What do you think?
Rate this book
De wandelaar
Een man krijgt bij een brand een hond in zijn schoot geworpen. Een hond die een andere wereld voor hem opent: die van vluchtelingen, illegalen en zwervers. Het verandert Parijs, het verandert de man: hij wil helpen, goed doen. Maar alles wat hij doet pakt anders uit. De nieuwe roman van Adriaan van Dis snijdt de sociale thema's van deze tijd aan, maar is ook een melancholiek verhaal over het verlangen naar liefde en geborgenheid.
224 pages, Paperback
First published January 1, 2007
67 people are currently reading
663 people want to read
About the author
Adriaan van Dis
93 books188 followersAdriaan van Dis is a Dutch writer, journalist and TV presenter, who debuted as writer in 1983 with the novel Nathan Sid. That same year he debuted as a TV presenter as host for the book talkshow Hier is... Adriaan van Dis. The show lasted until 1992 and was repeated once in 2013 in honor of the Dutch book week and every year since, once a year during the Dutch book week. In 2017 he said that it was the last show unless he would be able to get a very special writer in the programme. He succeeded and interviewed Stephen Fry in March 2018 in what will probably be the last Hier is... Adriaan van Dis
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 155 reviews
August 3, 2018
"Ik geloof in de mens die er per ongeluk is en er het beste van probeert te maken."
De Wandelaar is zo'n boek uit de categorie 'op het juiste moment, op de juiste plaats'.
Ik las het tijdens onze eerste vakantie met de hond. We zijn sinds een maand aan elkaar aan het wennen, en deze vakantie is de eerste doorbreking van de prille patronen die we hebben opgebouwd. Alle verwondering, verbazing, liefde, irritatie, onmacht, moedwil en misverstand die hoofdpersoon Mulder met le chien meemaakt, herken ik daarom volledig, van de totaal eigen (en volslagen onnavolgbare) overwegingen die je hond maakt, tot de blinde devotie die ze aan de dag kan leggen.
Daarnaast bevind ik me, als christen-die-net-de-God-van-zijn-biblebeltjeugd-gedag-heeft-gezegd, precies tussen het zoekende agnosticisme van Mulder en het pragmatische geloof van de bevriende pater. En omdat Adriaan van Dis zo'n geweldig schrijver en denker is, staat het boek vol met zinnen die direct voor mij herkenbaar zijn, zoals bovenstaand citaat, en "De Bijbel is een boek voor een kleine wereld", iets waar ik me volledig in vind.
Van Dis weet verder heel mooi meerdere werelden te combineren, van de macroscropisch grote wereldproblematiek rondom vluchtelingen vanuit Afrika naar Europa, sociale onrust in Parijs, en de strijd tussen links/arm en rechts/rijk, tot de hoogst individuele queeste naar zingeving in een postmoderne, post-religieuze wereld - en waar die twee werelden elkaar ontmoeten.
De Wandelaar is voor dit alles een heerlijk geschreven drager, vol mooie dialogen, schetsen van een bijna nostalgisch-meets-hypermodern aandoend Parijs, en personages waar je echt van gaat houden, zoals Mulder (die op geloofwaardige wijze van nihilistische nietsnut verandert in een heroïsche wereldburger), Sri en de Chinees (nooit zult u meer zonder sentiment omkijken naar zwervers in kartonnen dozen) en de zwarte vluchteling in de kerktoren.
De echte hoofdrol is niettemin voor de hond, die op majestueuze wijze iedereen verbindt, redt en bemoedigt. Mocht je van honden houden, dan is De Wandelaar het ultieme bewijs voor je morele gelijk. En mocht je er niks mee hebben, dan wordt dit boek je grootste reality check.
Word gelukkiger, koop dit boek - en een hond!
De Wandelaar is zo'n boek uit de categorie 'op het juiste moment, op de juiste plaats'.
Ik las het tijdens onze eerste vakantie met de hond. We zijn sinds een maand aan elkaar aan het wennen, en deze vakantie is de eerste doorbreking van de prille patronen die we hebben opgebouwd. Alle verwondering, verbazing, liefde, irritatie, onmacht, moedwil en misverstand die hoofdpersoon Mulder met le chien meemaakt, herken ik daarom volledig, van de totaal eigen (en volslagen onnavolgbare) overwegingen die je hond maakt, tot de blinde devotie die ze aan de dag kan leggen.
Daarnaast bevind ik me, als christen-die-net-de-God-van-zijn-biblebeltjeugd-gedag-heeft-gezegd, precies tussen het zoekende agnosticisme van Mulder en het pragmatische geloof van de bevriende pater. En omdat Adriaan van Dis zo'n geweldig schrijver en denker is, staat het boek vol met zinnen die direct voor mij herkenbaar zijn, zoals bovenstaand citaat, en "De Bijbel is een boek voor een kleine wereld", iets waar ik me volledig in vind.
