Het is het jaar 2275. Rheyn B-71 en Levya C-35 hebben hun studies afgerond en staan voor de volgende fase in hun levensplan: het Bezinningsjaar. Hoewel ze worden geacht serieus na te denken over de toekomst, beschouwen ze deze periode als een vakantie. Ze besluiten een illegaal uitstapje te maken naar het reservaat van de raadselachtige grauwers, een sterk op mensen lijkende apensoort. Daar ontdekken ze dat grauwers in huizen wonen, kleding dragen en een eigen taal spreken. Ze hebben zelfs namen. Als ze de grauwer Aag ontmoeten, is de verwarring compleet en stapelen de vragen zich op. Zijn grauwers wel apen? Is de homo sapiens echt uitgestorven, zoals hen is verteld? En hoeveel leugens staan er eigenlijk in de Wet op de Waarheid?
Het verhaal van Rheyn, Levya en Aag geeft een beklemmend beeld van een toekomst waarin de mens het belangrijkste dreigt te verliezen wat hij bezit. Zijn menselijkheid.
I got this book about 2 years ago I think and even got it signed at the time but rarely made any time to read it. This sci-fi month I finally sat down for it and finished it in one sitting. I’m glad I finally read it. I enjoyed it, but afterwards I did realize there were some flaws to the whole.
In Transit is a sci-fi book by Dutch author Margaretha van Andel that is set in a world where humans have evolved to homo aerealus and homo sapiens have gone extinct. In zoos and reservations they do keep a species that is quite similar to homo sapiens but those in command come down hard on those that suggest that this species is in fact homo sapiens or at least human. During his rest year Levya wants to see the reservations for himself. This triggers events that he can’t stop from happening.
As you can see this book deals with human evolving, and science one would think. This book focuses mainly on the social implications of evolving and feeling like you are the superior species. But it discards the science aspect very easily. I don’t think a science focus would have been good here but some more science in the background would have firmed up a lot of the world building. The world building in its totality is lacking. There are mentions of wars but I find the history from our modern world to where this book begins very hazy and that is a shame. I’m not even really sure we are still on Earth.
I also feel like the story doesn’t quite get resolved. The ending was lackluster. Where it started of promising and gave us the idea that we would be going into the resistance, that there would be a fight, it kind faltered at the end. There was no real high point. Just the revelation of our 3 main characters and that is it. I am left wondering what is going to happen. Will the resistance manage to save those in the reservations? Will our threesome play a part in this? What repercussions will there be from what happened during this story to the society?
Having said that, the writing style is super easy to get into. It flows well and it took me only 2 hours to get through the entire book. It was addictive. I did find that between Levya’s and Aagje’s chapters, Rheyn’s point of view had short sentences, rarely longer than a page. It was weirdly jarring.
The characters weren’t overly special. Aagje was a fighter but the two boys didn’t stand out too much. Even so they were pleasant enough to follow throughout the story. And I was pleased there wasn’t any real romance in this book.
Tegen mijn verwachting in heb ik erg genoten van dit verhaal. Ik hoorde van anderen dat de personages niet gingen leven, dat het moeilijk was om in het verhaal te raken, maar daar had ik absoluut geen moeite mee. Hoewel een heel ander verhaal, deed de opbouw me ergens denken aan Vuurpreek. Dit is me helemaal niet tegen gevallen.
Wat "In Transit" in mijn optiek onderscheidt van andere dystopische boeken, is dat het verhaal focust op wat de veranderingen in de samenleving hebben gedaan met de psyche van de "mensen". Dit in tegenstelling tot boeken waarin uitgebreid de fysiologische veranderingen van mensen wordt uitgelegd en de ecologische veranderingen van de aarde, waarbij meestal hier en daar wel iets fout gaat in de redeneringen van de schrijver. Margaretha van Andel heeft haar wereld zo weten te scheppen dat het een toevoeging is voor het verhaal en de ontwikkeling van de personages, zonder uitgebreide verklaringen neer te willen zetten. Dat maakt dit juist zo'n goed boek. Ik ga in ieder geval meer lezen van deze schrijver!
Wat me trok was de cover van dit boek overduidelijk sf/ fantasy Young adult. Een prachtige kleur blauw is er gebruikt met een interessante verschijning in het midden. Het verhaal heeft vanaf het begin al wat pit en mooi uitgewerkte karakters. Het hoofdpersonage Aag heeft een uitgesproken sterk en koppig karakter waar ik me goed bij kan inbeelden hoe ze was. Haar visie en ontmoeting met de gieren maakt alles een stuk complexer en het is dan ook schrikken als ze als proefdier gebruikt wordt. Of dit een stand-alone of duoloog is geen idee hoop zeker op een deel 2 want heb nog genoeg vragen.
