Vie de Beethoven

by Romain Rolland

Romain Rolland, prix Nobel de littérature de 1915, a écrit une biographie de Ludwig Van Beethoven.
Lui-même passionné par l'art et la musique, il retrace la vie du compositeur en publiant également une partie de sa correspondance et plusieurs citations.

Genres: Biography, Music, Nonfiction, Nobel Prize, Audiobook, Literature, History

76 pages, Kindle Edition

First published January 1, 1903

About the author

Varied works of French writer Romain Rolland include Jean Christophe (1904-1912), a series of satirical novels; he won the Nobel Prize of 1915 for literature.

The committee awarded him "as a tribute to the lofty idealism of his literary production and to the sympathy and love of truth with which he has described different types of human beings."

https://en.wikipedia.org/wiki/Romain_...

Reviews

[Katya]

«Ele tinha um belo sorriso», dizia Moscheles, e, durante uma conversa, um ar muito amável e encorajador. Em contrapartida, o riso era desagradável, violento e contraído, além de ser breve - o riso de um homem que não está acostumado à alegria.

Arrisco dizer que quando Bernard Rose escreveu o guião de Immortal Beloved este livro lhe ecoava na mente. Os pontos em comum são mais do que muitos e isso revela a importância que esta biografia crítica de Romain Rolland tem quando se fala de Beethoven, sobretudo porque esta obra cumpre exatamente aquilo a que se propõe: procura explicar a obra do compositor à luz da sua vida (e vice-versa) - o que cumpre muito bem, apesar de seguir determinada ordem de ideias em função de objetivos que ultrapassam o cariz biográfico do texto:

Beethoven era uma força da natureza, e era um espectáculo de uma grandeza homérica assistir a esse combate de uma potência elementar contra o resto da natureza.

Por outro lado, esta biografia acaba por ser tanto sobre Romain Rolland como sobre Beethoven já que é a paixão de um que nos traz a vida do outro - Rolland era crítico e professor de arte e música, e um ferveroso defensor de um humanismo de cariz internacional, o que justifica não só a escolha de Beethoven como um ídolo (a sua ideologia estava muito próxima daquela que o biógrafo defendia), mas também a abordagem holística que dele e da sua obra faz.

Caro Beethoven! Muitos elogiaram a sua grandeza artística, mas ele é bem mais do que o primeiro dos músicos. Ele é a força mais heróica da arte moderna. É o maior e o melhor amigo dos que sofrem e que lutam. Quando estamos tristes pelas misérias do mundo, ele é aquele que vem ter connosco, tal como se ia sentar ao piano de uma mãe de luto, e, sem uma palavra, consolava a que chorava, com o canto do seu lamento resignado. E quando somos vencidos pelo cansaço do eterno combate inutilmente travado contra a mediocridade dos vícios e das virtudes, é um bem inefável ganhar forças neste oceano de vontade e de fé.

A vida do compositor é subejamente conhecida: uma infância martirizada, uma saúde debilitada, inúmeros desgostos pessoais (amorosos e familiares), a falta de reconhecimento efetivo - Beethoven sempre foi largamente admirado como génio musical, mas igualmente esquecido como homem - e uma morte anónima. Um pouco por isso, talvez, Romain Rolland se atém de seguir a estrutura habitual nas biografias, acabando por criar uma compilação crítica de fontes primárias, mais ou menos fiáveis, - textos avulsos e cartas pela mão de Beethoven e aqueles que lhe foram mais próximos - procurando, ao invés de retratar a vida terrena do compositor, biografar o seu génio profundamente humanista:

Divindade, penetras lá do alto no íntimo do meu coração, conhece-lo, sabes que o amor dos homens e o desejo de fazer o bem habitam nele! Oh, homens, se lerem um dia isto, pensem que foram injustos comigo; e que o infeliz se consola ao encontrar um infeliz como ele que, apesar de todos os obstáculos da natureza, tudo fez o que estava em seu poder para ser admitido na categoria dos artistas e dos homens de elite.

Sendo Romain Rolland um académico, o livro acaba enriquecido por inúmeras referências para prosseguir na leitura acerca da vida e obra do compositor de Bona - e isso é um fator de peso aqui. Não se podendo descolar o caráter ideológico do teor biográfico, ainda assim, é uma obra que vale a pena ler - desde que não seja a única - sobre um dos maiores vultos da música e da história da humanidade.

«Quero agarrar o destino com todas as forças. Ele não conseguirá dobrar-me totalmente. Oh! É tão belo viver a vida mil vezes!»

[Catherine Vamianaki · Rating 5 out of 5]

I loved reading this book.

