الحملة

by Carlos Fuentes, كارلوس فوينتس, أسامة إسبر (Translator)

ينبغى على الإنسان أن ينام دائماً في الموقع نفسه الذي ولد فيه. وإذا مات قبل أن يستيقظ ستنتهي حياته كما بدأت. كل شيء دائرة. ولن يكون لها معنى إن لم تنته حيث بدأت. وبالتاسار الملتف طول تسعة أشهر داخل رحم أمه، عيناه مغمضتان وركبتاه تلمسان ذقنه، يتوقع أنه حين ينتهي كل شيء سيبدأ من جديد. صوت معروف ومجهول في آن، كان يقول ذلك في أذنه. لقد أصغى دائماً لذلك الصوت. وهو يصغي الآن إليه. كان جديداً وقديماً.

Genres: Fiction, Historical Fiction, Novels, Literature, Latin American, Latin American Literature, Spanish Literature

343 pages, Paperback

First published January 1, 1992

About the author

Carlos Fuentes Macías was a Mexican writer and one of the best-known novelists and essayists of the 20th century in the Spanish-speaking world. Fuentes influenced contemporary Latin American literature, and his works have been widely translated into English and other languages.

Fuentes was born in Panama City, Panama; his parents were Mexican. Due to his father being a diplomat, during his childhood he lived in Montevideo, Rio de Janeiro, Washington, Santiago, and Buenos Aires. In his adolescence, he returned to Mexico, where he lived until 1965. He was married to film star Rita Macedo from 1959 till 1973, although he was an habitual philanderer and allegedly, his affairs - which he claimed include film actresses such as Jeanne Moreau and Jean Seberg - brought her to despair. The couple ended their relationship amid scandal when Fuentes eloped with a very pregnant and then-unknown journalist named Silvia Lemus. They were eventually married.

Following in the footsteps of his parents, he also became a diplomat in 1965 and served in London, Paris (as ambassador), and other capitals. In 1978 he resigned as ambassador to France in protest over the appointment of Gustavo Diaz Ordaz, former president of Mexico, as ambassador to Spain. He also taught courses at Brown, Princeton, Harvard, Penn, George Mason, Columbia and Cambridge.

---
کارلوس فوئنتس در ۱۱ نوامبر ۱۹۲۸ در پاناماسیتی به دنیا آمد. مادرش برتا ماسیاس ریواس و پدرش رافائل فوئنتس بوئه‌تیگر است. پدر وی از دیپلمات‌های مشهور مکزیک است. وی سفیر مکزیک در هلند، پاناما، پرتغال و ایتالیا بود.

دوران کودکی‌اش در واشنتگتن دی.سی. و سانتیاگوی شیلی گذشت. فوئنتس در دانشگاه مکزیک و ژنو در رشتهٔ حقوق تحصیل کرد. او به زبان‌های انگلیسی و فرانسه تسلط کامل دارد.

آثار
* مرگ آرتمیوکروز، ۱۹۶۲
* آئورا، ۱۹۶۲
* زمین ما،‌ ۱۹۷۵
* گرینگوی پیر، ۱۹۸۵
* ملکهٔ عروسک‌ها
* آسوده خاصر، ترجمهٔ محمدامین لاهیجی.
* مرگ آرتمیو کروز، ترجمهٔ مهدی سحابی.
* آئورا، ترجمهٔ عبدالله کوثری.
* سرهیدا.
* خودم با دیگران (به تازگی با نام از چشم فوئنتس) ترجمهٔ عبدالله کوثری.


---
Carlos Fuentes Macías fue un escritor mexicano y uno de los novelistas y ensayistas más conocidos en el mundo de habla española. Fuentes influyó en la literatura contemporánea de América Latina, y sus obras han sido ampliamente traducidas al inglés y otros idiomas.

Fuentes nació en la ciudad de Panamá, Panamá, sus padres eran mexicanos. Debido a su padre era un diplomático, durante su infancia vivió en Montevideo, Río de Janeiro, Washington, Santiago y Buenos Aires. En su adolescencia regresó a México, donde vivió hasta 1965. Estuvo casado con la estrella de cine Rita Macedo de 1959 hasta 1973, aunque era un mujeriego habitual y, al parecer, sus asuntos - que se ha cobrado incluyen actrices como Jeanne Moreau y Jean Seberg, su llevados a la desesperación. La pareja terminó su relación en medio del escándalo, cuando Fuentes se fugó con un periodista muy embarazada y entonces desconocido de nombre Silvia Lemus. Se casaron finalmente.

