Der Nazi & der Friseur

by Edgar Hilsenrath

»Ich bin Max Schulz, unehelicher, wenn auch rein arischer Sohn der Minna Schulz ...« So beginnt Edgar Hilsenraths berühmter Roman über den SS-Mann und Massenmörder, der in die Rolle seines Opfers Itzig Finkelstein schlüpft und ein angesehener Bürger und Friseursalonbesitzer in Tel Aviv wird.

»Dem Romancier Edgar Hilsenrath gelingt in ›Der Nazi und der Friseur‹ scheinbar Unmögliches – eine Satire über Juden und SS ...] Ein blutiger Schelmenroman, grotesk, bizarr und zuweilen von grausamer Lakonik, berichtet von dunkler Zeit mit schwarzem Witz.« (Der Spiegel)

Genres: Fiction, German Literature, Historical Fiction, Germany, Roman, Novels, Holocaust

478 pages, Paperback

First published January 1, 1971

About the author

Edgar Hilsenrath (born 1926) was a German-Jewish writer. His main works are Night, The Nazi and the Barber, and The Story of the Last Thought.

Hilsenrath was born in Leipzig. In 1938 his mother escaped with her two children to Siret (Sereth), in Romanian Bukovina, where they enjoyed a respite from persecution. At the time that he should have received an entrance card to higher education, he and his mother were interned in the ghetto of Cernăuţi (Czernowitz).

He began to write about the Holocaust after his liberation when he moved to Paris. Hilsenrath also lived in Palestine, Israel, and New York.

According to Dagmar C. G. Lorenz, Simon Wiesenthal Center, "Hilsenrath calls things by their proper names and portrays life first and foremost as physical existence, of whose details the reader is constantly made aware: birth, nursing, feeding, sex, and excretion accompanied by feelings of pleasure and pain. The rhetoric of politicians and political theory are shown to be the schemes of beings ultimately dependent on these bodily processes and subject to physical desires. Hilsenrath's very approach is a protest against disrespect toward the mortal body, against the tyranny of the mind over matter."

Reviews

[Armin · Rating 2 out of 5]

Klassiker oder Klopapier? Für mich ist Edgar Hilsenraths Opus zwei eines jener Bücher bei denen ich im Zweifelsfall zur Zweitverwertung tendieren würde. So gnadenlos gut der Erstling Nacht geraten war, so erbärmlich klamottig ist der zweite Streich geraten. Kommt die Jugendgeschichte noch irgendwie auf den Spuren der Blechtrommel in Schwung, so übertreibt es EH schon im zweiten Kapitel ganz gewaltig mit der Sex-Drastik bei der Waldhexe. Das Schwarzmarkt-Kapitel mit der Nazisse schlägt die nächsten Klamottenklischees los, die Kapitel 4 und 5 sind ziemlich lahme Exodus-Parodien, am Ende ein bisschen Reue. Der Nazi & der Friseur ist zwar nicht so anstregend zu lesen wie Catch-22 fällt in seiner Repetitivität und Klamottigkeit in dieselbe Kategorie. Humor ist natürlich Geschmackssache, aber meinen Nerv trifft die Komik Edgar Hilsenraths, die danach wohl zu seinem Markenzeichen wurde*, leider nicht.

* Mein Erstkontakt Gib acht, Genosse Mandelbaum/Moskauer Orgasmus war in Sachen klamaukige Sex-Drastik ähnlich gestrickt wie der Nazi, sprich italienisches B-Movie-Niveau - und mindestens genauso geschwätzig und überdreht.

[Julia · Rating 4 out of 5]

"The Nazi and the Barber" was originally written in German by a Jewish author living in the States, then translated into English and first published in translation in quite a lot of countries before Hilsenrath tried to offer the book to german editors. Surprisingly, none of the big editorial houses accepted it with the core of the different explanations being "One cannot write about the Shoa like this". Finally Hilsenrath found a small publisher and the book became a success in the german-speaking countries as well.

