Murder Has a Motive

Mordecai Tremaine #2

by Francis Duncan

Amateur sleuth Mordecai Tremaine is back in another classic mystery from the author of Murder for Christmas

When Mordecai Tremaine emerges from the train station, murder is the last thing on his mind. But then again, he has never been able to resist anything in the nature of a mystery – and a mystery is precisely what awaits him in the village of Dalmering.

Rehearsals for the local amateur dramatic production are in full swing – but as Mordecai discovers all too soon, the real tragedy is unfolding offstage. The star of the show has been found dead, and the spotlight is soon on Mordecai, whose reputation in the field of crime-solving precedes him.

With a murderer waiting in the wings, it’s up to Mordecai to derail the killer’s performance…before it’s curtains for another victim.

Genres: Mystery, Fiction, Audiobook, Historical Fiction, Crime, Mystery Thriller, Detective

380 pages, Kindle Edition

First published January 1, 1947

About the author

Francis Duncan is the pseudonym for William Walter Frank Underhill, who was born in 1914. He lived virtually all his life in Bristol and was a 'scholarship boy' boarder at Queen Elizabeth's Hospital school. Due to family circumstances he was unable to go to university and started work in the Housing Department of Bristol City Council. Writing was always important to him and very early on he published articles in newspapers and magazines. His first detective story was published in 1936. In 1938 he married Sylvia Henly. Although a conscientious objector, he served in the Royal Army Medical Corps in World War II, landing in France shortly after D-Day. After the war he trained as a teacher and spent the rest of his life in education, first as a primary school teacher and then as a lecturer in a college of further education. In the 1950s he studied for an external economics degree from London University. No mean feat with a family to support; his daughter, Kathryn, was born in 1943 and his son, Derek, in 1949. Throughout much of this time he continued to write detective fiction from 'sheer inner necessity', but also to supplement a modest income. He enjoyed foreign travel, particularly to France, and took up golf on retirement. He died of a heart attack shortly after celebrating his fiftieth wedding anniversary in 1988.

List of published short stories:

* Enter Trigger Gallante [Trigger Gallante], (na) Detective Weekly Oct 23 1937
* Getting On in the World: Back-Yard Floriculturists, (ar) The Saturday Evening Post Apr 5 1930
* The Girl with the Million Pound Secret [Trigger Gallante], (na) Detective Weekly Jan 15 1938
* The House of the Lost Men, (na) Detective Weekly Jan 9 1937
* Househunting for Luck, (ss) Gloucester Journal Feb 8 1936
* The Man Who Shrugged [Trigger Gallante], (ss) Detective Weekly Feb 19 1938
* The Mystery of the House Nobody Owned [Trigger Gallante], (ss) Detective Weekly Jan 29 1938
* The Riddle of the Cheshire Cheese [Trigger Gallante], (ss) Detective Weekly Feb 26 1938
* The Secret of the Tramp Ship [Trigger Gallante], (ss) Detective Weekly Feb 12 1938

Reviews

[Susan · Rating 4 out of 5]

Although listed as the first in the Mordecai Treymaine series, it is difficult to know whether this is, in fact, the case. When we first meet Mordecai Treymaine in this mystery, it is clear that he has been involved in other murder cases. For those of us who enjoy Golden Age mysteries, this is a wonderful time, with so many authors being re-published. Francis Duncan, the pseudonym for William Underhill, was born in 1918 and his first detective story was published in 1938. This novel was first published in 1947 and, as one of my reading groups has chosen, “Murder for Christmas,” (published in 1949) and, as I dislike reading a series out of order, I thought I would read this first. I am certainly not complaining about the fact so many long unpublished novels are appearing, though and it is a joy to discover so many out of print authors.

Mordecai Treymaine, we learn, is a retired tobacconist, who has hobby as his murder. He is on his way to visit friends in the village of Dalmering; local doctor Paul Russell and his wife, Jean. However, on his arrival, he discovers that there has a been a young murder. A young woman, who was due to appear in a play that the amateur dramatic society were about to put on, “Murder has a Motive.” Treymaine’s friends ask him to help find the killer, and, when he discovers that another friend, Chief Inspector John Boyce, is in charge of the investigation, he is keen to oblige.

I like the village setting and the various suspects among the group linked to the play. There are various secrets harboured and an unsettling feeling of evil over hanging the idyllic rural community. This is a good read, which has a good sense of place and time. I now look forward to reading on in the series and discovering more novels featuring Mordecai Treymaine.

[Ivonne Rovira · Rating 4 out of 5]

I was not familiar with Francis Duncan at all until Chirp had a sale on Duncan’s books. How is Duncan not better known?

