Na een optreden met zijn band kan de zeventienjarige Daan niet meer op zijn benen staan. Men denkt aan alcoholvergiftiging, maar het blijkt ernstiger. De onvoorstelbare diagnose zet het leven van de altijd optimistische en sportieve Daan op zijn kop: hij heeft een hersentumor. De vijftienjarige Nadia is in alles het tegenovergestelde van Daan: ze is somber, heeft geen goede band met haar ouders en snijdt zichzelf. De oorzaak hiervan ligt bij haar handtastelijke oom. Nadat Nadia opnieuw wordt lastiggevallen door hem, belandt ze door haar eigen toedoen in het ziekenhuis. Uit een toevallige ontmoeting in het ziekenhuis ontstaat een voorzichtige band tussen de twee. Beiden leren langzaam een andere kant van het leven kennen. Terwijl Nadia worstelt met het leven, vecht Daan tegen de dood. Tijdens deze tegengestelde bewegingen in hun levens, verstevigt de band tussen Daan en Nadia. Maar voor hoe lang?
Holy shit. Blijkbaar huilde ik zo hard dat vriendlief van boven naar beneden is komen sprinten.. Dit alles om me vervolgens ontdaan aan te kijken met een blik van " oh mijn God jij schattig klein mormel, stop met huilen het is maar een boek" Het is nogal onnodig om daarna nog te gaan vertellen over het gevoel dat dit boek me heeft gegeven.. Daan en Nadia hebben me laten zien hoe kort het leven kan zijn en hoe belangrijk het is om over je problemen te praten. Als ebook gelezen, maar hier koop ik zeker weten een 'fysiek' exemplaar van! - nu ga ik een mcflurry eten, want comfortfood!
"Morgen ga ik mijn uitvaart regelen. Ik weet niet hoe lang het nog duurt, maar het kan maar beter geregeld zijn. Toch?"
Daar sloeg de bom even in zeg! Wat een mooi, maar ontzettend verdrietig verhaal is dit. Daan en Nadia, twee tegenpolen, ontmoeten elkaar in het ziekenhuis. De een vol levenslust, de ander het tegenovergestelde. Toch gaan ze een vriendschap voor het leven aan.
Wat ik heel sterk vond in dit boek, is dat de gedachtes van de personages ook zijn beschreven en dat de hoofdstukken afwisselen tussen Daan en Nadia. Hierdoor wordt er sympathie opgewekt en kom je ín de hoofden van de personages terecht.
Het eerste kwart van het boek vond ik niet zo, er gebeurde te weinig en het rommelde wat aan. Een beetje alsof er spanningsopbouw moest plaatsvinden, al vind ik dat niet helemaal het juiste woord in dit boek. Maar dat gevoel kreeg ik wel een beetje. Later werd dit beter en het laatste kwart van het boek was echt heel mooi. Ergens vind ik het jammer dat het zo lang duurt voordat er duidelijk is wat er met Nadia is gebeurd. En tegelijk vind ik het jammer dat Daan zijn beleving zo prachtig is uitgewerkt, terwijl die van Nadia een beetje op de achtergrond blijft en wat mij betreft wat verder uitgewerkt had mogen worden. Natuurlijk heb je een flink vermoeden over wat haar is overkomen, maar dat wordt vrij laat bevestigd. Het verhaal van Daan vind ik echt prachtig. Zo jong, zo vol levenslust, en dan... Brok in mijn keel! 4*
I started the month with this book because I thought it was a quick read. I was right, I've read it in a day. I also started the month with it do just be done with it. This might sounds a bit weird, but I did not really enjoyed similar books like The Fault in Our Stars and Zac & Mia, zo I was not expecting to love this.
But this story is very well written. I cared almost immediatly about both characters, and the story is very touching and has some beautiful elements in it. I like the thing with the colored pages for the moods as well, .
Na een slecht boek moest ik echt even in een boek beginnen dat me ontzettend aantrok. Zo hoopte ik niet in een leesdip te belanden. En dit is gelukt.
