What do you think?
Rate this book
Ο Μέγας Αλέξανδρος και οι αετοί της Ρώμης
Βαβυλώνα, 323 π.Χ. Ο Περδίκκας, στρατηγός του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ακο - λουθώντας την προτροπή της Ρωξάνης, ερωμένης του αλλά και συζύγου του Μακεδόνα βασιλιά, αποφασίζει να οργανώσει τη δολοφονία του δηλητηριά - ζοντάς τον. Την κατάλληλη στιγμή, όμως, σαν από μηχανής θεός, εμφανίζεται ο Νέστωρ, ένας γιατρός που έχει σταλεί από το Μαντείο των Δελφών, και τον σώζει. Ο Αλέξανδρος, νιώθοντας πως έχει ξαναγεννηθεί, βάζει σε εφαρμογή το πολυπόθητο σχέδιό του να επεκτείνει την αυτοκρατορία του προς τη Δύση, στρεφόμενος κατά της Ρώμης.
Κι έτσι αρχίζει μια συγκλονιστική περιπέτεια με αιματηρές μάχες, προδοσίες, ίντριγκες και συνωμοσίες, που θα φέρει αντιμέτωπους Μακεδόνες και Ρωμαίους σε μια επική σύγκρουση, όπου κυριαρχεί η εμβληματική μορφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Κι έτσι αρχίζει μια συγκλονιστική περιπέτεια με αιματηρές μάχες, προδοσίες, ίντριγκες και συνωμοσίες, που θα φέρει αντιμέτωπους Μακεδόνες και Ρωμαίους σε μια επική σύγκρουση, όπου κυριαρχεί η εμβληματική μορφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
585 pages, Hardcover
First published May 1, 2007
7 people are currently reading
325 people want to read
About the author
Javier Negrete
64 books387 followersLicenciado en Filología Clásica, Negrete ha sido profesor de griego (desde 1991, y actualmente en 2016, da clases en el Instituto de Educación Secundaria Gabriel y Galán de Plasencia) y sus novelas son principalmente del género de fantasía y ciencia ficción, aunque también ha incursionado exitosamente en la novela erótica.
Su andadura literaria comenzó con la publicación de la novela corta La luna quieta, que apareció en la primera antología del premio UPC de ciencia ficción en 1991, del que fue finalista. Al mismo certamen, Negrete presentó también el relato En el vientre de la ballena.
En 1992 sale el Estado crepuscular, que ganó el Ignotus 1994 y el premio de la editorial Gigamesh el mismo año.
Lux Aeterna mereció una mención especial en la edición del premio UPC 1995. Al año siguiente publica Nox Perpetua, con un carácter mucho más aventurero que sus anteriores obras, enmarcándose en la literatura clásica de aventuras.
En 1997 aparece Memoria de dragón, novela que se mueve en el ámbito de la literatura fantástica juvenil. Ese mismo año se publicó su primera novela larga, La Mirada de las furias, que ganó el premio Ignotus.
En 2000 por fin consigue el premio UPC con el relato Buscador de sombras. Tres años más tarde publica Héroes de Kalanum, considerada por algunos como novela juvenil. Ese mismo año presenta al premio UPC su novela corta El mito de Er, que finalmente ganaría el premio Ignotus. Otro gran éxito suyo de 2003 fue La amada de los dioses, finalista del premio La sonrisa vertical, que se otorga a las mejores obras eróticas.
En el año 2003 realiza un cambio radical y demuestra sus amplias dotes para la fantasía heroica con su novela La espada de fuego. Se trata de una fantástica historia que gira en torno a Zemal, la legendaria espada de fuego forjada por los Dioses. Muerto su anterior portador, comienza la carrera para hacerse con ella. Los más grandes maestros de la espada, los tahedoranes, tendrán que enfrentarse entre ellos por el premio final. Derguín Gorión, un joven tahedorán, acompañado de poderosos amigos, entra en pugna por la espada. Frente a él, el más temible de los enemigos, Togul Barok, el elegido de los dioses, el hombre de las dobles pupilas. La espada de fuego fue un gran éxito de ventas y de crítica, siendo aclamada también en Francia. En realidad, se trata de la primera novela de Negrete, quien a los 17 años intentó publicarla con el título de La jauca de la buena suerte, pero no encontró respuesta por parte de las editoriales. Defraudado, la escondió en un cajón hasta que decidió retomarla, reescribiéndola completamente. Posteriormente la segunda parte de la novela -El espíritu del mago, otro éxito de ventas-, que está pensada como una trilogía.
En 2006 Señores del Olimpo, que retoma uno de los temas con los que Javier Negrete se encuentra mejor, la mitología griega, mereció el primer galardón en el Premio Minotauro de Fantasía. Esta novela es la historia del enfrentamiento entre Zeus y Tifón, un demonio alado.
Al año siguiente publicó Alejandro Magno y las águilas de Roma, una ucronía en la que Alejandro Magno se lanza a la conquista de Occidente enfrentándose a las legiones romanas. Esta obra marca una cierta transición hacia la novela histórica, género al que dedicó su siguiente novela: Salamina (2008), en la que narra los acontecimientos en torno a la famosa batalla naval.
En 2009 volvió a la Grecia Clásica con la publicación de un ensayo sobre su historia: La gran aventura de los griegos y un año más tarde ve la luz Atlántida, un Tecno-thriller en el cual los protagonistas hallan la ubicación exacta del continente perdido. A mediados de 2010 también se anunció la inminente publicación de la conclusión de su serie de Tramórea: El sueño de los dioses. Posteriormente el propio autor anunció que dicha conclusión de dividiría en dos partes: la mentada El sueño de los dioses y El corazón de Tramórea, publicados en octubre de 2010 y mayo de 2011, respectivamente.
Su andadura literaria comenzó con la publicación de la novela corta La luna quieta, que apareció en la primera antología del premio UPC de ciencia ficción en 1991, del que fue finalista. Al mismo certamen, Negrete presentó también el relato En el vientre de la ballena.
En 1992 sale el Estado crepuscular, que ganó el Ignotus 1994 y el premio de la editorial Gigamesh el mismo año.
Lux Aeterna mereció una mención especial en la edición del premio UPC 1995. Al año siguiente publica Nox Perpetua, con un carácter mucho más aventurero que sus anteriores obras, enmarcándose en la literatura clásica de aventuras.
En 1997 aparece Memoria de dragón, novela que se mueve en el ámbito de la literatura fantástica juvenil. Ese mismo año se publicó su primera novela larga, La Mirada de las furias, que ganó el premio Ignotus.
En 2000 por fin consigue el premio UPC con el relato Buscador de sombras. Tres años más tarde publica Héroes de Kalanum, considerada por algunos como novela juvenil. Ese mismo año presenta al premio UPC su novela corta El mito de Er, que finalmente ganaría el premio Ignotus. Otro gran éxito suyo de 2003 fue La amada de los dioses, finalista del premio La sonrisa vertical, que se otorga a las mejores obras eróticas.
En el año 2003 realiza un cambio radical y demuestra sus amplias dotes para la fantasía heroica con su novela La espada de fuego. Se trata de una fantástica historia que gira en torno a Zemal, la legendaria espada de fuego forjada por los Dioses. Muerto su anterior portador, comienza la carrera para hacerse con ella. Los más grandes maestros de la espada, los tahedoranes, tendrán que enfrentarse entre ellos por el premio final. Derguín Gorión, un joven tahedorán, acompañado de poderosos amigos, entra en pugna por la espada. Frente a él, el más temible de los enemigos, Togul Barok, el elegido de los dioses, el hombre de las dobles pupilas. La espada de fuego fue un gran éxito de ventas y de crítica, siendo aclamada también en Francia. En realidad, se trata de la primera novela de Negrete, quien a los 17 años intentó publicarla con el título de La jauca de la buena suerte, pero no encontró respuesta por parte de las editoriales. Defraudado, la escondió en un cajón hasta que decidió retomarla, reescribiéndola completamente. Posteriormente la segunda parte de la novela -El espíritu del mago, otro éxito de ventas-, que está pensada como una trilogía.
