Είμαι το σκοτεινό αυλάκι ~ Ακούγονται οι τρυφερές κληματσίδες που φυτρώνουν ~ Δε σ' αποκάλυψε ~ Όταν ζυγώνεις η νύχτα όλη ανατριχιάζει ~ Θέλω να μυρώσω την αυλή σαν τον γλυκάνισο ~ Από τότε που γεννήθηκα ~ Από τότε που με κοίταξες ~ Δεν ήθελα να είμαι ~ Το κόκκινο πιπέρι μπήγει κραυγές ~ Κάτω απ' τις εκατό λεμονιές σου ~ Από τότε που με γνώρισες ~ Είμαι το λαγήνι που ένας άξιος τεχνίτης ~ Περνώντας απ' το δρόμο των αρχόντων ~ Είμαι η γη ~ Ψιθύρισε ποια είμαι ~ Όταν το ηφαίστειο με ανασηκωμένα τα χείλια ~ Είμαι το ρυάκι σου ~ Δρέψε, ω εσύ που τα φρόντισες ~ Κύριε, σε νιώθω να ζυγώνεις ~ Στο φιλί σου πιο βαθύ κι απ' το θάνατο ~ Φύτεψες μπρος στην πόρτα μου ~ Δεν είμαι παρά άμμος ~ Αυτή τη νύχτα ένα όρνιο ~ Τα βαριά βουβάλια ~ Ο φίλος μου δουλεύει ~ Κάτω απ' τις τριανταφυλλιές που σε θαμπώνουν ~ Σκεπάστηκα μ' εφτά πέπλα ~ Έλεγα ότι είσαι ο ήλιος που κάνει ν' αστράφτουν ~ Θα 'σαι το αρπαχτικό πουλί ~ Ο εραστής μου ο ψαράς ~ Σκαρφάλωσα στη μουσμουλιά ~ Το πουλί τραγούδησε όπως κάθε πρωί ~ Το μυρωμένο χιόνι του καφεόδεντρου ~ Ο μάγος κάρφωσε πάνω μου ~ Θεοί! Ξεριζώστε τα μάτια μου ~ Με πήρε ο ύπνος πάνω σ' ένα σύννεφο ~ Κάπου ανθίζει το πικρό μπαχάρι ~ Όταν όλα μου τα πάρεις ~ Κατοικώ στο σώμα μιας νεκρής ~ Μαδήστε όλα τα λουλούδια
Yvan Goll was a French-German poet who was bilingual and wrote in both French and German. He had close ties to both German expressionism and to French surrealism.
"Δεν ήθελα να είμαι Παρά ο κέδρος μπροστά στο σπίτι σου Ένα κλαδί του κέδρου Ένα φύλλο του κλαδιού Μια σκιά του φύλλου Η δροσιά της σκιάς Που χαϊδεύει τον κρόταφό σου Για ένα δευτερόλεπτο."