Wilki

by Adam Wajrak

Barwna opowieść o najbardziej fascynujących drapieżnikach Europy. Adam Wajrak, uwielbiany przez Polaków dziennikarz przyrodnik, opowiada o latach tropienia wilków i swej niecodziennej przyjaźni z tymi najbardziej fascynującymi drapieżnikami Europy.

Genres: Nonfiction, Polish Literature, Nature, Audiobook, Wolves, Animals, Poland

272 pages, Paperback

First published October 22, 2015

Reviews

[Caro the Helmet Lady · Rating 5 out of 5]

I've been admiring wolves since I was a little girl reading The Jungle Book. Before that I was seriously worried about the Big Bad Wolf in the tale of the Little Red Riding Hood - my mother had to change the ending for me, because I cried whenever I heard that hunters (or whoever) killed the Wolf to set the girl and her granny free...

I wish I had a hardcover with all this gorgeous photos instead of an ebook. Maybe someday I will.

A beautiful couple of wolves, wonderfully caught on cam by Adam Wajrak.
Adam Wajrak did a great and invaluable job observing wolf packs and their environment for years on the territory of Białowieża Forest in Poland and Belarus. This is a half ass review for his fantastic book.

I learned a lot about wolves from this book. They are an amazing creatures, beautiful, intelligent, caring, curious, brave and sometimes goofy and playful. And sometimes cruel, but only when they need to survive, as they were designed this way by nature. They love their family, they respect their elders and there's no such thing as "lonely wolf" - it's a very romantic character of course, but also false, because wolves can't live outside of their pack.

I learned same old stuff about humans - another chapter in the Big Book of Cruelty humanity is writing. I don't even want to start... Just one fact - the best way to get rid of wolves in area? Find their pups while they're under two weeks old and kill them. I know we kill millions of cows every day just to get that burger (not like I feel good about it), but it still was too painful to read...

There's been a lot of negative mythologization and demonizing going on about wolves since ages and we still can observe it in folklore and even popular culture. And of course it never did any good for wolf population around the world. Not so long ago many European countries and some American states completely got rid of their wolves. Sometimes purposefully, sometimes accidentally. Which is hard to believe and I actually never realized it. It's sad.

But I'm also glad to learn that some countries put their wolves under protection and are slowly rebuilding their population and the fragile balance in ecology that was always broken by human interruption. A face of the man is a thing than scares wild animals the most. Guess why, huh?

I thoroughly enjoyed author's photography and his amazing storytelling, I can only wish the book was bigger and contained more stories about wolves and all kinds of animals and birds he met and had around him. And maybe some more happy stories...

[Radek Gabinek · Rating 5 out of 5]

"Wilki" wbrew pozorom nie są tylko książką o tych sympatycznych zwierzętach, ale też o tym "co ludzie robili i robią wilkom, jednemu z najbardziej prześladowanych dużych ssaków, jakie żyją na naszej planecie. Są to często rzeczy niezwykle okrutne i przerażające" - o czym ostrzega sam autor. Taka właśnie jest ta książka. Ma dwa oblicza. Z jednej strony mamy tu relację Adama Wajraka i jego przyjaciół, którzy śledzą te sympatyczne ssaki ( celowo piszę że sympatyczne, bo trudno odmówić drapieżnikowi tego, iż jest drapieżcą, co nie wyklucza sympatii jaką może wzbudzać, kiedy bliżej pozna się jego zwyczaje ) i poznają ich zwyczaje kierowani ciekawością, a z drugiej strony obserwujemy na jak wielką skalę miała i ma miejsce krwawa rozprawa z wilkami, gdzie są one ofiarą polowań nawet kiedy są pod ochrona, a ich gniazda są plądrowane w poszukiwaniu młodych, które są potem w bestialski sposób pozbawiane życia. Najgorsze jest w tym wszystkim to, że ten krwawy proceder odbywa się za przyzwoleniem, a czasem nawet aprobatą instytucji państwowych. Są niestety miejsca, że wilki są bliskie wyginięcia, a nawet praktycznie już nie istnieją .
Adam Wajrak w swojej książce nie tylko edukuje nas o zwyczajach wilków, o tym jaki jest jego charakter, a jest to o tyle ciekawe, że ten sam gatunek zachowuje się całkiem inaczej w rożnych obszarach geograficznych, ale pokazuje jak wchodzą one w interakcje z innymi gatunkami i w jaki sposób wspomagają równowagę międzygatunkową. To nie one są odpowiedzialne za bałagan i szkody w gospodarstwach ludzkich, ale głupie czasem rozwiązania w przepisach jak również degeneracja niektórych jednostek w środowiskach myśliwych. Ponadto kłusownictwo daje o sobie znać na każdym kroku.
Podsumowując, polecam tą książkę każdemu. Ja osobiście miałem okazję zapoznać się z nią w formie e-booka, ale przeglądając swego czasu w księgarni wydanie papierowe polecam zakup, gdyż warstwa graficzna naprawdę robi wrażenie. Natomiast co do Adama Wajraka, to myślę że jeszcze będę śledził jego publikacje, bo bardzo mi zaimponował swoją osobą.
po więcej zapraszam na: osinskipoludzku.blogspot.com

