Ψίθυροι μέσα στη Νύχτα

by Christos Antonaros, Γιώργος Δάμτσιος, Κωνσταντίνος Βαρδής

H πρώτη ανθολογία της Nyctophilia.gr. Συντελεστές του site, αλλά και αγαπημένοι συγγραφείς, ένωσαν τη φαντασία τους και σας παραδίδουν 13 πρωτοεμφανιζόμενες, αυτοτελείς ιστορίες τρόμου και φαντασίας!
Περιεχόμενα:
11 ΠΡΟΛΟΓΟΣ
14 Δεσμοί Αίματος - Χρήστος Αντώναρος (Christos Antonaros)
17 Πραγματική Ομορφιά - Κωνσταντίνος Βαρδής
22 Ο Γάντζος - Γιώργος Δάμτσιος
26 Νυχτερινό Δρομολόγιο - Μάριος Δημητριάδης
30 Άγια Νύχτα - Ρέα Καλογερογιάννη
35 Σκοτεινή Κοινωνία - Αλέξανδρος Κώτσης
39 Κτερίσματα - Γιώργος Λαγκώνας
43 Φωνές στο Σκοτάδι - Νατάσα Παυλίτσεβιτς
48 Το Μενταγιόν του Μαύρου Ρόδου - Ελένη Ρήγα
53 Άσωτος Υιός - Γιάννης Σιδέρης
58 Περιμένοντας την Αυγή - Άρτεμις Τουλή
64 Τρεις και δέκα μετά τα μεσάνυχτα - Ηλίας Τσιάρας
68 Αναγέννηση - Αργυρώ Χαρίτου

Το βιβλίο αυτό είναι διαθέσιμο προς δωρεάν αποθήκευση και ανάγνωση στην ηλεκτρονική του μορφή (.pdf), ενώ
μπορείτε να το μοιραστείτε με άλλους αναγνώστες αποστέλλοντας τους τον σύνδεσμο:
http://nyctophilia.gr/book/whispers-i....
Το βιβλίο αυτό διατίθεται δωρεάν μέσω της ιστοσελίδας http://nyctophilia.gr.

76 pages, Unknown Binding

Published January 7, 2016

About the author

Ο Χρήστος Αντώναρος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 18 Μαΐου το 1982. Αν και μεγάλωσε στην Ελλάδα, πλέον ζει στις Η.Π.Α., και συγκεκριμένα στην Ουάσιγκτον, με την γυναίκα και τον γιό του. Σπουδάζει στο University of District of Columbia, ώστε μια μέρα να διδάξει Μυθολογία, και δημιουργική γραφή.
Από μικρή ηλικία έδειξε την κλίση του στη γραφή, όταν στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού άρχισε να γράφει τρομακτικές ιστορίες, εμπνευσμένος από ταινίες τρόμου ή επιστημονικής φαντασίας. Μέχρι σήμερα, έχει εκδώσει ιστορίες του σε Ελληνικά περιοδικά και ανθολογίες, έχει προκριθεί σε διαγωνισμούς συγγραφής και γράφει για το Nyctophilia.gr, καθώς και κριτικές για το Tangent Online, το οποίο και προτάθηκε για τα Hugo Awards του 2015.
Τα έργα του έως τώρα είναι:
2013 – «Ένα Τελευταίο Ποτήρι» - 2ο στο διαγωνισμό «Καταραμένη Γη» από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, εκδόθηκε στο 21ο τεύχος του περιοδικού του εν λόγω οίκου.
2014 – «Keep Calm and Let the Zombies Eat You» - συμμετέχει στην Ανθολογία «Θρύλοι του Σύμπαντος IV» από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές.
2014 – «Μια Αλλόκοτη Επιβράβευση σε μια Απρόσμενη Ηρωική Πράξη» - συμμετέχει στην Ανθολογία «Θρύλοι του Σύμπαντος IV» από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές.
2015 – «Άτλας εν Άδη» - 3η θέση στα Βραβεία Larry Niven, από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, κατηγορία Νουβελέτα επιστημονικής φαντασίας.
2016 – «Δεσμοί Αίματος» - συμμετέχει στην Ανθολογία «Ψίθυροι μέσα στη Νύχτα» από το Nyctophilia.gr.
2016 – «Χλευάζοντας την Αιωνιότητα» - συμμετέχει στην Ανθολογία «Το Άγνωστο» από τις εκδόσεις Ανάτυπο.
2017 – «Κάθαρση» - Νουβέλα, 1ο βιβλίο της τριλογίας «Γεννημένη στις 13» από τις εκδόσεις Ανάτυπο.
2017 - «Όλα για την Εξουσία των Επτά» - συμμετέχει στην Ανθολογία «Σκοτεινά Βασίλεια» από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές.

