What do you think?
Rate this book
Ολέθρια σχέση
Ο Στέφανος Κιοσέογλου ήταν ένας από τους πιο περιζήτητους εργένηδες της Αθήνας. Αυτοδημιούργητος, πρώτης γενιάς πλοιοκτήτης, κατακτητής κι εραστής του ωραίου φύλου, είχε ζήσει μια ζωή υπέροχη, κατά πως την ήθελε, κι είχε αποκτήσει όσα είχε ονειρευτεί, και ακόμη περισσότερα.
Πενηντάρης πια, κουρασμένος από το σύρε κι έλα με γυναίκες όλων των κατηγοριών και κυβικών, ένιωσε μέσα του την επιθυμία να φτιάξει οικογένεια και να γίνει πατέρας. Και τότε έπεσε πάνω στην Όλγα.
Το πάθος του για εκείνη και η απρόσμενη εγκυμοσύνη της τους οδήγησαν στα σκαλιά της εκκλησίας. Πολύ γρήγορα, όμως, η συντροφική σχέση μεταλλάχθηκε σε ψυχολογικό θρίλερ και η οικογενειακή εστία σε πεδίο μάχης. Το διαζύγιο ήταν αναπόφευκτο και όλα θα τελείωναν απλά, αν δεν είχαν αποκτήσει στο μεταξύ μια κόρη που διεκδικούσαν και οι δύο.
Πού θα τους οδηγούσε αυτή η λυσσαλέα διαμάχη; Και το κυριότερο, τι θα γινόταν με αυτό το παιδί που βρέθηκε στο επίκεντρο μιας ανίερης αναμέτρησης; Με ποιον τρόπο θα μπορούσαν να χωρίσουν, παραμένοντας όμως γονείς; Θα πρυτάνευε η λογική, που θα έβαζε πάνω απ’ όλα το καλό του παιδιού;
Πλήθος ερωτημάτων εν μέσω αντεγκλήσεων, φιλονικιών, δικαστικών αγώνων, χτυπημάτων κάτω από τη ζώνη, μηχανορραφιών και όλων όσων αποτελούν το σκηνικό μιας πραγματικής ιστορίας, τόσο πραγματικής όσο η ίδια η ζωή.
Αλλά η ζωή δίνει πάντα τη λύση, συχνά με δραματικό τρόπο και ανατροπές, κι έτσι ο Στέφανος Κιοσέογλου βρέθηκε αντιμέτωπος με τις επιλογές του και τους ανοιχτούς λογαριασμούς του από το παρελθόν.
Πενηντάρης πια, κουρασμένος από το σύρε κι έλα με γυναίκες όλων των κατηγοριών και κυβικών, ένιωσε μέσα του την επιθυμία να φτιάξει οικογένεια και να γίνει πατέρας. Και τότε έπεσε πάνω στην Όλγα.
Το πάθος του για εκείνη και η απρόσμενη εγκυμοσύνη της τους οδήγησαν στα σκαλιά της εκκλησίας. Πολύ γρήγορα, όμως, η συντροφική σχέση μεταλλάχθηκε σε ψυχολογικό θρίλερ και η οικογενειακή εστία σε πεδίο μάχης. Το διαζύγιο ήταν αναπόφευκτο και όλα θα τελείωναν απλά, αν δεν είχαν αποκτήσει στο μεταξύ μια κόρη που διεκδικούσαν και οι δύο.
Πού θα τους οδηγούσε αυτή η λυσσαλέα διαμάχη; Και το κυριότερο, τι θα γινόταν με αυτό το παιδί που βρέθηκε στο επίκεντρο μιας ανίερης αναμέτρησης; Με ποιον τρόπο θα μπορούσαν να χωρίσουν, παραμένοντας όμως γονείς; Θα πρυτάνευε η λογική, που θα έβαζε πάνω απ’ όλα το καλό του παιδιού;
Πλήθος ερωτημάτων εν μέσω αντεγκλήσεων, φιλονικιών, δικαστικών αγώνων, χτυπημάτων κάτω από τη ζώνη, μηχανορραφιών και όλων όσων αποτελούν το σκηνικό μιας πραγματικής ιστορίας, τόσο πραγματικής όσο η ίδια η ζωή.
Αλλά η ζωή δίνει πάντα τη λύση, συχνά με δραματικό τρόπο και ανατροπές, κι έτσι ο Στέφανος Κιοσέογλου βρέθηκε αντιμέτωπος με τις επιλογές του και τους ανοιχτούς λογαριασμούς του από το παρελθόν.
344 pages, Paperback
Published January 1, 2016
21 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 11 of 11 reviews
February 26, 2016
Ο Στέφανος, αυτοδημιούργητος πλοιοκτήτης, γνωρίζει την Όλγα και τυλίγεται στα δίχτυα της. Η φτωχή Όλγα θέλει μόνο τα λεφτά του αλλά δεν είναι αρκετά έξυπνη για να τον χειριστεί σωστά κι έτσι σύντομα ο γάμος τους οδηγείται σε αδιέξοδο, ειδικά από τη στιγμή που έρχεται κι ένα παιδί. Η Όλγα, σκυλιασμένη, κάνει τη ζωή του Στέφανου κόλαση: του απαγορεύει να δει το παιδί, τον εκβιάζει συναισθηματικά, τον οδηγεί στα δικαστήρια, ένα χάος. Τι θα απογίνει αυτή η σχέση; Πώς θα εξελιχθεί η ιστορία τους; Ποιες είναι οι συνέπειες των επιλογών των πρωταγωνιστών;
Στην αρχή νόμισα ότι διάβαζα άλλη μια χιλιοειπωμένη ιστορία, ευτυχώς με νότες χιούμορ που έσωζαν την κατάσταση. Σύντομα όμως, και ειδικά μετά το διαζύγιο, κατάλαβα ότι η συγγραφέας έκανε κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Αντί να γράψει ένα βιβλίο αυτοβοήθειας για ανθρώπους που δυσκολεύονται στην έγγαμη ζωή τους και στην επιμέλεια του παιδιού τους, που θα μπορούσε να είναι γεμάτο περιστατικά, συμβουλές και γνώμες, έγραψε ένα μυθιστόρημα γι’ αυτό το πρόβλημα, εμπλουτισμένο όμως με αυτές ακριβώς τις σκέψεις και τις συμβουλές της, τόσες όσες να μη βαρεθεί ο αναγνώστης. Υπήρξε κλιμάκωση στην πλοκή και μια ανατροπή δύσκολη μεν, συνηθισμένη δε στις ζωές των ανθρώπων, υπήρξαν όμορφοι και αληθινοί διάλογοι, υπήρξαν καλά στημένες σκηνές οπότε και ένιωθα σα να καβγάδιζαν οι διπλανοί μου.
