O vilarejo

by Raphael Montes, Marcelo Damm (Illustrator)

Em 1589, o padre e demonologista Peter Binsfeld fez a ligação de cada um dos pecados capitais a um demônio, supostamente responsável por invocar o mal nas pessoas. É a partir daí que Raphael Montes cria sete histórias situadas em um vilarejo isolado, apresentando a lenta degradação dos moradores do lugar, e pouco a pouco o próprio vilarejo vai sendo dizimado, maculado pela neve e pela fome.

As histórias podem ser lidas em qualquer ordem, sem prejuízo de sua compreensão, mas se relacionam de maneira complexa, de modo que ao término da leitura as narrativas convergem para uma única e surpreendente conclusão.

Genres: Horror, Thriller, Short Stories, Ebooks, Fiction, Suspense, Brazil

117 pages, Kindle Edition

First published August 25, 2015

About the author

Raphael Montes, born in 1990 in Rio de Janeiro, is Brazil’s most prominent thriller writer. He is best known for The Secret Dinner, a dark and provocative thriller set in Rio de Janeiro that has sold over 300,000 copies and established him as one of the most compelling voices in contemporary crime fiction. After becoming an international success, the novel will finally be released in the United States by Celadon Books in August 2026.

He has written eight novels: Russian Roulette, Perfect Days, The Village, The Secret Dinner, Good Morning, Veronica, Mortal Magic (his first YA book), A Happy Family, and A Woman In The Dark, which won the Jabuti Prize in 2020. His novels have received critical acclaim, sold over a million copies, and are published in more than 25 countries.

Also a screenwriter, Raphael is the creator, head writer, and executive producer of Scars of Beauty - the most highly streamed original show on HBO Max Latam - and the award-winning Netflix series Good Morning, Veronica (APCA 2020). He has written several movie scripts, including The Girl Who Killed Her Parents, a major success on Amazon Prime, and A Happy Family.

Recently, Raphael founded Casa Montes, a development and production company focused on crime, horror, and suspense series and feature films. He lives between Rio and New York and maintains a strong presence on social media (@raphael_montes), where he shares his creative process with readers.

Reviews

[Victor Almeida · Rating 5 out of 5]

Nunca fui fã de livros de contos, mas esse aqui, sem dúvidas, se tornou uma exceção. Ele me conquistou de uma forma surpreendente, e a leitura me imergiu desde o início. Raphael Montes é um autor muito FODA, vamos todos admitir isso, ok?

A forma como todos os contos vão e voltam no tempo e também se conectam, formando uma história linear na sua cabeça, é genial. Ah, se todos os livros de contos fossem bons assim...

No fim não houve nenhum que deixou de me surpreender - gostei de todos. Claro que uns mais que outros (o primeiro é sensacional).

Só tenho admiração pelo autor. Por ter conseguido passar tanta coisa, gerar tantos sentimentos e contar histórias bizarras, assustadoras e fenomenais em pouquíssimas páginas. Isso é um dom que poucos têm.

[Paulo Ratz · Rating 5 out of 5]

Minha segunda leitura do Raphael e essa foi CERTEIRA. Eu fiquei impressionado na riqueza da escrita, além dessa edição fantástica, super ilustrada.

São 7 histórias girando em torno de pecados capitais, cada uma mais violenta que a outra, mas que se interliga e você vai ganhando essas peças do quebra cabeça aos poucos pra que dentro da sua cabeça você entenda melhor o vilarejo que é retratado.

Maravilhoso de verdade, com certeza um dos melhores livros nacionais que eu já li.

PS: é um conto, tem 90 páginas! Cuidado galera que compra online e fica esperando um livro grossão e se frusta
PS2: é bem violento também, então cuidado pessoal mais sensível, tem de tudo! Mas achei Jantar Secreto mais violento.

[Steph Mostav · Rating 1 out of 5]

