What do you think?
Rate this book
Every Boy Should Have a Man
Imagine a post-human world where Oafs rule what is left of the planet. Humans have been reduced to a subspecies called mans and are kept as pets. And a boy oaf and his beautiful pet mans will teach us about love, justice and bravery.
A poor oaf dreams of having a pet man of his own but every chance seems to be thwarted, until one day he arrives home to find little Red Sleeves on his bed with a note from his father, “Every boy should have a man. You’re a fine son. Love, Dad”.
Fierce, feisty and loyal, with incredible musical talent, Red Sleeves is a per- fect pet, and a bond develops between her and the boy oaf as they navigate the harsh, unjust reality of their dystopian world. When Red Sleeves gives birth to a daughter, Red Locks, their lives begin to change, as young Red Locks becomes a symbol of bravery, hope and the possibility of a new world.
Every Boy Should Have a Man is an epic fable about love in all its forms, and the unbreakable power of hope, set against the backdrop of poverty, discrimination and environmental destruction. Preston L. Allen has crafted a heart-warming allegory on life’s most resonant questions, making it essential reading for our times.
Shortlisted for the Hurston/Wright Legacy Award - For fans of Margaret Atwood and Jonathan Swift
A poor oaf dreams of having a pet man of his own but every chance seems to be thwarted, until one day he arrives home to find little Red Sleeves on his bed with a note from his father, “Every boy should have a man. You’re a fine son. Love, Dad”.
Fierce, feisty and loyal, with incredible musical talent, Red Sleeves is a per- fect pet, and a bond develops between her and the boy oaf as they navigate the harsh, unjust reality of their dystopian world. When Red Sleeves gives birth to a daughter, Red Locks, their lives begin to change, as young Red Locks becomes a symbol of bravery, hope and the possibility of a new world.
Every Boy Should Have a Man is an epic fable about love in all its forms, and the unbreakable power of hope, set against the backdrop of poverty, discrimination and environmental destruction. Preston L. Allen has crafted a heart-warming allegory on life’s most resonant questions, making it essential reading for our times.
Shortlisted for the Hurston/Wright Legacy Award - For fans of Margaret Atwood and Jonathan Swift
192 pages, Paperback
First published April 19, 2013
26 people are currently reading
373 people want to read
About the author
Preston L. Allen
15 books41 followersPreston L. Allen is the author of the new novel, I DISAPPEARED THEM (Akashic 2024)
Preston L. Allen, a graduate of the University of Florida (BA '87) and Florida International University (MFA '94), is a recipient of a State of Florida Individual Artist Fellowship and a recipient of the Sonja H. Stone Prize in Fiction. His work has been published in the Seattle Review and the Crab Orchard Review and has been anthologized in Las Vegas Noir, Miami Noir, Brown Sugar, Making the Hook-Up, and Here We Are: a Collection of South Florida Writers. His short story collection CHURCHBOYS AND OTHER SINNERS (Carolina Wren Press 2003) is the winner of the Sonja H. Stone Prize in Fiction, and his novels ALL OR NOTHING, JESUS BOY, and EVERY BOY SHOULD HAVE A MAN have received rave reviews from the New York Times Book Review, Publisher's Weekly, Library Journal, The Kirkus Review, Florida Book Review, The Feminist Review, and Foreword Magazine.
His latest novel is I DISAPPEARED THEM (Akashic, 2024).
https://www.akashicbooks.com/catalog/....
He teaches creative writing in Miami, Florida. You can find him on Facebook or on his blog, PrestonLaLLen.blogspot.com. email: pallenagogy@aol.com
Preston L. Allen, a graduate of the University of Florida (BA '87) and Florida International University (MFA '94), is a recipient of a State of Florida Individual Artist Fellowship and a recipient of the Sonja H. Stone Prize in Fiction. His work has been published in the Seattle Review and the Crab Orchard Review and has been anthologized in Las Vegas Noir, Miami Noir, Brown Sugar, Making the Hook-Up, and Here We Are: a Collection of South Florida Writers. His short story collection CHURCHBOYS AND OTHER SINNERS (Carolina Wren Press 2003) is the winner of the Sonja H. Stone Prize in Fiction, and his novels ALL OR NOTHING, JESUS BOY, and EVERY BOY SHOULD HAVE A MAN have received rave reviews from the New York Times Book Review, Publisher's Weekly, Library Journal, The Kirkus Review, Florida Book Review, The Feminist Review, and Foreword Magazine.
His latest novel is I DISAPPEARED THEM (Akashic, 2024).
https://www.akashicbooks.com/catalog/....
He teaches creative writing in Miami, Florida. You can find him on Facebook or on his blog, PrestonLaLLen.blogspot.com. email: pallenagogy@aol.com
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 53 reviews
December 13, 2018
Yazarın kurduğu dünya ve kurguladığı hikaye gayet lezzetli. Arka kapağını okuyup, kitaba ilgi duymayacak biri olduğunu düşünmüyorum. Fakat sanki daha metnin üzerinde çalışılmalıymış. Bir bütün olarak ele alındığında, sıkıntılar net şekilde görülüyor. Öykü zaman zaman eksen kayması yaşıyor. İlk bölümün 'sanki gençler için yazılmış hissi'ni doğuran basitliğine karşıt ikinci bölüm epik bir anlatıya dönüşüyor. Başkarakterimiz genel olarak 'insan' olsa da sürekli değişen isimler hikayenin etkileyiciliğini azaltıyor. Son bölüme gelindiğinde yazarın kondurduğu kurmaca mitler romanı daha da amatör işi gösteriyor. Onları eserin içine yedirebilmiş olsaydı çok daha iyi olurdu. Bir teknik başarısızlık var ortada yani.
Ama hikaye çok hoş, onun hakkını vermem lazım. Basit bir şey olmasına rağmen, daha önce düşünülmemiş olması ilginç. Gençken okusaydım çok severdim ve beni düşünmeye iterdi. Genç arkadaşlara hediye edilmesi gereken bir roman.
Not: Yazarın Jesus Boy isimli romanı Epsilon Yayınları tarafından 2010 senesinde "Ateş ve Matem" ismiyle basılmış. Delidolu'nun 2013'te yayımladığı "Battallar ve İnsanlar" ise Türkçedeki ikinci Allen kitabı.
Herkese iyi okumalar.
6,5/10
Ama hikaye çok hoş, onun hakkını vermem lazım. Basit bir şey olmasına rağmen, daha önce düşünülmemiş olması ilginç. Gençken okusaydım çok severdim ve beni düşünmeye iterdi. Genç arkadaşlara hediye edilmesi gereken bir roman.