Η ένστασή μου είναι στην εξέλιξη του χαρακτήρα της Όλγας, η οποία ήταν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα αλλά δε χρειαζόταν να γίνει «αυτό» (δε λέω τι) ώστε να ανακρούσει πρύμναν. Δε θα ήθελα ούτε αναμενόμενη λύση (η κακιά της υπόθεσης τιμωρείται δικαίως) αλλά ούτε κι αυτό. Πάντως, η λύση του δράματος από τη συγγραφέα είναι επίσης γραμμένη με αγάπη και ενδιαφέρον και όχι με πρόχειρο και κακοφτιαγμένο τρόπο, κάτι που δείχνει ότι επελέγη εσκεμμένα αυτή η εξέλιξη και θα υποστηριχτεί όπως πρέπει. Όντως, η ιστορία με παρέσυρε από την αρχή ως το τέλος με αντιφατικά αισθήματα, δε βαρέθηκα πουθενά, δεν υπήρξε τίποτε περιττό και παρ’ όλο που δε μου αρέσουν τα βιβλία που οι συγγραφείς «τα ξέρουν όλα», η κυρία Βαηνά με κέρδισε ακριβώς γιατί δεν κάνει τίποτα κοινότοπο και συνηθισμένο: τοποθετεί με ενδιαφέρον τις γνώσεις της από την ανατροφή παιδιών και την ψυχολογία στην ιστορία, χωρίς ένταση και εγωισμό, κάτι που βελτιώνει αισθητά το σύνολο του μυθιστορήματος.
Περιγράφονται δυνατές και τραγικές στιγμές ως προς τον χειρισμό της κηδεμονίας, δίνονται ανάλγητα οι σκοτεινές πλευρές ενός γάμου, κάπου κάπου μια εσάνς χιούμορ ελαφρύνει την κατάσταση, οι χαρακτήρες έχουν αγαπηθεί από τη συγγραφέα και σε γενικές γραμμές αυτό το μυθιστόρημα θα στηρίξει ψυχολογικά και ουσιαστικά το κοινό του. Ούτε μακροσκελές είναι, ούτε βαρετό, ούτε «βαρύ». Ελπίζω μόνο να χρησιμοποιηθεί σωστά από τον αναγνώστη, να εντοπιστούν τα συνήθη λάθη ενός γάμου και να διορθωθούν εγκαίρως τα πράγματα, για την ψυχική ηρεμία του ζεύγους αλλά πρωτίστως του παιδιού!
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
«Αυτή θα αποφάσιζε για ό,τι αφορούσε τη ζωή του, δικό της παιδί ήταν. Μόνο που στις ανθρώπινες σχέσεις δεν υπάρχουν ιδιοκτησίες, ούτε υποθηκοφυλακεία για να μεταγραφούν» (σελ. 114).
«Τελικά, είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: ήταν στην πλειονότητά τους στερημένες σεξουαλικά, κι επειδή δεν χαίρονταν τον έρωτα, γέμιζαν τις ώρες και τις μέρες τους όπως μπορούσε η καθεμία. Όταν έπεφταν στο κραβάτι τους ήταν εξαντλημένες κι έτσι κατάκοπες μπορούσαν να κοιμηθούν πιο εύκολα, να ξεχάσουν τις ορμές τους, να κατευνάσουν το θυμωμένο τους σώμα, το καταδικασμένο σε αναγκαστική αποχή. Το ερώτημα, όμως, που τίθεται είναι αν, τελικά, αυτή η ανάπηρη ζωή μπορεί να μεγαλώσει υγιή παιδιά. Μπορεί μια μάνα να είναι καλή όταν αρνείται τη γυναιικεία της φύση;» (σελ. 168).
«Η ευτυχία είναι απόφαση» (σελ. 238).
«Ο έρωτας είναι παιχνίδι, χορός, τέχνη. Παιχνίδι γιατί απαιτεί ευφυία, μύηση, ικανότητα, φαντασία. Χορός γιατί απαιτεί εκσυγχρονισμό, αρμονία, ισορροπία, εξάσκηση. Τέχνη γιατί απαιτεί επιθυμία εκμάθησης, εκπαίδευση, παιδεία, πολιτισμό και, πάνω απ’ ολα, ανθρωπισμό. Δεν τα καταφέρνουν όλοι, τα καταφέρνουν μόνο οι ικανοί και οι αποφασισμένοι» (σελ. 257).