En 2006 Señores del Olimpo, que retoma uno de los temas con los que Javier Negrete se encuentra mejor, la mitología griega, mereció el primer galardón en el Premio Minotauro de Fantasía. Esta novela es la historia del enfrentamiento entre Zeus y Tifón, un demonio alado.
Al año siguiente publicó Alejandro Magno y las águilas de Roma, una ucronía en la que Alejandro Magno se lanza a la conquista de Occidente enfrentándose a las legiones romanas. Esta obra marca una cierta transición hacia la novela histórica, género al que dedicó su siguiente novela: Salamina (2008), en la que narra los acontecimientos en torno a la famosa batalla naval.
En 2009 volvió a la Grecia Clásica con la publicación de un ensayo sobre su historia: La gran aventura de los griegos y un año más tarde ve la luz Atlántida, un Tecno-thriller en el cual los protagonistas hallan la ubicación exacta del continente perdido. A mediados de 2010 también se anunció la inminente publicación de la conclusión de su serie de Tramórea: El sueño de los dioses. Posteriormente el propio autor anunció que dicha conclusión de dividiría en dos partes: la mentada El sueño de los dioses y El corazón de Tramórea, publicados en octubre de 2010 y mayo de 2011, respectivamente.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 27 of 27 reviews
June 1, 2021
Negrete + Alejandro Magno que no muere y vuelve a occidente (ucronía, obvio) + enfrentamiento con romanos + un poco de romance + un médico extraño que aparece por ahí + batallas + mitología + ...¿pero queréis más, egoístas?
Venga, venga, metedla a la saca, que es Negrete.
Venga, venga, metedla a la saca, que es Negrete.
November 28, 2018
Ένα βιβλίο που έχει προβληθεί αρκετά στην Ελλάδα και έχει κυκλοφορήσει από έναν πολύ εμπορικό εκδοτικό οίκο, δεν μπόρεσα, όμως, σε καμία περίπτωση να καταλάβω γιατί γίνεται όλη αυτή η φασαρία και ελάχιστα θετικά πράγματα μπόρεσα να εντοπίσω. Ο συγγραφέας φαίνεται να γνωρίζει το αντικείμενο του και να έχει αρκετές γνώσεις για την εποχή που περιγράφει, δεν νομίζω, όμως, ότι καταφέρνει να τις αξιοποιήσει δημιουργώντας μία ενδιαφέρουσα ιστορία. Κάνει, μάλιστα, και το μεγάλο λάθος να κάνει επίδειξη γνώσεων, την ώρα που εσκεμμένα αλλάζει κάποια πράγματα στην ιστορία για να γίνει το βιβλίο περισσότερο οικείο σε αυτούς που δεν γνωρίζουν λίγα πράγματα από ιστορία, δημιουργώντας, για παράδειγμα, έναν πρόγονο του Καίσαρα μόνο και μόνο για να υπάρχει αυτό το όνομα στην ιστορία. Φυσικά το μεγαλύτερο αρνητικό στοιχείο που συναντάμε σε αυτό το βιβλίο είναι ότι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας ουσιαστικά δεν πρωταγωνιστεί. Ο εξαντλημένος σωματικά και ψυχολογικά Αλέξανδρος βρίσκεται κάπου στο βάθος και ο συγγραφέας δεν μπαίνει καν στον κόπο να μας περιγράψει τη σκέψη του πίσω από αυτήν την εκστρατεία, με την παρουσία του να γίνεται αισθητή μόνο πριν από τη μεγάλη μάχη. Αντί για αυτόν παρακολουθούμε τις ιστορίες μερικών πραγματικών και φανταστικών χαρακτήρων, οι οποίες ολοκληρώνονται βιαστικά όπως βιαστικά τελειώνει το βιβλίο, με έναν τρόπο που έμοιαζε σαν ο συγγραφέας να ήθελε να γράφει μία συνέχεια και τελικά να άλλαξε γνώμη. Οπότε το τελικό συμπέρασμα είναι ότι πρόκειται για ένα μέτριο βιβλίο, χωρίς ιδιαίτερη φαντασία, που δεν εκμεταλλεύεται τις πολλές ευκαιρίες που δίνει η κεντρική του ιδέα, με μία γραφή εντελώς αδιάφορη.
October 16, 2018
Καλώς ορίσατε φίλες και φίλοι μου σε ένα νέο βιβλιοέναυσμα, αυτήν την φορά για τον Μέγα Αλέξανδρο και τους Αετούς της Ρώμης τού Ισπανού συγγραφέα Χαβιέρ Νεγρέτε. Καθώς πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα μυθιστορήματα στην Ελληνιστική Εποχή (338-30 π.Χ.), η οποία και με ενδιαφέρει απίστευτα, το διάβασα με την πρώτη ευκαιρία. Μην γνωρίζοντας τον συγγραφέα, ήμουν πολύ διστακτικός όταν το πήρα, όμως δεν το μετάνιωσα. Διαβάστε γιατί.
(Για να δείτε αναφορές και φωτογραφίες: http://www.koiladatisgnosis.gr/logote...).
ΠΛΟΚΗ ΚΑΙ ΕΙΔΟΣ
Είμαστε στο 323 π. Χ., όταν ο Μέγας Αλέξανδρος έχει νικήσει επανειλημμένα τους Πέρσες (Γρανικός, Ισσός, Γαυγάμηλα, κλπ), έχει κατακτήσει την Αυτοκρατορία τους, και — με βάση την Βαβυλώνα — σχεδιάζει τις επόμενες εκστρατείες του, ξεκινώντας από την Αραβία. Όμως, αρρωσταίνει λίγο πριν τον απόπλου τού στόλου και πεθαίνει. Τουλάχιστον αυτά είναι τα ιστορικά γεγονότα, σωστά; Ολόσωστα, όμως ενώ το βιβλίο ακολουθεί πιστά την Ιστορία μέχρι τότε, λίγο πριν τον θάνατο τού Αλεξάνδρου παίρνει έναν τελείως διαφορετικό δρόμο.
Συγκεκριμένα, ο Νεγρέτε υφαίνει μία συνωμοσία εναντίον τού Αλεξάνδρου, προφανώς ενεπνευσμένη από αναφορές ιστορικών. Οι συνωμότες όμως αποτυγχάνουν να τον δηλητηριάσουν, λόγω της απροσδόκητης εμφάνισης ενός μυστηριώδους γιατρού, ο οποίος γίνεται εξ απορρήτων τού Αλεξάνδρου και τον βοηθάει να απεξαρτηθεί από το κρασί και να αποβάλλει τις αυτοκαταστρεπτικές συμπεριφορές που είχε υιοθετήσει στην πάροδο των ετών. Νιώθοντας ξαναγεννημένος, ο Αλέξανδρος τιμωρεί όσους θεωρεί συμμετέχοντες στην συνωμοσία, ολοκληρώνει την κατάκτηση τής Αραβίας, και καταλήγει στην Νότια Ιταλία, μετά τις παρακκλήσεις βοήθειας από τις εκεί ελληνικές αποικίες, που απειλούνται από την ανερχόμενη Ρώμη. Και τότε ξεκινούν τα ωραία.
Τεχνικά, το βιβλίο ανήκει στα μυθιστορήματα εναλλακτικής ιστορίας, μία υποκατηγορία των ιστορικών μυθιστορημάτων (αν και πολλά έχουν έντοντα στοιχεία φαντασίας). Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και Ο Άνθρωπος στο Ψηλό Κάστρο τού Φίλιπ Ντικ, που πρόσφατα έγινε τηλεοπτική σειρά. Η αρχαιότερη αναφορά σε εναλλακτική ιστορία βρίσκεται στο (μη λογοτεχνικό) έργο τού Ρωμαίου ιστορικού Τίτου Λίβιου, Ad Urbe Condita Libri, και συγκεκριμένα στο Ένατο Βιβλίο, όπου εξετάζεται μία πιθανή αναμέτρηση τού Αλεξάνδρου με τους Ρωμαίους.