[Seyed Mohammad Reza Mahdavi · Rating 3 out of 5]

زندگی بتهوون
رومن رولان
ترجمه ی فرهاد غبرائی
انتشارات نیلوفر
تعداد صفحات : 112

[Farzan · Rating 5 out of 5]

زمانی بود که اول دبیرستان بودم و سعی داشتد مرا با موسیقی کلاسیک آشنا کنند و بارها نام بتهون را شنیده بودم یک روز پدرم این کتاب را برای من آورد و من گوشه ای گذاشتم و نخواندم و شاید دو سه ماه بعد اتفاقی شروع کردم به خواندن و این شروعی برای من بود که با این موسیقیدان بزرگ آشنا شوم ودریابم که موسیقی برای من دنیایی است که از بودن در آن بیشترین لذت را می برم.دنیایی که فقط از آن من است و هرآنگونه که میخواهم می سازمش و تنهایی مرا پر میکند .در طول اینهمه سال شاید این کتاب را بارها خواندم و دفعات زیادی نیز به عنوان مرجع تنصیفات بتهوون استفاده کردم و کاش از این کتاب تعداد زیادی داشتم تا به دوستان هدیه می دادم تا با دنیای تنهایی این موسیقیدان بزرگ آشنا شوند.

[حسام آبنوس · Rating 4 out of 5]

رنج‌نامه

من از نویسنده کتاب (رومن رولان) تا پیش از این اثر کاری نخوانده بودم. و برایم آنچه اهمیت داشت بتهوون بود. ولی نویسنده تلاش کرده بود شمایلی هرچند دور و نامفهوم (به سبب فاصله تاریخی که با بتهوون داریم) ارائه کند. اثری که تصاویری جذاب و گاهی نامفهوم برابرمان نمایش می‌دهد. برایم بتهوون مهم بود که خب تماشایش کردم ولی نمی‌دانم چقدر این کتاب توانست در من اثر بگذارد، چون تصوری نداشتم و بعد از آن هم خطوط مبهمی از بتهوون را در ذهنم باقی گذاشت.
رنج جان‌مایه زندگی بتهوون بوده که باید گفت جان‌مایه کتاب نیز هست و نویسنده با هدف نمایش این رنج سراغ شخصیت بتهوون رفته، آنچه برایم جالب بود تاثیر عشق در زندگی افراد است که به خوبی در خلق هنری بتهوون پیدا بود و در یک نشست کوتاه می‌شود خواند.

[Jorge · Rating 4 out of 5]

He tenido la suerte de leer varios grandes libros acerca de la vida de una de las almas por las que más siento admiración y que más me hacen sentir grandes cosas. Esta "Vida de Beethoven" de Romain Rolland es una pequeña gran joya tratada con toda la pasión y admiración que el escritor sintió por el músico. Además no todos los día te encuentras a un escritor de los tamaños de Romain Rolland consagrando una obra al venerado músico alemán.

El estilo del escritor francés se caracteriza por su elevado idealismo, la búsqueda de la verdad, así como por su amor a la humanidad y su prosa es sencilla, se deja leer con facilidad y esta obra no es la excepción. Los invito a acercarse a este maravilloso autor tan dejado del favor de los lectores.

[Jorge]

He tenido la suerte de leer varios grandes libros acerca de la vida de una de las almas por las que más siento admiración y que más me hacen sentir grandes cosas. Esta "Vida de Beethoven" de Romain Rolland es una pequeña gran joya tratada con toda la pasión y admiración que el escritor sintió por el músico. Además no todos los día te encuentras a un escritor de los tamaños de Romain Rolland consagrando una obra al venerado músico alemán.

El estilo del escritor francés se caracteriza por su elevado idealismo, la búsqueda de la verdad, así como por su amor a la humanidad y su prosa es sencilla, se deja leer con facilidad y esta obra no es la excepción. Los invito a acercarse a este maravilloso autor tan dejado del favor de los lectores.

[Amir · Rating 4 out of 5]

رنج و درد هست که انگار میتونه انسان رو تبدیل به نابغه کنه... بهتر بود اسم این کتاب رو میذاشتن مصایب بتهوون... دیوونه کنندس

[Farin · Rating 4 out of 5]

و سوال همیشگی که" آیا بدبختی و مصایب سرنوشت نوابغ است یا خود آن سیه روزی‌ است که نبوغ را باعث میشود؟!"
هر چه که هست قلبم فشرده شد ، همانقدر که برای نقاش نابغه،ونسان ونگوگ .
نه! چیزی بیش از فشرده شدن قلب! نمیدانم چه اصطلاحی درخور است.
بدنم یخ کرده، بغض دارم و پر از تحسین‌ام.
کتاب رو صوتی گوش دادم ولی باید در لیست کتاب‌هایی بذارم که باید بخرم تا توی کتابخونه‌ام داشته باشم و با نگاه بهش قلبم مرتعش شود.