[spokój.w.głowie · Rating 5 out of 5]

4,5/5

09.09.2024
23:36
Na razie nie wiem co napisać, bo łzy przesłaniają mi widok.

[Joanka · Rating 3 out of 5]

Nie będę oryginalna stwierdzając, że wilki są jednymi z bliższych mi uczuciowo zwierząt, wszak z przerwami są w Polsce bardzo modne i pole do ich interpretacji jest olbrzymie (przez co czasem stają się symbolami rzeczy mi obcych bądź obmierzłych, ale nie zniechęca mnie to do samych zwierząt). Powoli zbieram sobie i czytam książki na ich temat, choć póki co więcej mam na koncie artykułów niż książek jako takich. „Wilki” Wajraka na moją półkę raczej nie trafią, może kiedyś kupię ją podrośniętym synom, ale sama oddałam ją bez większego żalu do biblioteki, skąd pochodziła.

Wajrak na pewno umie pisać, jego narracja plasuje się gdzieś pomiędzy przyrodniczą gawędą a tekstem z bardziej naukowej biologicznej publikacji. Sam autor jest również przesympatyczną osobą, z której poglądami zgadzam się w większości spraw, o których pisał. I całe szczęście, bo książka ta traktuje nie tyle o wilkach, ale o przygodach Wajraka z nimi związanych. Nie musi to być wada i na pewno znajdzie się sporo osób, do których właśnie takie podejście przemówi. Mnie natomiast z całej książki zainteresowały najbardziej te czysto wilcze fragmenty, jak opisy watah jako rodzin, o czym czytałam już masę rzeczy, ale nigdy mnie to nie nudzi, bardzo ciekawe porównanie wilków z psami i wreszcie choćby podejście ludzi do wilków w różnych zakątkach świata, o kształtowaniu się tej relacji i konsekwencjach, zwłaszcza dla zwierząt. Niestety, jest to książka głównie o ludziach, o badaczach i tropicielach, ale i o kłusownikach. Dużo w niej przemocy – ale tej ludzkiej właśnie. Ma to swój cel i sens, którego nie odmawiam nawet przez chwilę, jednak nie taką książkę tak do końca chciałam przeczytać. Wreszcie, styl, o którym już odrobinę wspomniałam – podoba mi się i jest sympatyczny, ale cały czas miałam wrażenie, że autor kieruje swoją książkę do młodszego czytelnika lub inaczej – jest przyzwyczajony do pisania dla młodszego czytelnika i odrobinę swoje pisanie infantylizuje (wiem, jak pejoratywny ma to wydźwięk, a ja nie widzę tego jako coś z gruntu złego, ale nie do końca mi odpowiadającego).

Na pewno znajdzie się cała masa wielbicieli „Wilków”, którzy znajdą w niej dokładnie to, czego szukają. Ja niestety się do nich nie zaliczam, choć książka mi się podobała i jako lektura do autobusu spełniła swoje zadanie.

[Mewa · Rating 3 out of 5]

Dużo informacji i dużo prywatnych historii. Czyta się rewelacyjnie, ale... Mam wrażenie, że trochę za mało fachowych danych o tych zwierzętach. Nie mniej lektura z rodzaju tych przyjemnych, które gwarantują dobrze spędzony czas.