[TW: Racismo, gordofobia, pedofilia, estupro] Livro de setembro do clube, um livro nacional. Estamos escolhendo muito mal, porque esse foi mais um livro péssimo. Quanto à qualidade, Raphael Montes mal chega ao regular. Uma coletânea de contos de terror baseada nos sete pecados capitais é um tema repetitivo demais e depende da originalidade do autor para fugir do mais do mesmo, o que não foi o caso. A escrita não chega a ser tediosa, mas é insípida e mal transmite tensão e medo e, por conta disso, o autor é levado a apelar para saídas fáceis para assustar o leitor de alguma forma. De tanta carnificina sem propósito, a violência a partir de certo ponto deixa de nos chocar e se torna apenas um mar de sangue entediante. Cortázar nos disse que o romance vence por pontos, enquanto o conto por nocaute, mas os finais de Raphael Montes são tão fracos quanto o caminho que nos conduziu até ali e nem ao menos valem a surpresa, porque são absolutamente previsíveis. Até mesmo o recurso da moldura narrativa que abre com o prefácio e fecha com o posfácio é amador demais para ser levado a sério, tentando conquistar o apelo da "narrativa baseada em uma história real". Os personagens em nenhum momento soam convincentes, porque o autor está mais preocupado em nos assustar e enojar com o comportamento desumano deles do que em realmente representar a maldade humana, com todas as suas nuances, através da ficção. A intenção do autor até seria mais ou menos válida, se ele não expusesse ela através de um personagem que representa o diabo (uau, quem iria imaginar?). Não gosto de ser tratada como burra e não precisava que ele explicasse o próprio livro no diálogo final, não quando essa intenção estava explícita desde a epígrafe. Só isso já faria do livro ruim, mas como estamos no mês da desgraça, não parou por aí. Porque Raphael Montes tentou inserir críticas sociais em alguns dos contos (o que é completamente válido em qualquer gênero), mas o fez sem qualquer cuidado ou sensibilidade. O conto a respeito do orgulho é nada além de sádico. Para alguém que procurou reprovar e punir os personagens racistas, Montes se manteve racista mesmo nas descrições do narrador em terceira pessoa e apelou para diversos estereótipos RACISTAS na caracterização de Mobuto e das filhas dele, sempre em um contexto de escravidão e nada além disso. Tão ofensivas são as descrições dos personagens gordos no conto sobre luxúria. E se a intenção dele era enojar as pessoas tratando de pedofilia em um conto sobre o pecado sexual, bem, eu fiquei com vontade de vomitar de tão grotesco, mal escrito e insensível com qualquer vítima de estupro. O personagem do conto sobre a preguiça tem vários sintomas de depressão, como a apatia, desânimo permanente, a sensação de culpa e baixa autoestima, e associá-los a uma pessoa preguiçosa é de uma humilhação desprezível. O que esse livro tem de bom? Nada, ao menos consegui lê-lo em poucas horas e acabar logo com essa desgraça.

[Cláudia Azevedo · Rating 4 out of 5]

Cá está um livro em que o produto final é maior do que a soma das partes. Convence mesmo os que não apreciam muito o género (horror, gótico), como eu. Se é para descer ao inferno, então que seja em grande, com algo bem lúgubre e macabro.
No prefácio, somos apresentados a Elfrida e à classificação dos demónios. Em cada história, que se liga intimamente às outras, um demónio representa um pecado capital de habitantes do Vilarejo, um local martirizado pela guerra, pelo isolamento e pela fome.
Belzebu (gula) - Tive medo das palavras que ia lendo, senti nojo e repulsa. Há coisas que as mães não deviam ler. Felika enlouqueceu! Os pecados de um louco são igualmente castigáveis ou merecem atenuantes? Não neste caso. 4*
Leviathan (inveja) - Desconcertante. Muito bom! Vonda é uma figura a não esquecer. Perdoo a mancha no rosto, representada como um estigma, pelo caráter visual da obra e pelo final inesperado. Ainda assim... 5*
Lúcifer (soberba) - História magnífica! Talvez a melhor de todas as histórias deste livro, a par com Leviathan. A soberba, quando espicaçada, cresce. Helga, afinal, não é melhor do que qualquer um dos seus concidadãos. 5*
Asmodeus (luxúria) - Este não me convenceu totalmente, mistura luxúria com pedofilia. Talvez o pecador não precisasse de ser gordo. Gordo para quê?
O castigo é um clássico. A doença, no caso a lepra, sempre foi vista como um castigo, o que é pena. 3,5*
Belphegor (preguiça) - Um homem preguiçoso e sem escrúpulos, Ivan, faz de tudo para manter a fama de trabalhador incansável, não o sendo de todo. 4*
Mammon (ganância) - Avareza com avareza se paga. Confesso que achei o castigo da velha delicioso... 4*
Satan (ira) - As peças encaixam-se. Anatole sucumbe e conhece quem inspira a matança no Vilarejo. 5*
O prólogo é superiormente bem conseguido. E aquela fotografia no final, a foto da suposta escritora? O diabo está nos pormenores. Que choque!

[Mai · Rating 4 out of 5]

Diabolical

This book punched me in the gut and hasn't let go. It's a brutal, visceral exploration of the darkest corners of humanity, leaving me reeling.

Each story is a descent into madness, featuring diabolical characters you'd want locked away.