Ik ga het kort houden over Daan & Nadia, want ik wil eigenlijk niks verklappen over het verhaal. Ik vond dit verhaal echt onwijs mooi. Daan & Nadia leren elkaar op een bijzonder moment in hun leven kennen. Daan is een best wel populaire boyband jongen en belandt doodziek in het ziekenhuis. Nadia bevindt zich daar ook, maar om een hele andere reden. Nadia is niet zichzelf en zit behoorlijk met zichzelf in de knoop. Het verhaal van Daan & Nadia wordt in hele korte hoofdstukjes verteld. Je merkt hoe ze elkaar steeds beter leren kennen en tegelijkertijd leren wij hen ook beter kennen.
Dit is misschien een boek wat meer gericht is op de wat jongere lezers van het YA genre. De schrijfstijl vind ik wat vergelijkbaar met Carry Slee. Dit stoorde me echter helemaal niet. Esther was in staat om me toch helemaal in haar simpele schrijfstijl te trekken en die laatste hoofdstukken. Poeh.. Tranen over mijn wangen en echt even helemaal ontroostbaar. Met veel chocola, thee en een warm dekentje op de bank geploft. Wat een ongelofelijke tranentrekker.
Dit was echt een goed boek! De schrijfstijl was erg fijn, ik vloog er door heen en ook was het erg leuk om vanuit Daan zijn perspectief te lezen, maar ook vanuit die van Nadia. Het onderwerp van het boek zelf vond ik wel erg indrukwekkend en aangrijpend. Dit boek is echt een aanrader!
3,5 sterren. Nou, Esther Walraven heeft het voor elkaar hoor: ik ben in tranen na de laatste paar bladzijden. Dit is een boek dat gaandeweg steeds beter en vooral mooier wordt en dat me absoluut niet onberoerd heeft gelaten. Levendig en aangrijpend, maar ook af en toe een beetje (te) oppervlakkig en kinderlijk. De vergelijkingen met Fault in our stars en Eleanor en Park zijn zeker niet onterecht. Uitgebreide recensie: http://thebookreview.nl/recensies/rom...
Dit boek is voor YA maar ik wou het toch gelezen hebben. Het is een emotioneel boek maar toch bevat het heel wat elementen van moed, liefde. Het verhaal van Nadia en Daan. Het verschil tussen willen leven en mogen leven. Beiden al vroeg getroffen door een tragedie. Elk gaat op zijn eigen manier om met zijn leed. Ze vinden de kracht bij elkaar!
Dit boek deed me dus echt he-le-maal niks. Blij dat ik 'm uit heb. Jammer, want wilde 'm leuk vinden en had hoge verwachtingen. Mijn recensie kan je hier lezen: http://leavenostorybehind.nl/esther-w....
Daan & Nadia Als ik eerlijk ben – en dat ben ik altijd tegen jullie – dan zou ik dit boek gewoon voorbij gelopen zijn in de winkel. Waarom precies weet ik niet. Ik denk dat ik de cover niet aanlokkelijk genoeg vind om uit een grote stapel boeken te pakken en ook de titel verklapt weinig over wat je van het verhaal kunt verwachten. Maar ik ben ontzettend blij dat ik het boek toch heb gelezen, want Daan & Nadia is een mooi en realistisch boek!
Grijze pagina’s Als eerst wil ik iets unieks aan het boek opmerken, en dat zijn de grijsgekleurde pagina’s. De pagina’s variëren van wit, lichtgrijs naar donkergrijs afhankelijk van hoe goed of slecht het gaat met het personage. Dit vind ik erg leuk en maakt het uiterlijk van het boek bijzonder. Toch waren de echt donkere pagina’s soms niet zo handig als ik op bed lag te lezen met weinig licht – de woorden werden daardoor moeilijker te lezen.
The Fault in our Stars? Het boek wordt aangekondigd als de nieuwe The Fault in our Stars, maar ik denk niet dat het daarmee te vergelijken valt. Ja, het bevat een vorm van kanker en jonge personages die hiermee te maken krijgen, maar daar houdt het ook mee op, vooral ook de schrijfstijl verschilt. Persoonlijk vind ik het júíst goed dat het niet te vergelijken valt, want waarom zou je Daan & Nadia lezen als het bijna exact hetzelfde verhaal zou zijn als The Fault in our Stars?