Not: Yazarın Jesus Boy isimli romanı Epsilon Yayınları tarafından 2010 senesinde "Ateş ve Matem" ismiyle basılmış. Delidolu'nun 2013'te yayımladığı "Battallar ve İnsanlar" ise Türkçedeki ikinci Allen kitabı.
Herkese iyi okumalar.
6,5/10
June 13, 2018
4/10
Ben bu kitabı sevmedim.
Yazarın neyi amaçladığını anlayamadığım kitapları sevmiyorum.
Tersinden bir fabl gibi başlıyor bu kitap. Hayvanların konuşturulduğu o güzel masalların aksine insanlar hayvanlaştırılıyor ve yazar bunun üzerinden bize “bir şey” anlatmaya çalışıyor.
Kitabın başlarında hayvanlara yaptığımız zulme yönelik bir eleştiri getirecek sandım. Çünkü Battallar, insanlara, bizim hayvanlara yaptığımız iyi-kötü her şeyi yapıyorlar (gerçi bizim hayvanlar için yaptığımız iyi bir şey yok). Hatta zengin ve kültürlü Battallar için insan yemek vahşilik. İnsanlara işkence yapan, onları dövüştüren, çalan Battallar için cezalar mevcut. Bunları, bir çocuk ve onun sahip olduğu insanlarla ilişkilerinin anlatıldığı ilk dört bölümden öğreniyoruz.
Böyle bir ters bakış iyi işlenirse okuru sarsabilir ve bakış açısını dönüştürebilir. Fakat kitap bunu derinlikle işlemeden bırakıyor.
Beşinci bölümde hikaye biraz sapıp madende çalışan insanlara yöneliyor. Battallar, akıllı ve güçlü olan insanları madenlerde de çalıştırıyorlar çünkü. Hikayenin bu kısmında kitap, emeği sömürülen insanlara dair bir eleştiri getirecek sandım ama burası da işlenebilecek en yüzeysel şekilde anlatıldı.
Altıncı bölümde Battallar arasında bir savaş başlıyor ve Battallar bu sefer de insanları savaşa götürüp onlar için savaşmalarını emrediyorlar. Burada da ümidimi kaybetmeyip savaşın beyhudeliğine, ölenlerin hep yoksul halkın çocukları olduğuna dair sağlam bir tokat vuracak sandım ama yine hüsran. Yazar burada da kuvvetli bir eleştiriyi sıyırıp geçiyor.
Yedinci bölümde savaş devam ederken hikaye bakış değiştirip savaşın karşı cephesine geçiyor. Kayda değer hiçbir şey söylenmiyor, sadece Battallar gittikçe daha vahşileşiyor.
Sekizinci bölümden itibaren hikaye şekil değiştiriyor ve bizi insanların dünyasına yaklaştırıyor. Böylece hikayenin başında hayvan yerine konan insanların bakışıyla Battallara bakmaya başlıyoruz. Bu bakış açısı değişikliği de çare olmuyor, hikaye gittikçe saçma bir yere evriliyor.
On ikinci bölümde yazar her şeyi “gelin size işin aslını anlatayım” der gibi aşırı basit biçimde kitabın başından beri okuduklarımızı sağlam bir zemine oturtmaya çalışıyor.
On üçüncü ve on dördüncü bölümde iki karaktere daha sonra ne olduğu anlatılıyor ve hikaye bitiyor.
Ardından söylence kısmı başlıyor ve Battallara dair bir mitolojinin parçalarını okuyoruz. Kitabın şekli şemali bozulmuşken okur olarak aklım iyice karışıyor: Nereden çıktı bu? Sanki yazar “Battalları tam anlatamadım, şuraya bir iki şey daha ekleyeyim.” diyor ya da daha vahimi, sayfa sayısını arttırmaya çalışıyor.
Son kısımda ise tekrar ana hikayemize dönüyoruz ve “tatmin edici” olmaya çalışan ve en başa bağlanan bir sonla çember tamamlanıyor. Kusursuz (peh!).
Ben de kendimce bir çember yapıp en başta söylediğime varayım: Yazar net bir amaç belirleyememiş. Bunu anlatımında da görüyoruz.
Bir distopya yazmak istediğini düşünüyorsunuz başta, ama bunun için gerekli olan kuvvetli arka plandan yoksun kitap.
Bir masal anlatmaya çalışıyorsa ne diye hikayeyi parçalara ayırıp gereksiz ayrıntılara boğarak sadeliğini bozuyor?
Dil zaman zaman ciddileşiyor, zaman zaman aptal bir şiirselliğe bürünüyor. Anlatım kimi zaman ayrıntıya iniyor kimi zaman sığ bir biçim alıyor.
Keşke yazar kitabın başındaki Her Çocuğun Bir İnsanı Olmalı kısmını biraz daha genişletip 90-100 sayfalık yoğun bir kitap yazsaydı da biz de bir sürü gereksiz sayfa okumamış olur kuvvetli bir hikayeyle çarpılabilirdik.
Çeviri ve editörlük hakkında konuşmak gerekirse ki kitabın tek güzel yanı bu sanırım, çevirmen Arif Cem Ünver ve Ayşegül Utku Günaydın çok güzel bir iş çıkarmış, sorunsuz tertemiz bir çeviri okudum. Elleri, zihinleri dert bulmasın.
Ben bu kitabı sevmedim.
Yazarın neyi amaçladığını anlayamadığım kitapları sevmiyorum.
Tersinden bir fabl gibi başlıyor bu kitap. Hayvanların konuşturulduğu o güzel masalların aksine insanlar hayvanlaştırılıyor ve yazar bunun üzerinden bize “bir şey” anlatmaya çalışıyor.
Kitabın başlarında hayvanlara yaptığımız zulme yönelik bir eleştiri getirecek sandım. Çünkü Battallar, insanlara, bizim hayvanlara yaptığımız iyi-kötü her şeyi yapıyorlar (gerçi bizim hayvanlar için yaptığımız iyi bir şey yok). Hatta zengin ve kültürlü Battallar için insan yemek vahşilik. İnsanlara işkence yapan, onları dövüştüren, çalan Battallar için cezalar mevcut. Bunları, bir çocuk ve onun sahip olduğu insanlarla ilişkilerinin anlatıldığı ilk dört bölümden öğreniyoruz.