Reviews

[Marilou K. · Rating 3 out of 5]

Νομίζω ότι είμαι λίγο κακιά αυτή τη στιγμή με τα αστεράκια που βάζω, αλλά πραγματικά πιστεύω ότι τα περισσότερα απ' αυτά τα διηγήματα δεν είναι τρόμου. Εντωμεταξύ κάποια έχουν λογοτεχνική γραφή που σίγουρα θα εξελιχθεί αλλά σαν ιστορία δε λένε και πολλά, άλλα έχουν ενδιαφέρουσα ιστορία αλλά χάνουν λόγο του ύφους, της γραφής. Ξεχώρισα 2 και φαίνεται προφανώς ποια ήταν αυτά...
(bonus 1* για την εικονογράφηση!)

Δεσμοί Αίματος - Χρήστος Αντώναρος 4/5
Πραγματική Ομορφιά - Κωνσταντίνος Βαρδής 1/5
Ο Γάντζος - Γιώργος Δάμτσιος 3/5
Νυχτερινό Δρομολόγιο - Μάριος Δημητριάδης 4/5
Άγια Νύχτα - Ρέα Καλογερογιάννη 3,5/5
Σκοτεινή Κοινωνία - Αλέξανδρος Κώτσης 2/5
Κτερίσματα - Γιώργος Λαγκώνας 2/5
Φωνές στο Σκοτάδι - Νατάσα Παυλίτσεβιτς 2/5
Το Μενταγιόν του Μαύρου Ρόδου - Ελένη Ρήγα 3/5
Άσωτος Υιός - Γιάννης Σιδέρης 1/5
Περιμένοντας την Αυγή - Άρτεμις Τουλή 3/5
Τρεις και δέκα μετά τα μεσάνυχτα - Ηλίας Τσιάρας 2/3
Αναγέννηση - Αργυρώ Χαρίτου 1/5

[Konstantina]

Καθώς διάβαζα τη συλλογή "Ψίθυροι μέσα στη Νύχτα", θυμήθηκα τη σειρά "The Twillight Zone". Ναι, εκείνη την παλιά σειρά με ανεξήγητες και αλλόκοτες καταστάσεις. Ο κάθε συγγραφέας έχει εστιάσει σε διαφορετικό σημείο: άλλος στην φρίκη, άλλος στην παράνοια, άλλος στο ανεξήγητο, άλλος στο μίσος και την απέχθεια αφήνοντάς μας στο τέλος με πολλά ερωτηματικά, και αυτό είναι κατά τη γνώμη μου το καλύτερο.
Διαβάζοντας τις ιστορίες συνειδητοποίησα ότι μέσα από αυτή τη θεματολογία, οι συγγραφείς προσπαθούν να δώσουν ερμηνείες στο εσωτερικό σκοτάδι του ανθρώπου, κάτι αρκετά δύσκολο και ψυχοφθόρο. Σε κάποιες ιστορίες είναι πιο έντονο το μοτίβο της συλλογής, άλλες ξεφεύγουν με πιο ιδιαίτερο προσωπικό ύφος.
Σημαντικό είναι, επίσης, ότι μπορείτε να βρείτε τη συλλογή ελεύθερα στο διαδίκτυο. Για εμένα στάθηκε η αφορμή να πάρω μια γεύση από συγγραφείς που δεν γνώριζα και πλέον σκέφτομαι να αναζητήσω τι άλλο έχουν γράψει.