The writer doesn't flinch from the grotesque, dissecting sin with disturbing precision. It's shocking, bloody, and utterly compelling.

These aren't tales for the faint of heart, but they're undeniably real, a stark reminder of humanity's capacity for evil.

I'm left disturbed, yet strangely captivated.

This isn't just a book; it's an experience, a chilling glimpse into the abyss that will leave you shaken and enthralled.

[Nessrina Hazem · Rating 4 out of 5]

"لقد رأيت في كثير من الناس في هذه القرية ميلهم إلي ارتكاب الخطيئة، و كأنهم انعكاس لهذا العالم. لقد جمع هذا المكان كل أنواع البشر الأشرار قليلي الحيلة الذين كنت دائمًا أفتخر بهم."

رغم إني لا أميل لاختيار القصص القصيرة إلا إن رافاييل مونتيز غير🔥 بالنسبة لي هو ملك الإثارة و الجريمة. تصل للكاتب مجموعة مذكرات مكتوبة بلغة قديمة ميتة عن حكايات قرية قديمة من أكثر من ٧٠٠٠ سنة غير موجودة علي الخريطة. ترجم الكاتب هذه المذكرات و فزع من كل الشر و الرعب و أعمال الشيطنة داخلها. صورة الشيطان تم تجسيدها في أعمال مختلفة منها مسلسل "ونوس". لكن في قرية الخطايا السبع تسني لي مقابلة شياطين مونتيز جميعًا..الشيطان بمختلف صوره. في مجموعة قصص تدور أحداثها داخل قرية نائية، لكل ساكن من سكانها شيطانه.


"اعلم إنني لم أزرع الخطيئة أو الشر في الناس قط، بل كان موجودًا هناك فعلًا. إني فقط أشجعهم."



عرض الكاتب السبع خطايا و تأثيرها علي سكان القرية في صورة قصص قصيرة متصلة يمكن قرأتها بأي ترتيب. و رغم صغر الرواية إلا ان مونتيز اوصل الفكرة بأسلوبه الساخر. و ختمها بأخر و أشهر صورة من صور الشياطين و هو إبليس، و خطيئته "الغضب". سمي الكاتب فصل إبليس "رجل ذو أسماء عديدة" لأنه محرك باقي الخطايا. و اخر فصل هو مواجهة بين الانسان و إبليس .. فيه يسقط قناع الرجل العجوز الموجود في القرية و يظهر وجه إبليس الحقيقي و احساس الانسان بالخداع و ندمه علي خطيئته و غضبه من إبليس.


"-يمكنني إطلاق النار عليك، أيها الوغد.
-أنا مُخلد يا بني. لا ترتكب مثل هذا الخطأ الفادح."

الترجمة ممتازة و الرسوم مناسبة للفصول. أتمنى أقرا ترجمات جديدة لأعمال مونتيز قريبا🙏

[Sarah Hany · Rating 5 out of 5]

٧ قصص مرعبة وسوداوية بس رعبها مش رعب يخوف هو رعب نفسي أكتر عن خطايا النفس البشرية
الرواية تخلص في قاعدة حرفياً من كتر ما القصص هتشدك وهتلاقي أنهم مترابطين شوية لان الشخصيات كلها عايشة في قرية واحدة
القصص هتبهرك وهتصدمك وهترعبك في نفس الوقت

[Paula Mota · Rating 4 out of 5]

Um conjunto muito bem conseguido e verdadeiramente horrendo de contos interligados. Não aconselhável a estômagos fracos.

[João Barradas · Rating 5 out of 5]

