მშვიდი ცურვა

by Irakli Charkviani

“ორი რომანი ერთში”, ასე ახასიათებს ავტორი თავის “ავტორომანს”, რომელშიც, ერთი მხრივ, წარმოგიდგენთ საკუთარ თავს, 43 წლის ასაკში შობილ “მეფეს” და, მეორე მხრივ, მოგითხრობთ ლეგენდარული მოძღვრისა და პოეტის, რუმის თანამედროვე რეინკარნაციისა და თანამოსახელის, ქაბულელი ტერორისტის უკანასკნელ განცდებს თვითმფრინავის სალონში ჯდომისას, ასაფეთქებელ ღილაკზე თითის დაჭერის წინ.
“მშვიდი ცურვა” არის ავტორის მცდელობა გულახდილი მონოლოგისა, რომლიდანაც შეიტყობთ, თუ როგორ ცდილობდა საბჭოეთიდან თავის დაღწევას ანუ “გაპარვას” ნარკოტიკებს მიტანებული ქართველი ახალგაზრდების ნაწილი; რა კავშირშია რუმი ლენინთან, რომელიც მავზოლეუმში იტაცებს მომავალ ტერორისტს და მსოფლიო პოპულაციის შემცირების აუცილებლობაზე ესაუბრება; რატომ დაირქვა ირაკლი ჩარკვიანმა “მეფე” და რატომ სურდა მუსიკოსსა და მომღერალს, რომ მისი ცხოვრება მშვიდ ცურვას დამსგავსებოდა.

Genres: Georgian, Fiction

200 pages, Hardcover

First published January 1, 2006

About the author

Irakli Charkviani (Georgian: ირაკლი ჩარკვიანი; November 19, 1961 – February 24, 2006), sometimes known under his pseudonym Mefe (მეფე, "The King"), was a Georgian poet, prose writer, and musician. Charkviani was known for his eccentric image and poetry, and for eclectic music, which spanned alternative rock, electronic music and hip hop.

In May 2013 Irakli Charkviani was posthumously awarded Georgia's most prestigious Rustaveli Prize for "his significant contribution to the development of contemporary Georgian culture".

Reviews

[Mikheil Samkharadze · Rating 5 out of 5]

ვფიქრობ, ეს წიგნი ქართველმა ახალგაზრდებმა უნდა წაიკითხონ.
მე რომ წავიკითხე პირველად, ავაჭრელე ფერადი მარკერებით, უამრავი ადგილი მოვინიშნე.. ახლაც მახსოვს ის შეგრძნება: თითქოს ირაკლის პირისპირ ზიხარ და გელაპარაკება. ძალიან დიდი სიახლოვეს გრძნობ ავტორთან. თან განსაკუთრებით მაშინ, თუ ირაკლის შემოქმედება მოგწონს.

ძალიან კარგად ვითარდება 2 ხაზი: ირაკლისი და ტერორისტის. და საკმაოდ ბევრ საინტერესო აზრს გამოთქვამს..

მოკლედ, წაიკითხეთ, არ ინანებთ

[Tiko · Rating 5 out of 5]

this is good book

[Anny · Rating 5 out of 5]

დაახლოებით ერთი წლის წინ ყველგან ვეძებდი ამ წიგნს და ვერ ვიპოვე. მერე აღმოჩნდა, რომ სოფლის ბიბლიოთეკაში ყოფილა. ერთი წელი დამჭირდა მის გადასაშლელად, მიუხედავად იმისა, რომ უზომოდ მინდოდა წაკითხვა და ერთადერთი რაც ახლა შემიძლია გითხრათ ისაა, რომ თუ ირაკლი გიყვართ, ეს ის წიგნია, რომელიც აუცილებლად უნდა წაიკითხოთ.🥀✨️

[Luka Fadiurashvili · Rating 5 out of 5]

