What do you think?
Rate this book
Witte warmte
Victor Sluis is een bevlogen professor aan een gerenommeerde universiteit Leuven. Een hoogst intellectueel en beredeneerd man die de stap zet naar het ondernemerschap en zijn kans schoon ziet om snel rijk te worden. Zijn dochter Eline, enig kind, ontdekt pas hoe beschermend ze is opgevoed wanneer ze psychologie gaat studeren en op kot gaat. Terwijl een eerste liefde Eline dichter bij het echte leven brengt, maakt haar vader een keuze die hun toekomst voorgoed verandert...
230 pages, Paperback
First published January 1, 2016
41 people want to read
About the author
Dimitri Casteleyn
6 books6 followersDimitri Casteleyn is een Vlaamse schrijver.
Dimitri Casteleyn in de Nederlandstalige Wikipedia
Dimitri Casteleyn in de Nederlandstalige Wikipedia
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 14 of 14 reviews
February 7, 2022
Vlot leesbaar verhaal met een mooie onderliggende betekenis maar had meer van het einde verwacht.
March 13, 2016
Ik ben met hoge verwachtingen aan dit boek begonnen. Op de achterflap wordt het omschreven als ‘een spannend verhaal over de vertroebelde relatie tussen een vader en een dochter die één ding gemeen hebben: hun passionele zoektocht naar vrijheid’. Hoewel het verhaal af en toe een zekere nieuwsgierigheid bij me opwekte, heb ik weinig spanning en zo goed als geen passie ontdekt. Het is me absoluut niet duidelijk welke richting de auteur met dit boek uit wou. Hoewel thema’s als milieu, wetenschap, familiebanden allemaal aan bod komen, wordt niets ten gronde uitgewerkt.
Het verhaal begint nochtans veelbelovend. Victor, een beroemd professor in de nanotechnologie, verlaat de KULeuven om zijn eigen bedrijf op te starten. Maar hoe succesvoller zijn professionele leven wordt, hoe slechter zijn relatie met zijn vrouw en dochter gaat. Wanneer Eline, zijn dochter, voor het eerst dolverliefd wordt en haar vriend Jan-Willem zich zonder nadenken opgeeft als proefpersoon in het bedrijf van Victor, lijkt de weg vrij voor een interessant plot. De uitwerking laat echter op zich wachten.
Wat voor mij het grootste struikelblok vormde is de totale afwezigheid van realistisch uitgewerkte personages. Ze hebben allemaal een duidelijke rol in de plot te spelen, maar blijven voor de rest vlak. Zo komen we over Jan-Willem enkel te weten dat hij graag danst (omdat hij op die manier Eline kan bedriegen) en interesse heeft in wetenschap (omdat hij daarom in Victors bedrijf wil werken). Wat hem voor de rest bezig houdt, wat zijn achtergrond is, hoe hij over het leven denkt… blijft een groot raadsel. Ook Sophie, de vrouw van Victor, wordt nooit écht een moeder of echtgenote. Wat ze voordien als werk deed, waarom ze de overstap naar Victors bedrijf maakt en hoe ze zich hierbij voelt, hoe ze over de studierichting van haar dochter denkt… het is uit niets op te maken. Zelfs de rebellie van de dochter, waar het verhaal op gestoeld is, is een flauw afkooksel van een dochter die zich lostrekt van haar ouders om op eigen benen te staan. Als lezer is het dan ook moeilijk om betrokkenheid met de personages en hun lot te voelen.
Wat de lezer moet weten om het verhaal te kunnen begrijpen, wordt expliciet en herhaaldelijk vermeld. Al tijdens de eerste dertig pagina’s wordt een aantal keer gezegd dat Eline te beschermend is opgevoed, en het daardoor moeilijk heeft om te wennen aan het kotleven. Jammer, want een zin als ‘Natuurlijk moest Eline haar eigen gang gaan, maar dan wel binnen de lijnen die hij voor haar had uitgezet.’ zegt voldoende en geeft de sfeer veel beter weer. Door de eendimensionale personages komen ook de dialogen behoorlijk geforceerd over. Bovendien worden handelingen niet onderbouwd en stapelen de toevalligheden zich op, wat de geloofwaardigheid van het verhaal absoluut niet ten goede komt.