[Σταμάτης · Rating 3 out of 5]

Το 3ο αστεράκι πάει για το site που έχει ξεκινήσει δυναμικά, έχει φοβερές δυνατότητες και μοιάζει ιστοσελίδα ικανή να γίνει σημαντική για τα δρώμενα του είδους του τρόμου στο ελληνικό ίντερνετ. Από τις ιστορίες ξεχώρισα εύκολα την ιστορία της Νατάσας Παυλίτσεβιτς και του Γιώργου Δάμτσιου του οποίου το βιβλίο έχω βάλει στο μάτι εδώ και μερικές βδομάδες. Από πολύ κοντά σε αυτά τα δυο και του Γιώργου Λαγκώνα. Με βάση τις βαθμολογίες που είδα περίμενα κάτι πολύ πολύ καλύτερο πάντως, ελπίζω την επόμενη φορά να είναι κάτι πολύ δυνατό.

[Ηλίας Τσιάρας · Rating 4 out of 5]

Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, η συλλογή αντικειμενικά είναι στα 3 με 3,5 αστεράκια. Το έξτρα το βάζω για συναισθηματικούς λόγους. Όχι γιατί συμμετέχω κι εγώ σε αυτήν, είμαι ο πρώτος που βρίσκω την ιστορία μου μέτρια. Απλώς για να τιμήσω όλα τα παιδιά και πάνω από όλους την Elaine Ρήγας για την τρομαχτικά τεράστια προσπάθεια που καταβάλλει με το site Nyctophilia. Πολλά μπράβο επίσης και στην Κατερίνα Αλαμπασίνη για την υπέροχη εικονογράφησή της. Σε γενικές γραμμές, οι ιστορίες είναι καλογραμμένες, αλλά μέχρι εκεί. Κάποιες, σίγουρα θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερες, αν ήταν πιο ξεκάθαρο το τι συμβαίνει. Λείπει το 'Ουάου', τουλάχιστον αυτή είναι η προσωπική μου άποψη. Για μένα η καλύτερη ήταν αυτή της Νατάσας Παυλίσεβιτς. Αρκετά μου άρεσε και η πρώτη του Χρήστου Αντώναρου. Σε πολύ καλό επίπεδο ήταν το όλο στήσιμο-layout του βιβλίου. Θέματα επιμέλειας όντως υπήρχαν, αλλά ξέρω πως οφείλονται σε ένα μεγάλο ποσοστό στην έλλειψη χρόνου. Περιμένω με ανυπομονησία την επόμενη προσπάθεια. Είμαι απόλυτα σίγουρος πως θα είναι σαφέστατα βελτιωμένη σε όλους τους τομείς.

[AlexNms · Rating 4 out of 5]