Murder Has a Motive is the second in a series that features the unprepossessing amateur sleuth Mordecai Tremaine, a rotund bachelor with pince-nez, which were long out of date by the 1940s, when this book takes place. A friend of Tremaine’s summons him when a young woman is waylaid and murdered; by luck, an old pal of Tremaine’s, harsh Scotland Yard Inspector Jonathan Boyce, is on the case. The two cooperate on solving the murder, which isn’t the last before it’s all over.

Is such camaraderie likely in real life? Who cares? I really enjoyed the plot, and I developed a soft spot for Tremaine, who is so deceptively bubble-headed and diffident. Many in this novel underestimate him to their detriment. Even though I never read the first in the series, I was never at a loss with the sequel. I definitely will be reading more.

[Yun · Rating 3 out of 5]

Murder Has a Motive is a quintessential old-fashioned English murder mystery featuring amateur detective Mordecai Tremaine. The plot of this book progresses steadily, with answers being revealed that adds even more questions, until it all comes together at the very end. Even though I could guess whodunnit and their motives about halfway through, it was still fun to read to the end and see all clues I had missed. The pacing of this book is slower than others I've read in the same genre, such as Agatha Christie's, which adds to the cozy (makes me want to snuggle up with a blanket and a hot cup of tea) feeling. I look forward to reading more books from this series.

[Shauna · Rating 2 out of 5]

I have read three in the series now, this was definitely the worst. The writing is very hackneyed, so many times characters are described as chubby or stocky. I grew tired of it pretty quickly. The plot is not up to much either, There are better 'forgotten golden age' detective series out there, I would give the rest of the books featuring Mordecai Tremayne a miss but unfortunately I have already bought them.

[Damaskcat · Rating 5 out of 5]

Mordecai Tremaine is staying with an old friend in the village of Dalmering. He is in the right place at the right time to investigate a murder. The local amateur dramatic society is involved in the rehearsals for a play about murder but the star of the play has been murdered. Mordecai's friend Chief Inspector John Boyce from Scotland Yard is on the scene to investigate the crime but he is more than willing to accept Mordecai's help.

This book was first published in the 1940s but has stood the test of time very well in my opinion. The characters are well drawn and Mordecai himself is a marvellous person who gradually collects small snippets of information to build up the whole picture. However he isn't quick enough to prevent further murders.

This is a well plotted mystery with a closed group of suspects in the best traditions of classic detective fiction. I recommend it to anyone who likes classic detective fiction.

[Barb in Maryland · Rating 4 out of 5]

Well done murder mystery set in a small English village. Our mild mannered amateur sleuth, Mordecai Tremaine, has a tough case on his hands. Fortunately for him, his friend from Scotland Yard, Inspector Jonathan Boyce, has been brought in. I think I liked Inspector Boyce just as much as I did Tremaine.
As is usual in this kind of mystery, there is a small pool of suspects. I knew better than to believe that the most obvious suspect was the murderer but I was pleasantly surprised when the villain was finally revealed. Nice and twisty--with oodles of secrets.
The finale is very satisfying. Shades of Poirot...

I am so glad these books are being re-printed. Bring on the next one!

[Kris (My Novelesque Life) · Rating 4 out of 5]

RATING: 4 STARS
(I received an ARC from the NETGALLEY)
(Review Not on Blog)

This is a reissue from the 1940s and it is a novel is written like it's peers, Agatha Christie (Poirot) and Patricia Wentworth (Miss. Silver). Mordecai Tremaine is a fun character and the mysteries are fun. I am definitely in for the rest of the series. I hope that they all get reissued or are easy to find.

[Emily M · Rating 2 out of 5]

Definitely a B-level Golden Age Detective writer. There was too much description of characters' slight sensuous mouths or clear eyes, but the cast of characters was broad enough that a lot of the minor characters ran together. I wasn't captivated by Mr. Tremaine, and I hate it when the detective bluffs the murderer into confessing without having any proof. The motive was okay, but the story dragged--seriously, I had to force myself to finish. Lacks the spark of Christie, Sayers, or Allingham.

[Elizabeth · Rating 5 out of 5]

I devoured this book in one sitting. I enjoyed the main characters and their quirks and foibles as well as the characters around which this story is set. The author did an excellent job, in my humble opinion, with the atmosphere and ambience of an English village. There are clues and red herrings aplenty along with twists and turns.
I realized that this book is not a true cozy in that there is quite a bit of the psychological thriller aspect, and although I shun those types of books like the plague, this one was enough of a cozy to be able to hold my attention for the duration. So hang on dear readers, because Mordecai Tremaine is in the house, profiling everyone and every situation, and he has a "Criminal Mind"!
I highly recommend this book.

[Eric · Rating 3 out of 5]

Mordecai Euripides Tremaine, retired tobacconist and murder magnet, arrives for a holiday in the English village of Dalmering. He is immediately plunged into a murder investigation as a leading lady in the amateur dramatic group’s production of “Murder Has a Motive” has just been found dead.