Siguiendo los pasos de sus padres, también se convirtió en un diplomático en 1965 y sirvió en Londres, París (como embajador), y otras capitales. En 1978 renunció al cargo de embajador en Francia en protesta por el nombramiento de Gustavo Díaz Ordaz, ex presidente de México, como embajador en España.

Reviews

[Maziyar Yf · Rating 4 out of 5]

آنچه کارلوس فوئنتس کبیر در کتاب نبرد به آن پرداخته احتمالا برخاسته از مهمترین چالش فکری او بوده ، در نظر گرفتن آمریکا جنوبی و کشورهای اسپانیایی زبان آن به عنوان یک کل مشترک . فوئنتس در این کتاب چیزی به نام مرز نمی شناسد ، قهرمان کتاب او بالتاسار بوستوس هم همین طور . او در پی بر افروختن آتش انقلاب از بوئنوس آیرس در جنوب قاره تا مکزیکو سیتی در شمال آن سفر می کند . هدف او و نویسنده در این سفر پر ماجرا ، آزادی و شاید هم اتحاد این قاره است .
فوئنتس کتاب خود را با هدف برقراری عدالت شروع کرده ، بالتاسار بوستوس قهرمان کتاب او که فردی شهر نشین ، کتاب خوانده و معتقد به روسو است می خواهدعدالت را به سبک خود برقرار کند ، او نوزاد سفید پوست یکی از مقامات شهر را با نوزاد سیاه پوست فردی دیگر جا به جا می کند اما او هنگام انجام دادن عملیات مثلا عدالت خواهانه خود ،اوفلیا سالامانکا مادر طفل سفید پوست را برهنه دیده و عاشق او می شود ، از طرفی دیگر پس انجام دادن معاوضه ، خانه آن مقام دولتی آتش گرفته و طفل نگون بخت هم در آتش سوخته و از او چیز چندانی باقی نمی ماند .بالتاسار در اولین گام خود هم عاشق شده و هم فرزند معشوق را دزدیده و هم سبب سوختن نوزاد دیگری شده و هم معشوق گمان می کند که فرزند اوست که سوخته و خاکستر شده است . این گونه است که سفر ده ساله بالتاسار در آمریکا جنوبی شروع می شود .
بوستوس که زندگی خود را با خواندن آثار روسو گذارانده ، گویی به دنبال تحقق آرمانهای روسو به انقلاب پیوسته ، انقلابی که کشور به کشور و منطقه به منطقه آرمان و اهداف آن با آنچه در سر بوستوس می گذرد تفاوت های اساسی دارد ، هدف او که برقراری عدالت و آزادی ایست به نظر امری محال و نشدنی به نظر می رسد . او در هر منطقه با رهبران انقلاب دیدار کرده و برای آنان می جنگد تا این گونه از آرمان های آنان آگاه شود . در طول سفر ، عشق بالتاسار به اوفلیا سالامانکا هم اگرچه شوری به عاشق می دهد اما سرانجام این عشق هم مانند اهداف بالتاسار بعید و دور به نظر می رسد .
کتاب نبرد تلفیق عجیبی ایست از فلسفه ، سیاست و انقلاب . بالتسار روشنفکری کتاب خوانده ای ایست که به عالم بی عمل می ماند . او که عمری کتاب های روسو را خوانده چنین می پندارد که جاری شدن افکار روسو در آمریکا جنوبی و شعله ور شدن آتش انقلاب
سرنوشت آمریکا جنوبی را همانند فرانسه خواهد کرد . بالتاسار در محاسبات خود تفاوت فرهنگ ، نژاد و هم چنین عامل بسیار مهم جغرافیا را نادیده گرفته است .
کارلوس فوئنتس کبیر در کتاب نبرد یک بار دیگر مهارت و توانایی خود بر تاریخ ، فرهنگ ، فلسفه و ادبیات را نشان داده ، تسلط او بر ادبیات غنی اسپانیا سخت ستودنی ایست . او اگرچه از سبک رئالیسم جادویی استفاده نکرده و کتاب او نسبت به دیگر آثار او چندان سخت خوان نیست اما نبرد سرشار از مفاهیم عمیق فلسفی و سیاسی ایست که البته ترجمه عالی ، استاد کوثری درک آن را برای خواننده سهل و آسان کرده است .

[بثينة العيسى · Rating 5 out of 5]

بالتاسار بستوس يحبُّ كل ما ليس هو.
هذه العبارة الصغيرة، المصقولة على نحوٍ جيد، تشكّل حجر الأساس لبناء رواية هائلة عن الحرب والحب.
رواية برتبة ملحمة.