[Monika · Rating 3 out of 5]

Dosc sporo ciekawych informacji, jednak za malo wilka w "Wilkach". Spodziewalam sie wiecej obserwacji z zycia tych wspanialych zwierzat, wiec jestem troche zawiedziona.
No i znowu, tak jak w "To zwierze mnie bierze", troche przeszkadzal mi potoczny jezyk i nieco infantylny styl.

[Angelic · Rating 4 out of 5]

Zainteresowałam się książką Adama Wajraka, bo zawsze w pewnym sensie ciągnęło mnie do wilków. Uważam, że to niesamowite, majestatyczne zwierzęta, które warto badać.

Autor opowiada nam przygodę, którą przeżywał w Puszczy Białowieskiej, mogąc tropić Wilki i pomagać swojej partnerce w badaniach nad zwierzętami korzystającymi z padliny, często pozostawianej właśnie przez wilki. I mamy tu opisane doświadczenia Pana Adama, prawdziwe przygody, przeplatające się z danymi literaturowymi i odbiorem wilków w Europie. Jak się okazuje, Polska jest jednym z nielicznych krajów, w których te majestatyczne zwierzęta nie są demonizowane i znajdują się pod ochroną. Niestety oprócz ciekawych i miłych historii, znajdziemy też niepokojące dane dotyczące bezsensownego zabijania zwierząt przez kłusowników czy wybierania maluchów z nor, które było dobrze opłacane na Białorusi. Są to dane smutne, ale prawdziwe i warto zdawać sobie z nich sprawę.

Pan Adam naprawdę lekko pisze i przyjemnie się tego słucha, bo z kolei Pan Roch Siemianowski ma wręcz idealny głos do czytania i można się było w tym przyjemnie zatopić. Dla amatorów tematów biologicznych i poszukiwania przygód, serdecznie polecam :)

https://angeliconpoint.blogspot.com/

[Strona po stronie · Rating 4 out of 5]

[recenzja po polsku na blogu]

A great, but terribly sad book about wolves written by a popular Polish naturalist / journalist.
A book that shows that wolves' biggest fear are humans - and not without reason.
And finally - a book that shows how utterly defenceless animals are before us - and it's simply heart-breaking.

As a kid, I used to love reading about wolves. To the little me - every wolf related fact was worth knowing. I admired how wild and free wolves seemed in the books, how strong and smart they were, how resilient. Of course, I knew that they were wild predators, but I didn't fear them any more than other such animals. This book was written by a person just as fascinated by wolves as I once was.

It's really really sad. It shows that humans are the greatest predators on Earth. And the most cruel ones. And that animals are pretty much defenceless before us... Simply heart-breaking.

The Author studies where and why wolves were and are feared the most. He studies the history of their persecution, mass killing of cubs included. He presents where killing wolves is not only not illegal, but even encouraged. Or where it is illegal but still happens. He shows that human intervention leads to unpredictable outcomes. Like killing wolves to stop them from attacking farm animals, which means splitting up wolf packs, which makes them less likely to hunt bigger game, which eventually makes them more likely to approach farms in search of food. Or that domesticating wolves is nearly impossible - when they grow up, they either get too dangerous or get broken. He also highlights human arrogance - why should we decide that parks are for mascot-like animals like deer, and not wolves? He presents lots of facts - like wolves having a relatively small impact on the number of their victims - as they usually kill weaker animals that would die anyway. Or that the ones attacking humans / the most dangerous ones are mostly dog and wolf crossbreeds.

I think that this book is really worth reading. Not for sensitive readers, though.

[Anna · Rating 3 out of 5]

Lubię Wajraka, a jeszcze bardziej lubię wilki (puchate takie są~), więc chyba dlatego zakładałam, że ta książka bardziej mi się spodoba. I w sumie nawet rozumiem zachwyty oraz 5-gwiazdkowe recenzje, ale dla mnie jednak za dużo w "Wilkach" samego autora i opowieści o jego pracy, a za mało wilków po prostu.