ძალიან მაგარი რომანია რა!! მოკლედ ეს რომ წავიკითხე, კიდევ უფრო დავაფასე ირაკლი... ნაღდად გენიოსი იყო რა.. რაშიც გამოსცადა თავი ყველაფერი ბრწყინვალედ გამოუვიდა:მუსიკა, პოეზია, პროზაც.. წაიკითხეთ ყველამ ვისაც გიყვართ მეფე ირაკლი და იმათაც ვისაც არ გიყვართ სხვადასხვა მიზეზების გამო, ის თავს ნამდვილად შეგაყვარებთ და თქვენ სულ სხვანაირ კაცს დაინახავთ – ინტელექტუალ მუსიკოსს, რომელიც დაკარგულ თაობას ეკუთვნის და ამ თაობიდან მხოლოდ ისაა ცოცხალი.. იმასაც გაიგებთ რატომ იკეთებდა წამალს, რა აწუხებდა, როგორი პატრიოტი იყო, რა იცოდა და რა არ იცოდა, რა არ უნდოდა და როგორი საქართველოს ხილვა სურდა!! წაიკითხეთ და არ ინანებთ!!

[ანკა ლობჯანიძე · Rating 5 out of 5]

"აქ ყველა 44 წელი ცოცხლობს, მკვლელობა თვითმკვლელობა წახალისებულია,რაც გამართლებულია იმ ლოგიკით, რომ ისინი "კეთილს სჩადიან" რადგან მატერიალური სამყარო სინამდვილეში წარმავალია და მარადისობა სხვა განზომილებაში გადასვლით იწყება."
"ირაკლი ჩარკვიანს თავისუფლების იმდენად მძაფრი და მოჭარბებული მოთხოვნილება ჰქონდა, რომ ალბათ გადაწყვიტა კიდეც _ სიკვდილი, როგორც თავისუფლება, ისევე არჩევანია, როგორც სიცოცხლე. რა თქმა უნდა მეფესაც აქვს სიკვდილის უფლება, მაგრამ არა ასეთი სიკვდილის უფლება, რადგან როცა ქვეყანაში მეფე კვდება, ამ ქვეყანაში ვიღაცამ მაინც უნდა თქვას ხმამაღლა, დანარჩენების გასაგონად – გაუმარჯოს მეფეს!” დათო ტურაშვილი
ზოგმა თვითმარქვია უწოდა, ზოგმა ზედმეტად ამბიციური, ზოგმა ისეთი თვისება მიაწერა, როგორიცაა "განდიდების მანია,", ზოგმა მისი ეს წოდება ვითომდა არასრულფასოვნების კომპლექსს დააბრალა.
ერთი უბრალო ბიჭი იყო, სახელად, ირაკლი ჩარკვიანი. 43 წლის ასაკში კი “მეფობა” გადაწყვიტა, თანაც ისეთ პატარა ქვეყანაში როგორიცაა საქართველო.
რატომ გამეფდა "არამეფური წარმომავლობის" ირაკლი ჩარკვიანი?!
ამ კითხვას პასუხი,უკვე “მეფედ” წოდებულმა, თავის რომანში გასცა. დაწერა წიგნი და საკუთარი თავი გაიტაცა სადღაც, სადაც მშვიდად დაიწყო ცურვა…

[სონია · Rating 4 out of 5]

თითქმის ერთი წელია ვცდილობ ამ წიგნის დასრულებას, რამდენჯერაც დავიწყე რაღაცნაირად ვერ ვიპოვე ჩვენი connection, მაგრამ მერე სტუდენტი გავხდი და ატობუსით ერთ საათიანი აუტანელი მგზავრობისას ვიპოვე თანამგზავრი ირაკლის სახით. როგორი არაორდინალური, პრეტენზიული, თითქოს რთული და ამავდროულად საინტერესოც იყო ირაკლის პერსონა, ზუსტად ასეთივეა წიგნიც. არტისტის ფიქრების, განცდების, ცხოვრების, წარსულისა და მომავლის ანარეკლი. ახალი, მაგიური რეალიზმის ნოტებით გაჯერებული სიტყვაა ეს წიგნი ქართულ ლიტერატურაში, და ჩემთვის, როგორც მკითხველისთვის უნიკალური გამოცდილება იყო მშვიდი ცურვა.