Van Dis weet verder heel mooi meerdere werelden te combineren, van de macroscropisch grote wereldproblematiek rondom vluchtelingen vanuit Afrika naar Europa, sociale onrust in Parijs, en de strijd tussen links/arm en rechts/rijk, tot de hoogst individuele queeste naar zingeving in een postmoderne, post-religieuze wereld - en waar die twee werelden elkaar ontmoeten.
De Wandelaar is voor dit alles een heerlijk geschreven drager, vol mooie dialogen, schetsen van een bijna nostalgisch-meets-hypermodern aandoend Parijs, en personages waar je echt van gaat houden, zoals Mulder (die op geloofwaardige wijze van nihilistische nietsnut verandert in een heroïsche wereldburger), Sri en de Chinees (nooit zult u meer zonder sentiment omkijken naar zwervers in kartonnen dozen) en de zwarte vluchteling in de kerktoren.
De echte hoofdrol is niettemin voor de hond, die op majestueuze wijze iedereen verbindt, redt en bemoedigt. Mocht je van honden houden, dan is De Wandelaar het ultieme bewijs voor je morele gelijk. En mocht je er niks mee hebben, dan wordt dit boek je grootste reality check.
Word gelukkiger, koop dit boek - en een hond!
Read
June 17, 2022It takes a dog to teach a man humanity.
December 28, 2021
Mulder die elke avond door Parijs wandelt ziet een brand en wordt geadopteerd door een hond die waarschijnlijk in het huis van de brand woonde. Hoewel hij van de hond gaat houden geeft hij hem aan een meisje dat zwaar gewond is geraakt bij de brand.
Mulder, who is walking through Paris every night, sees a fire and is adopted by a dog that probably lived in the house of the fire. Although he comes to love the dog, he gives it to a girl who was badly injured in the fire.
Mulder, who is walking through Paris every night, sees a fire and is adopted by a dog that probably lived in the house of the fire. Although he comes to love the dog, he gives it to a girl who was badly injured in the fire.
November 28, 2021
De wandelaar van Adriaan van Dis. Het boek van de november actie Nederland Leest, gratis te krijgen in de bibliotheek (bij ons helaas al op) Aangenaam boek van deze auteur. Ik las eerder zijn nieuwste roman Klifi maar daar was ik niet zo weg van. Het nette taalgebruik van van Dis past beter bij het Parijs wat hij in dit boek beschrijft. Mulder neemt een hond in huis die uit een brandend pand bij hem in de buurt is gevlucht. Het pand werd bewoond door veelal illegale bewoners. De hond neemt Mulder mee op sleeptouw door het schaduw Parijs. Dat wat je liever niet ziet komt uitgebreid aan bod. In het nette en soms ironisch taalgebruik van de auteur werkt dat extra schokkend. Veel mensen vinden het een kabbelend verhaal maar ik denk dat dit voor mij juist goed werkte. Ik ga zeker meer van van Dis lezen! Vier sterren ⭐⭐⭐⭐
January 18, 2016
Ik hou van de schrijfstijl van Adriaan van Dis...zelden zo'n mooie roman gelezen...prachtig geschreven!! Meneer Mulder alias Nicolas Martin (z'n betere ik) ontfermt zich over een hond die uit een brandend huis springt. Tijdens zijn wandelingen met de hond leert hij de andere kant van Parijs kennen, de wereld van illegalen, zwervers en daklozen. De roman is geschreven in 2007, het thema blijft actueel...
January 12, 2022
Een vermakelijk boek over een hond en een man. Over een olijk duo wat elkaar Parijs laat kennen, waar veel onrust en schoonheid is.
En toch boeit het me niet echt. Wat ik ook niet snap, is dat een boek als dit gratis wordt uitgedeeld om het lezen in Nederland te stimuleren. Het heeft de typische Van Dis-stijl, die fantastisch mooi en zwaar ontoegankelijk tegelijkertijd is. Zo haal je niet-lezers (de leegheid van hun levens schokt me) niet over om te lezen.
En toch boeit het me niet echt. Wat ik ook niet snap, is dat een boek als dit gratis wordt uitgedeeld om het lezen in Nederland te stimuleren. Het heeft de typische Van Dis-stijl, die fantastisch mooi en zwaar ontoegankelijk tegelijkertijd is. Zo haal je niet-lezers (de leegheid van hun levens schokt me) niet over om te lezen.
June 23, 2023
Het boek ‘de Wandelaar’ van Adriaan van Dis was in november 2021 gratis te krijgen bij de Nederlandse bibliotheken. Het speelt in Parijs. Een hond speelt een belangrijke rol in het boek.