ΔΟΜΗ, ΔΡΑΣΗ, ΛΟΓΟΣ, ΜΥΣΤΗΡΙΟ
Ο λόγος ρέει ευχάριστα, με κάποιες μεταγενέστερες λέξεις όμως που δεν ταιριάζουν στην εποχή (π.χ. μπαγαπόντης, φλιτζάνι, κλπ). Η δομή είναι αρκετά καλή και στρωτή, ίσως με λίγα αργά κομμάτια στην μέση. Επίσης, η υπόθεση είναι αρκετά ξεκάθαρη, ήδη από το οπισθόφυλλο. Υπάρχει αρκετή δράση, τόσο με αψιμαχίες όσο και με μεγάλης κλίμακας συγκρούσεις, η οποία περιγράφεται ωραία, αν και κάπως πιο αφαιρετικά από όσο θα ήθελα. Εκτίμησα αρκετά την αληθοφάνεια εκείνων των σκηνών και την ιστορική ακρίβεια στην διασταύρωση Ελλήνων σαρισσοφόρων και Ρωμαίων ξιφοφόρων.
Μία ωραία διάσταση τού βιβλίου είναι το μυστήριο, το οποίο εντοπίζω σε τρία σημεία.
- Πρώτον, παρότι νόμιζα ότι ο Μέγας Αλέξανδρος θα έκανε περίπατο στην Ιταλία, ο συγγραφέας κατορθώνει να δημιουργήσει αμφιβολίες στον αναγνώστη για την έκβαση τού πολέμου. Σε κανένα σημείο δεν είναι σίγουρη η επικράτηση είτε των μεν είτε των δε, εκτός από τις τελευταίες σελίδες.
- Δεύτερον, οι κατάσκοποι ένθεν κακείθεν παίζουν το δικό τους παιχνίδι και διατηρούν την ταυτότητά τους μυστική μέχρι το τέλος.
- Τρίτον, οι συνωμότες ίσως να μην έχουν εξουδετερωθεί και να σχεδιάζουν νέα απόπειρα δολοφονίας τού Αλεξάνδρου.
- Τέταρτον, ένας κομήτης δείχνει να κατευθύνεται ολοταχώς προς την Γη (!!).
ΑΦΗΓΗΣΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ
Η αφήγηση είναι τρίτου προσώπου, ίσως και παντογνώστη αφηγητή κάπου-κάπου. Υπάρχουν καμιά δεκαριά αφηγητές-χαρακτήρες — αρκετά αληθοφανείς –, όμως δεν αναπτύσσονται όλοι όσο θα έπρεπε, ενώ η ιστορία μερικών αφήνεται μετέωρη. Από τους υπόλοιπους χαρακτήρες, υπάρχουν πολλοί που απλά εξαφανίζονται ή εισαγάγονται πολύ αργά χωρίς καν να έχουν αναφερθεί πιο πριν. Γενικά, έμεινα οριακά ικανοποιημένος από τους χαρακτήρες.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Ίσως το δυνατότερο χαρακτηριστικό του βιβλίου είναι η παρουσίαση τού ιστορικού πλαισίου. Χωρίς να γίνεται βαρετός, ο συγγραφέας βάφει το βιβλίο με τα χρώματα τής εποχής. Συγκεκριμένα, τους χαρακτήρες απασχολούν θέματα όπως τα μαθηματικά, η γεωμετρία, η ιατρική, η φιλοσοφία, η κοσμολογία, η αστρονομία, η μηχανική, κλπ. Έμφαση δίνεται σε φιλοσόφους όπως ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, και ο Επιμενίδης, αλλά και σε Ινδούς γυμνοσοφιστές. Αλλά και στον τομέα τής τεχνολογίας γίνεται αξιόλογη αναφορά, καθώς εμφανίζονται τεράστια πλοία — σύγχρονα τεχνολογικά θαύματα — όπως και γινόταν στα μετέπειτα Ελληνιστικά χρόνια.
Επίσης, πολλά μαθαίνει κανείς και για την Ρώμη, όπως για την ίδρυσή της, για την σκληρή πειθαρχία που επιβαλλόταν στον στρατό της, για το υψηλό ηθικό των πολιτών της, και για την σημασία που έδιναν στην θρησκεία (π.χ. Συβιλλικά βιβλία προφητειών), στους νόμους, και στο πολίτευμά τους.
Ένα ακόμα θέμα ιστορικού πλαισίου είναι οι συγκρούσεις Ελλήνων αποίκων και Ιταλιωτών (μεταξύ των οποίων και Ρωμαίοι αλλά και άλλα Ιταλιώτικα φύλα, όπως Σαμνίτες, Λουκανοί, και Βρέττιοι) για τον έλεγχο τής Νότιας Ιταλίας. Οι περισσότεροι ίσως ξέρουμε ότι ο Πύρρος τής Ηπείρου πολέμησε εκεί τους Ρωμαίους, και οι αιματοβαμμένες νίκες του γέννησαν το ρητό πύρρειος νίκη. Όμως, ο Πύρρος δεν ήταν ο πρώτος Ελλαδίτης (δηλ. από την κυρίως Ελλάδα) βασιλιάς που ανταποκρίθηκε στις κραυγές αγωνίας των Ελλήνων αποίκων. Ο προκάτοχός του στον Ηπειρωτικό θρόνο, Αλέξανδρος ο Μολοσσός ή αλλιώς Αλέξανδρος Α’ τής Ηπείρου, είχε εκστρατεύσει στην Νότια Ιταλία το 334 π.Χ., όπου και πέθανε πολεμώντας το 331.
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΒΙΒΛΙΑ
Για μυθιστορήματα εναλλακτικής ιστορίας, μπορείτε να κοιτάξετε το προαναφερθέν Ο Άνθρωπος στο Ψηλό Κάστρο τού Φίλιπ Ντικ, που εξετάζει ένα διαφορετικό τέλος τού Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μία ενδιαφέρουσα σειρά τού είδους είναι η Temeraire τής Ναόμι Νόβικ, όπου στους Ναπολεόντειους Πολέμους εκτός από άλογα, κανόνια, πλοία, υπάρχουν και…δράκοι (άρθρο μου για το πρώτο βιβλίο τής σειράς: εδώ).
Μυθιστορήματα σχετικά με τον Μέγα Αλέξανδρο, έχει γράψει ο Στίβεν Πρέσσφιλντ: οι Αρετές τού Πολέμου είναι το προσωπικό ημερολόγιο τού Αλεξάνδρου σε πρώτο πρόσωπο, ενώ η Ματωμένη Εκστρατεία είναι η περιπέτεια ενός νεοσύλλεκτου στην Βακτριανή εκστρατεία τού Αλεξάνδρου. Ο Κρίστιαν Κάμερον έχει γράψει τον Τύραννο, μία σειρά για την Ελληνιστική Εποχή. Πάντως, είναι πραγματικά κρίμα που δεν υπάρχουν περισσότερα ιστορικά μυθιστρήματα για την εν λόγω εποχή.
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ (ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
Ο Χαβιέρ Νεγρέτε γεννήθηκε στη Μαδρίτη το 1964. Σπούδασε κλασική φιλολογία και από το 1991 εργάζεται ως καθηγητής ελληνικών στο Λύκειο Γκαμπριέλι Γκαλάν της Πλασένθια. Έχει γράψει έργα επιστημονικής φαντασίας όπως το «La Mirada de las furias» (βραβείο Ignotus για το καλύτερο μυθιστόρημα, 1998) και το «Estado crepuscular» (βραβεία Ignotus και Gigamesh για το καλύτερο αφήγημα, 1994). Με το βιβλίο «Buscador de sombras» κέρδισε το βραβείο διηγήματος UPC για το 2000 και έλαβε τρεις φορές την ειδική μνεία της κριτικής επιτροπής του ίδιου βραβείου. Έφτασε ως την τελική φάση της επιλογής για τα βραβεία Edebe, El Barco de Vapor και La Sonrisa Vertical, τα βιβλία του «La espada de fuego» (2003) και «El espiritu del mago» (2005) έτυχαν ενθουσιώδους υποδοχής από κοινό και κριτικούς, ενώ το 2006 απέσπασε το βραβείο Minotauro για το έργο του «Senores del Olimpo».