De auteur gaat spaarzaam om met nuance of subtiele verwijzingen. Bv: om duidelijk te maken dat de persoonlijkheden van Victor en zijn vrouw verschillend zijn wordt de controledrang van Victor en de warmte van Sophie ook verregaand doorgetrokken naar de inkleding van hun kantoorruimtes (clean, wit vs. kleurig, gebruik van stoffen). En mocht je die link als lezer al gemist hebben, wordt je er voor de zekerheid nog eens duidelijk op gewezen.
Het resultaat is een voor mij ongeloofwaardig, moralistisch verhaal dat ik met moeite uitgelezen kreeg.
Het verhaal begint nochtans veelbelovend. Victor, een beroemd professor in de nanotechnologie, verlaat de KULeuven om zijn eigen bedrijf op te starten. Maar hoe succesvoller zijn professionele leven wordt, hoe slechter zijn relatie met zijn vrouw en dochter gaat. Wanneer Eline, zijn dochter, voor het eerst dolverliefd wordt en haar vriend Jan-Willem zich zonder nadenken opgeeft als proefpersoon in het bedrijf van Victor, lijkt de weg vrij voor een interessant plot. De uitwerking laat echter op zich wachten.
Wat voor mij het grootste struikelblok vormde is de totale afwezigheid van realistisch uitgewerkte personages. Ze hebben allemaal een duidelijke rol in de plot te spelen, maar blijven voor de rest vlak. Zo komen we over Jan-Willem enkel te weten dat hij graag danst (omdat hij op die manier Eline kan bedriegen) en interesse heeft in wetenschap (omdat hij daarom in Victors bedrijf wil werken). Wat hem voor de rest bezig houdt, wat zijn achtergrond is, hoe hij over het leven denkt… blijft een groot raadsel. Ook Sophie, de vrouw van Victor, wordt nooit écht een moeder of echtgenote. Wat ze voordien als werk deed, waarom ze de overstap naar Victors bedrijf maakt en hoe ze zich hierbij voelt, hoe ze over de studierichting van haar dochter denkt… het is uit niets op te maken. Zelfs de rebellie van de dochter, waar het verhaal op gestoeld is, is een flauw afkooksel van een dochter die zich lostrekt van haar ouders om op eigen benen te staan. Als lezer is het dan ook moeilijk om betrokkenheid met de personages en hun lot te voelen.
Wat de lezer moet weten om het verhaal te kunnen begrijpen, wordt expliciet en herhaaldelijk vermeld. Al tijdens de eerste dertig pagina’s wordt een aantal keer gezegd dat Eline te beschermend is opgevoed, en het daardoor moeilijk heeft om te wennen aan het kotleven. Jammer, want een zin als ‘Natuurlijk moest Eline haar eigen gang gaan, maar dan wel binnen de lijnen die hij voor haar had uitgezet.’ zegt voldoende en geeft de sfeer veel beter weer. Door de eendimensionale personages komen ook de dialogen behoorlijk geforceerd over. Bovendien worden handelingen niet onderbouwd en stapelen de toevalligheden zich op, wat de geloofwaardigheid van het verhaal absoluut niet ten goede komt.
De auteur gaat spaarzaam om met nuance of subtiele verwijzingen. Bv: om duidelijk te maken dat de persoonlijkheden van Victor en zijn vrouw verschillend zijn wordt de controledrang van Victor en de warmte van Sophie ook verregaand doorgetrokken naar de inkleding van hun kantoorruimtes (clean, wit vs. kleurig, gebruik van stoffen). En mocht je die link als lezer al gemist hebben, wordt je er voor de zekerheid nog eens duidelijk op gewezen.
Het resultaat is een voor mij ongeloofwaardig, moralistisch verhaal dat ik met moeite uitgelezen kreeg.
March 24, 2017
Ik twijfel tussen twee en drie.