Böyle bir ters bakış iyi işlenirse okuru sarsabilir ve bakış açısını dönüştürebilir. Fakat kitap bunu derinlikle işlemeden bırakıyor.
Beşinci bölümde hikaye biraz sapıp madende çalışan insanlara yöneliyor. Battallar, akıllı ve güçlü olan insanları madenlerde de çalıştırıyorlar çünkü. Hikayenin bu kısmında kitap, emeği sömürülen insanlara dair bir eleştiri getirecek sandım ama burası da işlenebilecek en yüzeysel şekilde anlatıldı.
Altıncı bölümde Battallar arasında bir savaş başlıyor ve Battallar bu sefer de insanları savaşa götürüp onlar için savaşmalarını emrediyorlar. Burada da ümidimi kaybetmeyip savaşın beyhudeliğine, ölenlerin hep yoksul halkın çocukları olduğuna dair sağlam bir tokat vuracak sandım ama yine hüsran. Yazar burada da kuvvetli bir eleştiriyi sıyırıp geçiyor.
Yedinci bölümde savaş devam ederken hikaye bakış değiştirip savaşın karşı cephesine geçiyor. Kayda değer hiçbir şey söylenmiyor, sadece Battallar gittikçe daha vahşileşiyor.
Sekizinci bölümden itibaren hikaye şekil değiştiriyor ve bizi insanların dünyasına yaklaştırıyor. Böylece hikayenin başında hayvan yerine konan insanların bakışıyla Battallara bakmaya başlıyoruz. Bu bakış açısı değişikliği de çare olmuyor, hikaye gittikçe saçma bir yere evriliyor.
On ikinci bölümde yazar her şeyi “gelin size işin aslını anlatayım” der gibi aşırı basit biçimde kitabın başından beri okuduklarımızı sağlam bir zemine oturtmaya çalışıyor.
On üçüncü ve on dördüncü bölümde iki karaktere daha sonra ne olduğu anlatılıyor ve hikaye bitiyor.
Ardından söylence kısmı başlıyor ve Battallara dair bir mitolojinin parçalarını okuyoruz. Kitabın şekli şemali bozulmuşken okur olarak aklım iyice karışıyor: Nereden çıktı bu? Sanki yazar “Battalları tam anlatamadım, şuraya bir iki şey daha ekleyeyim.” diyor ya da daha vahimi, sayfa sayısını arttırmaya çalışıyor.
Son kısımda ise tekrar ana hikayemize dönüyoruz ve “tatmin edici” olmaya çalışan ve en başa bağlanan bir sonla çember tamamlanıyor. Kusursuz (peh!).
Ben de kendimce bir çember yapıp en başta söylediğime varayım: Yazar net bir amaç belirleyememiş. Bunu anlatımında da görüyoruz.
Bir distopya yazmak istediğini düşünüyorsunuz başta, ama bunun için gerekli olan kuvvetli arka plandan yoksun kitap.
Bir masal anlatmaya çalışıyorsa ne diye hikayeyi parçalara ayırıp gereksiz ayrıntılara boğarak sadeliğini bozuyor?
Dil zaman zaman ciddileşiyor, zaman zaman aptal bir şiirselliğe bürünüyor. Anlatım kimi zaman ayrıntıya iniyor kimi zaman sığ bir biçim alıyor.
Keşke yazar kitabın başındaki Her Çocuğun Bir İnsanı Olmalı kısmını biraz daha genişletip 90-100 sayfalık yoğun bir kitap yazsaydı da biz de bir sürü gereksiz sayfa okumamış olur kuvvetli bir hikayeyle çarpılabilirdik.
Çeviri ve editörlük hakkında konuşmak gerekirse ki kitabın tek güzel yanı bu sanırım, çevirmen Arif Cem Ünver ve Ayşegül Utku Günaydın çok güzel bir iş çıkarmış, sorunsuz tertemiz bir çeviri okudum. Elleri, zihinleri dert bulmasın.
February 5, 2016
Battallar ve İnsanlar, konusuyla ilgimi cezbetmiş ancak beklediğimi verememiş bir eser. Özgün adı Every Boy Should Have A Man olan kitabın bu özgün adı, aynı zamanda ilk bölümün de adı oluyor: Her Çocuğun Bir İnsanı Olmalı.
Battallar (özgün tabiriyle oafs), insanlara göre 3 kat uzun ömürlü ve onlardan ebat olarak çok daha büyük bir ırk. İnsanlarsa doğanın en zeki "hayvanları" konumunda. İnsanlar iyi bir besin kaynağı, aynı zamanda en çok istenen evcil hayvan. Kimileri konuşabiliyor, kimileriyse konuşma yetisinden mahrum. Müzisyen olup sirklerde gösteri yapan ya da sahiplerini eğlendirenler, dövüşlerde kullanılanlar, hayvanat bahçelerinde sergilenenler... Liste saymakla bitmez. Üstelik bizim hayvanları kullanış şekillerimizin neredeyse hepsini Battalar insanlara yapıyor. Tasmayla gezdirmek de dahil.
Kimi zaman, özellikle kedi ve köpekler için kullanıldığımı tabirlerin bu kitapta insanlar için kullanıldığını görüyoruz. Hikayemiz de fakir bir çocuğun bir insan bulup onu sahiplenmesiyle başlıyor.
Fikir çok hoş, ama başta da dediğim gibi, işleniş beni memnun etmedi. Böyle bir konu böyle basit mi ele alınmalıydı? Kitap sonlarına doğru içerdiği şarkılar ve destanlarla birdenbire form değiştiriyor. Bu form değiştirme böyle ani mi olmasa daha çok hoşuma giderdi. Köpek dövüşleri ve oynanan bahisleri insan dövüşleri (ve bahisleri) gibi şeylerle değiştirmek rahatsız edici bir eğlenceye sahip olsa da, kitabın genel işleyişinde bir basite indirgenme var benim gözümde.
Pek çok bilindik masala bariz göndermelere ve esinlenmelere sahip. Aynı zamanda bize savaşın doğasını masalsı bir dille aktarıyor. En önemli yanıysa insanın kendini diğer her şeyden üstün görmesi ya da diğer her şeyin koruyucusu olarak ataması durumuna sahneye Battalları koyarak yaptığı ironi. Hele ki bizim hayvanları örnek gösterip "sadece ihtiyaçları olduğu kadar avlanıyor, şöyle ekolojiyi koruyorlar, böyle onlara ihtiyaç var, böyle de ders almalıyız" söylemlerimizi insanı örnek gösteren Battalların ağzından durmak hayli ironik ve eğlenceli. Yazar, insana göre bir hayli büyük ve iri olan Battalların omzuna oturmuş, bize tepeden bir bakış atıyor. Yine de, tüm bunlara rağmen beklediğim kadar sevemedim.