Στην αρχή νόμισα ότι διάβαζα άλλη μια χιλιοειπωμένη ιστορία, ευτυχώς με νότες χιούμορ που έσωζαν την κατάσταση. Σύντομα όμως, και ειδικά μετά το διαζύγιο, κατάλαβα ότι η συγγραφέας έκανε κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Αντί να γράψει ένα βιβλίο αυτοβοήθειας για ανθρώπους που δυσκολεύονται στην έγγαμη ζωή τους και στην επιμέλεια του παιδιού τους, που θα μπορούσε να είναι γεμάτο περιστατικά, συμβουλές και γνώμες, έγραψε ένα μυθιστόρημα γι’ αυτό το πρόβλημα, εμπλουτισμένο όμως με αυτές ακριβώς τις σκέψεις και τις συμβουλές της, τόσες όσες να μη βαρεθεί ο αναγνώστης. Υπήρξε κλιμάκωση στην πλοκή και μια ανατροπή δύσκολη μεν, συνηθισμένη δε στις ζωές των ανθρώπων, υπήρξαν όμορφοι και αληθινοί διάλογοι, υπήρξαν καλά στημένες σκηνές οπότε και ένιωθα σα να καβγάδιζαν οι διπλανοί μου.
Η ένστασή μου είναι στην εξέλιξη του χαρακτήρα της Όλγας, η οποία ήταν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα αλλά δε χρειαζόταν να γίνει «αυτό» (δε λέω τι) ώστε να ανακρούσει πρύμναν. Δε θα ήθελα ούτε αναμενόμενη λύση (η κακιά της υπόθεσης τιμωρείται δικαίως) αλλά ούτε κι αυτό. Πάντως, η λύση του δράματος από τη συγγραφέα είναι επίσης γραμμένη με αγάπη και ενδιαφέρον και όχι με πρόχειρο και κακοφτιαγμένο τρόπο, κάτι που δείχνει ότι επελέγη εσκεμμένα αυτή η εξέλιξη και θα υποστηριχτεί όπως πρέπει. Όντως, η ιστορία με παρέσυρε από την αρχή ως το τέλος με αντιφατικά αισθήματα, δε βαρέθηκα πουθενά, δεν υπήρξε τίποτε περιττό και παρ’ όλο που δε μου αρέσουν τα βιβλία που οι συγγραφείς «τα ξέρουν όλα», η κυρία Βαηνά με κέρδισε ακριβώς γιατί δεν κάνει τίποτα κοινότοπο και συνηθισμένο: τοποθετεί με ενδιαφέρον τις γνώσεις της από την ανατροφή παιδιών και την ψυχολογία στην ιστορία, χωρίς ένταση και εγωισμό, κάτι που βελτιώνει αισθητά το σύνολο του μυθιστορήματος.
Περιγράφονται δυνατές και τραγικές στιγμές ως προς τον χειρισμό της κηδεμονίας, δίνονται ανάλγητα οι σκοτεινές πλευρές ενός γάμου, κάπου κάπου μια εσάνς χιούμορ ελαφρύνει την κατάσταση, οι χαρακτήρες έχουν αγαπηθεί από τη συγγραφέα και σε γενικές γραμμές αυτό το μυθιστόρημα θα στηρίξει ψυχολογικά και ουσιαστικά το κοινό του. Ούτε μακροσκελές είναι, ούτε βαρετό, ούτε «βαρύ». Ελπίζω μόνο να χρησιμοποιηθεί σωστά από τον αναγνώστη, να εντοπιστούν τα συνήθη λάθη ενός γάμου και να διορθωθούν εγκαίρως τα πράγματα, για την ψυχική ηρεμία του ζεύγους αλλά πρωτίστως του παιδιού!
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
«Αυτή θα αποφάσιζε για ό,τι αφορούσε τη ζωή του, δικό της παιδί ήταν. Μόνο που στις ανθρώπινες σχέσεις δεν υπάρχουν ιδιοκτησίες, ούτε υποθηκοφυλακεία για να μεταγραφούν» (σελ. 114).
«Τελικά, είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: ήταν στην πλειονότητά τους στερημένες σεξουαλικά, κι επειδή δεν χαίρονταν τον έρωτα, γέμιζαν τις ώρες και τις μέρες τους όπως μπορούσε η καθεμία. Όταν έπεφταν στο κραβάτι τους ήταν εξαντλημένες κι έτσι κατάκοπες μπορούσαν να κοιμηθούν πιο εύκολα, να ξεχάσουν τις ορμές τους, να κατευνάσουν το θυμωμένο τους σώμα, το καταδικασμένο σε αναγκαστική αποχή. Το ερώτημα, όμως, που τίθεται είναι αν, τελικά, αυτή η ανάπηρη ζωή μπορεί να μεγαλώσει υγιή παιδιά. Μπορεί μια μάνα να είναι καλή όταν αρνείται τη γυναιικεία της φύση;» (σελ. 168).
«Η ευτυχία είναι απόφαση» (σελ. 238).
«Ο έρωτας είναι παιχνίδι, χορός, τέχνη. Παιχνίδι γιατί απαιτεί ευφυία, μύηση, ικανότητα, φαντασία. Χορός γιατί απαιτεί εκσυγχρονισμό, αρμονία, ισορροπία, εξάσκηση. Τέχνη γιατί απαιτεί επιθυμία εκμάθησης, εκπαίδευση, παιδεία, πολιτισμό και, πάνω απ’ ολα, ανθρωπισμό. Δεν τα καταφέρνουν όλοι, τα καταφέρνουν μόνο οι ικανοί και οι αποφασισμένοι» (σελ. 257).
March 7, 2016
Ξεκίνησα να το διαβάζω χαλαρά ώσπου μου έγινε εμμονή να μάθω τι θα γίνει στη συνέχεια και δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου μέχρι που το τελείωσα. Υπέροχη ιστορία, με απίστευτα καλοδουλεμένους και άψογα ψυχολογικά σκιαγραφημένους ήρωες της διπλανής πόρτας. Αμέτρητα είναι επίσης τα μηνύματα, φανερά και κρυφά, που η αγαπημένη Ελένη επιμελήθηκε και τοποθέτησε σοφά, δίνοντας μας συμβουλές για μια επιτυχημένη και ευτυχισμένη ζωή. Με έβαλε στη διαδικασία να σκεφτώ όχι μόνο τις διάφορες σχέσεις που έχω με τους ανθρώπους γύρω μου (οικογενειακές, ερωτικές και φιλικές) αλλά να αμφισβητήσω κάποιες στιγμές και τη σχέση που έχω με τον εαυτό μου. «Τρέχω για να τους ευχαριστήσω όλους, και τελικά κανείς δεν είναι ευχαριστημένος» είπε ο ήρωας και τα έβαλα με τον εαυτό μου εγώ γιατί κάνω το ίδιο… «Να αρχίσω να ζω με επίκεντρο εμένα» επανέλαβε ο ήρωας και είπα πως πρέπει να ξεκινήσω να το κάνω κι εγώ από εδώ και στο εξής. Πήρα υπέροχα μαθήματα από μια φαινομενικά απλή ιστορία αγάπης – μίσους!!!
