What do you think?
Rate this book
La víspera de casi todo
Germinal Ibarra es un policía desencantado al que persiguen los rumores y su propia conciencia. Hace tres años que decidió arrastrar su melancolía hasta una comisaría de La Coruña, donde pidió el traslado después de que la resolución del sonado caso del asesinato de la pequeña Amanda lo convirtiera en el héroe que él nunca quiso ni sintió ser. Pero el refugio y anonimato que Germinal creía haber conseguido queda truncado cuando una noche lo reclama una mujer ingresada en el hospital con contusiones que muestran una gran violencia. Una misteriosa mujer llamada Paola que intenta huir de sus propios fantasmas ha aparecido hace tres meses en el lugar más recóndito de la costa gallega. Allí se instala como huésped en casa de Dolores, de alma sensible y torturada, que acaba acogiéndola sin demasiadas preguntas y la introduce en el círculo que alivia su soledad.El cruce de estas dos historias en el tiempo se convierte en un mar con dos barcos en rumbo de colisión que irán avanzando sin escapatoria posible.
416 pages, Hardcover
First published February 9, 2016
26 people are currently reading
652 people want to read
About the author
Víctor del Árbol
33 books349 followersVíctor del Árbol was born in Barcelona in 1968 and worked for the Catalan government between 1992 and 2012. He studied history in the University of Barcelona. El abismo de los sueños (not published) was a finalist in the prestigious Premio Fernando Lara in 2003. In 2006 he won the Premio Tiflos de Novela with El peso de los muertos. In 2011 he published La tristeza del samurái (Editorial Alrevés), which has been translated to 10 different languages and has received very positive reviews. In addition, La tristeza del samurái was awarded Le Prix du polar Européen 2012 by the French publisher Le Pointe, an award won previously by Philip Kerr and Arnaldur Indridason, among others.
In January, 2013 his novel publishes finalist Breathes for the Wound to the best foreign novel in the festival of Black cinema of Beaune, finalist in the Prize II Broke Negress of Salamanca, finalist to the best black novel 2014 that grants the festival VLNC. Translated into the Frenchman, the prestigious publishing house Rosenbloom (Scribe) has acquired the copyrights in English for Australia, New Zeland, UK and USA. Equally rights of translation have sold to Poland and Bulgaria.
In 2014 Ed. Destino pùblishes A million drops, a succesfull title that has been published in several languages.
In January, 2013 his novel publishes finalist Breathes for the Wound to the best foreign novel in the festival of Black cinema of Beaune, finalist in the Prize II Broke Negress of Salamanca, finalist to the best black novel 2014 that grants the festival VLNC. Translated into the Frenchman, the prestigious publishing house Rosenbloom (Scribe) has acquired the copyrights in English for Australia, New Zeland, UK and USA. Equally rights of translation have sold to Poland and Bulgaria.
In 2014 Ed. Destino pùblishes A million drops, a succesfull title that has been published in several languages.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 172 reviews
August 17, 2020
Estamos ante todo ante una novela escrita por un autor que sabe enlazar palabras, para formar frases, y finalmente pasajes enteros de una belleza y profundidad fuera del alcance de autores mucho más conocidos y admirados. La novela tiene tantos párrafos dignos de subrayar que uno se pierde ante la inmensidad de la tarea, igual que me pasó con “Un millón de gotas”. Y al igual que la mencionada, desborda melancolía, pero sobre todo mucho dolor. Y no se puede considerar esta obra como una novela negra más, pues contiene elementos que trascienden otros géneros. Tenemos un policía torturado por sus acciones. Tenemos un paisaje propicio para los misterios y las meigas. Pero tenemos bastantes más cosas que no son fáciles de abarcar en una opinión que pretende ser breve.
Sin embargo, debo de confesar que hubo partes (sobre todo hacia la mitad de la obra) que se me hicieron lentas, perdidas ante tanta floritura literaria. No duró mucho, la novela consigue remontar, y de ahí hasta el final ya no vuelve a decaer. Es por eso que la califico con cuatro estrellas y no con cinco, por ese pequeño desvanecimiento, que, afortunadamente, no se prolonga.
Ganadora del premio Nadal de 2016. Es una de esas raras excepciones en las que no estoy en desacuerdo con el jurado (y ya es raro en mí). Aunque, el que espere un thriller al uso, quizás se vea decepcionado. No fue mi caso.
Sin embargo, debo de confesar que hubo partes (sobre todo hacia la mitad de la obra) que se me hicieron lentas, perdidas ante tanta floritura literaria. No duró mucho, la novela consigue remontar, y de ahí hasta el final ya no vuelve a decaer. Es por eso que la califico con cuatro estrellas y no con cinco, por ese pequeño desvanecimiento, que, afortunadamente, no se prolonga.
Ganadora del premio Nadal de 2016. Es una de esas raras excepciones en las que no estoy en desacuerdo con el jurado (y ya es raro en mí). Aunque, el que espere un thriller al uso, quizás se vea decepcionado. No fue mi caso.
August 14, 2025
С този си роман Виктор дел Арбол затвърждава впечатлението ми от "Живи рани" - наистина е страхотен писател, такъв който може да ви натъжи безмерно, но и определено си струва да се чете! Има изящен изказ и стил, а преводът на Мариана Кикипова е спомогнал много той да достигне до българските читатели все едно текстът е писан на богат български - голямо браво от мен за това!