Van Andel, M. (2016). In Transit. Rotterdam: Lemniscaat Margaretha van Andel
Voordat Margaretha ‘Emma’ van Andel ging schrijven, werkte ze in een soort jeugdgevangenis. Niet de meest vrolijke plek op aarde, maar inspiratie voor verhalen kon ze er vast en zeker opdoen. Dat Margaretha zich in haar boeken zo goed kan verplaatsen in de hoofden van haar personages, is misschien juist te danken aan dit werk. Margaretha heeft trouwens al wat van de wereld gezien: ze verbleef in Pakistan en China, tegenwoordig woont ze in Friesland. Over haar boek ‘Ik’ zegt ze: ‘Nog nooit kwam een verhaal zo gemakkelijk naar buiten.
Als opdracht heb ik gekozen om vijf nieuwe titels te verzinnen voor het boek
TITEL 1: evolutiestrijd Ik koos deze titel omdat doorheen het hele boek wordt er een soort van strijd gehouden tussen twee mensenrassen: de homo sapiens en de humanen. De humanen zijn de volgens het boek mensen die verder geëvolueerd zijn uit de homo sapiens. De leiders van de humanen willen niet dat het volk de waarheid weet achter de homo sapiens of in het boek ook wel grauwers genoemd.
TITEL 2: standenmaatschappij Ik koos deze titel omdat de bevolking van Uter is ingedeeld in vier standen: de a’s de b’s de c’ en de d’s. De a’s zijn zogezegd de hoogste in rang omdat zij het verst geëvolueerd zouden zijn en zo zijn b’s dan net daaronder enzovoort. Later blijkt dat die indeling is gebaseerd op hoeveel homo sapiens er nog in iemand zit.
TITEL 3: perfect mens Ik koos deze titel omdat er wordt gestreefd naar de perfecte versie van de mens. Ze gaan zelfs zo ver dat ze iedereen opnieuw herprogrameren nadat ze hun school afhebben. In dat zelfde proces krijgen ze ook een aantal fysieke veranderingen, ze krijgen nachtzicht, al hun haar wordt afgeschoren en groeit nooit meer terug. Het gaat hier om een perfectie van intellect want ze worden ook met andere aan elkaar gekoppeld zodat ze meer breincapaciteit zouden hebben.
TITEL 4: grauwers Ik koos deze titel omdat grauwers een grote rol spelen in het verhaal. De leiders van Uter liegen over de grauwers en zeggen dat het wilde beesten zijn door ze in de zoo te steken en dat zo te tonen, maar dat is niet waar want de grauwers in de zoo worden gemanipuleerd waardoor het lijkt dat het wilde beesten zijn.
TITEL 5: insite Insite is het communicatienetwerk van de humanen. Je krijgt een implantaat en daardoor kan je geluidsloos communiceren met elkaar, dit werkt ook op afstand. Het netwerk ondervindt problemen in het boek die rpoblemen zijn dat het soms uitvalt. Dit probleem ligt volgens de leiders van Uter aan dat de update die ze aan het installeren zijn maar dat blijkt uiteindelijk niet waar te zijn.
Het boek begint heel sterk. Het snijdt een complex ethisch thema aan. Wat maakt een mens mens en een dier dier? Zijn wij, de moderne mensen van nu, inderdaad beesten? Het personage Aag is een illustratie van een onderdrukte minderheid die zeker vandaag sterk bij mij binnenkwam. Ze is boos op de gieren, de superieure mens, en dat blijft ze het hele boek lang. Eerst vond ik dit irritant, totdat ik me realiseerde: dit is hoe de nazaten van de tot slaaf gemaakten zich moeten voelen. Haar/hun boosheid is terecht.
Dat gezegd hebbende zakte het plot naarmate het boek vorderde flink in. Zodra de personages in Uter zijn, lijkt de logica uit het verhaal te verdwijnen. Er worden een aantal plotlijnen uitgegooid die niet worden opgelost. Hoe zit het nou met die mensen die in Grote Transit zijn? Helaas zie ik dit wel vaker in dystopische romans. De schrijver wil teveel aan world building doen en vergeet daarbij af en toe dat de lezer niet weet wat hij weet.