It's true that Hilsenrath's approach is very different from most books on the Shoa I've read - it's written from the perspective of the mass murderer who after the defeat of the Nazis hides from persecution by adopting his dead Jewish friend's identity, immigrating to Palestine and even becoming a fighter for the Jewish case and the state of Israel. It gives an idea how people could turn into ruthless murderers when given the order (or the authorization) to do so, and then after the war go back to their completely normal lives and become friendly neighbours and reliable citizens who are deans of the local society for the prevention of animal cruelty. on the other side, there are of course all those wounds and traumata (on both sides) that need to heal.

The question of revenge and the possibility of compensation is tackled in an unusual way which will stick with the reader for a long time, especially as the book is really not the most pleasant read. It's moral-wise rough and sometimes not easy to swallow. Some scenes are terribly brutal, and at the same time there's a bizarre sense of the comical that perpetrates the atmosphere of this novel. I was rather surprised by this read, and I do recommend it warmly to others. I'm not sure you'll love it (I don't...), but it's one of those books that stick with you and make you reconsider your view on many things.

[Alexandra · Rating 5 out of 5]

Ein sehr empfehlenswertes Buch, das das Thema Nationalsozialismus aus völlig neuer Sichtweise aufrollt: aus der Sicht des Täters und Mitläufers. Sehr gut geschrieben teilweise sehr (selbst)ironisch und erklärt sehr gut wie so was passieren kann, ohne die Täter zu entschuldigen. Lesenswert!!

[Hanneke · Rating 5 out of 5]

Een bijzonder boek. Duister en macaber. En, vreemd genoeg, toch op lichtvoetige toon verteld. De massamoordenaar Max Schulz verandert naadloos in zijn slachtoffer, zijn jeugdvriend Itzik Finkelstein. Zonder Itzik en zijn familie zou Max als een ordinaire bruut zijn opgegroeid in zijn asociale familie. Na de oorlog weet Max uitstekend weg te komen. Hij heeft geen geldgebrek door de zak gouden tanden van zijn slachtoffers uit het kamp. Kortom, Max heeft zijn hele leven voordeel gehad van zijn joodse 'connecties'. Itzik/Max wordt een fanatiek zionist. Hij wordt een gerespecteerd burger in de nieuwe Joodse staat. Max betuigt nooit spijt van zijn daden, hij bezigt het gebruikelijke excuus dat hij op bevel handelde. Pas op het eind van zijn leven wordt hij benauwd om met zijn slachtoffers geconfronteerd te worden na zijn dood. En dat nog steeds niet uit een schuldbesef, maar meer omdat hij vindt dat hij 'gepast' bestraft moet worden. Want dat vindt hij logisch na alle moorden die hij gepleegd heeft.
Het boek werd pas in 1971 in Duitsland uitgegeven. Alhoewel er van het boek een miljoen exemplaren werd verkocht in de V.S. en elders, wilde geen Duitse uitgever eraan beginnen. Men vond dat er niet op deze absurde manier over de holocaust geschreven mocht worden. Interessant, datzelfde gebeurde met Klaus Mann met zijn boek 'Mefisto', alhoewel om heel andere redenen. Maar ik vind het toch opmerkelijk dat bepaalde boeken tot ver na de oorlog niet in Duitsland uitgegeven mochten worden. Het vrije woord was duidelijk aan restricties onderworpen.

[Nathalie · Rating 5 out of 5]

De nazi en de kapper van de Duitse schrijver Edgar Hilsenrath dateert uit 1971. Straf spul dit boek dat een wereldwijd succes werd en waarin de Tweede Wereldoorlog op een kille, onverschillige maar ook humoristisch onderkoelde toon wordt beschreven. Met een aantal duidelijke steken onder - of is het zelfs boven? - water. Is dit cynisme? De toon waarin het boek is opgesteld in feite niet, maar op zich is het boek wel een heel cynische commentaar geworden natuurlijk. De ik-persoon van het boek is Max Schulz, die tijdens de Tweede Wereldoorlog als SA-massamoordenaar de dood van duizenden Joden op zijn geweten heeft, en die na de oorlog de identiteit van zijn overleden Joodse buurjongen Itzik Finkelstein aanneemt en naar Israël vlucht. Bevreemdend dit boek na een eerste lezing, maar wel zeer lezenswaard; het werd me ook meermaals aangeraden.