[吕不理 · Rating 4 out of 5]

一生渴望爱与欢乐却没能得到过 再听贝九怎么能不哭哭呢？

想到他耳聋后的痛苦与羞于见人 那么多作品写于听不见之后 听到美妙音乐的方法是使他们在内心歌唱

越想越觉得Alfred Brendel好 呜呜

[مجید اسطیری · Rating 5 out of 5]

ظاهرا نسخه اصلی کتاب دیگر پیدا نمیشود و امیرکبیر هم تمایلی به بازنشر کردن آن ندارد. بنابراین فعلا باید به همین نسخه کوتاه شده که کمتر به آثار و بیشتر به زندگی بتهوون میپردازد کفایت کرد.
بر خلاف روایتی که دو فیلم Immortal Beloved و Copying Beethoven از شخصیت او ارائه میدهند، او به گواهی رومن رولان شخصیتی به شدت محجوب و مبادی آداب بوده است. به دور از عشرت طلبی و بسیار پرهیزگار در حدی که وقتی اشراف وین در اواخر عمر بتهوون میخواهند او را از مهاجرت به لندن منصرف کنند در نامه ای ضمن ستایش از هنر او به طور مبالغه آمیزی تقوای او را می ستایند
دو فیلمی که اسم آوردم بتهوون را در حال استفاده از دو نوع ابزار مختلف برای کمک به شنوایی اش نشان میدهند. رومن رولان ذکر میکند که یک تکنسین اهل وین ابزارهای مختلفی برای تقویت صدای ورودی به گوش طراحی کرده بود که هنوز هم در موزه بتهوون باقی مانده اند. علت عدم تطابق تصویرسازی دو فیلم احتمالا از اینجا ناشی میشود
به هر حال نکته عمیقا دردناک سرگذشت بتهوون این است که نه تنها او در زمان نخستین اجرای سمفونی نهم تقریبا کر بوده، بلکه مشکلات شنوایی او سالهای سال، تقریبا هنگام خلق همه آثار مشهورش مثل سونات مون لایت و پاتتیک و سمفونی های سوم به بعد، او را آزار میداده و خیلی خیلی روی روحیه حساس او تاثیر مخربی داشته. ببینید چقدر عاجزانه درددل میکند:

"برایم مقدور نبود که ��ه مردم بگویم بلندتر صحبت کنید، فریاد بزنید! من کر هستم! آه که هرگز نمی‌توانم این ضعف خود را فاش کنم. ظاهراً بدبختی من مرا نمی‌شناسد و به همین جهت مرا بیشتر آزار می‌دهد. تنها، کاملا تنها مانده‌ام. جرأت ن��ارم جز برای احتیاجات ضروری به میان مردم بیایم. اکنون شش ماه است به اجبار در ییلاق هستم. در اجتماع چقدر خود را حقیر می‌دیدم. هنر، تنها هنر مرا حفظ کرد!"

چه رازی در سمفونی نهم نهفته است؟

ملودی اصلی موومان چهارم سمفونی نهم که بی نهایت مشهور است معمولا به عنوان نخستین جمله موسیقی به کسی که میخواهد پیانو یاد بگیرد آموخته میشود. این بیش از این که ادای احترامی به بتهوون باشد به دلیل نهایت سادگی این ملودی است. تنها با یک دست و بدون جابجا کردن دست روی کلاویه‌ها میتوان دو جمله اول این ام را نواخت.
اما چرا بتهوون در اوج کمال به این سادگی کودکانه روی می آورد؟ به خاطر مشکلات شنوایی اش؟ شاید، اما موومان های دیگر سمفونی نهم از پیچیدگی شایان توجهی برخوردارند. به خاطر موضوع این موومان سمفونی کُرال که "سرود شادمانی" است و چه چیزی شادمانه تر از کودکی؟ این دلیل بهتری است! اما بهترین دلیل به نظرم روی آوردن به "سادگی" به عنوان قاعده هنر متعالی است. هنر متعالی در نهایت سادگی، شگفتی برانگیز است و این خصوصیت همه شاهکارها است که "عام فهم و خاص پسند" هستند.

مارسل پروست در بخش دوم جلد نخست رمان در جستجوی زمان از دست رفته علاقه مردمان متظاهر به هنردوستی در محافل خصوصی را به ظرافت مورد ریشخند قرار میدهد. زن متظاهری که فهم چندانی از هنر ندارد ابراز میکند که با شنیدن سمفونی نهم از هوش میرود.

خب ریویو این جا تمام شد و بقیه ش مرور خاطرات خودم با شاهکارهای بتههون است و میتوانید نخواند.

