What do you think?
Rate this book
One Human Minute: Three Essential Philosophical Sci-Fi Essays by Master Stanislaw Lem
Contains three essays--"One Human Minute," "The Upside-Down Revolution ," and "The World as Cataclysm"--from science fiction master Stanislaw Lem.
112 pages, Paperback
First published November 24, 1986
53 people are currently reading
677 people want to read
About the author
Stanisław Lem
504 books4,501 followersStanisław Lem (staˈɲiswaf lɛm) was a Polish science fiction, philosophical and satirical writer of Jewish descent. His books have been translated into 41 languages and have sold over 27 million copies. He is perhaps best known as the author of Solaris, which has twice been made into a feature film. In 1976, Theodore Sturgeon claimed that Lem was the most widely read science-fiction writer in the world.
His works explore philosophical themes; speculation on technology, the nature of intelligence, the impossibility of mutual communication and understanding, despair about human limitations and humankind's place in the universe. They are sometimes presented as fiction, but others are in the form of essays or philosophical books. Translations of his works are difficult and multiple translated versions of his works exist.
Lem became truly productive after 1956, when the de-Stalinization period led to the "Polish October", when Poland experienced an increase in freedom of speech. Between 1956 and 1968, Lem authored 17 books. His works were widely translated abroad (although mostly in the Eastern Bloc countries). In 1957 he published his first non-fiction, philosophical book, Dialogi (Dialogues), one of his two most famous philosophical texts along with Summa Technologiae (1964). The Summa is notable for being a unique analysis of prospective social, cybernetic, and biological advances. In this work, Lem discusses philosophical implications of technologies that were completely in the realm of science fiction then, but are gaining importance today—like, for instance, virtual reality and nanotechnology. Over the next few decades, he published many books, both science fiction and philosophical/futurological, although from the 1980s onwards he tended to concentrate on philosophical texts and essays.
He gained international fame for The Cyberiad, a series of humorous short stories from a mechanical universe ruled by robots, first published in English in 1974. His best-known novels include Solaris (1961), His Master's Voice (Głos pana, 1968), and the late Fiasco (Fiasko, 1987), expressing most strongly his major theme of the futility of mankind's attempts to comprehend the truly alien. Solaris was made into a film in 1972 by Russian director Andrei Tarkovsky and won a Special Jury Prize at the Cannes Film Festival in 1972; in 2002, Steven Soderbergh directed a Hollywood remake starring George Clooney.
He was the cousin of poet Marian Hemar.
His works explore philosophical themes; speculation on technology, the nature of intelligence, the impossibility of mutual communication and understanding, despair about human limitations and humankind's place in the universe. They are sometimes presented as fiction, but others are in the form of essays or philosophical books. Translations of his works are difficult and multiple translated versions of his works exist.
Lem became truly productive after 1956, when the de-Stalinization period led to the "Polish October", when Poland experienced an increase in freedom of speech. Between 1956 and 1968, Lem authored 17 books. His works were widely translated abroad (although mostly in the Eastern Bloc countries). In 1957 he published his first non-fiction, philosophical book, Dialogi (Dialogues), one of his two most famous philosophical texts along with Summa Technologiae (1964). The Summa is notable for being a unique analysis of prospective social, cybernetic, and biological advances. In this work, Lem discusses philosophical implications of technologies that were completely in the realm of science fiction then, but are gaining importance today—like, for instance, virtual reality and nanotechnology. Over the next few decades, he published many books, both science fiction and philosophical/futurological, although from the 1980s onwards he tended to concentrate on philosophical texts and essays.
He gained international fame for The Cyberiad, a series of humorous short stories from a mechanical universe ruled by robots, first published in English in 1974. His best-known novels include Solaris (1961), His Master's Voice (Głos pana, 1968), and the late Fiasco (Fiasko, 1987), expressing most strongly his major theme of the futility of mankind's attempts to comprehend the truly alien. Solaris was made into a film in 1972 by Russian director Andrei Tarkovsky and won a Special Jury Prize at the Cannes Film Festival in 1972; in 2002, Steven Soderbergh directed a Hollywood remake starring George Clooney.
He was the cousin of poet Marian Hemar.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 66 reviews
April 6, 2019
A collection of three essays, one a bit sci-fi, the others non-fiction, all written with a sharp eye, wit and irony. Great ideas and flow of thoughts and I realized that Lem can proudly stand among other visionaries like Asimov or Clarke. Furthermore, really interesting was the way chosen for exposition: all three are written as reviews for imaginary books.
One Human Minute – full of statistical data about all sorts of things you never thought of once in your life, such as:
”So, were all humanity taken and crowded together in one place, it would occupy three hundred billion liters, or a little less than a third of a cubic kilometer. It sounds like a lot. Yet the world's oceans hold 1,285 million cubic kilometers of water, so if all humanity – those five billion bodies – were cast into the ocean, the water level would rise less than a hundredth of a millimeter. A single splash, and Earth would be forever unpopulated.”
The Upside-Down Revolution – deals mostly with war and how the soldiers of the future, and not only, will look like:
”Nor should one consider it an accident that insects are generally much less susceptible to the lethal effects of radioactivity than the so-called higher animals, the vertebrates. Paleontology speaks unequivocally. A catastrophe that unleashed the destructive force of a global atomic war killed every one of the large animals but did little damage to the insects and did not touch the bacteria. This shows that the greater the destructive action of an elemental force or technological weapon, the smaller must a system be in order to survive it unharmed. Thus the atomic bomb demanded the dispersal not only of whole armies but also of individual soldiers. […]
So it was not humanoid automata that formed the new armies but synthetic insects (synsects) – ceramic microcrustacea, titanium annelids, and flying pseudo-hymenoptera with nerve centers made of arsenic compounds and with stingers of heavy, fissionable elements. Most of this "nonliving micropersonnel" could, at the first warning of an atomic attack, dig deep into the ground and then crawl out after the explosion, maintaining combat functions even in an environment glowing with terrible radioactivity, because these soldiers were not only microscopic but nonbiological. The flying synsect combined plane, pilot, and missile in one miniature whole. But the operating unit was the microarmy, which possessed superior combat effectiveness only as a whole (just as a colony of bees was an independent, surviving unit while a single bee was nothing).”
The World as Cataclysm - on how the Universe was created through destruction:
”Where there is No One – therefore no feelings, friendly or hostile, no love or hate – there are also no intentions. The Universe, being neither a Person nor the work of any Person, cannot be accused of bias in its action: it simply is what it is and does what it does. What it does is create, again and again, by destroying.”
I wasn’t impressed by Solaris, neither by Cyberiade, but this little volume made me look for other of his works.
One Human Minute – full of statistical data about all sorts of things you never thought of once in your life, such as:
”So, were all humanity taken and crowded together in one place, it would occupy three hundred billion liters, or a little less than a third of a cubic kilometer. It sounds like a lot. Yet the world's oceans hold 1,285 million cubic kilometers of water, so if all humanity – those five billion bodies – were cast into the ocean, the water level would rise less than a hundredth of a millimeter. A single splash, and Earth would be forever unpopulated.”
The Upside-Down Revolution – deals mostly with war and how the soldiers of the future, and not only, will look like:
”Nor should one consider it an accident that insects are generally much less susceptible to the lethal effects of radioactivity than the so-called higher animals, the vertebrates. Paleontology speaks unequivocally. A catastrophe that unleashed the destructive force of a global atomic war killed every one of the large animals but did little damage to the insects and did not touch the bacteria. This shows that the greater the destructive action of an elemental force or technological weapon, the smaller must a system be in order to survive it unharmed. Thus the atomic bomb demanded the dispersal not only of whole armies but also of individual soldiers. […]
So it was not humanoid automata that formed the new armies but synthetic insects (synsects) – ceramic microcrustacea, titanium annelids, and flying pseudo-hymenoptera with nerve centers made of arsenic compounds and with stingers of heavy, fissionable elements. Most of this "nonliving micropersonnel" could, at the first warning of an atomic attack, dig deep into the ground and then crawl out after the explosion, maintaining combat functions even in an environment glowing with terrible radioactivity, because these soldiers were not only microscopic but nonbiological. The flying synsect combined plane, pilot, and missile in one miniature whole. But the operating unit was the microarmy, which possessed superior combat effectiveness only as a whole (just as a colony of bees was an independent, surviving unit while a single bee was nothing).”
The World as Cataclysm - on how the Universe was created through destruction:
”Where there is No One – therefore no feelings, friendly or hostile, no love or hate – there are also no intentions. The Universe, being neither a Person nor the work of any Person, cannot be accused of bias in its action: it simply is what it is and does what it does. What it does is create, again and again, by destroying.”
I wasn’t impressed by Solaris, neither by Cyberiade, but this little volume made me look for other of his works.
February 14, 2023
Çoğu bilim kurgu meraklısı gibi benim de Lem ile ilişkim, uzun yıllardır sadece Solaris'ten ibaretti. Kendisi benim için de "Vay reis, koca reis, bize canlı okyanus yazdın bilimli reis, sovyet reis" idi ve kitapları da o belirsiz "bir gün" okunma vaadiyle kitaplıkta beklerdi. Ancak öyle oldu böyle oldu, kimi tesadüfler sonucu bu yüzeysel kardeşiniz kendimi "İnsanın Bir Dakikası" kitabının içine düşmüş buldu. Ve hızlıca fark ettim ki Lem Solaris'ten biraz daha fazlasıymış.