De reis van Aag naar de Basylyk vond ik onlogisch. Ze waarschuwen haar al dat ze daar niks kan doen, toch is ze ervan overtuigd dat haar oma daar is, totdat ze daar komt en zelf roept dat ze niks kan. Dan wordt ze doodgeslagen door twee gieren. Of nee, toch niet. Wat was het punt van deze exercitie? O en oma gaat dood vlak na hereniging met Aag - in een flashback nota bene. Dit voelde allemaal afgeraffeld aan. Aag heeft zoveel schokkends over zichzelf ontdekt, ik had graag gelezen hoe hun weerzien was geweest.
Het derde perspectief van Rheyn die schrijft in puntige oneliners alsof het gedichten zijn had wat mij betreft meer worden uitgewerkt. Hij is het personage met de meeste karakterontwikkeling. De schrijfstijl vond ik sowieso wat complex, zeker voor tieners. Het eerste hoofdstuk moest ik 2 keer lezen omdat daar zoveel onbekende termen worden geïntroduceerd.
Drie sterren voor de bijdrage aan de moreel-ethische discussie. Dit boek heeft mij zeker aan het denken gezet. Saillant detail: ik las dit vlak nadat ik Ivanov van Hanna Bervoets heb gelezen. Op een vreemde manier zou je dat verhaal als prequel van In Transit kunnen zien.
In Transit is een sci-fi-boek van de Nederlandse auteur Margaretha van Andel dat zich afspeelt in een wereld waarin mensen zijn geëvolueerd tot homo aeternus, een soort supermensen. Zij hebben een nieuw communicatiesysteem ontwikkeld genaamd Insite. Ze praten telepatisch en gebruiken hun mond amper. De homo sapiens is uitgestorven. In dierentuinen en reservaten wordt een soort gehouden die vrij veel lijkt op homo sapiens, de grauwers. Later blijkt dat deze wezens wel meer zijn dan apen, alleen wil de overheid niet dat de bevolking dit weet. Mensen die dit toch ontdekken worden uit de maatschappij gegooid met het argument dat ze een "defect" hebben. Levya, een van de hoofdpersonages uit het boek, wil de reservaten met eigen ogen zien. Dit veroorzaakt gebeurtenissen die hij niet kan stoppen. Wanneer Levya bewusteloos geraakt, vindt een grauwer hem en verzorgt hem in zijn huis. Hierdoor begint Levya te twijfelen of deze wezens misschien toch echte mensen zouden zijn. Na zijn herstel gaat hij op onderzoek en ontdekt daarbij dat dit niet het enige is wat de overheid voor hen verborgen houdt...
Het was een moeilijk verhaal om in te geraken, tot pagina 40-50 snapte ik het eigenlijk nog niet zo goed, toen begon het zichzelf uit te wijzen. Dit verhaal speelt zich af in de toekomst (2275) nadat de homo sapiens is uitgestorven. Denkend aan alle moderne technologieën, is het best mogelijk dat een deel van dit verhaal in de toekomst echt zou kunnen gebeuren. Misschien niet het deel van mindere mensen in reservaten houden, maar eerder de hersenimplantaten waardoor je telepatisch kan communiceren en de voedselcapsules die voor een halve dag je honger en dorst doen verdwijnen. Het leest heel vlot en na het begin wordt het heel meeslepend. Het had een zeer open einde, dus ik had een deel 2 verwacht. Dat heb ik jammer genoeg voorlopig nog niet gevonden.
Het is duidelijk dat Margaretha weet hoe ze moet schrijven. Dit boek las soepel en hield mijn aandacht goed vast. Niet dat het verhaal heel spannend is, maar wel boeiend. De vragen die het verhaal oproept zijn goed uitgewerkt. Wordt de mens door technologie een beter mens? Of werken we juist mee aan ontmenselijking? Het verhaal wordt verteld vanuit Grauwer Aag en Humaan Levya. Ook lees je af en toe de overdenkingen van Rheyn. Volgens de Humanen zijn Grauwers geen mensen, maar apen. Aag bestrijdt dit met alles wat ze in zich heeft. Toch kijkt ze ook kritisch naar haar eigen soort. Interessante thematiek. Wel voelde het verhaal wat 'vol' en hebben de verschillende verhaallijnen en elementen best wat uitleg nodig.
Het was een leuk boek om te lezen. Van de schrijfstijl ben ik niet zo'n fan. Ook had ik moeite met het begrijpen ofzo. De wereld waar ze in leven word opgevenement wel duidelijk. Rheyn was moeilijk in te schatten waardoor je met veel vragen kwam. En niet zeker was waar hij voor stond. Aag was een aardig meisje dat erg koppig was. Ik mag haar wel Levya is een typische goldenretriever boy. Enthousiast, vrolijk en kletst te veel.