March 14, 2016
Το Ολέθρια Σχέση, είναι το πρώτο βιβλίο της κυρίας Βαηνά που διαβάζω και ομολογώ ότι από την πρώτη στιγμή που άκουσα για το θέμα που πραγματεύεται, ήθελα πολύ να ξεκινήσω την ανάγνωσή του.
Την ιστορία, με ευκολία θα τη χαρακτηρίζαμε συνηθισμένη. Γάμος, διαζύγιο και παιδί που μεγαλώνει με τον έναν γονέα, με τη μητέρα δηλαδή. Ωστόσο σημασία κατά τη γνώμη μου δεν έχει το θέμα καθαυτό αλλά ο τρόπος που επιλέγει η συγγραφέας να το παρουσιάσει. Και προσωπικά έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στις ρεαλιστικές ιστορίες κι ακόμα περισσότερο στις αληθινές που το συγκεκριμένο βιβλίο είναι βασισμένο.
Ο τρόπος γραφής της κυρίας Βαηνά είναι άρτιος. Διαχειρίζεται τον λόγο αριστοτεχνικά, περιγράφει, αφηγείται και σαρκάζει όποτε είναι αυτό απαραίτητο δίχως να διστάζει. Διεισδύει στις ψυχές των ηρώων της, φοράει τα ρούχα τους, βρίσκει τις αιτίες των δεινών τους και τους εκθέτει απόλυτα στην κρίση του αναγνώστη.
Οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν γίνει υπερβολικά δύσκολες και θα λέγαμε ειδικότερα ότι στις μέρες μας άντρες και γυναίκες μοιάζουν να έχουν κατέβει από άλλο πλανήτη στην κυριολεξία. Αν κοιτάξουμε γύρω μας, στο φιλικό και συγγενικό μας περιβάλλον θα δούμε σχέσεις πολύχρονες, καυγάδες, απαιτήσεις, παραχωρήσεις, απιστίες και πολλά διαζύγια. Οι λόγοι είναι αναρίθμητοι, κάθε περίπτωση διαφορετική αλλά τι γίνεται όταν μέσα στα συντρίμμια ενός κατεστραμμένου γάμου υπάρχουν παιδιά; Ας παραδεχτούμε ότι όλοι έχουμε δει μητέρες να εκμεταλλεύονται το «πλεονέκτημα» και να χρησιμοποιούν τα βλαστάρια τους για να εκβιάσουν ή να κατευθύνουν τους πατεράδες. Δυστυχώς είναι συνηθισμένο φαινόμενο γιατί πολύ απλά μια γυναίκα με πληγωμένο εγωισμό ψάχνει τρόπους να εκδικηθεί τον πρώην σύζυγο που την παράτησε, που δεν τη καταλάβαινε, που δημιούργησε εξωσυζυγική σχέση. Η συζήτηση γι’ αυτό το θέμα είναι τεράστια και τελειωμό δεν έχει. Αυτός όμως είναι και ο λόγος που αξίζει να διαβάσετε αυτό το βιβλίο. Σίγουρα δεν το ακούτε πρώτη φορά αλλά θα δείτε ένα πρόβλημα σφαιρικά απ’ όλες τις πλευρές και θα κατανοήσετε καλύτερα κάποιους ανθρώπους και τις συμπεριφορές τους.
Κλείνοντας θα ήθελα να σταθώ σε δύο τρία πράγματα. Η μητέρα του κεντρικού ήρωα είναι κατά την άποψή μου αυτή που έχει κάνει τη μεγαλύτερη ζημιά και οφείλουμε όλοι να αναλογιστούμε πρωτίστως για το πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Άραγε τους δίνουμε την άνευ όρων αγάπη που έχουν ανάγκη χωρίς να περιμένουμε ανταλλάγματα; Βάζουμε τις βάσεις ώστε όταν θα έρθει η ώρα να μπορούν να συμβιώσουν με έναν άλλον άνθρωπο του αντίθετου φύλου ή μεγαλώνουμε τέρατα εγωισμού με τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους που καταλήγουν τελικά να γίνουν απόλυτα δυστυχισμένα; Η αυτοπεποίθηση και ο εγωισμός είναι δύο πολύ διαφορετικές έννοιες οι οποίες δυστυχώς συχνά μπερδεύονται.
Δεν θέλω να πω πολλά, το βιβλίο από μόνο του θα σας γεννήσει αρκετά ερωτήματα και θα δώσει στον κάθε αναγνώστη ξεχωριστά τροφή για σκέψη.
Τέλος, αγάπησα τον Ίωνα και νομίζω πως αν ο καθένας από εμάς είχε έστω και λίγο από αυτόν μέσα του – αυτογνωσία δηλαδή – θα μπορούσε να κάνει πιο σωστές επιλογές και να λύσει πολλά τέτοια προβλήματα όταν αυτά θα προκύψουν στις σχέσεις με το άλλο φύλο και όχι μόνο.