[Veronica (Honey Roselea Reads) · Rating 3 out of 5]

The Nazi and the Barber is a grotesque and crude tale of Max Schulz and his life as a Nazi SS soldier, to assuming the identity of his childhood friend, Itzig Finkelstein, a Jewish barber. The Nazi and the Barber was definitely not what I expected, so, when reading this, I was definitely shocked by the events. But, I think this definitely shined some light when reading on the perspective of Max Schulz being a perpetrator, a Nazi soldier.

Some choices were definitely very interesting, for example, assuming his role as his friend, but, as it's all explained, I can definitely see how things flow within The Nazi and the Barber.

Find me on:
My Blog | My BookTube | My Book Club | Instagram | Twitter

[Ruut Willemsen · Rating 5 out of 5]

Een bizar maar super goed boek! Ik bleef maar lezen het was haast af en toe grappig maar wel echt bizar. Edgar hilsenrath weet het verhaal vanuit een SS’er die van identiteit veranderd na de oorlog fenomenaal neer te zetten.

‘Ik, Itzik Finkelstein of massamoordenaar Max
Schulz, zit al dagen op hoge zee. Ik vaar in jouw plaats naar Palestina.’

‘Ja verdomme nog aan toe. Ik was kotsmisselijk. Al die veranderingen.. alle kleine en grote Max Schulzen en Itzik Finkelsteins rommelden in mijn ingewanden, werden geboren, veranderden van gedaante, klommen tussentrapjes en achter trappen op en af, groeiden en stierven.’

[Vytautas Ožeraitis · Rating 5 out of 5]

Aš neturiu žodžių apsakyti, kokio gerumo tatai knyga. Nuo pat pirmo puslapio. Nuostabus stilius, puikiai skambantis vertimas, toks glotnus pasakojimas, kad eina sau. Sugriebė už čiupros ir nusinešė per visą istoriją. Vietomis poetiška, vietomis baisi, vietomis tragiška, dažniausiai velniškai tamsi knyga. O kas baisiausia, kad pagauni save patį toje tamsoje ar tiksliau tamsą savyje tūnančią. O pabaiga... Pabaiga yra tokia gera, tokia gera, tokia gera, kad neatsimenu, ar kada teko matyti geresnę. Aš rekomenduoju šitą knygą kiekvienam, nes tai viena iš tų, kurios gerai perkrauna smegeninę. Kita eilėje yra Borgeso ir aš galvojau šitai duoti keturias žvaigždutes, nu nes Borgesas yra genijus, bet negaliu. Negaliu, nes "Nacis Kirpėjas" yra viena geriausių kada nors skaitytų knygų. Visiškai. Be. Žodžių. Net drebu visas. Blemba.

[Христо Блажев · Rating 3 out of 5]

Две в едно – отговорен за смъртта на хиляди SS офицер и яростен еврейски патриот
http://knigolandia.info/book-review/n...
Психопатска книга. И ако прочетете, че в “Нацистът и фризьорът” на Едгар Хилзенрат има хумор… не вярвайте, нито вярвайте на забавната корица. А се подгответе за една от най-странните гротески, които ще прочетете през живота си. Аз не бях готов и останах като гръмнат, като разстрелян, като задушен. Да, на първите страници има хумор, книгата отпочва повече от интересно и обещаващо – особено в компанията на петимата вероятни бащи на главния герой Макс Шулц – и продължава така до първото изнасилване, което хич и не ща да ви казвам какво е.

[Simona · Rating 5 out of 5]

Toto bola bizarna brutalna nakladacka

[Joni]

DNF'd at 80 pages. I see the importance of the book and it sure was interesting as far as I got, but I really couldn't get through the writing style - yikes.