Εφόσον επρόκειτο για συλλογικό έργο, αποφάσισα να πω δυο λόγια για κάθε διήγημα μέσα στην συλλογή διηγημάτων «Ψίθυροι μέσα στη Νύχτα». (Σημείωση: Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να προκαλέσω αρνητικά συναισθήματα στους συγγραφείς καθώς αναγνωρίζω την δουλειά τους. Απλώς λέω την άποψή μου σχετικά με αυτά που διάβασα.)
«Δεσμοί Αίματος» του Χρήστου Αντώναρου: Σαν ιδέα μου φάνηκε πολύ καλή αλλά θεωρώ πως θα ήταν καλύτερα αν το μέγεθος της ιστορίας ήταν μεγαλύτερο. Περισσότερο μου έμοιασε με την περίληψη ή καλύτερα το προσχέδιο της ιστορίας πριν αυτή γραφτεί κανονικά ως ένα διήγημα 30-40 σελίδων.
«Πραγματική Ομορφιά» του Κωνσταντίνου Βαρδή : Πολύ ωραία γραμμένο και μου άρεσε το απότομο και φρικιαστικό τέλος. Ήταν βέβαια λιγάκι υπερβολικά δραματικό αλλά δεν με πείραξε για χάρη του τέλους:')
«Ο Γάντζος» του Γιώργου Δάμτσιου: Απλά ανατριχιαστικό*-*
«Νυχτερινό Δρομολόγιο» του Μάριου Δημητριάδη: Αηδιαστικό και απρόσμενο!
«Άγια Νύχτα» της Ρέας Καλογερογιάννη: Μου άρεσε το αίσιο τέλος αν και η ιστορία μου φάνηκε κάπως μπερδεμένη μέχρι να την καταλάβω.
«Σκοτεινή Κοινωνία» του Αλέξανδρου Κώτση: Μου φάνηκε αρκετά μπερδεμένη ιστορία και δεν κατάλαβα σχεδόν τίποτα απ'οτι έγινε :/
«Κτερίσματα» του Γιώργου Λαγκώνα: Μου άρεσε πάρα πολύ η γραφή στην συγκεκριμένη ιστορία. Ποιητική και ταυτόχρονα ωμή. Ανατρίχιασα😱
«Φωνές στο Σκοτάδι» της Νατάσας Παυλίτσεβιτς: Φρικιαστική ιστορία! Μου άρεσε πολύ η πένα της συγγραφέως! *-*
«Το Μενταγιόν του Μαύρου Ρόδου» της Ελένης Ρήγα: Για κάποιον παράξενο λόγο ήλπιζα η συγκεκριμένη ιστορία να είχε καλό τέλος. Δεν είχε αλλά αυτό δεν την έκανε χειρότερη. Ήταν ένα πολύ καλά γραμμένο διήγημα και μου άρεσε.
«Άσωτος Υιός» του Γιάννη Σιδέρη: Αρκετά καλή ιστορία! Μου άρεσε η γραφή!
«Περιμένοντας την Αυγή» της Άρτεμις Τουλή: Το συγκεκριμένο δεν θεωρώ πως ήταν ένα διήγημα τρόμου. Ήταν περισσότερο φαντασίας. Θα ήθελα να δω κάποια συνέχεια για να ξεδιαλύνουν μερικά πράγματα σχετικά με την ιστορία.
«Τρεις και δέκα μετά τα Μεσάνυχτα» του Ηλία Τσιάρα: Ενώ η ιστορία κυλούσε πολύ καλά, ξαφνικά ήρθε το τέλος. Περίμενα να δω περισσότερα 😭 Το τέλος ήρθε πολύ γρήγορα πριν προλάβω να πω κύμινο. Κατά τ'άλλα ήταν καλό διήγημα!
«Αναγέννηση» της Αργυρώ Χαρίτου: Αρκετά καλή ιστορία! Ομολογώ οτι δεν είχα διαβάσει ποτέ κάτι παρόμοιο. Η εξέλιξη της ιστορίας ήταν κάπως παράξενη αλλά όχι τόσο ώστε να μην καταλαβαίνω τίποτα.

[Ευθυμία Δεσποτάκη · Rating 3 out of 5]

Πιθανόν το μισό να πήγε υπέρ του μαθητού, μιας και όχι-όσο-λίγες-θα-έπρεπε από τις ιστορίες ήταν είτε αποσπασματικές είτε μάλλον γραμμένες με γλώσσα δημοσιογράφου της Esspresso. Δεν παύει, όμως, να είναι μια πολύ καλή κίνηση της Nyctophylia, που όφειλα από πολύ καιρό να έχω διαβάσει. Ξεχώρισα τη λυρική γραφή του Γιώργου Λαγκώνα και τη σχεδόν αναγνωρίσιμη φωνή της Νατάσας Παυλίτσεβιτς. Επίσης ο Μάριος Δημητριάδης είχε μια πολύ καλή ιδέα, τραβηχτική, αλλά ήθελε λίγο γυάλισμα ακόμα για να λάμψει.