نرى في «الحملة» الحضور الحسي للمرأة بألغازها والطبيعة بأدغالها، نرى الوهاد والأحراش والسفوح، الرجال المعطوبين والعالقين أبدًا في المعركة. بقدرِ ما نرى الحضور المتوهّج لأفكار فلسفية مجردة؛ ويمكن القول بأنها رواية عن استحالة تطبيق أفكار التنوير المستوردة من أوروبا (فولتير، روسو، ديدرو تحديدًا) على واقع أمريكا اللاتينية. يقدّم فوينتس رؤية بانورامية لحروب الاستقلال من الاستعمار الإسباني في القرن التاسع عشر، وفي 364 صفحة، تمشّط الرواية جغرافيا الأمريكتين؛ من الأرجنتين جنوبًا إلى المكسيك شمالًا، مرورًا بالبيرو وتشيلي.

إنها رواية عن المثالية بصفتها خيانة للواقع، عن الفجوة الهائلة بين التنظير والناس. على هامشِ هذه الدراما، هناك قصة حب أحادية الجانب، تشكّل خيطًا نحيلًا يشبك كل تلك الوقفات، المعارك، الحملات العسكرية ببعضها البعض.

مترجم بقامة أسامة إسبر لا يحتاج إلى شهادتي، وهذه رواية لا تصلح للقارئ الملول.

[Hussein Dehghani · Rating 5 out of 5]

درباره کتاب

کتاب «نبرد» نوشته کارلوس فوئنتس ماسیاس (۲۰۱۲-۱۹۲۸)، مشهورترین نویسنده‌ تاریخ مکزیک است.
فوئنتس یکی از پرآوازه‌ترین نویسندگان اسپانیایی‌زبان است که ادبیات معاصر امریکای لاتین را تحت تأثیر قرار داده و آثارش به بسیاری از زبان‌های دیگر ترجمه شده‌اند. او جایزه‌ی ملی ادبی مکزیک را برای کتاب «ارکیده‌های زیر مهتاب» برنده شد و جوایز دیگری نیز در کارنامه خود دارد.
رمان «نبرد» که توسط عبدالله کوثری به فارسی ترجمه شده، روایت انقلاب آزادی‌بخش آمریکای لاتین است.
موضوع اصلی این کتاب، مسیر حرکت این انقلاب و رویدادهای مهم آن از چشم بالتاسار بوستوس، روشنفکر آرژانتینی است، که در قالب نامه‌های او به دو دوست روشنفکرش، تصویر شده است. این روایت که گاه به شرح دقیق آن رویدادها نزدیک می‌شود، توصیفی از سیر و سلوک روحی و فکری بالتاسار بوستوس نیز هست.
در بخشی از رمان «نبرد» می‌خوانیم:
«اغفال چی هست؟ از کجا می‌آید و به کجا می‌رود؟ چیزی که ما را اغفال می‌کند، افکار است و وقتی این ماجرا به پایان رسد من همیشه بالتاسار بوستوس جوان را به یاد می‌آورم که در کافه د مالکوس جامش را به سلامتی ما بلند می‌کرد، سراسر جوش و خروش از خوش‌بینی، اغفال شده و حالا در کار اغفال ما با چشم‌انداز ناکجا آبادی سیاسی، تجدید قرارداد اجتماعی بر ساحل گل‌آلود و باتلاقی بوینوس آیرس. جوش و خروش رفیق ما را از همه کار بازمی‌داشت، حتی پسربچه‌هایی که آب را توی کوزه‌های گل می‌ریختند تا نوشیدنی بشود و آشپزهایی که جوجه‌ها و خروس‌ها و بوقلومون‌های شقه شده همان‌طور در دستشان مانده بود. بالتاسار بوستوس می‌نوشید به سلامتی آرژانتینی‌هایی که تابع قانون بودند و نه مشیتی الاهی که در شخص شاه تجسم می‌یافت، و حتی گاری‌های آکنده از جو تازدرویده که به سوی اسطبل‌ها می‌رفتند به گوش می‌ایستادند.
اعلام می‌کرد که انسان آزاد زاده شده، اما همه‌جا در بند است».
اچه‌وریا، منتقد بزرگ ادبیات آمریکای لاتین، «نبرد» را بهترین اثر فوئنتس می‌داند.

