De psychiater en het meisje

by Erik Rozing

Het leven van de jonge arts Edgar Simons heeft er wel eens zonniger uitgezien. Zijn vriendin heeft hem verlaten en in zijn opleiding tot psychiater staat hij onder verscherpt toezicht na een inschattingsfout met fatale gevolgen. Sindsdien valt het niet mee om zijn opleider ervan te overtuigen dat hij wel geschikt is voor het vak. Buiten zijn werk in het Huygens MC probeert hij zijn oma te steunen, die hem regelmatig met een borreltje te veel op belt om te zeggen dat ze niet meer wil leven.

Edgar is zelf niet vrij van psychiatrische klachten – hij heeft een depressie en drinkt meer dan hij van zijn patiënten acceptabel vindt. Steeds vaker vraagt hij zich af of hij wel psychiater moet worden en waarom hij dat eigenlijk wil. Dan krijgt hij Stella in behandeling, een jonge, aantrekkelijke borderlinepatiënte met een aanstekelijk gevoel voor humor. Stella is grenzeloos en dringt steeds verder in Edgars leven door. Zij fascineert hem, hij obsedeert haar. Hij moet haar op afstand zien te houden, maar hoe?

Genres: Fiction, Mental Health, Psychology, Roman, Dutch Literature

448 pages, Paperback

First published January 29, 2016

About the author

Erik Rozing studeerde geneeskunde in Maastricht en heeft zich in Leiden tot psychiater gespecialiseerd. Hij woont sinds een paar jaar in Amsterdam en richt zich bij zijn werk met name op de behandeling van psychose en trauma. De psychiater en het meisje is zijn debuutroman.

Reviews

[Tessa · Rating 3 out of 5]

3.5 sterren

[Nathalie · Rating 4 out of 5]

Erik Rozing debuteerde dit jaar met De psychiater en het meisje. Hij is niet toevallig zelf arts en psychiater, en geeft ons met dit boek een inkijkje in deze gesloten wereld van de geestelijke gezondheidszorg.

Edgar Simons is een jonge onzekere arts die psychiater in opleiding is. Hij staat echter onder verscherpt toezicht omdat hij een inschattingsfout maakte met fatale gevolgen. Het meisje is Stella, een nieuwe borderline patiënte die een zware diagnose met zich meedraagt, en zich al verschillende keren van het leven wilde beroven en haar eigen armen toetakelt. Ze heeft al heel wat behandelingen en artsen gehad, maar Edgar probeert er alles aan te doen om haar te helpen.

Edgar zelf is echter ook niet vrij van problemen. Het is uit met zijn Marokkaanse vriendin die om haar familie een plezier te doen met haar neef trouwde, en hij drinkt te veel. En dan is er zijn oma die het leven ook moe is. Wie is er niet een beetje gek uiteindelijk? Stella geraakt geobsedeerd door Edgar, en ook hij kan haar maar moeilijk loslaten.

Een boek over de psychiatrie van 440 pag leek me eerst eerlijk gezegd niet zo boeiend, maar ik heb me duidelijk vergist! Het is een fascinerend verhaal waarvan ik tot op het einde genoten heb. Ontroerend verteld maar ook met droge humor. De psychiatrische patiënten die de revue passeren en hun artsen worden met veel menselijkheid geportretteerd. Al met al is dit een heerlijk debuut waardoor ik zeker meer van Erik Rozing wil lezen!

[Tamara Ldrks]

verplichte kost in een relatie met dhr boot

[Esther · Rating 4 out of 5]

4.5 sterren. Ik vond dit boek zo geweldig met een goed thema!

[Angelique - Lettergrafique · Rating 5 out of 5]

Van dit boek ben ik echt even ondersteboven. Erik Rozing tipt een aantal psychiatrische onderwerpen aan, en hoe!

Deze psychiater schrijft over zijn vakgebied en hoewel hij in zijn Proloog met de eerste zin stelt "dat dit allemaal fictie is, min of meer", geloof ik daar weinig van. Want in dit verhaal wordt haarfijn verteld hoe de hoofdpersoon Edgar, een psychiater in opleiding, verliefd wordt op zijn patiënte Stella, en vice versa. Edgar zit zelf niet goed in zijn vel na de beëindiging van zijn relatie met Aisha en hij staat onder verscherpt toezicht vanwege een inschattingsfout waarbij een patiënt suïcide pleegde. Langzaam dendert hij af op een depressie en hij drinkt te veel.