Öncelikle bir hikaye değil "İnsanın Bir dakikası". Bir makale değil veya bir tanıtım metni değil. Ve kimilerinin iddia ettiği gibi korkunç bir deneysellik anıtı veya muazzam bir değişiklik manifestosu da değil. Bunun yerine içi dolu, tatlı, o çok sevilen hocanın özenle hazırladığı ders ile eski ve değerli bir arkadaşla yıllar sonra geçirilen bir yaz gecesi sohbeti arası bir yerlerde duran, ritmi güzel hoş bir anlatı. Çoğunlukla mesafeli duruşu, kimi zaman güçlü vurgusu ama bazen de tadı kaçmış çelişkisi, kimi kimi kusuruyla, tebessüm ettiren bir ifade biçimi. Hani o ne olduğunu anlatmaktansa ne olmadığını anlatmanın daha kolay olduğu kitaplar vardır ya, işte tam onlardan biri.
Üç ayrı hayali kitap için yazılmış önsözlerin birleşiminden oluşuyor kitap ve nazik diye nitelendirebileceğim bir anlatım tarzı var. Lem'in araç olarak kullanmayı seçtiği, gerçekten var olsalar her birini ilgiyle okuyacağım kitaplar için yazılmış bu farazi önsözlerin her birinin kendi nüansları, iç dinamikleri, argümanları ve bağıntıları var. Ve üsluplarında, tonlarında, atmosferlerinde de belirgin farklar söz konusu. Yine de günün sonunda oluştuğu parçalardan daha büyük olmayı başarabilen bir bütün de meydana getirebiliyorlar.
Kötülüğün iyilik, aptallığın zeka, kötü niyetin sevgi karşısındaki korkunç hakimiyeti insan dünyasına ait gerçek dengeyi mi yansıtmaktadır? Yoksa bunlar, bilgisayarların ve istatistiksel bakış açısının bir sonucu mudur?
Yazılardan ilki, aynı zamanda kitaba da adını veren "insanın bir dakikası". Lem yapısal olarak Guiness Rekorlar Kitabı'na benzeyen ancak rekorlardan ziyade sıradan gerçeklere odaklanan bir kitap tasarlıyor. Spesifik bir günün bir dakikalık bir bölümü boyunca insanların tümünün yaptığı eylemlerin ve sonuçlarının ölçümlerinden oluşan bir istatistik. Ne kadar yemek yendiği, ne kadar çiftleşildiği, bunun ne kadar vücut sıvısı yaratabildiği, ne kadar fazla insanın var olduğu, ne kadar ses çıkarabildikleri, ne kadar cinayet işledikleri, ne kadar kalp krizi geçirdikleri gibi verileri manidar bir sırayla sunan farazi bir kitap hakkında yazılmış bir sunuş yazısı hazırlıyor yazar.
Bir dakikalık süre boyunca tüm insanlığın aynı anda yaptıklarından bahseden bir dizi istatistik veri, niceliksel olarak ele alınıyor, korelasyonları vurgulanıyor ve nesnel bir dille okuyucuyu yönlendiren enteresan bir yazı haline geliyor. Lem bu yazı boyunca sonuçlar çıkartmaktan özellikle geri durmuyor veya her koşulda mutlak bir bilimsel körlük ile hareket etmeye çalışmıyor. Ancak tam da bu şekilde davranılmış varsayımsal bir kitaptan bahsediyor ve bu verilerin seçimi ve sıralanması ile hedeflenen bir hikayeciliği, rehberliği yürütüyor aslında.
İkinci yazı Tersine Evrim ise kitabın tonunu dramatik ölçüde değiştiriyor. İlkine göre çok daha umutsuz ve karanlık bir yazı bu. Savaşın temel mekaniği, bunu çevresinde gelişen askeri doktrinlerin gidişatı ve potansiyel yıkımın insanlık üzerindeki etkisinden bahsediyor, akla yatkın bir distopik yakın gelecek vurgusu yapıyor. Kitabın geri kalanına hakim olan nesnellik burada zaman zaman sekteye uğruyor ve anlatımındaki gelgitli hal yorucu olabilmeye başlıyor.
Yanlış ifade etmek istemem kendimi; karamsar olmasına rağmen yine de etkileyici bir bölüm Tersine Evrim ve üzerinde yükseldiği neden sonuç zincirini doğrudan kabul etmeme rağmen anlatı, çoğu noktada makul ve olası görünüyor. Ancak kitap boyunca kimi zaman karşılaştığımız, küçük imalarla önce destekler sonra da eleştirir bir konumda kalma çelişkisi bu bölümde göze daha çok batar hale geliyor, öznelere karşı bu tat kaçıran çifte açmaz hali fazlaca tekrarlanıyor Tersine Evrim boyunca.
Son yazı olan Dünya: bir Afet Bölgesi'nda ise izleğimiz artık makro bir seviyeye çekiliyor ve evrende yaşamın oluşması için gereken koşulların nasıl da farklı yerlerde gelişen kozmik boyutta felaketlere bağlı olduğundan bahsedilirken yaşamın, Lem tarafından insanlığa biçilen o biraz kaçınılmaz, biraz hak edilmiş, biraz da büyülü nadide köşe bir süpernova patlaması gibi ışıldamaya başlıyor.
Çelişkili üslubundan sıyrılmış Lem de anlatıyla birlikte giderek yıldızlaşıyor. Her ne kadar insanlığın niteliksel tanımlamaları ile ilgili kimi yorumlarına katılmasam da, Lem insanlığı yaşam ve ölüm, evrim, evrenin doğuşu ve kaçınılmaz yok oluşu arasında hayli eşsiz bir yere konumlandırıyor ve bunu muazzam etkileyici bir metodoloji ile anlatıyor.
Lem başarılı bir anlatıcı, sözcüklerle nasıl dans edeceğini iyi biliyor ve bu kitabın hemen her sayfasında gayet görünür durumda. Ben her ne kadar fizikçi, kozmoloji geek'i, mühendis vb sıfatlarla okusam da seçtiği içeriği, konuyla tamamen ilgisiz insanlara dahi derdini kolaylıkla anlatabilen, akıcı, yalın ve merak uyandırabilen bir anlatım biçimi var yazarın. Gerçekten su gibi akıyor zaman zaman ve anlatmak istediğini anlatmak konusunda zerre zorlanmıyor çeviriden kaynaklı potansiyel anlam kayıplarına rağmen. Açıkçası keşke Lehçe bilseydim diye birden fazla kez kendi kendime serzenişte bulunmama neden oldu ki çok da başıma gelen bir şey değil bu.
Nereden baksak ilginç bir kitap bu. Çoğunlukla zarif bir anlatıma sahip ve hafif tatlı nükteler ile de süslenmiş yazılar bazen şaşırtıcı bazen de sevimli tebessümler yaratan örneklerle adım adım, aşama aşama, büyük bir açıklıkla anlatıyor derdini. Kimi zaman karamsarlaşabiliyor, kimi zaman çok aydınlık olabiliyor. Dinsel dogmalar gibi konularda sözünü esirgemiyor ama kimi zaman tarafgir olmamak adına anlatımdan ödün veriyor, çok fazla açmaz yaratarak kendi anlatımını zedeliyor. Yine de eninde sonunda dağıttığını toparlıyor ve geride -en azından benim için- tatlı bir sıcaklık bırakıveriyor
Psikolojik olarak zorlu, çoğunlukla boğulur gibi hissettiğim pek sallantılı bir zamanda, biraz da okuma biçimimden dolayı benim için hayli güzel bir deneyimdi "İnsanlığın Bir Dakikası"nı okumak. Yine bu sebeple de hayli derin harflerle işledi beynime.
Evet bir bilim kurgu hikayesi değil bu ama benim Stanislaw dedem o kadar tatlı yazmış ki. Kozmonot oyuncağına kurban olduğum, sözlerini "Ne var ki, yirmi birinci yüzyılın eşiğinde ben, hiçbir spekülasyonun aydınlatamayacağı bir karanlığa giriyorum." diye bitiriyor. Ve yirmi birinci yüzyılın içinde çoktan kaybolmuş ben, farklı bir karanlığın içinde onun zarif pırıltısına tanıklık ediyorum.
Öncelikle bir hikaye değil "İnsanın Bir dakikası". Bir makale değil veya bir tanıtım metni değil. Ve kimilerinin iddia ettiği gibi korkunç bir deneysellik anıtı veya muazzam bir değişiklik manifestosu da değil. Bunun yerine içi dolu, tatlı, o çok sevilen hocanın özenle hazırladığı ders ile eski ve değerli bir arkadaşla yıllar sonra geçirilen bir yaz gecesi sohbeti arası bir yerlerde duran, ritmi güzel hoş bir anlatı. Çoğunlukla mesafeli duruşu, kimi zaman güçlü vurgusu ama bazen de tadı kaçmış çelişkisi, kimi kimi kusuruyla, tebessüm ettiren bir ifade biçimi. Hani o ne olduğunu anlatmaktansa ne olmadığını anlatmanın daha kolay olduğu kitaplar vardır ya, işte tam onlardan biri.
Üç ayrı hayali kitap için yazılmış önsözlerin birleşiminden oluşuyor kitap ve nazik diye nitelendirebileceğim bir anlatım tarzı var. Lem'in araç olarak kullanmayı seçtiği, gerçekten var olsalar her birini ilgiyle okuyacağım kitaplar için yazılmış bu farazi önsözlerin her birinin kendi nüansları, iç dinamikleri, argümanları ve bağıntıları var. Ve üsluplarında, tonlarında, atmosferlerinde de belirgin farklar söz konusu. Yine de günün sonunda oluştuğu parçalardan daha büyük olmayı başarabilen bir bütün de meydana getirebiliyorlar.
Kötülüğün iyilik, aptallığın zeka, kötü niyetin sevgi karşısındaki korkunç hakimiyeti insan dünyasına ait gerçek dengeyi mi yansıtmaktadır? Yoksa bunlar, bilgisayarların ve istatistiksel bakış açısının bir sonucu mudur?