Авторът отново е нагазлил дълбоко в дебрите на човешкото съзнание и е създал напрегнат криминален трилър, който се чете буквално на един дъх.
Лудостта, омразата и любовта са вкопчени в жестока борба и не е ясно, дали ще има победител или поне прошка. Историята почерпана от близкото минало на Аржентина и вплетена умело в текста направо ми скъса сърцето!
Много ми хареса подбора на темите в книгата и я препоръчвам горещо!!!
Надявам се от издателството скоро да ни зарадват и с останалите му романи на български.
Писатели които разплакват читателите си с емоциите предадени по белите листа винаги са били рядкост, но дел Арбол е един от тях.
Цитати:
"Хората са сами и би трябвало да свикнат да приемат това."
"Виждам малки знаци за погребение приживе - твърде много Буковски на рафтовете, твърде много Шопен на грамофона, твърде много марихуана..."
"Стар приятел враг..."
Авторът отново е нагазлил дълбоко в дебрите на човешкото съзнание и е създал напрегнат криминален трилър, който се чете буквално на един дъх.
Лудостта, омразата и любовта са вкопчени в жестока борба и не е ясно, дали ще има победител или поне прошка. Историята почерпана от близкото минало на Аржентина и вплетена умело в текста направо ми скъса сърцето!
Много ми хареса подбора на темите в книгата и я препоръчвам горещо!!!
Надявам се от издателството скоро да ни зарадват и с останалите му романи на български.
Писатели които разплакват читателите си с емоциите предадени по белите листа винаги са били рядкост, но дел Арбол е един от тях.
Цитати:
"Хората са сами и би трябвало да свикнат да приемат това."
"Виждам малки знаци за погребение приживе - твърде много Буковски на рафтовете, твърде много Шопен на грамофона, твърде много марихуана..."
"Стар приятел враг..."
August 17, 2020
Se trata del primer libro de Víctor del Árbol que cayó en mis manos y me descubrió un autor nuevo que no conocía y que me sorprendió muy positivamente. Lo leí porque era el ganador del Premio Nadal, a veces los premios sirven para algo.
Buena historia, con toques fantásticos, buena literatura, buen final.
Si tenéis la oportunidad, leed a este autor...
Buena historia, con toques fantásticos, buena literatura, buen final.
Si tenéis la oportunidad, leed a este autor...
February 25, 2016
Lo siento, no me ha gustado. En primer lugar porque la comencé pensando en una buena intriga y no la he encontrado por ningún lado. Y, en segundo, porque no he conseguido empatizar con absolutamente ningún personaje, y eso que algunos, a priori, reunían todos los requisitos. No me los he creído, y, además, todos tienen una carga tan negativa, unas historias tan tristes, que, de verdad, he terminado media deprimida.
Tampoco me ha encandilado la calidad de la escritura. Demasiada floritura, pretenciosa, diría yo. Ya me he encontrado con este mal en otros escritores, pero se lo he terminado perdonando porque la historia me ha atrapado y/o encandilado. No ha sido para nada éste el caso.
Tampoco me ha encandilado la calidad de la escritura. Demasiada floritura, pretenciosa, diría yo. Ya me he encontrado con este mal en otros escritores, pero se lo he terminado perdonando porque la historia me ha atrapado y/o encandilado. No ha sido para nada éste el caso.
August 17, 2020
La víspera de casi todo (2016) (Premio Nadal, 2016), de Víctor del Árbol, se empieza a leer como una novela negra, pero pronto se da uno cuenta que avanza en varias direcciones.
Novela coral, con personajes complejos, aunque todos escorados hacia la tragedia. Apenas hay opción para la redención, para el perdón, para la justicia, ni siquiera con el paso del tiempo. Porque los demonios surgen en cualquier momento y si algo hay en esta novela son personajes llenos de demonios, personajes tan extremos que a veces debes pensar en lo que estás disfrutando para no ver ciertos estereotipos. Hay bastantes páginas de ficción histórica que se leen con ganas aunque no se esperen y aunque, en mi opinión, no estén situadas en la parte más adecuada de la obra.
Ni una trama con continuos saltos temporales y espaciales, ni una prosa un tanto solemne, ni ese único tono melancólico o trágico consiguen que pierdas la atención en ningún momento porque esos saltos son fáciles de seguir, en esa prosa se puedes disfrutar de una gran cantidad de frases maestras bien aplicadas y ese tono no llega a cansar ya que que la novela no es demasiado larga.
En definitiva, una obra que decidí leer con gusto y lo conseguí y que, además, me atrevo a recomendar porque sé que muchos lectores también la van a disfrutar.
Novela coral, con personajes complejos, aunque todos escorados hacia la tragedia. Apenas hay opción para la redención, para el perdón, para la justicia, ni siquiera con el paso del tiempo. Porque los demonios surgen en cualquier momento y si algo hay en esta novela son personajes llenos de demonios, personajes tan extremos que a veces debes pensar en lo que estás disfrutando para no ver ciertos estereotipos. Hay bastantes páginas de ficción histórica que se leen con ganas aunque no se esperen y aunque, en mi opinión, no estén situadas en la parte más adecuada de la obra.