آن زمان که سی دی، نوارهای کاست را از دور به در نکرده بود کاست سمفونی نهم را از لاله زار خریدم و چه حال و هوایی داشتم. بعدها فیلم اجرای سمفونی پنجم به رهبری فون کاریان را از بیرجند خریدم و یادش به خیر توی خوابگاه فقط یک بار با کامپیوتر توی کتابخانه دیدمش و یک بار هم توی اتاق رفقایی که تلویزیون داشتند. دوره کارشناسی چند شب متوالی اردیبهشت که ماه بدر کامل بود وقتی هم اتاقی ها میخوابیدند سونات مون لایت را گوش میدادم. یک بار که هم اتاقی ام پارت سوم را شنید گفت شبیه آهنگ های روی فیلم های کمدی است! با خودم گفتم چرا متوجه این همه هیجان و شکوه نمیشود. تابستان که آمدم خانه دست به کار شدم و قبل از این که هیچ ریمیکسی از این قطعه شنیده باشم خودم یک ریتم تکنو سرهم کردم و با عرق جبین و کد یمین با میزان های قطعه سینک کردم و اولین ریمیکس از پارت سوم سونات مون لایت را برای خودم ساختم.
بیایم جلوتر... شبهای پادگان باز مون لایت گوش دادن پشت شمشادها خیره به ماه
سمفونی سوم را شبهایی که سمفونی مردگان عباس معروفی را میخواندم گوش میدادم و بعدها فهمیدم به عنوان قطعه فونرال شناخته میشود
سمفونی هفتم را هم بعدها کشف کردم
آخرین چیزی هم که خیلی شگفتزده ام کرد اوورتور اگمونت بود که یک ماه تمام توی ماشین روی ریپیت ترک بود و دلم نمی آمد سی دی را عوض کنم یا حتی بزنم آهنگ بعدی

[anchi · Rating 3 out of 5]

篇幅略顯簡短，但可看出作者對貝多芬的調查與研究相當深入，書末也有附上貝多芬的遺囑與書信。雖然是本好看的書，但是若能在細節上多點著墨便能更好。

[Mehmet B · Rating 5 out of 5]

"Şu zamanda acınası insan ruhlarını kamçılamak için yüce ruhlara ihtiyaç var." diyor son yıllarda opus 127, 130, 131 ve 132 kuartetlerini defalarca dinlediğim Beethoven. Opus 130'un son bölümünün en son eseri olduğunu bilmiyordum.
"Müzik insan ruhunun ateşini harlamalıdır."
Tüm sanatlar için geçerli olmalı.
"Neden yazıyorum? Kalbimdekilerin dışarı çıkması gerektiği için yazıyorum."
Yazdığı eserlerin çoğunu kulağıyla dinleyemedi. İnsanları çok sevdiği halde sağırlığını gizlemek amacıyla içine kapandı, yalnızlığına çekildi.

[Soroor · Rating 5 out of 5]

You'll hear his great symphonies theough the words althogh yonu've never listened to any of them..
THE STROM will take you ,let yourself be drowned

[Amin · Rating 4 out of 5]

زندگانی بتهوون،به درستی مهیج­ترین اثر رولان تلقی می­شود و شامل داستان زندگی بتهوون و گزیده­ای از نوشته­ها و نامه­ها و اندیشه­های اوست. در این اثر، زندگی مردی بیان شده که همواره رنج برده است: از کودکی غم­انگیز فقیرانه­اش تا بیماری درازی که او را به پای مرگ کشاند. این زندگی گویی داستانی از آرزوی شادمانی است که سرنوشتی متناقض، سرسختانه بدان خیانت ورزیده است؛ سرنوشتی که با بیماری های مداوم و بی رحمانه، با آن ناشنوایی که در بیست و پنج سالگی او را مبتلا ساخت و تا پایان عمر شکنجه­اش داد، روی نمایاند. و «آن هنگام که بتهوون زیباترین آثار خود را می ساخت به منتها درجه رسید و او را «محبوس در چهاردیوار درون خود» و تنها، آن گونه که به ندرت برای کسی پیش می­آید، بی هیچ عشقی، و تا آخرین لحظه غوطه­ور در فقری شدید، بر جای گذارد. رومن رولان عاشقانه به بیان مصیبت چنین زندگی ای پرداخته و تمکین بتهوون را در پذیرفتن سرنوشت خود، حال آنکه در عمق وجودش و در تمامی آثارش توفندگی عصیان احساس می­شود. رومن رولان، در این کتاب، تعریفی تازه از قهرمانی به دست می دهد«تنها کسانی را قهرمان می­نامم که گشاده دل­اند»؛ در نتیجه، به بتهوون در مقام انسان و به حسنهای او جایگاهی برتر اختصاص می­دهد، تا به بتهوون در مقام موسیقی­دانی بزرگ.

