De spookrijder van de Lemméstraat, het tweede deel van Lauwaerts memoires, is een speurdersroman met historische trekjes.
Vele schrijvers en hun schatten leerde Guido Lauwaert van nabij kennen. Kon het niet meer rechtstreeks, dan via hun familie. In De spookrijder van de Lemméstraat doet hij daarvan verslag.
Puttend uit veertig jaar literaire activiteit wijst hij op dwarsverbindingen en kruisbestuivingen.
Backstage met G.Lauwaert bij zijn schrijvers. Soms met een bijna "dag allemaal" allure en dan weer in een onnavolgbare academische ontleding. Het eindhoofdstuk is een grappig theatraal kaartspel... een literaire strippoker.