Goed onderzoek Je kunt merken dat Esther Walraven goed onderzoek heeft gedaan, want de verhaallijn van Daan komt erg goed uit de verf en is ijzersterk. Je twijfelt er niet aan dat wat ze vertelt klopt met de realiteit en dit maakt het verhaal van Daan des te sterker en realistischer. Het boek geeft een goed beeld van de diverse fases van deze ziekte. De korte hoofdstukken waren fijn; hierdoor leest het verhaal vlot en bleef de vaart er goed inzitten.
Twee perspectieven Het verhaal wordt verteld vanuit twee perspectieven, de andere is vanzelfsprekend Nadia. Zij komt in het ziekenhuis terecht door een andere reden, en er wordt nog wat geheimzinnig gedaan over de oorzaak die haar tot die daad heeft aangezet. Hoewel dit vrij snel te raden viel vond ik dit goed opgebouwd en hield ze zo de spanning in het verhaal. Toch vind ik Daans verhaallijn sterker en lijkt zijn verhaallijn completer te zijn. Ik vond het deel van Nadia iets minder goed uitgewerkt; er gebeurden dingen, maar ik miste soms een duidelijke weg ernaartoe. Het was lastiger om me in haar in te leven, wat mogelijk ook mede kwam door wat ik benoem in de volgende alinea.
Van een afstandje Esther heeft me vooral tegen het einde van het boek weten te ontroeren en ik heb dan ook veel tranen gelaten. Toch ben ik niet de gehele tijd op die manier het verhaal ingetrokken. Hoewel de schrijfstijl fijn is, voelde ik vaak dat ik alles meer van een afstandje bekeek, dat het je verteld wordt, in plaats van dat ik meegetrokken werd in de heftige emoties die erbij komen kijken. Het maakt denk ik het verschil tussen een boek mooi vinden of er echt van gaan houden.
Conclusie Daan & Nadia is een mooi en realistisch boek dat er vooral op het einde voor zorgde dat de tranen rijkelijk vloeiden. Vergelijken met The Fault in our Stars wil ik niet, daarvoor staat het verhaal (gelukkig!) teveel op zichzelf. De schrijfstijl is direct vanaf de eerste pagina fijn en de hoofdstukken kort waardoor het verhaal vlot leest. Ook de toevoeging van de wit, tot steeds grijzer getinte pagina’s vind ik bijzonder. Maar vooral mijn lof voor het goede onderzoek dat Esther Walraven heeft gedaan, het verhaal van Daan is hierdoor enorm goed en geloofwaardig uitgewerkt. Ik heb Esther Walravens young adult debuut met veel plezier gelezen.
Deze recensie verscheen eerst op mijn blog Reviews & Roses. Per 1 november 2024 bestaat dit blog niet meer.
Ik was bijzonder nieuwsgierig naar dit boek. Ten eerste omdat Daan & Nadia een oorspronkelijk Nederlands YA boek is (waarvan er nog niet veel zijn). Ten tweede omdat de flap tekst me intrigeerde. Young Adults over zware (psychologische) thema's passen namelijk bijzonder goed in mijn straatje. Met een zwaar gevoel in mijn maag geef ik toe dat ik dit boek slecht vond. Ik wilde na zo'n 75 pagina's al ophouden met lezen, maar ik wilde het zo graag leuk vinden, dat ik mezelf heb gedwongen door te lezen tot het einde. Mijn moeite werd helaas niet beloond.
De gelijkenis tussen dit boek en 'The fault in our stars' of 'Eleanor & Park' is naar mijn mening in geen velden of wegen te bekennen. Het feit dat Daan kanker heeft, maakt hem nog geen Augustus. Dat dit boek over een meisje en een jongen met moeilijke levens gaat, maakt het nog geen Eleanor & Park.
Het concept is niet verkeerd, maar het had zoveel mooier kunnen zijn. De zin 'Terwijl Nadia worstelt met het leven, vecht Daan tegen de dood.' belooft zoveel goeds. Helaas is het boek heel slecht uitgewerkt. Een boek als dit zou zwaar moeten leunen op karaktergroei, maar die ontbreekt bijna volledig. Het plot is in ongeveer vijf zinnen samen te vatten, de rest van het boek staat vol met loze gedachtes van de personages. Zelfs de relatie tussen Daan en Nadia voelt vreemd aan. Beide personages denken zichzelf keer op keer de put in en de communicatie tussen de twee is veel te gebrekkig. Ik voelde de connectie niet en kon daardoor ook niet met ze meeleven.
