What do you think?
Rate this book
Lay Down Your Arms
English title of the 1889 novel "Die Waffen Nieder!" by the Austrian pacifist activist Bertha von Suttner, who received the 1905 Nobel Peace Prize for it.
486 pages, Kindle Edition
First published January 1, 1889
56 people are currently reading
1312 people want to read
About the author
Bertha von Suttner
224 books18 followersBertha Felicitas Sophie Freifrau von Suttner (Baroness Bertha von Suttner, Gräfin (Countess) Kinsky von Wchinitz und Tettau; 9 June 1843 – 21 June 1914) was an Austrian novelist, radical (organizational) pacifist, and the first woman to be awarded the Nobel Peace Prize and the second to be awarded the Nobel Prize.
Suttner became a leading figure in the peace movement with the publication of her novel, Die Waffen nieder! ("Lay Down Your Arms!") in 1889 and founded an Austrian pacifist organization in 1891. She gained international repute as editor of the international pacifist journal Die Waffen nieder!, named after her book, from 1892 to 1899. In 1911 she became a member of the advisory council of the Carnegie Peace Foundation.[4]
Her pacifism was influenced by the writings of Immanuel Kant, Henry Thomas Buckle, Herbert Spencer, Charles Darwin and Leo Tolstoy (Tolstoy praised Die Waffen nieder!). [5] Suttner was also a journalist, with one historian stating her work revealed her as "a most perceptive and adept political commentator".
Suttner became a leading figure in the peace movement with the publication of her novel, Die Waffen nieder! ("Lay Down Your Arms!") in 1889 and founded an Austrian pacifist organization in 1891. She gained international repute as editor of the international pacifist journal Die Waffen nieder!, named after her book, from 1892 to 1899. In 1911 she became a member of the advisory council of the Carnegie Peace Foundation.[4]
Her pacifism was influenced by the writings of Immanuel Kant, Henry Thomas Buckle, Herbert Spencer, Charles Darwin and Leo Tolstoy (Tolstoy praised Die Waffen nieder!). [5] Suttner was also a journalist, with one historian stating her work revealed her as "a most perceptive and adept political commentator".
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 57 reviews
January 24, 2018
C. S. Lewis placed great value on the reading of old books. He said that a person ought to read at least two “old books” for every new book read. He argued that old books serve to correct a bias he called “chronological snobbery.” As I remember, there were two parts to this bias: one being the idea that the age we are in now is superior in all attitudes and philosophy, wisdom and knowledge to any other era or age. The other is maybe just a bit contradictory and that is that moderns need to be shaken out of their prejudice that all people at all times have thought in the same ways that we do.
Under these terms, Bert Von Suttner’s novel, Lay Down Your Arms, certainly qualifies as an old book. It was first published in 1889 , some twenty-five years before WWI destroyed the world she lived in and about 50 years before WWII gave us the realignment of Europe that many of us take for granted today.
There is no mystery about the book’s intent. As she says in the final pages, anyone who reads the title will know it.
I came of age in the last years of the Viet Nam war, so anti-war sentiment is nothing new to me. In that time every other song on the radio was an anti-war song and war protests were common on seemingly every college campus in the country. Like so many of my peers, I read Dalton Trumbo’s Johnny Got His Gun.
So how was Von Suttner’s book anything new to me? What did it tell me that I didn’t already know?
Well, Lewis was right. People in Von Suttner’s day did not think like we do today. Then, before Auschwitz and the atomic bomb, the prevailing sentiment about war – at least in the circles in which the book’s protagonist moves – was that it was glorious. The nations of Europe – and there were lots of them at that time – seemed always to be spoiling for a fight. It was a matter of national pride and individual advancement. Men joined the military with the dearest hope that they would see battle. And death in the field was a great honor. The soldiers of conquering armies returned home to elevated social and economic status.
It is true that today we honor fallen soldiers and for the right reasons. These men, we know, died to protect the innocent, to stop a tyrant. But the wars Von Suttner writes about were simply disputes about territory – which monarch would have control of this or that bit of land. They issued in enormous horror – bloodshed and disease and the destruction of wealth and nature – and often ended with no clear winners and little in the way of political gain.
She makes the point that it was a part of the Germanic culture of the day that the horrors of war were not to be thought of or mentioned in polite society. To do so was an act of cowardice or treason.
And the wars fed on each other. Winners basked in glory and looked for new conquests while the defeated lived for a day of revenge.
Given that the subject was off limits, there was no living consciousness of the cost of war. What the nations did, time and time again, was line their best men – the young and strong, the old and wise, fathers and sons – up in fields and have them slaughter each other. And yet there was little public understanding that what was being spent and used up was far more valuable than anything that was being gained.
This book was Von Suttner’s attempt to move the conversation into sobriety. She lived out her conviction by trying to persuade Austria not to pursue the course that eventually led to WWI and the death of millions. She died just before the outbreak of that war.
The book is a true novel, not a mere polemic. The story of Martha Tiller’s life – it’s told in the first person, in her voice – is an engaging one. There are real characters and one convincing love story.
Under these terms, Bert Von Suttner’s novel, Lay Down Your Arms, certainly qualifies as an old book. It was first published in 1889 , some twenty-five years before WWI destroyed the world she lived in and about 50 years before WWII gave us the realignment of Europe that many of us take for granted today.
There is no mystery about the book’s intent. As she says in the final pages, anyone who reads the title will know it.
I came of age in the last years of the Viet Nam war, so anti-war sentiment is nothing new to me. In that time every other song on the radio was an anti-war song and war protests were common on seemingly every college campus in the country. Like so many of my peers, I read Dalton Trumbo’s Johnny Got His Gun.
So how was Von Suttner’s book anything new to me? What did it tell me that I didn’t already know?
Well, Lewis was right. People in Von Suttner’s day did not think like we do today. Then, before Auschwitz and the atomic bomb, the prevailing sentiment about war – at least in the circles in which the book’s protagonist moves – was that it was glorious. The nations of Europe – and there were lots of them at that time – seemed always to be spoiling for a fight. It was a matter of national pride and individual advancement. Men joined the military with the dearest hope that they would see battle. And death in the field was a great honor. The soldiers of conquering armies returned home to elevated social and economic status.
It is true that today we honor fallen soldiers and for the right reasons. These men, we know, died to protect the innocent, to stop a tyrant. But the wars Von Suttner writes about were simply disputes about territory – which monarch would have control of this or that bit of land. They issued in enormous horror – bloodshed and disease and the destruction of wealth and nature – and often ended with no clear winners and little in the way of political gain.
She makes the point that it was a part of the Germanic culture of the day that the horrors of war were not to be thought of or mentioned in polite society. To do so was an act of cowardice or treason.
And the wars fed on each other. Winners basked in glory and looked for new conquests while the defeated lived for a day of revenge.
Given that the subject was off limits, there was no living consciousness of the cost of war. What the nations did, time and time again, was line their best men – the young and strong, the old and wise, fathers and sons – up in fields and have them slaughter each other. And yet there was little public understanding that what was being spent and used up was far more valuable than anything that was being gained.
This book was Von Suttner’s attempt to move the conversation into sobriety. She lived out her conviction by trying to persuade Austria not to pursue the course that eventually led to WWI and the death of millions. She died just before the outbreak of that war.
The book is a true novel, not a mere polemic. The story of Martha Tiller’s life – it’s told in the first person, in her voice – is an engaging one. There are real characters and one convincing love story.
May 20, 2019
Bertha von Suttner ist wohl die Berühmteste Pazifistin in der Zeit vor dem ersten Weltkrieg. Mit ihren Themen traf sie den Nerv ihrer aber auch unserer Zeit. Das Kredo lautet Frieden zwischen den Völkern, Frieden zwischen den Ländern, Frieden zwischen den Menschen. Wer hatte je im 19. Jahrhundert so vom Krieg gesprochen oder geschrieben? Und dann auch noch als Frau! Das musste auf die einen schockierend wirken, auf andere – und das waren viele – befreiend. Für die schrieb Bertha von Suttner. Sie wollte, dass ihr Roman zu Herzen ginge. Deshalb verknüpft sie ihre Friedensgedanken mit der innigen Liebesgeschichte zwischen Martha und ihrem zweiten Mann, dem Baron von Tilling, der als Edelmensch dargestellt ist.
Das Buch ist zu empfehlen, jedoch braucht man auch ein bisschen Durchhaltewillen, da das Buch durchaus Stellen hat, die etwas zäh und langgezogen sind. Ich würde 3.5/5 Sterne geben.
Das Buch ist zu empfehlen, jedoch braucht man auch ein bisschen Durchhaltewillen, da das Buch durchaus Stellen hat, die etwas zäh und langgezogen sind. Ich würde 3.5/5 Sterne geben.