[مجید اسطیری · Rating 4 out of 5]

1.
یوسا در خطابه نوبل خودش فرهنگ و ارتباط فرهنگی خودش و کشورش با فرانسه را بسیار ستایش میکند و در برابر سلطه فرهنگی اسپانیا بر امریکای لاتین، ارتباط فرهنگی فرانسه با این کشورها را بسیار سازنده - لااقل برای خودش - میداند
این رمان نبرد را که می‌خوانم احساس میکنم فوینتس برعکس یوسا به فرهنگ جهان وطنی و آرمان های عصر روشنگری علاقه و اعتقادی ندارد. بالتاسار دلباخته روسو است اما یک قهرمان واقعی نیست. بیشتر مضحک است.
برای مردم پروی علیا آرمان های روشنگری را دیکته میکند اما آنها اصلاً زبانش را نمی‌فهمند.
به نظرم اینجا هم مثل رمان "گرینگوی پیر" میخواهد بگوید مشکل مان را خودمان باید حل کنیم.
2.
یکی دو بار در کتاب به اثر مشهور سروانتس که به عنوان اولین رمان شناخته میشود یعنی "دون کیشوت" اشاره میشود. موقعیت بالتاسار بوستوس بسیار شبیه دون کیشوت است. در سرزمینی که آرمان های روشنگری اهمیت و ارزشی ندارد و به کار مردم نمی آید او با آرمان هایش تنها مانده و مضحکه میشود.
3.
درباره نوع روایت رمان باید بگویم بسیار شبیه نوع روایت رمان "موش و گربه" گونتر گراس است. رمان هایی که در آنها قهرمان از قصه مهم تر است این طور میشوند. نویسنده با شیفتگی شروع به حرف زدن درباره قهرمانی میکند که هنوز برای ما خیلی جذاب نیست. من این طور روایت را میفهمم و اصلا مشکلی با آن ندارم اما این مسئله رمان را سخت خوان میکند. روش مارکز را ترجیح میدهم که قهرمانش را جلوی چشم مخاطب خلق میکند و مثل میکل آنژ آن قدر سنگ را تراش میدهد تا قهرمان از دل آن بیرون بزند

[Moshtagh hosein · Rating 5 out of 5]

یکی از بهترین آثار آمریکای لاتین که به همت آقای کوثری به ما عرضه شده و میتونه یک اثر کلاسیک بشه،سرنوشت و زندگی بالتاسار که از آرژانتین به مکزیک سفر کرد و حکایت نبرد و انقلاب هایی که در قرن نوزدهم آمریکای لاتین و مکزیک رو درنوردیده.
در واقع شیوه روایت و شخصیت ها خیلی منو یاد کتاب جنگ آخرزمان از ماریو وارگاس یوسا دیگر نویسنده نسل بوم می‌اندازد که این کتاب یعنی نبرد تقریبا ده سال بعد از آن کتاب نوشته شده.
در واقع این رمان تثبیت حرف خود کارلوس فوئنتس که میگه رمان آنچه که تاریخ نمیگه رو بیان می‌کنه.
این رمان همان کند و کاو فوئنتس هست در یافتن انسان اصیل آمریکای لاتین پیش از استعمار و پاسخ به این سوال که شخص آمریکای لاتینی کیست؟

ممکنه صفحات ابتدایی کتاب به واسطه متن کمی شما رو بی‌تاب کنه اما اگر طاقت بیارید جذابیت های رمان خودش رو نشون میده.

[ژی · Rating 4 out of 5]

''پرسید چرا از شهر در نمی‌آیید تا بجنگید. اخر من خپله کور عاشق کتاب توی این خراب شده ی بی تمدن پرفت افتاده چه غلطی میکنم؟''
ص 84

[Sahar · Rating 4 out of 5]

۴ ستاره باورم نمیشه .
اوایل کتاب درست مثل مابقیه اثار فوئنتس حوصله سر بر بود تا فصل های اخر و درست آخر کتاب
جایی که گفتم افرین همینو میخواستم
و بعد از اینهمه غر که زدم از فوئنتس طفلی الان میتونم بگم که دوسش دارم و میفهممش
شاید به قلمش عادت کردم و باهاش آشنا شدم

[Farnaz · Rating 2 out of 5]