Het verhaal begint als een film. Een man loopt in Parijs en ziet een groot pand dat in lichterlaaie staat. Een grote brand in een kraakpand. Er zijn dodelijke slachtoffers. Een hond wordt uit een raam gegooid en opgevangen. De man krijgt de hond als het ware toegewezen terwijl hij alleen maar een voorbijganger was. Hij wordt monsieur Martin genoemd, maar hij is meneer Mulder, een Hollandse man die in Parijs woont, net als Adriaan van Dis jaren gedaan heeft. Meneer Mulder en de hond zonder naam zijn de hoofdpersonen in het boek, dankzij de hond komt meneer Mulder op plekken waar hij anders nooit zou komen, met name in de zelfkant van Parijs, het Parijs dat een toerist niet gauw ziet.
Van Dis benut dit duo om meer van Parijs en van de Franse samenleving te tonen dan de façade. De roman krijgt hierbij ook journalistieke trekken, de fictie wordt bijna non-fictie, bijvoorbeeld als het gaat om de grote branden in de stad en de herdenking van de slachtoffers. Van Dis heeft in zijn werk wel vaker een fascinatie voor de duistere kanten van het bestaan. Het decor is de onrust in de grote stad Parijs, met grote demonstraties en maatschappelijke onvrede. Adriaan van Dis schreef dit boek in 2007, maar het boek heeft niet aan actualiteit ingeboet. Uniek is dat een hond die verder geen naam heeft echt een personage is, met een sturende rol in het verhaal. Hij leidt meneer Mulder naar het voor hem onbekende Parijs van zwervers, vluchtelingen, verslaafden en prostituées. Aan het boek dat door de bibliotheken gratis beschikbaar is gesteld is een korte bijdrage van Margot Dijkgraaf toegevoegd. Zij schrijft daarin onder meer dat de vader van Adriaan van Dis ook Mulder heette. Meneer Mulder, een Hollander in Parijs, is dus ook een alter ego van Van Dis. Hij woonde jaren in Parijs en leefde daar betrekkelijk anoniem, terwijl hij in Nederland door televisieoptredens een bekende persoon was en is. Het boek is zeker lezenswaard, de literaire vondst om een hond tot een belangrijk personage te maken, is sterk. Toch vind ik het geheel meer een documentaire over Parijs dan een roman met een opbouw en ontwikkeling van karakters en een goed te volgen verhaallijn. Niettemin een onderhoudend boek, dat je in Parijse sferen brengt.
Het verhaal begint als een film. Een man loopt in Parijs en ziet een groot pand dat in lichterlaaie staat. Een grote brand in een kraakpand. Er zijn dodelijke slachtoffers. Een hond wordt uit een raam gegooid en opgevangen. De man krijgt de hond als het ware toegewezen terwijl hij alleen maar een voorbijganger was. Hij wordt monsieur Martin genoemd, maar hij is meneer Mulder, een Hollandse man die in Parijs woont, net als Adriaan van Dis jaren gedaan heeft. Meneer Mulder en de hond zonder naam zijn de hoofdpersonen in het boek, dankzij de hond komt meneer Mulder op plekken waar hij anders nooit zou komen, met name in de zelfkant van Parijs, het Parijs dat een toerist niet gauw ziet.
Van Dis benut dit duo om meer van Parijs en van de Franse samenleving te tonen dan de façade. De roman krijgt hierbij ook journalistieke trekken, de fictie wordt bijna non-fictie, bijvoorbeeld als het gaat om de grote branden in de stad en de herdenking van de slachtoffers. Van Dis heeft in zijn werk wel vaker een fascinatie voor de duistere kanten van het bestaan. Het decor is de onrust in de grote stad Parijs, met grote demonstraties en maatschappelijke onvrede. Adriaan van Dis schreef dit boek in 2007, maar het boek heeft niet aan actualiteit ingeboet. Uniek is dat een hond die verder geen naam heeft echt een personage is, met een sturende rol in het verhaal. Hij leidt meneer Mulder naar het voor hem onbekende Parijs van zwervers, vluchtelingen, verslaafden en prostituées. Aan het boek dat door de bibliotheken gratis beschikbaar is gesteld is een korte bijdrage van Margot Dijkgraaf toegevoegd. Zij schrijft daarin onder meer dat de vader van Adriaan van Dis ook Mulder heette. Meneer Mulder, een Hollander in Parijs, is dus ook een alter ego van Van Dis. Hij woonde jaren in Parijs en leefde daar betrekkelijk anoniem, terwijl hij in Nederland door televisieoptredens een bekende persoon was en is. Het boek is zeker lezenswaard, de literaire vondst om een hond tot een belangrijk personage te maken, is sterk. Toch vind ik het geheel meer een documentaire over Parijs dan een roman met een opbouw en ontwikkeling van karakters en een goed te volgen verhaallijn. Niettemin een onderhoudend boek, dat je in Parijse sferen brengt.