There is an atmosphere of mistrust and evil about, and, soon, real events are shown to mirror those in the play as two more villagers are murdered.

Francis Duncan is good at conveying atmosphere and the opening of the book is striking. However I guessed the murderer and motive very early on (within the first three chapters) and so for me it was largely a case of watching out for clues about that person and wondering who else might be killed.

The relationship between Tremaine and Inspector Boyce of Scotland Yard is neatly portrayed and there are lots of convincing red herrings. The main characters come across vividly.

Although this was first published in 1947, it has a pre-WW2 feel, and I detected no hints of post-war austerity.

Again, there are many elements of classic British Golden Age detective novels: a timeless English village, beautiful women and handsome men, a few hints of mysterious pasts and secrets undisclosed, the gifted amateur beating the professional detectives, a little romance and some passion.

Although I liked this less than “Murder For Christmas”, I still found it a most enjoyable read.

3.5 stars.

Thank you to NetGalley and Sourcebooks Landmark for the ARC.

[Peter Ackerman · Rating 5 out of 5]

Murder Has a Motive is the second in the now rediscovered Mordecai Tremaine detective series. As in the previous book (though I do not believe this series is being republished in order) Murder for Christmas, the reader finds the amature detective and retired tobacconist, and friend of a Scotland Yard detective embroiled in yet another mystery.
This one has the detective coming to a small village to stay with friends, some of whom are performig in a community play (the same title as the novel). When participants in the show die under circumstances that resemble elements of the play Mordecai joins with the detective, an investigative reporter and more to help solve the ever occurring mysteries that pile up as the novel progresses.
The conclusion is classic mystery satisfactory as all suspects are gathered around a table while the detective solves the crimes.
As I said at the beginning, I love this series and detective thus far and hope for more. If you like the classic Agatha Christie type mystery (though not a "cozy") than this book is for you.

[John Frankham · Rating 3 out of 5]

One of these 'classic' whodunnits being republished in droves - a recovered work from 1947. All the suspects are rehearsing to play in a murder mystery by an unknown author. This book is not bad - a bit like an amateur apprentice piece. Enjoyable but creaky.

"Amateur sleuth Mordecai Tremaine is back in another classic mystery from the author of Murder for Christmas. When Mordecai Tremaine emerges from the train station, murder is the last thing on his mind. But then again, he has never been able to resist anything in the nature of a mystery – and a mystery is precisely what awaits him in the Sussex seaside village."

[Elaine Tomasso · Rating 4 out of 5]

I would like to thank Netgalley and Sourcebooks Inc. for a review copy of Murder has a Motive, the first novel to feature amateur sleuth Mordecai Tremaine which was originally published in 1947.

Mordecai has arranged to visit friends, Dr Paul Russell and his wife, Jean, in the seaside town of Dalmering but when he gets there he is greeted with the tragic news that there has been a murder the night before when Lydia Dare was brutally stabbed to death on her way home from dinner with a friend. Initially reluctant, Mordecai is urged to look into it by his friends, the Russells and Inspector Boyce of Scotland Yard who has been assigned the case.

I enjoyed Murder has a Motive as it has a twisted plot and a baffling motive and perpetrator which kept me occupied trying to guess. It is, however, very much a novel of its era with its emphasis on social conventions which no longer exist in our more freewheeling times. It was difficult sometimes to understand what the fuss was all about but, on the other hand, it was interesting to get immersed in the rather stifling rigidity of it all.

Lydia Dare was a leading light in the local amateur dramatic play for charity, Murder has a Motive. It is a fascinating conceit that the play and the novel have the same name and theme. If I hadn't been dipping in and out of the novel (too many things to do, so little time) I might have cottoned on to the parallels sooner and worked out what was going on but as it is I was happily baffled until the dénouement.

The novel is very much in the standard format for the time - the investigator smartly works out what is going on and makes several arrangements so that the dénouement is suitably dramatic. The reader does not get to know all that he is thinking, formulating and surmising so adding to the surprise element but the clues are all there if you look closely enough and are able to recognise what's important. It's all about personalities and interpersonal relationships, which, stripping away the window dressing, are timeless because forensics are more or less irrelevant at that time.

I can't say I warmed to Mordecai Tremaine who seems a fussy little man with a penchant for romantic fiction and striking a pose. He seems contrived.

Murder has a Motive is an interesting read which I have no hesitation in recommending.

[Carol Evans · Rating 4 out of 5]

I admit it – I love vintage mysteries. In spite of the predictability, in spite of the stereotypes, I truly enjoy them. They’re a little like stepping back in time.

Murder Has a Motive was originally published in the late 1940s, a great time for mysteries. Mordecai Tremaine is a retired tobacconist with a penchant for mysteries. He had been planning on staying with friends in Dalmering, but as we all know, murder follows amateur detectives around. when Mordecai arrives, his friends tell him that one of their friends, a woman who was also starring in the play the community is putting on to raise money for charity, was found dead that morning – stabbed to death. His friends, of course, want him to find the killer.