پیش‌نوشت: کتاب نبرد نثر تقریبا متفاوتی با هر کتابی که تا حالا از فوئنتس خوندم، داره. داستان روایت تاریخی انقلاب آزادی‌بخش آمریکای لاتین رو در بستر یک عشق رمانتیک شرح و بسط میده و در اون به دنبال جستجوی عاملی وحدت‌بخش و هویت‌بخش به آمریکای لاتین می‌گرده. کتاب ترجمه‌ی فوق‌العاده خوبی داره اما کلیتش برای ذائقه من بیش از حد رمانتیک و گاهی تا حدودی کسل‌کننده بود.
__________________________________________
نو شدگی صرفاً، به خاطر نو شدن، نوعی نابهنگامی است؛ سراسیمه و شتابان به سوی کهنسالی و مرگ خود می‌تازد. گذشته‌ی نوسازی شده تنها تضمین برای مدرنیته است
__________________________________________
محال است چیزی تا ابد همان بماند که بوده. ما برده‌ها از دیروز برده‌تریم، فقیرتریم و خواری‌دیده‌تر. ارباب‌ها هم متکبرتر، بی‌رحم‌تر و بی‌احساس‌تر
__________________________________________
می‌بینی؟
مرگ از پا شروع می‌کند
__________________________________________
بالتاسار جوان بود، هوایی بود، معتقد و شیفته‌ی عقاید و افکاری بود که به تازگی شناخته بود. پدر شبیه همین حالت ظاهری‌اش بود: نشسته روی جمجمه‌ی گاو، اما سرزنده و جان‌گرفته از عقاید خودش؛ ایستاده دم دروازه‌ی ملکش، بر مرز میان آنچه مال او بود و آنچه به هرکس دیگر تعلق داشت؛ ایستاده با قامت خدنگ، اما در همان مغلوبِ مرگ که از دل خاک برمی‌آمد و از پاهایش شروع می‌کرد
__________________________________________
من فقط زمانی در جامعه آزاد خواهم بود که دیگر به جامعه نیازی نداشته باشم، چرا که خودم آن را تغییر داده‌ام
__________________________________________
من به زندگی رانده شده‌ام و می‌میرم بی آن‌که زندگی کرده باشم
__________________________________________
گفت همیشه چیزی نادانسته یا ناگفته می‌ماند، صرفاً به این دلیل که هنوز میان عمل و کلام تطابق لازم به وجود نیامده. ما چیزهایی را کنار می‌گذاریم بی آن‌که خودمان بدانیم، تا زمانی که فرصت گفتن یا عمل به آن‌ها پیش بیاید. این چیزها همیشه سر جاشان بوده‌اند، اما ما نمی‌دانیم و غافلگیر می‌شویم
بالتاسار به او گفت: من به صداهایی در درون خودم گوش می‌کنم که قبلاً نشنیدمشان.
منظور مرا می‌فهمی؟ این صداها را خاموش نکن، هرچی که باشند
__________________________________________
حالا آن زن موضوع لامسه‌ای او بود (جانوری تک و بی‌انتها که ابریشمی تپنده بر تن کرده بود) و موضوع شنوایی او (نمازی بود در بیابان، صدایی بیرون از هوشیاری که از آن پس، بی آن‌که فرصت پاسخی به او بدهد، می‌گفت: تو مرا دوست داری، تو مرا دوست نداری) و موضوع بویایی او ( دلنشین‌ترین بوی گند، گندی که بدون آن عشقی وجود ندارد، عطر برگ به گندآلوده‌ی شبدر) و موضوع بینایی او ( اوفلیا سالامانکا چشم‌هایی بر سینه داشت که خشماگین، اغواگر، تحقیرکنان و تسخرزنان به او خیره می‌شد تا سرانجام او را با تکانی از خواب بیدار کند)
ننو از تاب‌خوردن ماند. اوفلیا سالامانکا مالک جهان بود

[Claris Sarkissian · Rating 5 out of 5]

رمان نبرد به نظر بسیاری از منتقدین بهترین رمان کارلوس فوئنتس است. من هم با همین دیدگاه کتاب را شروع کردم و از آنجایی که سیزدهمین اثری بود که از کارلوس فوئنتس تجربه می کردم از همان اول متوجه شدم که نگارش و سبک رمان خیلی با بقیه آثارش فرق می کند. رمان در رابطه با جنگ ها و انقلاب هایی است که در امریکای جنوبی برای استقلال انجام میشود و فوئنتس با ظرافت بسیار، نکات بسیار ریز و زیبایی را در خلال وقایع به نمایش می گذارد. به نظرم برای آنهایی که علاقمند به ادبیات آمریکای لاتین هستند کتاب بسیار لذتبخش و تاثیرگذاری خواهد بود.

[Nora]

صفحه ۱۰۹
این که رویاها زندگی واقعی ما هستند
این که شب هیچوقت تمامی ندارد
این که رویاها بر زمان غلبه می کنند
این که تنها گناه، جدایی ذات مدرک از دنیای معنوی است
اما سیمون گفت نه،نه،نه، درس این نبود. درس ما این بود: قبول کنیم که هر چیزی که خیال می کنیم حقیقت است، و این که امروز فقط شاهد لحظه ای کوتاه از آن رشته ی بی پایان بودیم که حقیقت بر آن حک شده و ما نمی دانیم چیزی که دیدیم آیا بخشی از تحلیل امروز ما بود، یا تخیلی که پیشاپیش ما شکل گرفته، یا تخیلی که خبر از تخیل بعدی می دهد

چیزی که متعلق به قلمرو مرگ است ممکن است در زندگی وجود داشته باشد

[Fardokht Sn · Rating 3 out of 5]

ای اوفلیا سالامانکا
معشوقه ی شیلیایی ، جاسوس سری انقلاب ، با روبان سرخی بر پشت گردنت ، چنان چون‌ رد خونی بعد از اعمال گیوتین!