July 22, 2012
In 1905 Bertha Von Suttner was the first woman to win the Nobel Peace Prize. It was given to her for this novel, Die Waffen nieder! (Lay Down Your Arms!) originally published in 1889, and for her work in organizing an international peace movement. As our nation is about to enter its 10th year of foreign wars, and politicians are clamoring for another, I felt a needed to read this book.
Leo Tolstoy compared the effect Harriet Beecher Stowe's Uncle Tom's Cabin had on the abolition of slavery to the effect Lay Down Your Arms was having towards the abolition of war. Martin Gregor-Dellin in 1988 wrote "Bertha von Suttner belongs without doubt along with George Sand, Cosima Wagner, Marie Curie, Florence Nightingale, and the Duse, to the great women of a century which still made it difficult for women to be great." Suttner died only weeks before the outbreak of World War I which she struggled so hard to prevent.
This popular novel introduced thousands of readers of her time to the arguments of pacifism. Written in an autobiographic style this book tells the story of a woman raised in a military family who becomes opposed to war and sets out to document rational arguments against the patriotic reasons nations put forward to justify their wars. Set in the second half of the 19th century, the story begins when she is a young woman in Austria who falls in love with a young officer in the army.
Suttner uses the actual European conflicts of the time as a backdrop for her heroine's disillusionment and growing arguments against war. As the politicians of Austria, Prussia and France lead them into one senseless war after another, she relates the horrors suffered by the the people of Europe. The main drawback of the book is that few today will have much knowledge of the political problems and figures she writes about.
However, the arguments used to start wars in 19th century Europe sound just like those used by modern politicians to justify invasions like those of Iraq and Afghanistan. Listening to her hope for find a rational way to end armed conflict, especially when we have the United Nations and the International Court of Justice, is so inspiring. Could it be that all the people have to do is "Lay Down Your Arms?"
Leo Tolstoy compared the effect Harriet Beecher Stowe's Uncle Tom's Cabin had on the abolition of slavery to the effect Lay Down Your Arms was having towards the abolition of war. Martin Gregor-Dellin in 1988 wrote "Bertha von Suttner belongs without doubt along with George Sand, Cosima Wagner, Marie Curie, Florence Nightingale, and the Duse, to the great women of a century which still made it difficult for women to be great." Suttner died only weeks before the outbreak of World War I which she struggled so hard to prevent.
This popular novel introduced thousands of readers of her time to the arguments of pacifism. Written in an autobiographic style this book tells the story of a woman raised in a military family who becomes opposed to war and sets out to document rational arguments against the patriotic reasons nations put forward to justify their wars. Set in the second half of the 19th century, the story begins when she is a young woman in Austria who falls in love with a young officer in the army.
Suttner uses the actual European conflicts of the time as a backdrop for her heroine's disillusionment and growing arguments against war. As the politicians of Austria, Prussia and France lead them into one senseless war after another, she relates the horrors suffered by the the people of Europe. The main drawback of the book is that few today will have much knowledge of the political problems and figures she writes about.
However, the arguments used to start wars in 19th century Europe sound just like those used by modern politicians to justify invasions like those of Iraq and Afghanistan. Listening to her hope for find a rational way to end armed conflict, especially when we have the United Nations and the International Court of Justice, is so inspiring. Could it be that all the people have to do is "Lay Down Your Arms?"
February 26, 2012
Dieses Buch ist zu empfehlen!
Inhaltlich einwandfrei und voller guter Argumente gegen den Krieg. Bertha von Suttner überrascht mit "modernen" Ansichten, die die große Frage aufwerfen: "Warum haben wir uns als Menschheit in den letzten 100 Jahren in Bezug auf Konfliktlösung und Krieg moralisch und politisch kaum weiterentwickelt ??!"
Wieso bestimmt Gewalt immer noch den Gang der Welt??
Inhaltlich einwandfrei und voller guter Argumente gegen den Krieg. Bertha von Suttner überrascht mit "modernen" Ansichten, die die große Frage aufwerfen: "Warum haben wir uns als Menschheit in den letzten 100 Jahren in Bezug auf Konfliktlösung und Krieg moralisch und politisch kaum weiterentwickelt ??!"
Wieso bestimmt Gewalt immer noch den Gang der Welt??
April 10, 2023
”Till krig mot kriget”
Die Waffen nieder! - eller Ned med vapnen!, är en otrolig skildring av 1800-talets Europa som glödgades av patriotism. Läsaren får följa societetsdamen Martas liv, en kvinna som avgudar krigets hegemoni: att det finaste en människa kan göra är att dö för sitt fosterland. Efter en personlig tragedi faller allt på ända och snart ser hon kriget för det barbari som det faktiskt är….
Jag inspireras av Suttners övertygelse och optimistiska framtidstro: en värld utan krig och där konflikter mellan stater avgörs i skiljedomstolar. Suttner var faktiskt med och etablerade fredsrörelsen och var den första kvinnan att vinna Nobels fredspris. Hennes tankar är radikala på samma sätt som upplysningsidéerna var det. Därför brändes även hennes böcker på bål i Tyskland under andra världskriget. Kort och gott älskar jag den här kvinnan!
Boken har både berört och fått mig att tänka, och trots att den skrevs för omkring hundra år sedan - så är den forfarande ytterst relevant än idag. Även om boken känns daterad på vissa sätt, så måste jag medge att Bertha von Suttner var före sin tid, och på många sätt är hennes tankar lika främmande och lockande idag som de var då!
Jag är omtumlad
Die Waffen nieder! - eller Ned med vapnen!, är en otrolig skildring av 1800-talets Europa som glödgades av patriotism. Läsaren får följa societetsdamen Martas liv, en kvinna som avgudar krigets hegemoni: att det finaste en människa kan göra är att dö för sitt fosterland. Efter en personlig tragedi faller allt på ända och snart ser hon kriget för det barbari som det faktiskt är….
Jag inspireras av Suttners övertygelse och optimistiska framtidstro: en värld utan krig och där konflikter mellan stater avgörs i skiljedomstolar. Suttner var faktiskt med och etablerade fredsrörelsen och var den första kvinnan att vinna Nobels fredspris. Hennes tankar är radikala på samma sätt som upplysningsidéerna var det. Därför brändes även hennes böcker på bål i Tyskland under andra världskriget. Kort och gott älskar jag den här kvinnan!
Boken har både berört och fått mig att tänka, och trots att den skrevs för omkring hundra år sedan - så är den forfarande ytterst relevant än idag. Även om boken känns daterad på vissa sätt, så måste jag medge att Bertha von Suttner var före sin tid, och på många sätt är hennes tankar lika främmande och lockande idag som de var då!
Jag är omtumlad
September 17, 2025
Un fantastique roman de 1889 sur l'importance du pacifisme et des conséquences des guerres. À travers un récit d'une femme ayant perdu son premier époux durant la guerre et remarié un second quelque temps plus tard (il y a une très bonne écriture des amours dans les deux cas, ça se voit que Bertha von Suttner a écrit des romances avant d'écrire ce roman), on observe l'impact que quatre guerres (et de nombreux conflits) auront sur la vie familiale et affective de la protagoniste.
Le roman ne se limite toutefois pas qu'à un impact romancé, à de très nombreux roman, on va dans les arguments beaucoup plus philosophiques et logiques derrière le pacifisme (quitte à même les lister comme des propositions) et on explore en détail les arguments essentialistes du "il y aura toujours des guerres" ou le fameux "si vis pacem para bellum" qui n'est souvent qu'un prétexte pour l'armement en prévision d'un conflit offensif et non pas d'une position de défense (si je me souviens bien aussi, je n'ai jamais retrouvé l'article, mais Andrée Michel avait même démontré que tous les cas sauf un où cet argument était invoqué, il y avait une guerre peu après).
C'est honnêtement aussi un très bon roman pour y voir d'autres choses que le pacifisme, on a de très intéressante description des mecsplications du père à sa fille sur l'importance de la guerre et de l'arrivée d'une surdité soudaine chaque fois que sa fille lui répond avec un argument sensé. On parle aussi des conséquences des guerres autres que les morts et les blessés, notamment la présence des maladies et des épidémies qui surviennent, des destructions de foyer, des drames familiaux et aussi des conséquences sur l'économie et de la pauvreté qui accompagne les guerres. On milite beaucoup pour l'instauration d'une éducation des enfants pacifistes (contrairement à l'éducation militaire qui est présenté surtout au début du roman et des romans et récits de combats "glorieux") et de ce qui deviendra plusieurs années après l'écriture du roman, une société des nations qui pourrait prévenir les guerres. Ces idées sont toutes explorées en profondeur dans le roman qui traverse des décennies de guerres et de conflits (mais aussi des moments de paix) à travers les mémoires de la protagoniste.
Un excellent roman au niveau narratif (j'étais presque en larme à la fin, mais j'étais dans le métro donc j'ai géré mes émotions), mais aussi des idées. Un livre à lire au niveau de l'évolution des idées sur le pacifisme et l'argumentation des idées irénologiques.