November 20, 2021
Dit boek is gekozen als Nederland leest boek in november 2021. Hopelijk mag ik naar de lezing erover bij de bieb, en voor die tijd wil ik het herlezen. Of dat lukt is een andere vraag…
Dit is mijn 2008 review:
Ik heb van dit boek genoten. In de laatste tijd heb ik nog twee boeken gelezen waarin een dier een hoofdrol speelt: Because of Winn-Dixie (De zomer van Winn-Dixie) (een hond), en Mina en mijn moeder (een konijn). In alledrie de boeken heeft het dier een eigen wil, waardoor de hoofdrolspeler gedwongen wordt om anders te doen of worden. In dit boek ontwikkelt de afstandelijke en eenzame Mulder een nieuwe persoonlijkheid door het verzorgen van de hond, waardoor hij nieuwe, blijvende vrienden maakt. De hond maakt hem zichtbaar waardoor hij eindelijk contact legt met de mensen om zich heen, in plaats van als een onzichtbare te leven.
Ik kwam niet door Indische duinen van van Dis, maar na het lezen van dit ben ik bereid het nog een keer te wagen. De schrijfstijl was simpel maar mooi. Hier zijn een paar mooie stukjes:
"verscholen achter vervallen façades van verlaten fabrieken" (p.41) - ik vraag me af of een echte Nederlander het verschil kan horen tussen alle 'f's en 'v's, of zijn dit "weetwoorden", die je gewoon uit je hoofd moet leren?
Dit is heel toepasselijk, en ik moest erom glimlachen: "zijn trui had de gelofte van armoe afgelegd" - de trui van priester Père Bruno (p.64)
Dit vind ik prachtig:
" 'Strijken is nobel werk,' schreef ze. 'Je geeft dingen hun vorm terug, tovert uit kreukels een mens tevoorschijn. Strijk ik een blouse of overhemd, dan zit ik een vreemde dicht op de huid en krijgt hij of zij van mij weer een stevige hals, brede schouders en een ruggengraat voor één dag. Ik strijk rust in kleren en verplaats me in de hand die een hemd uit de kast haalt en het armsgat van een gesteven mouw verkent.' " (p.161). Ik krijg bijna zin om te gaan strijken.
Nog een supermooie beschrijving: "De bergen schudden de regens van hun rug." (p. 163)
Dit is mijn 2008 review:
Ik heb van dit boek genoten. In de laatste tijd heb ik nog twee boeken gelezen waarin een dier een hoofdrol speelt: Because of Winn-Dixie (De zomer van Winn-Dixie) (een hond), en Mina en mijn moeder (een konijn). In alledrie de boeken heeft het dier een eigen wil, waardoor de hoofdrolspeler gedwongen wordt om anders te doen of worden. In dit boek ontwikkelt de afstandelijke en eenzame Mulder een nieuwe persoonlijkheid door het verzorgen van de hond, waardoor hij nieuwe, blijvende vrienden maakt. De hond maakt hem zichtbaar waardoor hij eindelijk contact legt met de mensen om zich heen, in plaats van als een onzichtbare te leven.
Ik kwam niet door Indische duinen van van Dis, maar na het lezen van dit ben ik bereid het nog een keer te wagen. De schrijfstijl was simpel maar mooi. Hier zijn een paar mooie stukjes:
"verscholen achter vervallen façades van verlaten fabrieken" (p.41) - ik vraag me af of een echte Nederlander het verschil kan horen tussen alle 'f's en 'v's, of zijn dit "weetwoorden", die je gewoon uit je hoofd moet leren?
Dit is heel toepasselijk, en ik moest erom glimlachen: "zijn trui had de gelofte van armoe afgelegd" - de trui van priester Père Bruno (p.64)
Dit vind ik prachtig:
" 'Strijken is nobel werk,' schreef ze. 'Je geeft dingen hun vorm terug, tovert uit kreukels een mens tevoorschijn. Strijk ik een blouse of overhemd, dan zit ik een vreemde dicht op de huid en krijgt hij of zij van mij weer een stevige hals, brede schouders en een ruggengraat voor één dag. Ik strijk rust in kleren en verplaats me in de hand die een hemd uit de kast haalt en het armsgat van een gesteven mouw verkent.' " (p.161). Ik krijg bijna zin om te gaan strijken.