Voor de vorm en de inhoud: een drie, maar omdat het wat mij betreft toch niet realistisch genoeg is; alsnog een twee. Studente in Leuven, eerste seksuele ervaring, ze glijdt professioneel op de piet van haar allereerste lief ooit. Niet realistisch. Mocht ze al een hele hoop ervaring hebben spreek ik me er niet over uit. De 18jarigen van nu zijn niet meer wat ze geweest zijn. Wat me verraste (aangenaam dan nog wel) was het selectief mutisme dat in dit boek aan bod kwam. De manier waarop de psychiatrie weeral tentoongespreid wordt was dan weer eerder storend: een moeder die mee overnacht tijdens de opname van de dochter en er rustig haar strijk staat te doen? Als een (overigens universitair) psychiatrisch ziekenhuis in deze symbiose zou meegaan zou ik hen niet vertrouwen. Verder was het spectaculair Scandinavisch winterweer tegen te komen in het o zo bekende Leuven. Maar alles bij elkaar deed het mij toch net niet genoeg. Al legde ik hem wel aan de kant van het bed van mijn lief: lekker makkelijk vlotjes te lezen. Je hoeft er niet al te veel moeite voor te doen. Maar dat is geen goed nieuws, toch?
Voor de vorm en de inhoud: een drie, maar omdat het wat mij betreft toch niet realistisch genoeg is; alsnog een twee. Studente in Leuven, eerste seksuele ervaring, ze glijdt professioneel op de piet van haar allereerste lief ooit. Niet realistisch. Mocht ze al een hele hoop ervaring hebben spreek ik me er niet over uit. De 18jarigen van nu zijn niet meer wat ze geweest zijn. Wat me verraste (aangenaam dan nog wel) was het selectief mutisme dat in dit boek aan bod kwam. De manier waarop de psychiatrie weeral tentoongespreid wordt was dan weer eerder storend: een moeder die mee overnacht tijdens de opname van de dochter en er rustig haar strijk staat te doen? Als een (overigens universitair) psychiatrisch ziekenhuis in deze symbiose zou meegaan zou ik hen niet vertrouwen. Verder was het spectaculair Scandinavisch winterweer tegen te komen in het o zo bekende Leuven. Maar alles bij elkaar deed het mij toch net niet genoeg. Al legde ik hem wel aan de kant van het bed van mijn lief: lekker makkelijk vlotjes te lezen. Je hoeft er niet al te veel moeite voor te doen. Maar dat is geen goed nieuws, toch?
July 22, 2023
Citaat : Dank zij Victor begreep iedereen ook waar het in de nano-technologie over ging en waarom die zo belangrijk was voor de toekomst.
Review : Dimitri Casteleyn (1966) besloot na een succesvolle carrière als ondernemer en televisiemaker voor de VRT zich volledig toe te leggen op het schrijven. Van zijn hand verschenen eerder al de filosofische verhalenbundel Een mooie verrassing en de dichtbundel Omgekeerd. Zijn romandebuut De verjaardag kende een vierde druk en kon zowel recensenten als het brede publiek bekoren. Van zijn drie boeken samen werden ruim 20.000 exemplaren verkocht, in vier verschillende talen.Witte warmte is de nieuwe roman van Dimitri Casteleyn.
De verjaardag ( uitgeverij Vrijdag 2013) was meteen een schot in de roos. Het is dan ook een heel confronterende literaire roman die leest als een thriller. Heel precies kruipt hij in de rol van de diverse personages. We worden zowel geconfronteerd met emoties en gedachten van dader als slachtoffers. Deze roman roept heel wat ethische vragen op bij de lezer. Bij mij was de belangrijkste vooral:hoelang kan en mag je een gevaarlijk gedachtengoed tolereren als het recht op vrije mening? Een heel bijzonder boek dat diverse brandend actuele thema's aansnijdt.
En nu is daar zijn tweede roman, Witte warmte die al even sterk en geraffineerd inspeelt op etische kwesties als De verjaardag. Victor Sluis is een bevlogen professor aan de Katholieke Universiteit Leuven. Een hoogst intellectuele en beredeneerde man die de stap zet naar het ondernemerschap en zijn kans schoon ziet om snel rijk te worden. Vermits hij niet alleen prof is maar ook regelmatig gevraagd wordt door de grote media om bepaalde zaken over de nano-technologie, uit te leggen , weet hij hoe belangrijk het is om een goede vibe met een goede sfeer, een frisse kijk te creëren. En aangezien het zijn eigen bedrijf is, kan hij zelf kiezen wat hij zegt. Hij heeft zijn vrouw tot communicatieverantwoordelijke benoemd. En vermits zijn vrouw Sophie, echt trots op hem is, weet hij dat die taak in goede handen is.