Le roman ne se limite toutefois pas qu'à un impact romancé, à de très nombreux roman, on va dans les arguments beaucoup plus philosophiques et logiques derrière le pacifisme (quitte à même les lister comme des propositions) et on explore en détail les arguments essentialistes du "il y aura toujours des guerres" ou le fameux "si vis pacem para bellum" qui n'est souvent qu'un prétexte pour l'armement en prévision d'un conflit offensif et non pas d'une position de défense (si je me souviens bien aussi, je n'ai jamais retrouvé l'article, mais Andrée Michel avait même démontré que tous les cas sauf un où cet argument était invoqué, il y avait une guerre peu après).
C'est honnêtement aussi un très bon roman pour y voir d'autres choses que le pacifisme, on a de très intéressante description des mecsplications du père à sa fille sur l'importance de la guerre et de l'arrivée d'une surdité soudaine chaque fois que sa fille lui répond avec un argument sensé. On parle aussi des conséquences des guerres autres que les morts et les blessés, notamment la présence des maladies et des épidémies qui surviennent, des destructions de foyer, des drames familiaux et aussi des conséquences sur l'économie et de la pauvreté qui accompagne les guerres. On milite beaucoup pour l'instauration d'une éducation des enfants pacifistes (contrairement à l'éducation militaire qui est présenté surtout au début du roman et des romans et récits de combats "glorieux") et de ce qui deviendra plusieurs années après l'écriture du roman, une société des nations qui pourrait prévenir les guerres. Ces idées sont toutes explorées en profondeur dans le roman qui traverse des décennies de guerres et de conflits (mais aussi des moments de paix) à travers les mémoires de la protagoniste.
Un excellent roman au niveau narratif (j'étais presque en larme à la fin, mais j'étais dans le métro donc j'ai géré mes émotions), mais aussi des idées. Un livre à lire au niveau de l'évolution des idées sur le pacifisme et l'argumentation des idées irénologiques.
May 12, 2025
I definitely had the wrong idea about what this book was all my life – I thought it was the author’s memoir/anti-war philosophical treatise, and assumed it would be a bit dated and dry. Not only is it a novel, it is bloody harrowing. Sure, the protagonist comes from a place of extreme privilege (upper-echelon Viennese nobility mid-19th century), which has her fainting and screeching and suffering nervous breakdowns a bit too often for good sense, and the societal norms of that place and time are ridiculous bordering on insane (as I largely knew from everything I’ve ever seen or read about Empress Elisabeth, lol). But she is a flawed, whole, well-written character, her interpersonal struggles and losses are deeply relatable, and the anti-war messaging is so on-point and still so insanely topical after 130+ years that it hurts. The author also spares absolutely no detail when it comes to the day-to-day gore and horror of warfare, and in that regard I can absolutely see why it’s been compared to later anti-war fiction like All Quiet on the Western Front.
It's not a subtle book whatsoever; in fact large parts of it consist of characters discussing the immorality and the slew of contradictions and mendacity inherent in any justification of war. The central love story between the protagonist and her second husband is entirely founded in the values they share, and how devoted they are to their love of peace, which strengthens their love for each other and made for a really lovely, emotional, mature relationship arc.
So yeah, this is essentially people talking and writing for pages and chapters about ethics – which sounds like it might be dull but really wasn’t. It’s passionate and earnestly searching for truth, and frequently snarky as hell? I loved it.
It's not a subtle book whatsoever; in fact large parts of it consist of characters discussing the immorality and the slew of contradictions and mendacity inherent in any justification of war. The central love story between the protagonist and her second husband is entirely founded in the values they share, and how devoted they are to their love of peace, which strengthens their love for each other and made for a really lovely, emotional, mature relationship arc.
So yeah, this is essentially people talking and writing for pages and chapters about ethics – which sounds like it might be dull but really wasn’t. It’s passionate and earnestly searching for truth, and frequently snarky as hell? I loved it.
October 14, 2024
The first female peace laureate, Bertha Von Suttner was specifically praised for this anti-war novel. At a time where military service was less patriotic duty, more commonplace career, this collection of human consequences and philosophical debates was a thumb in the eye to traditional attitudes and gender norms.
As effective and compelling as that was in the 19th century, 150 years of more pacifist consensus has neutered the most daring passages. Von Suttner’s own tendency to reiterate strong claims and demolish straw men arguments also limits the work. (Thought it probably would be right at home in an Aaron Sorkin script.)
As a historical artifact, it’s worth reading, but maybe not in full for funsies.
As effective and compelling as that was in the 19th century, 150 years of more pacifist consensus has neutered the most daring passages. Von Suttner’s own tendency to reiterate strong claims and demolish straw men arguments also limits the work. (Thought it probably would be right at home in an Aaron Sorkin script.)
As a historical artifact, it’s worth reading, but maybe not in full for funsies.
August 29, 2025
En fantastisk bok som alla borde läsa. Jag uppskattade de dialogerna som förekom i boken mellan de olika karaktärerna, hur den kontemporära tidsperiod som den skrevs i beskrivs historiskt för någon 2025 och de aktuella ämnen som belysts. Alla borde läsa denna bok. Framförallt vi unga som kanske kommer uppleva konflikter mer i framtiden.
May 12, 2019
Ich finde das Buch faszinierend, über weite Stellen gut lesbar und spannend, sich über 100 Jahre zurückzuversetzen und dieses Zeugnis zu lesen. Leider hat es einige Längen und Wiederholungen, aber eine leicht gekürzte Version würde ich durchaus empfehlen!
June 12, 2017
Ein aus historischer Sicht wunderbares Buch, aber teilweise sehr langatmig...
September 22, 2025
A (fictional) autobiography about the madness of war from 1889.
Crazy to read this as in Germany (+ elsewhere) the manufacturing of consent for spending billions on weapons is on overdrive with willful participation of the media.
The war discourse: the circular arguments of the barbaric enemy/ omnipresent danger/need for "defensive" arms vs social services, the sales pitch to young canon fodder and a variation of that pitch to middle-class folks = NOTHING has changed. ZERO!
The author (and the fictional protagonist) is from an upper class family.
Her realisation of 1.) the function of a woman of her stature, 2.) the psychotic nature of nationalism (of any kind) + 3.) how religious arguments are weaponized to achieve passive compliance for war - brilliant and timeless!
Great aspect of the narrative = the arguments between Martha (Bertha), the pacifist heiress of vast fortunes, and her father - decent guy but hook-line-sinker defender of the GLORY of being a SOLDIER serving the NATION.
She dismantles his BS and he flees into non-sensical denial.
But that non-sensical denial which should be apparent to a 5-year old is reguritated by politicians, by the press, by soldiers who come home wounded, propped up by "coffee table" books of heroism (I actually found some of these collectible publications from my great-great-great-grandparents from the 1871 war in my dad's basement. I guess I am not manly enough to be enticed by thses glossy and large scale doorstoppers to want to go into battle).
Another part of this novel I love: the discussions towards the end of the book with the church official = the hypocrisy of "religious" leaders and their role in pushing the war agenda: insane, not new, still here!
Well: you know what to do = RESIST. DO NOT LET ANYONE TALK YOU INTO DYING FOR "YOUR" COUNTRY ALL CAPS!
Crazy to read this as in Germany (+ elsewhere) the manufacturing of consent for spending billions on weapons is on overdrive with willful participation of the media.
The war discourse: the circular arguments of the barbaric enemy/ omnipresent danger/need for "defensive" arms vs social services, the sales pitch to young canon fodder and a variation of that pitch to middle-class folks = NOTHING has changed. ZERO!
The author (and the fictional protagonist) is from an upper class family.
Her realisation of 1.) the function of a woman of her stature, 2.) the psychotic nature of nationalism (of any kind) + 3.) how religious arguments are weaponized to achieve passive compliance for war - brilliant and timeless!
Great aspect of the narrative = the arguments between Martha (Bertha), the pacifist heiress of vast fortunes, and her father - decent guy but hook-line-sinker defender of the GLORY of being a SOLDIER serving the NATION.
She dismantles his BS and he flees into non-sensical denial.
But that non-sensical denial which should be apparent to a 5-year old is reguritated by politicians, by the press, by soldiers who come home wounded, propped up by "coffee table" books of heroism (I actually found some of these collectible publications from my great-great-great-grandparents from the 1871 war in my dad's basement. I guess I am not manly enough to be enticed by thses glossy and large scale doorstoppers to want to go into battle).
Another part of this novel I love: the discussions towards the end of the book with the church official = the hypocrisy of "religious" leaders and their role in pushing the war agenda: insane, not new, still here!
Well: you know what to do = RESIST. DO NOT LET ANYONE TALK YOU INTO DYING FOR "YOUR" COUNTRY ALL CAPS!
