What do you think?
Rate this book
Batı Penceresinin Meleği
Baron Müller kendisine miras kalan günlükleri karıştırırken, Kraliçe I. Elizabeth'in büyücüsü John Dee'nin hayat hikâyesiyle karşı karşıya olduğunu anlar. Baronun yazgısı, Dee'nin yarım bıraktığı işlerle ilintilidir ve baron hem kendisinin hem de Dr. Dee'nin yazgısını tamamlamak için zaman ve mekânda farklı izler sürmeye başlar, böylece büyük simyacının ölümsüzlüğü bulduğu dünyaya dalar. Dee'nin hayattaki son akrabası Baron Müller, şimdi geçmişin hatalarını düzeltmek, pürüzlerini gidermek durumundadır.
Batı Penceresinin Meleği büyü ve simyayla dolu bir öykü, okült bir metin. Gustav Meyrink'in bu son romanı, çoktan tükenmiş gibi görünse de yaşanmaya devam eden hayatlarla, bugünün görüngülerinde yüzeye çıkan geçmişin yansımalarıyla ilgili. Batı Penceresinin Meleği, başka yaşamların ve başka dünyaların birbiriyle bağıntılı olarak yan yana varlık gösterdiği çok katmanlı bir evren.
Batı Penceresinin Meleği büyü ve simyayla dolu bir öykü, okült bir metin. Gustav Meyrink'in bu son romanı, çoktan tükenmiş gibi görünse de yaşanmaya devam eden hayatlarla, bugünün görüngülerinde yüzeye çıkan geçmişin yansımalarıyla ilgili. Batı Penceresinin Meleği, başka yaşamların ve başka dünyaların birbiriyle bağıntılı olarak yan yana varlık gösterdiği çok katmanlı bir evren.
464 pages, Paperback
First published January 1, 1927
56 people are currently reading
1724 people want to read
About the author
Gustav Meyrink
319 books327 followersThe illegitimate child of a baron and an actress, Meyrinck spent his childhood in Germany, then moving to today's Czech Republic where he lived for 20 years. The city of Prague is present in most of his work along with various religious, occult and fantastic themes. Meyrinck practiced yoga all his life.
Curious facts:
He unsuccessfully tried to commit suicide at the age of 24. His son committed suicide at the same age with success.
Meyrinck founded his own bank but was accused of fraud for which he spent 2 months in prison.
He worked as a translator and translated in German 15 volumes by Charles Dickens while working on his own novels.
Among his most famous works are Der Golem (1914) and Walpurgisnacht (1917).
Curious facts:
He unsuccessfully tried to commit suicide at the age of 24. His son committed suicide at the same age with success.
Meyrinck founded his own bank but was accused of fraud for which he spent 2 months in prison.
He worked as a translator and translated in German 15 volumes by Charles Dickens while working on his own novels.
Among his most famous works are Der Golem (1914) and Walpurgisnacht (1917).
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 68 reviews
September 8, 2024
Jorge Luis Borges called The Angel of the West Window “a chronicle of confused miracles, barely salvaged, from time to time, by its poetic ambience”.
Gustav Meyrink wrote this enigmatic book on so many levels: the present and the past, historical novel and Gothic tale, expressionism and decadence, mysticism and satire, grotesque and poetic imagery, reality and mystique, sanity and madness… Everything is juxtaposed and interweaved.
“And I went unto the angel, and said unto him, Give me the little book. And he said unto me, Take it, and eat it up; and it shall make thy belly bitter, but it shall be in thy mouth sweet as honey.” Revelation 10:9
This is a kind of manuscript the protagonist of The Angel of the West Window reads and this is the story Gustav Meyrink writes: uncertainty, suspense, ambiguity, ambivalence… Everything is obscured by mystical vagueness.
Is the Angel the creature of good or evil?
Human soul is an arena where good and evil fight and their battle is eternal.
Gustav Meyrink wrote this enigmatic book on so many levels: the present and the past, historical novel and Gothic tale, expressionism and decadence, mysticism and satire, grotesque and poetic imagery, reality and mystique, sanity and madness… Everything is juxtaposed and interweaved.
“And I went unto the angel, and said unto him, Give me the little book. And he said unto me, Take it, and eat it up; and it shall make thy belly bitter, but it shall be in thy mouth sweet as honey.” Revelation 10:9
This is a kind of manuscript the protagonist of The Angel of the West Window reads and this is the story Gustav Meyrink writes: uncertainty, suspense, ambiguity, ambivalence… Everything is obscured by mystical vagueness.