De twee jonge vrouwen Stella en Nel komen in deeltijdbehandeling bij Edgar in het Huygens MC. Stella heeft Borderline en doet vaak suïcide pogingen wanneer ze in crisis raakt. Nel aapt haar na, en wordt De Kloon genoemd door Edgars collega's. Hoewel het boek aanvankelijk wat grappend is over de personages, de psychiatrische problemen en de collega's, wordt het gaandeweg wat serieuzer en ernstiger. Hoewel sommige lezers de situatie van Edgars Oma flauw vinden als ze voor de zoveelste keer vertelt dat ze dood wil, gaf dit alleen maar aan dat de situatie voor Oma niet verandert en naar de uiteindelijke euthanasie leidt. Ook Stella en Nel raken steeds verder verstrikt in hun ziekte, en Edgar doet zijn uiterste best zijn patiënten de beste zorg te bieden. Maar niets lijkt Edgar meer goed af te gaan. Wil hij eigenlijk nog wel psychiater worden?

Een heet hangijzer is de toenadering van Stella in Edgars persoonlijke leven. Langzaam weet ze steeds verder door te dringen en Edgar voelt steeds meer verwarrende gevoelens voor haar. Stella gaat te ver, dat weet hij, maar hij kan het niet keren. De grenzen van de therapeutische relatie worden ver opgerekt en daarmee beschrijft Rozing een lastig probleem binnen de psychiatrie. Hoe blijf je professioneel en op gepaste afstand van een patiënt die je graag mag? Of nog verder: waar je meer en meer verliefd op wordt? Dit wordt zeer goed uitgewerkt en beschreven vanuit de hoofdpersoon.

Het verhaal eindigt open en eigenlijk had ik nog verder willen lezen over Edgar en Stella. Want hoewel je weet dat een relatie binnen de therapie verboden is, kun je voelen hoe het voor die twee is en het enigszins begrijpen.
Het verhaal heeft me niet ongeroerd gelaten. De problematiek van Stella en Nel is heftig en weinig verhullend omschreven. Het mag dan wel fictie zijn, maar toch wel met een kleine letter, want volgens mij heeft Rozing veel uit zijn eigen ervaringen geput, het is net iets té echt allemaal.

De schrijfstijl is echt goed en heel vlot, je vliegt door de hoofdstukken. Mooi taalgebruik!

En wie er niet zoveel van gelooft, lees het dan gewoon met een korreltje zout zonder teveel kritiek te leveren, het is tenslotte ook gewoon een goed verhaal...

[Evi · Rating 3 out of 5]

Onderhoudend, erg vlot lezend boek. Alleen zat ik de hele tijd over mijn schouder te kijken: wat moet de wereld niet denken van dit vakgebied? Een hele resem schendingen tegen beroepsgeheim en deontologie, waar ik me toch nét iets te veel aan ergerde om ontspannen te kunnen zijn. Waarom deze larie de wereld insturen? Het is al moeilijk genoeg een correct beeld van psychiatrie te scheppen. Maar ach, een drie voor de leuke (herkenbare) personages en vlotte schrijfstijl. Ik doe het hem niet meteen na.

[Dawn · Rating 4 out of 5]

Dit boek leest als een trein. Het lezen wordt nog makkelijker gemaakt door de korte hoofdstukken. De relatie tussen psychiater Edgar en patiënt Stella staat centraal, maar ook over andere patiënten wordt verhaald. De levensmoeë oma van Edgar komt regelmatig terug, zijn bezoekjes aan haar worden naar mijn mening wat eentonig. De omgang tussen Edgar en Stella blijft echter boeiend van begin tot einde. Interessant om dit vanuit het perspectief van een jonge psychiater te beleven. Uitstekend debuut.