به راستی که حقیقت هر آن چیزی ست که مهمل است

[amin akbari · Rating 3 out of 5]

به نام او

نبرد دومین اثری بود که از فوئنتس می خواندم. ولی آئورا چیز دیگری بود

[Óscar Moreno (OscarBooker) · Rating 2 out of 5]

Lo tuve que abandonar casi a la mitad del libro porque no pude más. La historia, en lo personal, me pareció demasiado aburrida para lograr acabarlo.

Logré llegar hasta la mitad solo por la maestría de Fuentes. Me esforcé porque tenía la esperanza de engancharme en algún momento pero tuve que aceptar lo inevitable.

Mi crítica es únicamente a la historia pues personalmente no me gusto. Pero la narrativa y la prosa de Fuentes es muy buena. Tiene algunas frases muy buenas y en lo general me gustan sus personajes. Continuaré navegando en al obra de Fuentes pero este libro no fue para mi.

[Calzean · Rating 3 out of 5]

A difficult book to read and understand - full of characters, events and philosophy which requires a greater intellect than I hold. It still had some memorable moments covering rebellion, be careful what you wish for, that there are connections everywhere, the need for liberty before equality and man's greed. It focuses on the decade of the independence struggles from 1810 to 1820, spanning Argentina to Mexico, with stops in Peru, Chile and Venezuela.

[ʟ ɪ ʙ ɴ ɪ · Rating 4 out of 5]

Primer libro del autor que he leído y ha sido increíble, debo decir que al no identificarme cien por ciento con un personaje en particular me sentí como real espectadora y la facilidad de mezclar historia de su país con ficción ha sido de mi total agrado. Sonará mal, pero a los primeros libros de Isabel Allende fue en lo que me hizo pensar, una comodidad inusual, mi primer favorito del año.

[VoHooman · Rating 4 out of 5]

نبرد تجربه‌ای متفاوت از آثار دیگر فوئنتس است. ابتدای کتاب (پس از ۲۰ صفحه اول) بسیار آرام و گاهی خسته کننده است اما باید به هر شکل ادامه داد چرا که در ۱۰۰ صفحه آخر روایت کتاب به شکل فلسفی گون نوشته‌های دیگر فوئنتس می‌رسد و حقیقتا ۵۰-۶۰ صفحه نهایی کتاب شاهکار است. فوئنتس قصه‌گوی بی بدیلی‌ است.

[Ingrid · Rating 4 out of 5]

"Don't let yourself be dazzled and divided by a single idea." Baltasar Bustos' narrow, singularly-minded focus on liberty through equality takes him from Argentina to Venezuela, Chile, Peru and Mexico during a time of extreme political upheaval. The first half of the book hardly engaged me, but I'm glad I'm a glutton for punishment since I didn't really reap the rewards of the book till the second half. Even then I will admit most of the philosophical ideology went over my head, but what I really got out of the book was Bustos' personal journey and coming-of-age. Here is the story of a young man driven by political ideals and romantic notions of equality, justice and freedom...who over the course of a decade, and through fierce violence and intense reflection, comes to know himself even better. He faces man's eternal enemy: himself. So with that ending, I'm glad I pushed myself to finish it so I can finally stop nursing it.

PS: The ending alone is worth the read.

[Mike · Rating 5 out of 5]

I needed this book. My last few reads were a bit disappointing. Not so this book. From my experience, Carlos Fuentes is never a disappointment. It's probably hyperbole but, in my humble (at times) opinion, Fuentes is a genius. I should probably limit myself to saying he was a great writer; smart, creative, sensual, wise.

Although this work is powerful in itself, it also makes me realize (likely, sadly, as with many North Americans) how ill-informed I am regarding the social and political history of South America. Point taken.

So, if you have any appreciation of Latin American and/or simply great literature read this book (or anything by Carlos Fuentes).