December 10, 2020
ბერტა ფონ ზუტნერი ის ადამიანია, რომელიც ჩვენგან მეტ ყურადღებას იმსახურებს. გარდა იმისა, რომ ის პირველი ქალია, რომელმაც მოიპოვა ნობელის პრემია მშვიდობის მიმართულებით (და მეორე ქალი მარია სკლადოვსკა-კიურის შემდეგ, რომელიც გახდა ზოგადად ამ პრემიის მფლობელი) და ამასთანავე ცხოვრების დიდი ნაწილი საქართველოში გაატარა, ის კარგი მწერალიც გახლავთ, რომელმაც თავისი ლიტერატურული მოღვაწეობაც იმ ერთადერთ საქმეს მიუძღვნა, რისთვისაც მთელი სიცოცხლე იბრძოდა - პაციფიზმს! მისი წიგნიც სათაურიდან ბოლო სიტყვამდე ამაზეა - მშვიდობისთვის ბრძოლაზე. მთავარი გმირი მარტა ისე გვიხატავს მე-19 საუკუნის ვროპაში გამართულ ომებს, რომ არც კი გვიჩნდება კითხვა - რა არის ომი? ომი ისაა, რაც ადამიანებს ართმევს ისეთ სიყვარულს, როგორიც მარტასა და ფრიდრიხს აკავშირებდათ (აქ ალბათ ბერტამ თავისი და არტურ ზუტნერის სიყვარული იგულისხმა, რადგან ასეთი ნამდვილი გრძნობა ალბათ მხოლოდ რჩეულების ხვედრია), შვილებს, მამებს, დებსა და ძმებს... ომი ანადგურებს ყველასა და ყველაფერს... მაგრამ ის მაინც არსებობს. ბერტა 1914 წელს პირველი მსოფლიო ომის დაწყებამდე სულ ცოტა ხნით ადრე გარდაიცვალა, რაც ერთგვარი გამართლებაც კია. მან არ ნახა ის ორი საშინელება, რაც "ცივილიზებულმა" სამყარომ მსოფლიო ომების სახელით წამოიწყო... არც დღეს ხედავს იმას, რომ მიუხედავად დასავლეთ ევროპაში დამყარებული შედარებითი სიმშვიდისა (რაც ისევ და ისევ შეიარაღებული ძალების - ნატოს - გავლენას ეფუძნება), მსოფლიოს ნაწილში ომი არ წყდება... არადა 21-ე საუკუნეა... კიდევ რამდენად უნდა განვვითარდეთ, რომ ყველამ ერთად ვთქვათ - ძირს იარაღი!?
August 31, 2024
Lettlest, solid, interessant.
Solid antikrigsroman fra slutten av 1800-tallet, skrevet av den første kvinnen til å motta Nobels Fredspris.
Dette var på den tida da Frankrike, Tyskland, Østerrike, Nederland, Danmark, Italia ++ var i blodige kriger med skytevåpen, hester og sverd på grunn av disputed territorier og brusing med de kongelige fjærene. Som er veldig teit og åpenbart ikkje noko som gagner Europa eller menneskeheten, sett i dagens lys.
Boka sin misjon er å få slutt på dette. Så det er ein antikrigsbok der det er veldig enkelt å vere på ja-sida. Dette gjer den meir effektiv, då argumentene for krig kan ligne veldig dei argumentene me har for krig i dag. Det er nesten som ein politisk satirebok, berre at dette dessverre var realiteten, i min tipptippoldefars verden.
Kul bok. Alt i alt. Merk at det er skrevet som ein roman, om ei overklassefrue i sosieteten i Østerrike. Lettlest sak.
Solid antikrigsroman fra slutten av 1800-tallet, skrevet av den første kvinnen til å motta Nobels Fredspris.
Dette var på den tida da Frankrike, Tyskland, Østerrike, Nederland, Danmark, Italia ++ var i blodige kriger med skytevåpen, hester og sverd på grunn av disputed territorier og brusing med de kongelige fjærene. Som er veldig teit og åpenbart ikkje noko som gagner Europa eller menneskeheten, sett i dagens lys.
Boka sin misjon er å få slutt på dette. Så det er ein antikrigsbok der det er veldig enkelt å vere på ja-sida. Dette gjer den meir effektiv, då argumentene for krig kan ligne veldig dei argumentene me har for krig i dag. Det er nesten som ein politisk satirebok, berre at dette dessverre var realiteten, i min tipptippoldefars verden.
Kul bok. Alt i alt. Merk at det er skrevet som ein roman, om ei overklassefrue i sosieteten i Østerrike. Lettlest sak.
December 8, 2022
Hatte heute ein Ausschnitt in Adventskalender (danke an Heike 😘) und musste unbedingt den Rest lesen( eBook 0,49€ besser geht es nicht)
Fazit: sollte Schullektüre werden
Fazit: sollte Schullektüre werden
June 28, 2023
Tidslös pacifism.
March 13, 2025
Vrij deprimerend hoe dit boek na ruim meer dan een eeuw nog even relevant is.
March 6, 2021
Masterpiece!
August 12, 2022
De personages analyseren zeer wel de pro’s en contra’s van oorlogen.
De beschrijvingen van de gruwelijkheden voor de individuen in de slagvelden tonen meer de echte werkelijkheid dan de « jolly good war » .
De beschrijvingen van de gruwelijkheden voor de individuen in de slagvelden tonen meer de echte werkelijkheid dan de « jolly good war » .
June 5, 2021
This book forms the core my pacifist beliefs so thoroughly did it capture my imagination when I began reading it four years ago. The first person experience, the writing style of the 19th century, and the substantial intellect contained cannot but cause the reader to fall in love and subscribe to all the peace ideals articulated therein. Why then did it take me four years to finish it? Because the end was spoiled for me and I have a terrible time finishing fiction when I am anxious for my characters.
That being said, this fictional autobiography does a magnificent job detailing the experience of war from the point of view of a mother and wife who wants nothing more than to spend her days with her loved ones and not have them killed for no just reason.
After losing her first husband to war, Martha sets about exploring the history of how the wars come to be justified, examines public discourse for how the populace is convinced to sacrifice themselves, and finally how the “leaders” are pressured into war. She also, through personal experience, explores all that comes with war- destruction of National libraries and landmarks, epidemic disease, suicide, madness, starvation, and loss of intellectual resources.
Once you reach the end you are well convinced of the insanity and insensibility of the war industry. I shall never again hear the utterance of “defense budget” without thinking of this book and shuddering.
While it ends with the Franco-German war of 1870 and with a hopeful note that the time of peace has arrived, it was sadly published in 1914 just before WWI would break out. Heralding another century of war before moving us into the age of terror.
I concur with the final lines of the book:
“Shall we endeavor to show ourselves worthy of our fathers’ fathers, as the old phrase goes? No. But of our grandsons’ grandsons.”
No more declaration of peace could be more persuasive.
That being said, this fictional autobiography does a magnificent job detailing the experience of war from the point of view of a mother and wife who wants nothing more than to spend her days with her loved ones and not have them killed for no just reason.
After losing her first husband to war, Martha sets about exploring the history of how the wars come to be justified, examines public discourse for how the populace is convinced to sacrifice themselves, and finally how the “leaders” are pressured into war. She also, through personal experience, explores all that comes with war- destruction of National libraries and landmarks, epidemic disease, suicide, madness, starvation, and loss of intellectual resources.
Once you reach the end you are well convinced of the insanity and insensibility of the war industry. I shall never again hear the utterance of “defense budget” without thinking of this book and shuddering.
While it ends with the Franco-German war of 1870 and with a hopeful note that the time of peace has arrived, it was sadly published in 1914 just before WWI would break out. Heralding another century of war before moving us into the age of terror.
I concur with the final lines of the book:
“Shall we endeavor to show ourselves worthy of our fathers’ fathers, as the old phrase goes? No. But of our grandsons’ grandsons.”
No more declaration of peace could be more persuasive.
February 3, 2023
Citaat :
Inderdaad, de geschiedenis! Die is, zoals het de jeugd wordt geleerd, de belangrijkste bron van oorlogsverheerlijking. Kinderen wordt van jongsaf ingeprent dat de Heer der heerscharen voortdurend veldslagen gebiedt, dat die als het ware het vehikel zijn waarop het lot van de volkeren door de tijden voortrolt; dat ze de vervulling van een onontkoombare natuurwet zijn die zich van tijd tot tijd herhaalt zoals zeestormen of aardbevingen; dat ze wel gepaard gaan met verschrikkingen en gruwelijkheden, maar dat die opwegen tegen de belangrijke resultaten voor het algemeen belang, tegen de daarbij te verwerven roem of het besef van ultieme plichtsvervulling voor het individu. Want bestaat er een mooiere dood dan die op het veld van eer – een edeler onsterfelijkheid dan die van de held? Dit komt allemaal helder en eenduidig naar voren uit de leer- en leesboeken ‘voor schoolgebruik’, waarin naast de eigenlijke geschiedenis, die als een lange reeks oorlogen wordt gepresenteerd, ook de verschillende verhalen en gedichten slechts over heldhaftige wapenfeiten gaan.