Konu muazzam, verilen mesajlar ve insanların evcil hayvan konumuna sokulması gayet güzel bir düşünce. Dahası, insanın hayvanlar için dediği ya da yaptığı pek çok şeyin bu defa insana söylenmesi ya da yapılması da güzel bir dış bakış. Ama neden böyle basite kaçtı bu kitap? Kitabı okurken tüm bunların çok daha iyi bir biçimde aktarılabileceğini düşündüm durdum. Yine yer yer masalsı bir anlatımın seçimi de sırıtmazdı özünde. Ancak detaylandırılması gereken pek çok şey benim için çok yüzeysel geçildi. Daha da ileri gidecek olursam, bir okur olarak sanki anlamayacağım düşünüldü gibi hissettim.
Mesela savaşın anlatıldığı kısım. Böyle oldu bittiye mi gelmeseydi keşke. Ya da fakir çocuk ve sonradan edindiği zengin arkadaşı. Ne ara böyle dost oldular? Nasıl böyle çabuk birbirlerine bağlandılar?
Kitapta özellikle duyguların havada kaldığını düşünüyorum. Anlatım tarzı elbette yazarın tercihidir. Ona da saygı duymak gerek. Bunca şikayet ettim ama, en iyisi "yazarla anlaşamadık" diye bu yorumu sonlandırayım.
Çeviri ve Editörlük
Battal kelimesi dilde kaba duran bir tabir. Oaf ise mankafa, kaba adam gibi anlamlara sahip. Bence hoş bir çeviri olmuş. Özellikle "oaf" kelimesinin zaman zaman battalların birbirine "mankafa" diye hakaret etmesi amaçlı da kullanılışı gibi bir kelime oyununa sahip diye düşünüyorum.
Editörlük de gayet güzeldi. Tertemiz bir kitap okudum çeviri ve editörlük bakımından.
Kitabın adı neden "Her Çocuğun Bir İnsanı Olmalı" diye bırakmadıklarını merak ediyorum. Bence ilgi çekici bir isimdi .
Toparlarsak, beklentimin altında kalan bir eser oldu. Bu bakımdan üzgünüm. Bu kitabı daha çok sevmeyi beklemiştim. Dilerim diğer okuyacak arkadaşlar benden daha çok sever :).
Battallar (özgün tabiriyle oafs), insanlara göre 3 kat uzun ömürlü ve onlardan ebat olarak çok daha büyük bir ırk. İnsanlarsa doğanın en zeki "hayvanları" konumunda. İnsanlar iyi bir besin kaynağı, aynı zamanda en çok istenen evcil hayvan. Kimileri konuşabiliyor, kimileriyse konuşma yetisinden mahrum. Müzisyen olup sirklerde gösteri yapan ya da sahiplerini eğlendirenler, dövüşlerde kullanılanlar, hayvanat bahçelerinde sergilenenler... Liste saymakla bitmez. Üstelik bizim hayvanları kullanış şekillerimizin neredeyse hepsini Battalar insanlara yapıyor. Tasmayla gezdirmek de dahil.
Kimi zaman, özellikle kedi ve köpekler için kullanıldığımı tabirlerin bu kitapta insanlar için kullanıldığını görüyoruz. Hikayemiz de fakir bir çocuğun bir insan bulup onu sahiplenmesiyle başlıyor.
Fikir çok hoş, ama başta da dediğim gibi, işleniş beni memnun etmedi. Böyle bir konu böyle basit mi ele alınmalıydı? Kitap sonlarına doğru içerdiği şarkılar ve destanlarla birdenbire form değiştiriyor. Bu form değiştirme böyle ani mi olmasa daha çok hoşuma giderdi. Köpek dövüşleri ve oynanan bahisleri insan dövüşleri (ve bahisleri) gibi şeylerle değiştirmek rahatsız edici bir eğlenceye sahip olsa da, kitabın genel işleyişinde bir basite indirgenme var benim gözümde.
Pek çok bilindik masala bariz göndermelere ve esinlenmelere sahip. Aynı zamanda bize savaşın doğasını masalsı bir dille aktarıyor. En önemli yanıysa insanın kendini diğer her şeyden üstün görmesi ya da diğer her şeyin koruyucusu olarak ataması durumuna sahneye Battalları koyarak yaptığı ironi. Hele ki bizim hayvanları örnek gösterip "sadece ihtiyaçları olduğu kadar avlanıyor, şöyle ekolojiyi koruyorlar, böyle onlara ihtiyaç var, böyle de ders almalıyız" söylemlerimizi insanı örnek gösteren Battalların ağzından durmak hayli ironik ve eğlenceli. Yazar, insana göre bir hayli büyük ve iri olan Battalların omzuna oturmuş, bize tepeden bir bakış atıyor. Yine de, tüm bunlara rağmen beklediğim kadar sevemedim.
Konu muazzam, verilen mesajlar ve insanların evcil hayvan konumuna sokulması gayet güzel bir düşünce. Dahası, insanın hayvanlar için dediği ya da yaptığı pek çok şeyin bu defa insana söylenmesi ya da yapılması da güzel bir dış bakış. Ama neden böyle basite kaçtı bu kitap? Kitabı okurken tüm bunların çok daha iyi bir biçimde aktarılabileceğini düşündüm durdum. Yine yer yer masalsı bir anlatımın seçimi de sırıtmazdı özünde. Ancak detaylandırılması gereken pek çok şey benim için çok yüzeysel geçildi. Daha da ileri gidecek olursam, bir okur olarak sanki anlamayacağım düşünüldü gibi hissettim.
Mesela savaşın anlatıldığı kısım. Böyle oldu bittiye mi gelmeseydi keşke. Ya da fakir çocuk ve sonradan edindiği zengin arkadaşı. Ne ara böyle dost oldular? Nasıl böyle çabuk birbirlerine bağlandılar?
Kitapta özellikle duyguların havada kaldığını düşünüyorum. Anlatım tarzı elbette yazarın tercihidir. Ona da saygı duymak gerek. Bunca şikayet ettim ama, en iyisi "yazarla anlaşamadık" diye bu yorumu sonlandırayım.