[Αταλάντη Ευριπίδου · Rating 2 out of 5]

Για να ξεκινήσω με τα θετικά, αυτή είναι μια καλή προσπάθεια και εκτιμώ πολύ την πρόθεσή της. Είναι μια ανθολογία που: α) αναδεικνύει πολλούς συγγραφείς με διαφορετικά ύφη και διαφορετικά επίπεδα συγγραφικής εμπειρίας , β) είναι προσεγμένη εικαστικά και γ) είναι δωρεάν. Ξεχώρισα τις ιστορίες του Γιώργου Λαγκώνα (Κτερίσματα) και της Νατάσας Παυλίσεβιτς (Φωνές στο Σκοτάδι). Την πρώτη για την εκπληκτική της ατμόσφαιρα και τη δεύτερη γιατί ήταν με διαφορά η πιο ολοκληρωμένη από τις ιστορίες της ανθολογίας. Επίσης, με θετικές εντυπώσεις με άφησε η ιδιαίτερα ζωντανή και ρεαλιστική γραφή του Γιάννη Σιδέρη (Άσωτος Υιός), αν και η ιστορία του δεν στέκει από επιστημονικής άποψης.
Ας πάμε τώρα και στα αρνητικά. Τα περισσότερα διηγήματα δεν είναι ιστορίες αλλά στιγμιότυπα και, μάλιστα, συχνά τους λείπουν είτε οι απαραίτητες εξηγήσεις είτε το απαραίτητο χτίσιμο της ατμόσφαιρας που θα προκαλούσε αγωνία στον αναγνώστη. Επίσης, σε μια-δυο περιπτώσεις, καθίσταται σχεδόν αδύνατο για τον αναγνώστη να αγνοήσει τη δυσπιστία του. Για παράδειγμα, αν δεν υπάρχει ήλιος πώς γίνεται να φέγγει το φεγγάρι και να υπάρχει ζωή στον πλανήτη; Ή αφού οι Φαραώ προέρχονταν από δυναστείες πώς βρέθηκε ένας άγγελος να είναι Φαραώ; Τέλος, υπάρχουν τα λάθη επιμέλειας που είναι αναμενόμενα σε μία τέτοια έκδοση, αλλά δεν είναι πολλά ούτε στερούν σε κάτι από την ανάγνωση.
Θα περιμένω με ενδιαφέρον την επόμενη δουλειά που θα βγάλει το site.

[Γιώργος Μπελαούρης · Rating 5 out of 5]

Η αποπλανητική μελωδία της νύχτας (ή κάποιες σκέψεις για την συλλογική προσπάθεια ‘’Ψίθυροι μέσα στην νύχτα’’)

Πριν από κάμποσο καιρό, στον υπέροχο Βορρά, είχα βγει για έναν καφέ με τον φίλο Μάριο Δημητριάδη. Είχαμε συζητήσει για ώρα περί τρόμου και συγγραφής και με το τέλος αυτής της όμορφης συνάντησης, είχαμε ανταλλάξει κάποια από τα πονήματά μας.

Οι μήνες πέρασαν, μα αυτό το βιβλιαράκι με καλούσε. Δεν το είχα συναντήσει σε κανένα φεστιβάλ, σε κανένα βιβλιοπωλείο… πουθενά! Μα όλο και κάτι τύχαινε και ανέβαλλα την ανάγνωσή του. Εφόσον όμως το ρούφηξα, ιδού οι εντυπώσεις μου:

‘’Δεσμοί αίματος’’ του Χρήστου Αντώναρου: οι ιστορίες με δίδυμες πάντα με φρικάρουν οπότε δεν ήταν δύσκολο να με σκαλώσει και η συγκεκριμένη. Μου θύμισε αρκετά τον ‘’τρόμο τον διδύμων’’ του Στόκερ και αυτό μόνο κοπλιμάν μπορεί να είναι για την πένα του συγγραφέα. Πολύ δυνατό ξεκίνημα.

‘’Πραγματική ομορφιά’’ του Κωνσταντίνου Βαρδή: πολύ όμορφη πρωτοπρόσωπη αφήγηση για έναν παραμορφωμένο/άσχημο άντρα και τον δύσκολο βίο του. Η κλισέ ατάκα ‘’η ομορφιά βρίσκεται μέσα μας’’ παίρνει εφιαλτική τροπή, μα ο αναγνώστης μπορεί να καταλάβει τους λόγους και να συμπαθήσει τον ήρωα.