Quando uma pacata aldeia de um recatado país, perdido na Europa de Leste, se vê submersa numa névoa ofuscante de fome, frio e guerra, não será difícil de imaginar que, numa irracional luta bestial pela sobrevivência, os seus habitantes tropecem nos pecados que, quais pedras, calceteiam os caminho da perdição.
São assim relatadas sete histórias sobre determinados habitantes desse lugarejo que poderão ser lidos em qualquer ordem, segundo o autor, embora eu sugira uma: 3.ª, 2.ª, 4.ª, 6.ª, 1.ª, 5.ª e 7.ª. Cada uma delas faz referência a um pecado e ao demónio a ele associado: a gula para Belzebu, a inveja para Leviathan, a vaidade para Lúcifer, a luxúria para Asmodeus, a preguiça para Belphegor, a ganância para Mammon e a ira para Satan.
E, qual conto-de-fadas (com direito a ilustrações e tudo, ainda que perturbantes), cada um deles encerra em si uma moral deturpada: o comer para não ser comido; o matar para cessar a cobiça pelo amor alheio; o inflingir sofrimento e maltrato sordidamente numa luta desmedida entre pigmentações cutâneas e estatutos sociais numa altivez incompreensível; o envenenar através do beijo com a plena convicção que repugnância e prazer caminham lado a lado; o entregar-se à força da gravidade que impele à inanição, da qual advém a escravidão e por sua vez o canibalismo; o escanzelar ou empanturrar o adversário conhecido de uma débil gestão da economia doméstica; o pagar a violência com mais violência.
Ao estilo do filme “Seven”, percebe-se que estas recriações demoníacas são um autêntico embuste pois a malvadez está implantada em todos os seres humanos que, com o devido estrume, enraiza neles uma árvore de sofrimento, da qual se poderá colher podres frutos. Mas, devido ao seu mau estado de conservação, esses frutos não permitem nutrir o ser e a árvore, em simultâneo… um deles terá de se subjugar ao outro.
No momento final, o ser perdido percebe que a cobrança do pecado pode demorar mais ou menos mas é feita… porque a sua redenção é a colocação de um ponto final, metálico e pontiagudo, sobre o assunto. No fundo, se “em terra de cego, quem tem olho é rei”, “no vilarejo de pecadores, quem não peca não se rege pela melhor lei”.

[محمد خالد شريف · Rating 4 out of 5]

تحمل رواية -نعم رواية وليست مجموعة قصصية- "قرية الخطايا السبع" رائحة ولمسة الفيلم الأكثر من رائع "سبعة/سفن"، مع الاختلاف الواضح للشرير في كلا العملين، ففي الفيلم كان الشرير مجرم يريد تطبيق فلسفة ما، أما في الرواية فكان الشرير، دعنا لا نحرق هذا الجزء ولكنه بكل تأكيد مختلف تماماً عن الفيلم.

الرواية تجسد الخطايا السبع الأكثر شهرة، ولكنها بطريقة أكثر ظلامية وهذه لمسة واضحة من الكاتب البرازيلي المجنون "رافاييل مونتيز"، وكل قصة بداخل هذه القرية تجسد واحدة من الخطايا السبع، وبالطبع ستشعر أن هناك من يحاول دفع سكان القرية في ذلك الإتجاه، ولكنك، لو دققت في النظر، لوجدت أنه كل شخص بداخل الحكايات قد وضع أمام اختيار واختبار لإنسانيته، وذلك الخيار هو إجابة على السؤال المعروف طبعاً، هل الشر يولد في الإنسان؟ أم هناك من يوسوس لنا بذلك؟ ومع احتمالية صحة أي إجابة على هذا السؤال، فأعتقد أن اجابته تكمن في قدرة الإنسان على كبح الشرور المولودة بداخله، الشرور الحيوانية الدنيوية، وليس ذلك بالأمر الهين بالطبع، بالإضافة إلى الذي يسعد بزيادة الشرور في العالم، ويُحب أن يرى الإنسان يُمعن في دمويته وقبحه، فيُهيأ لك الظروف المناسبة ويجعلك تشتهي الشرور وبالتالي، تقع في الخطيئة المحرمة.

وعلى الرغم من أنني شاهدت الفيلم، وفهمت الخطايا وطبيعتها، لكن ما أضافه "مونتيز" لروايته شديد الذكاء، فمن البداية وهو يُمهد لحكايته، مذكرات وصلته، عجوز هربت من قريتها، جهد مبذول في الترجمة، مترجم يرتعد من رؤية المذكرات، كل تلك الإضافات وأكثر كان يُمكنه الاستغناء عنها، ولكنها أضافت لروح العمل الكثير، وتجعلك تشعر أنه حقيقي وحدث فعلاً، ناهيك عن قدرته على تشويقك وجعلك تلتهم الأحداث بلا توقف، وحكى لك حكاية مُقسمة على سبع أجزاء من دون ترتيب معين وستجد نفسك في النهاية واعياً للصورة الكاملة للأحداث، بل وأكثر من ذلك قد اندمجت فيها ولمستك سوداويتها، وجنونها.