[Ashkan Ansari · Rating 3 out of 5]

به طور کلی طرفدار رومن رولان نیستم. این که بر ادبیات اروپا تاثیر گذار بوده است را گمانی نیست اما روشن نوشتاری او را تاب نمی آورم و با زحمت بسیار این کتاب را به پایان رسانیدم. هرچند که این نوشتار نه رمان، بلکه زندگی نامه است اما روش نگارش آن خواندن مرا بسیار کند کرد. در اساس، تاریخنگاری هرچند که می تواند پایبند به ارزشهای ادبی هم باشد اما نباید بخاطر هیجان ادبیات داستانی ، اصول و چهارچوبهای نگارش تاریخ را زیر پا گذاشت. ‏
خواندنش خالی از لطف نیست ولی بسیار کند بود و پرش های تاریخی به صورت رفت و برگشت آن را از چهارچوب تاریخنگاری خارج می کند. ترجمه بدی نداشت هرچند زیاد هم چنگی به دل نمی زد. ‏

[Manuel García Ordóñez · Rating 3 out of 5]

Como documento histórico: maravilloso. Como trabajo literario: apasionante. Como semblanza: un desastre absoluto. Rolland escribió sobre Beethoven con un desenfoque comprensible, sesgado por su idolatría y la genialidad y belleza de la música, con los materiales biográficos que tenía a la mano (incluso los falsos) y la falta de recursos que tuvieron biógrafos posteriores. Aun así, un librito encantador.

[MH Rezaei · Rating 4 out of 5]

زندگانی پر درد بتهوون.
میزان غم و اندوه در خط به خط این کتاب به حد بسیار زیادی بالاست.

[Gert Dal Pozzo · Rating 5 out of 5]

Non c'è molto da dire, questo libro è un capolavoro. Forse anche un classico, in effetti. Breve, fulminante, efficace. Poche pennellate per delineare la figura di un uomo eccezionale. La scrittura è sublime, l'introduzione è un pugno nello stomaco per i più sensibili ai temi di giustizia e bontà d'animo. Le citazioni dirette di certe lettere di Beethoven sono così sincere da fare male. Beninteso, non è una biografia, mi sentirei piuttosto di definirlo un Inno.

[AK]

Took a break from my regularly scheduled Beethoven biography (right now I'm about halfway through Jan Swafford's thousand page tome Beethoven: Anguish and Triumph to plow through this meditation on Beethoven by Romain Rolland. I definitely needed those 500 pages of Swafford to help me make sense of this book. Apparently when Rolland was writing in the early 20th century he could assume that his readers knew quite a lot about Beethoven already and he could just rhapsodize about his genius. Did everyone used to know that Beethoven had a dark night of the soul in 1802 and wrote a letter called the Heiligenstadt Testament where he bemoans his worsening hearing and his dumb brothers? Also, I cannot really tell, but I don't think this is the English translation of Rolland's 1903 biography of Beethoven, but another book he wrote later in the late 1920s.

I read this book out of an interest in Rolland, who is mostly forgotten now in the Anglophone world but who was a tremendously influential figure across the globe in the early 20th century. Rolland was a true believer in the power of the individual genius, a dedicated pacifist unswayed even during the nationalistic fervors of the First World War, and a follower of Swami Vivekananda. There are plenty of other books to read now if you are interested in Beethoven, but none of them will suggest Beethoven blew out his own ears because his intense powers of concentration created swells of powerful Kundalini energy that his body could not handle. (So far Swafford seems to be sticking with the lead poisoning hypothesis.) Rolland goes pretty far out, but it's fun and thought-provoking, and also I really enjoyed listening along as his dissects the Eroica, the Appassionata, and the overtures for Fidelio.

[Ariunzaya · Rating 3 out of 5]