Nog een supermooie beschrijving: "De bergen schudden de regens van hun rug." (p. 163)
March 24, 2015
Eerlijk, dit is het eerste dat ik van Van Dis lees, dus ga ik niet al zijn werk hier aan afmeten. Ik neem aan dat zijn eerdere werk iets meer kwaliteit heeft. Aan zijn stijl ligt het niet echt. Hij laat zien een adequate beheersing te hebben van het Nederlands. De zinnen lopen. Ze swingen niet, ze voldoen. Ze informeren. Dat is ook wat hij vooral doet: informeren. Och alle ellende van de wereld moet vooral in 1 boek worden aangedragen. Niet alleen door letterlijk benoemd te worden, maar in de haarvaatjes van elk woord en zin. Metafoor, toevallige omstandigheid, alles is slachtoffer van de hermanisering. Of was het Tsjechov die zij dat als een mus doodging deze gebeurtenis honderd pagina's later een reden moest hebben?
Maar zo hermetisch is het dan ook weer niet. Alle details in het boek zijn hoogstens onderhevig aan de boodschap van de schrijver, meer niet. Niks hermetica, hoogstens een beetje laf verschuilen achter een masker om de wereld te beklagen. Is de wandelaar Van Dis zelf? Het kan me eigenlijk geen bout schelen, maar had het boek misschien van zichzelf gered. Ik heb genoeg van hem op tv gezien om te weten dat de persoon Van Dis interessant en vermakelijk is. In het boek is hier weinig van terug te vinden. Is het commentaar op de situatie in Nederland? Kan best, maar ook dat kon me na dertig of veertig pagina's al niks meer schelen. Waar is de fantasie, waar is de verbeelding? Helemaal op het eind is er verlossing in de vorm in een korte sprankelende beschrijving van een toekomst. Ja, catharsis, maar vooral omdat de lijdensweg van het lezen eindelijk voorbij is.
Dit boek is niet voor mij geschreven. Niet omdat het onderwerp me niet aanspreekt, maar omdat het proeft als een zorgvuldig binnen de lijntjes ingevulde kleurplaat. Er moest blijkbaar weer brood op de plank komen. Ja, inderdaad, tegen het eind krijgen we een toekomst voorgespiegeld waaruit een sprankeling van werkelijke betrokkenheid uit spreekt, iets waarvan de schrijver oprecht vond dat wij het moesten weten. Dat was alles.
Maar zo hermetisch is het dan ook weer niet. Alle details in het boek zijn hoogstens onderhevig aan de boodschap van de schrijver, meer niet. Niks hermetica, hoogstens een beetje laf verschuilen achter een masker om de wereld te beklagen. Is de wandelaar Van Dis zelf? Het kan me eigenlijk geen bout schelen, maar had het boek misschien van zichzelf gered. Ik heb genoeg van hem op tv gezien om te weten dat de persoon Van Dis interessant en vermakelijk is. In het boek is hier weinig van terug te vinden. Is het commentaar op de situatie in Nederland? Kan best, maar ook dat kon me na dertig of veertig pagina's al niks meer schelen. Waar is de fantasie, waar is de verbeelding? Helemaal op het eind is er verlossing in de vorm in een korte sprankelende beschrijving van een toekomst. Ja, catharsis, maar vooral omdat de lijdensweg van het lezen eindelijk voorbij is.
Dit boek is niet voor mij geschreven. Niet omdat het onderwerp me niet aanspreekt, maar omdat het proeft als een zorgvuldig binnen de lijntjes ingevulde kleurplaat. Er moest blijkbaar weer brood op de plank komen. Ja, inderdaad, tegen het eind krijgen we een toekomst voorgespiegeld waaruit een sprankeling van werkelijke betrokkenheid uit spreekt, iets waarvan de schrijver oprecht vond dat wij het moesten weten. Dat was alles.
June 24, 2024
“De hond had alles gezien. Met hem moet het verhaal beginnen.” Het zijn de mooie openingszinnen uit ‘De wandelaar’ van Adriaan van Dis.
Meneer Mulder maakt een avondwandeling in Parijs. Hij stuit op een kraakpand in brand. Mensen rennen en springen naar buiten. Ook de hond komt het pand uit. Hij springt tegen Mulder op alsof hij hem herkent.
Zo komt meneer Mulder aan een hond. Een hond die alle daklozen en vluchtelingen uit de wijk lijkt te kennen. Wat gebeurt er als je ogen openen voor deze mensen die je normaal niet ziet?
Meneer Mulder maakt een avondwandeling in Parijs. Hij stuit op een kraakpand in brand. Mensen rennen en springen naar buiten. Ook de hond komt het pand uit. Hij springt tegen Mulder op alsof hij hem herkent.