Mordecai is a quiet, sometimes pretentious man, but a romantic at heart. He’s a quiet detective, watching, listening, having conversations. He’s a little different from the other bachelor detectives of the era. He unabashedly reads trashy romance and has a weak spot for pretty women and the thought of young love being obstructed can bring him close to tears.

As far as the mystery goes, we have a nice size suspect pool, not too many to keep track of, but several people with reasonable motives. Of course, the reader is too smart to fall for the most obvious, seemingly most violent suspect and the clues are there, but I really appreciated the thought that went into the murder(s). We even have the requisite denouement, with all the suspects seated around the table as Mordecai lays out what happened with the police nearby to make the arrest.

[Susan · Rating 3 out of 5]

Amateur detective Tremaine is just planning to visit old friends in the lovely little village of Dalmering, but when he arrives he finds that a woman had been murdered the previous night. She, and his friends, were part of a group that is putting on a play for charity. There's one obvious suspect for the murder--the man who had dined with the dead woman the night of the crime. But Scotland Yard is on the case, in the person of Tremaine's friend Boyce. Most villages know all about the residents, but the group putting on the play are all newcomers, many of them commuters to London, and nothing is known about their background. Some spooky elements.

[Josh · Rating 1 out of 5]

I can't believe this doesn't take place on a train.

One of the blandest intuitive detectives ever written. Give me Holmes or Poirot. Mordecai has almost no presence or personality compared to the supporting cast. The first chapter is fantastically atmospheric and then nothing much happens after. I had fun reading it but only because I did so with my Fianceé - not sure I'd have finished it reading it alone.

First Sentence Test: ✅ Yeah look, that's pretty solid.

1 1/2 Pince-Nez's out of 5

👓1/2◼️◼️◼️◼️

[Lara · Rating 2 out of 5]

2 and a half… maybe?
The aesthetic of it was nice to read while travelling between London and Scotland and tandem reading it with my fiancé. However it also felt very slow and ambling. Tremaine didn’t really do a lot of sleuthing, more monologuing and considering things endlessly. But finding out it was published in the 40s made me appreciate it a bit more. Josh predicted the killer, but I predicted the means of the murder(s), so that was fun to find out together.

[Chi Dubinski · Rating 5 out of 5]

Mordecai Tremaine is a retired tobacco shop owner, who loves to travel and observe people. When he was able to assist the local police in solving a murder, he became an unofficial consultant. In this book, he travels to the village of Dalmering, where a local amateur theater production has ended in a murder. Which of the cast members is the killer? This is a reprint of a book published in the 1950s. Duncan is the pen name of an author who wrote during the 1930s-1950s, and fans of Golden Age writers, like Agatha Christie, will enjoy this series.

[Lisa]

I liked the play within the story here. It was my favorite so far of these Golden Age of Mystery Writing books. While I guessed the murderer early on, the method and motive remained puzzles and I liked following the detective as he teased it all out.

[Sarah · Rating 2 out of 5]

A bit slow to unfold.

[Robin · Rating 4 out of 5]

Mordecai Tremaine, fascinated with murder and involved in helping the police with two real-life murder cases since his retirement, happens to be visiting friends in the small town of Dalmering on the same day Lydia Dare has been found stabbed to death. He is a self-effacing man, who seems to have a knack for understanding the motivations of his fellow man, which can be very helpful in solving murder cases. Inspector Boyce of Scotland Yard, who has been called in to head the investigation, again allows Mordecai to assist him. As Mordecai attends the rehearsals for the play that Dalmering’s residents are putting on, “Murder Has a Motive – A Play in Three Acts,” he soon realizes that reality seems to be mirroring the acts of the play. When a second murder takes place, Mordecai realizes he must act quickly before the third act is played out in real life.

Murder has a Motive was originally published in 1947 and is the first book in the Mordecai Tremaine series by Francis Duncan. Duncan’s writing style is very easy to read, and I was instantly drawn into the story. There isn’t a lot of action or suspense in the book, but it moved along well and included a surprise or two. Inspector Boyce is not the clueless, blundering policeman that one sometimes finds in amateur detective books, but it is still all Mordecai with the final solution, who gathers the cast together in the final scene to unmask the murder. It is a solid piece of Golden Age detective fiction, with a compelling plot.

I enjoyed this quote at the end of the book as Mordecai wrestles with consequences of his investigation.

"You couldn’t see only beauty in the world. You had to see the disfiguring stains, the sordid and sprawling things, too. Because that was life. Life was ugly and untidy besides being beautiful and marvelous and full of wonder. You had to see the dirt as well as the stars. To see the dirt and not become a cynic, to hold fast to one’s ideals, to preserve one’s belief in the underlying decencies of humanity—that was the real purpose of living."