Хөмсгөө зангидан, хатуу харцаар ширвэж, хүмүүсээс ямагт дөлж, нүүр буруулах хүн бүр бүдүүлэг, ганцаардмал бидний нэрлэдгээр "зожиг амьтас" гэж үү? Хүмүүст өөрийгөө ойлгуулж, ойр байхыг хүсээгүйдээ бус энгийн хүмүүсийн нэгэн адил байж үл чадахаа мэдэх учраас л бусдад галзуу, солиотой хүн шиг харагдах замыг тэрээр сонгожээ. Тэр дүлий. Хэзээ ч сонсголоо зуун хувь алдаж байгаагүй ч ид залуухнаасаа сонсгол нь муудсаар байж. Гэтэл тэр бас хөгжмийн зохиолч. ХӨГЖМИЙН ДҮЛИЙ ЗОХИОЛЧ. Ямар сонсогдож байна даа. Гэвч энэ бол түүний эдэлж асан цор ганц зовлон биш ажээ. Төрөхөөс үхэх хүртэл, амдьдарч асан бүхий л хугацаандаа тэрээр бие, сэтгэлийн асар хүнд олон бэрхийг давжээ. Ерөөс "хүнд жаргал зохидоггүй" гэдэг үг л түүний намтрыг уншихад ой тоймноос минь гарахгүй бодогдсоор байлаа. Магад мөнхөд дуурсах хайрын аялгуу "Сарны сонат", " хүн төрөлхтний сүлд дуулал" гэж үнэлэгдэх олон бүтээл туурвиж, "бурханы хувийн хөгжмийн зохиолч" болохын тул зовж шаналан, хатуу хөтүүг туулж, хорвоог "дотоод чих"-ээрээ сонсох ёстой байсан юм болов уу?

[tripswithbooks · Rating 2 out of 5]

Klasik müzik sever misiniz?
Ben sevmem gerekir, dinlemem ve ruhumu bu müzikler beslemem gerekir diyerek bir dönem şans tanımıştım klasik müziğe. Ve pişman da olmamıştım.
Mozart ve Beethoven sevgimden kaynaklı olsa gerek, Viyana’da gezerken başka bir mutluluk içindeydim. Onların sanatını ifşa ettiği, en güzel eserlerini ortaya çıkardığı şehirde gezmek harika bir histi.
Bu sebeple, Fabula Kitap’tan çıkan Beethoven biyografisini heyecanla aldım elime. Zorluklarla geçmiş bir hayatın önemli anlarının anlatıldığı kitapta, sanatçının dostlarına giden ve onlardan gelen mektuplara da yer verilmiş.
Bu kitap, Beethoven’ı tanımak için hafif bir başlangıç olabilir. Ama daha dolu dolu olmasını da isterdim. O kadar çok dipnot yerine metne katılabilen bilgiler daha keyifli bir okuma sunabilirdi.

[Mahsa Rafiee · Rating 5 out of 5]

كتاب صوتي اين اثر رو گوش دادم از ايران كتاب، كه همراه شده بود با قطعه ها و سمفوني هايي كه ازشون صحبت مي شد. واقعا لذت بردم. به اميد روزي كه هنرمندان در دوران حياتشون ارج نهاده بشن، نه فقط بعد از مرگشون...

[Sina · Rating 4 out of 5]

بتهوون مانند یک پیامبر رسالت خود را به انجام رساند و با تحمل تمام رنج و سختی که در راه این رسالت داشت خود را به نقطه ای رساند که هر کسی توانایی رسیدن به آن را نداشته و ندارد.‏

[Nils Lid Hjort · Rating 5 out of 5]

" Jeg reiser i næste
uke til Indien for
at studere religion og
filosophi. Til Norge
kommer jeg aldrig
tilbake. "

Yes, I'm coming to that bit, in a little while, below.

Romain Rolland (1903): "Vie de Beethoven" ("Life of Beethoven", or translated simply to "Beethoven", in some languages)

Of course the spectacularly broad literary output of Romain Rolland, parts of which earned him the 1915 Nobel Prize, deserves our attention and one or more Nils reviews. He started writing at an early age (but actually publishing much later), made his doctoral degree in Latin about 16th century Italian painters, knew everything under the academic and artistic suns, etc. etc. And in addition to his ten-volume Jean-Christophe series he wrote about Great Men: Beethoven, Tolstoi, Danton, Gandhi, Goethe, Michelangelo, Ramakrishna, Vivekananda, Robespierre, Rousseau.

But on this particular occasion I decide *not* to directly Nils-review the great (but by definition old-fashioned and somewhat out-of-tune hundred years old) book about one of the greatest composers in world history --instead I cannot resist relating the following. It is a four-page letter written by an extremely bold, serious and high-strungly amibitious young man late one Wednesday night in November 1921, whose thoughts are infested with life and its challenges, his love, his frustrations, his feeling that life is short and must be used to the fullest -- and by the power of Beethoven, who must have spoken to him: "Muß es sein?" -- "Es muß sein!" (cf. op. 135 from 1826).

Its recepient is an equally young and manifestly beautiful and intelligent, serious-minded and musical, sensitive and sensual woman who appears not to have answered the young man's half hidden hopes of something more. The letter is written onto the four blank pages of Rolland's book that are there before the book really begins, so to speak -- though to some observers the strong content and context of the letter and the young man's emotional temperature of November 1921 might be even more telling of Beethoven's impact on humans than Romain Rollard's text itself.