Is the Angel the creature of good or evil?
The lips of the Angel were red as rubies and formed into a strange smile, turned up at the corners, where they tapered to a delicate point. The child before had seemed unnatural in its flatness, this gigantic creature was stupefying in its corporeal presence, which surpassed all earthly measure: there was not the slightest shadow cast by its garments to give it emphasis or perspective. Yet in spite of — or perhaps because of — that, it made me feel that until that point I had in my whole life on earth seen nothing but flat surfaces, when compared with the sight of this being from another world.
Human soul is an arena where good and evil fight and their battle is eternal.
March 15, 2019
Each mortal has his god, his demon; and in him, in the words of the Apostle Paul, we live and move and have our being.A reclusive gentleman in Prague by the name of Baron Müller receives a mysterious packet of genealogical materials left to him by his deceased English cousin John Roger. Thus begins this occult literary tour de force representing a lifetime of inquiry into supernatural phenomena by the Austrian writer Gustav Meyrink. Here, by interleaving Roger's various documents with Müller's first-person narrative account, Meyrink envisions the life of the English mathematician-alchemist John Dee and his spirit medium cohort Edward Kelley, who acts as Dee's intercessor with the Green Angel throughout years of their efforts to achieve the philosopher's stone and gain immortality. As Müller sifts through his cousin's papers at random, he discovers more about his ancestral link to Dee, slowly piercing the veil between this world and 'the other side', thus revealing Meyrink's memorable characters to be much more than what they first seem. The nefarious Bartlett Greene, the dark goddess Black Isais, the Russian antique dealer Lipotin, Dee's wife Jane—all of these fascinating figures mingle in the broad tapestry of infinite time. The less plot details shared the better in this case, but suffice to say that a careful reading of this alluring and intricately coiled narrative yields myriad rewards.
February 12, 2008
You have to REALLY be interested in and somewhat (even a teensy bit like myself) knowledgeable about the basics of alchemy in its "spiritual" form to get through this book. It's pretty good, very interesting and definitely one to reread at some point.
The narrator of this story is one Baron Muller, who inherits a bunch of old papers & diaries that belonged to the Elizabethan astrologer/physician/magician/alchemist Dr. John Dee. He decides to go through them randomly, and as he does, he comes to realize that he is holding the life story of Dee, and that in Dee's lifetime he left many things undone that need to be finished. In the introduction to this book, Mike Mitchell (who is also the translator in my edition), wrote that "Meyrink's universe is multi-layered and different worlds exist alongside, interlinked with, each other." (15) And as the story goes on, Muller becomes aware that his fate is linked with that of Dee's unfinished business, and that he has a responsibility to pick up various threads across time and space to fulfill both his and Dee's destiny.
If you're into the occult at all, or into alchemy in its various forms, or if you're interested in the story of Doctor John Dee, you may want to try this. I'm always fascinated by this person, and the story did not let me down. It is a book you need to read slowly because it is so incredibly full, but well worth it in the end. You should also wait until the end to read the introduction.
The narrator of this story is one Baron Muller, who inherits a bunch of old papers & diaries that belonged to the Elizabethan astrologer/physician/magician/alchemist Dr. John Dee. He decides to go through them randomly, and as he does, he comes to realize that he is holding the life story of Dee, and that in Dee's lifetime he left many things undone that need to be finished. In the introduction to this book, Mike Mitchell (who is also the translator in my edition), wrote that "Meyrink's universe is multi-layered and different worlds exist alongside, interlinked with, each other." (15) And as the story goes on, Muller becomes aware that his fate is linked with that of Dee's unfinished business, and that he has a responsibility to pick up various threads across time and space to fulfill both his and Dee's destiny.
If you're into the occult at all, or into alchemy in its various forms, or if you're interested in the story of Doctor John Dee, you may want to try this. I'm always fascinated by this person, and the story did not let me down. It is a book you need to read slowly because it is so incredibly full, but well worth it in the end. You should also wait until the end to read the introduction.
September 10, 2017
Hem pek beğenip hem de hiç beğenmediğim bir eser oldu. Son yüz sayfadaki okültizm teorileri o kadar lezzetli hikayenin içine yedirilmişti ki kitabın kredisini benim için yükseltti. Alışık olmadığımız kitaplar bunlar, keşke daha çok yazar elini taşın altına koymuş olsaydı.
