Ο κηπουρός και η αδέσποτη γάτα, ο Αμούρ και η Σουίτι, ο καουμπόι και η Φράου, η γυναίκα με το πι και ο άντρας με το γιώτα, το ξωτικό του δάσους κι ο ασπρομάλλης με τα άφιλτρα, ο μπαρμπέρης, το τζιτζίκι και η ζωγράφος, ο ερωτευμένος κύριος καθηγητής, το νυχτοπούλι κι ο μαχαιροβγάλτης, η αδελφή με την ηπειρώτικη προφορά, το αηδονάκι με το ρουμάνικο τραγούδι και ο ηλικιωμένος με τους καταρράκτες, το χλομό πρόσωπο, ο μετανάστης από το Μπαγκλαντές. Κι ένας αόρατος βιολιστής. Μπόνους τρακ ο νεκροθάφτης Σοπενχάουερ, που συνοδεύει τον υπέργηρο ναζί στην τελευταία του κατοικία. Ένας ανομοιογενής θίασος από αφανείς ήρωες συμβιώνει στο δυστοπικό οικοσύστημα της ασθένειας και του τραύματος, συντροφιά με αδέσποτα ζώα, χρυσόψαρα, πεταλούδες, πουλιά, γάντια που χειρονομούν, ασανσέρ μαλωμένα με κάδους, καρέκλες που θέλουν να δραπετεύσουν. Όψεις της προσωπικής ιστορίας του καθενός αποκαλύπτονται μέσα από τη σχέση με τον άλλο, σε αλλεπάλληλα ντουέτα, συνθέτοντας ένα ασπρόμαυρο μουσικό παραμύθι με στοιχεία μαγικού ρεαλισμού, όπου το κακό δεν μπορεί παρά να ηττηθεί. Ένα βιβλίο για την πάλη του ανθρώπου ενάντια στο θάνατο, αλλά και στην «πολιτική» ενσάρκωση του θανάτου, το φασισμό.
Η Πέλα Σουλτάτου γεννήθηκε στην Κρήτη και ζει στην Αθήνα με τα δυο παιδιά της. Είναι διδάκτωρ Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Εργάζεται στη Δημόσια Διοίκηση και διδάσκει στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Έχει ασχοληθεί με την πεζογραφία για ενήλικες και παιδιά.
Μοιάζει να μην έχει πλοκή, όπως την γνωρίζουμε στα συνηθισμένα μυθιστορήματα. Είναι πολύ διαφορετικό. Ωστόσο, ο τρόπος που περιγράφει τους ανθρώπους και τα πάθη τους είναι μοναδικός. Έχει έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο γραφής, τόσο γλαφυρό που ζωντανεύει εικόνα και συναισθήματα μαζί. Δεν φοβάται τις λέξεις. Νομίζω ότι το συγκεκριμένο δεν το διάβασα μονάχα, αλλά το μελέτησα, καθώς θαυμάζω τον τρόπο που βλέπει τους ανθρώπους πίσω από το γεγονός.
Οι ιστορίες και τα πρόσωπα του Ανκόρ, μου θυμίζουν έντονα σκυταλοδρομία. Από το ένα χέρι στο άλλο, η μία ιστορία να διαδέχεται την άλλη και τα πρόσωπα να εναλλάσσονται. Κοινός παρονομαστής η ζωντανή εικόνα της ελληνικής κοινωνίας που δημιουργείται με το ιδιαίτερο ύφος της γραφής. Οι πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις της Ελλάδας κοντράρονται απολαυστικά με τον αγώνα των ανθρώπων απέναντι στην επιβίωση ή τον θάνατο. Και κάπου εκεί ανάμεσα, ένα σάπιο κομμάτι της κοινωνίας σε ρόλο κριτή και τιμωρού. Όλα αυτά μαζί συνθέτουν ένα απολαυστικό βιβλίο που δεν του φαίνεται από την αρχή, αλλά σε κερδίζει χωρίς καν να το καταλάβεις.
Μια εικόνα της ελληνικής κοινωνίας όπως την ξέρουμε και έχουμε μεγαλώσει σε αυτήν. Μου άρεσε πως θίγεται ο σύγχρονος φασισμός στην Ελλάδα και το αλά "Ταραντίνο" τέλος των φασιστών. Είναι ενδιαφέρων κ ο τρόπος που προσεγγίζεται ο χώρος της υγείας, (μιας που κι εγώ έχω υπάρξει σε αυτόν), το βρήκα αντιπροσωπευτικό.
Αναμένουμε για καλύτερα ακόμα έργα στο μέλλον. #supportgreekauthors