Την ιστορία, με ευκολία θα τη χαρακτηρίζαμε συνηθισμένη. Γάμος, διαζύγιο και παιδί που μεγαλώνει με τον έναν γονέα, με τη μητέρα δηλαδή. Ωστόσο σημασία κατά τη γνώμη μου δεν έχει το θέμα καθαυτό αλλά ο τρόπος που επιλέγει η συγγραφέας να το παρουσιάσει. Και προσωπικά έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στις ρεαλιστικές ιστορίες κι ακόμα περισσότερο στις αληθινές που το συγκεκριμένο βιβλίο είναι βασισμένο.
Ο τρόπος γραφής της κυρίας Βαηνά είναι άρτιος. Διαχειρίζεται τον λόγο αριστοτεχνικά, περιγράφει, αφηγείται και σαρκάζει όποτε είναι αυτό απαραίτητο δίχως να διστάζει. Διεισδύει στις ψυχές των ηρώων της, φοράει τα ρούχα τους, βρίσκει τις αιτίες των δεινών τους και τους εκθέτει απόλυτα στην κρίση του αναγνώστη.
Οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν γίνει υπερβολικά δύσκολες και θα λέγαμε ειδικότερα ότι στις μέρες μας άντρες και γυναίκες μοιάζουν να έχουν κατέβει από άλλο πλανήτη στην κυριολεξία. Αν κοιτάξουμε γύρω μας, στο φιλικό και συγγενικό μας περιβάλλον θα δούμε σχέσεις πολύχρονες, καυγάδες, απαιτήσεις, παραχωρήσεις, απιστίες και πολλά διαζύγια. Οι λόγοι είναι αναρίθμητοι, κάθε περίπτωση διαφορετική αλλά τι γίνεται όταν μέσα στα συντρίμμια ενός κατεστραμμένου γάμου υπάρχουν παιδιά; Ας παραδεχτούμε ότι όλοι έχουμε δει μητέρες να εκμεταλλεύονται το «πλεονέκτημα» και να χρησιμοποιούν τα βλαστάρια τους για να εκβιάσουν ή να κατευθύνουν τους πατεράδες. Δυστυχώς είναι συνηθισμένο φαινόμενο γιατί πολύ απλά μια γυναίκα με πληγωμένο εγωισμό ψάχνει τρόπους να εκδικηθεί τον πρώην σύζυγο που την παράτησε, που δεν τη καταλάβαινε, που δημιούργησε εξωσυζυγική σχέση. Η συζήτηση γι’ αυτό το θέμα είναι τεράστια και τελειωμό δεν έχει. Αυτός όμως είναι και ο λόγος που αξίζει να διαβάσετε αυτό το βιβλίο. Σίγουρα δεν το ακούτε πρώτη φορά αλλά θα δείτε ένα πρόβλημα σφαιρικά απ’ όλες τις πλευρές και θα κατανοήσετε καλύτερα κάποιους ανθρώπους και τις συμπεριφορές τους.
Κλείνοντας θα ήθελα να σταθώ σε δύο τρία πράγματα. Η μητέρα του κεντρικού ήρωα είναι κατά την άποψή μου αυτή που έχει κάνει τη μεγαλύτερη ζημιά και οφείλουμε όλοι να αναλογιστούμε πρωτίστως για το πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Άραγε τους δίνουμε την άνευ όρων αγάπη που έχουν ανάγκη χωρίς να περιμένουμε ανταλλάγματα; Βάζουμε τις βάσεις ώστε όταν θα έρθει η ώρα να μπορούν να συμβιώσουν με έναν άλλον άνθρωπο του αντίθετου φύλου ή μεγαλώνουμε τέρατα εγωισμού με τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους που καταλήγουν τελικά να γίνουν απόλυτα δυστυχισμένα; Η αυτοπεποίθηση και ο εγωισμός είναι δύο πολύ διαφορετικές έννοιες οι οποίες δυστυχώς συχνά μπερδεύονται.
Δεν θέλω να πω πολλά, το βιβλίο από μόνο του θα σας γεννήσει αρκετά ερωτήματα και θα δώσει στον κάθε αναγνώστη ξεχωριστά τροφή για σκέψη.
Τέλος, αγάπησα τον Ίωνα και νομίζω πως αν ο καθένας από εμάς είχε έστω και λίγο από αυτόν μέσα του – αυτογνωσία δηλαδή – θα μπορούσε να κάνει πιο σωστές επιλογές και να λύσει πολλά τέτοια προβλήματα όταν αυτά θα προκύψουν στις σχέσεις με το άλλο φύλο και όχι μόνο.
February 28, 2016
Ελένη Βαηνά "Ολέθρια σχέση", εκδ. Διόπτρα 2016
Το πρώτ�� της βιβλίο που διαβάζω και ομολογώ ότι μου άρεσε και ως θέμα και ως γραφή....ίσως γιατί μέσα από την πλοκή, πραγματεύεται και ένα ζήτημα το οποίο τείνει κατά τη γνώμη μου (και κρίνοντας εκτός από αναγνώστρια και λίγο επαγγελματικά στο σημείο αυτό) να γίνεται με την πάροδο των ετών και την κρίση των οικογενειακών και ηθικών αξιών πολύπλοκο και οδυνηρό, κυρίως για όσα παιδιά, αθέλητα βιώνουν τις συνέπειες ενός διαζυγίου....Ωστόσο είναι ένα ωραίο βιβλίο, σύγχρονο, κοινωνικό, ρεαλιστικό, ασχολείται με θέματα που αφορούν τις δύσκολες ανθρώπινες σχέσεις,την εξέλιξή τους (που άλλες φορές είναι προβλέψιμη και άλλες απρόβλεπτη, αναλόγως των συνθηκών και της προσωπικότητας που διαμορφώνεται από το οικείο περιβάλλον και επηρεάζεται από παράγοντες που δεν ελέγχονται), την άμβλυνση των διαφορών και την αναζήτηση της προσωπικής ευτυχίας και ισορροπίας, η οποία τελικά δεν είναι ανέφικτη, και πολλές φορές είναι πολύ πιο κοντά από ότι νομίζουμε....Εύχομαι στη συγγραφέα, η "Ολέθρια σχέση" της να αποδειχθεί καλοτάξιδη και καλότυχη...