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ (ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ)
Βαβυλωνία, 321 π.Χ. Ο Περδίκας, στρατηγός του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ακολουθώντας την προτροπή της Ρωξάνης, ερωμένης του αλλά και συζύγου του Μακεδόνα βασιλιά, αποφασίζει να τον δολοφονήσει, με την πεποίθηση ότι θα ανακόψει το φιλόδοξο σχέδιό του για επέκταση της αυτοκρατορίας προς τη Δύση. Την κατάλληλη στιγμή, όμως, σαν από μηχανής θεός, εμφανίζεται ο Νέστωρ, ένας γιατρός που έχει σταλεί από το Μαντείο των Δελφών, και τον σώζει. Ο Αλέξανδρος, νιώθοντας πως έχει ξαναγεννηθεί, βάζει σε εφαρμογή το πολυπόθητο σχέδιό του να επανακτήσει τα εδάφη της Μεγάλης Ελλάδας και να στραφεί κατά της Ρώμης.
Ένας ασύλληπτα μεγάλος στόλος σαλπάρει για την Ποσειδωνία της Κάτω Ιταλίας. Κι έτσι αρχίζει μια συγκλονιστική περιπέτεια με αιματηρές μάχες, προδοσίες, ίντριγκες και συνωμοσίες, που θα φέρει αντιμέτωπους Μακεδόνες και Καρχηδόνιους σε μια επική μάχη, όπου κυριαρχεί η μεγαλειώδης μορφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
ΕΠΙΜΕΤΡΟ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ
Ένιωσα δικαιωμένος που αποφάσισα να διαβάσω το βιβλίο. Νομίζω πως η ποιότητα και το μέγεθός του δένουν αρμονικά με την σχετικά χαμηλή του τιμή. Το βιβλίο μάλλον έχει συνέχεια, η οποία όμως δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα, τουλάχιστον όχι στα ελληνικά. Σκοπεύω να διαβάσω κάποια στιγμή και την Σαλαμίνα τού ίδιου συγγραφέα, η οποία αφορά τους Ελληνοπερσικούς Πολέμους. Και θέλω να ξαναδιαβάσω, για τρίτη φορά, την Ματωμένη Εκστρατεία τού Στίβεν Πρέσσφιλντ.
######################
Για να διαβάζετε πρώτοι τα νέα άρθρα τής Κοιλάδας τής Γνώσης, πατήστε Like και Follow εδώ: www.facebook.com/koiladatisgnosis
Επίσης, αν σας αρέσουν τα ιστορικά μυθιστορήματα, ελάτε στην ομάδα μας: www.facebook.com/groups/811874992334564
(Για να δείτε αναφορές και φωτογραφίες: http://www.koiladatisgnosis.gr/logote...).
ΠΛΟΚΗ ΚΑΙ ΕΙΔΟΣ
Είμαστε στο 323 π. Χ., όταν ο Μέγας Αλέξανδρος έχει νικήσει επανειλημμένα τους Πέρσες (Γρανικός, Ισσός, Γαυγάμηλα, κλπ), έχει κατακτήσει την Αυτοκρατορία τους, και — με βάση την Βαβυλώνα — σχεδιάζει τις επόμενες εκστρατείες του, ξεκινώντας από την Αραβία. Όμως, αρρωσταίνει λίγο πριν τον απόπλου τού στόλου και πεθαίνει. Τουλάχιστον αυτά είναι τα ιστορικά γεγονότα, σωστά; Ολόσωστα, όμως ενώ το βιβλίο ακολουθεί πιστά την Ιστορία μέχρι τότε, λίγο πριν τον θάνατο τού Αλεξάνδρου παίρνει έναν τελείως διαφορετικό δρόμο.
Συγκεκριμένα, ο Νεγρέτε υφαίνει μία συνωμοσία εναντίον τού Αλεξάνδρου, προφανώς ενεπνευσμένη από αναφορές ιστορικών. Οι συνωμότες όμως αποτυγχάνουν να τον δηλητηριάσουν, λόγω της απροσδόκητης εμφάνισης ενός μυστηριώδους γιατρού, ο οποίος γίνεται εξ απορρήτων τού Αλεξάνδρου και τον βοηθάει να απεξαρτηθεί από το κρασί και να αποβάλλει τις αυτοκαταστρεπτικές συμπεριφορές που είχε υιοθετήσει στην πάροδο των ετών. Νιώθοντας ξαναγεννημένος, ο Αλέξανδρος τιμωρεί όσους θεωρεί συμμετέχοντες στην συνωμοσία, ολοκληρώνει την κατάκτηση τής Αραβίας, και καταλήγει στην Νότια Ιταλία, μετά τις παρακκλήσεις βοήθειας από τις εκεί ελληνικές αποικίες, που απειλούνται από την ανερχόμενη Ρώμη. Και τότε ξεκινούν τα ωραία.
Τεχνικά, το βιβλίο ανήκει στα μυθιστορήματα εναλλακτικής ιστορίας, μία υποκατηγορία των ιστορικών μυθιστορημάτων (αν και πολλά έχουν έντοντα στοιχεία φαντασίας). Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και Ο Άνθρωπος στο Ψηλό Κάστρο τού Φίλιπ Ντικ, που πρόσφατα έγινε τηλεοπτική σειρά. Η αρχαιότερη αναφορά σε εναλλακτική ιστορία βρίσκεται στο (μη λογοτεχνικό) έργο τού Ρωμαίου ιστορικού Τίτου Λίβιου, Ad Urbe Condita Libri, και συγκεκριμένα στο Ένατο Βιβλίο, όπου εξετάζεται μία πιθανή αναμέτρηση τού Αλεξάνδρου με τους Ρωμαίους.
ΔΟΜΗ, ΔΡΑΣΗ, ΛΟΓΟΣ, ΜΥΣΤΗΡΙΟ
Ο λόγος ρέει ευχάριστα, με κάποιες μεταγενέστερες λέξεις όμως που δεν ταιριάζουν στην εποχή (π.χ. μπαγαπόντης, φλιτζάνι, κλπ). Η δομή είναι αρκετά καλή και στρωτή, ίσως με λίγα αργά κομμάτια στην μέση. Επίσης, η υπόθεση είναι αρκετά ξεκάθαρη, ήδη από το οπισθόφυλλο. Υπάρχει αρκετή δράση, τόσο με αψιμαχίες όσο και με μεγάλης κλίμακας συγκρούσεις, η οποία περιγράφεται ωραία, αν και κάπως πιο αφαιρετικά από όσο θα ήθελα. Εκτίμησα αρκετά την αληθοφάνεια εκείνων των σκηνών και την ιστορική ακρίβεια στην διασταύρωση Ελλήνων σαρισσοφόρων και Ρωμαίων ξιφοφόρων.
Μία ωραία διάσταση τού βιβλίου είναι το μυστήριο, το οποίο εντοπίζω σε τρία σημεία.
- Πρώτον, παρότι νόμιζα ότι ο Μέγας Αλέξανδρος θα έκανε περίπατο στην Ιταλία, ο συγγραφέας κατορθώνει να δημιουργήσει αμφιβολίες στον αναγνώστη για την έκβαση τού πολέμου. Σε κανένα σημείο δεν είναι σίγουρη η επικράτηση είτε των μεν είτε των δε, εκτός από τις τελευταίες σελίδες.
- Δεύτερον, οι κατάσκοποι ένθεν κακείθεν παίζουν το δικό τους παιχνίδι και διατηρούν την ταυτότητά τους μυστική μέχρι το τέλος.