Zo komt meneer Mulder aan een hond. Een hond die alle daklozen en vluchtelingen uit de wijk lijkt te kennen. Wat gebeurt er als je ogen openen voor deze mensen die je normaal niet ziet?
April 19, 2025
Erg actueel boek over het leven in illegaliteit als je als asielzoeker uit een ander land komt. Prachtige compositie en erg sterke stijl.
November 21, 2021
Niet alle boeken van Adriaan van Dis spreken mij even veel aan. De vroege reisverhalen vind ik erg plezierig om te lezen en een boek als Tikkop kan me een stuk minder bekoren. Dit boek, De Wandelaar valt zeker in de eerste categorie. Niet omdat het een reisverhalen zou zijn, al zouden de titel en het kaartje voorin het boek er meer dan prima bij passen.
De schrijfstijl van Van Dis in dit boek is heerlijk. Ingetogen, veel impliciet latend, soms veel onthullend maar even vaak veel verhullend. Prachtig geschreven en een klein feestje om het boek in alle kalmte te lezen. Het boek wekt af en toe de indruk wat autobiografische elementen te hebben. Ben benieuwd of ik dat goed heb.
Al met al een fijn boek om te lezen. Tijdloos en voor een of twee weken een prettige reisgenoot, die wandelaar.
De schrijfstijl van Van Dis in dit boek is heerlijk. Ingetogen, veel impliciet latend, soms veel onthullend maar even vaak veel verhullend. Prachtig geschreven en een klein feestje om het boek in alle kalmte te lezen. Het boek wekt af en toe de indruk wat autobiografische elementen te hebben. Ben benieuwd of ik dat goed heb.
Al met al een fijn boek om te lezen. Tijdloos en voor een of twee weken een prettige reisgenoot, die wandelaar.
December 16, 2021
Erg leuk verhaal over interessante thema's als goedheid en decadentie in onze huidige tijd. Met Parijs als decor. Misschien wat doorzichtig van opzet, en niet volledig doorwerkt in de uitvoering, maar wel erg mooi in hoe de thema's in het verhaal gevlochten worden.
Read
April 30, 2024Sorry heb echt niet vaak dat ik stop met een boek maar ben hier in februari mee begonnen en kom er gewoon niet door heen. Snap niet helemaal waar het verhaal heengaat ofzo (en not in a good way). Ook ‘t taalgebruik en de schrijfstijl is gewoon net niet het voor mij.
March 24, 2023
saai, langdradig en pretentieus.
February 11, 2025
Nog steeds erg relevant. Ook wel knap hoe lelijk Parijs is omschreven.
Maar om al die redenen vrij irritant.
En verder: kunnen Nederlandse mannelijke schrijvers stoppen met hun hoofdpersonen erecties geven op rare momenten?
Maar om al die redenen vrij irritant.
En verder: kunnen Nederlandse mannelijke schrijvers stoppen met hun hoofdpersonen erecties geven op rare momenten?
July 21, 2021
Heb het als luisterboek ervaren waardoor ik me iets minder goed kon concentreren. Dat heeft invloed op mijn ervaring. Thema is belangrijk, en ook mooi omschreven hoe de hond de hoofdpersoon beter leert kijken naar zijn omgeving en niet meer er buiten blijft staan. 3,5 ster
March 26, 2025
Een pensionado Meneer Mulder die in Parijs leeft en wordt graag als mesier Martin aangesproken ( zijn Parijse aka. ) wordt uit zijn eenzaame en genoegzaame schelp getrokken door omstandigheden, respectieve wanneer hij per toeval bij een groot brand betrokken raakt.
Dankzij zijn aanwezigheid wordt hij van een moment na andere een hondenbezitter eigelijk meer een soort tijdelijke oppas van een heel erg eigenaardige hond een van de weinige overlevenden uit de groot huisbrand.
De Hond zorgt dan vervolgens voor dat voor meneer Mulder / Martin een soort Rabbit Hole wordt geopend en waneer hij samen met de hond ( Le Chien ) erdoor komt ontdekt hij geheel andere Parijs dan de Parijs -De stad van kunst, cultuur en geschiedenis, die hij tot nu toe gekend heeft.
Deze Parijs interesseert zich niet voor de verleden ( is niet meer belangrijk dus jij hebt er niets aan ) Niet voor de toekomst ( jij weet niet waar zal jij morgen zijn dus heeft geen zin daarover nadenken )
Maar puur en alleen voor het Nu!
Deze Parijs is niet blank en in vele gevallen spreekt soms niet eens Frans.
Het is een gekleurde boze gemeente, maar door zijn nieuwe hond krijgt Meneer Mulder / Martin een enige kans om enkele bijzondere personages veel dieper te leren kennen en deze kennis zet zijn huidige leventje volledig op zijn kop.