[Dolceluna ♡ · Rating 4 out of 5]

Due personaggi.
Max Schulz, povero e ariano e Itzig Finkelstein, biondo ed ebreo, figlio di un ricco barbiere.
Abitano nello stesso villaggio, sono amici.
Ma siamo nella Germania degli anni 30 e, la storia di “Il Nazista e il Barbiere”, ahimè, non è quella che potremmo sperare.
Nessuno salva nessuno, anzi.
Anzi.
Schulz si fa prendere dall’ideologia nazista, entra nelle SS ed uccide Itzig Finkelstein e la sua famiglia. Finita la guerra, da perdente, fugge ai Russi e torna in Germania, dove si appropria dell’identità di Itzig Finkelstein e si fa passare per una vittima della guerra, scampata agli orrori del campo di concentramento (forte anche dei tratti somatici a suo avviso simili a quelli degli ebrei e non certo degli ariani): studia i precetti dell’ebraismo e successivamente si trasferisce in Palestina, dove, sfruttando il suo stato di “vittima di guerra”, riceverà gli aiuti destinati alle vittime dell’Olocausto e si batterà per la nascita dello stato di Israele.
Dite la verità, una trama tanto strana per “raccontarci” l’Olocausto non l’avevate mai incontrata, vero?
Nemmeno io.
A dire il vero questo di Edgar Hilsenrath va oltre un semplice racconto sull’Olocausto.
Irriverente, cattivo, spiazzante, tragicomico, “Il Nazista e il Barbiere” è una storia paradossale di parti rovesciate, scritta con ironia ma che, nonostante ciò, non ci strappa mai un sorriso: ci fa entrare nella pelle del carnefice e ci porta ad osservarlo mentre agisce da vittima, e forse (forse?) crede davvero a ciò che sostiene, a ciò per cui si batte.
Qual è, nella sua mente, il confine fra realtà e finzione? Fin dove mente e fin dove crede in ciò che dice? Alla fine, è solo un carnefice o anche una vittima?
E’ un libro complesso, questo, grottesco ma intelligente, che suscita molte riflessioni.
Da scoprire.

[Bruno · Rating 4 out of 5]

This would be one of those books that have caught my attention by it's own title alone. However, what I've thought would happen and what it's actually about is miles away one from another. The book depicts the life for both the German and Jewish population pre, during and post Second World War, but it's a cleverly written work, where you should expect an unexpected. I have no attention of talking about the plot, but I would mention that the main protagonist is a quite a witty guy and the time span goes rather smoothly, despite not having so much pages to go through each year properly. Besides that, I'm giving the credit to dialogues between characters and their experiences, as well as the horrors they've witnessed, with danger still glooming over the horizon. Now, why I didn't give it a five star rating? Mostly because I've felt like the final parts of the book just dragged the plot and served mostly as a montage, and an ending was something to be desired. To be honest, I've might even forgotten how it ended. If you're interested in the historical aspects of the book, but not so that you've might analyze what is true and authentic, then you should give it a try (by borrowing, renting or buying for a decent price).

[Gülay Akbal · Rating 3 out of 5]

Açıkcası kitap için çok kararsız kaldım. Bazı yerler trajik komik bazı yerler saçma bazı yerler üfff dedirtti. Alman edebiyatı okumak gerçekten zor. Yani karar sizin :)

[Ruth Coppieters · Rating 3 out of 5]

Unieke schrijfstijl, zeker over dit onderwerp, waardoor het heel hard binnenkomt.
Het voelt echt slecht om op dagen als deze een boek te lezen waarin een nazi zich voordoet als overlevende jood en zich dan rechtvaardigt bij de oprichting van Israel. Gewoon dubbel fout. Het boek laat me licht misselijk achter, maar dit is waarschijnlijk ook de bedoeling van de schrijver.