- Τρίτον, οι συνωμότες ίσως να μην έχουν εξουδετερωθεί και να σχεδιάζουν νέα απόπειρα δολοφονίας τού Αλεξάνδρου.
- Τέταρτον, ένας κομήτης δείχνει να κατευθύνεται ολοταχώς προς την Γη (!!).
ΑΦΗΓΗΣΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ
Η αφήγηση είναι τρίτου προσώπου, ίσως και παντογνώστη αφηγητή κάπου-κάπου. Υπάρχουν καμιά δεκαριά αφηγητές-χαρακτήρες — αρκετά αληθοφανείς –, όμως δεν αναπτύσσονται όλοι όσο θα έπρεπε, ενώ η ιστορία μερικών αφήνεται μετέωρη. Από τους υπόλοιπους χαρακτήρες, υπάρχουν πολλοί που απλά εξαφανίζονται ή εισαγάγονται πολύ αργά χωρίς καν να έχουν αναφερθεί πιο πριν. Γενικά, έμεινα οριακά ικανοποιημένος από τους χαρακτήρες.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Ίσως το δυνατότερο χαρακτηριστικό του βιβλίου είναι η παρουσίαση τού ιστορικού πλαισίου. Χωρίς να γίνεται βαρετός, ο συγγραφέας βάφει το βιβλίο με τα χρώματα τής εποχής. Συγκεκριμένα, τους χαρακτήρες απασχολούν θέματα όπως τα μαθηματικά, η γεωμετρία, η ιατρική, η φιλοσοφία, η κοσμολογία, η αστρονομία, η μηχανική, κλπ. Έμφαση δίνεται σε φιλοσόφους όπως ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, και ο Επιμενίδης, αλλά και σε Ινδούς γυμνοσοφιστές. Αλλά και στον τομέα τής τεχνολογίας γίνεται αξιόλογη αναφορά, καθώς εμφανίζονται τεράστια πλοία — σύγχρονα τεχνολογικά θαύματα — όπως και γινόταν στα μετέπειτα Ελληνιστικά χρόνια.
Επίσης, πολλά μαθαίνει κανείς και για την Ρώμη, όπως για την ίδρυσή της, για την σκληρή πειθαρχία που επιβαλλόταν στον στρατό της, για το υψηλό ηθικό των πολιτών της, και για την σημασία που έδιναν στην θρησκεία (π.χ. Συβιλλικά βιβλία προφητειών), στους νόμους, και στο πολίτευμά τους.
Ένα ακόμα θέμα ιστορικού πλαισίου είναι οι συγκρούσεις Ελλήνων αποίκων και Ιταλιωτών (μεταξύ των οποίων και Ρωμαίοι αλλά και άλλα Ιταλιώτικα φύλα, όπως Σαμνίτες, Λουκανοί, και Βρέττιοι) για τον έλεγχο τής Νότιας Ιταλίας. Οι περισσότεροι ίσως ξέρουμε ότι ο Πύρρος τής Ηπείρου πολέμησε εκεί τους Ρωμαίους, και οι αιματοβαμμένες νίκες του γέννησαν το ρητό πύρρειος νίκη. Όμως, ο Πύρρος δεν ήταν ο πρώτος Ελλαδίτης (δηλ. από την κυρίως Ελλάδα) βασιλιάς που ανταποκρίθηκε στις κραυγές αγωνίας των Ελλήνων αποίκων. Ο προκάτοχός του στον Ηπειρωτικό θρόνο, Αλέξανδρος ο Μολοσσός ή αλλιώς Αλέξανδρος Α’ τής Ηπείρου, είχε εκστρατεύσει στην Νότια Ιταλία το 334 π.Χ., όπου και πέθανε πολεμώντας το 331.
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΒΙΒΛΙΑ
Για μυθιστορήματα εναλλακτικής ιστορίας, μπορείτε να κοιτάξετε το προαναφερθέν Ο Άνθρωπος στο Ψηλό Κάστρο τού Φίλιπ Ντικ, που εξετάζει ένα διαφορετικό τέλος τού Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μία ενδιαφέρουσα σειρά τού είδους είναι η Temeraire τής Ναόμι Νόβικ, όπου στους Ναπολεόντειους Πολέμους εκτός από άλογα, κανόνια, πλοία, υπάρχουν και…δράκοι (άρθρο μου για το πρώτο βιβλίο τής σειράς: εδώ).
Μυθιστορήματα σχετικά με τον Μέγα Αλέξανδρο, έχει γράψει ο Στίβεν Πρέσσφιλντ: οι Αρετές τού Πολέμου είναι το προσωπικό ημερολόγιο τού Αλεξάνδρου σε πρώτο πρόσωπο, ενώ η Ματωμένη Εκστρατεία είναι η περιπέτεια ενός νεοσύλλεκτου στην Βακτριανή εκστρατεία τού Αλεξάνδρου. Ο Κρίστιαν Κάμερον έχει γράψει τον Τύραννο, μία σειρά για την Ελληνιστική Εποχή. Πάντως, είναι πραγματικά κρίμα που δεν υπάρχουν περισσότερα ιστορικά μυθιστρήματα για την εν λόγω εποχή.
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ (ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
Ο Χαβιέρ Νεγρέτε γεννήθηκε στη Μαδρίτη το 1964. Σπούδασε κλασική φιλολογία και από το 1991 εργάζεται ως καθηγητής ελληνικών στο Λύκειο Γκαμπριέλι Γκαλάν της Πλασένθια. Έχει γράψει έργα επιστημονικής φαντασίας όπως το «La Mirada de las furias» (βραβείο Ignotus για το καλύτερο μυθιστόρημα, 1998) και το «Estado crepuscular» (βραβεία Ignotus και Gigamesh για το καλύτερο αφήγημα, 1994). Με το βιβλίο «Buscador de sombras» κέρδισε το βραβείο διηγήματος UPC για το 2000 και έλαβε τρεις φορές την ειδική μνεία της κριτικής επιτροπής του ίδιου βραβείου. Έφτασε ως την τελική φάση της επιλογής για τα βραβεία Edebe, El Barco de Vapor και La Sonrisa Vertical, τα βιβλία του «La espada de fuego» (2003) και «El espiritu del mago» (2005) έτυχαν ενθουσιώδους υποδοχής από κοινό και κριτικούς, ενώ το 2006 απέσπασε το βραβείο Minotauro για το έργο του «Senores del Olimpo».
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ (ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ)
Βαβυλωνία, 321 π.Χ. Ο Περδίκας, στρατηγός του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ακολουθώντας την προτροπή της Ρωξάνης, ερωμένης του αλλά και συζύγου του Μακεδόνα βασιλιά, αποφασίζει να τον δολοφονήσει, με την πεποίθηση ότι θα ανακόψει το φιλόδοξο σχέδιό του για επέκταση της αυτοκρατορίας προς τη Δύση. Την κατάλληλη στιγμή, όμως, σαν από μηχανής θεός, εμφανίζεται ο Νέστωρ, ένας γιατρός που έχει σταλεί από το Μαντείο των Δελφών, και τον σώζει. Ο Αλέξανδρος, νιώθοντας πως έχει ξαναγεννηθεί, βάζει σε εφαρμογή το πολυπόθητο σχέδιό του να επανακτήσει τα εδάφη της Μεγάλης Ελλάδας και να στραφεί κατά της Ρώμης.
Ένας ασύλληπτα μεγάλος στόλος σαλπάρει για την Ποσειδωνία της Κάτω Ιταλίας. Κι έτσι αρχίζει μια συγκλονιστική περιπέτεια με αιματηρές μάχες, προδοσίες, ίντριγκες και συνωμοσίες, που θα φέρει αντιμέτωπους Μακεδόνες και Καρχηδόνιους σε μια επική μάχη, όπου κυριαρχεί η μεγαλειώδης μορφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
ΕΠΙΜΕΤΡΟ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ
Ένιωσα δικαιωμένος που αποφάσισα να διαβάσω το βιβλίο. Νομίζω πως η ποιότητα και το μέγεθός του δένουν αρμονικά με την σχετικά χαμηλή του τιμή. Το βιβλίο μάλλον έχει συνέχεια, η οποία όμως δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα, τουλάχιστον όχι στα ελληνικά. Σκοπεύω να διαβάσω κάποια στιγμή και την Σαλαμίνα τού ίδιου συγγραφέα, η οποία αφορά τους Ελληνοπερσικούς Πολέμους. Και θέλω να ξαναδιαβάσω, για τρίτη φορά, την Ματωμένη Εκστρατεία τού Στίβεν Πρέσσφιλντ.