[Barbara · Rating 3 out of 5]

Op zich leest het boek heel vlotjes. De bladzijden racen door je vingers.
Maar.
Ik kan alleen maar toejuichen dat mensen het initiatief nemen om thema's die zich in de taboesfeer bevinden openlijk bespreekbaar te maken. Dit geldt zeker voor alles wat met psychiatrie en therapie te maken heeft. Dus: hoera hiervoor! Of dit de juiste manier is, stel ik zeer in vraag. Ik kan de streepjes humor die af en toe komen piepen wel smaken, maar ik had tegelijkertijd ontzettend veel moeite om het 'niet-correct' handelen van de verschillende hulpverleners in dit boek naast me neer te leggen. Wellicht ligt het aan mijn achtergrond. Mea culpa. Maar ik vraag me af of we dit nodig hebben? Mijn angst of bezorgdheid bestaat er namelijk in dat mensen zich een nog vreemder beeld van de psychiatrie en hulpverlening gaan aanmeten na het lezen van dit boek. Misschien moet er een sequel geschreven worden waarin alles wat genuanceerd wordt? Of misschien moet iedereen gewoon Yalom lezen? Of misschien maak ik mij te veel zorgen?

Een drie voor de dingen die wel herkenbaar waren, voor de vlotte schrijfstijl en voor de samenvatting op het einde van het boek over wat de ultieme doelstelling van leertherapie is (met een vette knipoog).

[Hilde Vee · Rating 3 out of 5]

Ik vind het moeilijk om dit boek een rating te geven en twijfelde tussen twee en drie sterren.
Uiteindelijk werden het drie sterren omdat het boek vlot leest, ik bepaalde passages "grappig" vond hoewel het boek over zware onderwerpen gaat.
Maar op bepaalde momenten vond ik het wel saai worden, wat niet wegneemt dat ik het erg vond om toch te lezen.
Vandaar drie sterren.

Aanbevelen : lezen of niet? Moeilijk... toch eerder wel

[Goldfishing · Rating 4 out of 5]

Leest als een trein, grappig.

[Renske · Rating 4 out of 5]

'We zijn inmiddels al meer dan een jaar bezig en toch blijft er zo veel weerstand dat het je niet lukt om jezelf bloot te geven. Alsof je een beschermend pantser draagt dat je maar niet kunt afleggen. Daar is niet zo veel mis mee als je midden in een oorlog zit, maar de rest van de tijd is het net als een echt pantser nogal vermoeiend, nietwaar? Het belemmert je uiteindelijk meer dan dat het je helpt.'


Een boek over een psychiater met problemen, imposter syndrome en de kennismaking met een borderline patiënt die hem meer doet dan hij wil toegeven. Ik vond het bijzonder leuk om te lezen omdat het erg herkenbaar is door het werk wat ik doe, waardoor ik het jargon wat wordt gebruikt ken. Vraag me wel af hoe leesbaar het is voor mensen buiten de psychiatrische wereld. Het boek combineert heftige onderwerpen met zwarte humor.


Gedurende het boek voel je steeds meer het innerlijk conflict van de psychiater en zijn zijn fouten bijna buikpijn gevend. Het taboe van verliefdheid in een patiënten-behandelaren relatie wordt aan het licht gezet en laat zien hoe belangrijk het gesprek hierover is.



'Vele maanden had ik het met Bas over Aisha gehad. Elke keer weer vertelde ik van onze ruzies over al die dingen waarin ik tekort schoot. Het moet vreselijk zijn geweest om dat aan te horen, maar daar had hij niets van laten merken. Hij had me eenvoudigweg aangehoord en was me geleidelijk aan steeds meer gaan wijzen op mijn afweermechanismen: rationaliseren, intellectualiseren en later kwam daar externaliseren bij, ontkenning, projectie en uiteindelijk bleek zelfs humor een afweermechanisme.'

[Thomas Pruijsen · Rating 5 out of 5]

Toen ik het boek uit had en weglegde wist ik nog niet zeker of ik het 1 of 5 sterren wilde geven. Het boek las als een trein, bleef boeiend en had prachtige personages en plots. Het boek deed mij veel door de herkenbaarheid van mijn eigen behandeling in Lunteren en doordat ik het stigma rondom Borderline ergens misschien wel heel groot vond. Ik wil graag geloven dat deze wel duurzame relaties kunnen hebben. Echter door dit stigma heen gezien vond ik het een kei sterk boek. Heel erg boeiend en sterke personages neergezet waarin ik mij heel erg kon inleven en waardoor ik bleef lezen. Lang geleden dat ik zo snel door een boek van meer dan 400 pagina's heen was. Benieuwd wat andere mensen met eigen persoonlijkheidsproblematiek hiervan vinden.