Review :
Uitgeverij Orlando weet telkens opnieuw te verrassen met meesterwerken van recentere of oudere data. Klassiekers naast hedendaags talent.
De roman De wapens neer! Van Bertha von Suttner verscheen voor het eerst in 1889. Bertha von Suttner was een fascinerende vrouw met grootse idealen die destijds volkomen onbereikbaar leken. Wie onnadenkend meedeint op de golven van de traditie, houdt ze kritisch een spiegel voor. Het boek De wapens neer! zet je stevig aan het denken over het bewust maken van keuzes voor een rechtvaardige samenleving en voor een saamhorige wereld. Zelfs raakt het verhaal van Bertha von Suttner ons leven van vandaag de dag nog: hoewel oorlog nauwelijks nog wordt verheerlijkt, conflicten tussen landen worden voorgelegd aan internationale rechters en er momenteel op wereldschaal intensief wordt samengewerkt binnen organisaties, zijn er vele andere gebeurtenissen en ontwikkelingen gaande die vragen om radicaal anders denken, durven en doen.
Het hoofdpersonage Martha Althaus is een Weense aristocrate die eind negentiende eeuw alles lijkt te hebben: geld, macht en liefde, maar zij verliest tot tweemaal toe een echtgenoot aan de oorlog. Daarmee wordt haar levensgeschiedenis een aanklacht tegen de zinloosheid van de gewapende strijd.
Bertha von Suttners roman sloeg 130 jaar geleden in als een bom: ze verwoordt hoe oorlog niet alleen een hele samenleving maar ook het familieleven verwoest. Binnen enkele jaren werd het boek vertaald in 26 talen en heeft het mensen uit de hele wereld ertoe bewogen zich in te zetten voor vrede. Zo behoorde de Russische tsaar Nicolaas II tot de lezers en hij heeft zich door haar boek laten inspireren om in 1899 een vredesconferentie te organiseren waarmee hij geschiedenis schreef.
Het verhaal over een sterke vrouw in de negentiende eeuw, die vier oorlogen overleeft en op een levendige manier over haar worstelingen en verdriet vertelt, groeide uit tot een indrukwekkend manifest tegen de oorlog.
Voor de uitgave van Die Waffen nieder! van de Oostenrijkse barones Bertha von Suttner was in 1889 geen uitgever te vinden. De tijd zou er niet rijp voor zijn geweest. Niemand zou zitten te wachten op een boek dat ontwapening en pacifisme propageert. Het nationalisme vierde hoogtij, spanningen tussen landen liepen op, wapens werden in paraatheid gebracht en legers op sterkte. Oostenrijk was een autocratische en militaristische staat, een traditionele standenmaatschappij, waar niet veel ruimte was voor een veelheid aan rebelse of activistische ideeën over de inrichting van de samenleving. Eenmaal gepubliceerd zou het boek vele edities beleven en in talloze talen vertaald worden. Het negentiende-eeuwse Europa sleepte zich van oorlog naar oorlog, maar ook de Vredesbeweging won steeds meer terrein. Bertha von Suttner’s roman groeide uit tot het visitekaartje van de Vredesbeweging. De wapens neer! is namelijk onweerstaanbaar overtuigend: het boek hervormt, het brengt de door Bertha von Suttner sterk bekritiseerde elite en diplomatie op andere gedachten. Als oorlog evenwel bedacht en gevoerd kan worden – want het is een instrument dat de mens construeert en inzet – dan kan oorlog ook worden vermeden en uitgebannen door het tegendeel te doen: door het instrument niet te construeren, noch in te zetten. Bertha geloofde daarnaast volop in ‘vrijheid, gelijkheid, broederschap’ en in de burger- en mensenrechten van de Verlichting. Bertha’s Martha verzet zich tegen de als noodzakelijk verklaarde oorlog, tegen de oorlog die gelegitimeerd wordt omdat de ander nu eenmaal aanviel, tegen de militaire kaste, tegen oorlogszuchtig taalgebruik, tegen het door strijdende partijen aanroepen van God als steun, tegen het argument dat oorlog demografisch nuttig zou zijn om de samenleving weer in evenwicht te brengen en tegen het heilige van zelfopoffering van de soldaat ter meerdere eer en glorie van het vaderland. Ook verzet zij zich stellig tegen de opvatting dat oorlog geen zaak voor vrouwen is en vrouwen er dus geen mening over mogen hebben of uiten, zoals Martha’s vader, een generaal in ruste, te pas en te onpas belijdt. Martha is het literaire alter-ego van Bertha von Suttner. Hoewel het boek niet autobiografisch is, spreekt Martha de gevoelens en gedachten uit van Bertha, leeft Martha in dezelfde tijd als Bertha, begeven zij zich in dezelfde kringen en is Martha net als Bertha op eenzelfde manier geïnspireerd door boeken en ideeën.
Door de geloofwaardige karakters en het herkenbare tijdsbeeld was menig lezer zelfs in de veronderstelling dat het om non-fictie ging.
In tal van artikelen en lezingen zette ze haar pleidooi voor de vrede voort. Ze initieerde congressen over vrede, en in diverse landen nam ze het initiatief om vredesbewegingen op te richten. Ze pleitte voor een internationaal Hof van Arbitrage, zodat landen hun conflicten aan dit Hof zouden kunnen voorleggen in plaats van erover oorlog te voeren. Toen in 1899 de eerste internationale vredesconferentie op regeringsniveau bijeengeroepen werd, voelde Von Suttner dit als de kroon op haar werk. Op deze Eerste Vredesconferentie, gehouden in Den Haag, werd besloten een Hof van Arbitrage op te richten – voor de huisvesting van dit Hof werd later het Vredespaleis in Den Haag gebouwd.
Na in haar jeugd korte tijd voor Alfred Nobel te hebben gewerkt bleef Von Suttner haar hele leven nauwe contacten met hem onderhouden. Zij inspireerde hem uit zijn nalatenschap de Nobelprijs voor de Vrede in te stellen. Zelf ontving ze als eerste vrouw de Nobelprijs voor de Vrede in 1905.
Inderdaad, de geschiedenis! Die is, zoals het de jeugd wordt geleerd, de belangrijkste bron van oorlogsverheerlijking. Kinderen wordt van jongsaf ingeprent dat de Heer der heerscharen voortdurend veldslagen gebiedt, dat die als het ware het vehikel zijn waarop het lot van de volkeren door de tijden voortrolt; dat ze de vervulling van een onontkoombare natuurwet zijn die zich van tijd tot tijd herhaalt zoals zeestormen of aardbevingen; dat ze wel gepaard gaan met verschrikkingen en gruwelijkheden, maar dat die opwegen tegen de belangrijke resultaten voor het algemeen belang, tegen de daarbij te verwerven roem of het besef van ultieme plichtsvervulling voor het individu. Want bestaat er een mooiere dood dan die op het veld van eer – een edeler onsterfelijkheid dan die van de held? Dit komt allemaal helder en eenduidig naar voren uit de leer- en leesboeken ‘voor schoolgebruik’, waarin naast de eigenlijke geschiedenis, die als een lange reeks oorlogen wordt gepresenteerd, ook de verschillende verhalen en gedichten slechts over heldhaftige wapenfeiten gaan.
Review :
Uitgeverij Orlando weet telkens opnieuw te verrassen met meesterwerken van recentere of oudere data. Klassiekers naast hedendaags talent.
De roman De wapens neer! Van Bertha von Suttner verscheen voor het eerst in 1889. Bertha von Suttner was een fascinerende vrouw met grootse idealen die destijds volkomen onbereikbaar leken. Wie onnadenkend meedeint op de golven van de traditie, houdt ze kritisch een spiegel voor. Het boek De wapens neer! zet je stevig aan het denken over het bewust maken van keuzes voor een rechtvaardige samenleving en voor een saamhorige wereld. Zelfs raakt het verhaal van Bertha von Suttner ons leven van vandaag de dag nog: hoewel oorlog nauwelijks nog wordt verheerlijkt, conflicten tussen landen worden voorgelegd aan internationale rechters en er momenteel op wereldschaal intensief wordt samengewerkt binnen organisaties, zijn er vele andere gebeurtenissen en ontwikkelingen gaande die vragen om radicaal anders denken, durven en doen.
Het hoofdpersonage Martha Althaus is een Weense aristocrate die eind negentiende eeuw alles lijkt te hebben: geld, macht en liefde, maar zij verliest tot tweemaal toe een echtgenoot aan de oorlog. Daarmee wordt haar levensgeschiedenis een aanklacht tegen de zinloosheid van de gewapende strijd.
Bertha von Suttners roman sloeg 130 jaar geleden in als een bom: ze verwoordt hoe oorlog niet alleen een hele samenleving maar ook het familieleven verwoest. Binnen enkele jaren werd het boek vertaald in 26 talen en heeft het mensen uit de hele wereld ertoe bewogen zich in te zetten voor vrede. Zo behoorde de Russische tsaar Nicolaas II tot de lezers en hij heeft zich door haar boek laten inspireren om in 1899 een vredesconferentie te organiseren waarmee hij geschiedenis schreef.