I received this book from NetGalley and Poisoned Pen Press in exchange for an honest review.

[Sandy · Rating 2 out of 5]

An okay read, just not as good as my favorites from this time period.

[Eric · Rating 4 out of 5]

I simply love a good murder mystery. 'Murder has a Motive' certainly didn't disappoint me.

Mordecai E. Tremaine visits friends on the coast the day after a gruesome murder occurred. During his stay there, he comes upon a strange little town that seems to be festering beneath its happy, carefree exterior. Tremaine teams up with his contact in the Scotland Yard again, much to the chagrin (and later relief) of Inspector Boyce. Tremaine has a cool, collected way of sleuthing and the hardest thing for me while reading, was not picturing Christie’s Poirot as Tremaine. There are plenty of similarities between these two sleuths which kept distracting me. The story really takes off once more murders occur, and both Tremaine and Boyce are racing against the clock to solve this mystery.

Murder, Britain, the coast, a small village, and a great reveal at the end make this book a must read for murder mystery lovers. Even though Francis Duncan’s detective constantly reminded me of Poirot, the book was a fun read that I’ll keep around on my bookshelf for future visits.

Happy reading!!

[Hanne · Rating 3 out of 5]

Enjoyable and soothing. The detective was likable. Would read more in the series.

[Vicki · Rating 2 out of 5]

This is in the school of Agatha Christie--but not an AP class.

[Лина Сакс · Rating 3 out of 5]

Иди-иди, мальчик (с)

Не знаю почему, но детективы Фрэнсиса Дункана, не вызывают такого щенячьего восторга, как детективы Агаты Кристи, а ведь все составляющие тут можно сказать одинаковые.

Только у Дункан использует милого старичка вместо ��илой старушки. И вроде бы это правильно, все мы любим мужчин, а уж милых старичков особенно, но в чем была права Кристи, что с милой старушкой откровенничать будут с большим желанием, чем с милым старичком. И милая старушка не была частным детективом, она просто попадала в ситуации, когда дело касалось самых разных ее родственников или приятелей. Здесь же наш герой, который давно желал быть детективом, и позиционирует себя именно так. И мы уже получаем не такого уж милого старичка, а пронырливого, но сравнить его с Пуаро рука не поднимается. Это слишком разные герои, поэтому сравнение само ложится на мисс Марпл. Наш сыщик тоже не ищет убийств, они тоже происходят случайно именно там, где он появляется, либо появится, как в случае с этой книгой.

Здесь у нас все начинается с того, что Мордекай Еврипид Тремейн едет погостит к своим друзьям на несколько прекрасных летних денечков. Устроить себе что-то вроде отпуска. Но получается все не так как он хотел. Природа нашептывает, виды успокаивают, но Мордекай не может отдыхать, потому что накануне его приезда происходит убийство соседки его друзей, любимой всеми Лидии, которая собиралась замуж, и его просят провести расследование, хоть тут уже ввязалась полиция со Скотленд-Ярда.

Тут сделаю еще одно небольшое отступление о героях Кристи и Дункана. Мордекай Тремейн из-под пера автора получается романтичным и трогательным мужчиной, и чтобы это подчеркнуть автор присваивает ему любовь к романтическим историям, дает в руки журнальчик «Романтических историй». Мисс Марпл тоже не циник и любит, когда соединяются любящие сердца, только такой журнальчик, она возьмет в руки лишь по одной причине, больше читать нечего, потому что она тоже "решительно не понимает", как и герои этих историй, чем может привлечь девушка-героиня там описанная. У Кристи получается реальный человек, ты веришь в такую старушку, потому что у нее есть реакция на прочтенное. У героя Дункана такой реакции нет, словно его привычки даны ему для того, чтобы выделять его из окружения. Он не живет с ними, они его выделяют. Смотреть на такое не очень приятно. Даже трогательное, казалось бы, его общение с курительной трубкой выглядит натянуто, но хотя бы есть оперирование ей, мнение о том, что происходит, реакция. В такую привычку можно поверить, можно поверить в человека с такой мотивацией использующего трубку, просто на общем фоне это выглядит натянуто, словно нам специально указывают на привычку, а не вписывают ее в привычное существование человека, как тот же сидр, который он предпочитает пиву. Это кажется единственное, что вписано в книгу гармонично.

Мордекаю сильно повезло, что полицейский его знакомый и вводит в курс дела, меняя свои сведения на сведения милого старичка. И начинаются брачные птичьи танцы Мордекая и жителей, связанных с убийством. Быть просто милым старичком у Мордекая не получается сразу, потому что все знают кто он такой и что полицейский, с которым он связан, именно здесь и проводит расследование. А все почему? Потому что еще до убийства его друг доктор рассказал о нем своим соседям со всеми именами и регалиями, ну кто ж знал, что в маленьком светлом городке может произойти убийство и Мордекай потребуется как милый старичок?)