ختاماً..
كالعادة مونتيز يكتب بجنون ويجعلك تلتهم سطور كتبه، حكاية عن قرية ملعونة بالدم والقتل والخطايا، وتجسيد لمواجهة الإنسان ضد الشيطان. قرأت لمونتيز أربع أعمال، وبكل تأكيد أصبح من كُتابي المُفضلين الذي سأحرص على قراءة جميع أعماله.
بكل تأكيد يُنصح بها.
3.5/5

[Osama Ebrahem · Rating 2 out of 5]

قصص قصيرة جدا عن قرية ما قضى عليها الزمن بسبب خطايا اهلها ، تمام حلو اوي جو الخطايا السبع المميتة والشياطين دا..
التسلية موجودة؟ اه
، القصص مقرفة بس ما علينا خلينا نشوف هيبهرنا ازاي فالنهاية ، بس متجيش تحط حبكة غير منطقية تماما في اخر صفحتين علشان تبين انك الكاتب الجامد اللي مافيش منه.

[Shirlei · Rating 4 out of 5]

So, I've read "O vilarejo" by Raphael Montes...

I have never lost my sleep because of a book before this one. I've read horror, thriller, romance and a lot of different kinds of books and I always could sleep peacefully after that. Sometimes I would go to bed, thinking and making comparisons with other books or other things that I saw but, eventually, the sleep would come... But NOT this! No, sire! I couldn't sleep a wink after reading it!

It's a short book with seven short horror tales about a village in the middle of the European East where a lot of coincidences make the people believe they're cursed.
Each tale is linked to a different demon or representation of the evil or a sin.

What made me lose sleep were not the tales but the evil that "lurks in the heart of men", I was terrified of the reasons that incite the people to do the things described in the tales. It was too much!

You notice that I tried very hard to not give you spoilers! So, this is all I can say to you.
The edition is an excellent one, the illustrations, by Marcelo Damm, are gruesome but, at the same time, beautiful. It has a nice layout and yellowish pages, although some, at the beginning of the tales, are black.

If you like horror stories, this is one you HAVE to read!

See you... Blessed Be!...

P.S.: This is a Brazilian book, no plans of translation to English.

[Manar · Rating 2 out of 5]

في ساوند كده سمعاه اوي دلوقتي "انت مش فاهم حاجه انت مش فاهم حاجة في اي حاجه" 😂😂😂😂
يعني بدأت وخلصت ومش واصلة لحاجه برضو؟
القصص حلوة وبدأت حلو تمام ، مش عارفه ايه اللي حصل بعد كده !!

وكمان في فيلم قديم اوي اسمه seven شوفته زمان كان عن الخطايا السبع برضو ، بس كان منظم وفي حبكة وقاتل واحد بيدور عليه المحقق والقاتل ده كان بيقتل أصحاب الخطايا السبع المعروفة
إنما هنا القصص حسيت انها مفككة كده ومافهمتش هو الشيطان اللي خلاهم كده ولا في قاتل حقيقي مش عارفينه ولا ايييه بصراحة مش مبسوطة لأ :")
13/11/2024

[Aya Khairy · Rating 1 out of 5]

دي مش مراجعة لرواية قرأتها - ومكملتهاش - لكن مجرد نقل للتجربة لأن التجربة دي بالنسبة لي هي بدون مبالغة أسوأ تجربة قرائية على الإطلاق على مدار كل قراءاتي بل ويمكن من أسوأ التجارب الحياتية عامة، ليه؟ لأن لأول مرة بحياتي أتأثر سلبياً بكتاب بالمنظر المُفجع دة اللي أدهشني وصدمني شخصياً، وهنا أقصد التأثير المؤذي صحياً ونفسياً، ودة اللي خلاني سجلتها هنا بعد ما وقفت قرائتها رغم قراءة حوالي 60% منها وبرضه رغم حجمها الصغير، لكن حاولت ومقدرتش بكل الطرق أجبر نفسي أكتر من كدة على إكمالها، وكان لِما سببته ليا الرواية دور كبير في إني أتركها تماماً وأتمنى نسيانها بكافة الطرق، مش بلوك قرائي ومش خيبة أمل ومش سقف توقعات انهار ولا كل دة.. دي كلها حاجات عادية، الرواية "أمرضتني" حرفياً وسدت نفسي عن كل شئ!