Ik zal erg ongetwijfeld binnenkort nog een blog aan wijden. In ieder geval een boeiend boek!

[Margje de Hoog · Rating 3 out of 5]

Intrigerende setting en een interessant perspectief (dat van de arts, niet van de patiënt), maar toch had ik er meer van verwacht. Ik weet niet precies waar dat aan lag, misschien waren de dialogen en vele vaktermen soms wat vermoeiend, of waren er passages waarvan het nut in het grotere geheel van het verhaal mij een beetje ontging. Het einde vond ik hoe dan ook wat teleurstellend en voorspelbaar.

[Dana Bol-Koster · Rating 2 out of 5]

Ik kan dit boek helaas niet meer dan 2 sterren geven. Het boek staat bol van de herhalingen en wordt hierdoor nergens echt boeiend of spannend. De beweegredenen van de hoofdpersoon blijven mij volkomen onduidelijk.

bovendien is de titel misleidend: het gaat niet over een psychiater, maar over een arts-assistent. Ik mag hopen dat echte psychiaters wel wat professioneler met hun cliënten omgaan, overigens. Ik vond het verhaal dus ook niet echt realistisch.

[Janneke · Rating 5 out of 5]

Dit is een boek waar ik van houd. Interessant onderwerp (psychiatrie), fijne schrijfstijl, korte hoofdstukken, interessante personages, humor en zwarte randjes... Voor mij alles om het een goed boek te maken. Ik heb heel lang moeten wachten voordat dit boek eindelijk klaar lag voor mij in de bieb (maanden geleden gereserveerd), maar het was het wachten zeker waard!

[Joukje · Rating 4 out of 5]

Interessant verhaal over borderliners en alle valkuilen waar een beginnend psychiater mee te maken kan krijgen

[Anne · Rating 5 out of 5]

De psychiater en het meisje van Erik Rozing leest als luisteren naar een goede vriend

De psychiater en het meisje is de debuutroman van Erik Rozing. Hij studeerde geneeskunde in Maastricht en heeft zich in Leiden tot psychiater gespecialiseerd. In zijn debuut geeft Rozing een inkijkje in het leven van een psychiater in opleiding. Dat leven is heftig, maar met de nodige dosis humor is het als lezer prima uit te houden.

De ex van Edgar Simons gaat trouwen met haar neef en zelf staat hij onder verscherpt toezicht na een inschattingsfout die een van zijn patiënten het leven kostte. Hij heeft ook last van een winterdepressie en drinkt veel. Steeds vaker vraagt hij zich af waarom hij eigenlijk nog psychiater wil worden. Zijn oma belt hem om de haverklap met de mededeling dat ze dood wil, en dan is daar Stella. Een jonge borderlinepatiënte die Edgar mateloos interesseert en niet alleen op psychiatrisch gebied.

Goede vriend
Een inkijkje in de wereld van de psychiatrie, dat is wat Rozing biedt. Buiten dat is het boek vooral ook spannend en vertelt het een interessant verhaal. Een psychiater met gevoelens voor een patiënt klinkt cliché, maar het zijn de twijfels en de gemoedstoestand van Edgar zelf die het boeiend houden. De verhoudingen in Rozings debuut zijn nooit zwart-wit en dat maakt zijn verhaal zo overtuigend. Het lezen van De psychiater en het meisje is bijna als het luisteren naar een verhaal verteld door een goede vriend.