Само расследование не сильно интересно, интереснее как автор сплел воедино сценарий пьесы и убийств. Что именно сценарий давно уже был готов. Это было интересным, а вот конечная сцена с раскрытием, как догадался, о чем думал, какие доказательства - было неинтересно. Когда ты читаешь Кристи, то можешь проследить мысль мисс Марпл, она обращает внимание, и ты обращаешь внимание, у тебя есть возможность не просто разгадать загадку - кто же убил? - но и выстроить доказательную базу. Тут же, вроде бы и подсказки были, но все размазано как масло по бутерброду, что ты скорее находишься вне расследования, вне героя, наблюдаешь со стороны не за расследованием, а за переживаниями и это печально. Ты и так считаешь обиход житья-бытья англичан того времени. Обратишь внимание и на клуб с театром, и на маленький кружок жителей и на то, что было из музыки популярно в это время. Но у Кристи ты словно всегда думаешь, у Дункана, словно тебя гонят на улицу, когда взрослые об интересном говорят.

Вроде бы и детектив интересный, наполненный разными подробностями, работой и мозга сыщика и работой полицейского, но общее впечатление среднее, ну ладно, чуть выше среднего. Но от классического детектива ты ждешь другого, ты ждешь того, что тебя заставят думать, а не выгонят вон из расследования, выдав в конце лишь догадки.

[Dorotbook · Rating 4 out of 5]

Gdy słyszę hasło: klasyczny brytyjski kryminał, to automatycznie myślę o książkach Agathy Christie. Kiedyś bardzo zaczytywałam się w jej kryminałach, a później odkryłam kryminały skandynawskie, które mnie bardzo wciągnęły. Jednak gdy dostałam szansę przeczytać książkę Francisa Duncana „Morderstwo ma motyw”, która napisana jest w klimacie powieści Christie – nie musiałam się długo zastanawiać, po prostu musiałam ją przeczytać.

Dalmering. W tym uroczym miasteczku grupa osób przygotowuje się do wystawienia sztuki teatralnej o intrygującym tytule „Morderstwo ma motyw”. Prace idą pełną parą, lecz prawdziwy dramat rozegra się poza sceną. Jedna z organizatorek, młoda kobieta, która ma niedługo wyjść za mąż, zostaje znaleziona martwa. Czy mordercą może być mężczyzna, z którym w dzień przed zamążpójściem jadła kolację i nie był to wcale jej narzeczony? Tak się składa, że do Dalmering przybędzie detektyw amator - Mordecai Tremaine. Morderstwo to ostatnia rzecz, która kojarzy mu się z tym sielskim miasteczkiem. A jednak do zabójstwa w nim doszło. Mordecai jako gorliwy badacz ludzkiej natury postanawia pomóc policji w rozwiązaniu zagadki. Czy mu to się uda?

Głównym bohaterem jest wspomniany wyżej Mordecai, emerytowany właściciel tabaki. Pierwsze, co przykuwa uwagę, to niezwykła oryginalność tej postaci. Detektyw amator mnie po prostu rozczulił, ale także jestem pod ogromnym wrażeniem jego umysłu. Ten starszy mężczyzna, kawaler z binoklami na oczach, który dla relaksu zaczytuje się w romansach i popija cydr, bardzo przypadł mi do gustu. W Dalmering zjawia się na zaproszenie przyjaciół, a noc przed jego przyjazdem ginie młoda kobieta. Mordecai pasjonuje się zagadkami i po cichu postanawia pomóc policji w rozwiązaniu tej sprawy. Bohater jeszcze nie wie, że na jednym morderstwie się nie skończy. Kto i dlaczego morduje?

„(…)Najpierw trzeba się chwilę rozejrzeć, wszystko sobie poukładać i poszufladkować ludzi. Tym się właśnie zajmuję – chłonę atmosferę, próbuję wczuć się w tutejsze sprawy. I wszystko zaczyna się układać. To tak, jakbyś potrzebował kawała sznurka do obwiązywania paczki, ale miał cały splątany kłębek. Wysupłujesz poszczególne odcinki, odkładasz na bok za krótkie i za długie i w końcu znajdujesz ten odpowiedni.”

Klimat klasycznego brytyjskiego kryminału czuć już od pierwszej strony. Czynnikiem, który ma na to największy wpływ, jest przede wszystkim język, którym operuje autor. Jest on wręcz liryczny, poetycki, z mnóstwem nawiązań do literatury, ale w żadnym wypadku nie jest on trudny w odbiorze. Nic dziwnego, że język właśnie taki jest, bo książka swoje pierwsze wydanie miała w 1947 roku! Na brytyjskim rynku do tej pory ukazało się tylko pięć książek autora i mam nadzieję, że ukażą się one także i w Polsce.