Ondangs dat de personages leuk waren was het moeilijk om er een emotionele bond mee te vormen.
Young adult, dat zeker. Soms wat voorspelbaar en te veel uitleg, maar een spannend verhaal en een bijzonder thema: de ontmenselijking van de toekomstige mens. Veel herkenbare elementen uit andere dystopieën. De laatste 40 bladzijden vond ik minder, maar voor havo-leerlingen een mooie opstapper naar literatuur.
Zeer deprimerend wereldbeeld in een boeiend verteld boek. Van Andel laat haar lezers constant nadenken: "oh ja, we leven in 2275, niet in het nu". Technische snufjes bestaan er, proef"dieren" ook. Maar zijn ze dat wel? Erg boeiend!
Heel mooi boek. Het speelt zich af in een toekomst waarin het menselijke ras zicht heeft afgesplitst in twee soorten: de grauwers en de humanen. De meeste humanen geloven dat de grauwers apen zijn en geen mensen. Leuk om te lezen. Ik hoop dat er nog een deel komt.
Cover De cover is donkerblauw met in het midden de titel en schrijfster in een gele kleurstelling. Verder ligt er een mens met gesloten ogen omhuld door een streng van doorzichtige ballen, die eruitzien als een streng genetische code. De cover past bij de inhoud van het boek en heeft een bepaalde aantrekkingskracht. Intrigeert in combinatie met de titel ‘In Transit’. De cover krijgt van mij een 7,5. Verhaal Het is het jaar 2275. De mens, zoals wij die kennen als Homo Sapiens, lijkt uitgestorven te zijn. Rheyn B-71 en Levya C-35 zijn twee 18-jarige jongens, behorend tot de nieuwe mensensoort. In hun wereld studeren alle kinderen op hun 18e af en krijgen ze een bezinningsjaar na afloop van hun opleiding. Tijdens dit jaar worden ze geacht serieus na te denken over de volgende fase in hun leven en of ze bereid zijn om de volgende stap te maken. Levya zit vol vragen en wil het bezinningsjaar gaan gebruiken om te kijken hoe Grauwers leven. Grauwers zijn een op een mensen lijkende apensoort en Levya is altijd gefascineerd geweest door Grauwers. Helemaal na een bezoek aan de dierentuin op zijn vijfde. Rheyn is zijn beste vriend en voorbestemd om primatoloog te worden en hij is dan ook bereid om met Levya dit illegale uitstapje te ondernemen. Hun wereld komt volledig op de kop te staan als ze in het reservaat, waar Grauwers leven, Aag ontmoeten. Aag is een Grauwersmeisje dat samen met haar Nana in een huis woont en erg op een mens lijkt. Zouden de zaken die ze op school hebben geleerd over Homo Sapiens niet kloppen? Dat zou niet moeten kunnen, want in hun wereld is waarheid het belangrijkste goed wat er is en zelfs bij wet vastgelegd in de Wet op de Waarheid. Beredenering Margaretha van Andel (1959) heeft journalistiek willen studeren, maar werd steeds uitgeloot. Tijdens haar werk bleef ze wel actief schrijven voor o.a. nieuwsbrieven, bedrijfskranten en zelfs voor een Engelstalige krant in Pakistan en op een gegeven moment bedacht ze zich dat ze dan ook misschien wel eens een boek kon gaan schrijven. Eenmaal begonnen heeft het boekenschrijfvirus haar te pakken gekregen en is ze nu fulltime schrijfster. ‘In Transit’ is inmiddels haar derde jeugd/Young Adult boek. In dit boek verplaatsen we ons naar het jaar 2275 en schept de schrijfster een nieuwe wereld met een nieuw menselijk ras, de Homo Aeternus. Een ras waar geen lichamelijke en geestelijke defecten voorkomen en met als einddoel het eeuwige leven. Een erg interessant uitgangspunt. Zouden er nog menselijke trekken bestaan bij dit nieuwe ras of zou een perfecte mens een mens zijn zonder menselijke trekken? Reden genoeg om ‘In Transit’ te willen lezen. Conclusie Het verhaal wordt verteld vanuit de drie hoofdpersoon, Levya C-35, Rheyn B-71 en Aag. Met deze manier van vertellen creëert de schrijfster een complex geheel. Vanuit de standpunten, normen en waarden waarmee Levya, Rheyn en Aag zijn grootgebracht brengt ze een intrigerend verhaal tot leven waarin de vraag centraal staat of datgene wat we leren de pure waarheid is of slechts een kant van het