Yazılardan ilki, aynı zamanda kitaba da adını veren "insanın bir dakikası". Lem yapısal olarak Guiness Rekorlar Kitabı'na benzeyen ancak rekorlardan ziyade sıradan gerçeklere odaklanan bir kitap tasarlıyor. Spesifik bir günün bir dakikalık bir bölümü boyunca insanların tümünün yaptığı eylemlerin ve sonuçlarının ölçümlerinden oluşan bir istatistik. Ne kadar yemek yendiği, ne kadar çiftleşildiği, bunun ne kadar vücut sıvısı yaratabildiği, ne kadar fazla insanın var olduğu, ne kadar ses çıkarabildikleri, ne kadar cinayet işledikleri, ne kadar kalp krizi geçirdikleri gibi verileri manidar bir sırayla sunan farazi bir kitap hakkında yazılmış bir sunuş yazısı hazırlıyor yazar.
Bir dakikalık süre boyunca tüm insanlığın aynı anda yaptıklarından bahseden bir dizi istatistik veri, niceliksel olarak ele alınıyor, korelasyonları vurgulanıyor ve nesnel bir dille okuyucuyu yönlendiren enteresan bir yazı haline geliyor. Lem bu yazı boyunca sonuçlar çıkartmaktan özellikle geri durmuyor veya her koşulda mutlak bir bilimsel körlük ile hareket etmeye çalışmıyor. Ancak tam da bu şekilde davranılmış varsayımsal bir kitaptan bahsediyor ve bu verilerin seçimi ve sıralanması ile hedeflenen bir hikayeciliği, rehberliği yürütüyor aslında.
İkinci yazı Tersine Evrim ise kitabın tonunu dramatik ölçüde değiştiriyor. İlkine göre çok daha umutsuz ve karanlık bir yazı bu. Savaşın temel mekaniği, bunu çevresinde gelişen askeri doktrinlerin gidişatı ve potansiyel yıkımın insanlık üzerindeki etkisinden bahsediyor, akla yatkın bir distopik yakın gelecek vurgusu yapıyor. Kitabın geri kalanına hakim olan nesnellik burada zaman zaman sekteye uğruyor ve anlatımındaki gelgitli hal yorucu olabilmeye başlıyor.
Yanlış ifade etmek istemem kendimi; karamsar olmasına rağmen yine de etkileyici bir bölüm Tersine Evrim ve üzerinde yükseldiği neden sonuç zincirini doğrudan kabul etmeme rağmen anlatı, çoğu noktada makul ve olası görünüyor. Ancak kitap boyunca kimi zaman karşılaştığımız, küçük imalarla önce destekler sonra da eleştirir bir konumda kalma çelişkisi bu bölümde göze daha çok batar hale geliyor, öznelere karşı bu tat kaçıran çifte açmaz hali fazlaca tekrarlanıyor Tersine Evrim boyunca.
Son yazı olan Dünya: bir Afet Bölgesi'nda ise izleğimiz artık makro bir seviyeye çekiliyor ve evrende yaşamın oluşması için gereken koşulların nasıl da farklı yerlerde gelişen kozmik boyutta felaketlere bağlı olduğundan bahsedilirken yaşamın, Lem tarafından insanlığa biçilen o biraz kaçınılmaz, biraz hak edilmiş, biraz da büyülü nadide köşe bir süpernova patlaması gibi ışıldamaya başlıyor.
Çelişkili üslubundan sıyrılmış Lem de anlatıyla birlikte giderek yıldızlaşıyor. Her ne kadar insanlığın niteliksel tanımlamaları ile ilgili kimi yorumlarına katılmasam da, Lem insanlığı yaşam ve ölüm, evrim, evrenin doğuşu ve kaçınılmaz yok oluşu arasında hayli eşsiz bir yere konumlandırıyor ve bunu muazzam etkileyici bir metodoloji ile anlatıyor.
Lem başarılı bir anlatıcı, sözcüklerle nasıl dans edeceğini iyi biliyor ve bu kitabın hemen her sayfasında gayet görünür durumda. Ben her ne kadar fizikçi, kozmoloji geek'i, mühendis vb sıfatlarla okusam da seçtiği içeriği, konuyla tamamen ilgisiz insanlara dahi derdini kolaylıkla anlatabilen, akıcı, yalın ve merak uyandırabilen bir anlatım biçimi var yazarın. Gerçekten su gibi akıyor zaman zaman ve anlatmak istediğini anlatmak konusunda zerre zorlanmıyor çeviriden kaynaklı potansiyel anlam kayıplarına rağmen. Açıkçası keşke Lehçe bilseydim diye birden fazla kez kendi kendime serzenişte bulunmama neden oldu ki çok da başıma gelen bir şey değil bu.
Nereden baksak ilginç bir kitap bu. Çoğunlukla zarif bir anlatıma sahip ve hafif tatlı nükteler ile de süslenmiş yazılar bazen şaşırtıcı bazen de sevimli tebessümler yaratan örneklerle adım adım, aşama aşama, büyük bir açıklıkla anlatıyor derdini. Kimi zaman karamsarlaşabiliyor, kimi zaman çok aydınlık olabiliyor. Dinsel dogmalar gibi konularda sözünü esirgemiyor ama kimi zaman tarafgir olmamak adına anlatımdan ödün veriyor, çok fazla açmaz yaratarak kendi anlatımını zedeliyor. Yine de eninde sonunda dağıttığını toparlıyor ve geride -en azından benim için- tatlı bir sıcaklık bırakıveriyor
Psikolojik olarak zorlu, çoğunlukla boğulur gibi hissettiğim pek sallantılı bir zamanda, biraz da okuma biçimimden dolayı benim için hayli güzel bir deneyimdi "İnsanlığın Bir Dakikası"nı okumak. Yine bu sebeple de hayli derin harflerle işledi beynime.
Evet bir bilim kurgu hikayesi değil bu ama benim Stanislaw dedem o kadar tatlı yazmış ki. Kozmonot oyuncağına kurban olduğum, sözlerini "Ne var ki, yirmi birinci yüzyılın eşiğinde ben, hiçbir spekülasyonun aydınlatamayacağı bir karanlığa giriyorum." diye bitiriyor. Ve yirmi birinci yüzyılın içinde çoktan kaybolmuş ben, farklı bir karanlığın içinde onun zarif pırıltısına tanıklık ediyorum.
March 2, 2023
"Our increments of reliable knowledge, proved through concrete application, are unquestionable. In science, we know more than our nineteenth-century predecessors; they, in turn, knew more than their forefathers -- but at the same time we recognize the world's inexhaustibility, the fathomlessness of its secrets, for we see that each atom, each 'elementary particle,' turns out to be a bottomless well. It is this astounding bottomlessness of knowledge... that renders every 'ultimate view of reality' suspect. It may be that the principium creationis per destructionem will prove to be but a phase of our diagnosis that applies the human measure to a thing as inhuman as the Universe. It may be that someday a deus ex machine will cope with these inhuman, overcomplicated measurements, inaccessible to our poor animal brains..."("The World as Cataclysm")
August 6, 2022
Lem üç kitap için önsöz yazmış. İnsanın Bir Dakikasi, Tersine Evrim, Dünya: bir Afet Bölgesi
Bu kitapların yazılmamış olması, yani hayal ürünü, kurgu olmasınin hiç önemi yok. Bu kitaplar ne de olsa Lem dehasını okuyucu ile buluşturmaya yarayacak aracılar.
Önsözlerde, bir insan dakikasına dair oluşturulabilecek türlü çeşit istatistiki varsayım, makineleşmenin sonuçlarına, savaşlara, evrenimizin oluşumuna, yokoluşuna vb. dair akıl yürütmeler var.
Çok çok iyi.
Bu kitapların yazılmamış olması, yani hayal ürünü, kurgu olmasınin hiç önemi yok. Bu kitaplar ne de olsa Lem dehasını okuyucu ile buluşturmaya yarayacak aracılar.
Önsözlerde, bir insan dakikasına dair oluşturulabilecek türlü çeşit istatistiki varsayım, makineleşmenin sonuçlarına, savaşlara, evrenimizin oluşumuna, yokoluşuna vb. dair akıl yürütmeler var.
Çok çok iyi.
Read
December 9, 2020Lem’in hayat hikayesini anlatıp sizleri sıkmayacağım. Daha önce farklı yayınevlerinde çıkmış ve yine hakettiği değeri görememişti.
Alfa bu konuda biraz daha iyi ve sağlam adımlarla yazarın külliyatına ayrı bir seri çıkardı ve uzun zamandır ben ve benim gibi bekleyenlerini çok sevindirip 8 kitabı çok kısa bir sürede yayınladı devamını da aynı hızla çıkaracak gibi görünüyor.
Ancak burada iki büyük sorun karşımıza çıkıyor. Birincisi yazarın kitapları anadili olan Lehçe’den değil ingilizceden çevriliyor. Lehçe’den kaliteli çeviri yapabilecek kişi sayısı çok az bunu kabul edebilirim ancak böyle bir yazarın külliyatında keşke anadilden çeviri görseydik. İkinci sorun ise yine çeviri ile alakalı, yayınevi biraz daha kolaya kaçıp eski çevirileri üstünden ufak editörlüklerle yayınlıyor. Ve sanırım benim bu kitabın çoğu yerinde cümlelere takılmamın sebebi de buydu.
Her şeyden öte kitabın ismi “İnsanın Bir Dakikası” değil “Bir İnsan Dakikası” olmalıydı zira ilk öykü/deneme aslında insanların " bir dakikada yaptığı şeyleri" anlatan bir kitap yazma üzerine kurulu. “İnsanın bir dakikası” daha vurucu kabul ediyorum ancak yazarın yazdığı başlığın ve öykünün karşılığı bu değildi.