Το πρώτ�� της βιβλίο που διαβάζω και ομολογώ ότι μου άρεσε και ως θέμα και ως γραφή....ίσως γιατί μέσα από την πλοκή, πραγματεύεται και ένα ζήτημα το οποίο τείνει κατά τη γνώμη μου (και κρίνοντας εκτός από αναγνώστρια και λίγο επαγγελματικά στο σημείο αυτό) να γίνεται με την πάροδο των ετών και την κρίση των οικογενειακών και ηθικών αξιών πολύπλοκο και οδυνηρό, κυρίως για όσα παιδιά, αθέλητα βιώνουν τις συνέπειες ενός διαζυγίου....Ωστόσο είναι ένα ωραίο βιβλίο, σύγχρονο, κοινωνικό, ρεαλιστικό, ασχολείται με θέματα που αφορούν τις δύσκολες ανθρώπινες σχέσεις,την εξέλιξή τους (που άλλες φορές είναι προβλέψιμη και άλλες απρόβλεπτη, αναλόγως των συνθηκών και της προσωπικότητας που διαμορφώνεται από το οικείο περιβάλλον και επηρεάζεται από παράγοντες που δεν ελέγχονται), την άμβλυνση των διαφορών και την αναζήτηση της προσωπικής ευτυχίας και ισορροπίας, η οποία τελικά δεν είναι ανέφικτη, και πολλές φορές είναι πολύ πιο κοντά από ότι νομίζουμε....Εύχομαι στη συγγραφέα, η "Ολέθρια σχέση" της να αποδειχθεί καλοτάξιδη και καλότυχη...
December 10, 2018
"Η ευτυχία δεν χαρίζεται, κατακτιέται."
Πειράζει που λάτρεψα τον ψυχίατρο, Ίωνα Παπαντωνάκη και όχι κάποιον από τους πρωταγωνιστές;; 🙈 Γενικά το όλο βιβλίο είναι αρκετά ρεαλιστικό και διαβάζεται μονορούφι!!!
Πειράζει που λάτρεψα τον ψυχίατρο, Ίωνα Παπαντωνάκη και όχι κάποιον από τους πρωταγωνιστές;; 🙈 Γενικά το όλο βιβλίο είναι αρκετά ρεαλιστικό και διαβάζεται μονορούφι!!!
January 16, 2020
Στην αρχή δεν μου άρεσε τόσο αλλά από τη μέση και μετά έγινε πολύ καλύτερο.
September 10, 2017
Πρώτο βιβλίο της συγγραφέως που διάβασα σε λιγότερο από μια μέρα. Η ιστορία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Ένα κοινωνικό και ρεαλιστικό μυθιστόρημα που καταπιάνεται με θέματα τα οποία αντιμετωπιζουν σε μεγάλο βαθμό πλέον οι σύγχρονες οικογενειες. Όμορφη γραφή που κυλάει γρήγορα και ακούραστα.
Ο Στέφανος Κιοσέογλου ήταν ένας από τους πιο περιζήτητους εργένηδες της Αθήνας. Αυτοδημιούργητος, πρώτης γενιάς πλοιοκτήτης, κατακτητής κι εραστής του ωραίου φύλου, είχε ζήσει μια ζωή υπέροχη, κατά πως την ήθελε, κι είχε αποκτήσει όσα είχε ονειρευτεί, και ακόμη περισσότερα.
Πενηντάρης πια, κουρασμένος από το σύρε κι έλα με γυναίκες όλων των κατηγοριών και κυβικών, ένιωσε μέσα του την επιθυμία να φτιάξει οικογένεια και να γίνει πατέρας. Και τότε έπεσε πάνω στην Όλγα.
Το πάθος του για εκείνη και η απρόσμενη εγκυμοσύνη της τους οδήγησαν στα σκαλιά της εκκλησίας. Πολύ γρήγορα, όμως, η συντροφική σχέση μεταλλάχθηκε σε ψυχολογικό θρίλερ και η οικογενειακή εστία σε πεδίο μάχης. Το διαζύγιο ήταν αναπόφευκτο και όλα θα τελείωναν απλά, αν δεν είχαν αποκτήσει στο μεταξύ μια κόρη που διεκδικούσαν και οι δύο.
Πού θα τους οδηγούσε αυτή η λυσσαλέα διαμάχη; Και το κυριότερο, τι θα γινόταν με αυτό το παιδί που βρέθηκε στο επίκεντρο μιας ανίερης αναμέτρησης; Με ποιον τρόπο θα μπορούσαν να χωρίσουν, παραμένοντας όμως γονείς; Θα πρυτάνευε η λογική, που θα έβαζε πάνω απ’ όλα το καλό του παιδιού?
4/5
Ο Στέφανος Κιοσέογλου ήταν ένας από τους πιο περιζήτητους εργένηδες της Αθήνας. Αυτοδημιούργητος, πρώτης γενιάς πλοιοκτήτης, κατακτητής κι εραστής του ωραίου φύλου, είχε ζήσει μια ζωή υπέροχη, κατά πως την ήθελε, κι είχε αποκτήσει όσα είχε ονειρευτεί, και ακόμη περισσότερα.
Πενηντάρης πια, κουρασμένος από το σύρε κι έλα με γυναίκες όλων των κατηγοριών και κυβικών, ένιωσε μέσα του την επιθυμία να φτιάξει οικογένεια και να γίνει πατέρας. Και τότε έπεσε πάνω στην Όλγα.