######################
Για να διαβάζετε πρώτοι τα νέα άρθρα τής Κοιλάδας τής Γνώσης, πατήστε Like και Follow εδώ: www.facebook.com/koiladatisgnosis
Επίσης, αν σας αρέσουν τα ιστορικά μυθιστορήματα, ελάτε στην ομάδα μας: www.facebook.com/groups/811874992334564
February 24, 2017
Después de tantos años había olvidado lo mucho que me gustaban las novelas históricas.
Ha sido espectacular. Sin duda, he elegido una buena novela para mi TFG.
Ha sido espectacular. Sin duda, he elegido una buena novela para mi TFG.
May 5, 2019
La traduzione lascia a desiderale. Ma è la conclusione, talmente affrettata, raccontata e non narrata e incompleta ad avermi rovinato il piacere della lettura di un lungo libro che altrimenti non sarebbe stato male.
Il semplice fatto di non svelare il mistero di Nestore può voler dire solo due cose: o nessun rispetto per il lettore, o che questo e altre cose verranno spiegate in un sequel, di cui però non si fa alcun cenno. Quindi si torna a "nessun rispetto per il lettore".
Sconsigliato.
Il semplice fatto di non svelare il mistero di Nestore può voler dire solo due cose: o nessun rispetto per il lettore, o che questo e altre cose verranno spiegate in un sequel, di cui però non si fa alcun cenno. Quindi si torna a "nessun rispetto per il lettore".
Sconsigliato.
January 18, 2017
Una historia compleja, densa de leer; pero si engancha tanto como a mí me ha pasado se hace muy amena.
Me ha sorprendido un poco el final, pero acabo de descubrir que tendrá segunda parte, así que esperaré impaciente.
Me ha sorprendido un poco el final, pero acabo de descubrir que tendrá segunda parte, así que esperaré impaciente.
March 21, 2019
Entretenida Novela Histórica, aunque parte un poco lento, de igual manera uno va empatizando con los personajes y metiéndose en la historia. Me gustó la manera en que está narrada la historia y por supuesto la batalla final, aunque se recomienda saber previamente un poco de mitología griega y romana ya que se nombran a varios de sus Dioses sin explicar a quienes corresponden o cuales eran sus implicancias en la vida de los mortales (Gracias Percy Jackson por enseñarme tanto xD), Si bien es un libro autoconclusivo, al final de los agradecimientos el autor da a entender que tendrá una segunda parte... Porque chucha no me avisaron antes!!! En fin, quitando eso, me gustó la historia en general y aprendí un poco sobre las incursiones de Eskandar
March 1, 2020
Pues ha perdido una estrella por ser una historia muy incompleta que necesita una continuación que, al parecer, no le ha dado tiempo a escribir en 10 años. Numerosas tramas quedan en el aire y toda la tensión narrativa naufraga en un climático enfrentamiento entre (sorpresa) Alejandro Magno y las legiones romanas que deja colgando al lector.
Reconozco que tampoco ayuda a mi valoración el gilipollas que cogió el libro de la biblioteca antes que yo y decidió compartir sus impresiones con los posteriores lectores glosando cada pequeño error argumental, gramatical o de estilo. Seguramente se los hubiera perdonado si no me los hubiesen hecho entrar por los ojos. Me cortó mucho el rollo. Igual hay suerte y el subrayador anonimo me lee: "Verás, lechón, los libros de la biblioteca son de todos. No se subrayan. Si sientes la necesidad de compartir tus mierdas con otros lectores, te puedes hacer una cuenta de gooodreads. O de twitter. Allí vas a encajar de puta madre con tu actitud de borde y tiquismiquis. Oye, y si te gusta escribir en los libros, también puedes probar a comprartelos. Si son tuyos por mí como si escribes en ellos con un pirograbador. O te puedes tatuar la cara con lo que está mal en tu cabeza, tarao."
Y si no me lee me he quedado a gusto.
Reconozco que tampoco ayuda a mi valoración el gilipollas que cogió el libro de la biblioteca antes que yo y decidió compartir sus impresiones con los posteriores lectores glosando cada pequeño error argumental, gramatical o de estilo. Seguramente se los hubiera perdonado si no me los hubiesen hecho entrar por los ojos. Me cortó mucho el rollo. Igual hay suerte y el subrayador anonimo me lee: "Verás, lechón, los libros de la biblioteca son de todos. No se subrayan. Si sientes la necesidad de compartir tus mierdas con otros lectores, te puedes hacer una cuenta de gooodreads. O de twitter. Allí vas a encajar de puta madre con tu actitud de borde y tiquismiquis. Oye, y si te gusta escribir en los libros, también puedes probar a comprartelos. Si son tuyos por mí como si escribes en ellos con un pirograbador. O te puedes tatuar la cara con lo que está mal en tu cabeza, tarao."
Y si no me lee me he quedado a gusto.
February 24, 2025
Leer a Negrete es siempre un placer, tanto en su faceta más académica con los ensayos, como cuando recrea episodios históricos 'reales'.
Esta tercera variante, la de fantasear sobre qué hubiera pasado si Alejandro no hubiera muerto cuando lo hizo, también funciona. Aunque con matices.
Porque la recreación que plantea es verosímil en ambientación, pero rechina un poco (bastante) la parte fantástica... y no me refiero a la supervivencia de Alejandro, sino a algunos personajes, elementos náuticos y situaciones climáticas/espaciales.
El final es demasiado precipitado y desluce una lectura que, pese a lo anterior, se hace agradable y recomiendo.
Al señor Negrete, si me leyera, rogarle encarecidamente que no deje a medias sus sagas durante tanto tiempo. Falta el remate de ésta, a la de Salamina y El Espartano también le falta un volumen...
Y otro apunte crítico, que empieza a ser preocupante por su frecuencia: la inexistencia de trabajo editorial. En las páginas 145 y 272 uno de los personajes alaba la construcción de la Vía Junia, en ambos pasajes con exactamente los mismos detalles: el material, su anchura, los hitos cada cierta distancia y el hecho de que ni un cuchillo quepa entre las junturas que confeccionan los habilidosos romanos.
Esta tercera variante, la de fantasear sobre qué hubiera pasado si Alejandro no hubiera muerto cuando lo hizo, también funciona. Aunque con matices.
Porque la recreación que plantea es verosímil en ambientación, pero rechina un poco (bastante) la parte fantástica... y no me refiero a la supervivencia de Alejandro, sino a algunos personajes, elementos náuticos y situaciones climáticas/espaciales.
El final es demasiado precipitado y desluce una lectura que, pese a lo anterior, se hace agradable y recomiendo.
Al señor Negrete, si me leyera, rogarle encarecidamente que no deje a medias sus sagas durante tanto tiempo. Falta el remate de ésta, a la de Salamina y El Espartano también le falta un volumen...
Y otro apunte crítico, que empieza a ser preocupante por su frecuencia: la inexistencia de trabajo editorial. En las páginas 145 y 272 uno de los personajes alaba la construcción de la Vía Junia, en ambos pasajes con exactamente los mismos detalles: el material, su anchura, los hitos cada cierta distancia y el hecho de que ni un cuchillo quepa entre las junturas que confeccionan los habilidosos romanos.
July 8, 2024
Es una historia ficticia que se basa en dos supuestos principalmente:
Primero. Considera que Alejandro no murió cuando fue envenenado.
Segundo. Supone que Roma era una ciudad mucho más avanzada que mi que era realmente en la época de Alejandro.