İnsanın bir dakikası kitabın üstündekinde açıklama “Roman” olmasına rağmen aslında yazarın denemelerini içeriyor. Genel olarak bazı cümlelere çok takılmış olsam da okunmasını engelleyecek kadar büyük yapı hataları görmedim. Ancak özellikle anlam konusunda hatalar mevcut. Örneğin bir bölümde “Lord” olan tanrı kelimesini “Gökteki Babamız” şeklinde çevirmiş çevirmen, aynı şekilde bir yerde İncil’den alıntı yapılmış bir ayetin yazar “yarısını” koymuş ancak çevirmen bu yarım olmasın diye ayetin kalan kısmını da tamamlamış.
Evet, çeviri konusunda kesinlikle beğendiğimi söyleyemeyeceğim. Alfa’nın özellikle bu kitabın bir sonraki baskılarında editörlüğüne biraz daha dikkat etmesini umuyorum.
Bu konular dışında kitabın öykülerini ve kendisini sevdim. Yıllar önce okumuş çok da hatırlamıyordum, Bunca zaman sonra tekrar okuyabilmek güzel. Alfa’ya yine bunun için bile ne kadar teşekkür etsem az.
Alfa bu konuda biraz daha iyi ve sağlam adımlarla yazarın külliyatına ayrı bir seri çıkardı ve uzun zamandır ben ve benim gibi bekleyenlerini çok sevindirip 8 kitabı çok kısa bir sürede yayınladı devamını da aynı hızla çıkaracak gibi görünüyor.
Ancak burada iki büyük sorun karşımıza çıkıyor. Birincisi yazarın kitapları anadili olan Lehçe’den değil ingilizceden çevriliyor. Lehçe’den kaliteli çeviri yapabilecek kişi sayısı çok az bunu kabul edebilirim ancak böyle bir yazarın külliyatında keşke anadilden çeviri görseydik. İkinci sorun ise yine çeviri ile alakalı, yayınevi biraz daha kolaya kaçıp eski çevirileri üstünden ufak editörlüklerle yayınlıyor. Ve sanırım benim bu kitabın çoğu yerinde cümlelere takılmamın sebebi de buydu.
Her şeyden öte kitabın ismi “İnsanın Bir Dakikası” değil “Bir İnsan Dakikası” olmalıydı zira ilk öykü/deneme aslında insanların " bir dakikada yaptığı şeyleri" anlatan bir kitap yazma üzerine kurulu. “İnsanın bir dakikası” daha vurucu kabul ediyorum ancak yazarın yazdığı başlığın ve öykünün karşılığı bu değildi.
İnsanın bir dakikası kitabın üstündekinde açıklama “Roman” olmasına rağmen aslında yazarın denemelerini içeriyor. Genel olarak bazı cümlelere çok takılmış olsam da okunmasını engelleyecek kadar büyük yapı hataları görmedim. Ancak özellikle anlam konusunda hatalar mevcut. Örneğin bir bölümde “Lord” olan tanrı kelimesini “Gökteki Babamız” şeklinde çevirmiş çevirmen, aynı şekilde bir yerde İncil’den alıntı yapılmış bir ayetin yazar “yarısını” koymuş ancak çevirmen bu yarım olmasın diye ayetin kalan kısmını da tamamlamış.
Evet, çeviri konusunda kesinlikle beğendiğimi söyleyemeyeceğim. Alfa’nın özellikle bu kitabın bir sonraki baskılarında editörlüğüne biraz daha dikkat etmesini umuyorum.
Bu konular dışında kitabın öykülerini ve kendisini sevdim. Yıllar önce okumuş çok da hatırlamıyordum, Bunca zaman sonra tekrar okuyabilmek güzel. Alfa’ya yine bunun için bile ne kadar teşekkür etsem az.
October 29, 2015
Kitap değil, bir deneyim aslında bu. Okuduğum en ilginç deneyimdi diyebilirim o yüzden.
Kitap 3 ayrı kısımdan oluşuyor. Özellikle ilk iki bölüm için konuşacak olursam Lem'in aklına hayran kalmamak elde değil.
Kitap 3 ayrı kısımdan oluşuyor. Özellikle ilk iki bölüm için konuşacak olursam Lem'in aklına hayran kalmamak elde değil.
January 1, 2020
The final entry in Lem's pseudoepigraphy trilogy, One Human Minute collects the title review and two other writings relating to non-existent books together. While it's still no A Perfect Vacuum, this volume has clearer ideas and a more pleasant writing style than Imaginary Magnitude. It's hard to tell how much difference the translation makes; perhaps Catherine Leach was simply working with stronger material than Marc Heine was given for Imaginary Magnitude, while Michael Kandel somehow always gets the good Lem volumes to rework into English. At the very least, there are no drudgerous pieces like "Golem XIV", or much of Summa Technologiae, so even though these essays might seem a bit dry and could benefit from being placed in a narrative, even second-tier Lem is still good stuff.
- "One Human Minute". Imagine the Guinness Book of Records, but the "records" part is literal - the eponymous chronicle is a statistical abstract of various measures of the sum total of the human condition during a single minute of one day. Interestingly, we are not told exactly when the select minute occurred, so presumably it was a representative day in 1988, when the fictitious volume was published. From births to deaths to sexual encounters, the review explores how encountering data presented like changes the experience, as Stalin's line about how "one death is a tragedy, a million is a statistic" is turned on its head. It's like an extended riff on that scene in the movie Amélie when she wonders how many couples in Paris are having an orgasm at that moment, and it's striking how different seeing the full measure of a single life is from seeing a lifespan's worth of minute slices from the equivalent number of different individuals.
- "The Upside-Down Revolution". In the 21st century, advances in military hardware will transform warfare yet again; stockpiles of overwhelming nuclear force have rendered the prospect of great clashes of tanks and planes and warships obsolete, and so the strategic deployment of great swarms of computerized insects, which have far more subtle effects, will be paramount, as will encouraging their evolution to stay one step ahead of the enemy. Lem is really good at working out of the complex game-theoretic logic of war strategy, and this reminded me a lot of his novel Fiasco, so much so that I wish he had turned this book review into a narrative short story. Some ideas work well on the page but don't work in movie form (the philosophical ruminations on the impossibility of truly knowing alien life in Solaris is a great example), but sometimes you see the opposite idea: instead of dryly describing the likely effects of autonomous swarms of nanobots on warfare, why not have Pirx the Pilot try to fight off an attack of one?
- "The World As Cataclysm". Lem argues with our framing of the Fermi Paradox (which he does not explicitly name) for 30 pages, insisting that our understanding of many of the variables involved is so poor that instead of trying to figure out why intelligent life did happen on Earth, it would be more edifying to figure out which disasters caused it to not happen everywhere else we see. Lem is basically arguing that we should import the distinction between risk and uncertainty from finance (the former is quantifiable whereas the latter is not) into models of the probability of intelligent life, so that we don't waste our time searching in parts of the galaxy out in the fringes or too near to the core, or elsewhere afflicted with catastrophe. Lem writes with his typical bubble-bursting remorselessness (again keeping Solaris in mind, I always get the impression that he would really hate optimistic shows like Star Trek that blithely depict humanity palling around with friendly alien life), yet I found myself wishing for the humor of Roger Lowenstein, who memorably summed up the crucial risk vs uncertainty distinction for me in When Genius Failed, his history of the hedge fund Long-Term Capital Management:
The problem with the math is that it adorned with certitude events that were inherently uncertain. "You take Monica Lewinsky, who walks into Clinton's office with a pizza. You have no idea where that's going to go," Conseco's Max Bublitz, who had declined to invest in Long-Term noted. "Yet if you apply math to it, you come up with a thirty-eight percent chance she's going to go down on him. It looks great, but it's all a guess".
Lem is constantly reminding the reader how much of science fiction is just a guess, and it's a valuable service.
- "One Human Minute". Imagine the Guinness Book of Records, but the "records" part is literal - the eponymous chronicle is a statistical abstract of various measures of the sum total of the human condition during a single minute of one day. Interestingly, we are not told exactly when the select minute occurred, so presumably it was a representative day in 1988, when the fictitious volume was published. From births to deaths to sexual encounters, the review explores how encountering data presented like changes the experience, as Stalin's line about how "one death is a tragedy, a million is a statistic" is turned on its head. It's like an extended riff on that scene in the movie Amélie when she wonders how many couples in Paris are having an orgasm at that moment, and it's striking how different seeing the full measure of a single life is from seeing a lifespan's worth of minute slices from the equivalent number of different individuals.
- "The Upside-Down Revolution". In the 21st century, advances in military hardware will transform warfare yet again; stockpiles of overwhelming nuclear force have rendered the prospect of great clashes of tanks and planes and warships obsolete, and so the strategic deployment of great swarms of computerized insects, which have far more subtle effects, will be paramount, as will encouraging their evolution to stay one step ahead of the enemy. Lem is really good at working out of the complex game-theoretic logic of war strategy, and this reminded me a lot of his novel Fiasco, so much so that I wish he had turned this book review into a narrative short story. Some ideas work well on the page but don't work in movie form (the philosophical ruminations on the impossibility of truly knowing alien life in Solaris is a great example), but sometimes you see the opposite idea: instead of dryly describing the likely effects of autonomous swarms of nanobots on warfare, why not have Pirx the Pilot try to fight off an attack of one?