Poza tym muszę przyznać, że - choć oczywiście nie wpłynęło to na moją ocenę - wiele fragmentów zwyczajnie omijałam. Cóż, tak już mam, że na samo wspomnienie robienia krzywdy zwierzętom robi mi się słabo. Jeśli coś takiego pojawi się w telewizji, to jest krzyk, przyciszanie, wyłączanie, zamykanie oczu. A że czytanie nie jest ani trochę mniej traumatyczne od oglądanie, toteż musiałam sobie jakoś radzić.

Wiele jednak w "Wilkach" naprawdę mi się podobało, aczkolwiek zabawne jest to, że przede wszystkim to, co Wajrak pisał nie o wilkach, ale o ptakach (głównie krukach). Namiętnie obserwuję ptaki - niestety tylko w mieście, ale mam tuż za oknem dużo drzew i przede wszystkim duży park pięć minut od domu, a tam nawet sójki, dzięcioły (o ile wiem, to dwa gatunki) i kaczkę karolinkę, więc się realizuję jako ornitolożka, ha. Dlatego bardzo radowały mnie rozdziały o pierzastych padlinożercach, chwilami też niesamowicie bawiły.

A teraz sobie myślę, jak to fajnie byłoby zobaczyć wilka i jakie to dziwne, że ludzie tak bardzo się ich boją. Ale nie mogę się chyba czepiać, bo jako dziecko zostałam nastraszona wiewiórkami i bardzo długo się ich bałam. Za to łabędzi będę się bała do śmierci - takie piękne i takie przerażające... ;)

[Olga · Rating 5 out of 5]

It was amazing, it was heartbreaking. Wolves are magnificent animals and it's hard to believe how often we, humans are killing them just because we think them pests. unbelievable. And the poachers… grrrr… can’t imagine how heartless person must be to kill an animal in snares and let them suffer for even few days. Let’s save the wolves!!

oh btw, cried at least twice during this book.

[Karolina Sosnowska · Rating 4 out of 5]

https://tanayahczyta.wordpress.com/20...

[pi.kavka · Rating 4 out of 5]

Długo zastanawiałam się, co mogłabym napisać o tej książce. Bo z pozoru jest bardzo prosto. Naturalistyczna, miejscami brutalna, napisana lekkim językiem pozbawionym patosu. Z drugiej strony jednak jej autorem jest człowiek, który nie tylko nie żywi do wilków jakiejś bezsensownej nienawiści, ale - wręcz przeciwnie - ceni te zwierzęta i je szanuje. A to sprawia, że lektura tej książki jest pewnym katharsis.

Nie jestem fanką zwierząt. W dzisiejszych czasach to zawstydzające nie być zakochanym w psach lub kotach (a najlepiej w jednych i w drugich!) i nie zaliczyć choć krótkiego romansu z wegetarianizmem, ale cóż - tak już mam. Żywię się mięsem, nie rozczulam się nad kotkami i pieskami. Niemniej jednak szanuję zwierzęta. I uważam, że każdy z nas powinien szanować je również oraz respektować ich instynkty.

Łatwo o tym mówić, gdy mamy na myśli puchate wiewiórki, czy majestatyczne łosie, ale zupełnie inaczej sytuacja wygląda, gdy chodzi o wilki - niebezpieczne, niejednokrotnie zagrażające człowiekowi i jego obejściu. Adam Wajrak swoją książką próbuje nas jednak zachęcić do zrozumienia, że wilk to nie jest bezmyślna bestia, która z potrzeby krwi ma ochotę rzucić się człowiekowi do twarzy. Prostym językiem, ale nie pozbawionym licznych badań i obserwacji, zarysowuje nam sytuację wilków w Europie oraz to, jak bardzo na taki a nie inny ich tryb życia wpłynęli sami ludzie.

Wilki atakujące po wsiach zwierzęta domowe? To fakt. Ale dlaczego to robią? Bo wielu ludzi rozbija wilcze watahy zabijając niektóre osobniki, przez co zwierzęta nie są w stanie zapolować na zwierzynę w lasach i musi wybierać łatwiejsze cele. Ataki na ludzi? Zdarzają się (choć, jak zauważa autor przytomnie, w Polsce od okresu II wojny światowej nie zarejestrowano ani jednego ataku na człowieka, co więcej nie zdarzył się również przypadek choćby podejrzenia, że za śmiercią człowieka może stać wilk), ale głównie dlatego, że wilki przestają się bać człowieka, bowiem w maleńkości są wykradane z nor i sprzedawane - ludzie próbują hodować je jak psy, co często ma fatalne skutki tak dla człowieka, jak i dla wilka.