‘’Ο γάντζος’’ του Γιώργου Δάμτσιου: ‘’ξέρω τι έκανες πέρσι το καλοκαίρι’’ από την αγαπημένη πένα του Γιώργου Δάμτσιου! Σε κάνει να καρδιοχτυπάς μαζί με την scream queen του, να ανησυχείς, μα το τέλος είναι αναπόφευκτο. Έχει τον ρυθμό του ‘’μέχρι την τελευταία του ανάσα’’ και το εκτίμησα δεόντως.

‘’Νυχτερινό δρομολόγιο’’ του Μάριου Δημητριάδη: μετά από αυτό και έχοντας κατά νου την ‘’γέφυρά’’ τους, σίγουρα κάποιο θέμα έχει με τα λεωφορεία ο συγγραφέας. Μου θύμισε αρκετά εκείνο το διήγημα με την μέλισσα επιβάτη από τις ‘’στάχτες της ψυχής μας’’ και με έστειλε στην εποχή που ήμουν δεκαεφτά. Χρυσάφι, μόνο για την ειλικρίνεια του και την νοσταλγία που μου χάρισε.

‘’Άγια Νύχτα’’ της Ρέας Καλογερογιαννη: πολύ όμορφη και γλυκιά ιστορία. Συμπαθέστατη ηρωίδα και πραγματικά –παρά το κρύο κλίμα της πλοκής- σου ζεσταίνει την καρδιά με τα αγνά της συναισθήματα. Ήταν λίγο σα ρόλερ κόστερ, παρά την μικρή της έκταση. Δε θέλω να προδώσω τίποτε, πανέμορφο! Θέλω να αναζητήσω και άλλα βιβλία της συγγραφέως.

‘’Σκοτεινή Κοινωνία’’ του Αλέξανδρου Κωστή: μου θύμισε το ‘’νυχτερινό δρομολόγιο’’ από πιο πάνω και άλλο ένα διήγημα του Δημητριάδη με πρωτάρη αστυνομικό. Όμορφο κλίμα, αγωνιώδες, σκοτεινό, συνδυασμός νουάρ και γοτθικού.

‘’Κτερίσματα’’ του Γιώργου Λαγκώνα: έχοντας διαβάσει το ‘’κάτι επικίνδυνες γυναίκες’’ του Γιώργου Λαγκώνα, είχα θέσει πολύ ψηλά τον πήχη. Και δεν απογοητεύτηκα. Η γλώσσα είναι τόσο δουλεμένη που σε παρασέρνει στις εικόνες της, η εκκλησία και οι ζητιάνοι σε επηρεάζουν τρομερά και παρά το γεγονός ότι έχει δανειστεί κάποια στοιχεία από τον σκρουτζ του ντίκενς (και λίγο από ατμόσφαιρα πόε και λάβκραφτ), παρ’ όλ’ αυτά σε στοιχειώνει.

‘’Φωνές στο σκοτάδι’’ της Νατάσας Παυλίτσεβιτς: αν ο Τσαρλς Ξαβιέ ήταν μία φυσιολογική κοπέλα και αν το αγοράκι από την έκτη αίσθηση μεγάλωναν… πώς θα αντιμετώπιζαν την πολιορκία από τις φωνές; Η απάντηση έρχεται σε αυτό το διήγημα και όπως μπορείτε να φανταστείτε… πονάει. Ανυπομονώ να διαβάσω το ντεμπούτο της!

‘’Το μενταγιόν του μαύρου ρόδου’’ της Ελένης Ρήγας: αν και μου θύμισε πάρα πολύ το άλλο διήγημα που έχω διαβάσει από την συγγραφέα από την κόμικ κουλτούρα, η ατμόσφαιρά της μου αρέσει και πάντα με συγκινεί. Είναι γνώριμη, είναι γοτθική και όταν όλα τα παλιά και τα κλασικά έχουν διαβαστεί δύο και τρείς φορές… πάντα χρειαζόμαστε κάτι καινούριο!