- "The World As Cataclysm". Lem argues with our framing of the Fermi Paradox (which he does not explicitly name) for 30 pages, insisting that our understanding of many of the variables involved is so poor that instead of trying to figure out why intelligent life did happen on Earth, it would be more edifying to figure out which disasters caused it to not happen everywhere else we see. Lem is basically arguing that we should import the distinction between risk and uncertainty from finance (the former is quantifiable whereas the latter is not) into models of the probability of intelligent life, so that we don't waste our time searching in parts of the galaxy out in the fringes or too near to the core, or elsewhere afflicted with catastrophe. Lem writes with his typical bubble-bursting remorselessness (again keeping Solaris in mind, I always get the impression that he would really hate optimistic shows like Star Trek that blithely depict humanity palling around with friendly alien life), yet I found myself wishing for the humor of Roger Lowenstein, who memorably summed up the crucial risk vs uncertainty distinction for me in When Genius Failed, his history of the hedge fund Long-Term Capital Management:
The problem with the math is that it adorned with certitude events that were inherently uncertain. "You take Monica Lewinsky, who walks into Clinton's office with a pizza. You have no idea where that's going to go," Conseco's Max Bublitz, who had declined to invest in Long-Term noted. "Yet if you apply math to it, you come up with a thirty-eight percent chance she's going to go down on him. It looks great, but it's all a guess".
Lem is constantly reminding the reader how much of science fiction is just a guess, and it's a valuable service.
March 29, 2025
I grabbed this off the shelf at the library on impulse after seeing a couple reviews for other books by the author. Sadly, it was misfiled as science fiction, when in fact it is three I guess you would call them essays, but the author.
The 1st is a review/prologue to a fictional book of statistics that seems to mostly exist to make fun of people's fascination with the Guinness book of World Records, which gave me some nostalglia vibes but wasn't particularly interesting.
Then 2nd one was much more interesting, about military power, where Lem very accurately predicts drones (he actually pictures them as mechanical insects, but the concept is the same). One wishes the current administration would get on board with that instead of spending a fortune on a new fighter plane that is already obsolete.
The final one is about aliens and if they exist or not... nothing to Earth shattering there. I probably would have been more interested overall if I knew more about the author and where he was coming from (other than just that it was the cold war era and the author is Polish).. not the best first book to read.
The 1st is a review/prologue to a fictional book of statistics that seems to mostly exist to make fun of people's fascination with the Guinness book of World Records, which gave me some nostalglia vibes but wasn't particularly interesting.
Then 2nd one was much more interesting, about military power, where Lem very accurately predicts drones (he actually pictures them as mechanical insects, but the concept is the same). One wishes the current administration would get on board with that instead of spending a fortune on a new fighter plane that is already obsolete.
The final one is about aliens and if they exist or not... nothing to Earth shattering there. I probably would have been more interested overall if I knew more about the author and where he was coming from (other than just that it was the cold war era and the author is Polish).. not the best first book to read.
October 25, 2014
This volume had 3 essays, each with an interesting concept.
One Human Minute: Lem has styled this piece as a book review...of a book that hasn't been written. One Human Minute is apparently a Guinness Book of World Records that is completely mundane, yet also amped up on steroids. Imagine a book that is full of tables upon tables and graphs and charts about everything that happens on earth per minute. How many babies are born, how many people get struck by lightning, how many people are tortured by electricity, how many orgasms are achieved per minute...
Definitely a philosophical piece, but seemed to be musing about the depravity of the human race. I'm not sure if I missed the point.
The Upside-Down Revolution: The evolution of military and warfare...written under the premise that the author has a history book from the future and publishes it in the present as science fiction. I lost interest partway through this one.
The World as Cataclysm: I have a fascination with astrophysics. I am fully aware that the bulk of it goes over my head and I have near zero retention, but that doesn't stop me from reading/watching anything on the subject that is remotely geared towards the layman. Simply Fascinating. This piece goes into the probabilities of extraterrestrial life. I don't know what Stanislaw Lem's qualifications are, but as I was reading this I was nodding...uh huh, that makes sense...hmmm, I sense a little research project on Lem.
One Human Minute: Lem has styled this piece as a book review...of a book that hasn't been written. One Human Minute is apparently a Guinness Book of World Records that is completely mundane, yet also amped up on steroids. Imagine a book that is full of tables upon tables and graphs and charts about everything that happens on earth per minute. How many babies are born, how many people get struck by lightning, how many people are tortured by electricity, how many orgasms are achieved per minute...
Definitely a philosophical piece, but seemed to be musing about the depravity of the human race. I'm not sure if I missed the point.
The Upside-Down Revolution: The evolution of military and warfare...written under the premise that the author has a history book from the future and publishes it in the present as science fiction. I lost interest partway through this one.
The World as Cataclysm: I have a fascination with astrophysics. I am fully aware that the bulk of it goes over my head and I have near zero retention, but that doesn't stop me from reading/watching anything on the subject that is remotely geared towards the layman. Simply Fascinating. This piece goes into the probabilities of extraterrestrial life. I don't know what Stanislaw Lem's qualifications are, but as I was reading this I was nodding...uh huh, that makes sense...hmmm, I sense a little research project on Lem.
October 2, 2022
3 tane yazılmamış kitap hakkında eleştiri var kitabın içinde. Derleme gibi yapıyor, ilginç bir yöntem. Buna karşın çeşitli bilimsel çalışmalar açıklanıyor, kitabın belki de %20-30'una falan kurgu diyebiliriz ancak. Ama hem kolay okunuyor hem de bağlandığı yerdeki fikirler iyi. Ordu yerine robot böcekler istihdam eden bir dünya, kurmaca açısından güzel bir fikir.
April 28, 2020
Kendimce geliştirdiğimi sandığım (aaahhh aaah) bazı fikirleri Stanislav Lem'in kaleminden hem de böyle güzel bir üslupla okumak muhteşem bir duygu. Kitabı 1978'de yazmış olması da işin cabası. Lem'in 40 yıl önce geldiği noktaya gelmeye çalışıyoruz vesselam.
Gelecekteki (21.yy) bir eleştirmenin üç hayali kitap üzerine yazılmış yine hayali eleştirilerinde bugünden çok şey buldum. Ciddi ciddi yazılmış bu eleştirilerde gömülü hiciv bazen komik bazen de hüzün verici. Lem'in başyapıtlarından birisi olduğunu düşünüyorum. E-kitabını okumuştum. Şimdi kitap formatında alıp yeniden alıp okumak istiyorum. O derece yani.
Gelecekteki (21.yy) bir eleştirmenin üç hayali kitap üzerine yazılmış yine hayali eleştirilerinde bugünden çok şey buldum. Ciddi ciddi yazılmış bu eleştirilerde gömülü hiciv bazen komik bazen de hüzün verici. Lem'in başyapıtlarından birisi olduğunu düşünüyorum. E-kitabını okumuştum. Şimdi kitap formatında alıp yeniden alıp okumak istiyorum. O derece yani.
February 18, 2019
profoundly interesting. 100% will reread.
July 13, 2021
Thought Provoking and intriguing
August 14, 2017
Lemin bu kitabı dünyadakı insanların bir dəqiqə ərzindəki, ya da təbiətdə bir dəqiqədə baş verənlərin, məsələn: bir dəqiqədə nə qədər şimşək çaxması və s. kimi statistik məlumatların toplandığı irihəcmli bir əsər olan "İnsanın bir dəqiqəsi" kitabını tanıtması ilə başlayır. Yazar zamanla həmin kitabın tənqidinə keçir. Belə bir kitab isə, ümumiyyətlə, heç var olmayıb. Lem var olmayan bir kitabın, bu kitabın məğzi ilə yanaşı yaşadığımız sistemin reklam və populyar mədəniyyətini, müasirləşən dünyadakı gərəksizliklərin tənqidi ilə qarşımıza çıxır. Kitabdan bir parça (Lemin əsəri, xəyali olandan deyil):
"Herkesin bildiği üzere, yayımcıları bir kitabın yayımlanması kadar korkutan bir şey yoktur. Çünki genelde var olan zamansızlığa, ihtiyaç ötesi kitap bolluğuna ve reklamcılığın kusursuzluğuna bağlı olarak Lem yasası şöyle der: "Kimse okumuyor, okusa da anlamıyor, anlasa bile unutuveriyor." Yeni Ütopya olarak reklam, günümüzde el üstünde tutulmaktadır. (Tabii biz kamuoyu araştırmalarının yalancısıyız.) Her gün korkunç ve sıkıcı şeyler izleriz televizyonlarımızda. Birbirine hırlayan politikacıların, dünyanın dört bir bucağında türlü nedenlerle ölmüş insanların cesetlerinin, kimsenin ne olup bittiğini anlamadığı (çünki yalnız okuduklarımızı değil, seyrettiklerimizi de unuturuz) bitmek bilmeyen dizilerin ardından, reklamlar imdadımıza yetişerek içimize biraz olsun su serper. Cennet diye bir yer kaldıysa, onu bulabileceğimiz tek yer reklamlar."
Yazarın kitabda bununla birlikdə daha iki xəyali kitabın tənqidi də cəmlənib; silahlanma yarışının gələcəyinə dair Lemin düşüncələrinin əks olunduğu "Əks təkamül" hissəsi və kainatın geniş miqyasındakı xaotiklik, başqa sistemlərdə həyatın varlığı, daha doğrusu, var olması ehtimalı barədə "Fəlakətlər bölgəsi dünya" hissəsi. Üçüncüdən bir parça:
"Evrendeki uygarlıkların dağılımı, şans eseri değilse ve gözlemlenebilir olsa bile bilmediğimiz bazı astro- fiziksel koşullarca belirleniyorsa, yani dünya dışı uygarlıklar tesadüfi bir dağılımın ürünü değilse, herhangi bir uygarlığın konumuyla içinde yer aldığı yıldız çevresi arasındaki bağ güçlendikçe, bizim onunla bağlantı kurma şansımız da azalacaktır. Başka bir uygarlığın varlığını gösteren astronomik olarak gözlemlenebilir olguların varlığı olasılığını a priori olarak geçersiz sayamayız. Sonuç olarak, CETI programı astro- fiziksel bilgimizin geçici olduğunu kabul ederek yeni bilgilere yer açmalıdır, çünki yeni keşifler CETI' nin en köklü ve geleneksel varsayımlarını etkileyip değiştirecektir."