Jestem bardzo zadowolona z lektury, bowiem dowiedziałam się wielu rzeczy dotyczących wilków, które są jednymi z najgroźniejszych - czy może wręcz najgroźniejszymi - drapieżnikami w polskich lasach. Dodatkowo Adam Wajrak rozbudził we mnie ciekawość oraz jeszcze bardziej pogłębił mój szacunek oraz zrozumienie dla tych zwierząt. A choćby to powinno już wystarczyć, aby sięgnąć po tę książkę.

[Zuba · Rating 4 out of 5]

Jako osoba, która nie potrafiłaby odróżnić wilka od wilczura, a do niedawna nawet z tym drugim nie wsiadłaby do windy za żadne pieniądze świata, nie należałam z pozoru do grupy docelowych czytelników "Wilków" Wajraka. Przyznam też ze wstydem, że uważałam autora za nawiedzonego ekologa, a od fanatyków stronię w miarę możliwości. Ale czasami życie samo człowieka prowadzi i tak właśnie po skończeniu reportażu o szympansach z azylu Fauna wpadły mi w oko "Wilki".

Po lekturze, a w zasadzie po odsłuchaniu książki, przede wszystkim zmieniłam zdanie o autorze. Jego podejście do wilków jest wyważone, oparte o wiedzę i własne doświadczenia, i bardzo dalekie od fanatyzmu. Tytułowe zwierzęta przedstawione są w kilku aspektach - historycznym, społecznym i przede wszystkim biologicznym czy ekologicznym.

Duża część informacji o zwyczajach wilczych watah, o zachowaniach pojedynczych osobników, o ich cyklu życiowym była dla mnie nowością. Zadziwiający był na przykład fakt, że im mniejsza i słabsza jest wataha, tym bardziej nieprzewidywalne i groźne dla zwierząt gospodarskich są wilki. Podobnie ciekawe były informacje o różnicach w zachowaniu łosi miedzy Polską a Szwecją, wynikające z innych bodźców środowiska - intensywności polowań. Również informacje o historii wilków na terenach dzisiejszej Polski, Białorusi i w Skandynawii podane były w zajmujący sposób.

Drugim głównym wątkiem książki było opowiadanie o doświadczeniach autora z wilkami z Białowieskiego Parku Narodowego, o nauce tropienia ich, o żonie Nurii i suni Antonii oraz mieszkańcach i pracownikach Parku i okolic. To one stanowią o wyjątkowości tej lektury. Cisna mi się na klawiaturę podniosłe słowa o humanizmie i tym podobne, ale daruję sobie. Wystarczy, że napiszę, że doceniłam i polubiłam Wajraka. Zwracam honor z nawiązką.

Na koniec dygresja o nagraniu. Wiem, że straciłam wiele nie widząc zdjęć, którymi opatrzone jest wydanie drukowane. Z drugiej strony interpretacja Rocha Siemianowskiego sprawiła mi wielką przyjemność - książka przeczytana została jak gawędziarska opowieść, pięknie brzmiąca, płynąca w słuchawkach jak spokojna rzeka.

W jakiekolwiek formie, polecam "Wilki" serdecznie.

[denudatio_pulpae · Rating 4 out of 5]

"Wilk jest więc w naszej kulturze demonem, symbolem dzikości, nienasycenia, ciemności, krwiożerczości. Nawet jak się nad tym nie zastanawiamy, ten przekaz powoli do nas trafia i osadza się w najdalszych zakątkach mózgu".

Ja też boję się wilków, chociaż żadnego na żywo nie widziałam (poza tymi w ZOO). W trakcie swoich leśnych wycieczek spotykałam wiele dzikich zwierząt, ale najniebezpieczniejsza była chyba locha z młodymi (nigdy nie zapomnę tej chwili, akurat karmiła w jakimś zagłębieniu i gdy je w końcu zobaczyłam dzieliły nas centymetry, oczywiście natychmiast włączyłam cichy wsteczny, a w mojej głowie jak wielki neon świeciło "błagam, tylko nie zapiszcz" skierowanie do właśnie ucztujących, ślicznych, małych ryjkowatych pasiaczków :D). Wilka w naturze nie widziałam nigdy. Może i lepiej, bo pewnie zeszłabym na zawał ;)

Mimo strachu uważam je za piękne zwierzęta i czytanie tej książki było dla mnie wielką przyjemnością, poza kilkoma smutnymi momentami, najgorszym z nich chyba był widok zaplątanej we wnyki wilczycy.