Nadia's verhaallijn mist veel. Ze snijdt zichzelf, ja, dat weten we al voordat we überhaupt aan het boek begonnen zijn. Waarom ze dat doet, is wel verteld, maar het mist de 'body'. Ik wil meer achtergrondverhalen en emoties. Gevoelens en confrontatie. Daan heeft het moeilijk, dat is te begrijpen. In de eerste drie kwart van het verhaal vind ik hem wel echt een zeur. Hij heeft zo veel om dankbaar voor te zijn in zijn leven, maar alles wat hij kan is klagen. Je denkt nu natuurlijk dat ik niet weet hoe het is om zo'n ziekte te hebben, maar ik weet het wel. En wat ik ook weet, is dat Daan's reactie niet realistisch overkomt op mij.
Het einde? Ik zal geen spoilers geven, maar het was niet anders dan ik verwachtte. Niet origineel, slecht uitgewerkt en heel teleurstellend.
Misschien ben ik ook wel iets te oud voor dit boek, of heb ik al te veel goede boeken uit dit genre gelezen. Als je jonger dan 16 bent en nog niet zoveel boeken met zwaardere thema's gelezen hebt zou dit boek misschien een mooi startpunt voor je kunnen zijn.
Een aangrijpend en mooi boek, dat sowieso. En geweldig, natuurlijk, YA geschreven in mijn eigen taaltje! Minpunten waren voor mij het 'populaire' taalgebruik, soms met Engelse uitspraken, iets wat in mijn oren erg geforceerd over kwam. Ik hoor meteen al een hoop kreten langskomen als 'een mooie mix tussen The Fault in Our Stars en Eleanor & Park!'. Hoewel ik dit soort uitspraken sowieso vrijwel nooit geloof, wil ik alsnog aangeven dat ik Daan & Nadia in kwaliteit totaal niet vergelijkbaar vind met één van deze twee of beide boeken. Daan & Nadia is echt van een heel ander niveau dan de twee voorgenoemde internationale bestsellers. Daan & Nadia is niet een boek wat ik per se aan iedereen zou aanraden, maar het is zeker niet slecht en absoluut een tip als je graag psychologische of emotionele boeken leest die je raken.
Toen ik begon aan het boek, was ik al ontzettend benieuwd naar het verhaal. Ik had hier en daar al gehoord waar het boek over zou gaan, en wist eigenlijk meteen dat dit boek wel in mijn straatje zou vallen. Boeken over ziektes, depressie maar ook young adult problemen op zich spreken mij heel erg aan. Je kan jezelf soms in de verhalen herkennen, maar je wordt ook volledig meegesleept in een fictief verhaal wat heel erg realistisch lijkt. En dat was ook bij “Daan & Nadia” zo.
Ondanks dat ik me de hele tijd een soort van te oud voelde voor dit boek, vond ik het wel heel mooi! De personages handelden niet altijd naar hun leeftijd, maar het verhaal zelf maakt een hoop goed.
Wauw wauw. Dit verhaal is echt goed! Eerst dacht ik dat dit een 'simpel' liefdesverhaal zou zijn, met wat extra's. Maar het was meer dan dat. Het was echt goed. Uitgelezen met een traan.
ik vond t een goed boek maar niet leuk, de manier waarop het geschreven is (de ene keer nadia aan het woord en de andere keer daan) vond ik wel leuk maar ik vond het teneerste irritant dat de bladzijdes niet gewoon wit waren, ze waren donkergrijs en lichtgrijs, dit was volgens mij wel met opzet gedaan wanneer het beter ging met de ene werd die lichter en wanneer het slechter ging werd die donkerder maar vooral de donkere pagina's vond ik niet fijn lezen, ik had liever een ander einde gehad en voor mijn gevoel ging het veel meer over de situatie van daan dan over die van nadia, je las wel wat dingen over haar thuissituatie enzo maar bij daan las je echt gesprekken met de arts en hoe hij zich voelde enzo en bij nadia was dat voor mijn gevoel veel minder..