Ni una trama con continuos saltos temporales y espaciales, ni una prosa un tanto solemne, ni ese único tono melancólico o trágico consiguen que pierdas la atención en ningún momento porque esos saltos son fáciles de seguir, en esa prosa se puedes disfrutar de una gran cantidad de frases maestras bien aplicadas y ese tono no llega a cansar ya que que la novela no es demasiado larga.
En definitiva, una obra que decidí leer con gusto y lo conseguí y que, además, me atrevo a recomendar porque sé que muchos lectores también la van a disfrutar.
March 4, 2016
Tensa,triste,pero hermosa.Así es "La víspera de casi todo" otra novela de Víctor del Árbol que me ha conquistado.
March 5, 2016
En realidad 4,5. Sencillamente brutal. Mi opinión completa en http://entremislibrosyo.blogspot.com....
August 24, 2020
3.45 ⭐
" Навечерието на почти всичко" е втората книга на Арбол, която чета. Да, и този роман е интригуващ, но някак си не е на висотата на " Живи рани", която е изключително засукана и комплексна творба. И в двете истории има криминален елемент, но тук сякаш драматизма и меланхолията вземат връх.
На мен лично ми дойде в повече депресарското състояние на Жерминал Ибара. Толкова е осезаемо, че направо те повлича и затъваш в него. Той се опитваше да се бори с вътрешните си демони, опитваше се да се освободи от болката и страховете си, затваряйки се в себе си. Лично аз сметнах това за много егоистично спрямо съпругата му и синът му. Сякаш беше куха обвивка, чиято същина беше дезертирала някъде другаде.
Съдбата на Жерминал се преплита с едно от най- богатите семейства- Малер, и то по трагичен повод. Това е събитие, което оказва влияние както на него, така и на фамилия Малер, и повлича след себе си низ от болезнени преживявания, в които всеки един от героите се опитва да намери себе си.
Лутат се като опитни мишки в лабиринт, докато рухнат от пълно изтощение.
Арбол ни превежда през вътрешния свят на героите си, прекарва ни през техните скрити кътчета, изкарва болката и отчаянието им на повърхността. И го прави толкова реалистично, че може да събуди емпатията у читателя. На мен обаче ми липсваше онази заигравка с мозъка, която той така умело беше изградил в "Живи рани". Там той вдигна летвата на такава висота, че не съм убедена дали може да я надскочи с някоя друга негова творба. И все пак се надявам. Надявам се да напише роман, където неговата страст и ентусиазъм да струят така силно, както в " Живи рани". Защото той го може.
" Навечерието на почти всичко" е втората книга на Арбол, която чета. Да, и този роман е интригуващ, но някак си не е на висотата на " Живи рани", която е изключително засукана и комплексна творба. И в двете истории има криминален елемент, но тук сякаш драматизма и меланхолията вземат връх.
На мен лично ми дойде в повече депресарското състояние на Жерминал Ибара. Толкова е осезаемо, че направо те повлича и затъваш в него. Той се опитваше да се бори с вътрешните си демони, опитваше се да се освободи от болката и страховете си, затваряйки се в себе си. Лично аз сметнах това за много егоистично спрямо съпругата му и синът му. Сякаш беше куха обвивка, чиято същина беше дезертирала някъде другаде.
Съдбата на Жерминал се преплита с едно от най- богатите семейства- Малер, и то по трагичен повод. Това е събитие, което оказва влияние както на него, така и на фамилия Малер, и повлича след себе си низ от болезнени преживявания, в които всеки един от героите се опитва да намери себе си.
Лутат се като опитни мишки в лабиринт, докато рухнат от пълно изтощение.
Арбол ни превежда през вътрешния свят на героите си, прекарва ни през техните скрити кътчета, изкарва болката и отчаянието им на повърхността. И го прави толкова реалистично, че може да събуди емпатията у читателя. На мен обаче ми липсваше онази заигравка с мозъка, която той така умело беше изградил в "Живи рани". Там той вдигна летвата на такава висота, че не съм убедена дали може да я надскочи с някоя друга негова творба. И все пак се надявам. Надявам се да напише роман, където неговата страст и ентусиазъм да струят така силно, както в " Живи рани". Защото той го може.
September 20, 2024
**Навечерието на почти всичко**, автор Виктор дел Арбол, изд. Изток-Запад, превод Мариана Китипова. Носител на наградата „Надал“ през 2016 г.
Авторът ми беше препоръчан с друга негова книга, но по различни причини именно тази се озова в библиотеката ми. Посегнах към нея с очакване за поредната трилър история, но бързо осъзнах, че тази книга е много по-многопластова и, въпреки малкия си обем, развива няколко паралелни линии.
Книгата ни среща с няколко доста дълбоко изградени герои, които, макар да попадат в категорията на типични трилър персонажи, се отличават с индивидуалност и разбиват стереотипите.
Всеки от тях търси изкупление, прошка и справедливост за греховете от миналото, защото, както изглежда, най-характерно за човешката душа са демоните, които рано или късно обитават нашето същество.
Ако има едно нещо, което отличава романа за мен, то това са персонажите – толкова крайни в своите страсти, че понякога поставят читателя пред дилема дали да им симпатизира или да ги осъди.