‘’Άσωτος υιός’’ του Γιάννη Σιδέρη: ήθελα πολύ καιρό να διαβάσω κάτι από τον Γιάννη Σιδέρη, από εκείνο το καφέ που είχαμε πιει πριν τρία χρόνια μαζί και είχαμε συνομιλήσει περί συγγραφής Δεν απογοητεύτηκα! Ειδικά το ξεκίνημα που δεν ήταν διόλου πολιτικά ορθό και το εκτίμησα δεόντως. Πολύ όμορφη παρουσίαση του τρόπου σκέψεις ενός ‘’σαλεμένου’’ πολύ όμορφο τέλος.

‘’Περιμένοντας την αυγή’’ της Άρτεμις Τούλη: από πιτσιρίκι με μάγευαν οι ιστορίες για το τρίγωνο των βερμούδων και υποθέσεις για το τέλος του κόσμου. Η Άρτεμις Τούλη τα μπλέκει και τα δύο πανέμορφα σε μια ιστορία που παρά την αλλόκοσμη φρίκη του απόλυτου αποπροσανατολισμού που προσφέρει, με έκανε να νιώσω και πάλι πιτσιρίκι.

‘’Τρεις και δέκα μετά τα μεσάνυχτα’’ του Ηλία Τσιάρα: πολύ όμορφο κλίμα, πολύ όμορφη ατμόσφαιρα και πολύ ωραίο τέλος. Μία ώρα που φρικάρει τους πάντες μας πιστεύω (για εμένα ήταν ανέκαθεν η 3.33) και η ανάγκη ενός ανθρώπου να ξανασυναντήσει την αγαπημένη του μητέρα, οδηγούν σε αυτό το γλυκόπικρο διηγηματάκι.

‘’Αναγέννηση’’ της Αργυρώς Χαρίτου: αν και θα ήθελα τα πρώτο κείμενο της συγγραφέως που θα διάβαζα ποτέ να ήταν οι ‘’πλανευτές’’ της, έμελε να είναι αυτό. Δεν με απογοήτευσε, μου θύμισε πάρα πολύ Αν Ράις και λατρεύω την Αν Ράις. Ανυπομονώ να διαβάσω τους πλανευτές.

Η εικονογράφηση της φίλης Κατερίνας Αλαμπασίνη μου θύμισε το γκεστ που είχε κάνει στην σελίδα μου και μου άρεσε πάρα πολύ και γενικότερα οι εντυπώσεις ήταν θετικότατες. Πολύ όμορφη προσπάθεια, μα φεύγει μονορούφι και σε κάνει να θες κι άλλο!

[Chitoula Papazoglou · Rating 3 out of 5]

Το «Ψίθυροι μέσα στη Νύχτα», είναι μια συλλογή που θα βρει κανείς εύκολα και δωρεάν. Μέσα στις 80 σελίδες του, θα ανακαλύψει 13 ιστορίες από 13 διαφορετικούς Έλληνες συγγραφείς, ο καθένας με το δικό του στυλ γραφής. Μια συλλογή γεμάτη ψιθύρους και κακά πνεύματα, που διαβάζεται απνευστί.

[Panagiotis Ordoulidis · Rating 4 out of 5]

Το πρώτο θετικό της εν λόγω ανθολογίας είναι ότι παρέχεται δωρεάν από το site που την κυκλοφόρησε, το nyctophilia. Κατευθείαν με οδήγησε στο συμπέρασμα ότι μια σειρά συγγραφέων αποφάσισαν να βάλουν το μεράκι και το λιθαράκι τους για να παρουσιάσουν ένα σχετικά καινούργιο site.
Τα φλασάκια τρόμου που διάβασα δε με απογοήτευσαν. Τα περισσότερα ήταν μάλιστα και αρκετά καλά. Ξεχώρισα κυρίως τρεις ιστορίες που υπάρχουν κατά σειρά (και μάλλον αλφαβητικά). Ήταν ‘ο γάντζος’ του Γιώργου Δάμτσιου, το ‘νυκτερινό δρομολόγιο’ του Μάριου Δημητριάδη, καθώς και η ‘Άγια Νύχτα’ της Ρέας Καλογερογιάννη.
Μπράβο στο site και μπράβο στους συγγραφείς.

[elpida_la_blue · Rating 3 out of 5]

Θα ξεχωρίσω τα Κτερίσματα του Γιώργου Λαγκώνα για την ατμόσφαιρά του.