[Read me two times · Rating 4 out of 5]

Santo cielo che libro! Lo consiglio, ma vi avviso: non è per tuttə.

[Luna Solaris · Rating 3 out of 5]

On the back of my book's edition it says that nobody has managed to discover the secret of this story. I don't think there's a secret at all.
The thing about it, is that there aren't many books written from the sole perspective of a mass murderer such as Max, later Itzik.
He was a victim himself, but felt no hate towards the Jews.
Just the rage of his own past, in which the inability to escape lead him to terrible deeds.
We aren't asked to sympathize, or even think. We're just asked to listen, and not even that.
A story which isn't a story, written and told in a fevorous manner of a pursued mind.


This is the story of Max Schulz, later Itzik Finkelstein, a boy with a hard past, a boy with a hole in his head.
A boy that has later became a man with a terrible past that haunts his being.
The hows and whys I will leave out for you to discover yourself.
It's not a fun read, or a bad read. It's a weird and strange tale of a person who truely regretted what he had done, but didn't try to repent. Only to live.


I'm not sure I can rate this book. I didn't love it, nor did I hate it.
I stand in the middle, just as Max/Itzik did.
I guess I will settle with 3 starts.

[Джорджия · Rating 3 out of 5]

Почти бях зарязала книгата някъде на 60 страница, направих си почивка и я завърших. Книгата е изключително брутална в някои моменти и на моменти е много разхвърляна. Да не говорим, че едни и същи неща се повтарят многократно и за да не ги науча наизуст, просто накрая ги прескачах. До половината на книгата разказвачът ме подлудяваше, а след като съм прочела книгата мога да кажа - той си е просто такъв - всеотдаен във всичко, с което се захване - независимо какво е то - колко жестоко е, колко брутално е, колко болезнено е, колко противоречиво на предишните му действия е.

Не искам да се заблуждавам, че всички от СС са били с неговото начало в живота и това е обяснението за поведението им, нито смятам, че това е някакво оправдание за действията му в тази им част.

Винаги съм се чудела, участвалите в изтребването на евреите как са живели след това и достатъчно ли им е оправданието, че така им е било наредено. Тук има добър поглед над това.

Интересна е сюжетната линия и животът, в който се вкарва разказвачът и през цялото време се чудех - къде са му чувствата на този. Да ви кажа, не ги открих. Всичко си следваше някаква равна линия, в която той си се движеше и това е.

[Zach · Rating 5 out of 5]

What a book, what a book, what a book.

So, not only the first book I‘ve read entirely in German but a masterpiece at that. Lucky me.

As someone says in one of the novel‘s many accolades somewhere, Hilsenrath does the impossible: a dark, dark satire of post-war Judaism and the SS in Nazi Germany. There must have been a thousand intersections at which this book could have failed but almost danced past any and all collisions, becoming a wonderfully humane and deeply, deeply troubling look at the Second World War and what it cost, including how thoughtlessly it was wagered.

I don‘t know how to describe the book any further, other than to say that if you don‘t at least smile reading the first paragraph, perhaps it isn‘t for you, and its dangerous discussion of one of the darkest chapters in human history will disturb more than it does console.

However, if you do smile, even that little bit, I think you will find here what must have been painfully, dearly earned wisdom from an author I cannot wait to read more of.

TLDR; Kind of like Vonnegut, except he actually wrote a book named “Fuck America”

[Liedzeit Liedzeit · Rating 4 out of 5]

Der Ich-Erzähler ist in seiner Jugend mit einem Juden befreundet. Gemeinsam erlernen sie das edle Friseur-Handwerk. Im Krieg wird er zum Massenmörder, und nach dem Krieg nimmt er die Identität seines toten Freundes an. Wird Schwarzhändler, reich, wieder arm (obwohl ihm noch die erbeuteten Goldzähne bleiben) und wandert schließlich nach Israel aus, wo er wieder als Friseur arbeitet.
Nach dreißig Seiten dachte ich, dass Hilsenrath die Erzählhaltung nicht durchziehen kann. Und kurz wird es auch ermüdend. Aber spätestens mit der Bekanntschaft mit einer Gräfin nimmt das wieder Fahrt auf.