Çeviri ve Editörlük
Battal kelimesi dilde kaba duran bir tabir. Oaf ise mankafa, kaba adam gibi anlamlara sahip. Bence hoş bir çeviri olmuş. Özellikle "oaf" kelimesinin zaman zaman battalların birbirine "mankafa" diye hakaret etmesi amaçlı da kullanılışı gibi bir kelime oyununa sahip diye düşünüyorum.
Editörlük de gayet güzeldi. Tertemiz bir kitap okudum çeviri ve editörlük bakımından.
Kitabın adı neden "Her Çocuğun Bir İnsanı Olmalı" diye bırakmadıklarını merak ediyorum. Bence ilgi çekici bir isimdi .
Toparlarsak, beklentimin altında kalan bir eser oldu. Bu bakımdan üzgünüm. Bu kitabı daha çok sevmeyi beklemiştim. Dilerim diğer okuyacak arkadaşlar benden daha çok sever :).
Read
December 5, 2018Söyleyecek söz bulamıyorum. Feciydi :(
May 28, 2013
My homie Preston Allen’s new novel, Every Boy Should Have a Man (Akashic, 2013) is the most interesting book I’ve read this year. Since it’s still only May, let me rephrase that: it’s the most interesting book I’ve read in a long, long time. It’s not the sort of novel I often read; it’s neither realism, nor sci-fi, nor fantasy, nor speculative fiction, but its own thing, what could perhaps be called an epic fable or fairy tale. Regardless, what has most impressed me is not its style, although it is unique, but its heart—this is a serious book, a throwback to the polemical novels of Isaac Asimov or Philip K. Dick, with a little Jonathan Swift thrown in for good measure.
The confusing title refers to the book’s premise: a world controlled by a race of giants called Oafs, where humans are considered lesser animals. Some roam in the wild, feral but smart, sort of like industrious chimps. Some are kept as pets by the oafs, and these come in dumb or fancy varieties that can talk, sing, or even play instruments. Some are eaten as meat. These categories are not well-defined; an expensive “talking” or “musical” man can be a wealthy oaf’s pet one day and dinner the next if circumstances change. The novel’s main character is a “female man” called Red (her name changes as her owners change, but it is always some variation of Red because of her hair and “frecks,” or freckles), a talking, musical man who is born to a female man owned by a poor boy oaf.
Preston tells the story in an almost fairytale voice, interspersing the main narrative with tales told by bards as songs and passages from “Great Scripture.” The oaf world seems pre-industrial, since they live in villages, and so one has the impression of reading something medieval. A philologist would have a field day with this novel—in the oaf world, bears have become beos, horses hoss, cows bovin. Humans are simply referred to as “man,” whether male or female. In their degraded state, humanity’s gender has become irrelevant except for breeding. The oafs go to war and hunt species to decimation. All of these factors contribute to a morally and ethically complex text that questions the boundaries of humanity, gender, and sexuality. What makes one species superior to another? What responsibilities—to each other and to the planet—come with such hierarchies? Is there some greater force that can survive the mistakes of those in power?
Read my interview with Preston about this book at my blog, http://writingwithcelia.blogspot.com/...
The confusing title refers to the book’s premise: a world controlled by a race of giants called Oafs, where humans are considered lesser animals. Some roam in the wild, feral but smart, sort of like industrious chimps. Some are kept as pets by the oafs, and these come in dumb or fancy varieties that can talk, sing, or even play instruments. Some are eaten as meat. These categories are not well-defined; an expensive “talking” or “musical” man can be a wealthy oaf’s pet one day and dinner the next if circumstances change. The novel’s main character is a “female man” called Red (her name changes as her owners change, but it is always some variation of Red because of her hair and “frecks,” or freckles), a talking, musical man who is born to a female man owned by a poor boy oaf.
Preston tells the story in an almost fairytale voice, interspersing the main narrative with tales told by bards as songs and passages from “Great Scripture.” The oaf world seems pre-industrial, since they live in villages, and so one has the impression of reading something medieval. A philologist would have a field day with this novel—in the oaf world, bears have become beos, horses hoss, cows bovin. Humans are simply referred to as “man,” whether male or female. In their degraded state, humanity’s gender has become irrelevant except for breeding. The oafs go to war and hunt species to decimation. All of these factors contribute to a morally and ethically complex text that questions the boundaries of humanity, gender, and sexuality. What makes one species superior to another? What responsibilities—to each other and to the planet—come with such hierarchies? Is there some greater force that can survive the mistakes of those in power?
Read my interview with Preston about this book at my blog, http://writingwithcelia.blogspot.com/...
December 25, 2013
While this short novel has faults -- a not-fully-realized cosmology, and an overt didacticism -- it provides an interesting look at an alternate, post-human reality where humans are hunted for sport, eaten for food and kept as pets by "oafs". The first half of the book is more fully developed that the second half, and the characters more interesting. The end seems rushed and the "apocrypha" collected at the end has the feel of bonus material on a DVD - not necessary or integral to the meaning of the story (although the last bit, "Mikel", brings the book full circle back to the beginning.) A comment on human's relationship to the world and other creatures, but not as compelling as, say, Don LePan's "Animals".
May 15, 2024
güzel fikirler güzel bir anlatım
May 5, 2013
I'll admit that 4 stars is a bit arbitrary because I really couldn't think of the right rating. I really enjoyed reading this book (at least the first 90%... the last section of the book, I thought, dragged on). This book deals with many harsh themes - sexism, classism, religion, rape - and it deals with many of them very subtly. Allen's use of language was appropriately simple, and I really enjoyed the lack of oaf names until later on. Allen's revealing and unraveling of layers of the plot and relationships was masterful.
My problem with the book isn't a critique on the book itself. I read the book alone, and I really feel like it's the kind of book that should be read in a group. It needs to be discussed, and I would really like to do that.
My problem with the book isn't a critique on the book itself. I read the book alone, and I really feel like it's the kind of book that should be read in a group. It needs to be discussed, and I would really like to do that.
March 25, 2014
Every boy should have a man was an excellent book, reshaping myth and religion in a new way, yet holding on to much of the old, faith and the faithless, giants before a flood, twin firmaments and other snippets from religious texts and while being a parable of faith, it is also a parable about the dangers of our greed and lust for every thing within our sight and reach and everything else besides. Beware greed for it will drown us all.
February 13, 2020
2,5 puan.