Zijn dochter Eline is echter minder gelukkig met de stand van zaken. Zij vindt haar vader veel te dominant. Hij zegt voortdurend wat haar moeder en zij moeten doen. Hij controleert hun levens. Haar moeder heeft zelf voor dat leven gekozen maar Eline heeft het moeten ondergaan, tot ze het op haar achttiende doorkreeg dat ze dit leven niet langer wilde en dat ze vrij wilde zijn. Eline groeide op als enig kind en ontdekt pas hoe geïsoleerd haar opvoeding was wanneer ze voor het eerst op kot gaat. Terwijl een eerste liefde Eline dichter bij het echte leven brengt, maakt haar vader een keuze die Eline's vriendje Jan-Willem op een gevaarlijke manier onder controle houdt en die de toekomst voor iedereen voorgoed verandert...
Dimitri Casteleyn is een heel vlotte schrijver die heel gemakkelijk nogal vrij zware thema's zoals ethiek, ecologie, maatschappelijke problematiek en wetenschap in zijn werk weet te mengen zonder ook maar één ogenblik aan de spanningsboog van het verhaal te raken. Het geheel is dan ook een boeiend boek dat heel sterk beklijft en doet nadenken over de huidige maatschappij.
Review : Dimitri Casteleyn (1966) besloot na een succesvolle carrière als ondernemer en televisiemaker voor de VRT zich volledig toe te leggen op het schrijven. Van zijn hand verschenen eerder al de filosofische verhalenbundel Een mooie verrassing en de dichtbundel Omgekeerd. Zijn romandebuut De verjaardag kende een vierde druk en kon zowel recensenten als het brede publiek bekoren. Van zijn drie boeken samen werden ruim 20.000 exemplaren verkocht, in vier verschillende talen.Witte warmte is de nieuwe roman van Dimitri Casteleyn.
De verjaardag ( uitgeverij Vrijdag 2013) was meteen een schot in de roos. Het is dan ook een heel confronterende literaire roman die leest als een thriller. Heel precies kruipt hij in de rol van de diverse personages. We worden zowel geconfronteerd met emoties en gedachten van dader als slachtoffers. Deze roman roept heel wat ethische vragen op bij de lezer. Bij mij was de belangrijkste vooral:hoelang kan en mag je een gevaarlijk gedachtengoed tolereren als het recht op vrije mening? Een heel bijzonder boek dat diverse brandend actuele thema's aansnijdt.
En nu is daar zijn tweede roman, Witte warmte die al even sterk en geraffineerd inspeelt op etische kwesties als De verjaardag. Victor Sluis is een bevlogen professor aan de Katholieke Universiteit Leuven. Een hoogst intellectuele en beredeneerde man die de stap zet naar het ondernemerschap en zijn kans schoon ziet om snel rijk te worden. Vermits hij niet alleen prof is maar ook regelmatig gevraagd wordt door de grote media om bepaalde zaken over de nano-technologie, uit te leggen , weet hij hoe belangrijk het is om een goede vibe met een goede sfeer, een frisse kijk te creëren. En aangezien het zijn eigen bedrijf is, kan hij zelf kiezen wat hij zegt. Hij heeft zijn vrouw tot communicatieverantwoordelijke benoemd. En vermits zijn vrouw Sophie, echt trots op hem is, weet hij dat die taak in goede handen is.
Zijn dochter Eline is echter minder gelukkig met de stand van zaken. Zij vindt haar vader veel te dominant. Hij zegt voortdurend wat haar moeder en zij moeten doen. Hij controleert hun levens. Haar moeder heeft zelf voor dat leven gekozen maar Eline heeft het moeten ondergaan, tot ze het op haar achttiende doorkreeg dat ze dit leven niet langer wilde en dat ze vrij wilde zijn. Eline groeide op als enig kind en ontdekt pas hoe geïsoleerd haar opvoeding was wanneer ze voor het eerst op kot gaat. Terwijl een eerste liefde Eline dichter bij het echte leven brengt, maakt haar vader een keuze die Eline's vriendje Jan-Willem op een gevaarlijke manier onder controle houdt en die de toekomst voor iedereen voorgoed verandert...
Dimitri Casteleyn is een heel vlotte schrijver die heel gemakkelijk nogal vrij zware thema's zoals ethiek, ecologie, maatschappelijke problematiek en wetenschap in zijn werk weet te mengen zonder ook maar één ogenblik aan de spanningsboog van het verhaal te raken. Het geheel is dan ook een boeiend boek dat heel sterk beklijft en doet nadenken over de huidige maatschappij.