"დროთა უტყუარ სიბრძნეში ვიშვი,
როგორც კენტავრი ღმერთის საშოდან,
გარყვნილების და გაქრობის შიშში
გავჩნდი,ეპოქის წარმოსაშობად."

[Morfang Jenkins · Rating 5 out of 5]

<3

[Giorgi Burduli · Rating 5 out of 5]

ორიგინალურად ორიგინალური!

[Tako Iluridze · Rating 5 out of 5]

ყველაზე მშვიდი, სევდიანი და სასიამოვნო ცურვა ავტორის დისტოპიურ ფანტაზიაში!♥️

[Nadia · Rating 5 out of 5]

Irakli was a phenomenal writer. This is a beautiful book. Georgia lost a true talent, it’s heartbreaking.

[Mindia Arabuli · Rating 2 out of 5]

12 წლისას რომ წამეკითხა აჯობებდა

[ელენე. · Rating 5 out of 5]

იცურე მშვიდად და სამყარო თვითონ წაგიყვანს იქ, სადაც მიდის<3

[Tamhouellebecq · Rating 5 out of 5]

სიყვარულიიიიიიიიიიიიი

[Zapatoo · Rating 3 out of 5]

Der letzte Roman des georgischen Untergrundautors, der selbst erst nach seinem Tod erschien. Nicht ganz zufällig spielt der Tod, wie auch die im Titel bereits Ausdruck findende Perspektiv- und Ziellosigkeit einer Generation, die ganz wesentliche Rolle. Das mitunter übergangslose Schwanken zwischen der Zeit Rumis, dessen Inkarnation zum Handlungszeitpunkt des Romans bis hin zu einer dystopischen Gesellschaft in 500 Jahren, prägt ihn ebenso, wie die schnellen Wechsel zwischen den Perspektiven und dem ineinander übergehen von Personen. In diesem immer mit neuen Facetten aufblitzenden Gedankenstrom eines Drogenkonsumenten wirken so u.a. Rumi und Lenin immer wieder auf den in seiner Persönlichkeit nur wenig greifbaren 'König' Irakli ein: Generell übte Onkel Lenin einen großen Einfluss auf Rumis Leben aus, genau wie Byron und einige bekannte Zarathustras! Warum zog Byron in den Kampf, gerade als seine Berühmtheit und Anerkennung in London ihren Höhepunkt erreichten? Wer hat Byron getötet, und warum wollte er im Kampf fallen? Was ist diese schreckliche Langeweile, die Majakowski in den Suizid trieb? (104)
Die weiten Verknüpfungen, die literarischen, musikalischen wie philosophischen Anspielungen bilden inmitten dessen Puzzleteile für einen surrealen Roman, dessen immer wiederkehrender Bezug auf den Kabuler Dichter Rumi und die Vorstellung oder diedas mögliche Ende eines in die Luft gejagten Flugzeuges lässt den Ausbruch der Gewalt latent werden. Um ehrlich zu sein, wäre ich allein davon überzeugt, dass Rumi auch nur ein Wort Allahs glaubt und ihn wirklich der Wunsch bewegt, ins Paradies zu gelangen, hätte ich die beiden Romanhelden natürlich viel ernsthafter beschrieben, und natürlich hätte dieses makellose Werk nichtsdestotrotz ein Happy End, aber bis zuletzt hätten die Leser geglaubt, dass Rumi es schaffen würde, im ersehnten Paradies zu landen, während die Körperteile der anderen Flugreisenden aufgesammelt werden würden wie Pilze auf dem Berg Ararat. (128) Der Versuch aus dem Traum Tat werden zu lesen, Lenin erscheint immer wieder in der gleichen Absicht, gelingt wohl nicht - der Wiedergeburtszyklus, der endlose Strom an Gedanken, scheint jedoch bis zum Ende hin nicht unterbrochen und das Verharren im Strom, das Dahinschwimmen im selbigen, ist die Nicht-Tat aller möglichen Welten.

[Mariam Okromchedlishvili · Rating 5 out of 5]

♥