بدايةً الرواية مش بوليسية أو غموض وإثارة أو رعب وشياطين زي ما كنت فاكرة ومش نفسية ومش ماورائيات، بل ومش رواية أصلاً! هي حاجة كدة مبتورة وصفها الوحيد والأكثر إنصافاً ودقّة هو تجسيد التقزز والاشمئزاز والقرف والغثيان.. وبالمعاني الحرفية للكلمات مش مجازاً، أبشع مستوى صادفني حتى الآن من المشاهد المقرفة - مش المرعبة ولا المخيفة ولا حتى الدموية - ولكن المُقززة بجرعة مُفرطة ومبالغ فيها من كل شئ تعافَه النفس وترفضه الفطرة ويرفضه الحس السويّ ويرفضه العقل والمنطق والخيال كمان، وبالتأكيد أي شخص يتأثر رغماً عنه أو تركيبته العصبية اللي بترتبط - طبيعياً - بالأجهزة المختلفة في الجسم وبالحواس، أو أي شخص بيتقرف عامة بديهي إنه هيتإذي غصب عنه منها، ودة اللي حصل معايا لكن بدرجة كبيرة جداً وأدى لنتائج كارثية صحية أولاً ونفسية بالتبعية، و3 أيام من المعاناة المتواصلة اللي تفاقمت لمستويات لم أكن أتخيلها وخلت الحالة - اللي هي أساساً ربنا يعلم بيها - تسوء بمراحل، طيب إحنا بنقرأ للاستمتاع ولنسيان التعب مش لزيادة التعب والمعاناة!

ثانياً - وهو الجانب الأهم واللي مش هينفع أتجاهله - البناء الأدبي للرواية مش بس ضعيف لأ هو موجود أساساً، مفيش وصف كافي، مفيش بناء شخصيات، مفيش أحداث وسرد كفاية، مفيش تسلسل، مفيش دوافع، مفيش أي حاجة.. المشاهد أو الجرائم أو الجنون اللي بيرتكبه الشخصيات واللي الكاتب مأسهبش في وصف أي شئ غير هذه المشاهد المقززة، مشوفتلهاش أي تبرير أدبي أو دوافع مشروحة أو مرسومة صح عشان عالأقل أقتنع بيها أو يمهد لي، حتى القصص اللي قال فيها الدافع - ككلمة فقط من أنواع الخطايا السبع - مكانش فيه أي حكي أو بناء عشان يقنعني بالدافع دة إنه يأدي للنتائج البشعة دي، وحاجات كلها خارج المنطق بقى حدّث ولا حرج، أي حاجة مقرفة تملأ الصفحات والقارئ يقتنع ولا يخبط دماغه في الحيط ملناش دعوة ميقرفناش، طب والله ما حد مقرف غيرك يا أستاذ مونتيز وبكلمك بالأمانة يعني.

قرأنا كتير روايات جريمة وروايات رعب وروايات خيالية، والأهم قرأنا روايات قاسية وثقيلة وروايات فيها مشاهد دموية صعبة ولكن كان في منطق وإطار وتوظيف مفهوم وفيه احترام للقارئ، على سبيل المثال لا الحصر روايات زي "لا جديد على الجبهة الغربية" أو "نصف شمس صفراء" أو "عداء الطائرة الورقية" أو"فتاة من الشرق" وكلها روايات واقعية، وكثير من روايات الأدب اللاتيني سواء واقعي أو خيالي - وغيرهم - كلهم فيهم مشاهد قاسية جداً لكن مفهومة، ونضع ألف خط تحت كلمة مشاهد قاسية مش مُقرفة، مش مجرد حشر وخلاص وبشكل مقزز أوڤر.. ويا ريت على رواية تستاهل أدبياً حتى، كل دة في الحقيقة خلاني أعتقد إن الكاتب شخصياً هو اللي مريض نفسي ليس إلا، خاصة لما قرأت عن أعمال أخرى ليه من تجارب مختلفة، ومش فاهمة التقييمات العالية لرواية زي دي بناء على إيه بس سبحان الله هي أذواق، طب أنا أعرف تصنيف روايات معينة يقولك مثلاً تنويه: ليست لأصحاب القلوب الضعيفة، إنما الرواية دي مش كدة، هي مفهاش خوف أو رعب أصلاً، الرواية دي جرعة قرف وتقزز مُركزة معتقدش كتير هيصمدوا أمامها حتى لو التأثر السلبي بيها كان بنسب مختلفة، وباين كدة إن الرواية هي اللي ملعونة مش القرية، عالأقل بالنسبة لتجربتي.