Het verhaal over een sterke vrouw in de negentiende eeuw, die vier oorlogen overleeft en op een levendige manier over haar worstelingen en verdriet vertelt, groeide uit tot een indrukwekkend manifest tegen de oorlog.
Voor de uitgave van Die Waffen nieder! van de Oostenrijkse barones Bertha von Suttner was in 1889 geen uitgever te vinden. De tijd zou er niet rijp voor zijn geweest. Niemand zou zitten te wachten op een boek dat ontwapening en pacifisme propageert. Het nationalisme vierde hoogtij, spanningen tussen landen liepen op, wapens werden in paraatheid gebracht en legers op sterkte. Oostenrijk was een autocratische en militaristische staat, een traditionele standenmaatschappij, waar niet veel ruimte was voor een veelheid aan rebelse of activistische ideeën over de inrichting van de samenleving. Eenmaal gepubliceerd zou het boek vele edities beleven en in talloze talen vertaald worden. Het negentiende-eeuwse Europa sleepte zich van oorlog naar oorlog, maar ook de Vredesbeweging won steeds meer terrein. Bertha von Suttner’s roman groeide uit tot het visitekaartje van de Vredesbeweging. De wapens neer! is namelijk onweerstaanbaar overtuigend: het boek hervormt, het brengt de door Bertha von Suttner sterk bekritiseerde elite en diplomatie op andere gedachten. Als oorlog evenwel bedacht en gevoerd kan worden – want het is een instrument dat de mens construeert en inzet – dan kan oorlog ook worden vermeden en uitgebannen door het tegendeel te doen: door het instrument niet te construeren, noch in te zetten. Bertha geloofde daarnaast volop in ‘vrijheid, gelijkheid, broederschap’ en in de burger- en mensenrechten van de Verlichting. Bertha’s Martha verzet zich tegen de als noodzakelijk verklaarde oorlog, tegen de oorlog die gelegitimeerd wordt omdat de ander nu eenmaal aanviel, tegen de militaire kaste, tegen oorlogszuchtig taalgebruik, tegen het door strijdende partijen aanroepen van God als steun, tegen het argument dat oorlog demografisch nuttig zou zijn om de samenleving weer in evenwicht te brengen en tegen het heilige van zelfopoffering van de soldaat ter meerdere eer en glorie van het vaderland. Ook verzet zij zich stellig tegen de opvatting dat oorlog geen zaak voor vrouwen is en vrouwen er dus geen mening over mogen hebben of uiten, zoals Martha’s vader, een generaal in ruste, te pas en te onpas belijdt. Martha is het literaire alter-ego van Bertha von Suttner. Hoewel het boek niet autobiografisch is, spreekt Martha de gevoelens en gedachten uit van Bertha, leeft Martha in dezelfde tijd als Bertha, begeven zij zich in dezelfde kringen en is Martha net als Bertha op eenzelfde manier geïnspireerd door boeken en ideeën.
Door de geloofwaardige karakters en het herkenbare tijdsbeeld was menig lezer zelfs in de veronderstelling dat het om non-fictie ging.
In tal van artikelen en lezingen zette ze haar pleidooi voor de vrede voort. Ze initieerde congressen over vrede, en in diverse landen nam ze het initiatief om vredesbewegingen op te richten. Ze pleitte voor een internationaal Hof van Arbitrage, zodat landen hun conflicten aan dit Hof zouden kunnen voorleggen in plaats van erover oorlog te voeren. Toen in 1899 de eerste internationale vredesconferentie op regeringsniveau bijeengeroepen werd, voelde Von Suttner dit als de kroon op haar werk. Op deze Eerste Vredesconferentie, gehouden in Den Haag, werd besloten een Hof van Arbitrage op te richten – voor de huisvesting van dit Hof werd later het Vredespaleis in Den Haag gebouwd.
Na in haar jeugd korte tijd voor Alfred Nobel te hebben gewerkt bleef Von Suttner haar hele leven nauwe contacten met hem onderhouden. Zij inspireerde hem uit zijn nalatenschap de Nobelprijs voor de Vrede in te stellen. Zelf ontving ze als eerste vrouw de Nobelprijs voor de Vrede in 1905.
March 27, 2022
A very important and well thought out book, although it was a bit of a slog at times. I am very glad that the author died before the carnage of WW1 occurred. Very sad to be reading it when once again there is war in Europe.
July 3, 2025
DIE WAFFEN NIEDER! NIE MEHR KRIEG!
Bertha von Suttner, eine bedeutende politische Journalistin, Autorin und Friedensaktivistin, hat mit ihrem Roman “Die Waffen nieder!” ein eindrucksvolles Werk geschaffen, das die Schrecken des Krieges eindringlich darstellt und zeitlose Relevanz besitzt. Der Roman, erstmals 1889 veröffentlicht, erzählt die Geschichte von Gräfin Martha Althaus, deren Leben von vier Kriegen und zahlreichen persönlichen Schicksalsschlägen geprägt ist. Durch gesammelte Artikel, Briefe und Tagebucheinträge lässt Suttner ihre Protagonistin ihre anfängliche Begeisterung für den Krieg und den militärischen Heldenmut hinterfragen und schließlich in eine tiefgehende Ablehnung des Krieges umschwenken.
Suttner beschreibt in “Die Waffen nieder!” die europäischen Kriege zwischen 1859 und 1890 aus einer fiktiven, jedoch historisch fundierten Perspektive. Die Authentizität der politischen und kriegerischen Ereignisse verleiht dem Werk eine beeindruckende Tiefe. Die präzise Darstellung des Krieges, von den Ursachen über die glorifizierten Aspekte bis hin zu den tiefen menschlichen Abgründen, ermöglicht es den Leser*innen, sich in die Protagonistin Martha hineinzuversetzen und die Grausamkeit des Krieges hautnah zu erleben.
Suttners Werk überzeugt nicht nur durch die präzise Darstellung der politischen und militärischen Szenarien, sondern auch durch die sensible Schilderung der emotionalen Zerrissenheit der Hauptfigur. Martha, eine junge Adelige, erlebt die Schrecken des Krieges aus einer privilegierten Perspektive, was dem Roman eine besondere Stärke verleiht: Die Fokussierung auf den Krieg als zentrales Problem. Diese Perspektive könnte jedoch auch als Schwäche gesehen werden, da die Erfahrungen der breiteren Bevölkerung, die mit zusätzlichen Überlebensproblemen konfrontiert war, nicht ausführlich behandelt werden.
Ein weniger überzeugender Aspekt des Romans, ist die Darstellung der romantischen Beziehungen. Die Liebesgeschichten, die oft klischeehaft und kitschig wirken, könnten einige Leser*innen als störend empfinden. Die Bälle und das zur Schau Stellen der Frauen sowie die überromantisierten Liebesgeschichten wirken teilweise übertrieben und könnten als unnötiger Ballast erscheinen. Dennoch lohnt es sich, über diese Passagen hinwegzusehen, da der Roman insgesamt eine kraftvolle Botschaft für den Frieden vermittelt.
“Die Waffen nieder!” ist ein bedeutendes literarisches Werk, das auch 135 Jahre nach seiner Erstveröffentlichung nichts an Aktualität verloren hat. Es bietet einen tiefen Einblick in die Schrecken des Krieges und die menschlichen Abgründe, die mit militärischen Auseinandersetzungen einhergehen. Suttners Roman könnte auch heute noch als Schullektüre dienen und somit junge Menschen sensibilisieren und zum Nachdenken über Krieg und Frieden anregen. Trotz einiger klischeehafter romantischer Elemente ist “Die Waffen nieder!” ein Meisterwerk des 19. Jahrhunderts, das durch seine zeitlose Botschaft und die eindrucksvolle Schilderung der Kriegsrealitäten besticht.
In einer Zeit, die immer noch von zahlreichen Konflikten und Kriegen geprägt ist, bleibt Suttners Aufruf zur Abrüstung und zum Frieden von großer Bedeutung. “Die Waffen nieder!” sollte daher nicht nur als historisches Dokument gelesen, sondern als immer noch relevante Mahnung für die heutige Gesellschaft verstanden werden. Das Werk
eignet sich hervorragend, um im Kontext der klassischen Literaturstudien neben Schiller und Goethe gelesen zu werden und einen bleibenden Eindruck zu hinterlassen.
📚 Weitere Rezensionen auf Deutsch findest du auf meinem Goodreads-Profil.