Виктор дел Арбол пише с множество препратки към историята, без да навлиза в детайли, които да усложняват текста. Многобройните намигвания към литературата, изобразителното изкуство и музиката, макар и понякога неочаквани, са разположени уместно и кореспондират с останалата част от произведението.
Сюжетът включва непрекъснати скокове във времевата линия, а атмосферата е меланхолична, което ме накара да препускам през страниците с нетърпение и интерес. Книгата е сравнително кратка, но е една от малкото, които успяват успешно да засегнат теми, свързани с човешката психика и различните психози.
Накратко, това е произведение, което реших да прочета случайно, в унисон с мрачното време, но го завърших с удоволствие и сега ще го препоръчвам на много хора.
Авторът ми беше препоръчан с друга негова книга, но по различни причини именно тази се озова в библиотеката ми. Посегнах към нея с очакване за поредната трилър история, но бързо осъзнах, че тази книга е много по-многопластова и, въпреки малкия си обем, развива няколко паралелни линии.
Книгата ни среща с няколко доста дълбоко изградени герои, които, макар да попадат в категорията на типични трилър персонажи, се отличават с индивидуалност и разбиват стереотипите.
Всеки от тях търси изкупление, прошка и справедливост за греховете от миналото, защото, както изглежда, най-характерно за човешката душа са демоните, които рано или късно обитават нашето същество.
Ако има едно нещо, което отличава романа за мен, то това са персонажите – толкова крайни в своите страсти, че понякога поставят читателя пред дилема дали да им симпатизира или да ги осъди.
Виктор дел Арбол пише с множество препратки към историята, без да навлиза в детайли, които да усложняват текста. Многобройните намигвания към литературата, изобразителното изкуство и музиката, макар и понякога неочаквани, са разположени уместно и кореспондират с останалата част от произведението.
Сюжетът включва непрекъснати скокове във времевата линия, а атмосферата е меланхолична, което ме накара да препускам през страниците с нетърпение и интерес. Книгата е сравнително кратка, но е една от малкото, които успяват успешно да засегнат теми, свързани с човешката психика и различните психози.
Накратко, това е произведение, което реших да прочета случайно, в унисон с мрачното време, но го завърших с удоволствие и сега ще го препоръчвам на много хора.
July 10, 2019
No sé si han jugado en mi contra las expectativas o que la novela tarda mucho en ir al tema principal, pero ha sido una lectura que me ha costado. De hecho, si no abandoné a mitad de lectura fue porque había leído por todas partes que mejoraba mucho de la mitad en adelante. Me ha gustado la pluma del autor, aunque en algún momento se me hizo un poco recargada. La trama... me la vi venir demasiado, así que me dejó un poco fría al final. Esa ha sido mi sensación general con el libro: que me ha dejado bastante fría.
December 1, 2016
Sorprendente. Germinal Ibarra es el antiheroe por excelencia cuyo pasado es como un pozo profundo donde oculta una historia turbia teñida de culpas y lamentos como el resto de los personajes. Una novela absorbente.
June 14, 2020
След втората прочетена книга на Виктор дел Арбол мога да кажа, че той определено си отвоюва място сред любимите ми писатели.
Започвайки книгата се чудех дали ще
ми хареса толкова колкото “Живи рани” и очакванията ми определено се потвърдиха.
Отново завладяваща история, мистериозни факти, разкриващи се един по един и всяка история се навръзва със следващата като парчета от пъзел. Изтерзани главни герои с трагична история и минало, преследвани от демони - има от всичко. Няма да преразказвам историята, защото главното го има в анотацията на книгата. Най-важното е, че стилът на Арбол е толкова дълбок някак и наситен с емоции, че просто нямам никакво търпение да чета още и още от него!
Започвайки книгата се чудех дали ще
ми хареса толкова колкото “Живи рани” и очакванията ми определено се потвърдиха.
Отново завладяваща история, мистериозни факти, разкриващи се един по един и всяка история се навръзва със следващата като парчета от пъзел. Изтерзани главни герои с трагична история и минало, преследвани от демони - има от всичко. Няма да преразказвам историята, защото главното го има в анотацията на книгата. Най-важното е, че стилът на Арбол е толкова дълбок някак и наситен с емоции, че просто нямам никакво търпение да чета още и още от него!
October 5, 2016
Me ha gustado. Es una historia dura y difícil, llena de personajes con un pasado profundo que les ha dejado una huella honda, tan profunda que marca su presente, su forma de enfrentar la realidad. Los personajes principales intentan escapar de ese pasado que les duele y les marca, todas esas almas torturadas por sucesos pasados se encuentran en un rinconcito pequeño de la costa da morte, pero se dan cuenta de que ni perdiéndose en el fin del mundo logran huir de lo que está dentro de ellos.
Unos nuevos sucesos reúnen a personajes que se ven obligados a enfrentar sus errores, sus miedos y sus traumas. Es una historia de personajes, están bien construidos, no son perfectos, no son lo que parecen, la locura y la cordura difuminan sus límites en sus acciones.