Το πάθος του για εκείνη και η απρόσμενη εγκυμοσύνη της τους οδήγησαν στα σκαλιά της εκκλησίας. Πολύ γρήγορα, όμως, η συντροφική σχέση μεταλλάχθηκε σε ψυχολογικό θρίλερ και η οικογενειακή εστία σε πεδίο μάχης. Το διαζύγιο ήταν αναπόφευκτο και όλα θα τελείωναν απλά, αν δεν είχαν αποκτήσει στο μεταξύ μια κόρη που διεκδικούσαν και οι δύο.
Πού θα τους οδηγούσε αυτή η λυσσαλέα διαμάχη; Και το κυριότερο, τι θα γινόταν με αυτό το παιδί που βρέθηκε στο επίκεντρο μιας ανίερης αναμέτρησης; Με ποιον τρόπο θα μπορούσαν να χωρίσουν, παραμένοντας όμως γονείς; Θα πρυτάνευε η λογική, που θα έβαζε πάνω απ’ όλα το καλό του παιδιού?
4/5
April 7, 2019
Στην αρχή φαίνεται μια συνηθισμένη ιστορία με γάμο, διαζύγιο και ένα παιδί στη μέση, το οποίο διεκδικούν και οι δυο γονείς και στο τέλος μεγαλώνει με την μητέρα του. Το διαφορετικό όμως στην όλη υπόθεση είναι ο τρόπος που με μαεστρία η κ. Βαηνά μας παρουσιάζει το όλο θέμα και μας κάνει να το εξετάσουμε από ένα διαφορετικό πρίσμα. Μου άρεσε πολύ η γραφή της, οι ήρωές της, ο άρτια δομημένος λόγος της, οι διάλογοι, το χιούμορ, ο σαρκασμός, η αφήγηση και η περιγραφή της. Για να μην μακρηγορώ, το βιβλίο αυτό είναι εκπληκτικό και σου δίνει άπειρη τροφή για σκέψη.
* Οι γυναίκες που δεν αφήνουν ελεύθερα τα παιδιά τους ζουν μέσα από την δική τους ζωή, ανασαίνοντας το οξυγόνο τους. Αδυνατούν να διακρίνουν πόσο εγωιστικό είναι να ζητούν από τα βλαστάρια τους να εκπληρώσουν τα δικά τους όνειρα, που έμειναν απραγματοποίητα, απομυζώντας την ευτυχία τους. --------------------->σελίδα 71
** Ποιος είπε ότι ακόμη και οι μεγάλες αγάπες ξεχνιούνται; Λάθος, δεν ξεχνιούνται ποτέ, απλώς κάποια στιγμή σταματούν να μας πονούν. Ο άνθρωπος που μας ενέπνευσε παραμένει μέσα μας ως ανάμνηση με γεύση γλυκόπικρη, σαν γλυκό περγαμόντο που λίγο πικρίζει. -----------> σελίδα 228
*** Τρία είναι τα συναισθήματα που αποσαθρώνουν τη βάση της ανθρώπινης ύπαρξης: η οργή, ο φθόνος και η δυστυχία. Τα τοξικά αυτά συναισθήματα κατατρώνε τα κύτταρα, καταστρέφουν την υγεία και εντέλει αποβαίνουν μοιραία. -------------------------------> σελίδα 253
**** Ο έρωτας είναι παιχνίδι, χορός, τέχνη. Παιχνίδι γιατί απαιτεί ευφυΐα, μύηση, ικανότητα, φαντασία. Χορός γιατί απαιτεί συγχρονισμό, αρμονία, ισορροπία, εξάσκηση. Τέχνη γιατί απαιτεί επιθυμία εκμάθησης, εκπαίδευση, παιδεία, πολιτισμό και, πάνω απ’όλα, ανθρωπισμό.----------> σελίδα 257
***** Κανένας έρωτας δεν συντηρείται με χρήματα, δόξα και μεγαλεία. Χρειάζονται κοινά όνειρα, επιθυμίες και συνήθειες. Να μοιράζεσαι τη ζωή σου, τα καλά που έχεις, τα προβλήματα, τις λύπες, τις χαρές, το κρεβάτι σου. --------------------------------> σελίδα 334
* Οι γυναίκες που δεν αφήνουν ελεύθερα τα παιδιά τους ζουν μέσα από την δική τους ζωή, ανασαίνοντας το οξυγόνο τους. Αδυνατούν να διακρίνουν πόσο εγωιστικό είναι να ζητούν από τα βλαστάρια τους να εκπληρώσουν τα δικά τους όνειρα, που έμειναν απραγματοποίητα, απομυζώντας την ευτυχία τους. --------------------->σελίδα 71
** Ποιος είπε ότι ακόμη και οι μεγάλες αγάπες ξεχνιούνται; Λάθος, δεν ξεχνιούνται ποτέ, απλώς κάποια στιγμή σταματούν να μας πονούν. Ο άνθρωπος που μας ενέπνευσε παραμένει μέσα μας ως ανάμνηση με γεύση γλυκόπικρη, σαν γλυκό περγαμόντο που λίγο πικρίζει. -----------> σελίδα 228
*** Τρία είναι τα συναισθήματα που αποσαθρώνουν τη βάση της ανθρώπινης ύπαρξης: η οργή, ο φθόνος και η δυστυχία. Τα τοξικά αυτά συναισθήματα κατατρώνε τα κύτταρα, καταστρέφουν την υγεία και εντέλει αποβαίνουν μοιραία. -------------------------------> σελίδα 253
**** Ο έρωτας είναι παιχνίδι, χορός, τέχνη. Παιχνίδι γιατί απαιτεί ευφυΐα, μύηση, ικανότητα, φαντασία. Χορός γιατί απαιτεί συγχρονισμό, αρμονία, ισορροπία, εξάσκηση. Τέχνη γιατί απαιτεί επιθυμία εκμάθησης, εκπαίδευση, παιδεία, πολιτισμό και, πάνω απ’όλα, ανθρωπισμό.----------> σελίδα 257
***** Κανένας έρωτας δεν συντηρείται με χρήματα, δόξα και μεγαλεία. Χρειάζονται κοινά όνειρα, επιθυμίες και συνήθειες. Να μοιράζεσαι τη ζωή σου, τα καλά που έχεις, τα προβλήματα, τις λύπες, τις χαρές, το κρεβάτι σου. --------------------------------> σελίδα 334
May 28, 2020
Μια ιστορία αληθινή και ζωντανή που συμβαίνει δυστυχώς συχνά. Ένας γάμος βιαστικός που δεν στηρίχθηκε στην αγάπη, ένα παιδί που έγινε αποκούμπι της μητέρας και τρόπος εκβιασμού του πατέρα, ένα μίσος που οδηγεί στη δυστυχία όλη την οικογένεια. Και ο μόνος τρόπος διαφυγής; Η αγάπη, η κατανόηση, ο διάλογος. Η κατανόηση του ίδιου του εαυτού μας.