Bertha von Suttner, eine bedeutende politische Journalistin, Autorin und Friedensaktivistin, hat mit ihrem Roman “Die Waffen nieder!” ein eindrucksvolles Werk geschaffen, das die Schrecken des Krieges eindringlich darstellt und zeitlose Relevanz besitzt. Der Roman, erstmals 1889 veröffentlicht, erzählt die Geschichte von Gräfin Martha Althaus, deren Leben von vier Kriegen und zahlreichen persönlichen Schicksalsschlägen geprägt ist. Durch gesammelte Artikel, Briefe und Tagebucheinträge lässt Suttner ihre Protagonistin ihre anfängliche Begeisterung für den Krieg und den militärischen Heldenmut hinterfragen und schließlich in eine tiefgehende Ablehnung des Krieges umschwenken.
Suttner beschreibt in “Die Waffen nieder!” die europäischen Kriege zwischen 1859 und 1890 aus einer fiktiven, jedoch historisch fundierten Perspektive. Die Authentizität der politischen und kriegerischen Ereignisse verleiht dem Werk eine beeindruckende Tiefe. Die präzise Darstellung des Krieges, von den Ursachen über die glorifizierten Aspekte bis hin zu den tiefen menschlichen Abgründen, ermöglicht es den Leser*innen, sich in die Protagonistin Martha hineinzuversetzen und die Grausamkeit des Krieges hautnah zu erleben.
Suttners Werk überzeugt nicht nur durch die präzise Darstellung der politischen und militärischen Szenarien, sondern auch durch die sensible Schilderung der emotionalen Zerrissenheit der Hauptfigur. Martha, eine junge Adelige, erlebt die Schrecken des Krieges aus einer privilegierten Perspektive, was dem Roman eine besondere Stärke verleiht: Die Fokussierung auf den Krieg als zentrales Problem. Diese Perspektive könnte jedoch auch als Schwäche gesehen werden, da die Erfahrungen der breiteren Bevölkerung, die mit zusätzlichen Überlebensproblemen konfrontiert war, nicht ausführlich behandelt werden.
Ein weniger überzeugender Aspekt des Romans, ist die Darstellung der romantischen Beziehungen. Die Liebesgeschichten, die oft klischeehaft und kitschig wirken, könnten einige Leser*innen als störend empfinden. Die Bälle und das zur Schau Stellen der Frauen sowie die überromantisierten Liebesgeschichten wirken teilweise übertrieben und könnten als unnötiger Ballast erscheinen. Dennoch lohnt es sich, über diese Passagen hinwegzusehen, da der Roman insgesamt eine kraftvolle Botschaft für den Frieden vermittelt.
“Die Waffen nieder!” ist ein bedeutendes literarisches Werk, das auch 135 Jahre nach seiner Erstveröffentlichung nichts an Aktualität verloren hat. Es bietet einen tiefen Einblick in die Schrecken des Krieges und die menschlichen Abgründe, die mit militärischen Auseinandersetzungen einhergehen. Suttners Roman könnte auch heute noch als Schullektüre dienen und somit junge Menschen sensibilisieren und zum Nachdenken über Krieg und Frieden anregen. Trotz einiger klischeehafter romantischer Elemente ist “Die Waffen nieder!” ein Meisterwerk des 19. Jahrhunderts, das durch seine zeitlose Botschaft und die eindrucksvolle Schilderung der Kriegsrealitäten besticht.
In einer Zeit, die immer noch von zahlreichen Konflikten und Kriegen geprägt ist, bleibt Suttners Aufruf zur Abrüstung und zum Frieden von großer Bedeutung. “Die Waffen nieder!” sollte daher nicht nur als historisches Dokument gelesen, sondern als immer noch relevante Mahnung für die heutige Gesellschaft verstanden werden. Das Werk
eignet sich hervorragend, um im Kontext der klassischen Literaturstudien neben Schiller und Goethe gelesen zu werden und einen bleibenden Eindruck zu hinterlassen.
📚 Weitere Rezensionen auf Deutsch findest du auf meinem Goodreads-Profil.
January 7, 2024
Bertha von Suttner foi uma mulher extraordinária que dedicou a sua vida à promoção da paz e ao combate às guerras. Em certa medida, pode-se atribuir a ela a criação do Nobel da Paz (prêmio que ela também ganhou, sendo a primeira mulher laureada nessa categoria).
Como tinha talento para a escrita. Bertha também escrevia livros que, em maior ou menor grau, refletiam as suas ideias. O livro mais bem sucedido dela é justamente esse "Abajo las armas!", que chegou a se tornar um best-seller mundial no final do século XIX - e, no entanto, hoje já está tão esquecido que nem mesmo existe uma tradução brasileira para ele.
O livro conta a história de uma mulher e sua família na Europa em veio às várias guerras que sacudiram o continente na segunda metade dos anos 1800. Tantas são as perdas e os dramas que essas guerras trouxeram à sua família que essa mulher passa a adotar uma postura francamente antibélica, o que estava muito longe de ser aceito naquele tempo (na verdade, está longe de ser aceito mesmo nos dias de hoje).
O livro pode ser visto como um romance de ideias, em que os acontecimentos servem para que a mulher-narradora reflita sobre a guerra, tendo como contraponto os argumentos do pai dela, um daqueles militares xaropes para quem a guerra enobrece o ser humano.
Como se trata de um romance engajado, esse também não escapa de certos defeitos de estilo, mas é, ainda, uma leitura interessante, sobretudo quando se concorda com a essência da mensagem proposta pela autora.
Duas falas de personagens, traduzidas, que parecem refletir os pensamentos da autora:
"Eu não sei de nenhum homem sensato a quem alguma vez tenha ocorrido a ideia de apagar uma mancha de tinta com outra mancha de tinta; não sei de ninguém que tenha tentado fazer desaparecer as manchas de azeite com azeite. Contudo, para as manchas de sangue sempre foi usado sangue".
"Conheço um conto de Georg Sand chamado "Gribouille. Esse Gribouille tinha uma particularidade, quando ameaçava chover ele se jogava ao rio para se proteger, pois tinha medo de se molhar. Quando ouço que se deve entrar em guerra para nos prevenirmos de outras ameaças, sempre penso em Gribouille".
Bertha von Suttner faleceu poucas semanas antes da Primeira Guerra Mundial, que provavelmente lhe mataria de puro desgosto. Ela pensava que em 100 anos não se falaria mas em guerras, e hoje vemos que não é verdade. As guerras continuam e com elas também a valorização de um certo "espírito guerreiro", que pode ser tudo, menos humano.
Como tinha talento para a escrita. Bertha também escrevia livros que, em maior ou menor grau, refletiam as suas ideias. O livro mais bem sucedido dela é justamente esse "Abajo las armas!", que chegou a se tornar um best-seller mundial no final do século XIX - e, no entanto, hoje já está tão esquecido que nem mesmo existe uma tradução brasileira para ele.
O livro conta a história de uma mulher e sua família na Europa em veio às várias guerras que sacudiram o continente na segunda metade dos anos 1800. Tantas são as perdas e os dramas que essas guerras trouxeram à sua família que essa mulher passa a adotar uma postura francamente antibélica, o que estava muito longe de ser aceito naquele tempo (na verdade, está longe de ser aceito mesmo nos dias de hoje).
O livro pode ser visto como um romance de ideias, em que os acontecimentos servem para que a mulher-narradora reflita sobre a guerra, tendo como contraponto os argumentos do pai dela, um daqueles militares xaropes para quem a guerra enobrece o ser humano.
Como se trata de um romance engajado, esse também não escapa de certos defeitos de estilo, mas é, ainda, uma leitura interessante, sobretudo quando se concorda com a essência da mensagem proposta pela autora.
Duas falas de personagens, traduzidas, que parecem refletir os pensamentos da autora:
"Eu não sei de nenhum homem sensato a quem alguma vez tenha ocorrido a ideia de apagar uma mancha de tinta com outra mancha de tinta; não sei de ninguém que tenha tentado fazer desaparecer as manchas de azeite com azeite. Contudo, para as manchas de sangue sempre foi usado sangue".
"Conheço um conto de Georg Sand chamado "Gribouille. Esse Gribouille tinha uma particularidade, quando ameaçava chover ele se jogava ao rio para se proteger, pois tinha medo de se molhar. Quando ouço que se deve entrar em guerra para nos prevenirmos de outras ameaças, sempre penso em Gribouille".
Bertha von Suttner faleceu poucas semanas antes da Primeira Guerra Mundial, que provavelmente lhe mataria de puro desgosto. Ela pensava que em 100 anos não se falaria mas em guerras, e hoje vemos que não é verdade. As guerras continuam e com elas também a valorização de um certo "espírito guerreiro", que pode ser tudo, menos humano.