No darle el pleno es porque un poco antes de la mitad de la obra yo ya presuponía ciertas cosas, se intuía por donde iban a ir los tiros en algunos de los aspectos de la trama, no sé si porque era muy evidente o porque me ha pillado alerta. Pero es un libro recomendable si te gustan las con intriga, donde el bien y el mal se confunde, donde los límites de lo correcto se confunden y con un desarrollo de los personajes profundo.
Unos nuevos sucesos reúnen a personajes que se ven obligados a enfrentar sus errores, sus miedos y sus traumas. Es una historia de personajes, están bien construidos, no son perfectos, no son lo que parecen, la locura y la cordura difuminan sus límites en sus acciones.
No darle el pleno es porque un poco antes de la mitad de la obra yo ya presuponía ciertas cosas, se intuía por donde iban a ir los tiros en algunos de los aspectos de la trama, no sé si porque era muy evidente o porque me ha pillado alerta. Pero es un libro recomendable si te gustan las con intriga, donde el bien y el mal se confunde, donde los límites de lo correcto se confunden y con un desarrollo de los personajes profundo.
September 1, 2022
Víctor del Árbol entremezcla historias y tiempos narrativos de un modo soberbio. Viajamos con él, desde Galicia a Málaga, pasando por Alemania, Barcelona y Argentina.
Aunque Germinal pueda dar la impresión de ser el personaje principal, La víspera de casi todo se caracteriza por ser una novela coral, de personajes fuertes, donde todos tienen su cupo de importancia vital para el desenlace de la historia. Ninguno es prescindible, pues todos tienen algo que ver en la vida de los demás. Todos los personajes están analizados psicológicamente al detalle.
En La víspera de casi todo descubrimos sin ambages lo que es el verdadero mal, ese sentimiento que habita en gran parte de la humanidad, pero que siempre solemos dominar en mayor o menor medida.
La forma de escribir de este autor me tiene enamorada, es magnífica. Aunque no se si por la trama o qué, esta novela se me hizo bastante lenta, me costaba avanzar y no me gustó tanto como la anterior novela suya que leí, La tristeza del samurai.
La víspera de casi todo es una historia profunda sobre el peso de nuestro pasado llena de perdedores cuya felicidad parece inaccesible.
Aunque Germinal pueda dar la impresión de ser el personaje principal, La víspera de casi todo se caracteriza por ser una novela coral, de personajes fuertes, donde todos tienen su cupo de importancia vital para el desenlace de la historia. Ninguno es prescindible, pues todos tienen algo que ver en la vida de los demás. Todos los personajes están analizados psicológicamente al detalle.
En La víspera de casi todo descubrimos sin ambages lo que es el verdadero mal, ese sentimiento que habita en gran parte de la humanidad, pero que siempre solemos dominar en mayor o menor medida.
La forma de escribir de este autor me tiene enamorada, es magnífica. Aunque no se si por la trama o qué, esta novela se me hizo bastante lenta, me costaba avanzar y no me gustó tanto como la anterior novela suya que leí, La tristeza del samurai.
La víspera de casi todo es una historia profunda sobre el peso de nuestro pasado llena de perdedores cuya felicidad parece inaccesible.
November 5, 2017
Aunque la historia en sí es buena, la prosa rebuscada del autor hace que la lectura se disfrute un poco menos. En general, entretenido.
January 4, 2021
Haber descubierto a @victordelarbol ha sido una de las mejores cosas que me han podido suceder este año, y es que el escritor español tiene una fascinante manera de relatar los acontecimientos que es imposible no sentirte viviendo la historia. Pluma muy fina, es lo primero que debo acortar de este autor, por momentos pude percatar su escritura parecida a la del maestro Arturo Perez-Reverte y eso sin duda alguna te hace sentir a gusto y muy cómodo.
La Víspera de Casi Todo, novela con la cual el autor fue galardonado con el premio Nadal en el año 2016 y vaya que tiene el premio bien merecido.
La novela se desenvuelve en un ambiente turbulento donde se relata la vida y acontecimientos de tres personajes que a su vez arrastran con ellos a más personajes con poca conexión entre si pero que al final, los tres se encuentran de frente en una gran colisión que desencadena un hilo conector entre un perturbado joven, un inspector de policía considerado un héroe pero que a su vez se siente el mismo ya sin fuerzas para vivir, y una mujer dueña de una herencia millonaria pero que su espíritu de libertad la lleva a tener la suerte que se merece. Todo gira en torno al asesinato de una niña que al final no estaba bien resuelto del todo como se creía.
La Víspera de Casi Todo, novela con la cual el autor fue galardonado con el premio Nadal en el año 2016 y vaya que tiene el premio bien merecido.
La novela se desenvuelve en un ambiente turbulento donde se relata la vida y acontecimientos de tres personajes que a su vez arrastran con ellos a más personajes con poca conexión entre si pero que al final, los tres se encuentran de frente en una gran colisión que desencadena un hilo conector entre un perturbado joven, un inspector de policía considerado un héroe pero que a su vez se siente el mismo ya sin fuerzas para vivir, y una mujer dueña de una herencia millonaria pero que su espíritu de libertad la lleva a tener la suerte que se merece. Todo gira en torno al asesinato de una niña que al final no estaba bien resuelto del todo como se creía.