"Sarenka ma mieszkać w lesie, w którym nie czyha na nią zły wilk, bo strzeże jej leśniczy z dubeltówką i całą masą innych narzędzi, żeby w razie czego złego wilka wykończyć. [...]Sarenka jeżeli ma zakończyć żywot, to tylko z ręki etycznego myśliwego, który następnie ją wypcha, ewentualnie odetnie jej główkę, którą następnie powiesi na ścianie w pałacyku. Tu będzie można ją bezpiecznie obejrzeć i pogłaskać".

Natura ma swoje prawa i wilki też muszą jeść, a że ich polowanie nie należy do najbardziej estetycznych - trudno, dopóki nie biorą się za owieczki i krówki - mają takie same prawa do życia jak urocze sarenki.

Tak dawno nie czytałam żadnej książki o zwierzętach, że już zapomniałam jaka to wspaniała przygoda. Polecam każdemu i chętnie sięgnę po inne książki autora.
8/10

[Tomasz Galoch · Rating 4 out of 5]

The wolves were hunted down nearly to extinction in Poland by 1970s. Since then the population has rebuilt to app. 2000. They are permanently present or are passing by through all larger forest complexes of Poland. Recently, there were sightings and strong evidence of two wolf packs in the Kampinos forest stretching west from Warsaw city limits.

This book accounts in a very personal way 20 years of sightings, tracking and photographing wolfes in the Białowieża forest in eastern Poland. Great read.

[pandarka · Rating 4 out of 5]

Rzadko, a mogę śmiało powiedzieć że wręcz bardzo rzadko, sięgam po literaturę przyrodniczą. Ta książka była jednak niezwykle ciekawa. Mit o wilkach jako morderczych bestiach został tu obalony w arcyciekawy sposób.

[Justyna Spyrka · Rating 5 out of 5]

Bardzo ciekawy temat i przyjemnie napisany tekst – czego chcieć więcej?

[Karolina Konduracka · Rating 5 out of 5]

4.5

[Dawid Zaraziński · Rating 5 out of 5]

Nikt tak w mediach pięknie nie pisze o polskiej przyrodzie, nie robi takich zdjęć i z taką empatią nie podchodzi do świata, w którym żyjemy. Książka nie tylko o wilkach, ale także psach, ludziach Puszczy, naszym stosunku do przyrody.

[Margolcia · Rating 5 out of 5]

Po lekturze tej przyrodniczej opowieści zawstydziłam się srodze, jestem człowiekiem, a staję wobec ludzkiego okrucieństwa oko w oko, i nic nie mogę zrobić. Czytam, podziwiam, oglądam, duchowo uczestniczę, ale jestem nikim wobec tego, co dzieje się z przyrodą. Wilki mogą stanowić przykład społecznej sprawiedliwości, poukładanego świata. Zamiast się od nich uczyć, zabijamy. Jedno jest pewne, w Polsce nigdy praktycznie nie zarejestrowano fobii na temat tych wspaniałych zwierząt, a cała "uniwersalna" Europa tkwiła w zabobonnym przekonaniu o ich krwiożerczej spuściźnie. Reszta świata powinna nam dorównać i od nas się uczyć. Jesteśmy wszak jej częścią.

[Jakub Jóźwiak · Rating 4 out of 5]

"Zrobiło mi się strasznie głupio i smutno, że jestem przedstawicielem gatunku, którego inne istoty tak panicznie się boją."