Uzunca, nedenleri nasılları ile beğendiğim ve beğenmediğim yanlarını anlatmak isterdim ama bilgisayarın olmadığı bir yerde telefondan yazmanın yarattığı üşengeçliği yaşıyorum:)
Arkasını okuduktan sonra bir merak duygusu oluşuyorsa, Okültizm, ezoterizm vs ilgi alanınızsa kesinlikle okuyun derim.
7/10
Uzunca, nedenleri nasılları ile beğendiğim ve beğenmediğim yanlarını anlatmak isterdim ama bilgisayarın olmadığı bir yerde telefondan yazmanın yarattığı üşengeçliği yaşıyorum:)
Arkasını okuduktan sonra bir merak duygusu oluşuyorsa, Okültizm, ezoterizm vs ilgi alanınızsa kesinlikle okuyun derim.
7/10
August 10, 2017
Kitabı uzun uğraşlar sonucunda bitirdim.
Kitap anlam, sembol ve kendi mecazlarını kafanızda çözmeniz gibi inanılmaz yorucu bir beklenti içine giriyor.
Bu türde birçok eser okudum fakat Meyrink’i onlardan ayıran, fantastik, kabalistik ve gizem taşıyan tüm ögeleri yan yana getirip aynı zamanda Dil’le alakâlı çözümlemelere girmek isteyince ortaya deneysel sayabileceğimiz bir eser çıkmış.
Kısacası yazar, ezoterizm, okültizm, simya, bilim ve batı maneviyatını 100 adet terimle harmanlamaya çalışarak, dili, konusu, örgüsü kurgusu iç içe geçmiş sürekli ara verme ve nefes alma ihtiyacı hissettiren 455 sayfalık kendini sürekli tekrar eden bir roman ortaya çıkartmış.
Bazı kaynaklarda bu eserin “R.John Fowles’ın Büyücü” eseriyle karşılaştırıldığını gördüğümde ise, insanın k.çıyla kitap okumasının ne kadar zor olduğunu da sanırım anladım. Hatta J.Fowles fanatizmimden dolayı, Meyrink’in Golem’ini de okumaktan vazgeçip, koyacağım noktadan sonra Mûllerin yanan evi gibi benim için tarihe karışmış olacaktır.
Kitap anlam, sembol ve kendi mecazlarını kafanızda çözmeniz gibi inanılmaz yorucu bir beklenti içine giriyor.
Bu türde birçok eser okudum fakat Meyrink’i onlardan ayıran, fantastik, kabalistik ve gizem taşıyan tüm ögeleri yan yana getirip aynı zamanda Dil’le alakâlı çözümlemelere girmek isteyince ortaya deneysel sayabileceğimiz bir eser çıkmış.
Kısacası yazar, ezoterizm, okültizm, simya, bilim ve batı maneviyatını 100 adet terimle harmanlamaya çalışarak, dili, konusu, örgüsü kurgusu iç içe geçmiş sürekli ara verme ve nefes alma ihtiyacı hissettiren 455 sayfalık kendini sürekli tekrar eden bir roman ortaya çıkartmış.
Bazı kaynaklarda bu eserin “R.John Fowles’ın Büyücü” eseriyle karşılaştırıldığını gördüğümde ise, insanın k.çıyla kitap okumasının ne kadar zor olduğunu da sanırım anladım. Hatta J.Fowles fanatizmimden dolayı, Meyrink’in Golem’ini de okumaktan vazgeçip, koyacağım noktadan sonra Mûllerin yanan evi gibi benim için tarihe karışmış olacaktır.
January 30, 2018
Demoni, riti, discendenza e antichissimi re e più recenti regine, manufatti, tempo che si riproduce per poi inghiottirsi di nuovo, realtà doppia. Se si parla di Grande Romanzo Americano credo si possa parlare anche di Grande Romanzo Esoterico.
November 14, 2021
ეს წიგნი ნამდვილი მოგზაურობაა - დროში, სივრცეში, ჯონ დის თუ მისი შთამომავლის შინაგან სამყაროში, ოკულტიზმში, ფილოსოფიაში, რელიგიაში და ა.შ. იმდენად მრავალშრიანია, რომ გუსტავის მიერ ჩაფიქრებულ ყველა სიმბოლოს ერთი წაკითხვით ვერ გამოვიცნობთ... იქნებ ვერც ვერასდროს ჩავწვდეთ ბოლომდე... ერთი კია - კითხვის პროცესში უეჭველად დავფიქრდებით - ეს ჯონ დია, მისი შვილთაშვილი თუ ჩვენ? ეს სარკეში არეკლილი სურათები სიზმარია? თუ რეალობა? თუ რაღაც უფრო მეტი?
