij het bouwen van zijn huis. “Ik heb meubels gekregen. […]. Maar weet u, je kunt een man een stoel geven, als hij erop gaat zitten komen er toch weer nieuwe vragen op.”
Deze quote vond ik leuk: antwoord op de vraag of iemand hulp heeft gehad bij het bouwen van zijn huis. “Ik heb meubels gekregen. […]. Maar weet u, je kunt een man een stoel geven, als hij erop gaat zitten komen er toch weer nieuwe vragen op.”
October 13, 2017
Westerman viene paragonato a Kapuscinski. Solita iperbole da PR di casa editrice. Il libro arranca, l'enigma è pretestuoso, le divagazioni sull'antropologia sembrano più un tentativo di accreditarsi come studioso che veri tasselli del racconto. La catastrofe è presa da ogni lato, ma non si riesce a capire, in tutta franchezza, dove l'autore voglia andare a parare. Il dramma resta, la narrazione, purtroppo, fallisce.
June 30, 2022
A partir de un hecho inexplicable y terrible, Westerman quiere hablar de como se construyen los mitos, científicos, religiosos y antropológicos. Digo quiere porque su manera de articular el ensayo, a través de capítulos cortos con una enorme variedad de puntos de vista y sucesos, fragmenta cualquier tesis y hace que el conjunto sea una lectura tan enganchante como superficial. Personalmente me esperaba mas reflexión y alcance y me he encontrado una crónica periodística atractiva pero frágil.
November 20, 2023
Interessant boek ove een natuurramp in een meer in Kameroen, waarbij 1746 mannen, vrouwen en kinderen door verstikking in de directe omgeving van het meer omkwamen.
Frank Westerman beschrijft hoe verschillend wetenschappers (ook onderling), overlevenden, religies (Christendom en Islam) en de politiek die gebeurtenis presenteren en interpreteren.
Waarbij die inkleuring getekend is door het eigen groeps-of individuele belang, waardoor (nieuwe) verhalen en mythen ontstaan.
Frank Westerman beschrijft hoe verschillend wetenschappers (ook onderling), overlevenden, religies (Christendom en Islam) en de politiek die gebeurtenis presenteren en interpreteren.
Waarbij die inkleuring getekend is door het eigen groeps-of individuele belang, waardoor (nieuwe) verhalen en mythen ontstaan.
August 1, 2020
Wauw, wat een boek. Doet je nadenken over verschillende dingen. De drie verschillende manieren waarop het thema werd benaderd, spraken me alledrie bijzonder aan. Dit boek heeft een wereld voor me geopend!
August 22, 2017
Mooi geschreven boek dat veel meer vragen oproept dan het beantwoordt.
September 11, 2017
Niezwykle wciągająca opowieść o prawdziwym kataklizmie w kameruńskiej Dolinie Nyos. Nie ma tutaj drastycznych szczegółów, rozbudowanej martyrologii, ani też odpowiedzi na pytanie, co tak naprawdę się tam wydarzyło. Są natomiast różne punkty widzenia, różne głosy, a wszystkie tak samo ważne, chociaż nie zawsze słyszane. Reporterski majstersztyk.
Displaying 1 - 30 of 76 reviews