Ik was er behoorlijk gecharmeerd door voor mij tot nu toe onbekende boek van Adriaan van Dis die zich niet in Nederlands Indië nog ergens in een homo kroeg afspeelt. Hiermee mij schrijver opnieuw zijn enorme kwaliteiten als verteller en beschrijver opnieuw bewijst.
Zijn personage Mulder ala Mercier Martin is eigelijk een soort antiheld die in meerdere malen meer als een toevallige getuige en een beschrijver dan als een actieheld optreed.
En juist door deze " laffe ' karakteristiek kan een lezer zo makkelijk met hem identificeren.
Dat oppevlakigheid, dat middelmatigheid en die klassieke Nederlandse doe normaal dan doe jij meer dan genoeg opvatting van een man die zich binnen in een oproer bevindt!.
Mulders tegenpool is dan Fader Bruno. Een katholieke priest die gedreven door zijn sterke normen en waarden en gedreven door de zijn passie on zijn naaste te helpen dreef "voorzichtige " meneer Mulder in allerlei soorten acties en voornamelijk buiten Mulders comfortzone.
Ik snap niet wat ik het laaste tijd heb maar ik kreeg De ja vu gevoel tijdens lezen van dit boek van niet kort geleden luister ik naar een e- boek van Detectief Sharko van 36 district van Parijse recherche, van de scrijver Franck Thalliez waarin ik op een soortelijke beelden van de tweede, veel schimmige,veel gevaarlijke en geweldadige, wanhopige en kwader soort Parijs was getrakteerd.
En toen kwam mij net als bij deze Boek de wandelaar de vergelijking van de stad Parijs van de pen van Henry Miller...wanneer hij de stad vergelijk met een goedkoop hoer met syfilis vergelijk ....wat zal hij vandaag schrijven als hij zou mogen leven op de tegenwoordige staat van de stad te mogen kunnen beschrijven?
Dankzij zijn aanwezigheid wordt hij van een moment na andere een hondenbezitter eigelijk meer een soort tijdelijke oppas van een heel erg eigenaardige hond een van de weinige overlevenden uit de groot huisbrand.
De Hond zorgt dan vervolgens voor dat voor meneer Mulder / Martin een soort Rabbit Hole wordt geopend en waneer hij samen met de hond ( Le Chien ) erdoor komt ontdekt hij geheel andere Parijs dan de Parijs -De stad van kunst, cultuur en geschiedenis, die hij tot nu toe gekend heeft.
Deze Parijs interesseert zich niet voor de verleden ( is niet meer belangrijk dus jij hebt er niets aan ) Niet voor de toekomst ( jij weet niet waar zal jij morgen zijn dus heeft geen zin daarover nadenken )
Maar puur en alleen voor het Nu!
Deze Parijs is niet blank en in vele gevallen spreekt soms niet eens Frans.
Het is een gekleurde boze gemeente, maar door zijn nieuwe hond krijgt Meneer Mulder / Martin een enige kans om enkele bijzondere personages veel dieper te leren kennen en deze kennis zet zijn huidige leventje volledig op zijn kop.
Ik was er behoorlijk gecharmeerd door voor mij tot nu toe onbekende boek van Adriaan van Dis die zich niet in Nederlands Indië nog ergens in een homo kroeg afspeelt. Hiermee mij schrijver opnieuw zijn enorme kwaliteiten als verteller en beschrijver opnieuw bewijst.
Zijn personage Mulder ala Mercier Martin is eigelijk een soort antiheld die in meerdere malen meer als een toevallige getuige en een beschrijver dan als een actieheld optreed.
En juist door deze " laffe ' karakteristiek kan een lezer zo makkelijk met hem identificeren.
Dat oppevlakigheid, dat middelmatigheid en die klassieke Nederlandse doe normaal dan doe jij meer dan genoeg opvatting van een man die zich binnen in een oproer bevindt!.
Mulders tegenpool is dan Fader Bruno. Een katholieke priest die gedreven door zijn sterke normen en waarden en gedreven door de zijn passie on zijn naaste te helpen dreef "voorzichtige " meneer Mulder in allerlei soorten acties en voornamelijk buiten Mulders comfortzone.
Ik snap niet wat ik het laaste tijd heb maar ik kreeg De ja vu gevoel tijdens lezen van dit boek van niet kort geleden luister ik naar een e- boek van Detectief Sharko van 36 district van Parijse recherche, van de scrijver Franck Thalliez waarin ik op een soortelijke beelden van de tweede, veel schimmige,veel gevaarlijke en geweldadige, wanhopige en kwader soort Parijs was getrakteerd.
