Κοντά στην κοιλιά

by Σωτήρης Δημητρίου

Ίσως κατά τον ύπνο –όταν τείνουµε στην άµορφη µάζα προ του εµβρύου– αναζητούµε την απόλυτη γλυκύτητα και λήθη. Πριν την έλευση του άγνωστου γλύπτη που θα ελευθερώσει τα δάχτυλα, θα φανερώσει τα νύχια. Μπορεί ο αναδηµιουργός άνθρωπος να µην ξέρει τον δηµιουργό του, αλλά κλέβει τους τρόπους του· απ’ το απρόσιτο όλον τσαλαβουτά στην επιφάνεια του επιµέρους. Όπως επί παραδείγµατι αυτό το κείµενο δηµιουργήθηκε όταν εξέπεσαν –σαν βροχή απ’ τον ουρανό των λέξεων– οι µυριάδες εκτός αυτού λέξεις και έµεινε ένα συννεφάκι. Oύτε σ’ αυτό το κείµενο και µάλλον ούτε στη συνολική γλώσσα –µε όλους τους δυνατούς συνδυασµούς των λέξεων– υπάρχει ψήγµα αληθείας.
«Ιδού µια ακόµα αυταπάτη. Η γλωσσική» θα έλεγε κάποιος αντιαυταπατιστής. Αλλά ίσως εκνευριζόταν κανένας ακροατής και τον έβριζε σκαιώς.
«Μα γιατί µε βρίζετε;»
«Μα πότε, ποιος σας έβρισε, αυταπάτη είναι».
«Α, καλά τότε».

104 pages, Paperback

Published November 1, 2014

About the author

Ο Σωτήρης Δημητρίου (1955-) γεννήθηκε στην Πόβλα Θεσπρωτίας. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Το έργο του έχει τιμηθεί με το βραβείο διηγήματος της εφημερίδος "Τα Νέα" (1987), δύο φορές με το βραβείο διηγήματος του περιοδικού "Διαβάζω" (η τελευταία το 2002 για το βιβλίο του "Η βραδυπορία του καλού"), μία φορά με το βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (2013), ενώ το μυθιστόρημά του "Ν' ακούω καλά τ' όνομά σου" ήταν υποψήφιο για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας. Κείμενά του έχουν μεταφερθεί πολλές φορές στον κινηματογράφο, σε ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους ("Αμέρικα" του Σάββα Καρύδα, "Απ' το χιόνι" του Σωτήρη Γκορίτσα, "Τα οπωροφόρα της Αθήνας" του Νίκου Παναγιωτόπουλου, κ.ά.)

Reviews

[Ant]

Μια μάλλον ανεπιτυχής προσπάθεια να αποδελτιωθούν τα, κατά τον συγγραφέα, στοιχεία που οδήγησαν στην οικονομική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας. Η φαρσοειδής δίκη θα είχε ενδιαφέρον αν ήταν συνοπτικοτέρη, από τη σελίδα 20 και μετά ο συγγραφέας παίζει εμφανώς με τα νεύρα του αναγνώστη. Πολλά εξυπνακίστικα και ανέκδοτα που δεν σε κάνουν ούτε να χαμογελάσεις. Ευτυχώς είναι μικρό.

[Evanthis Gogoulis · Rating 2 out of 5]

Δεν με έπεισε. Δεν γέλασα (αν ήταν αυτός ο σκοπός του συγγραφέα). Δεν κατάλαβα και πολλά, για να είμαι ειλικρινής. Ίσως να μην ήμουν στο κατάλληλο mood...