A pesar de no ser histórica, usa personajes históricos y la realidad de la forma de luchar tanto de macedonios como romanos, para presentarnos una batalla épica que nunca sucedió.
La escritura de Negrete atrapa y nos permite imaginar y vivir los supuestos que dan cimiento a su novela.
Primero. Considera que Alejandro no murió cuando fue envenenado.
Segundo. Supone que Roma era una ciudad mucho más avanzada que mi que era realmente en la época de Alejandro.
A pesar de no ser histórica, usa personajes históricos y la realidad de la forma de luchar tanto de macedonios como romanos, para presentarnos una batalla épica que nunca sucedió.
La escritura de Negrete atrapa y nos permite imaginar y vivir los supuestos que dan cimiento a su novela.
October 1, 2019
La novelas históricas me echan un poco para atrás. Cayó en mis manos este ejemplar y dije "venga vamos a hincarle el diente" y no me arrepentí en absoluto. La trama lleva un rimo pausado (creo que acorde a este tipo de género) pero el ritmo se mantiene constante.
Le pongo 3 estrellas porque, ya digo, a mi, el género no me resulta muy atractivo. Estoy seguro de hará las delicias a los amantes de la novela histórica.
Le pongo 3 estrellas porque, ya digo, a mi, el género no me resulta muy atractivo. Estoy seguro de hará las delicias a los amantes de la novela histórica.
November 6, 2022
He disfrutado con esta recreación histórica de lo que nunca ocurrió, me he trasladado realmente más de dos mil años atrás en el tiempo y me he visto viviendo, conspirando y guerreando con los macedonios y los romanos. Cogí el libro con ciertas dudas, por eso de no responder a la historia real, pero me ha gustado. Si Alejandro no hubiera muerto tan joven y se hubiera dirigido hacia Roma, podría haber sucedido el desenlace que propone el libro o exactamente todo lo contrario.
December 14, 2022
No sé si habrá un segundo libro de esta saga pero creo que los personajes involucrados y hechos históricos/ficticios hubieran sido decisivos en varios puntos del libro.
Es un texto que entretiene y que no se diferencia de los verdaderos históricamente. Los desenlaces son más crueles y no tan de ensueño como en otros libros similares... Toce*(Pedro Santamaría)
Es un texto que entretiene y que no se diferencia de los verdaderos históricamente. Los desenlaces son más crueles y no tan de ensueño como en otros libros similares... Toce*(Pedro Santamaría)
January 19, 2025
C'est bien dommage pour moi d'avoir attendu 2 ans avant de reprendre la lecture du livre car il est, finalement, vraiment bon !
Je regrette juste la tranche de pain de mie qui sert de personnage principal : Nestor, dont la seule aspérité est de coucher avec la femme d'Alexandre puis de littéralement ne rien faire de cette intrigue.
Je regrette juste la tranche de pain de mie qui sert de personnage principal : Nestor, dont la seule aspérité est de coucher avec la femme d'Alexandre puis de littéralement ne rien faire de cette intrigue.
This entire review has been hidden because of spoilers.
November 25, 2019
H ώρα κύλησε με ενδιαφέρον με το συγκεκριμένο βιβλίο, έστω κι αν δεν είμαι λάτρης της κατηγορίας ''what if'' στην ιστορία. Καλογραμμένο βιβλίο σε κάθε περίπτωση από τον συγγραφέα της ''Σαλαμίνας'', μακάρι να μεταφραστούν περισσότερα στα ελληνικά!
January 9, 2025
¿Qué habría sido del mundo si Alejandro Magno no hubiese muerto en Babilonia?
Esta Ucronía trata de responder a esa cuestión, y lo hace con un ritmo y un realismo asombroso para tratarse de algo que jamás ocurrió. De mis libros favoritos.
Esta Ucronía trata de responder a esa cuestión, y lo hace con un ritmo y un realismo asombroso para tratarse de algo que jamás ocurrió. De mis libros favoritos.
September 16, 2021
¡Muy bueno!
January 23, 2025
Novel·la histórica tipus Javier Negrete. Exercici de imaginació en enfrontar Alexandre Magno, si no hagués mort abans, amb les invencibles legions romanes. Distret, si t'agrada el tema, i prou
September 15, 2019
L'idea di fondo era molto, molto interessante, ma è stata sfruttata male.
Cosa sarebbe successo se Alessandro fosse sopravvissuto, se avesse sfidato Roma? Chi non se lo è mai chiesto?
Peccato che poi il libro segua tutt'altre vicende, del medico e della moglie di Alessandro, di un soldato della sua truppa, di alcuni romani. Troppe sottotrame che non portano avanti la vicenda, in pratica tanto fumo ma poco arrosto. Il vero scontro fra Alessandro e i Romani occupa appena un paio di capitoli alla fine.
In più, non mi è piaciuta la caratterizzazione dei personaggi storici. Rossane e il figlio di lei subiscono un vero e proprio accanimento, dipingendo un bambino di sei anni come un piccolo sociopatico sadico e la madre come la donna peggiore di questo mondo. Perdicca, il più leale fra i generali di Alessandro dopo Efestione, l'unico che provò a salvare l'impero del suo re, un traditore con la volontà di una banderuola. Eumene idem. Alessandro oscilla fra la perfezione assoluta e il miserabile, senza equilibrio né altro.
Ho fatto fatica a finirlo, e mi dispiace, perché la trilogia dedicata a Cleopatra, dello stesso autore, mi è invece piaciuta tanto.
The basic idea was very, very interesting, but it was badly exploited.
What would have happened if Alexander had survived, had he challenged Rome? Who has never asked?
It is a pity that the book then follows a completely different story, of the doctor and wife of Alessandro, of a soldier of his troop, of some Romans. Too many subplots that don't carry on the story, in practice a lot of smoke but little roast. The real clash between Alexander and the Romans takes up just a couple of chapters at the end.
Plus, I didn't like the characterization of historical characters. Rossane and her son suffer a real fury, painting a six-year-old child as a small sadistic sociopath and the mother as the worst woman in this world. Perdiccas, the most loyal of Alexander's generals after Hephaestion, the only one who tried to save the empire of his king, a traitor with the will of a weather vane. Eumenes ditto. Alessandro swings between absolute perfection and the miserable, without balance or anything else.
I struggled to finish it, and I'm sorry, because the trilogy dedicated to Cleopatra, by the same author, I rather liked it instead.
Cosa sarebbe successo se Alessandro fosse sopravvissuto, se avesse sfidato Roma? Chi non se lo è mai chiesto?
Peccato che poi il libro segua tutt'altre vicende, del medico e della moglie di Alessandro, di un soldato della sua truppa, di alcuni romani. Troppe sottotrame che non portano avanti la vicenda, in pratica tanto fumo ma poco arrosto. Il vero scontro fra Alessandro e i Romani occupa appena un paio di capitoli alla fine.
In più, non mi è piaciuta la caratterizzazione dei personaggi storici. Rossane e il figlio di lei subiscono un vero e proprio accanimento, dipingendo un bambino di sei anni come un piccolo sociopatico sadico e la madre come la donna peggiore di questo mondo. Perdicca, il più leale fra i generali di Alessandro dopo Efestione, l'unico che provò a salvare l'impero del suo re, un traditore con la volontà di una banderuola. Eumene idem. Alessandro oscilla fra la perfezione assoluta e il miserabile, senza equilibrio né altro.
Ho fatto fatica a finirlo, e mi dispiace, perché la trilogia dedicata a Cleopatra, dello stesso autore, mi è invece piaciuta tanto.
The basic idea was very, very interesting, but it was badly exploited.
What would have happened if Alexander had survived, had he challenged Rome? Who has never asked?
It is a pity that the book then follows a completely different story, of the doctor and wife of Alessandro, of a soldier of his troop, of some Romans. Too many subplots that don't carry on the story, in practice a lot of smoke but little roast. The real clash between Alexander and the Romans takes up just a couple of chapters at the end.