To, co jest także charakterystyczne dla klasycznego kryminału, to że jest tu bardzo duży nacisk położony na psychologię bohaterów. Jeśli oczekujecie pędzącej i gwałtownej akcji, to tego tutaj nie znajdziecie. Co prawda dojdzie tutaj do kilku morderstw, ale nie będziemy się na nich skupiać. Istotniejsze będzie ustalenie motywu oraz znalezienie sprawcy. A podejrzanych będzie kilku, tylko jak ustalić, kto zabija? Na początku miałam mały problem z zapamiętaniem gamy różnorodnych postaci, nie mogłam zapamiętać ich nazwisk, ale mają oni tak charakterystyczne cechy charakteru, że mój problem szybko zniknął. Zagadka do rozwiązania była bardzo trudna, była też przemyślana w każdym najmniejszym szczególe. I choć udało mi się odgadnąć mordercę, chyba pomogła mi w tym moja kobieca intuicja, choć nie byłam przekonana, że to właśnie ta osoba, to zakończenie mnie nie rozczarowało. Książka trzymała w napięciu do samego końca.

„Morderstwo ma motyw” jest klasycznym kryminałem w stylu Agathy Christe. Zatem jeśli znacie już wszystkie książki tej autorki i poszukujecie nowej książki w tym gatunku, to sięgnijcie po książkę Francisa Duncana. Nie będziecie zawiedzeni.

[Mrs_Bookies · Rating 4 out of 5]

W małym brytyjskim miasteczku Dalmering dochodzi do niespodziewanego morderstwa. W podejrzanych okolicznościach ginie jedna z organizatorek przedstawienia. Burzy to sielski klimat tej nadmorskiej, spokojnej okolicy. Mieszkańcy nie mogą uwierzyć w to, co się stało i w to, że morderca czai się wśród nich. Szczęśliwie dla nich pewien detektyw amator Mordecai Tremaine jest w pobliżu. Zaczyna on pomagać w śledztwie i szybko orientuje się, że Dalmering skrywa niejednego trupa w szafie. Niektórzy mieszkańcy mówią, że w powietrzu da się wyczuć zło. Że coś okropnego zalęgło się między domami. Czy rzeczywiście tak jest?

Morderstwo ma motyw to pierwszy klasyczny kryminał, z jakim się spotkałam. Jedynie lata temu próbowałam książek Agaty Christy i nie przypadły mi do gustu. Może to kwestia tamtej ksiażki, albo zwyczajnie byłam za młoda, bo tym razem był to strzał w dziesiątkę! Morderstwo ma motyw naprawdę mi się podobało. Jest to książka bardzo klasyczna w swoim gatunku, z klasycznie wykreowanymi postaciami i dobrze napisaną fabułą. Nie wiele mam jej do zarzucenia. Opisy przyrody, samego miasteczka, a także teatru – bo i tam dzieje się wiele scen – są tak poetycko napisane, że aż widzimy to miejsce, czujemy jego klimat i chcemy się tam znaleźć. Słowem, poezja!

Szczerze powiem, że książka początkowo momentami się nudziła, ale od drugiego zabójstwa nie mogłam się wręcz oderwać! Książka po prostu mnie wciągnęła i nie chciała wypuścić! Zwłaszcza, że mój prywatny podejrzany, nagle okazał się kompletnie nie winny. Autor zgrabnie operuje naszymi podejrzeniami dotyczącymi potencjalnego mordercy. Ostatecznie byłam kompletnie zaskoczona! Dodatkowo czytając czułam jak owa brytyjskość dosłownie wylewa się z kartek, dodając całej lekturze uroku. Od razu sprawiło to, że lektura wydawała mi się bardziej elegancka i dopracowana! A może tak mi się tylko wydawało, bo uwielbiam niemal wszystko, co brytyjskie! Zwłaszcza te spotkania mieszkańców, gdzie wszyscy po kolei mówią, a potem detektyw opowiada jak dotarł do prawdy! Po prostu coś fantastycznego!

Morderstwo ma motyw to klasyczny, dobrze napisany brytyjski kryminał. Trochę w stylu Sherlocka Homles'a, trochę w Agaty Christy. Z cwanym detektywem i jego sprytnym pomocnikiem. Byłam bardzo ciekawa jak będzie mi się go czytało, ale szczerze mówiąc, nie zawiodłam się. Gorąco polecam jeśli macie ochotę na coś niezobowiązującego, ale też osadzonego w typowo brytyjskich realiach!

[Karolina Osewska · Rating 5 out of 5]

Kryminał w klasycznym wydaniu, i to na dodatek pióra brytyjskiego autora, to musi być porcja doskonałej lektury, pomyślałam, gdy ujrzałam tytuł i opis powieści "Morderstwo ma motyw". I nie myliłam się ! Bawiłam się wyśmienicie.