Nicht auf einer Ebene mit den Wohlgesinnten, aber literarisch durchaus anspruchsvoll. Überhaupt nicht schlecht.

[Anjan · Rating 5 out of 5]

This book is so well written it offends my ego. We readers read and read and occasionally nurse day dreams of writing. "I could do that, if I put some effort into it." And then a book like this passes across your eyes and worms into your brain and reminds you (well, me) that certain prizes are not for you (me).

An author/ creative writing professor recommended it. A quick google revealed very little marketing behind the text. Instead, I found a lot of confusion and awe. So, I picked it up.

This book asked for quite a bit more active engagement from the reader than other books. Is it fun? No. A grotesque novel. A psychoanalysis of evil. Empathy and engagement.

[Tittirossa · Rating 2 out of 5]

Bello lo spunto (il nazista Max prende il posto del barbiere ebreo e così si salva, emigra in Israele e lì vive), ma l'escamotage narrativo è troppo scoperto e non avvince, si avverte in ogni riga la struttura narrativa. Riesce ad essere vero solo quando parla delle battaglie dello stato di Israele, ma non è Max-Iftig che parla, bensì l'autore. E questo si avverte benissimo, alterando la lettura. Inoltre, non c'è un vero tentativo di rappresentare un tedesco vero (o verosimile) ma sembra più una macchietta. Deludente

[HajarRead · Rating 4 out of 5]

"Une satire sur le nazisme, l'holocauste et la fondation d'Israël, écrite du point de vue du bourreau." Enfin un livre sur le sujet abordé par un auteur juif qui a décidé pour une fois de ne pas chialer mais d'y aller avec humour, beaucoup d'humour, il a osé et le résultat est merveilleux ! Un juif rescapé de la Shoah qui se met dans la peau de son assassin et en plus se permet d'en rire... L'originalité de cette narration ne m'a pas laissée indifférente, c'est certain.

[Petra De Graaf · Rating 4 out of 5]

Bijzonder boek, zet je aan het denken over goed en fout, de kracht van opportunisme en vooroordelen. Het was Max natuurlijk nooit gelukt als hij niet eruit zag als de karikatuur van een jood. Dapper ook om een humoristisch boek te schrijven over de holocaust.

Geen 5 sterren omdat ik de stukken met de hoeren, heksen en ‘muurbloemen’ vaak wat te veel en te expliciet vond. Maar dat is smaak

[Hermien · Rating 5 out of 5]

Ik kan niet zeggen dat ik van dit boek genoten heb, want het is brutaal en confronterend. Maar het zet je wel aan tot denken over een pijnlijk onderwerp en zit uiteindelijk erg goed in elkaar. Ik ben blij dat ik het uitgelezen heb al had ik er voor de eerste helft wel moeite mee.

[Nerijus Žeronas · Rating 4 out of 5]

Dėl juodojo humoro istorijos, ironijos, kitokio žvilgsnio į holokaustą, patiko ši knyga.


Makabriška, šiurpinanti juodojo humoro istorija apie žmoguje glūdintį blogį

Nacis Maksas Šulcas, pasisavinęs savo aukos Iciko Finkelšteino pavardę, gyvena Izraelyje kaip žydas kirpėjas ir netgi susilaukia pagarbos kaip nacionalinis didvyris... Šitokią makabrišką, šiurpinančią ir juodojo humoro nestokojančią istoriją pasakoja talentingas žydų kilmės rašytojas Edgaras Hilsenrathas. Neįprastas, groteskiškas holokausto vaizdavimas, pasitelkiant šelmių romano elementus.