August 22, 2022
Die adlige Ich-Erzählerin Martha, verliebt sich in den Husaren Arno Dotzky und heiratet ihn, Sohn Rudolf kommt zur Welt. Schon bevor Dotzky in den Sardischen Krieg (1859) zieht, ahnt Martha, dass Siege, Ruhm und Ehre nur ein kleiner Teil des Kriegs ausmachen und dieser viel mehr Kummer den Angehörigen bedeutet. Als ihr Mann in der Schlacht stirbt bzw. "fällt", um das euphemistische Kriegsvokabular zu benutzen, verfestigt sich ihre Überzeugung, dass Krieg ein großes Übel ist. Sie vertieft sich in historische Bücher und liest Zeitungen, um die Zusammenhänge und Begründungen für die kämpferischen Auseinandersetzungen zu verstehen. Sie diskutiert - erfolglos - mit ihrem Vater, einem altgedienten Militär, über die Sinnlosigkeit von Krieg und den verheerenden Spuren, die dieser in der Bevölkerung, der Wirtschaft und Landschaft hinterlässt. Als sie Baron Friedrich Tilling kennenlernt, ist sie fasziniert von ihm und seinen Ansichten, und heiratet ihn, obwohl er auch er ein Offizier ist. Sie beide verabscheuen den Krieg und dennoch muss er wieder aufs Feld.
Ohne die Leserunde hätte ich diesen Roman wahrscheinlich nie gelesen und bin sehr froh, es getan zu haben. Trotz kleiner Längen sehr gut lesbar und unverkennbar in seiner Absicht, zeigt dieser Antikriegsroman das Elend des Kriegs und dessen Folgen im Detail (die Beschreibung der Sanitätseinheit, die sich nach der Schlacht auf die Suche nach Überlebenden begibt, ist nichts für zarte Gemüter) und stellt dessen Verherrlichung und "Selbstverständlichkeit", wie sie in Schulbüchern gelehrt und in der gehobenen Gesellschaft bzw. dem Militärstand gelebt wurde, mehr als in Frage. von Suttner argumentiert geschickt und umfassend, bedient sich dazu verschiedener Formen und macht mit der Figur Martha ganz nebenbei auch eine Aussage zur Rolle der Frauen in jener Zeit.
Ohne die Leserunde hätte ich diesen Roman wahrscheinlich nie gelesen und bin sehr froh, es getan zu haben. Trotz kleiner Längen sehr gut lesbar und unverkennbar in seiner Absicht, zeigt dieser Antikriegsroman das Elend des Kriegs und dessen Folgen im Detail (die Beschreibung der Sanitätseinheit, die sich nach der Schlacht auf die Suche nach Überlebenden begibt, ist nichts für zarte Gemüter) und stellt dessen Verherrlichung und "Selbstverständlichkeit", wie sie in Schulbüchern gelehrt und in der gehobenen Gesellschaft bzw. dem Militärstand gelebt wurde, mehr als in Frage. von Suttner argumentiert geschickt und umfassend, bedient sich dazu verschiedener Formen und macht mit der Figur Martha ganz nebenbei auch eine Aussage zur Rolle der Frauen in jener Zeit.
November 6, 2025
Le problème de ce livre, c’est qu’il est profondément incertain de ce qu’il veut être. A chemin entre un essai politique et une romance, le roman finit par apparaître comme un mélange soporifique et agaçant. Et pourtant, je suis plutôt du genre à apprécier les livres qui traitent de la guerre mais me faire sermonner sur 10 pages sur les méfaits de celle-ci, sans la moindre subtilité ou tentative de l’intégrer pleinement au récit, très peu pour moi. J’aurais préféré que l’autrice nous laisse tirer nos propres conclusions sur les horreurs et la futilité de la guerre au lieu de nous dicter une pensée fixe au travers de ses tirades pacifistes qui, sous couvert du dialogue intérieur de sa protagoniste Martha, venaient couper le récit et rendait l’attachement aux personnages principaux assez compliqué.
En parlant de Martha, je tiens quand même à souligner l’absurdité de sa situation, qui est de son propre fait, rappelons-le: une femme profondément opposée à la guerre, qui n’épouse pas un mais DEUX militaires… A croire que la mort du premier ne l’avait pas assez éprouvée, non, non, il a fallu qu’elle recommence! Cela s’inscrit peut-être dans la tragédie qu’est la vie de Martha mais n’en ressort, pour ma part, qu’une idiotie consternante quant à ses choix de vie.
C’est fort dommage car le livre est sinon plutôt bien écrit, en français et en allemand, mais les interruptions intempestives de l’autrice dans la narration en ont fait une lecture que je qualifierais d’ardue. J’entends qu’il s’agisse d’une démarche voulue de la part de von Suttner, démarche que je n’apprécie pas, contrairement à Tolstoi, apparemment.
En parlant de Martha, je tiens quand même à souligner l’absurdité de sa situation, qui est de son propre fait, rappelons-le: une femme profondément opposée à la guerre, qui n’épouse pas un mais DEUX militaires… A croire que la mort du premier ne l’avait pas assez éprouvée, non, non, il a fallu qu’elle recommence! Cela s’inscrit peut-être dans la tragédie qu’est la vie de Martha mais n’en ressort, pour ma part, qu’une idiotie consternante quant à ses choix de vie.
C’est fort dommage car le livre est sinon plutôt bien écrit, en français et en allemand, mais les interruptions intempestives de l’autrice dans la narration en ont fait une lecture que je qualifierais d’ardue. J’entends qu’il s’agisse d’une démarche voulue de la part de von Suttner, démarche que je n’apprécie pas, contrairement à Tolstoi, apparemment.
May 26, 2024
Read this book for a project, but completely agree with its pacifist stance. I had some trouble getting through the last third of the book, cause it was just an onslaught of different battles, with different reasons, that I found challenging to keep track of. But of course, even updated, the book is still a product of its time and the language and writing style reflects that.
Having said that, I'm still so very charmed by Martha's strong character, and with her relationship with Friedrich. Her struggle with her powerless position as a woman in this war-hungry world, and how she attempts to overcome it and use her priviledged position is inspiring. I also enjoyed Friedrich's emotional maturity, and how it showed that he, as a man, was just as powerless in his pacifist beliefs as his wife.
In the current times, I believe reading this book is as important as it's been in a long while. Familiarize yourself with the horrors of war and remind yourself why we need to keep repeating: "Never again!"
Having said that, I'm still so very charmed by Martha's strong character, and with her relationship with Friedrich. Her struggle with her powerless position as a woman in this war-hungry world, and how she attempts to overcome it and use her priviledged position is inspiring. I also enjoyed Friedrich's emotional maturity, and how it showed that he, as a man, was just as powerless in his pacifist beliefs as his wife.
In the current times, I believe reading this book is as important as it's been in a long while. Familiarize yourself with the horrors of war and remind yourself why we need to keep repeating: "Never again!"
April 1, 2023
Die Waffen nieder! Diese 3 Worte sind ausreichend damit die Menschheit aufwacht. Durch Zufall habe ich mir dieses Buch gebraucht gekauft und bin beeindruckt, wie einsichtig und logisch Bertha von Suttner damals schon gedacht hat. Ein fesselndes Buch, kein Roman, kein Happyend, aber Tatsachen, Fakten und eine Vorausschau, dass Krieg nicht mit Krieg zu lösen ist. Der gesunde Menschenverstand wird hinterfragt, die Handlungsstränge der Mächtigen und die "normalen" Menschen, die sich beeinflussen lassen, weil das so gewollt ist. Einen Krieg gut heißen und schön reden, mit bunten Bildern und Lobgesang anpreisen, dass wurde eh und je gemacht. Leider. Immer mehr Positives als Negatives haben die Kriegstreiber hervor gebracht, aber nur Leid war das Resultat. Egal ob Gewinner oder Verlierer. Das Buch hat mich beeindruckt und erst jetzt auf die Friedensnobelpreisträgerin aufmerksam gemacht. Eine Lektüre für die weiterführenden Schulen und für die kommenden Generationen.
November 8, 2022
"War was represented as a necessary evil (thus, at any rate, evil--a concession to the spirit of the age) but at the same time as the chief excitant of the noblest of human virtues--such as courage, the power of self-renunciation, and the spirit of sacrifice, as the bestower of greatest glory, and lastly, as the mightiest factor in the development of civilization. The mighty conquerors and founders of the so-called universal empires--Alexander, Caesar, Napoleon--were quoted as the most exalted specimens of human greatness, and recommended for admiration. The successes and advantages of war were set forth in the liveliest colors, while they passed over in complete silence the drawbacks which inevitably come in its train, its barbarizing influence, its ruinous effects, the moral and physical degeneration it causes."
March 31, 2020
Bei diesem Buch hat mir eindeutig die Botschaft besser gefallen als die Geschichte. Vor allem für die letzten 100 Seiten habe ich deshalb auch relativ lang gebraucht. Trotzdem fand ich es gut, mal einen historischen Roman zu lesen, der so kritisch auf Krieg, Gewaltverherrlichung und Nationalismus schaut. Den starken Fokus auf die romantisch-symbiotische Zweierbeziehung zwischen Martha und Friedrich Tilling fand ich eher anstrengend. Das Buch hat bei mir aber das Interesse geweckt, mehr über Bertha von Süttner und andere frühe "Friedensfreunde" zu lernen.
Displaying 1 - 30 of 57 reviews