Mordecai Tremaine przyjeżdża w odwiedziny do swoich starych przyjaciół, Jean i Paula Russellów, do małej, uroczej i spokojnej wsi Dalmering. Lecz miejscowość ta nie jest tak spokojna jakby się to mogło wydawać naszemu sympatycznemu bohaterowi, byłemu sprzedawcy tabaki.

W dzień jego przyjazdu do Dalmering, zostaje znaleziona martwa jedna z organizatorek przedstawienia pod tytułem "Morderstwo ma motyw", Lidia Dare. Wszyscy mieszkańcy wsi są wstrząśnięci tą śmiercią. Państwo Russell proszą Mordecaia o pomoc w znalezieniu mordercy. Tremaine, dla którego rozwiązywanie zagadek kryminalnych jest jego pasją, zgadza się. Jako wnikliwy obserwator natury ludzkiej, odkryje niejeden mroczny sekret mieszkańców Dalmering. A tymczasem nad wsią zbierają się coraz ciemniejsze chmury... Tremaine ma nielada trudny orzech do zgryzienia. Każdy z mieszkańców miałby motyw do zabójstwa Lidii, każdy zdaje się coś ukrywać. Ale Mordecai mimo że detektyw amator trafnie wytypuje sprawcę. Co prawda sama domyślałam się już w połowie powieści kto może stać za zbrodnią, z racji pewnej informacji, którą wyłapałam w treści, ale rozwiązanie zagadki ostatecznie zaskoczyło i mnie.

"Morderstwo ma motyw" to kryminał w najlepszej odsłonie. Mała, zamknięta społeczność, kilkoro podejrzanych, narastająca atmosfera strachu i grozy, detektyw amator, który prowadzi swoje śledztwo pomagając policji.

Postać Mordecaia Tremaina jest doprawdy ujmująca za serce. Poczciwy, sympatyczny sześćdziesięciolatek, z nieodłącznymi binoklami, wzbudzający zaufanie wśród ludzi, dzięki czemu chętnie z nim rozmawiają, a on jako pilny obserwator ludzi, potrafi zauważyć więcej niż przeciętny człowiek. Jego postać przywołuje na myśl sławne postacie detektywów takie jak Herkules Poirot czy Ojciec Brown. Mordecai Tremaine podbił moje serce i należy odtąd do grona moich ulubionych książkowych detektywów.

"Morderstwo ma motyw" to wspaniały brytyjski kryminał, który zachwyci miłośników klasycznego kryminału. Polecam z całego serca, a ja sięgam po kolejne przygody Mordecaia.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu Zysk i S-ka.

[Pi · Rating 4 out of 5]

Absolutnie klasyczny brytyjski kryminał ze zdecydowanymi inspiracjami Agathą Christie. Francis Duncan. czyli William Underhill całkowicie mnie zauroczył, a ja bardzo chciałam przeczytać właśnie taką opowieść - klimatyczną, mroczną, z ciekawym głównym bohaterem.
Mordecai Tremaine jest postacią, którą się lubi od pierwszego momentu. Skradł moje czytelnicze serducho, ponieważ jest dyskretnym obserwatorem, wrażliwym człowiekiem, który lubi ludzi i nienawidzi niesprawiedliwości i zła. Szalenie ujęła mnie ta jego cicha obecność i to, jak pięknie czyta innych, ich charakter, pragnienia, skrywane uczucia.
Duncan prezentuje świetny styl, dystyngowany, klasyczny, świetnie buduje atmosferę angielskiej wsi. Ostatnio zatopiłam się w ekranizacje Panny Marple i Poirota, zawsze miałam słabość to tego typu opowieści kryminalnych, które osadzone są na urokliwej prowincji.
Pisarz sprawnie prowadzi wątki, a kręgosłupem jest spektakl teatralny pt. "Morderstwo ma motyw". Przyznaję, że nie wiedziałam, kto jest mordercom, a raczej po trochu podejrzewałam każdego. Świetnie się bawiłam, dobrze spędziłam czas w tą książką i ją oczywiście mocno polecam. Nie ma tu chamstwa i jest konkretne przesłanie, motto. Detektyw amator sprawia, że całość, mimo okropności zbrodni, o których opowiada, ostatecznie jest pozytywna, a nawet krzepiąca. Wisienką na torcie jest końcówka - gdy wszyscy zbierają się w jednym pomieszczeniu, a nasz Mordecai mówi, jaka jest prawda... coś nam to przypomina.... kogoś? Poirot słusznie się nam przypomina, ale nie bójcie się - nasz detektyw jest bardzo oryginalny i ma wielki urok.
Książka jest bardzo ładnie wydana, w przystępnej cenie i z klimatyczną okładką. Jeśli szukacie klasycznego brytyjskiego kryminału - to to jest idealna propozycja!

życie, to teatr
7/10
Mordecai Tremaine
Wydawnictwo Zysk i S-ka