July 18, 2021
ხუთი ვარსკვლავი არ ყოფნის . . .
ძალიან ძნელად მოიძებნება წიგნი, ამდენი რამ ორგანულად და მწყობრად რომ იყოს შეთავსებული. პირველ რიგში, საკმაოდ რთული ტექსტია, რომელიც მთლიანად ჩასაწვდომად რაღაც წინასწარ "ცოდნებს" მოითხოვს შუა საუკუნეების მრავლისმომცველი, საიდუმლობებითა და უცნაურობებით სავსე პერიოდზე, თუმცა არამხოლოდ ამას...
რისი თქმა უნდოდა საბოლოო ჯამში ავტორს, ჩემთვის მაინც ძნელი გამოსაცნობია, თუმცა, რამდენიმე ვარაუდს მაინც გამოვთქვამ.
პირველ რიგში, ყველა საიდუმლო გაერთიანება- ორდენი, მათ შორის, აქ მოხსენიებული როზენკროიცერების საძმო, ტამპლიერთა ორდენი, დრუიდები- არ ფლობენ რაიმე სახის ისეთ ცოდნას, რაც ჩვეულებრივი ადამიანის გონებრივ შესაძლებლობებს აღემატება. ყველა ადამიანს აქვს შესაძლებლობა, მიაღწიოს განვითარების ისეთ საფეხურს, ისეთ სიმაღლეს, რომ კაცობრიობას ამით უდიდესი სამსახური გაუწიოს.
ძალიან რთულია იმ ყველაფრის გადმოცემა, რასაც ეს წიგნი გაძლევს...
იგი გათვლილია ყველაზე, ვისაც ადამიანის გონებრივ- სულიერი ბრძოლები აინტერესებს, აინტერესებს საიდუმლოთი მოცული მისტიკური ამბები, ალქიმია, ოკულტიზმი, მითოლოგია, რელიგია, ფილოსოფია, აღმოსავლური სიბრძნე და ეზოთერიკა, რეინკარნაცია და ტრანსმუტაცია...
ჩემთვის ყველაზე დასამახსოვრებელი სარკე- სიმბოლო დარჩა ამ წიგნიდან, რომელიც მეირინკს სულ სხვა კუთხით აქვს გამოყენებული.
თუმცა, საბოლოოდ, მაინც ის არის მთავარი, რომ ეს წიგნიც ადასტურებს იმ მარტივ ჭეშმარიტებას, რომ ყველა მოკვდავს, ამ ქვეყნად, თავის თავში ჰყავს თავისი ღმერთიც და თავისი დემონიც.
ამქვეყნიურობა და იმქვეყნიურობა არ ცნობენ საზღვრებს. ჩვენ კი, შეშინებული ადამიანები, კლებადი მთვარის დროს აბობოქრებულ სულებს, ქარის ხმაურს მივაწერთ, რომ რაიმე სიღრმისკენ არ გაგვექცეს ფიქრი და შიში...
და ბოლო რჩევა: " ვინც საკუთარი სულის სიძლიერეს არ ენდობა, აირჩიოს: აქეთ- არცოდნა და სიმშვიდე, იქით- ცნობისწადილი და დაღუპვა"
ძალიან ძნელად მოიძებნება წიგნი, ამდენი რამ ორგანულად და მწყობრად რომ იყოს შეთავსებული. პირველ რიგში, საკმაოდ რთული ტექსტია, რომელიც მთლიანად ჩასაწვდომად რაღაც წინასწარ "ცოდნებს" მოითხოვს შუა საუკუნეების მრავლისმომცველი, საიდუმლობებითა და უცნაურობებით სავსე პერიოდზე, თუმცა არამხოლოდ ამას...
რისი თქმა უნდოდა საბოლოო ჯამში ავტორს, ჩემთვის მაინც ძნელი გამოსაცნობია, თუმცა, რამდენიმე ვარაუდს მაინც გამოვთქვამ.