"Herkesin bildiği üzere, yayımcıları bir kitabın yayımlanması kadar korkutan bir şey yoktur. Çünki genelde var olan zamansızlığa, ihtiyaç ötesi kitap bolluğuna ve reklamcılığın kusursuzluğuna bağlı olarak Lem yasası şöyle der: "Kimse okumuyor, okusa da anlamıyor, anlasa bile unutuveriyor." Yeni Ütopya olarak reklam, günümüzde el üstünde tutulmaktadır. (Tabii biz kamuoyu araştırmalarının yalancısıyız.) Her gün korkunç ve sıkıcı şeyler izleriz televizyonlarımızda. Birbirine hırlayan politikacıların, dünyanın dört bir bucağında türlü nedenlerle ölmüş insanların cesetlerinin, kimsenin ne olup bittiğini anlamadığı (çünki yalnız okuduklarımızı değil, seyrettiklerimizi de unuturuz) bitmek bilmeyen dizilerin ardından, reklamlar imdadımıza yetişerek içimize biraz olsun su serper. Cennet diye bir yer kaldıysa, onu bulabileceğimiz tek yer reklamlar."
Yazarın kitabda bununla birlikdə daha iki xəyali kitabın tənqidi də cəmlənib; silahlanma yarışının gələcəyinə dair Lemin düşüncələrinin əks olunduğu "Əks təkamül" hissəsi və kainatın geniş miqyasındakı xaotiklik, başqa sistemlərdə həyatın varlığı, daha doğrusu, var olması ehtimalı barədə "Fəlakətlər bölgəsi dünya" hissəsi. Üçüncüdən bir parça:
"Evrendeki uygarlıkların dağılımı, şans eseri değilse ve gözlemlenebilir olsa bile bilmediğimiz bazı astro- fiziksel koşullarca belirleniyorsa, yani dünya dışı uygarlıklar tesadüfi bir dağılımın ürünü değilse, herhangi bir uygarlığın konumuyla içinde yer aldığı yıldız çevresi arasındaki bağ güçlendikçe, bizim onunla bağlantı kurma şansımız da azalacaktır. Başka bir uygarlığın varlığını gösteren astronomik olarak gözlemlenebilir olguların varlığı olasılığını a priori olarak geçersiz sayamayız. Sonuç olarak, CETI programı astro- fiziksel bilgimizin geçici olduğunu kabul ederek yeni bilgilere yer açmalıdır, çünki yeni keşifler CETI' nin en köklü ve geleneksel varsayımlarını etkileyip değiştirecektir."
December 23, 2021
From what I've read, this is Lem at his most sober, serious, secular and sciencey. Although a short volume, the three essays included in this collection are heady to handle. Lem demands the reader's studious attention. And while there is much to snag the dedicated reader's interest, Lem does not encase his ideas with his usual fictive flare. Indeed, these are essays, not stories.
In "One Human Minute", Lem gets in your face about all the mind-boggling shit that occurs in one minute on Earth--the number of deaths and births, the gallons of blood pumped or semen ejaculated--you name it. We're all aware on some deep level of the sheer size of human activity, but putting it on the page measured in minutes really forces a startling perspective. Lem dives right into the thick of what this perspective might or should mean.
"The Upside-Down Evolution" is the essay version of Lem's final Ijon Tichy novel Peace of Earth. In both the essay and the novel, Lem explains why warfare will inevitably progress to smaller and smaller implements, until nanotech is the rule, and natural disasters are indistinguishable from calculated assaults. As technology progresses, I think it's pretty hard to argue that smaller is better. This brings to mind the hideous cloud on Regis III in The Invincible. . . .
Last, in "The World as Cataclysm", Lem puts his foot down on the fact that creation and destruction are inextricably interlinked. Whether on a galactic scale (such as the explosion of stars making possible the birth of planets by neighbouring stars) or a planetary scale (such as the annihilation of a massive meteorite paving the way for the rise of homo sapiens), Lem maintains that the world as we know it owes its existence to various, violent catastrophes.
Perhaps a little on the dry side, but man is Lem the goat.
In "One Human Minute", Lem gets in your face about all the mind-boggling shit that occurs in one minute on Earth--the number of deaths and births, the gallons of blood pumped or semen ejaculated--you name it. We're all aware on some deep level of the sheer size of human activity, but putting it on the page measured in minutes really forces a startling perspective. Lem dives right into the thick of what this perspective might or should mean.
"The Upside-Down Evolution" is the essay version of Lem's final Ijon Tichy novel Peace of Earth. In both the essay and the novel, Lem explains why warfare will inevitably progress to smaller and smaller implements, until nanotech is the rule, and natural disasters are indistinguishable from calculated assaults. As technology progresses, I think it's pretty hard to argue that smaller is better. This brings to mind the hideous cloud on Regis III in The Invincible. . . .
Last, in "The World as Cataclysm", Lem puts his foot down on the fact that creation and destruction are inextricably interlinked. Whether on a galactic scale (such as the explosion of stars making possible the birth of planets by neighbouring stars) or a planetary scale (such as the annihilation of a massive meteorite paving the way for the rise of homo sapiens), Lem maintains that the world as we know it owes its existence to various, violent catastrophes.
Perhaps a little on the dry side, but man is Lem the goat.
July 20, 2021
4.5/5. It is a set of three brilliant essays. The first essay is “one human minute” in which, the author reviews a book that has been published in the future. This book supposedly contains what every single human being is doing in a minute of their life. It is a postmodern essay that had lots of thought provoking little snippets that delighted me and frustrated me in equal measure. The second essay is “upside down evolution”. This was also very good and it talks about the military strategies that can appear in the next century. The third essay is the one I found most interesting and it talks about the origin of the existence of human beings and earth itself and deals with the possibility of intelligent life forms existing elsewhere in the universe. It talks about the requirement of destruction for creation to exist and has a lot of thought provoking philosophy thrown in as a bonus. The writing is top notch. Every other sentence blows you away! I would recommend it to anyone interested in science fiction and postmodernism and any kind of unconventional writing! I loved it.
January 24, 2019
The first essay, "One Human Minute," was amusing, but the pretense lost its potential for humor long before the essay ended.
The second essay, "The Upside-Down Revolution ," was the strongest of the collection, and the one whose ideas I found most interesting.
The final essay, "The World as Cataclysm," was dull and overly scientific, though it had a few moments of truly beautiful writing on the subject of cataclysm and the formation of life.
The second essay, "The Upside-Down Revolution ," was the strongest of the collection, and the one whose ideas I found most interesting.
The final essay, "The World as Cataclysm," was dull and overly scientific, though it had a few moments of truly beautiful writing on the subject of cataclysm and the formation of life.
October 2, 2010
I stumbled on this trawling the stacks at college. Absolutely one of my favorite books of all time.
September 5, 2014
Highly recommended. Terrifying and funny, something I could really feel exercising fun parts of my brain/imagination. I want a friend to read this so we can talk about it.
January 17, 2023
Lem'in zihninden çıkan ve onun tarafından kaleme alınan her düşüncenin yaşamı ve evreni anlamak adına çok değerli olduğunu düşünüyorum. Bu kitap da bunu kanıtlayan eserlerinden biri. Kitapta üç farklı denemesi yer alıyor.
İlk denemesinde modern teknolojiye atfettiği "uygarlığın fotoğrafını çekme" benzetmesini güzel bir anlatımla ortaya koyuyor. Günlük yaşamın rutini içerisinde farkına varamadığımız meseleleri vurucu bir dil kullanarak ifade ediyor. İnsan için yaptığı "yaşayan bir ruh, üzerinde dört işlem yapılamayacak bir varlık" tanımı beni çok etkiledi.
İkinci denemesinde siyaset, sanat, teknoloji, cinsellik başta olmak üzere pek çok konuyu harmanlayarak ortaya çıkardığı bir düşünceler bütünü yer alıyor. Özellikle yeni teknolojilerin yüksek ilgi gördüğü dönemde bu teknolojilerin nasıl ve hangi amaçlarla kullandığına değiniyor. Bu değinişi salt gerçeklik üzerinden değil de ilk denemede olduğu gibi distopik bir evren üzerinden anlatıyor.
Son denemesi ise insanı evrendeki yerine dair uzun sorgulamalara götürebilecek bir derinlik taşıyor. İlk deneme hikâye gibi ilerlediği için diğer ikisinde didaktik anlatımın ağır basmasını biraz yadırgamıştım ve bu da kitabı ara vererek okumama neden oldu. Fakat kitabın sonunda böylesinin daha iyi olduğuna karar verdim, çünkü kitabın değeri akıcı bir okuma sunmasından çok ortaya koyduğu ve üzerine durup düşünülmesi gereken fikirlerden ileri geliyor.
İlk denemesinde modern teknolojiye atfettiği "uygarlığın fotoğrafını çekme" benzetmesini güzel bir anlatımla ortaya koyuyor. Günlük yaşamın rutini içerisinde farkına varamadığımız meseleleri vurucu bir dil kullanarak ifade ediyor. İnsan için yaptığı "yaşayan bir ruh, üzerinde dört işlem yapılamayacak bir varlık" tanımı beni çok etkiledi.
İkinci denemesinde siyaset, sanat, teknoloji, cinsellik başta olmak üzere pek çok konuyu harmanlayarak ortaya çıkardığı bir düşünceler bütünü yer alıyor. Özellikle yeni teknolojilerin yüksek ilgi gördüğü dönemde bu teknolojilerin nasıl ve hangi amaçlarla kullandığına değiniyor. Bu değinişi salt gerçeklik üzerinden değil de ilk denemede olduğu gibi distopik bir evren üzerinden anlatıyor.