En toen kwam mij net als bij deze Boek de wandelaar de vergelijking van de stad Parijs van de pen van Henry Miller...wanneer hij de stad vergelijk met een goedkoop hoer met syfilis vergelijk ....wat zal hij vandaag schrijven als hij zou mogen leven op de tegenwoordige staat van de stad te mogen kunnen beschrijven?
January 29, 2022
Het was mooi. Ik houd van de thematiek en van de Parijse setting. Het is fijn dat een dier anders dan een mens een zo grote rol krijgt, zeker kort nadat ik Piep: een kleine biologie der letteren heb gelezen.
Ik vond zelfs de discussies tussen de atheïst en de pater mooi, het soort gesprek in een boek dat me meestal frustreert omdat de gelovige met zoveel argumenten wegkomt en in het verhaal en in de discussie niet voor de ander onder mag doen. Het enige licht vervelende was dat hij er niet op werd aangesproken toen hij beweerde dat de Bijbel genoemd moest worden als bronvermelding bij het morele besef van de atheïst. Toch mocht er een mooie seculiere ideologie tot uiting komen. Die ik vooral fraai vond omdat ze zoveel positiever bleek dan het personage dat haar uitsprak, en zijn levenssituatie op dat moment, had doen vermoeden. En dat vind ik ook wel eens mooi aan een populair literair Nederlands boek: even iets minder cynisch. Een stukje New Sincerity na al het postmodernisme, wat existentialisme naast al het nihilisme. Bravo.
Ik vond zelfs de discussies tussen de atheïst en de pater mooi, het soort gesprek in een boek dat me meestal frustreert omdat de gelovige met zoveel argumenten wegkomt en in het verhaal en in de discussie niet voor de ander onder mag doen. Het enige licht vervelende was dat hij er niet op werd aangesproken toen hij beweerde dat de Bijbel genoemd moest worden als bronvermelding bij het morele besef van de atheïst. Toch mocht er een mooie seculiere ideologie tot uiting komen. Die ik vooral fraai vond omdat ze zoveel positiever bleek dan het personage dat haar uitsprak, en zijn levenssituatie op dat moment, had doen vermoeden. En dat vind ik ook wel eens mooi aan een populair literair Nederlands boek: even iets minder cynisch. Een stukje New Sincerity na al het postmodernisme, wat existentialisme naast al het nihilisme. Bravo.
June 28, 2023
Echt zo’n slecht boek. Lees dit al vanaf 8 december (nu 28 juni). Niet doorheen te komen. Er zitten teveel random woorden in zinnen waardoor ze te lang worden en onbegrijpelijk. Het boek gaat over niks en aan het einde kreeg ik ook geen gevoel van afronding. Er wordt zoveel informatie over random dingen gegeven die ik helemaal niet wil weten waardoor mn hoofd al vol zit en dan ben ik pas op zin 3 van de bladzijde.
August 22, 2020
Het is een goed boek, dat zeker. Maar voor mij (tot nu toe) de minste van meneer van Dis. Moeilijk te zeggen wat er mist maar ik was verre van de betovering die ik ervaarde bij het lezen van Ik kom terug & Indische duinen. Vaak dwaalde mijn gedachte af, vooral de eerste 100 bladzijdes, matig.
June 9, 2022
Gebeurd heel lang niks bijzonders. Beetje langdradig. Niet helemaal mijn schrijfstijl.
October 8, 2023
That ending???? I’m sorry?????
March 18, 2024
Aangenaam kabbelend boek. Moest er wel even in komen, maar zeer interessant.
Read
July 21, 2024Meerdere malen zo verward en niet meer te volgen.
Niet mijn schrijfstijl.
Niet mijn schrijfstijl.
February 27, 2022
“Ik geloof in de mens die er per ongeluk is en er het beste van probeert te maken.”
August 24, 2022
Kabbelend verhaal, fijn geschreven, mooie thema's (eenzaamheid, schuldgevoel, omgaan met privilege, zingeving, goedheid)
March 29, 2024
3,5⭐️
Een fascinerend verhaal en prachtig voorgelezen door Adriaan van Dis zelf.
Een fascinerend verhaal en prachtig voorgelezen door Adriaan van Dis zelf.
September 14, 2025
Zucht.
Plot: rijke man ontdekt empathie (wanneer het hem uitkomt).
Schrijfstijl: heb je mij ooit een verhaal horen vertellen met twee wijn op? Dan weet je genoeg.
Plot: rijke man ontdekt empathie (wanneer het hem uitkomt).
Schrijfstijl: heb je mij ooit een verhaal horen vertellen met twee wijn op? Dan weet je genoeg.
May 27, 2021
Een voortkabbelend boek.
Displaying 1 - 30 of 155 reviews