أخيراً وهي نقطة تخص دار النشر اللي رغم أسعارها المش قليلة، والدعاية الرهيبة والشعبية الكبيرة والانتشار ماشاء الله، ورغم عدم التزامهم بتسعيرات محددة خلال معرض الكتاب وزيادتهم لسعر نفس الكتاب أكتر من مرة خلال أيام المعرض وبفرق كبير - ودة عن تجربة شخصية والله - لكن للأسف أنا مصادفتش منها بناء على تجاربي روا��ات حتى الآن على مستوى جيد فعلاً وعجبتني غير مثلاً "سمّيته كرافتة" وهي تعتبر الأفضل، تليها رواية "يوماً ما.. الآن" والاتنين بالمناسبة مش بوليسي ولا جريمة، غير كدة فبكل أمانة كل تجربة أسوأ من سابقتها سواء الرواية نفسها تكون سيئة ومستواها رخيص وفارغ أو الترجمة وحشة أو النص الكامل فيه حاجات ناقصة وعيوب.. إلخ، وكله في النهاية بيأدي إن التجربة الكُلية بتكون مخيبة للآمال، ومبشوفش مجهود مبذول زي اللي بشوفه في روايات من دور نشر تانية ومصرية برضه، من هوامش وتقديمات وملاحق شرح لمعلومات وأماكن وخلافه.. فعلاً في دور نشر تقرأ إصداراتها تحس إنها بتحترم العمل وبتحترم الكاتب وبتحترم القارئ وبتخرّج إصدارات متكاملة تُرفع لها القبعة حتى لو الرواية نفسها معجبتكش للدرجة لكن عالأقل بتلاقي مجهودات تُحترم، وفي دور نشر تانية مبتحترمش غير شئ واحد بس.. المبلغ اللي هييجي من بيع الروايات والكتب، ومش مهم أي حاجة تانية.

النجمة الوحيدة دي مش للرواية لكن لبسمة رفيقة القراءة اللي خاضت معايا المأساة دي.

لم تتم - 15 أغسطس 2024
توثيق لأسوأ تجربة قرائية في العام وفي كل الأعوام وأسوأ تأثير سلبي لكتاب على الإطلاق

[Saif ⚯ ͛ · Rating 4 out of 5]

4.5 ⭐

الكاتب مريض نفسي.

[Carla · Rating 4 out of 5]

Apanhada desprevenida pela qualidade deste livro, resta-me apenas prevenir os leitores mais impressionáveis para os horrores nele contidos. Nada fáceis de "digerir".

(Chegar à última página deste livro já depois das 3 da manhã, deixou-me acordada quase até amanhecer...)

[Fellipe Moscardini · Rating 1 out of 5]

Apesar de ter gostado bastante de "Dias Perfeitos " sinto que o mais novo livro de Raphael Montes não passa de uma terrível decepção.
"O Vilarejo" possui uma estrutura narrativa interessante que poderia ter tido potencial mas que é desperdiçada em uma narrativa cheia de clichês. Não há desenvolvimento de personagens e em nenhum momento me importei com o que iria acontecer com eles. Me parece que Montes só se importou em matá-los das formas mais grotescas e violentas (típicas de uma versão trash de "Jogos Mortais) com a justificativa juvenil de que há uma força maléfica em cada habitante do vilarejo.
Repito, esse livro possui potencial e poderia ter sido muitíssimo melhor se tivesse sido desenvolvido de uma forma mais madura e com um escrita melhor. Muitas vezes parecia estar lendo um livro escrito por um adolescente fascinado por histórias de terror que teve uma boa ideia e a escreveu as pressas.
A edição do livro é interessante com algumas gravuras e vestígios de "sangue" espalhados pelas páginas, porém esses adendos não salvam o livro de ser um dos piores que li nesse ano.

Nota: 1,5/5 estrelas

[Karim Mattar · Rating 4 out of 5]

"اعلم إنني لم أزرع الخطيئة أو الشر في الناس قط، بل كان موجودًا هناك فعلًا. إني فقط أشجعهم"

مجموعة قصصية عبارة عن مذكرات تصل للكاتب رافاييل مونتيز كل قصة بطلها شيطان مسؤول عن خطيئة من الخطايا السبع:

الشهوة.. الشراهة.. الطمع.. الكسل.. الغضب.. الحسد...الكبر

أسلوب الكاتب اكتر من رائع والترجمة كانت ممتازة

واظن إني هبدأ اقرأ باقي اعمال رافاييل مونتيز في أقرب وقت

[Alma · Rating 5 out of 5]

"Coisas estranhas estão acontecendo."

[peeeedro · Rating 4 out of 5]

IRMÃO
?

[Shaimaa شيماء · Rating 1 out of 5]

مجموعة من المشاهد البشعة المقززة..

[ولاء شكري · Rating 5 out of 5]

الخطايا السبع هى:
الشهوة، الشراهة، الغضب، الكسل، الحسد، الكبر، و الطمع.