Son denemesi ise insanı evrendeki yerine dair uzun sorgulamalara götürebilecek bir derinlik taşıyor. İlk deneme hikâye gibi ilerlediği için diğer ikisinde didaktik anlatımın ağır basmasını biraz yadırgamıştım ve bu da kitabı ara vererek okumama neden oldu. Fakat kitabın sonunda böylesinin daha iyi olduğuna karar verdim, çünkü kitabın değeri akıcı bir okuma sunmasından çok ortaya koyduğu ve üzerine durup düşünülmesi gereken fikirlerden ileri geliyor.
May 5, 2020
One Human Minute comprises three essays displaying Lem’s profound and ironic intellect. The first essay is a mock book review of a compendious volume called “One Human Minute,” which is likened to a sort of Guinness Book of World Records, except that instead of the marvelous it is composed of everything mundane and representative of human beings. What’s ironic is that the abstraction into tables and statistics leaches out any intellect, spirit, or greatness in humanity.
The second essay begins with a tongue-in-cheek statement about how to hide the truth, which Lem asserts requires its depiction in a novel, especially in a little credited genre like fantasy and science fiction. Further, Lem asserts 1) few read, 2) those that read don’t understand, and 3) those that understand will quickly forget. In this essay, Lem treats us to a synopsis of a book written at the end of the 21st century, which truths he can disguise as science fiction. Warfare evolves away from the smart missile to the miniature synthetic being, just smart enough (like an insect) to operate “instinctually” as part of a horde. These synthects end up small enough to alter weather and other natural phenomena in undetectable ways, bringing about another détente, similar to the nuclear arms peace brokered on the principle of MAD (mutual assured destruction). Lem cautions, however, that this will be merely another leap from the pan into the fire…
And the final essay is a pessimistic account of ambitions for CETI and SETI, as communication with and search for extraterrestrial life is bounded by conditions whose probabilities are so infinitesimally small that they’re all but impossible. The history of man’s existence is used as example, how it was that a series of cataclysms enabled the genesis of the sun, its removal to a quiet corner of the Milky Way, the origin of the earth and the moon, the birth of life, the destruction of the dinosaurs, et al. This chain of chance is further illustrated as a pair of fish frying in a pan being the result of a bottle falling from a multi-story building, being hit by a soccer ball, flying into another window, landing in an aquarium, and flicking from the aquarium a few roe into a bucket, from which two fish are later catapulted into the frying pan. All is explainable by physics, but no such chain can be predicted by statistics.
Lem in these short essays allows himself more directness to elaborate the bases for his acerbic skepticism. I look forward to reading his other collection of mock book reviews and book introductions, A Perfect Vacuum.
The second essay begins with a tongue-in-cheek statement about how to hide the truth, which Lem asserts requires its depiction in a novel, especially in a little credited genre like fantasy and science fiction. Further, Lem asserts 1) few read, 2) those that read don’t understand, and 3) those that understand will quickly forget. In this essay, Lem treats us to a synopsis of a book written at the end of the 21st century, which truths he can disguise as science fiction. Warfare evolves away from the smart missile to the miniature synthetic being, just smart enough (like an insect) to operate “instinctually” as part of a horde. These synthects end up small enough to alter weather and other natural phenomena in undetectable ways, bringing about another détente, similar to the nuclear arms peace brokered on the principle of MAD (mutual assured destruction). Lem cautions, however, that this will be merely another leap from the pan into the fire…
And the final essay is a pessimistic account of ambitions for CETI and SETI, as communication with and search for extraterrestrial life is bounded by conditions whose probabilities are so infinitesimally small that they’re all but impossible. The history of man’s existence is used as example, how it was that a series of cataclysms enabled the genesis of the sun, its removal to a quiet corner of the Milky Way, the origin of the earth and the moon, the birth of life, the destruction of the dinosaurs, et al. This chain of chance is further illustrated as a pair of fish frying in a pan being the result of a bottle falling from a multi-story building, being hit by a soccer ball, flying into another window, landing in an aquarium, and flicking from the aquarium a few roe into a bucket, from which two fish are later catapulted into the frying pan. All is explainable by physics, but no such chain can be predicted by statistics.
Lem in these short essays allows himself more directness to elaborate the bases for his acerbic skepticism. I look forward to reading his other collection of mock book reviews and book introductions, A Perfect Vacuum.
March 27, 2022
The blurb on the back of my copy of One Human Minute describes the contents as "three scathingly humorous reviews of not-yet-written books." Leaving aside the "scathingly humorous" part, that description does not really seem to be accurate. I would describe the three sections of the book this way:
One Human Minute: This is indeed a review of a fictional reference book by that title. Two shorter added sections update the review to account for later editions of the book in question.
The Upside-Down Evolution: I would call this a summary, rather than a review, of a book that will be published in 2105, Weapons Systems of the Twenty-first Century: The Upside-down Evolution. There is apparently some sort of time travel going on, because the fictional writer of this summary states that the authors of Weapons Systems have not been born yet.
The World as Cataclysm: This seems to be a straightforward essay on the nature of the evolution of life and the nature of the universe, with alternating cycles of destruction and development. This essay may or not be written in Lem's own voice, unlike the first two sections, whose "writers" are definitely fictional.
I found the "review" of One Human Minute to be the most intriguing section. The book in question purports to document all human activity over the course of a minute on Earth: how much food is eaten every minute, how many works of art are created, how many people die by ingesting poison, etc. The fictional book is fascinating and grotesque, as is the review. I can't help but quote two passages that seem very relevant today:
"The declining intellectual quality of political leadership is the result of the growing complexity of the world. Since no one, be he endowed with the highest wisdom, can grasp it in its entirety, it is those who are least bothered by this who strive for power."
"What good is it if everything that is beautiful lies at our disposal, and can even be called up on the screen of a home computer, if we are - again - like a child facing the ocean with a spoon?"
One Human Minute: This is indeed a review of a fictional reference book by that title. Two shorter added sections update the review to account for later editions of the book in question.
The Upside-Down Evolution: I would call this a summary, rather than a review, of a book that will be published in 2105, Weapons Systems of the Twenty-first Century: The Upside-down Evolution. There is apparently some sort of time travel going on, because the fictional writer of this summary states that the authors of Weapons Systems have not been born yet.
The World as Cataclysm: This seems to be a straightforward essay on the nature of the evolution of life and the nature of the universe, with alternating cycles of destruction and development. This essay may or not be written in Lem's own voice, unlike the first two sections, whose "writers" are definitely fictional.
I found the "review" of One Human Minute to be the most intriguing section. The book in question purports to document all human activity over the course of a minute on Earth: how much food is eaten every minute, how many works of art are created, how many people die by ingesting poison, etc. The fictional book is fascinating and grotesque, as is the review. I can't help but quote two passages that seem very relevant today:
"The declining intellectual quality of political leadership is the result of the growing complexity of the world. Since no one, be he endowed with the highest wisdom, can grasp it in its entirety, it is those who are least bothered by this who strive for power."
"What good is it if everything that is beautiful lies at our disposal, and can even be called up on the screen of a home computer, if we are - again - like a child facing the ocean with a spoon?"
September 25, 2025
"Her kelimesi gerçek olan çarpıcı bir düşünceyi gizlemenin en kolay yolu onu bilimkurgu kılığında yayımlamaktı. Tıpkı bir yığın kırık camın arasındaki elmasın ayırt edilemeyeceği gibi, bilimkurgu safsatalarının içine kondurulmuş bir ifşaat da onların rengine bürünerek tehlikeli olmaktan çıkacaktı."
Büyük üstad Lem, hiç şüphesiz favori yazarlarımdan biridir. Alfa Yayınları'nın Lem külliyatını tamamen bitirme planı yaptığım 2025 yılı içerisinde ise üstadın en sevdiğim kitabı hiç şüphesiz şu an bu satırları yazdıran "İnsanın Bir Dakikası" oldu.
Öncelikle Lem'in bana göre en iyi eserinin Solaris olduğunu ve onun karakteristikleri ve gezegene bakış açısı ile uyuşmayanların ondan benim kadar tad alamayacağını bildiğimi belirtmeliyim. Bu eserle ilgili düşülecek ilk şerh buradan gelecek. 1985 tarihli ve Lem'in geç dönem eserlerinden biri olan bu eser onu hiç okumamış kişiler için kesinlikle iyi bir tercih ve başlangıç değil. Alfa külliyatında 5 numara olması bile şaşırttı açıkçası. Sırayla okuyan birine o efsane kurgu başyapıtlarını okutmadan bunu okutmak bariz biçimde yanlış bir tercih olur.
Gelelim bu durumun sebeplerine, kitap deneme yazmak için "varmış gibi davranılmış" 3 hayali kitaba yazılan 3 ayrı incelemeden oluşuyor. Ne yalan söyleyeyim duruma alışmak biraz efor istiyor. Ancak bilhassa "kitap incelemesi" dediğimiz şeyin ayrı bir tür olduğuna inanan ben için Lem adeta "Elbette, bu tamamen ayrı bir türdür." dercesine iyi yazılmış "inceleme" ler bunlar. Bu üç yazı da Lem'in hem kendi kişiliği hem de yazar karakteristiklerini taşıyor ve Lem okuyucusu buna aşina olsa da "casual" okuyucu bu tarzı fazla "sert" veya "sivri dilli" bulacaktır. Ayrıca temalarda işlenen konular hem entelektüel sermaye hem de iyi bir eleştirel bakış açısı gerektirdiği için "hayat deneyimi henüz az" olan okuyucular için de uygun bir kitap değil. Kitaptan bir yıldızı kırma sebebimin yarısı buyken, diğer yarısı da üçüncü yazının zaten o konuya ve teoriye aşina olan biri için fazla sıkıcı ve yer doldurucu olmasıydı.