May 12, 2020
Конструкцията на романа беше много подобна на тази в Живи рани - героите се бореха яростно за правото си да съществуват в настоящето, опитвайки се да загърбят травмите от миналото, но усилията им разбира се бяха предварително обречени на неуспех, а вътрешните им терзания се превръщаха в проводници на безапелационно саморазрушение...
Изпълнението на дел Арбол отново ми се вслади - с майсторски щрихованите портрети и движещи мотиви, с описателния мрачен език, който често буквално ме сдухваше, потапяйки ме в най-тъмните човешки дълбини...
Селекцията в Колекция MaGiCa остава все така без грешка!
Изпълнението на дел Арбол отново ми се вслади - с майсторски щрихованите портрети и движещи мотиви, с описателния мрачен език, който често буквално ме сдухваше, потапяйки ме в най-тъмните човешки дълбини...
Селекцията в Колекция MaGiCa остава все така без грешка!
April 6, 2016
me vuelvo a revolcar en sus historias de sufrimiento, de pasión, de errores y aciertos, de muerte y traición y mentiras
me vuelvo en perder en sus tiempos, en sus personajes, en desenterrar la historia completa
pero me imagino que no es por tonta yo, sino por astuto el autor
me encantan sus libros, me fascinan, me vuelven a invitar a apostar por él
bravo!
(la estrella que falta quizá es porque quizá en sus lecturas es un poco más de lo mismo...ups!)
me vuelvo en perder en sus tiempos, en sus personajes, en desenterrar la historia completa
pero me imagino que no es por tonta yo, sino por astuto el autor
me encantan sus libros, me fascinan, me vuelven a invitar a apostar por él
bravo!
(la estrella que falta quizá es porque quizá en sus lecturas es un poco más de lo mismo...ups!)
April 20, 2018
No me ha gustado tanto como Un millón de gotas, que está en mi top, pero me ha enganchado mucho y al final eso es lo importante. Seguiré descubriendo a este escritor.
March 21, 2019
Es una novela de personajes, sus vidas no son fáciles ya que sufren de un profundo dolor interior. La pluma del escritor es magnífica y utiliza unas descripciones que te llegan hondo, es un libro que está muy bien escrito, aunque hubo partes que se me hicieron un poco cuesta arriba.
La novela esta dividida en dos partes, a mi la segunda fue la que más me gustó porque comienzas a encajar el puzzle que te mantiene en constante intriga.
Es una trama de asesinatos, conciencias intranquilas, pasados dolorosos... donde se nos muestra la fatalidad de la vida.
También quiero mencionar algunas canciones que aparecen en el libro porque considero que siempre nos dicen un poco sobre los personajes:
- "Hurt" de Johnny Cash.
- "Claro de luna" de Debussy.
- "La Montonera" por Joan Manuel Serrat.
- "Volver" por Gardel.
- "Cuesta abajo" (Tango).
La novela esta dividida en dos partes, a mi la segunda fue la que más me gustó porque comienzas a encajar el puzzle que te mantiene en constante intriga.
Es una trama de asesinatos, conciencias intranquilas, pasados dolorosos... donde se nos muestra la fatalidad de la vida.
También quiero mencionar algunas canciones que aparecen en el libro porque considero que siempre nos dicen un poco sobre los personajes:
- "Hurt" de Johnny Cash.
- "Claro de luna" de Debussy.
- "La Montonera" por Joan Manuel Serrat.
- "Volver" por Gardel.
- "Cuesta abajo" (Tango).
March 30, 2016
Genial
February 14, 2016
Maravilloso
March 8, 2019
¡Brutal! Todavía lo estoy asimilando. De los libros de Víctor del Árbol se sale siempre a rastras.
January 12, 2025
*3,5.
No es de los que más me ha gustado. Pero qué bien escribe este hombre.
No es de los que más me ha gustado. Pero qué bien escribe este hombre.
January 6, 2017
La víspera de casi todo es el último Premio Nadal de Novela de 2016. Escrita por Víctor del Árbol, un veterano escritor español no muy conocido aquí en España pero con bastante renombre fuera. Aunque con ésta novela y Un millón de gotas, se está haciendo un buen merecido hueco en España.
La novela mezcla varios hilos argumentales entrelazando las historias de varios personajes mediante constantes saltos temporales. Nos vamos a mover por Málaga, A Coruña, Barcelona, Alemania y Argentina, desarrollándose las distintas historias entre finales de los años 50, años 70 y más actual 2007, 2010 y 2013.
Encontramos al inspector Germinal Ibarra en Málaga en 2007. Se hace famoso por la resolución del caso del asesinato de una niña, Amanda, hija de Eva Mahler una rica heredera. Tres años después le encontramos en A Coruña donde pidió el traslado. Una noche de tormenta le llaman del Hospital pues ha sido hallada en la puerta una mujer con signos de violencia que dice que solo hablará con él. Cuando llega no la reconoce pero es alguien de su pasado.
Por otro lado, tres meses antes, llega a Punta Caliente, un pueblecito de la costa gallega, Paola, una mujer enigmática que esconde algo. Se hospeda en casa de Dolores donde va a conocer a Mauricio y a su nieto Daniel. Éste es amigo de la hija de Dolores, Martina, y se va a hacer gran amigo de Paola a la que va ir enseñando el lugar.