》رواية مثيرة ❤

[Basma Omar · Rating 1 out of 5]

لا انصح بها
لا انصح بها
لا انصح بها

مكنتش عايزة اكتب ريفيو لانها لا تستحق حتى اني اكتب كلمك عنها ! لكن النجمة دي لرفيقة القراية آية
انا اعرف انواع الرعب كله واعرف الرعب النفسي تمام ، لكن اول مرة اشوف رعب بيستهدف الجهاز الهضمي ! لان المكتوب يقلب المعدة فقط لا يمت للقصة باي شيء ! لا بداية ولا نهاية ولا حوار ولا شخصيات ولا دوافع ولا مببرات ولا وفيه قصة ولا رواية اصلا !

[Rita · Rating 3 out of 5]

Gostei da forma como os contos foram interligados e do toque final. De resto achei tudo muito superficial, e as personagens....péssimas.

[Maria Lavrador · Rating 3 out of 5]

Não sou muito fã de contos mas resolvi dar oportunidade a este livro, por ser pequeno. 7 contos de terror gore sobre os 7 pecados mortais. Não achei nada de especial...

[Caroline Freitas · Rating 5 out of 5]

Há um clima de suspense e terror durante todo o livro.
Achei muito legal a forma como, aos poucos, os contos vão se conectando e formando uma história sobre o vilarejo e as pessoas que vivem nesse lugar.

[Marta Silva · Rating 4 out of 5]

Um livro que tem tanto de surpreendente como de horripilante.

[Ricardo Santos · Rating 2 out of 5]

O problema não é o número de páginas. Livros curtos podem se revelar uma leitura intensa, carregada de emoções e sabedoria. Raphael Montes sabe escrever, isso é inegável. Cheguei ao final do livro porque o texto se mostrou ritmado e elegante. Mas em O Vilarejo falta algo essencial: pegada. Qualidade que um autor consegue transmitir em um texto depois de muita leitura, muitos anos escrevendo e muita experiência pessoal. Claro que há autores jovens que já mostram bastante maturidade técnica, temática, filosófica. São desses mistérios da vida. Infelizmente, não é o caso de Montes. Com certeza, a técnica ele já domina. A ideia do livro é boa, com contos de terror formando um todo. A coesão é interessante. Os detalhes foram bem pensados. Mas o autor fica devendo em outro fator importantíssimo: o subtexto, a entrelinha, a motivação do seu livro existir. As ações, pensamentos e falas dos personagens refletem o lugar comum da gente pecadora que merece ser punida. A vida não é assim. O mal puro. A impunidade é mais assustadora do que a punição. A intenção do autor é válida. Refletir sobre o tema da maldade, a partir da atrocidade que cada personagem comete. O problema é que não há sutilezas. Eu gosto do gore. Mas neste contexto, mostrou-se excessivo. Além da conta. O horror acaba ficando tão pálido quanto os personagens desinteressantes. As páginas finais mostram alguma força e o desfecho é engenhoso, mas já é tarde para o leitor se empolgar.

[Letícia Cabral · Rating 2 out of 5]

2,5⭐
Vocês já leram um autor que só quer te chocar? Ele não tem uma mensagem ou uma reflexão pra deixar pro leitor, quer apenas que você se sinta assombrado, enojado e outros particípios similares? Pois pronto, esse é Raphael Montes em O Vilarejo.

O livro em si não tem outro objetivo que não causar emoções cruas e intensas no leitor. Não é muito meu estilo, tanto que eu abandonei esse livro por um ano até tentar de novo até o fim, mas é bem feito.

Aspectos positivos: o contexto criado para o livro foi muito criativo. A narrativa do autor ser, na verdade, tradutor de um manuscrito em russo antigo foi uma sacada bem legal e inovadora, eu gostei muito disso.
A escrita é sensacional.

Aspectos negativos: gatilhos muito desnecessários como pedofilia e violência racista.
Esses são os pontos que o autor escolheu usar apenas pra causar algum tipo de reação no leitor, é totalmente gratuito, não há um porquê. É algo típico da escrita de um homem cishet branco. Me desagradou demais a utilização desses recursos narrativos e por isso minha nota é baixa.

Ainda estou curiosa pra saber se todos os livros dele são assim ou se é o caso apenas deste.

Segue lista de conteúdo para se atentar antes de ler o livro: descrições gráficas de violência física; canibalismo; pedofilia; abuso físico e sexual e racismo. Se isso é gatilho pra você ou se você é alguém sensível, não leia.

[Ana Carolina Maciel · Rating 4 out of 5]

Um livro bastante coeso com um ambiente muito arrepiante. A forma como os eventos foram contados levaram-me mesmo a imaginar o tal vilarejo e os seus moradores como reais e é assim que, perturbadores, permanecem na minha mente.

Gostei muito das histórias e da forma como acabavam por se interligar, acho apenas que a justificação final poderia ter sido um pouco menos previsível e mais elaborada!