Humor
De schrijfstijl van Rozing kent geen poespas en heeft dat ook niet nodig. Wat de indrukwekkende verhalen over de psychiatrische patiënten en de twijfels van Edgar zo luchtig houdt is de humor die Rozing gebruikt. Die grapjes zijn vaak subtiel verweven met het verhaal, zodat het zeker geen stand-up komedie wordt. Het zijn de bijnamen die de psychiaters voor hun patiënten hebben verzonnen, de bizarre situaties waarin Edgar steeds opnieuw met Stella terechtkomt die voor de glimlach zorgen. Toch worden Stella, Edgar of zijn oma op geen enkel moment ongeloofwaardig. Zelfs niet wanneer oma Edgar voor de zoveelste keer opbelt: ‘Edgar, had ik al verteld dat ik dood wil?’.

Het debuut van Rozing is een aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in de psychiatrie, maar zeker ook voor iedereen die gewoonweg geïnteresseerd is in een goed verhaal.

[Deze recensie verscheen eerder (2016) op CLEEFT]

[Iris Windmeijer · Rating 4 out of 5]

De psychiatrische roman is booming en Rozing weet met zijn debuut in te haken op deze nieuwe trend. De psychiatrie is een boeiende wereld en samen met de protagonist wordt deze wereld blootgegeven in De psychiater en het meisje.

De arts in opleiding Edgar Simons heeft het zwaar de laatste tijd: het is uit met z'n vriendinnetje, z'n oma wil euthanasie plegen, zijn baan is zwaar en hij wordt aangeklaagd door de familie van een patiënt. Edgar is een sympathiek karakter maar hij is erg onzeker over zijn kunnen. Je wordt langzaam in de wereld van de jonge arts in opleiding gezogen. Deze roman geeft een kijkje in de keuken in de boeiende wereld van de psychiatrie. In de vele korte hoofdstukken leer je de psychiater, zijn collega’s, en zijn patiënten kennen. De personages zijn erg realistisch omschreven. Waar de patiënten eerst benoemd worden met bijnamen, beginnen ze door de roman heen meer vorm te krijgen en worden ze steeds meer mens en steeds minder patiënt. Hierdoor wordt je steeds meer in de wereld van Edgar gezogen.
Vooral de aantrekkelijke Stella, die altijd op weg is naar haar volgende suïcide poging, maakt veel los bij Edgar. Ze dringt steeds verder in zijn leven door, tot hij zich realiseert dat ze al te ver is gegaan. Hij zit er middenin en kan er niets meer aan doen. Je ziet zijn worstelingen over haar gedrag, en over zijn gevoelens voor haar. Deze worstelingen maken het boek erg interessant. Edgar’s aannames zijn vaak naïef, hij denkt niet na over de mogelijke gevolgen van zijn gedrag tegenover Stella. Hij raakt in allerlei situaties waarvan je soms als lezer alleen medelijden kan voelen, maar soms vooral hem een duwtje in de goede richting wil geven.

Het boek leest als een trein, de beschrijvingen van de personages voelen levensecht en de hoofdstukken volgen elkaar in een rap tempo op. De zware onderwerpen worden met een serieuze blik bekeken, maar worden besproken met een gepaste hoeveelheid humor. De psychiater en het meisje is een aanrader!

[Pyramidhead · Rating 5 out of 5]

Dit boek heeft mij enorm gegrepen. Het is eerlijk, vlot geschreven en biedt een kijkje in het leven van een borderliner, zo ook in dat van de psychiatrisch behandelaar.

Ik huil niet. Dat kan ik nooit. Alleen door muziek misschien. Dit was het eerste boek waardoor ik huilde, de eerste keer dat ik huilde in lange tijd. Omdat het me zo greep.
Omdat het me confronteerde met mijzelf wellicht? Met dingen die ik niet meer heb kunnen voelen, maar wel heb willen voelen en die Rozing prima weet te vatten. Was het Stella, die zo extreem veel deed denken aan de verbeterde versie (dat klinkt wellicht paradoxaal) van een ex-vriendin, ook met borderline ? Was het de nuchtere en eerlijke schrijfstijl van Rozing, die psychiatrie zo bespreekbaar maakt en die de menselijkheid van zowel behandelaar als cliënt zo subtiel maar eerlijk benadrukt? Is het de link die ik zelf met mijn studie in Leiden heb, juist toen de psychische kwetsbaarheid mij trof? Of is het gewoon het geheel van deze factoren, dat me heel erg confronteerde met mezelf?