geheel. Daarnaast laat ze op een fascinerende manier zien waar de medische technologie misschien toe in staat zou kunnen zijn. Het creëren van een nieuw menselijk ras. Tevens brengt ze met het verhaal van Levya, Rheyn en Aag ook de ethische bezwaren aan het licht die gepaard gaan met de snelle ontwikkelingen op o.a. medisch, biologisch en neurologisch gebied. Is het nieuwe ras beter, meer waard dan de oude rassen of andere rassen? Niet alleen een vraagstuk van de toekomst maar van alle tijden. Je hoeft de geschiedenis maar te bekijken of het nieuws te volgen om te begrijpen dat dit vraagstuk een tijdloos en universeel probleem is. Is het grootste gevaar van de snelle ontwikkelingen en het niet openstaan voor andere gezichtspunten het verlies van onze menselijkheid? Met ‘In Transit’ zet Margaretha van Andel je aan het denken over een menselijk ras zonder gebreken en of dit wel wenselijk is. Verliezen we namelijk niet onze menselijkheid als we geen gebreken meer hebben en van elkaar verschillen? Zijn we dan nog wel te bestempelen als een menselijk ras? ‘In Transit’ is vlot geschreven. Heeft geloofwaardige hoofdpersonen en met de stukken verteld vanuit Rheyn’s gezichtspunt geeft ze een extra dimensie aan het verhaal. Zijn gezichtspunten zijn kort, krachtig, fascinerend en onderstrepen de uitgangspunten over het wel of niet bestaan van de pure waarheid. Wat mij betreft is dit boek een aanrader en het krijgt van mij 4*
Gistermiddag uitgelezen. In de eerste helft vond ik dat er een beetje te veel voorgekauwd werd. Het is geschreven voor een jong publiek (young adult), maar een jong publiek is nog geen dom publiek. Hoe het zat met de verhouding tussen de mensenrassen was van meet af aan duidelijk. De personages hadden duidelijk meer tijd nodig om het uit te vogelen, maar dat resulteerde in veel herhaling van dezelfde vraagstukken. In de tweede helft van het boek kwam er echter veel vaart in en werd het spannend. De personages zijn aansprekend al voelde Aag voor mij wat te volwassen aan. In mijn beleving was ze een vrouw van 30 terwijl ze maar 17 moet zijn geweest. De personages Levya en Rhein waren wel overtuigend jong. Een ding wat me wel stoorde, ondanks de verder erg prettige schrijfstijl, is dat er overmatig veel gezucht wordt. Op bijna iedere bladzijde zucht er wel iemand. Gek dat de redactie dat er niet uit heeft gehaald voor publicatie. Maar genoeg gezeurd, ik vond het een onderhoudend boek en het thema ontmenselijking kwam goed naar voren. Het heeft een duidelijke kritische noot naar onze huidige samenleving en waar we op afstevenen, die aan het denken zet. Al met al dus toch een aanrader.
Ik houd van verhalen tegen een dystopische achtergrond. En daarvan is zeker sprake in In Transit. Het mag dan een YA-roman zijn (tot welke doelgroep ik qua leeftijd toch echt niet meer behoor), maar het is typisch zo'n boek dat je op meerdere niveaus kan lezen. Ik vind dat Van Andel een evenwichtige compositie heeft gemaakt, met genoeg elementen die aanzetten tot nadenken. Meer weten over mijn leeservaring? Neem een kijkje op mijn boekenblog: http://wp.me/s6EHPM-roddop.
Ik heb er nog nooit zo lang over gedaan om een boek van deze dikte te lezen. Het verhaal en het idee zijn wel goed en interessant maar toch vond ik dit boek nogal saai. Waarschijnlijk ligt de schrijfstijl me niet of liggen nederlandse schrijvers me over het algemeen niet. Toch was het een (redelijk) boeiend verhaal.
Blij verrast door dit boek! Een heel interessant concept dat zeer goed uitgewerkt is en een hele prettige schrijfstijl. Opbouw was goed en maakte je nieuwsgierig waardoor ik maar door bleef lezen. Erg genoten van dit boek :)
Hoewel ik in het begin niet echt overtuigd was door dit boek, werd het daarna alleen maar beter! Binnenkort verschijnt de volledige review op www.booknuts.nl
Boek leest erg vlot. Interessante verhaallijnen en leuke invalshoek voor een dystopian novel. Fijn dat je het verhaal uit de drie perspectieven beleeft.