I wish upon most men of this world that they have experienced or will experience such storms in their lives and souls and I wish upon most women that they have been attacked or shall be attacked by the storms of such men:

"Next week I am going to India [no less!] to study religion [no less! look at me!] and filosophi [no less! listen to me! I want you to stop me!]. I shall never return to Norway [unless you give me a word!] [I am quoting Beethoven's Fifth at you!]." But somehow I fear that such emotions are of the distant past.

I have inherited the book from the lady in question, and I trust she will forgive me for relating the story and the letter. I am keeping the line breaks of the original: one line here is one djerv line in the 1921 letter.

Brev til Tante Ellen, november 1921

Boken "Beethoven" av Romain Rolland,
autoriseret oversættelse ved Signe Lehmann,
V. Pios boghandel, København, 1920,
har fire blanke sider før den omsider
begynner. Det er på disse fire sidene
avsenderen skriver til tante Ellen
en sen onsdagskveld i november 1921.

Chri^a 30/11 21
Kjære frøken Holst!

I de 3 aar jeg har
kjendt Dem har jeg ikke
set Dem paa nogen konsert.
Før gik jeg paa alle konserter.
Nu er jeg mere kræsen og
gaar kun paa de bedste.
Har De ingen glæde av
musik? Jeg sender Dem
denne bok for at den
muligens kan vække
Deres interesse for musikken.
Beethoven er, foruten den
største komponist, den
største kunstner og det mæst
overlegne menneske jeg
kjender. Han satte
godhet over alt. Det
største menneske er
ogsaa den største kunstner.
En kunstner som er et
slet menneske er ingen kunstner.
Han har intet
at gi.

Dog, gjennom Beethovens
kompositioner(^*) lærer man
mennesket Beethoven at
kjende langt bedre end
alle beskrivelser tilsammen.
Men beskrivelserne kan
lette en forstaaelsen.
Endskjønt jeg selv
dyrker maling og
filosophi sætter jeg
musikken over alt.
Den jager alle mørke
tanker paa flukt.
Ingen kunst forstaar
at fremkalde det
gode hos menneskene
som musikken. Og
paa bunden av ethvert
menneske ligger der
gjemt noget godt.
Selv hos de største
kjeltringer kan man

...

nei nu kommer jeg
over i psykologien og
da blir jeg aldrig
færdig.

Jeg reiser i næste
uke til Indien for
at studere religion og
filosophi. Til Norge
kommer jeg aldrig
tilbake. Før jeg reiser
vil jeg gjerne sende
Dem et par bøker
til som jeg sætter
uhyre pris paa.
Jeg skal ogsaa
sende Dem et brev
og undertegne det saa
tydelig at De kan
forstaa mit signature.
Men det ønsker jeg
ikke De skal faa
vite før jeg er
reist.

Læs denne bok
med alvor.

Deres
[**uforståelig indisk signatur**]

(*) Særlig vil jeg
anbefale Dem
den 5. symfoni.
Større kunst
end den gives
der ikke.

D.S. Læs ogsaa
Lammers bok om
store tonekunstnere.

[Dalibor · Rating 2 out of 5]

Kniha se sestává z delšího rozboru díla a pak ze samotného Života Beethovena od Rolanda. Pojal ji jako romantické povzbuzení pro podobné osoby, aby z Beethovenova života čerpali sílu. Ten byl synem zcela průměrné rodiny, otec byl alkoholik a nutil ho k dlouhému cvičení hry na klavír. Měl veliký talent a už v osmi letech vystupoval před publikem. V šestnácti studoval u Mozarta a přesunul se do Vídně. Byl povahou revolucionář a bojovník za svobodu proti útlaku šlechtou a diktátory. Obdivoval revoluční Francii a Napoleona, ale poté, co se stal diktátorem, na něj zanevřel. Už jako mladý začal ztrácet sluch a také trpěl střevními potížemi. Celý život byl platonicky zamilovaný do různých žen, ale nikdy se neoženil. Sloužily mu jako inspirace k tvorbě. Celý život byl chudý a často měl potíže i se sehnáním prostředků na obživu. Přitom dostával velké obnosy peněz od bohatých sponzorů. Vše ale rozdal lidem v nouzi. Měl agresivní a prchlivou povahu, hlavně proti šlechtě a lidem, které nepovažoval za výjimečné. Přátelil se mimo jiné s Goethem, ale vadilo mu, že poklonkuje aristokracii. Ve společnosti byl vážený jako nepřizpůsobivý génius a člověk budoucnosti.
Zamřel po padesátce, nejspíše na selhání jater. Buď z pití, nebo po žloutence. Devátou symfonii s ódou na radost napsal krátce před smrtí. Celý život ho drželo nad vodou vědomí morální převahy.
Roland knihu pojal jako povzbuzení pro jiné trpící, že jen takový člověk může být skutečně plodný, tvůrčí a šťastný. A je významnější než všichni bohatí nebo aristokratičtí hlupáci.