Ik kan het niet beschrijven, ik ben overdonderd en dat gebeurt niet gauw. Normaal ben ik kritisch, zeer kritisch. Ik denk dat, om dit boek volledig te waarderen, je zelf wel bekend moet zijn met beide kanten van de medaille. Toevallig is dat in mijn geval zo. Voor sommigen zal Stella als een ondiep en overdreven personage overkomen, voor mij is ze een goede weerspiegeling van een al te bekende realiteit. Zonder twijfel nu al één van mijn favoriete Nederlandstalige boeken, ongeacht dat het een debuutroman is.

[Maria · Rating 3 out of 5]

De auteur heeft net als zijn hoofdpersoon: Edgar Simons een specialisatie gevolgd tot psychiater. Dat maakt hem tot iemand die weet waar hij over schrijft, lijkt me.
Door het volgen van de arts-assistent Edgar krijg je een aardig inside-beeld van hoe het toegaat in een psychiatrische kliniek. Of je als buitenstaander daardoor veel vertrouwen in de psychiatrie opdoet, is voor mij wel een vraag. Denkend aan uitspraken als: ‘Soms dacht je precies te weten wat je moest doen om iemand te helpen, maar werkte het niet, en soms als je geen idee had wat je deed, werkte het uitstekend.’

Edgar twijfelt er soms aan of hij wel geschikt is als psychiater, heeft al een tuchtzaak aan zijn broek gekregen en twijfelt vaak aan de juiste behandeling. Van zijn collega’s en begeleiders krijgt hij regelmatig tegenstrijdige adviezen. Vooral moeilijk heeft hij het met de behandeling van Stella, een borderliner, die een bijzondere interesse voor Edgar opvat en zich stevig in zijn privéleven nestelt. Dat raakt, of overschrijdt zelfs de grens die er moet zijn tussen een behandelaar en zijn patiënt. Rozing beschrijft hier wel knap de worstelingen die dat bij Edgar veroorzaken.
Het verhaal vond ik niet altijd geloofwaardig en het geheel wat veel. Daardoor waren er ook delen van de roman die ik niet bijster interessant vond.

[Marie-Paule · Rating 4 out of 5]

Zag het boek bij nieuwe aanwinsten liggen in de bibliotheek en werd aangetrokken door dit boek vanwege de prachtige cover.

Deze debuutroman beschrijft het verhaal van Edgar, een psychiater in opleiding en biedt
een boeiend inkijk in de dagelijkse gang van zaken in een psychiatrische kliniek , maar weet ook een verzameling personages tot leven te wekken met wie je echt gaat meeleven en over wie je soms in angstige spanning zit. Rozing brengt de personages tot leven, alsof je ze voor je ziet. Je leeft met de personages mee en voelt bijna hun pijn en verdriet.

In De psychiater en het meisje worden enkele moeilijke thema’s besproken: zelfmoord, psychiatrische problemen, euthanasie, verslaving en de relatie tussen een arts en zijn patiënten.

[Isabel · Rating 3 out of 5]

Hmm, velen vinden dit een grappig boek, ikzelf heb geen enkele keer moeten lachen, het zal wel aan mij liggen:)
Slechts drie sterren, want enkel pakweg de laatste 100 blz konden mij boeien, het eerste gedeelte vond ik wat saai, langdradig en oppervlakkig.

[Lonneke · Rating 3 out of 5]

Ik vond dit op zich een goed boek. Het leest snel weg en de schrijfstijl is humoristisch. Minpunten vind ik dat het verhaal nogal voorspelbaar is en dat het volgens mij in veel minder bladzijden verteld had kunnen worden.

[Lalagè · Rating 4 out of 5]

De wonderlijkste types komen voorbij, wat veel kleur geeft aan het verhaal. Dan heb ik het over patiënten maar ook collega-psychiaters. De schrijfstijl zorgt ervoor dat het leest als een trein.

https://lalageleest.wordpress.com/201...