September 14, 2025
Victor Sluis, een gerenommeerde professor aan de universiteit besluit om zijn interesse in nanotechnologie om te zetten in een eigen bedrijf. Het bedrijf heeft al snel enorm succes en Victors hunkering naar meer controle wordt hiermee alleen maar groter. Zijn dochter Eline, die net op kot is in Leuven walgt van de macht die haar vader op haar uitoefent en worstelt zich een weg naar vrijheid. Maar net als Eline denkt dat ze haar onafhankelijkheid in de liefde gevonden heeft, is het haar vader die zijn macht onveranderlijk zal gebruiken om Eline terug te fluiten.
Ik las Witte warmte met de leesclub. Wederom een verhaal dat ik zelf nooit gekozen zou hebben, maar wel een verhaal dat me op één of andere manier toch wist te verrassen.
Je volgt het verhaal voornamelijk vanuit het perspectief van Victor en Eline. Victor was voor mij geen aangenaam personage om over te lezen. Met zijn momenten stoorde hij mij, door zijn iets of wat ziekelijke gedachtegang, psychologische spelletjes en egocentrische karakter. Hij was onderweg ergens het totale besef van moraliteit kwijtgeraakt.
Het is vooral de familieproblematiek tussen Victor en Eline die vragen doet oproepen, de lezer in verwarring weet te brengen, maar anderzijds ook weer weet te intrigeren en weet aan te moedigen om verder te lezen.
Wat me voornamelijk bijgebleven is van Witte Warmte is de toekomstige technologie. Die wist mij toch een zekere angst aan te jagen en een onrustig zaadje in mijn binnenste te planten.
Witte warmte is geen makkelijk verhaal om zonder boeh of bah te beoordelen. Het zit psychologisch bijzonder in elkaar, maar wist me ook niet speciaal te boeien. Anderzijds was het wel een verhaal waar ik achteraf nog geregeld even bij stilstond. Witte warmte is wat mij betreft een best vreemd verhaal dat geschikt is voor een select lezerspubliek.
Ik las Witte warmte met de leesclub. Wederom een verhaal dat ik zelf nooit gekozen zou hebben, maar wel een verhaal dat me op één of andere manier toch wist te verrassen.
Je volgt het verhaal voornamelijk vanuit het perspectief van Victor en Eline. Victor was voor mij geen aangenaam personage om over te lezen. Met zijn momenten stoorde hij mij, door zijn iets of wat ziekelijke gedachtegang, psychologische spelletjes en egocentrische karakter. Hij was onderweg ergens het totale besef van moraliteit kwijtgeraakt.
Het is vooral de familieproblematiek tussen Victor en Eline die vragen doet oproepen, de lezer in verwarring weet te brengen, maar anderzijds ook weer weet te intrigeren en weet aan te moedigen om verder te lezen.
Wat me voornamelijk bijgebleven is van Witte Warmte is de toekomstige technologie. Die wist mij toch een zekere angst aan te jagen en een onrustig zaadje in mijn binnenste te planten.
Witte warmte is geen makkelijk verhaal om zonder boeh of bah te beoordelen. Het zit psychologisch bijzonder in elkaar, maar wist me ook niet speciaal te boeien. Anderzijds was het wel een verhaal waar ik achteraf nog geregeld even bij stilstond. Witte warmte is wat mij betreft een best vreemd verhaal dat geschikt is voor een select lezerspubliek.
January 17, 2023
Te braaf, te naïef, te plat om interessant of boeiend te zijn. Op zich een redelijk leuk idee qua plot, maar flauw uitgewerkt. Ongeloofwaardig ook, zowel medisch als economisch. De schrijfstijl deed me denken aan jeugdboeken of Vlaamse Filmpjes van enkele decennia geleden. Alles ligt er vingerdik op, de karaktertekening van de personages is al te dun, de “seksscènes” - die er waarschijnlijk bijgesleurd werden om er toch een beetje een volwassen boek van te maken - zijn gewoon zwak. Aan dat alles wordt een moraliserende ondertoon gekoppeld die eerder op de zenuwen werkt dan wat anders. Neen, dit hoefde niet voor mij. Een buis voor professor Sluis.
November 11, 2019
leest als een trein... goed !
heel goeie titel
heel goeie titel
August 14, 2020
Ik leefde niet echt mee met de personages. Was iets te oppervlakkig. De wereld van de ondernemer/onderzoeker is me ook te bekend wellicht.