Dolores tiene también una gran pena y se refugia en su casa de huéspedes con su piano y sus libros, mantiene una buena relación con Mauricio pues ambos están tocados por cosas que pasaron en sus vidas anteriores. Cuando llega Paola ve en ella alguien que también ha sufrido y que tiene un secreto que guardar. Ambas van a ir contándose sus confidencias y así vamos a descubrir cuáles son los motivos de su sufrimiento, de sus penas.
Mauricio es un argentino que ha tenido que venir a España a cuidar a su nieto tras la muerte de su hijo, su nuera y el hermano mayor de Daniel en el incendio de su casa. Con Mauricio vamos a recorrer la Alemania de principios de los años 50 donde emigra con su futura mujer y su amigo Oliveiro, éste regresa antes a Argentina. Mauricio va a regresar en los años 70 y tras un altercado con la policía va a estar 20 años encarcelado. Para intentar exorcizar los fantasmas del pasado va a hacer unos cuantos viajes a Barcelona a ver a su amigo Oliveiro y a un antiguo compañero de éste en la Guerra de las Malvinas.
Todos estos personajes van mezclándose en una historia aparentemente policiaca pero que va más allá de este género, porque lo que menos importa es la trama policiaca, lo verdaderamente importante es la historia de Mauricio, Dolores, Eva, Paola... a los que Víctor del Árbol logra dar vida. Todos ellos tienes sus fantasmas y en ese verano del 2010 van a salir a flote.
Me ha gustado bastante la novela, me espera algo más thriller, más policiaco pero me he encontrado con un libro en el que se prima más a los personajes, sus historias y sus miserias. Muy bien estructurado, no decae el ritmo y te tiene intrigada en algún que otro "misterio", aunque debo de reconocer que la resolución o el porqué de alguno me lo esperaba. Pero a pesar de ello, la novela es una gran novela. Os la recomiendo.
Hay algunas frases que me han encantado:
"A veces hay que mantenerse un tiempo alejado del mundo para permanecer en él"
"El hambre y la miseria eran el maestro más honesto y convincente que podía encontrar. Y el maestro era implacable y severo"
"¿Por qué no aprendemos a vivir? porque para eso hay que tener narices"
"La única lucha que se pierde es la que se abandona"
No me digáis que leyendo estas frases no os apetece leer el libro. Hacerlo no os arrepentiréis
May 16, 2016
No ha tenido críticas demasiado amables del Premio Nadal de este 2016. La mayor parte de estas opiniones se centran en un tono denso, que roza lo aburrido. Es clasificado, sin piedad, de una novela soporífera y de lectura difícil. Muchos aseguran haberla abandonado a la mitad. Pero, ¿no es acaso esto lo que sucede con los mejores libros?
Creo que "La víspera de casi todo" es una novela única, con un alma propia, escrita con una pretenciosidad necesaria. Porque se trata de un libro enorme en muchos aspectos: la técnica narrativa es, además de correcta, hermosa. El desarrollo de los argumentos, que se condensan en uno solo, es complejo pero bien elaborado. Pero donde radica la magia es en los personajes, cuidados al milímetro por Víctor del Árbol quién, sin duda, les ha dado vida con todo el cariño de su inspiración. Esto, desde luego, traspasa a cualquier lector que sepa verlo.
Uno de los personajes fundamentales (que no el protagonista, porque sería complicado definir quién es el protagonista) es Germinal Ibarra. Responde al prototipo de policía torturado, trastornado por el caso del asesinato de Amanda, en cuya resolución se involucró más allá de los estrictamente personal. Y ese pasado, que siempre vuelve para revolver las olas de nuestro recuerdos, azota su vida tranquila en A Coruña, junto a su esposa y a su enfermo hijo Samuel. Pero de esta especie de refugio lo saca con violencia la llamada de una mujer llamada Paola, está ingresada en el hospital víctima de lo que parece una brutal paliza. Desde este punto, con saltos temporales, con evocaciones de lo que ambos han dejado atrás, empieza a esclarecerse, muy poco a poco, esa niebla que cubre el Océano.
Gran parte de la trama se desarrolla en un Punta Caliente, un pequeño pueblo situado en A Costa da Morte, donde Paola ha estado escondida durante un tiempo. Allí, en busca de una paz y sosiego que no parece encontrar nunca, se ve involucrada en un amasijo de sentimientos que van más allá de lo que jamás pudo imaginar. Se vale el autor de personajes tan emblemáticos como Dolores, Daniel o Martina. Y a todas estas numerosas vidas que surgen en estas páginas, como lo hacen las gaviotas en las proximidades del puerto, las trata por igual Víctor del Árbol: con piedad, con paciencia y con profundidad.
Supongo que cualquier historia que utilice Galicia como telón de fondo se convierte en algo ineludiblemente especial. Porque ese latido, alma o influjo, esa leyenda, tan solo puede lograrse en un lugar a temporal, que parece aislarse del mundo. Donde tanto lo bueno, como lo malo, se intensifican más que en cualquier otro lugar. Al fin y al cabo, nos encontramos en el fin de la tierra.
http://miriambeizana.blogspot.com.es/...