[Kees van Duyn · Rating 3 out of 5]

In het dagelijks leven is Erik Rozing psychiater, maar daarnaast is hij eveneens auteur. Hij debuteerde in 2016 met de roman De psychiater en het meisje, dat in hetzelfde jaar genomineerd werd voor de Hebban Debuutprijs en waarvan inmiddels meer dan 15.000 exemplaren zijn verkocht. Hoewel het boek volledig fictief is, heeft hij allerlei ervaringen uit zijn eigen opleidingstijd in het verhaal verwerkt. Daardoor is een en ander persoonlijker geworden dan hij vooraf voor ogen had.

Edgar Simons werkt als arts-assistent psychiatrie in het Leidse Huygens MC, maar heel gelukkig is hij niet. Zijn vriendin heeft hem niet lang geleden verlaten en omdat hij tijdens de uitoefening van zijn werk een inschattingsfout heeft gemaakt, staat hij onder verscherpt toezicht van de professor. Hierdoor voelt hij zich depressief en vraag hij zich af of hij wel het juiste beroep heeft gekozen. Een van zijn patiënten, borderliner Stella, dringt zich steeds meer aan hem op en gaat zijn leven beheersen. Edgar weet dat hij haar op afstand moet houden, maar heeft daar grote problemen mee.

Het verhaal wordt volledig verteld vanuit het perspectief van Edgar Simons en daarom komt de lezer behoorlijk wat over zowel hem als de psychiatrie te weten. Natuurlijk is de achtergrond van de auteur zelf er ook debet aan dat aan dit medisch specialisme uitgebreid aandacht wordt besteed. Voor wie hier niet zo thuis in is, kan de roman in feite wel beschouwd worden als een soort eyeopener, of op zijn minst als een stukje bewustwording van hoe iemand met psychische problemen handelt en reageert. Het is onvermijdelijk dat Rozing een groot aantal medische termen gebruikt, maar waarvan het de ene keer wel en de andere keer niet duidelijk is wat hij hier exact mee bedoelt. Enige uitleg zou soms geen overbodige luxe zijn geweest.

De plot heeft verschillende verhaallijnen waarin eveneens diverse personages hun opwachting mogen maken. Niet alles is echter even interessant of boeiend, dus zo nu en dan is het even doorbijten. Dit komt ook omdat er niet altijd een structuur in het verhaal lijkt te zitten. De vele situaties die geschetst worden, komen over alsof het voorbeelden zijn uit de praktijk van een psychiater, maar dan zonder dat er een tijdlijn in zit. Toch zit er wel degelijk een chronologie in, want de gebeurtenissen schrijden zich gestaag voort. Soms zijn dit bijzondere aangelegenheden, vaak ongewone en af en toe aandoenlijke of trieste. Een goed voorbeeld van de laatste categorie is de subplot met Edgars vijfentachtigjarige oma. Hierin wordt de lezer met een thema geconfronteerd dat voor veel controverse zorgt.

Vanaf de allereerste bladzijde hebben de beeldende beschrijvingen de overhand en ziet de lezer de vele omstandigheden voor zich. Veel van die voorvallen zijn voorstelbaar, maar er zijn er ook die nogal onrealistisch zijn. De auteur heeft dergelijke momenten tamelijk aangedikt. Een gevolg daarvan is wel dat de plot talloze onverwachte wendingen heeft en daarom is er meer dan voldoende afwisseling. Een groot nadeel van de schrijfstijl van Rozing is, dat de personages nogal steriel overkomen, ze leven niet zo, ondanks de problemen en/of eigenaardigheden die ze allemaal hebben. De roman is overigens niet zomaar een verhaaltje, want ethische onderwerpen zoals euthanasie en zelfmoord lopen als een rode draad door het boek heen. Hier wordt zorgvuldig en goed mee omgegaan.

Hoewel De psychiater en het meisje niet volledig kan boeien, laat het boek zonder meer zien hoe het er in de hoofden van psychiatrisch patiënten aan toe kan gaan en waar psychiaters en crisisopvang mee te maken krijgen. Rozing heeft dit op een goede en gedegen manier in beeld gebracht, ondanks dat zijn debuut weleens moeizaam leest.