Edgaro Hilsenratho romanas „Nacis kirpėjas“ pirmiau buvo išleistas JAV ir tik po gero penkmečio – Vokietijoje, nes bijotasi, kad satyros apie SS ir žydus autorius gali būti apkaltintas antisemitiškumu. Romanas pradedamas žodžiais „Aš esu Maksas Šulcas“, ir toliau buvęs esesininkas pasakoja savo gyvenimo odisėją – kaip dalyvavo žydų žudynėse, kaip pasinaudojo savo aukos, vaikystės draugo Iciko Finkelšteino dokumentais, išvyko į Palestiną ir gyveno kaip žydas, tapo puikiu kirpėju. Šis chameleoniškas vaidmuo tęsiasi toliau – naujasis Icikas dalyvauja kovose už Izraelio valstybę, vėl žudo. Miršta sulaukęs gilios senatvės, didžiai gerbiamas kaip Izraelio didvyris. Prieš skaitytojo akis – daugiaveidis, daugialypis charakteris. Knyga išsiskiria nepakartojamu žydišku humoru ir meistryste, šiurpina ir juokina, čia daug kandžios ir šmaikščios satyros. Tai vienas kontroversiškiausių romanų apie holokaustą. E. Hilsenrathui kūrinys atnešė tarptautinį pripažinimą, romanas išverstas į 16 kalbų.

[Ester Pablos · Rating 5 out of 5]

Admito que no sabía con qué me iba a encontrar cuando empecé a leer, pero ahora puedo decir que se trata de un libro sorprendente. De los más extraños que he leído hasta el momento, eso sí. Ni si quiera es mi género favorito. No soy aficionada a los libros ambientados en la IIGM, pero el autor se las ingenia para atraparte con una historia que está repleta de detalles cotidianos, de escenas crudas y de situaciones que, aunque surrealistas, ayudan a aderezar la trama al estilo de Forrest Gump. Podría describirse como una comedia negra. Y, pese a lo que pueda parecer, el protagonista carece de prejuicios y es un superviviente nato, por lo que su evolución es bastante creíble. Y mira que no es fácil retratar la evolución de genocida alemán a judío convencido. Se da un aire también a Crimen y Castigo, y sabes que el protagonista se siente culpable, dividido y asustado al mismo tiempo, por si descubren su secreto. Y como telón de fondo está su sueño de infancia: montar su propio negocio, un salón de peluquería de prestigio reconocido en la esquina adecuada. En resumen, este es un libro que te dejará con la boca abierta de incredulidad. No es para todos los gustos, pero a mí me atrapó desde el primer momento.

[Paul · Rating 4 out of 5]

Dit boek is brute satire.
Maar goed!
En zeker in 1971 een stok in een zeer gevoelig hoenderhok.
Het vertelt een totaal andere geschiedenis over wat er toen gebeurd is en die even plausibel is.
Voor veel mensen is de omgeving waar ze zich op dat ogenblik bevinden, bepalend voor hun gedrag.
Ik kan er verder niet over uitweiden, maar ik kan wel vertellen dat het totaal verschillend is, zowel qua vorm als inhoud, van alle boeken die een verhaal vertellen, dat zich tijdens de Tweede Wereldoorlog afspeelde.
En toch vertelt het wel iets van de zionistische droom van vele Oostblok Joden over een nieuw vaderland. Van de terroristische daden van de Zionisten die net na de oorlog in Palestina woonden. Zij wouden een vaderland van en door Joden waar de verschrikkingen van de tweede wereldoorlog nooit meer zouden kunnen gebeuren.
Een land dat als het ware door God aan de Joden beloofd werd.

[Arya Stark · Rating 3 out of 5]

Heel slim en gedurfd boek, pikzwarte satire over de Shoah. Ik moest even in komen omdat de schrijfstijl me niet direct pakte maar daarna las ik het in één adem uit, nieuwsgierig naar het lot van Max Schulz, massamoordenaar, die zich voordoet als zijn Joodse jeugdvriend Itzik, die hij heeft vermoord.

[na7la · Rating 3 out of 5]

I was carrying this in my backpack when I went through airport security in Germany. The woman who searched my bag and found it couldn’t stop laughing