3.yazı olan "Dünya:Bir Afet Bölgesi" diğer iki yazıya tam bir tezat oluşturacak şekilde olayla hiç alakası olmayan kişiler için yazılmış bir deneme. Temanın amacı dünya ve yaşamın oluşumunun tamamen rastlantısal olduğu teorisinin insan aklının alamayacağı kadar zor olmadığını anlatmaya dayanıyor. Nitelikli bir okuyucu için yaşam ve evrenin "kazanan bilet" olma ihtimalini kabullenmek hiç de zor değil. Yazıda anlatılan yıldız oluşumu ve güneş sisteminin ilkel hali de konuyu zaten bilen birisi için sadece bir tekrardan ibaret. Lem bana kalırsa biraz kendi okuyucusunu hafife almış. Ancak 1985'de bunları kaleme alan bir mizantropun etrafında görüğü 10 kişinin 9'unun -ona göre- fazla gerizekalı olduğunu düşünürsek (bu oran Lem ile aynı zeka seviyesi ve entelektüel birikime sahip biri için günümüzde de devam etmektedir elbette :D) "bakın bir şeylerin olması için mucizeler şart değildir" demenin fazla entelektüel bir yolu olduğu için bu yazı buraya ait değilmiş gibi davranamayız. Benim sitemim sadece bu "yazım şekli" nin böyle basitçe bir temayla harcanmış olmasınaydı ve benim gibi herkes için son yazı aynı tadı bırakacaktır.
Gelelim asıl kitabın dahiyane ve eşsiz kısımlarına. Kitaba adını veren ilk yazı olan "İnsanın Bir Dakikası" bütüüün insanların bir dakika içinde değişik kategorilerde neler yaptığına dair yazılmış nesnel bilgilerle dolu bir almanakmış hayalimizde. Böyle istatistikler ile dolu 5 milyarlık gezegenin "acınasılığı" ile Lem o kadar iyi biçimde dalga geçiyor ki aynısının 8 milyarlık versiyonunda da aynı şeyleri hisseden bizler için durumun daha da şok edici olduğu gerçeği yüzümüze vuruyor. İnsanlığa ve onun kendi potansiyeline ihanetinin trajedisine tam olarak benim de yapabileceğim şekilde bir nefret kusan Lem, onu bu satırları yazarken görsem "Merak etme dedeciğim, seni çok iyi anlıyorum.." diyerek duygusal destek sağlamaktan öteye gidemeyeceğim şeklinde anekdotlu bir hayal ile dolduruyor beynimi.
Lem 1985'de "Her gün oluşan çöp yığınlarımızdan "sanat eserlerini" ayırt edemeyecekler; ikisinin arasında genellikle hiçbir nesnel fark yok zaten." derken, aynısını günde 8 milyar zombinin kaydırdığı ekrandakiler ile eşlerseniz siz de Lem ve benim nefretime sahip olabileceksinizdir kuşkusuz (: Bu yazıdaki temanın sert dilinden rahatsız olabileceklerin kesinlikle olduğundan eminim ama gerçeklerle yüzleşmenizi de sağlayacağını düşünüyorum. İnsanlar sandığınız kadar değerli şeyler kesinlikle değiller. Hele bir de ortalama insandan bahsediyorsak :D
Lem bütün bu nefretini ikinci yazıda tamamen taçlandırıyor. "Tersine Evrim" adlı bir savaş tarihi kitabına yazılmış olan incelemede Lem sadece bilimkurgu üstadlarına has o sihirli vizyonerliğiyle önce insansızlaşan, daha sonra otonomlaşan ve bunun üstüne ufalarak tamamen böcekleşen (çok tanıdık geliyor değil mi? (: ) savaş araçlarının nasıl dünyayı başladığı noktaya geri getirdiğini (getireceğini?) anlatıyor. Açık konuşayım, Lem ürkütücü biçimde gerçekçi ve olabilme ihtimali çok yüksek bir şey anlatıyor bu yazıda. Girişte yaptığım alıntıyı da bu yazının başında kullandığı için Polonya'dan geçerken mezarına kesinlikle bir çiçek bırakılması gereken birisi olduğunu kanıtlıyor. 1985'den yazıyorsun bunları be adam, 2025'te yapay zekanın en devrimsel doğumunu canlı izleyen bizler ne yapalım şimdi? :D
Sonuç olarak anlatması pek mümkün olmayan bu 3 yazı derlemesinin kitaplaşmış halinin bende uyandırdıklarının pozitif olduğunu söylemekten daha fazla öteye gidemeyeceğim sanırım. Yine de olabildiğince toparlamak gerekirse "İnsanın Bir Dakikası" ve "Tersine Evrim" in çok üst düzey yazılar olduğunu düşünüyorum. İnsanlık üzerine sinirli eleştiriler olarak gizlenmiş bu iki eser görebilenler için çok daha ufuk açıcı anlatılara dönüşüyor. Bana ise bu kitabı kitaplığımın Lem bölümünün "iyi" kısmına yerleştirmek ve tamamen hatalı biçimde dizayn edilmiş bu uzay taşında her şeye rağmen aydın kalabilmiş herkese önermek kalıyor.
"Gerek beyaz gerekse de mavi yakalı mesleklerde çalışan %97,8'lik insan nüfusu ifa ettiği görevlerin ezici çoğunluğu bakımından zekaya gerek duymuyordu. Neye mi gerek duyuyordu? Duruma uygun bir talimatname, beceri, dikkat ve girişim ruhu. Tüm bu nitelikleri ise böceklerde bulmak mümkündü."
October 16, 2010
Read this a couple weeks ago but forgot to post it. Lem is insane (as usual). The first "story" is about a book that is similar to an almanac except that it contains statistics on EVERYTHING that happens on the earth every minute. Then there's one on Aliens and the probability which I thought was really cool because I always say, "With so many stars there has to be other life." But he starts doing the math on the conditions under which life arose here and you start to lose hope. The other story is about a future earth where computers take over everything (it's not a nice place) which was also pretty cool. So it was quick, enjoyable and educational all around.
More like 3.5 stars. Lem rocks! (or rocked actually because he's not around anymore.)
More like 3.5 stars. Lem rocks! (or rocked actually because he's not around anymore.)
June 17, 2019
Three book reviews. The 1st review is of a book that does not exist, the 2nd review is of a book from the future (ca. 2100), & the 3rd review is of a genre of books still to be written. The 1st review is of a reference book collecting a minute's worth of data for all of humanity. The 2nd review is of a book of military science from the future, when all war is made by nanobots. The 3rd review, dealing with the search for extraterrestrial life from the perspective of calculating the odds of the emergence of intelligence elsewhere in the milky way, is the densest & the hardest read. Lem has a dim view of humanity & a dark sense of humor, so it's both surprising and completely unsurprising that he looked down upon his fellow sci-fi authors with whom he shared so much.
January 3, 2017
The title track "one human minute" reminds me of a Borges story. It's about a book that describes all human experience on earth over the course of 1 minute and the philosophy behind such a book and how dark and disturbing it would be - right now, every minute of every day - thousands of people are being tortured, thousands are taking their last breath.
Upside Down Evolution is about warfare and its future (which is really prophetic considering it was written in the early 80s)
The World As Cataclysm gets into the question of why - if there are so many other stars and planets out there - haven't we found any evidence of other civilizations? By far the best of the three.
Upside Down Evolution is about warfare and its future (which is really prophetic considering it was written in the early 80s)
The World As Cataclysm gets into the question of why - if there are so many other stars and planets out there - haven't we found any evidence of other civilizations? By far the best of the three.
August 20, 2008
I feel that everyone must read a couple of this author's works. If for no other reason than to be edu-muh-cated a bit. The fact is science fiction is not merely fun or entertainyly thought provoking, but sometimes there are non-genre works which may still be described as science fiction. I suggest that this very odd little book is such a work.
Lem writes some EXCELLENT science fiction genre works but some of his pieces do deserve much closer reading.
Lem writes some EXCELLENT science fiction genre works but some of his pieces do deserve much closer reading.
December 9, 2014
An interesting trio of science fiction-tinged essays by one of the great science fiction writers. The title refers to one about a book that covers what happens on the planet every minute, and how the book is updated and computerized until it becomes a power unto itself. The other essays follow the search for intelligent life and the chances for finding it, and a look at the history of warfare from the point-of-view of a book from 2150, and manages to make some pretty accurate predictions.
January 15, 2018
Within the English edition there should be three stories within the book in German there is only "Eine Minute der Menschheit".
It´s an awesome review of a fictional book that does not exist - surprise. Written in 1983 it is suprisingly fun (and a very short read tbh) and up to date even today but I guess that is what you expect from a SF author. Loved it!
ps.: Read it the first time 15 years ago and sadly forgot about it afterwards ...
It´s an awesome review of a fictional book that does not exist - surprise. Written in 1983 it is suprisingly fun (and a very short read tbh) and up to date even today but I guess that is what you expect from a SF author. Loved it!
ps.: Read it the first time 15 years ago and sadly forgot about it afterwards ...
January 21, 2018
In 1986 Lem produced these three reviews of yet to be written books. One Human Minute takes data in a dance into a Wikipedia like inhuman minute; the Upside Down Evolution easily takes in what actual early 21st warfare became and will make you paranoid about what else might, or might not, be warfare; The World as Cataclysm speculates on how much we owe to past disasters and our place in a heartless universe of recurring cataclysm. Not bad for 100 pages written decades ago….
Displaying 1 - 30 of 66 reviews