[Maria Thomarey · Rating 5 out of 5]

Το πρώτο βιβλίο του που διάβασα πριν πολλά χρόνια . Και μαγεύτηκα

[Balthasar Bustos · Rating 5 out of 5]

Carlos Fuentes at his very best. His prose is magnificent and epic like always, the story is completely ludicrous and wickedly inventive, and the main protagonist Balthasar Bustos is an intriguing hero/anti-hero. This novel is worth reading for the opening paragraph alone - I have rarely encountered better opening paragraphs - , but it's much more than that: it's a baroque chronicle of the Latin-American fight for independence (the legendary freedom fighter San Martìn makes a short appearance). The only possible minor flaw is that, like always with Fuentes, the novel is flood with ideas and intellectual references - in this case most prominently the great French thinker Rousseau - which maybe slow the story down a little bit. But it's also filled with wonderful characters - Bathasar Bustos father, for example, a Faulknerian patriarch, who lives in the pampa amongst the gauchos; or Miguel Lanza, a guerillero who reminded me of Che Guevara; or Anselmo Quintana, a rebel priest who has been excommunicated and has fathered dozens of children. And it's all written in prose (I can't emphasize this enough) that hypnotizes you from the first sentence to the last one. Fuentes was a great, and vastly underrated writer; and this is one of his masterpieces.

[Nicolás · Rating 5 out of 5]

El genio de Carlos Fuentes esta vez navega por la sinceridad de lo que fue la época de la independencia en Argentina. La empresa sostenida por el idealista y lector de Rousseau, Baltasar Bustos, y sus amigos Xavier Dorrego y Manuel Varela es una muestra de la maestría del escritor mexicano por querer emprender la campaña libertadora de los pueblos y del corazón de los individuos. Bustos, que cambia el bebé de Ofelia Salamanca, navega por toda América Latina (desde Argentina hasta el puerto de Veracruz) presenciando lo que es el destino: libertad, amor, amargura y pobreza. Porque por todo lo que han luchado han vuelto a casa con las manos vacías, como en el caso de Baltasar, que persiguiendo los ideales románticos de libertad y amor, vuelve desdichado ante las amarguras de la vida. Sí, porque en las gestas de independencia también hubo corazones rotos. Hermosa novela del maravilloso y amigable Carlos Fuentes. No dejen de leer nunca a este escritor que nos hace navegar por la historia desde la imaginación.

[LostMim · Rating 2 out of 5]

بسم الله الرحمن الرحیم
باید بگم کتاب دوست داشتنی ای نبود. در ابتدا با داستان پیش می رفتم ولی حقیقتا از اواسط داستان کلا رشته کلام از دستم در رفت و هیچی متوجه نمیشدم.
نمیدونم چه کاریه این نویسنده های آمریکای لاتین اصرار دارن یه چیزی بگن ولی نصفشو نگن...
داستان و شخصیت اصلی مدام ازین سکانس به اون سکانس و ازین جا به اونجا در رفت و آمدن و واقعا گیج کننده است که بالاخره اهداف شخصیت اصلی داستان چیه؟؟ کلا قصه چی میخواد بما بگه؟؟؟
بنظر منکه داستان کاملا شلخته و بدون هدف و محور اصلی پیش میره و توضیح وقایع دشواره
کلا دوستش نداشتم
تامام

[Saleh Rostami · Rating 4 out of 5]

نبرد، کتاب عمیقی بود، نشان تحولات درونی یک قهرمان آرژانتینی که در بحبوحه اوایل قرن نوزدهم در آرژانتین و انقلاب های آمریکای لاتین تن به مبارزه می دهد. مبارز روشنفکر که عشق و تمنا با نبردش مخلوط می شود و تبدیل به ارمانی عمیق می گردد

[ahmad · Rating 3 out of 5]

https://virgool.io/@ahmadso/%D8%B1%D9...

نوشته ای در نقد و معرفی رمان نبرد

[Ricardo Munguia · Rating 3 out of 5]

Novela de ficción histórica sobre las independencias latinoamericanas, centrada en la figura de Baltazar Bustos, joven argentino idealista que acaba por pelear en todos los frentes desde Buenos Aires hasta Veracruz. En términos generales me gustó y el dilema que presenta la novela aunque ya gastado creo que le sienta muy bien, ¿Hasta qué punto estarías dispuesto a romper tus ideales con tal de alcanzar el objetivo que esos ideales te impulsan a alcanzar? A pesar de que tiene episodios emocionantes la encontré bastante lenta al principio, sobretodo por que no se decide de que manera se va a narrar la historia, pero al final me parece que lo resuelve muy bien aunque si debo decir que fue un poco peliculesco.

[Jonfaith · Rating 3 out of 5]

Worthy to mention if only for the conversation towards the end with whisky priest describing the customs house of the soul and every thinking being should be strict and alert when admitting all ideas, not only the topical question of Faith with itse well worn vanity and corruption in tow. I honestly don't remember much of the rest of the novel.