[Vera VB · Rating 3 out of 5]

Edgar Simon is arts in opleiding tot psychiater. Hij is nog jong en heeft al eens een fout gemaakt waardoor hij onder extra toezicht staat. Zijn vriendin heeft hem verlaten en zijn oma wil dat hij euthanasie voor haar regelt. Hij heeft zijn leven niet op orde.
Op een dag krijgt hij met Stella een nieuwe uitdagende patiënte. Ze heeft borderline en heeft al -tig keer zelfmoord proberen te plegen. Ze voelt zich al snel tot Edgar aangetrokken en dringt zich steeds meer op. Edgar is niet in staat grenzen te stellen en Stella gaat steeds verder.

De vraag kwam geregeld in mij op wie in dit boek eigenlijk de psychiater was en wie de patiënt want de rollen tussen Edgar en Stella konden gemakkelijk omgedraaid worden. Stella heeft al zoveel therapie gehad dat ze perfect weet wat ze moet zeggen en doen. Edgar is het groentje dat het eigenlijk niet zo goed weet, in theorie wel, maar in praktijk niet en dat er verscherpt toezicht is helpt hem ook niet.
Edgar had het nooit ze over mogen laten komen, had zijn grenzen moeten stellen in plaats van Stella iedere keer een stapje verder te laten komen.
De psychiatrie komt er volgens mij niet goed uit in dit boek, het heeft meer van een pillenfabriek aan de lopende band, hup de volgende, pillen erin en maak maar een nieuwe afspraak.

[Anita La grand · Rating 4 out of 5]

Dit was een mooi vlot boek met lastige zware thema’s en een vleugje humor die ik zeker kon waarderen. De personages zijn sterk en in combinatie met de dialogen die mij wel bij bleven geef ik dit boek 4 sterren. Wel vind ik het zo dat dit boek voor mensen die geen ervaring hebben met deze thema’s misschien een nog stigmatiserend beeld gaan krijgen over psychiatrie en voornamelijk borderline. Dat is het enige wat mij tijdens het lezen een beetje dwars zat gezien er een sterk heftig karakter wordt neergezet en mogelijk het beeld schept over alle mensen met deze stoornis en ook andere stoornissen zoals schizofrenie/psychoses.
Al met al wel een mooi boek met een toch beetje onverwacht einde.

[Joke · Rating 4 out of 5]

Een speciaal boek, over een getroubleerde psychiater-in-opleiding die een zwak heeft voor een van zijn patienten, een suicidaal meisje met borderline.
Ik heb het boek graag gelezen, omdat je in de huid kruipt van de psychiater Edgar, en ook wel omdat de psychiatrie mij wel kan boeien. De auteur maakt regelmatig medische uitweidingen, wat voor sommigen misschien kan vervelen maar mij wel smaakt. Hij zoekt verschillende keren de grens op van de ethiek. Wat kan, in de liefde? Wanneer kan euthanasie? Wat is een beoordelingsfout en wat is gewoon pech?
Voor wie zin heeft in een liefdesverhaal met net dat ietsje meer.

[Julie Mestdagh · Rating 4 out of 5]

Ik had dit boek al bijna 10 jaar in mijn kast liggen, maar telkens ik het ter hand nam, legde ik het toch weer terug op de "te lezen" stapel, ergens met een vrees dat dit boek veel te zwaar zou zijn om te behappen. Maar niks is minder waar. Rozing schrijft op een behoorlijk verteerbare en soms zelfs luchtige en humoristische manier over het leven als psychiater, de omgang met psychiatrische patienten en zelfs eigen problemen, en dat op een realistische manier. Het resultaat is een verhaal dat leest als een trein, waarin je meeleeft met de personages (hallo oma ! ) en waarin een lach en een traan niet ontbreken. Graag gelezen dus.

[Leone van Steenbruggen · Rating 3 out of 5]

3,5 ⭐️ Goed geschreven, ik zat soms echt te ‘cringen’ op de gebeurtenissen, juist omdat ik zelf ook in de ggz werk. Wat dat betreft realistisch beschreven al hoop ik dat geen enkele psychiater in opleiding zich zal laten verleiden tot een relatie met zijn cliënt (en wat voor relatie). Een open eind, open voor invullingen. Perspectieven van collega hulpverleners en ideeën van cliënten worden duidelijk, eerlijk en reel beschreven. Wat een dynamiek in dit boek!