[Parapara · Rating 5 out of 5]

I read the biography of Beethoven for the first time. This book was written by Romain Rolland, who was a professional in literature and history and won the Nobel Prize in Literature. The words of the greatest German composer, "I want to prove that whoever acts rightly and nobly, can by that alone bear misfortune", underlie this book even if the author was raised in different country, used another language, and lived in a different time.

Beethoven wrote that he recognized no sign of superiority in mankind other than goodness. The author agreed with this and gave the name hero only to those made great by goodness of heart.

Beethoven experienced many misfortunes. His father was a drunkard and forced Beethoven to play the piano in front of an audience. He almost hated music at that time. Also, his engagement was broken by his partner at the final stage. And as you know, he suffered from deafness. It came very early at the age of 28. The depression of losing the most important sense as a musician is beyond description. He couldn't build a good relationship with his nephew. His young brother passed away early, and Beethoven decided to raise his nephew to be a cultured person. Beethoven sent many letters to cheer him up and money so he could live as a student without any hesitation. But the nephew spent this money on gambling and didn't get along with Beethoven. He didn't appear at Beethoven's deathbed in spite of his repeated requests.

Beethoven didn't have good fortune and couldn't help but accept his destiny full of hardship. But he could bear his misfortunes based on his belief. Many people especially in misfortune will take heart through his way of living and a great number of small touches of the prominent author.

[Molsa Roja(s) · Rating 5 out of 5]

Un petit llibre preciós, que en poc més de 90 pàgines aconsegueix transmetre una imatge concreta sobre la vida de Ludwig van Beethoven, el grandíssim compositor alemany que, junt amb Mozart, va inaugurar el romanticisme musical i va començar a deixar enrere la música sacra. La prosa de Rolland és suau i senzilla, i la vida de Beethoven ens és narrada com un conte, sense cap violència ni tesi de fons... la persona, simplement, amb totes les seves complexitats. Esplèndid.

"La música es una revelación más alta que la sabiduría y la filosofía"

"No hay nada más bello que acercarse a la divinidad y derramar sus irradiaciones sobre la raza humana"

""Soy -dijo él mismo-, soy Baco, que extrae el delicioso néctar para la numanidad; soy yo quien da a los hombres el divino frenesí del espíritu."

"quiero morder el destino, que no ha de lograr doblegarme enteramente. ¡Es tan bello vivir mil veces la vida!"

[Atakan Özkaya · Rating 4 out of 5]

Bilgi verici olmaktan çok Beethoven'ın yaşamının ıstıraplı ve tutkulu yanlarını çekip çıkaran bir kitap.
9.senfoni için:
"...Hangi muzafferiyet(üstünlük) bununla boy ölçüşebilir. Bonapart'ın hangi muharebesi, hangi Osterliç güneşi bu insan üstü gayretin, ruhun kazanmış olduğu bu en parlak zaferin şan mertebesine erişebilir? Bir bedbaht, fakir, alil, münzevi, mücessem ıstırap timsali insana kainat neşe ve sevinci esirgiyor; o da, neşeyi kendi benliğinin içinde yaratarak dünyaya sunuyor! Onu kendi sefaletiyle yoğurarak işliyor. Bunu hayatını özetleyen ve bütün kahraman ruhların bir düsturu olan şu sözle anlatıyor:
"Istırap yoluyla neşeye erişmek..." (Ode to Joy)

[Hessam · Rating 4 out of 5]

زندگانی بتهوون اثر بسیار معتبری هست درباره ی بتهوون , که بسیار منو تحت تاثیر قرار داد . فقط یک دلیل وجود داره که منو کمی ناراضی میکنه , و اون اینکه بتهوون رو فردی بدبخت و زندگیشو سراسر رنج و تاریکی نشون میده . در اصل این ایراد رو هاینریش نئوهاوس گرفته که من واقعا موافقم باهاش . شاید بتهوون توی زندگیش دردهای زیادی داشته , ولی از یک نظر هم هیجوقت تسلیم این رنج ها نشده و راهشو باز کرده , و هم اینکه در هنر خودش همواره خوشبخت بوده . در واقع این هنر براش اونقدر لذتبخش و ارزشمند بوده که جلوی خودکشیشو با وجود تمام رنجهاش بگیره . به نظرم من عظمت شخصیت بتهوون همینجاست , که تسلیم نشد و در پایان به " شادی " رسید