[Amirhossein · Rating 5 out of 5]

روایتی پر کشش و جذاب از تلاش و کوشش و افت و خیز بالتاسار بوستوس. روایتی که به زعم من چوب نقد و حلاجی اش منحصر به یکسو نشده، از محافظه کار و انقلابی و شهری و روستایی را مشمول نوازش خود کرده! رمانی است که صفحاتش با یاد و نام شبه فیلسوفان عصر روشنگری، ولتر و روسو گره خورده و همین گریز های پیاپی آن را جذاب کرده. درود بر فوئنتس.

[Samira · Rating 2 out of 5]

کتاب به نظر من پایان شتاب زده ای داشت. بیش از سه چهارم کتاب به شدت کسل کننده بود و در انتها، مخصوصا دو فصل آخر، ریتم کتاب بسیار سریع و هیجان انگیز شد. ( بماند که روایت دشوار کتاب هم ناگهان تغییر کرد و روون شد!)
همچنین شخصیت پردازی کتاب با توجه به پایان کتاب و عملکرد بخشی از کاراکترها بسیار ضعیف بود.

البته کتاب جملات و توصیفات زیبایی داشت، که در نظر نگرفتن اون کم لطفی بزرگی است.

[Andrew Wardle · Rating 4 out of 5]

I liked this very much. The story of the South American struggle for independence as related through the doings of an idealistic, romantic young man who finds himself at the centre of events.
The story begins in 1810: Napoleon's annexation of Spain creates a power vacuum in her huge South American empire, where peoples already aspiring to independence and nationhood take the opportunity to revolt against their colonial masters. Although Bonaparte struggles to keep control of Spain and a Spanish king, Ferdinand VII, starts to wrest back control of his country, it is too late to turn back the tide in South America, and over the turbulent decade described in this novel, the whole Spanish Empire collapses and modern South America is born.
The hero of our story is an idealistic liberal intellectual from Buenos Aires, Baltasar Bustos. He and his friends Varela and Dorrego are fired to varying degrees of intensity by the ideas of the Enlightenment, and as disturbances spread in Buenos Aires, Bustos carries out a deeply-symbolic act of terrorism, kidnapping the newborn son of a senior Spanish legal official's wife (with whom he is secretly and hopelessly in love) and replacing him with the baby of a black prostitute. Exulted but also appalled by what he has done, he tries to find the lady, Ofelia Salamanca, and her stolen child, for the remainder of the novel, whilst acting as an agitator, propagandist and sometimes a soldier in the cause of independence.
The novel is cleverly-constructed as if from Bustos' letters to his two less-adventurous friends, who remain in Buenos Aires in the service of the revolutionary junta. This creates a mythic atmosphere in which Bustos can be personally involved in an improbably wide variety of locations and roles over the revolutionary decade, from propagandist on the pampas trying to persuade nomadic, semi-savage gauchos to become conventional herders, to agitator and guerrilla fighter in Upper Peru (now Bolivia), to spy and soldier in San Martin's Army of the Andes, to envoy to Mexico as the independence struggle approaches its culmination. This allows the complicated, multi-factional struggle over ten years and a huge geographical area to be made both personal and understandable. Meanwhile Varela and Dorrego, his two student-radical friends, follow his exploits through his occasional letters (allowing for some of his actions and movements to go conveniently unexplained), whilst they talk and pen-push and obsessively collect clocks. Thus they literally mark time whilst the unlikely man of action goes out and makes their ideas reality - clever, huh ?
Faults ? The romantic subplot of Bustos' pursuit of the wronged Ofelia Salamanca seems unnecessary and ultimately a little unconvincing, merely telegraphing a neat but rather unlikely final twist. The mythic style does come at the expense of some realism - at times it feels like reading a Norse saga or Greek myth. And Varela and Dorrego are (deliberately) left as shadowy, peripheral characters to contrast with the bespectacled-clerk-turned-dashing-romantic-hero. But they don't change AT ALL - which, over 10 years of war and dissension and turmoil, is a little difficult to credit.
But, if you want a gripping, page-turning novel and a little understanding of the complex South American struggle for independence, this is a very good read.

[Hossein Norouzi · Rating 3 out of 5]

برای من ارتباط گرفتن با این کتاب در مقایسه با سایر نوشته های فوئنتس کمی دشوارتر بود؛ احتمالا به خاطر آشنایی ناکافی خودم با تاریخ امریکای لاتین. با این حال، در هم آمیختگی تاریخ و رمان داستانی قابل توجه بود و سوالات و تجربیات مختلف شخصیت اصلی به عنوان روشنفکر در مواجه با پدیده انقلاب و دگرگونی ساختاری در یک جامعه پیشامدرن. مشابهت آشکاری با سرگذشت و اکنون جامعه ایران حس کردم.