Konusu gerçekten hoşuma gitmişti ama yazarın kalemi ve hikâyeyi kurgulama tarzı pek hoşuma gitti diyemem. Kitap akıcı değildi. Alt metni bazen çok gözünüze gözünüze sokuluyordu. Yazar ne mesaj vermek istemişse hikâyeyi öyle ilerletmiş, ardından toparlamak için binbir çaba göstermiş. Bazı noktalarda bana "jargon" eksikliği var gibi geldi. Başlarda bir yerde insana "biri" denmişti mesela. Ya da böyle şeyler, kafama yatmayan şeyler. Hikâye çok ne bileyim, günümüz kafasıyla yazılmıştı ve bu, hikâyeye pek de uymuyor gibiydi. Yine de çok bir beklentim yoktu, öyle nefret ettiğim bir kitap olmadı. Ortalama bir kitap kısacası. Zamanınız varsa ve konusu hoşunuza gittiyse bir bakılabilir bence.
Not: Çeviri güzeldi ama yanlış açılmış, kapatılması unutulmuş çok tırnak işareti vardı. Kitap 6 yıldır bir ikinci baskı yapmamış ama (yenice ekledim bunu kitaplığıma) yaptığında düzeltilirse güzel olur.
Konusu gerçekten hoşuma gitmişti ama yazarın kalemi ve hikâyeyi kurgulama tarzı pek hoşuma gitti diyemem. Kitap akıcı değildi. Alt metni bazen çok gözünüze gözünüze sokuluyordu. Yazar ne mesaj vermek istemişse hikâyeyi öyle ilerletmiş, ardından toparlamak için binbir çaba göstermiş. Bazı noktalarda bana "jargon" eksikliği var gibi geldi. Başlarda bir yerde insana "biri" denmişti mesela. Ya da böyle şeyler, kafama yatmayan şeyler. Hikâye çok ne bileyim, günümüz kafasıyla yazılmıştı ve bu, hikâyeye pek de uymuyor gibiydi. Yine de çok bir beklentim yoktu, öyle nefret ettiğim bir kitap olmadı. Ortalama bir kitap kısacası. Zamanınız varsa ve konusu hoşunuza gittiyse bir bakılabilir bence.
Not: Çeviri güzeldi ama yanlış açılmış, kapatılması unutulmuş çok tırnak işareti vardı. Kitap 6 yıldır bir ikinci baskı yapmamış ama (yenice ekledim bunu kitaplığıma) yaptığında düzeltilirse güzel olur.
August 1, 2020
One of the best books I have every read in my nearly 60 years of life, and of thousands, literally, thousands of books I have read over my lifetime. This little book will go on my shelf with my other favorite books of all time, which are also little books (Lord of the Flies, Planet of the Apes) but is filled with EVERYTHING you want and need, every question, every mystery, every love, every pain … it is magical but so real. A fairy tale or a fable, but true history. So beautifully written, like a poem, but at the same time, a biography, and at the same time, an historical record, and at the same time, a magic spell. I am IN LOVE with this book. I just ordered a copy for my daughter. I will order many copies for friends and relatives. Especially those who are especially creative, sensitive, writers, artists, dreamers, philosophers. Preston L. Allen, you are a miracle. I will always treasure you and this beautiful book. ~ Daughter of a red-headed, many-freckled, giant of a man.
March 31, 2019
After getting past the off-putting title, I enjoyed finding a book that made me think. First, to keep track of the plot, knowing which character is "man" and which "oaf". Second to reflect on all the ways we are inhumane to others of our species as well as the earth and other living things. I expected more in terms of plot for a finish, perhaps linking freckles to fables from Ireland but perhaps the troll-like characters in the apocrypha did that. I'm sure there are many layers of symbology one to use to explain the story, but I'm not that energetic.
September 2, 2018
If I had to guess, the point of this book is that whoever is the apex predator may muck everything all up, particularly if it is man. It's not particularly compelling or interesting. I don't know who recommended or pointed this book out, but I need to get off that list. I would not bother with this book at all.
March 8, 2018
Konu itibariyle gercekten cekici ve farkli olan bu kitabin sizde farkli bir bakis acisi uyandiracagini dusunuyorum.Fakat yazarin hikaye akisi ve bitirisi hakkinda biraz basarisiz oldugunu dusunuyorum bu yuzden cok iyi degil ama cerezlik guzel bir kitap.
November 15, 2020
After reading nearly one half the book it was like a light switch turned on and suddenly I understood. Mr. Allen presented a story about environment, language, race, and love in a way new to me. Don’t give up too soon, the story is worth reading.
December 21, 2020
I bought this on Kindle a long time ago and had forgotten what it was about. That actually made it more fun. It took me awhile to catch on to the basis of the story and I really liked the way it turned out.
October 5, 2017
A new twist on an old story.
March 18, 2022
Important.
4.98
4.98
June 26, 2025
In vein of Elwin Cotman but more in satire than weirdness in his real fantasy writing.
May 13, 2014
Every Boy Should Have a Man held my interest just long enough to finish the book. Fortunately, it’s a short book. I kept thinking, “I know I’ll understand it by the time it ends.” I overestimated the outcome. I’m not sure how to rate this work of fiction. I can’t really say I liked it. I can’t really say I didn’t like it. I’ve read better; I’ve read worse.
Planet of the Apes meets Grimm’s fairy tale meets Michael Crichton meets the King James Bible. There were some good points, interesting things to contemplate, but the story was weird. It read weird. Allegory. Parable. Alternate universe. Parallel universe. Fairytale. Science fiction. Take your pick.
Inside this odd little story is a large message. We question, we don’t question. We accept, we rebel. We go along with nonsense because it’s easier than making a fuss. We fear what we don’t know, judge harshly what we don’t understand. We are programmed to dominate. We make a lot of bad choices. That’s the nature of the world, and within the world of man, politics. Slavery, racism, terrorism, torture, never ending wars.
Man is both the destroyer and the salvation. David and Goliath, Shiva and Shakti. We are at the top of the food chain yet raining destruction on the world. In spite of this, we are transcendent beings capable of love and compassion and understanding. We are Jeffrey Dahmer. We have a conscience. We have none. Kiss one day, eat the next. We may be uneducated, vacuous, dull as an over-used razor; or the next Mozart, Shakespeare, or Madame Curie.
And now for the editorial. When all is said and done it comes down to this: one earth; one planet with finite resources. Can we really afford a lot of bad choices? Deep water oil spills. Corporations draining water resources in third world countries. Massive pollution of our oceans. Extinction of how many species? Over-population that threatens the survival of mankind itself. How about the widening gulf between the one percenters and the rapidly disappearing middle-class? Where the war on poverty becomes the war against the poor. Where does it all end, "The Hunger Games,” "Parable of the Sower?"