[Asiołek · Rating 4 out of 5]

W swoim dziele Adam Wajrak zabiera miłośników przyrody w niezapomnianą podróż do Puszczy Białowieskiej, gdzie przez lata tropił wilki i badał ich życie, by później na kartach swej powieści podzielić się z czytelnikami zdobytym przez siebie doświadczeniem. Wajrak poprzez swoje obserwacje tych wspaniałych ssaków udowadnia przede wszystkim, że wilki nie są zwykłymi dzikimi, nie wartymi uwagi zwierzętami. Pokazuje, że tak naprawdę są to (niestety) często NIEDOCENIANE, piękne, mądre stworzenia, które jak każde inne dzikie zwierzęta zasługują na spokojne życie, a nie wieczne prześladowania.
W swej powieści opowiada o początkach populacji wilków, o tym jak wiele złego ludzie robili i robią wilkom, przyczyniając się tym do wyginięcia większości z nich. Co prawda wilki w Polsce są od jakiegoś czasu objęte ochroną (i oby tak zostało!) co nie zmienia faktu, że wciąż wielu myśliwych poluje na nich nielegalnie by móc się pochwalić wilczą skórą nad kominkiem.. Smutne, ale prawdziwe. :(
Autor nie stworzył tutaj zwykłej powieści do poczytania przy kubku dobrej herbaty, ale ważną, myślę, że mogę zaryzykować stwierdzenie "dającą do myślenia" skarbnicę wiedzy na temat jednych z bardziej znanych drapieżników Europy. Jednak UWAGA! Ta książka nie skupia się tylko na wilkach i ich życiu! Opowiada ona również o pokonywaniu własnych ludzkich słabości, które na pierwszy rzut oka mogą wydawać się banalne, a także o miłości i pasji do otaczającej nas natury i dążeniu do tego aby nie została przez nas - ludzi ona całkowicie zniszczona.

Bardzo polecam!

[Bartłomiej Falkowski · Rating 5 out of 5]

Są książki, które w pewien magiczny sposób są w stanie ożywić w czytającym więź z szeroko rozumianą naturą. "Wilki" jest jedną z nich :)

Bardzo podobał mi się styl autora. Spokojne, umiarkowane tempo. Krok za krokiem w jasnym kierunku. Nie ma tu zbędnego etosu - po prostu człowiek i natura. Krajobraz Puszczy Białowieskiej wpasował się w to perfekcyjnie.
Samo "zwiedzanie" lasu było również ciekawe (wliczając w to piękne fotografie zamieszczone w książce!). Wiele ciekawostek czy zwykłych historii ludzi mieszkających w tych okolicach przybliżały ten rejon.

Mimo wszystko, największą wartością tej pozycji są tytułowe wilki. Ich historia jest fascynująca. Praktycznie wybite w Europie Zachodnie, kojarzone głównie ze szkodnictwem i złem (zarówno w kulturze ludowej jak i w książkach czy w filmach). Autor na podstawie swojego życia, pokazuje wiele argumentów dlaczego właściwie wszystko co o nich myślimy to nieprawda. Ostateczne konkluzje są wręcz zaskakujące.

Krótka, ale piękna książka :)

[Justyna · Rating 4 out of 5]

Świetny reportaż który odczarowuje postrzeganie tych drapieżników. Autor zamieszcza w książce wiele anegdot i historii które niejednokrotnie budzą rozmaite emocje (potrafią rozśmieszyć, wzruszyć, wkurzyć a przede wszystkim wzbudzić zachwyt i szacunek do wilków). Czyta się z zainteresowaniem, niejednokrotnie z napięciem i oczekiwaniem jak potoczy się dany wątek. To książka która zachęca do wyprawienia się w las...zatrzymania, obserwowania i czerpania z tego samej przyjemności.
To druga powieść z wilczymi wątkami po którą sięgnęłam, równocześnie czytam książkę Kostrzyńskiego i choć także jestem nią zachwycona to jednak przybliża inne aspekty wilczej natury i w zupełnie innej narracji - wcale nie mam na myśli że gorszej, myślę że obie książki warto przeczytać bo się uzupełniają. Wajrak przybliża dużo mrocznych historii związanych z historią tego gatunku, jego przejściami i obecnej kondycji podczas gdy Kostrzyński zwraca dużą uwagę na charakter tych zwierząt i nie tylko tych. Idealna lektura na zimowe wieczory.