Plus, I didn't like the characterization of historical characters. Rossane and her son suffer a real fury, painting a six-year-old child as a small sadistic sociopath and the mother as the worst woman in this world. Perdiccas, the most loyal of Alexander's generals after Hephaestion, the only one who tried to save the empire of his king, a traitor with the will of a weather vane. Eumenes ditto. Alessandro swings between absolute perfection and the miserable, without balance or anything else.
I struggled to finish it, and I'm sorry, because the trilogy dedicated to Cleopatra, by the same author, I rather liked it instead.
January 31, 2015
Très beau roman uchronique à l'époque hellénistique. Negrete choisit de ne pas faire mourir Alexandre le grand en 323 avant J-C et raconte ce qu'il aurait pu accomplir s'il c'était tourné vers l'occident.
Bien que tout tourne très vite autour de l'affrontement entre la Macédoine et la jeune et ambitieuse République romaine, le cœur du roman ne se réside pas dans cet affrontement.
Negrete s'est à priori énormément documenté sur les deux armées et retrace de manière assez fidèle (d''après ce que l'on en connaît ), les évolutions des phalanges d'Alexandre et des légions romaines. Cependant, il n'en néglige pas pour autant son récit et ses personnages, qui donnent tout son relief au récit.
De nombreuses figures hautes en couleur, attachantes ou détestables, mais qui indéniablement donne de l'épaisseur et un vernis de vécu au roman.
Le personnage de Nestor, médecin amnésique d'Alexandre constitue le nœud de l'histoire. C'est lui qui a sauvé Alexandre de la mort, mais nul ne sait d'où il vient, pas même lui. Les bribes d'informations que l'on glane sur lui au fil du texte ne font qu'aviver la curiosité qu'il suscite.
Il semble connaître bien des choses que le commun des mortels ignorent, et je ne serais pas surpris que l'on apprenne plus tard (il doit y avoir une suite si je me fie au final de ce tome) qu'il n'appartient pas à l'époque d'Alexandre (peut-être un voyageur temporel ?)
La fin laisse en tout cas planer une interrogation de taille, mais je ne révèlerai rien, ce ne serait pas fair-play...
Bien que tout tourne très vite autour de l'affrontement entre la Macédoine et la jeune et ambitieuse République romaine, le cœur du roman ne se réside pas dans cet affrontement.
Negrete s'est à priori énormément documenté sur les deux armées et retrace de manière assez fidèle (d''après ce que l'on en connaît ), les évolutions des phalanges d'Alexandre et des légions romaines. Cependant, il n'en néglige pas pour autant son récit et ses personnages, qui donnent tout son relief au récit.
De nombreuses figures hautes en couleur, attachantes ou détestables, mais qui indéniablement donne de l'épaisseur et un vernis de vécu au roman.
Le personnage de Nestor, médecin amnésique d'Alexandre constitue le nœud de l'histoire. C'est lui qui a sauvé Alexandre de la mort, mais nul ne sait d'où il vient, pas même lui. Les bribes d'informations que l'on glane sur lui au fil du texte ne font qu'aviver la curiosité qu'il suscite.
Il semble connaître bien des choses que le commun des mortels ignorent, et je ne serais pas surpris que l'on apprenne plus tard (il doit y avoir une suite si je me fie au final de ce tome) qu'il n'appartient pas à l'époque d'Alexandre (peut-être un voyageur temporel ?)
La fin laisse en tout cas planer une interrogation de taille, mais je ne révèlerai rien, ce ne serait pas fair-play...
December 6, 2010
Mezcla de novela histórica con ciencia-ficción o fantasía. En lo que sería su último banquete en la historia real, Alejandro Magno anuncia sus planes para unir el oeste a su imperio. Pero en este libro no muere, porque un médico con amnesia aparece en el momento justo para salvarle la vida, y así el ejército macedonio llega a enfrentarse con el romano. Casi todos los personajes, macedonios y romanos, andan con su ambición y su agresividad en niveles patológicos. Es un libro grande (más o menos 500 páginas). La historia se compone principalmente de intrigas pero también hay uno que otro romance prohibido, batallas (pocas pero intensas) y el misterio del médico que mencioné antes y de una cometa que se está comportando de forma extraña. Es ahí donde está la ciencia-ficción o fantasía, pero no se sabrá cual de los dos hasta que se solucione el misterio, que va a necesitar otro libro que creo que el autor aún no ha escrito.
December 8, 2018
Cette fiction historique avait tout pour plaire: un Alexandre Le Grand miraculé qui décide de porter ses efforts de guerre vers l’ouest, à la rencontre de la jeune république romaine, jeune certes mais déjà fort bien structurée. La promesse d’une bataille épique. Le travail de documentation historique est assez remarquable, les personnages finement ciselés et on arrive assez rapidement à les cerner et à s’y attacher. En revanche la recherche de la précision historique a pris le pas sur le récit, celui-ci ne décolle jamais vraiment, on attend fébrilement la confrontation au fil des pages et celle-ci ne vient que trop tardivement et est traitée un peu trop hâtivement, ce qui est dommage pour une uchronie de ce calibre.
This entire review has been hidden because of spoilers.
January 17, 2016
Μετά τη Σαλαμίνα ένα καταπληκτικό βιβλίο του συγγραφέα, διάβασα αυτό και προσγειώθηκα απότομα.
Αν εξαιρέσεις τις πρώτες 100 και τις τελευταίες 100 σελίδες του βιβλίου που ήταν αρκετά καλό, το υπόλοιπο ήταν κουραστικό, αδιάφορο και σε κάποια σημεία αχείαστο. Σε αυτα τα σημεία η αναφορά στον Αλέξανδρο ήταν αμελητέα σε τέτοιο βαθμό που κάποια στιγμή γύρισα να κοιτάξω τον τίτλο του βιβλίου για να βεβαιωθώ ότι πράγματι διαβάζω το σωστό.
Εστίασε σε άλλους χαρακτήρες όπως ο Νέστωρ ο άνθρωπος που τον έσωσε από την απόπειρα δηλητηριασμού, και οι περιπέτεις της Ρωξάννης συζύγου του Μ.Αλέξανδρου.
5/10.
Αν εξαιρέσεις τις πρώτες 100 και τις τελευταίες 100 σελίδες του βιβλίου που ήταν αρκετά καλό, το υπόλοιπο ήταν κουραστικό, αδιάφορο και σε κάποια σημεία αχείαστο. Σε αυτα τα σημεία η αναφορά στον Αλέξανδρο ήταν αμελητέα σε τέτοιο βαθμό που κάποια στιγμή γύρισα να κοιτάξω τον τίτλο του βιβλίου για να βεβαιωθώ ότι πράγματι διαβάζω το σωστό.
Εστίασε σε άλλους χαρακτήρες όπως ο Νέστωρ ο άνθρωπος που τον έσωσε από την απόπειρα δηλητηριασμού, και οι περιπέτεις της Ρωξάννης συζύγου του Μ.Αλέξανδρου.
5/10.
October 10, 2015
He leído varias novelas sobre Alejandro y sobre Roma, y es fascinante ver cómo este autor logra rescatar las dos atmósferas de cada una. Es una historia que entretiene y deja pensando en las divergencias de la historia, y en el destino mismo. Me gustó desde la alusión a la astronomía hasta la vida política romana, en ese sentido es un libro muy completo. Espero con ansia el segundo libro.
March 4, 2013
Algo lento, pero solo por ser increíblemente descriptivo. Pero me encantó toda la exactitud histórica y sobre todo, la gran Batalla del Vesubio...
July 26, 2013
Un buen libro. Entretenido e interesante.
No me ha gustado el hecho de que el autor utilice una batalla real casi literalmente en vez de inventarse una. Pero vamos, tampoco es que estropee el libro.
No me ha gustado el hecho de que el autor utilice una batalla real casi literalmente en vez de inventarse una. Pero vamos, tampoco es que estropee el libro.
September 11, 2014
Muy buena historia y muy bien escrita.
Displaying 1 - 27 of 27 reviews