Read between the lines and all of this and more was in Preston Allen’s strange little book. If you can stick with it. If it doesn’t weird you out. The next cult classic? Probably not, sorry man.
Planet of the Apes meets Grimm’s fairy tale meets Michael Crichton meets the King James Bible. There were some good points, interesting things to contemplate, but the story was weird. It read weird. Allegory. Parable. Alternate universe. Parallel universe. Fairytale. Science fiction. Take your pick.
Inside this odd little story is a large message. We question, we don’t question. We accept, we rebel. We go along with nonsense because it’s easier than making a fuss. We fear what we don’t know, judge harshly what we don’t understand. We are programmed to dominate. We make a lot of bad choices. That’s the nature of the world, and within the world of man, politics. Slavery, racism, terrorism, torture, never ending wars.
Man is both the destroyer and the salvation. David and Goliath, Shiva and Shakti. We are at the top of the food chain yet raining destruction on the world. In spite of this, we are transcendent beings capable of love and compassion and understanding. We are Jeffrey Dahmer. We have a conscience. We have none. Kiss one day, eat the next. We may be uneducated, vacuous, dull as an over-used razor; or the next Mozart, Shakespeare, or Madame Curie.
And now for the editorial. When all is said and done it comes down to this: one earth; one planet with finite resources. Can we really afford a lot of bad choices? Deep water oil spills. Corporations draining water resources in third world countries. Massive pollution of our oceans. Extinction of how many species? Over-population that threatens the survival of mankind itself. How about the widening gulf between the one percenters and the rapidly disappearing middle-class? Where the war on poverty becomes the war against the poor. Where does it all end, "The Hunger Games,” "Parable of the Sower?"
Read between the lines and all of this and more was in Preston Allen’s strange little book. If you can stick with it. If it doesn’t weird you out. The next cult classic? Probably not, sorry man.
June 18, 2013
Review based on ARC.
As a start, the title is misleading. The book implies that every human boy should have a human man, but the book is, in fact, about every "oaf" boy having a human man (which is sometimes a human female man) as a pet. And I think that that statement is incomplete and unfair to the book as well.
In 164 pages, Preston Allen manages to craft a story with depth, emotions, and morals. No words are wasted and no story line drags. Allen interweaves multi-generational stories and breaks off into almost-subplots, and he impressively gives the reader a real sense of the personality and the character of the individuals in the book.
It is an almost everyman kind of story, that is simultaneously a fantasy and a serious, dramatic, "life lesson" kind of book. It is interesting and intriguing. It is almost, but not quite, preachy. It conveys a message firmly and intensely, but inoffensive and loving.
You get the sense that the author has a great care for humans and their follies, earth and its weaknesses, and the interplay between the two. And yet it is a fantasy, in which giants have humans for pets. And even more, there is a twist.
I cannot say more because at 164 pages, there is too much to ruin. But I greatly enjoyed reading this book (in one sitting), and I would recommend it to ... I think anyone I know.
For me, while the book was indeed great, it wasn't a 5-star book that blew me away only because it wasn't. It was great. Impressive. Enjoyable. Enlightening. But it did not make me feel like squeezing the book because I was so pleased with it, and it did not make me insist that every single person I know read it. So a VERY strong Four out of 5 stars.
As a start, the title is misleading. The book implies that every human boy should have a human man, but the book is, in fact, about every "oaf" boy having a human man (which is sometimes a human female man) as a pet. And I think that that statement is incomplete and unfair to the book as well.
In 164 pages, Preston Allen manages to craft a story with depth, emotions, and morals. No words are wasted and no story line drags. Allen interweaves multi-generational stories and breaks off into almost-subplots, and he impressively gives the reader a real sense of the personality and the character of the individuals in the book.
It is an almost everyman kind of story, that is simultaneously a fantasy and a serious, dramatic, "life lesson" kind of book. It is interesting and intriguing. It is almost, but not quite, preachy. It conveys a message firmly and intensely, but inoffensive and loving.
You get the sense that the author has a great care for humans and their follies, earth and its weaknesses, and the interplay between the two. And yet it is a fantasy, in which giants have humans for pets. And even more, there is a twist.
I cannot say more because at 164 pages, there is too much to ruin. But I greatly enjoyed reading this book (in one sitting), and I would recommend it to ... I think anyone I know.
For me, while the book was indeed great, it wasn't a 5-star book that blew me away only because it wasn't. It was great. Impressive. Enjoyable. Enlightening. But it did not make me feel like squeezing the book because I was so pleased with it, and it did not make me insist that every single person I know read it. So a VERY strong Four out of 5 stars.
Read
August 11, 2016Trying to put into words how I feel about Preston L. Allen’s Every Boy Should Have a Man isn't easy. I keep trying to avoid calling the book weird — as not to turn away potential readers — while still imparting the distinct oddness of this novel. I want to explain how unnerving the novel can be at times, while making sure that I don’t forgot to tell you that the book was also subtly funny and wickedly smart. Part science-fiction, part allegory, part fairy tale, and part scripture, Allen has created a work of fiction that isn't easy to pin down. Allen deftly employs irony, playing with the reader’s perception of humanity and challenging the way we interact with the earth.
Every Boy Should Have a Man takes place in a world in which Oafs keep “mans” as both pets and as potential food. In this land, a poor boy Oaf owns three mans throughout his life; something that is typically only a privilege of the wealthy. Spanning the lifetime of the boy Oaf (and a short time following), the book examines what it means to be civilized through a lens of a long list of divisive subjects including war, racism, global warming, and the ethics of domesticating animals for pets and livestock. To say that the novel is unique is an understatement, but there is evidence of a wide range of influences from Jack and the Beanstalk and Gulliver’s Travels to Ursula K. Le Guin and Margaret Atwood.
Every Boy Should Have a Man takes place in a world in which Oafs keep “mans” as both pets and as potential food. In this land, a poor boy Oaf owns three mans throughout his life; something that is typically only a privilege of the wealthy. Spanning the lifetime of the boy Oaf (and a short time following), the book examines what it means to be civilized through a lens of a long list of divisive subjects including war, racism, global warming, and the ethics of domesticating animals for pets and livestock. To say that the novel is unique is an understatement, but there is evidence of a wide range of influences from Jack and the Beanstalk and Gulliver’s Travels to Ursula K. Le Guin and Margaret Atwood.