პირველ რიგში, ყველა საიდუმლო გაერთიანება- ორდენი, მათ შორის, აქ მოხსენიებული როზენკროიცერების საძმო, ტამპლიერთა ორდენი, დრუიდები- არ ფლობენ რაიმე სახის ისეთ ცოდნას, რაც ჩვეულებრივი ადამიანის გონებრივ შესაძლებლობებს აღემატება. ყველა ადამიანს აქვს შესაძლებლობა, მიაღწიოს განვითარების ისეთ საფეხურს, ისეთ სიმაღლეს, რომ კაცობრიობას ამით უდიდესი სამსახური გაუწიოს.
ძალიან რთულია იმ ყველაფრის გადმოცემა, რასაც ეს წიგნი გაძლევს...
იგი გათვლილია ყველაზე, ვისაც ადამიანის გონებრივ- სულიერი ბრძოლები აინტერესებს, აინტერესებს საიდუმლოთი მოცული მისტიკური ამბები, ალქიმია, ოკულტიზმი, მითოლოგია, რელიგია, ფილოსოფია, აღმოსავლური სიბრძნე და ეზოთერიკა, რეინკარნაცია და ტრანსმუტაცია...
ჩემთვის ყველაზე დასამახსოვრებელი სარკე- სიმბოლო დარჩა ამ წიგნიდან, რომელიც მეირინკს სულ სხვა კუთხით აქვს გამოყენებული.
თუმცა, საბოლოოდ, მაინც ის არის მთავარი, რომ ეს წიგნიც ადასტურებს იმ მარტივ ჭეშმარიტებას, რომ ყველა მოკვდავს, ამ ქვეყნად, თავის თავში ჰყავს თავისი ღმერთიც და თავისი დემონიც.
ამქვეყნიურობა და იმქვეყნიურობა არ ცნობენ საზღვრებს. ჩვენ კი, შეშინებული ადამიანები, კლებადი მთვარის დროს აბობოქრებულ სულებს, ქარის ხმაურს მივაწერთ, რომ რაიმე სიღრმისკენ არ გაგვექცეს ფიქრი და შიში...
და ბოლო რჩევა: " ვინც საკუთარი სულის სიძლიერეს არ ენდობა, აირჩიოს: აქეთ- არცოდნა და სიმშვიდე, იქით- ცნობისწადილი და დაღუპვა"
September 12, 2021
ძალიან რთულია ამ წიგნის შეფასება, თითქოს სიზმრიდან ახლადგამოღვიძებული ამაოდ ცდილობ გაიხსენო რა დაგესიზმრა - ზუსტად ასეთი შეგრძნებები დამრჩა წიგნი რომ დავასრულე. ერთი კია, ჭეშმარიტების ვიწრო ბილიკებზე ბრძოლის დროს, შესაძლოა ყველაფერი დაკარგო, თუმცა ეს დანაკარგი არაფერია იმ ჯილდოსთან შედარებით, რაც ამ ბილიკებზე ღირსეულად სვლამ შეიძლება მოგიტანოს, თუმცა ასევე ისიც უნდა გაითვალისწინო, რომ ამ გზას დასასრული არ აქვს და შენი ერთგულებაც ამ გზისადმი ისევე სამართლიანად დაფასდება, როგორ გულმოდგინედაც იბრძოდი ამ გზაზე.
P.S მომავალში აუცილებლად მივუბრუნდები რამდენჯერმე, საოცარი მოგზაურობა იყო.
P.S მომავალში აუცილებლად მივუბრუნდები რამდენჯერმე, საოცარი მოგზაურობა იყო.
May 26, 2017
Before reading it I'd recommend to get acquainted with the author's biography, it eases the understanding. The book is meant as summary of all Meyeink's previous novels. It erases the borders between real and illusive, makes you reconsider or, at least, think about our role in the world. Despite the fact some general knowledge of alchemy would be here of help, even without those you swim with great pleasure through the waves of the novel.
September 22, 2022
ეს წიგნი როდის დავასრულე აღარც მახსოვს და მგონი ბევრი აღარც არაფერი მახსოვს, გარდა იმისა, რომ მომეწონა. დავიბრუნე ჩემი წელიწადზე მეტი ხნით ჩამორთმეული თუ დაბლოკილი პროფილი და მიხარია! მით უფრო, იმედიც აღარ მქონდა დაბრუნებისა.