Wat een prachtig mooi ontroerend verhaal is dit! Ik zat gelijk vanaf het begin helemaal in het verhaal en wilde alleen maar verder lezen om te weten hoe het verder ging. Een hele toegankelijke schrijfstijl en het leest dan ook heerlijk weg. Het verhaal word afwisselend verteld door Daan en Nadia en we leren beide erg goed kennen. Op het eind moest ik de zakdoekjes erbij houden...
Wat een prachtig boek!! ❤️ Ik ben echt zwaar onder de indruk! Daarom ook 5 sterren. Daan en Nadia leest als een trein en laat je niet meer los. Ik moest gewoon doorlezen. Mooi geschreven met een prachtig einde. Snik...... Wat ben ik blij dat ik dit boek gekocht heb! Daan en Nadia verdient het om heel groot te worden! Well Done Esther Walraven!!!! Ik ben fan!!!!
"Een hersentumor? Een tumor? Kanker? Ik? Nee, dat kan niet! Het is gewoon een virusje, of iets met mijn evenwichtsorgaan. Maar zeker geen kanker! Dat is iets voor oude mensen, die hun hele leven hebben gerookt en ongezond hebben gegeten. Niet voor een gezonde, sportieve, jonge jongen als ik. 'Eh, dokter, ik denk dat er iets mis is gegaan met de foto's. Deze foto's zijn niet van mij. Dat kan niet,' stamel ik."
Maar helaas, het is wel waar. De zeventienjarige Daan blijkt een ponsglioom, een tumor aan de hersenstam, te hebben. Deze vorm van kanker komt vooral bij jonge mensen voor en heeft een hele slechte prognose.
Maar Daan gaat ervoor. Hij wil zijn eindexamen halen, werktuigbouwkunde studeren, op kamers wonen met zijn beste vriend, met zijn band spelen op een festival, weer een hardloopwedstrijd winnen, verliefd worden... Daan doet er alles aan om de strijd tegen de kanker te winnen.
En dan is daar Nadia. Het mysterieuze, vijftienjarige, kwetsbare meisje dat Daan leert kennen tijdens zijn eerste opname in het ziekenhuis en waar hij maar geen hoogte van krijgt. Welk geheim draagt zij met zich mee?
Dit boek heeft me diep geraakt! Ik heb gezucht, gevloekt, een brok in mijn keel weggeslikt en gevochten tegen de tranen. Ik heb zelfs bepaalde stukken hardop voorgelezen aan mijn man, omdat ik er zo van onder de indruk was.
Ik raad dit boek oprecht aan iedereen aan! Vooral als je, net als ik, de neiging hebt om je overal druk om te maken, zet dit boek dat wel even voor je in perspectief.
Wat ik goed vind aan dit boek zijn de wisselingen van perspectief. Ze lopen vloeiend in elkaar over. Er zijn donkergrijze pagina's die de gemoedstoestand van de personages ondersteunen. Op zich vond ik dit overbodig. Ik dacht eerst dat de hoofdstukken van Nadia alleen in het grijs waren, maar even later, toen het met Nadia beter ging en met Daan slechter, werden Daans hoofdstukken grijs. Dat was even verwarrend, want toen dacht ik dat het vanuit Nadia was geschreven. Pas achteraf had ik door dat de grijze pagina's voor de stemming van de personages stonden. Lees mijn volledige recensie op Nienkes Lifestyle
Wat heb ik genoten van dit boek. Doorheen het boek leer je het verhaal van Daan en van Nadia kennen, en hun relatie samen. Het boek begint best zwaar, en blijft dit ook wel gedurende het hele verhaal. Als je dus niet kunt tegen zware verhalen, waarbij traantjes gegarandeerd zullen vloeien, dan leg je dit boek best opzij. Als je hier wel van houdt, dan is dit boek zeker een aanrader. Het neemt je mee tijdens de moeilijke perioden die zowel Daan als Nadia meemaken, en doorheen het verhaal leren ze elkaar beter kennen en vermengen hun levens zich, en daarbij ook hun moeilijkheden waarmee ze worstelen. Ik weet niet wat meer te zeggen, zonder zaken te verklappen, maar het boek is dus zeker een aanrader!