[Iga Karwasz · Rating 4 out of 5]

Fascynujący reportaż, wciągnął mnie od samego początku. Niezwykle interesująca, uwrażliwiająca i otwierająca oczy książka. Wyczułam, że przyroda jest wielką pasją Autora i potrafi on tą pasją zarażać. Adam Wajrak ma wielki talent do opowiadania o przyrodzie i jej ochronie. Cudowny był rozdział ,w którym tłumaczył, skąd u ludzi wziął się strach przed wilkami. Bardzo podobały mi się rozdziały historyczne. W reportażu Autor poruszył także aspekty etyczne, co było bardzo interesujące. Jeśli jesteście bardzo wrażliwi na kwestie praw przyrody lub konkurencji międzygatunkowej, to ten reportaż może być dla Was trudny emocjonalnie. Bardzo merytoryczny reportaż, Autor wykonał świetną pracę,jeśli chodzi o research. Podoba mi się styl Autora, jest bardzo przystępny. Słuchałam tej książki w audiobooku na platformie Storytel, gdzie czyta ją Roch Siemianowski i naprawdę świetnie ją interpretuje.


Jeśli lubicie zwierzęta albo ogólnie przyrodę to myślę,że ten reportaż będzie dla Was interesujący.

[PijanaPoMalinach · Rating 5 out of 5]

Mądra, piękna i smutna książka o tym, że wilk to nie pies, a świat człowieka nigdy nie zastąpi watahy i puszczy. Interesująca rozprawa o przełamywaniu własnych lęków w stosunku do wilków, o przełamywaniu oporu i nieuzasadnionych uprzedzeń w stosunku do niechcianego psa i o poznawaniu świata odległego, bo nieznanego: mieszkających w naszych lasach wilków. Dzięki obrazowej narracji Adama Wajraka, mapkom i zdjęciom poczujesz się, jakbyś tam był. Jako społeczeństwa nie rozumiemy przyrody. Żeby chronić przyrodę w sposób dla niej właściwy, musimy ją najpierw zrozumieć. Ta opowieść pozwala zrozumieć maleńką część przyrody.
Kolejna wspaniała książka o prawdziwej naturze - nie podkolorowanej, nie przesłodzonej, ale też nie zdemonizowanej. Prawdziwej.
Bardzo polecam!

[Pietia · Rating 4 out of 5]

Pięknie się tego słuchało! (mój pierwszy raz z audiobookiem). Może za dużo w tej książce autora, a za mało samych wilków, to i tak można o nich dużo się dowiedzieć, a tego właśnie oczekiwałem po lekturze. Wajrak jest niesamowitym gawędziarzem i przepięknie potrafi opowiadać o świecie, w którym żyje. Najbardziej jestem mu wdzięczny za odmitologizowanie obrazu strasznego, krwiożerczego wilka-potwora, który tylko czai się, by zaatakować swego odwiecznego wroga- człowieka. Tymczasem po raz kolejny okazuje się, że największym drapieżnikiem i potworem w świecie przyrody jest nie kto inny, a ssak z gatunku Homo sapiens...

[Yellowneck · Rating 3 out of 5]

Bardzo lekka lektura, będąca bardziej zbiorem opowiadań o przeżyciach autora w czasie jego pobytu w BPN niż konkretnej wiedzy o wilkach. Czasem pojawiają się jednak historyczne i „naukowe” wstawki. I to jest największy problem tej pozycji. Autor twierdzi choćby, że pies domowy to efekt udomowienia wilka (fakt: pies domowy i wilk nie mają wspólnego przodka, pies nie jest udomowionym wilkiem). Jeśli jednak traktować książkę jako zbiór opowieści, a nie źródło naukowej wiedzy to jest to bardzo przyjemna lektura na jakiś spokojniejszy wieczór.

[Jonasz]

Być może czytałem już zbyt wiele książek o puszczańskim ekosystemie i wilkach, żeby odkryć tu wiele nowego. Miejscami wydawało mi się też, że narracja jest nieuporządkowana, zbyt dziennikarska jak na tekst tej objętości. Niemniej prześledzić przygody przyrodnika i obserwatora Białowieży było ciekawie.

[Kinga Wołk · Rating 5 out of 5]

It was another well spent bookworm's evening. Complete "author's adventure" book including info about Eurasian wolf based on trusted sources and competent Polish researches. Very good lecture. Breathlessly read.