June 12, 2013
Ésta es la novela más larga de Gustav Meyrink y, aunque no es tan elegante e indefinida como "El Golem", no tiene desperdicio. Hay que destacar la angustia fantasmagórica que va acumulándose en el relato y el solapamiento de las perspectivas del protagonista. Alquimia, evocaciones, rituales y objetos mágicos hacen de ésta la novela más explícita de Meyrink aunque reduzca el nivel de exposición de ideas esotéricas.
Resulta toda una exhibición de narrativa fantástica en varios niveles de complejidad que se entrecruzan, hábilmente manejada hasta un final que sólo desluce ligeramente el conjunto por concretar demasiado y, a la vez, no hacerlo satisfactoriamente. Toda una paradoja, como aquellas de las que Meyrink y los taoístas gustaban.
Muy recomendable para cualquier lector sin prejuicios hacia el simbolismo y los múltiples niveles de significado.
Resulta toda una exhibición de narrativa fantástica en varios niveles de complejidad que se entrecruzan, hábilmente manejada hasta un final que sólo desluce ligeramente el conjunto por concretar demasiado y, a la vez, no hacerlo satisfactoriamente. Toda una paradoja, como aquellas de las que Meyrink y los taoístas gustaban.
Muy recomendable para cualquier lector sin prejuicios hacia el simbolismo y los múltiples niveles de significado.
November 27, 2021
Having just finished reading a book on Christian esotericism by Frances Yates which featured a section on Dee himself I couldn't imagine anyone more capable of enjoying this book than me. And boy am I glad I read it because this book was perfect.
Despite my minor knowledge I still had to look up and spend a few hours studying beliefs and cults that Meyrink casually references. One ritual in particular the so called Taghairm was really really interesting to look up and if you didn't a lot of the following sections wouldn't make sense. Just from that one word. https://en.wikipedia.org/wiki/Taghairm
If you enjoy historical narratives that are more like puzzles waiting to be unraveled than stories then you will like this book. Just be prepared to do some serious research, I cant imagine reading this before the internet.
Despite my minor knowledge I still had to look up and spend a few hours studying beliefs and cults that Meyrink casually references. One ritual in particular the so called Taghairm was really really interesting to look up and if you didn't a lot of the following sections wouldn't make sense. Just from that one word. https://en.wikipedia.org/wiki/Taghairm
If you enjoy historical narratives that are more like puzzles waiting to be unraveled than stories then you will like this book. Just be prepared to do some serious research, I cant imagine reading this before the internet.
August 1, 2013
Vrlo dobar roman sa okultnom tematikom koji u centar zapleta stavlja jednu od omiljenih figura okultista, Džona Dija, za kojeg se ako se ne varam verovalo da je Kristijan Rozenkrojc, mitski osnivač reda Ružinog Krsta. Doduše, to se ne pominje u ovom delu koje se pre svega bavi onim demonskim i mračnim u ljudskoj duši, koje nas tera da neizbežno srljamo u sopstvenu propast poput moljaca privučenih plamenom. Jedna od glavnih tema je takođe i suprotnost između dve vrste erosa oličena u likovima dve žene, jedne koja označava svetlost i zdravi eros, i druge koja predstavlja mračne i destruktivne strasti putenosti.
November 6, 2021
Pont az a fajta elborult katyvasz, amit szeretek. A Gólemért rajongtam, A zöld arc az összes sutaságával együtt bűbáj. A Nyugati Ablak Angyala (csupa nagybetűvel kell írni, mert ez az angyal neve) ugyanazt a trükköt alkalmazza, mint az egy évtizeddel korábbi Meyrink-regények, csak sajnos jócskán veszítve a kreativitásból. Egy-két emlékezetes mellékszereplője menti meg, valamint az a sanda gyanúm, hogy Szerb Antal tulajdonképpen ennek (is) a paródiáját írta meg A Pendragon legendában (újra kéne már olvasni azt is). Ja, és természetesen egy fantasztikus prágai kirándulás emléke.
(Meyrink-kapudrognak, mondjuk, jó. Ha valaki még nem ismeri a másik két regényt, nem okozhat csalódást, és azokhoz képest könnyebben érthető.)
Részletes értékelés a blogon:
https://gyujtogeto-alkoto.blog.hu/202...
(Meyrink-kapudrognak, mondjuk, jó. Ha valaki még nem ismeri a másik két regényt, nem okozhat csalódást, és azokhoz képest könnyebben érthető.)