Creo que "La víspera de casi todo" es una novela única, con un alma propia, escrita con una pretenciosidad necesaria. Porque se trata de un libro enorme en muchos aspectos: la técnica narrativa es, además de correcta, hermosa. El desarrollo de los argumentos, que se condensan en uno solo, es complejo pero bien elaborado. Pero donde radica la magia es en los personajes, cuidados al milímetro por Víctor del Árbol quién, sin duda, les ha dado vida con todo el cariño de su inspiración. Esto, desde luego, traspasa a cualquier lector que sepa verlo.
Uno de los personajes fundamentales (que no el protagonista, porque sería complicado definir quién es el protagonista) es Germinal Ibarra. Responde al prototipo de policía torturado, trastornado por el caso del asesinato de Amanda, en cuya resolución se involucró más allá de los estrictamente personal. Y ese pasado, que siempre vuelve para revolver las olas de nuestro recuerdos, azota su vida tranquila en A Coruña, junto a su esposa y a su enfermo hijo Samuel. Pero de esta especie de refugio lo saca con violencia la llamada de una mujer llamada Paola, está ingresada en el hospital víctima de lo que parece una brutal paliza. Desde este punto, con saltos temporales, con evocaciones de lo que ambos han dejado atrás, empieza a esclarecerse, muy poco a poco, esa niebla que cubre el Océano.
Gran parte de la trama se desarrolla en un Punta Caliente, un pequeño pueblo situado en A Costa da Morte, donde Paola ha estado escondida durante un tiempo. Allí, en busca de una paz y sosiego que no parece encontrar nunca, se ve involucrada en un amasijo de sentimientos que van más allá de lo que jamás pudo imaginar. Se vale el autor de personajes tan emblemáticos como Dolores, Daniel o Martina. Y a todas estas numerosas vidas que surgen en estas páginas, como lo hacen las gaviotas en las proximidades del puerto, las trata por igual Víctor del Árbol: con piedad, con paciencia y con profundidad.
Supongo que cualquier historia que utilice Galicia como telón de fondo se convierte en algo ineludiblemente especial. Porque ese latido, alma o influjo, esa leyenda, tan solo puede lograrse en un lugar a temporal, que parece aislarse del mundo. Donde tanto lo bueno, como lo malo, se intensifican más que en cualquier otro lugar. Al fin y al cabo, nos encontramos en el fin de la tierra.
http://miriambeizana.blogspot.com.es/...
June 28, 2019
Es el quinto libro de Víctor del Árbol que leo este mes y siento que me quedo sin palabras para alabar la gran tarea literaria que ha emprendido este genial creador. Su estilo es sólido. Me queda claro que la construcción de la trama en estructura paralela es una marca personal. El autor sabe trabajar muy bien con las historias del pasado que han dejado una huella en el presente. Sus novelas se construyen de un modo orgánico, donde todo va encajando y encontrando su lugar.
También aprecio que hay temas recurrentes, evidentemente el amor, la venganza... muy de tono shakespereano y, como no, la locura, que aquí afecta claramente al personaje de Daniel, aunque a primera vista no sea tan evidente. Pues este rasgo será desbrozado poco a poco, en su justa medida, para crear el mejor efecto posible en la novela.
Me está ocurriendo que al leer tantos libros de este autor en poco tiempo... por pura compulsión, lo confieso, se mezclan ahora mismo las historias, por lo que no me atrevo a profundizar ahora mismo en mi humilde reseña, pero decir que es una obra excelente y que Víctor del Árbol pasa a formar parte de mi lista de Top 10 de autores. Es oficial.
También aprecio que hay temas recurrentes, evidentemente el amor, la venganza... muy de tono shakespereano y, como no, la locura, que aquí afecta claramente al personaje de Daniel, aunque a primera vista no sea tan evidente. Pues este rasgo será desbrozado poco a poco, en su justa medida, para crear el mejor efecto posible en la novela.
Me está ocurriendo que al leer tantos libros de este autor en poco tiempo... por pura compulsión, lo confieso, se mezclan ahora mismo las historias, por lo que no me atrevo a profundizar ahora mismo en mi humilde reseña, pero decir que es una obra excelente y que Víctor del Árbol pasa a formar parte de mi lista de Top 10 de autores. Es oficial.
February 19, 2016
Rendida a los pies de Víctor del Árbol. Me encantan sus perfiles psicológicos, ese descenso a los infiernos y las diferentes perspectivas, pensamientos y sentimientos de sus protagonistas: el momento en el que eran una persona y se convierten en otra por acontecimientos que no controlan. Una novela premiada con toda la razón.
February 27, 2016
"Lo que no tiene remedio es el pasado. Pero la memoria es una forma de inventar el presente".
De manera brillante enlaza varias historias, cada una con un pasado que duele en lo más profundo de los protagonistas. Muerte, suspense y desesperanza.
En una palabra: impresionante.
De manera brillante enlaza varias historias, cada una con un pasado que duele en lo más profundo de los protagonistas. Muerte, suspense y desesperanza.
En una palabra: impresionante.
April 5, 2017
Un libro que habla de las miserias de las personas,de los fantasmas que viven dentro de ellos y cómo sobreviven a ellos.De infancias que marcan la vida adulta.Muy duros algunos capítulos.Repetiré con el autor
Displaying 1 - 30 of 172 reviews