May 25, 2013
This is rather a hard book to review. Partly because it doesn't really fit into any category that I can name and partly because I'm not really sure how I felt about it. It is part fairy tale, part myth, part dystopian fiction and a few other parts too. It explores themes of slavery, cannibalism, war, environmentalism and other big issues. And it spans several generations. It does all this in a relatively short story. It does read quickly and it is interesting how it starts you in a world you don't recognize and works in pieces of a story every child knows. I do like how you are uncertain if this is the future of the human race or its past or happening right now. It is an interesting story and told in a deceptively simple tone so the impact of it kind of creeps up on you. But in a way that was also why I think I didn't connect with it very much. It is told like a fable. Names aren't used and although it follows particular characters they are more examples to make a point than they are individuals and left me with no one I could relate to. Which would have been fine in a fable of a couple of pages or so but in a novel left me feeling unconnected. A lot of the concepts and plotting are interesting but in the end it was more interesting than enjoyable to read.
October 9, 2013
meh.
i got this because if there were an entire genre of humans-kept-as-pets stories, i would have read them all. but you really needn't read them all... just The Mount, which is 10,000 times better than this book.
so this book is about a short series of humans kept as pets, with varying degrees of love and kindness, or, you know, not. along the way we examine power relationships, carnivorous ways, war, relations between the sexes, and a lot of quasi-biblical language.
there's nothing new under this particular sun; the book offers up not even an interesting angle on any of the subjects it examines. and along the way, the quasi-biblical prose just gets more and more annoying. i mean, the rhythms of biblical language can be very powerful in limited and pointed uses, but in this book, it's every sentence without any of the stunning beauty the bible itself occasionally displays.
skip it. go read The Mount instead.
i got this because if there were an entire genre of humans-kept-as-pets stories, i would have read them all. but you really needn't read them all... just The Mount, which is 10,000 times better than this book.
so this book is about a short series of humans kept as pets, with varying degrees of love and kindness, or, you know, not. along the way we examine power relationships, carnivorous ways, war, relations between the sexes, and a lot of quasi-biblical language.
there's nothing new under this particular sun; the book offers up not even an interesting angle on any of the subjects it examines. and along the way, the quasi-biblical prose just gets more and more annoying. i mean, the rhythms of biblical language can be very powerful in limited and pointed uses, but in this book, it's every sentence without any of the stunning beauty the bible itself occasionally displays.
skip it. go read The Mount instead.
February 17, 2015
Ok, this is like a 2.5. I picked this book up randomly at the library because the title sounded interesting. It was a completely different book than I expected it to be. I liked the first half of the book. I really liked it, actually. I thought it was a clever idea and the allegory was meaningful and touching. But the second half of the book had a different tone and wasn't as well written. When the author started writing out the moral of the story very plainly, I was turned off. It made the book feel juvenile and cheap... like the reader wasn't capable of drawing those conclusions on his or her own. It wrapped up too quickly and lost the cleverness and elegance of the first half. I only quickly skimmed over the epilogue. I think it was a great concept for a novel that did not get carried out well. Could possibly be a good book club read, except for how much I didn't like the end.
June 9, 2013
this started as an allegorical-esque tale of the giant-Oafs and their "mans" which are human men and women that they keep as pets, cannon fodder, entertainment, and food. The author had a clever way to discuss sexuality, gender roles, the environment, poverty, etc. in a way that didn't seem too heavy handed. However, the 2nd half of the book, he loses this whimsical tone and the story loses something. There's talk of Jack the Giant Killer, a portal between worlds, and several pages dedicated to Oaf-songs. I thought the songs gave good background to the Oafish culture, they would have been better interspersed throughout the book, rather than lumped at the end. So, decent summer (read: quick) read, but fell-short from the initial expectations.
April 25, 2016
Every Boy Should Have a Man is a strange fable set at a time when the Earth is suffering from climate change. ‘Man’ is in danger of extinction – partly from lack of habitat, but also because giant ‘Oafs’ are keeping them as pets and eating them.
This is a very strange book, but its messages on climate change, slavery and animal ownership are delivered in an effective way. It shouldn’t make any difference, but seeing what life would be like if humans were kept as pets raised some difficult questions. The arguments were extremely powerful and some people might find them too disturbing, but I loved the way it made me stop and think about our treatment of animals.
It would make a fantastic book club choice, but I’d recommend it to anyone looking for something a bit different.
This is a very strange book, but its messages on climate change, slavery and animal ownership are delivered in an effective way. It shouldn’t make any difference, but seeing what life would be like if humans were kept as pets raised some difficult questions. The arguments were extremely powerful and some people might find them too disturbing, but I loved the way it made me stop and think about our treatment of animals.
It would make a fantastic book club choice, but I’d recommend it to anyone looking for something a bit different.
September 17, 2016
This book had an interesting concept, and I enjoyed the style. I don't mind books with a strong message to them, in fact, some of my favorite books address all kinds of important issues, and make you consider some great questions. This book, however was a bit on the preachy side for me. Instead of suggesting an idea, it rather hit you on the head with it. Multiple times. With force. It's short enough and a quick enough read that I don't regret reading it, I just think that it might have been more effective to be a bit more subtle with its message.
Trigger Warning: there are multiple graphically violent scenes in this book, as well as a rape scene.
Trigger Warning: there are multiple graphically violent scenes in this book, as well as a rape scene.
November 17, 2013
This book was very different than others. It was relatively short (164 pages) and easy to read. It covers a lot of themes like pets (dog fighting and care), slavery, the environment and religion. I can't say it was subtle, but the allegory wasn't abrasive either.
The timeline ebbs and flows. Especially toward the end, it felt a bit tacked on. Like "fast forward in bunches to get to the end of the world." There were a good number of characters, but not too many to remember them. I felt like we could have done without the parallel world bit.
Overall, a nice read.
The timeline ebbs and flows. Especially toward the end, it felt a bit tacked on. Like "fast forward in bunches to get to the end of the world." There were a good number of characters, but not too many to remember them. I felt like we could have done without the parallel world bit.
Overall, a nice read.
This entire review has been hidden because of spoilers.
May 17, 2013
A well-crafted bizarre little fable that gives you lots to think about. I didn't think I liked it while I was reading it, but find myself remembering it still. I'm always more about story than morals; this has both an epic multi-generational tale of heroism and examinations of various societal woes and human failings, without being preachy in the slightest. Its violence and role reversals remind me a little of Harlan Ellison's A Boy and His Dog.
Displaying 1 - 30 of 53 reviews