Η συγγραφέας περνά όλα αυτά τα μηνύματα με απλοϊκό και παράλληλα έντεχνο τρόπο σε ένα μυθιστόρημα που διαβάζεις αβίαστα, που κρατά την αγωνία αμείωτη μέχρι το τέλος.
Υ.Γ. χρειάζομαι ραντεβού με τον Ίωνα τώρααααα.....
Η συγγραφέας περνά όλα αυτά τα μηνύματα με απλοϊκό και παράλληλα έντεχνο τρόπο σε ένα μυθιστόρημα που διαβάζεις αβίαστα, που κρατά την αγωνία αμείωτη μέχρι το τέλος.
Υ.Γ. χρειάζομαι ραντεβού με τον Ίωνα τώρααααα.....
September 22, 2023
Ενδιαφέρουσα πλοκή και χαρακτήρες
June 7, 2016
Το τελευταίο μυθιστόρημα της Ελένης Βαηνά, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα και είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα. Μια ιστορία καθημερινή που μέσα στην απλότητά της, δημιουργεί προβληματισμούς στον αναγνώστη και θίγει πάμπολλα ζητήματα της εποχής.
Με γλαφυρότητα και καυστικότητα η συγγραφέας καταγράφει γεγονότα ενός έγγαμου βίου ο οποίος καταλήγει σε ψυχολογικό θρίλερ. Γεγονότα που προκαλούν το γέλωτα αλλά και γεγονότα που θέτουν προβληματισμούς σχετικά με τους οικογενειακούς δεσμούς, στους οποίους καταλογίζονται πολλά από τα προβλήματα της ενήλικης ζωής.
Οι ολοκληρωμένοι, απτοί και ταυτόχρονα υπερβολικοί χαρακτήρες της Ελένης Βαηνά, δέσμιοι των ψυχονευρωτικών σκέψεών τους, δράστες, θύτες και θύματα ταυτόχρονα, ασθενούν, ζουν, αναπνέουν μα δείχνουν να μην υπάρχουν.
Με περιγραφές γλαφυρές, γραμμένες με χιούμορ και στακάτους διαλόγους η συγγραφέας καταφέρνει και δημιουργεί μια κινηματογραφική αίσθηση στον αναγνώστη, ο οποίος πραγματικά αναγιγνώσκει με πάθος κάθε σελίδα θέλοντας να φτάσει γρήγορα στο τέλος της ιστορίας.
Ένα από τα λίγα βιβλία στα οποία τελειώνοντας τα, σκεφτόμουν για καιρό τους ήρωες και τα παθήματά τους σκεπτόμενος ταυτόχρονα πόσο το οικογενειακό περιβάλλον επηρεάζει την ενήλικη ζωή των ανθρώπων. Συγχαρητήρια στη συγγραφέα, η οποία κατάφερε να μετατρέψει μια ιστορία εύκολα προβλέψιμη σε ένα ανάγνωσμα που με χιούμορ και καυστικότητα θίγει σημαντικά προβλήματα της εποχής του νεοπλουτισμού και της μεγαλομανίας.
Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός
Με γλαφυρότητα και καυστικότητα η συγγραφέας καταγράφει γεγονότα ενός έγγαμου βίου ο οποίος καταλήγει σε ψυχολογικό θρίλερ. Γεγονότα που προκαλούν το γέλωτα αλλά και γεγονότα που θέτουν προβληματισμούς σχετικά με τους οικογενειακούς δεσμούς, στους οποίους καταλογίζονται πολλά από τα προβλήματα της ενήλικης ζωής.
Οι ολοκληρωμένοι, απτοί και ταυτόχρονα υπερβολικοί χαρακτήρες της Ελένης Βαηνά, δέσμιοι των ψυχονευρωτικών σκέψεών τους, δράστες, θύτες και θύματα ταυτόχρονα, ασθενούν, ζουν, αναπνέουν μα δείχνουν να μην υπάρχουν.
Με περιγραφές γλαφυρές, γραμμένες με χιούμορ και στακάτους διαλόγους η συγγραφέας καταφέρνει και δημιουργεί μια κινηματογραφική αίσθηση στον αναγνώστη, ο οποίος πραγματικά αναγιγνώσκει με πάθος κάθε σελίδα θέλοντας να φτάσει γρήγορα στο τέλος της ιστορίας.
Ένα από τα λίγα βιβλία στα οποία τελειώνοντας τα, σκεφτόμουν για καιρό τους ήρωες και τα παθήματά τους σκεπτόμενος ταυτόχρονα πόσο το οικογενειακό περιβάλλον επηρεάζει την ενήλικη ζωή των ανθρώπων. Συγχαρητήρια στη συγγραφέα, η οποία κατάφερε να μετατρέψει μια ιστορία εύκολα προβλέψιμη σε ένα ανάγνωσμα που με χιούμορ και καυστικότητα θίγει σημαντικά προβλήματα της εποχής του νεοπλουτισμού και της μεγαλομανίας.
Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός
Displaying 1 - 11 of 11 reviews