March 25, 2021
Niet slecht, maar Het Feest is stukken beter.
Witte warmte is niet echt uitgediept, te vlak en... te voorspelbaar.
Witte warmte is niet echt uitgediept, te vlak en... te voorspelbaar.
April 19, 2016
Heeft u vragen over nanotechnologie, dan moet u bij Victor Sluis zijn, de hoogleraar die te pas en te onpas op radio en tv iets over zijn studie-onderwerp komt vertellen, en - na de grote aankondiging - ook ondernemer. Want Victor gooit zijn baret over de haag en begint een spin-off. Er is groot geld te verdienen met nanotechnologie in de medische wereld beseft hij. Zo kunnen er minuscule toestelletjes het lichaam ingespoten worden die de gezondheid van een mens monitoren, of nanopartikels die zich aan kankercellen hechten en deze wanneer ze bestraald worden met een laser ook vernietigen zonder het omringende weefsel te beschadigen.
Dame Fortuna lijkt deze maatschappelijke overwinnaar van een Victor dus toe te lachen. Alleen denkt zijn dochter Eline daar anders over. Achttien, eerstejaars psychologie en nog vol idealisme loopt ze niet zo hoog op met haar vaders exploten. Hij zou zich beter met het milieu inlaten. Het is pas wanneer Victor zich met haar liefdesleven bemoeit en haar lief experimentele nanopartikels inspuit dat de twee werkelijk met elkaar in conflict komen.
Dimitri Casteleyn gaat er prat op zijn research grondig uit te voeren, en dat merk je. De wetenschap van morgen is er vandaag al, toont hij. De manier waarop hij zijn personages neerzet heeft daar echter onder te lijden. Zij zijn niet steeds overtuigend en vallen soms wat licht en eendimensionaal uit. Vooral Eline is problematisch. De beschuldigende brief die ze over haar vader schrijft, komt al te makkelijk uit de lucht vallen en dat deze dan ook nog eens op een knullige - met dank aan Bart De Wever - kerieuzeneuzemosterdpotmanier in journalistenhanden valt is van het goede te veel.
Dame Fortuna lijkt deze maatschappelijke overwinnaar van een Victor dus toe te lachen. Alleen denkt zijn dochter Eline daar anders over. Achttien, eerstejaars psychologie en nog vol idealisme loopt ze niet zo hoog op met haar vaders exploten. Hij zou zich beter met het milieu inlaten. Het is pas wanneer Victor zich met haar liefdesleven bemoeit en haar lief experimentele nanopartikels inspuit dat de twee werkelijk met elkaar in conflict komen.
Dimitri Casteleyn gaat er prat op zijn research grondig uit te voeren, en dat merk je. De wetenschap van morgen is er vandaag al, toont hij. De manier waarop hij zijn personages neerzet heeft daar echter onder te lijden. Zij zijn niet steeds overtuigend en vallen soms wat licht en eendimensionaal uit. Vooral Eline is problematisch. De beschuldigende brief die ze over haar vader schrijft, komt al te makkelijk uit de lucht vallen en dat deze dan ook nog eens op een knullige - met dank aan Bart De Wever - kerieuzeneuzemosterdpotmanier in journalistenhanden valt is van het goede te veel.
April 10, 2016
De tweede roman van Dimitri Casteleyn leest als een trein, een page turner over macht en hebzucht in de zakenwereld en hoe verwoestend dit kan werken op persoonlijke relaties. Net als in De Verjaardag raakt de auteur maatschappelijke vraagstukken aan die je aanzetten tot debat en reflectie.
April 5, 2016
Mooi. Mooie details, mooie beschrijvingen vanuit het hoofd van Victor. Voor mij mogen de relaties tussen de personages meer uitgediept worden en minder technische uitleg over bedrijf en leefwereld. Niettemin vind ik het een leuk boek.
May 19, 2016
Zonde van mijn tijd - vlak verhaal; personages absoluut niet uitgewerkt.
Te voorspelbaar en ongeloofwaardig.
Te voorspelbaar en ongeloofwaardig.
August 18, 2016
Sterk en geraffineerd! Verscheurende familiebanden terwijl men op zoek is naar "zijn vrijheid". Het boek laat je niet los en zet je serieus aan het denken.
Displaying 1 - 14 of 14 reviews