Részletes értékelés a blogon:
https://gyujtogeto-alkoto.blog.hu/202...
November 4, 2014
I really enjoyed reading this book. It's mystical, full of riddles and hidden symbolism. Certainly a book for those who like a more difficult kind of read and who like to ponder about the deeper esoteric meaning of the story, because this is not an easy read.
September 24, 2021
ამ წიგნს აქვს უნარი, მეოცე საუკუნის ვენიდან მე-16 საუკუნის ინგლისში მთავარი პერსონაჟივით გამოგზაუროს. შეიძლება, სასაცილოა ამის თქმა, მაგრამ კითხვისას მეგონა, რომ მე ვიყავი ჯონ დი :დ ძალიან მძაფრი შეგრძნებებითა და ემოციებით სავსე რომანია.
მაირინკში ყველაზე მეტად ის მიყვარს, რომ სულისშემხუთველად მკაფიოდ ხატავს გარემოს და პერსონაჟებს. გარდა ამისა, რაზეც წერს, ერთი წამითაც კი არ არის მოსაწყენი. "გოლემიც" წაკითხული მაქვს და მასზეც მსგავსი რაღაცის თქმა შემიძლია.
და ბოლოს, "ოსტატი და მარგარიტა" ძალიან მიყვარს, ჰოდა, ამ წიგნს მოუხდენია ბულგაკოვზე გავლენა და შესაბამისად, ასმაგად სასიამოვნო იყო ჩემთვის "დასავლეთის სარკმლის ანგელოზის" კითხვა.
მაირინკში ყველაზე მეტად ის მიყვარს, რომ სულისშემხუთველად მკაფიოდ ხატავს გარემოს და პერსონაჟებს. გარდა ამისა, რაზეც წერს, ერთი წამითაც კი არ არის მოსაწყენი. "გოლემიც" წაკითხული მაქვს და მასზეც მსგავსი რაღაცის თქმა შემიძლია.
და ბოლოს, "ოსტატი და მარგარიტა" ძალიან მიყვარს, ჰოდა, ამ წიგნს მოუხდენია ბულგაკოვზე გავლენა და შესაბამისად, ასმაგად სასიამოვნო იყო ჩემთვის "დასავლეთის სარკმლის ანგელოზის" კითხვა.
May 4, 2015
Un libro complejo, como ya mostro en “el Golem”. La mezcla de lo real con lo onírico complica situarse en la historia.
Se narra la vida de Deep, mediante cartas y diarios, y por otro lado en el presente que fue escrita la novela, un joven narra cómo lee esta información recibida por un primo suyo y empieza a mezclarse su vida con lo que lee. Ya no sabe quién es, si el él presente, o Deep del pasado.
Se narra la vida de Deep, mediante cartas y diarios, y por otro lado en el presente que fue escrita la novela, un joven narra cómo lee esta información recibida por un primo suyo y empieza a mezclarse su vida con lo que lee. Ya no sabe quién es, si el él presente, o Deep del pasado.
August 9, 2018
Borges apparently loved this, which should have been a good sign. It's about John Dee, a figure I find entertaining. But after slogging more than three quarters of the damned thing, the tone and writing style - not to mention the melodramatic idiocy of the narrator, the constant repetitions of "I, John Dee!", the over-use of exclamation marks - I've had enough. I don't care any more. I'm rooting for the bad guys, just to get the hero to shut up.
August 1, 2009
Recommended fiction, especially for those interested in things Enochian.
November 29, 2013
One of the most favorite books! It was written very breathtaking, but to understand some moments I used internet resources.
I advise to read this amazing book!
I advise to read this amazing book!
October 6, 2024
როგორც ანოტაციაშია მითითებული "ოსტატი და მარგარიტას" ინსპირაციის წყაროა და წავიკითხე მაგ მუღამში(ძალიან მიყვარს ბულგაკოვის ეს შედევრი). დიდად კავშირი ვერ დავიჭირე ამ ნაწარმოებებს შორის, გარდა დროის სიბრტყეების გადაკვეთისა. მოგეწონებათ ვისაც ფენტეზი, შუასაუკუნეობრივი გოთიკური სიბნელე, ალქიმია, ალქაჯები და კატები გიყვართ😊. დასასრულისკენ "ჩვენებურიც" არის ნახსენები და გაგისწორდებათ😊
January 24, 2024
Çevirmene helal olsun, zor iş.
March 23, 2018
Книга хороша.
Завязка -как будто Лавкрафт научился писать на порядок ярче и красивее. Внезапные визиты, видения, ощущения и навязчивые желания. Героя с места в карьер затягивает сгущающаяся мистика. При этом.... ничего как будто не происходит. И это прекрасно. Все действие мечется на тонкой грани реализма и мистики.
В середине книга начинает сильно раздражать. Читатель непроизвольно ассоциирует себя с герое. А герой... что-то решает, кидается, передумывает, мечется. Он не столько действующее лицо, сколько безвольная игрушка внешних сил. Он (ни один из них) не имеет представления, что же он делает, где верх, где низ, кто враг, кто друг... а кто вообще плод фантазии.
Представьте темную комнату. В которой нужно найти черную кошку. Строго определенную. При чем черных кошек в ней несколько. И не факт, что среди них есть нужная. А еще есть несколько змей. Капканов. И пара ям с кольями. А из невидимых динамиков на разные голоса дают противоречивые советы.
Это с одной стороны раздражает. А с другой - подкупает своей правдоподобностью. Ведь как-то именно так и должен себя ощущать ударившийся в оккультизм.
Никакой определенности. Все на свой страх и риск.
Завязка -как будто Лавкрафт научился писать на порядок ярче и красивее. Внезапные визиты, видения, ощущения и навязчивые желания. Героя с места в карьер затягивает сгущающаяся мистика. При этом.... ничего как будто не происходит. И это прекрасно. Все действие мечется на тонкой грани реализма и мистики.
В середине книга начинает сильно раздражать. Читатель непроизвольно ассоциирует себя с герое. А герой... что-то решает, кидается, передумывает, мечется. Он не столько действующее лицо, сколько безвольная игрушка внешних сил. Он (ни один из них) не имеет представления, что же он делает, где верх, где низ, кто враг, кто друг... а кто вообще плод фантазии.
Представьте темную комнату. В которой нужно найти черную кошку. Строго определенную. При чем черных кошек в ней несколько. И не факт, что среди них есть нужная. А еще есть несколько змей. Капканов. И пара ям с кольями. А из невидимых динамиков на разные голоса дают противоречивые советы.
Это с одной стороны раздражает. А с другой - подкупает своей правдоподобностью. Ведь как-то именно так и должен себя ощущать ударившийся в оккультизм.
Никакой определенности. Все на свой страх и риск.
July 4, 2022
ლამაზ-ლამაზი სიტყვებით გამოჩორკნილი, ჩუქურთმებიანი წიგნი თავისი მისტიკური სიმძაფრით, ისტორიული ლანდებითა და იუნგისეული სიბოლიზმით (თუ იუნგია მაირინკისეული სიმბოლიზმით). ეს კაცი სიზმრისეული, ბურუსიანი სიუჟეტების დიდოსტატია, რომელიც ზღვარს გაკარგვინებს რეალურს, წარმოსახვითსა და მიღმიერს შორის და მედიუმობას გიწევს საკუთარი პიროვნების მთვლემარე არქეტიპებთან. "გოლემს" მის მაგნუმ ოპუსად ვთვლი, თუმცა მაირინკის მოყვარულთათვის ეს წიგნიც მორიგი კარგი ლუკმაა.
პ.ს.: იკითხება დასავლეთისკენ ზურგშექცევით :დ 🥴
პ.ს.: იკითხება დასავლეთისკენ ზურგშექცევით :დ 🥴
December 23, 2007
Meyrink is always a wild ride. Some compare him to Lovecraft, but I think his work is much deeper; less concerned with creeping you out and more geared towards slipping the reader into a sort of dream state. It's been too long and I need to re-read this. I remember being thrilled by it, though I don't really know why it's considered "decadent."
January 9, 2009
I just finished the book and am reading it again. Like a lot of German lit from the first part of the 20th century, there's a mess of heavy, metaphysical symbolism, most of which I missed. I think I didn't give the novel due respect when I read it so inattentively.
October 28, 2014
Captivating as ever and full of symbols that come in waves only to enhance the reader's feeling of looking into broken mirror of history and mysticism. Shifting between dream states and visions as it were gears of the story driving you slightly mad in the end.
August 5, 2013
Too many symbols I'm not familiar with, nor are they clear to me... Interesting story with too many occultist references.
Displaying 1 - 30 of 68 reviews