Şehir Hakkı

by Henri Lefebvre, Işık Ergüden (Translator)

İnsanlık tarihinde ilk kez şehirlerde yaşayanların sayısı kırsal kesimde yaşayanları katbekat geride bırakırken, şehirlerdeki mücadele ve sorunlar da dünya tarihinde görülmemiş ölçüde öne çıkmıştır. Henri Lefebvre’in Şehir Hakkı da yayımlandığı 1968’den bu yana giderek öne çıkan bir mücadelenin temel sloganına ve fikrine dönüşmüştür.

Derinlikli çalışmasının bu birinci kitabında, kent adı altında oluşan yeni gerçekliğin sanayi şehrinin sonu, çeperler ve banliyöler halinde parçalanması anlamına geldiğini gösteren Lefebvre, şehir mekânının kapitalist üretimini kullanım değerinden ziyade mübadele değerinin belirlediğini, dolayısıyla sermaye ve mülk sahibi olmayan, mekânların mübadele değeri üzerinden kâr sağlayamayan sınıfların şehir üzerinde söz hakkını yitirdiğini de ortaya koyar.

Şehri yeniden-üreten siyasi ve iktisadi süreçlere kolektif müdahalelerle şehir hakkının şehirli mülksüzlerce yeniden ele geçirilmesi gibi temel bir politik mücadele ekseninin doğmuş olduğu günümüzde, yaşam alanlarına sahip çıkma mücadelesi veren dünya halklarının temel sloganına dönüşmüş “adil ve yaşanılası bir kent hakkı” antikapitalist mücadelenin ana eksenlerinden biri haline gelmiştir. Bu mücadeleyle doğrudan ya da dolaylı ilişkide bulunan herkesin, siyasetten sosyolojiye, sanattan felsefeye ve bilime dek her alanın düşünür ve aktivistlerinin dönüp dolaşıp geleceği referans metinlerden biri olmuştur Şehir Hakkı.

Düşünce tarihinde şehir algısını değiştirmiş, yeni bir bilinçlenme yaratmış öncü düşünürlerden biri olarak yerini alan Lefebvre’in bu esinleyici ve kurucu metni, şehir hakkı, kentsel yaşam hakkı, yeni bir hümanizma ve demokrasi tasarımlarının odağında yer almayı hak eden temel bir eser.

Genres: Architecture, Philosophy, Urbanism, Nonfiction, Politics, Sociology, Urban Studies

167 pages, Paperback

First published January 1, 1968

About the author

Henri Lefebvre was a French sociologist, Marxist intellectual, and philosopher, best known for pioneering the critique of everyday life, for introducing the concepts of the right to the city and the production of social space, and for his work on dialectics, alienation, and criticism of Stalinism, existentialism, and structuralism.

In his prolific career, Lefebvre wrote more than sixty books and three hundred articles. He founded or took part in the founding of several intellectual and academic journals such as Philosophies, La Revue Marxiste, Arguments, Socialisme et Barbarie, Espaces et Sociétés.

Lefebvre died in 1991. In his obituary, Radical Philosophy magazine honored his long and complex career and influence:
the most prolific of French Marxist intellectuals, died during the night of 28–29 June 1991, less than a fortnight after his ninetieth birthday. During his long career, his work has gone in and out of fashion several times, and has influenced the development not only of philosophy but also of sociology, geography, political science and literary criticism.

Reviews

[Nils Römer · Rating 2 out of 5]

alles was er sagt W aber warum versteh ich nix?

[ivanimdi · Rating 3 out of 5]

man........... tf you sayin

tiene muy buenas ideas, aunq estoy seguro de q no he pillado ni la mitad! hay varios conceptos q poco a poco los vas pillando, porq mira q al tío le cuesta decir las cosas d forma simple, pero si hubiera coincidido en el tiempo y el espacio con él lo mismo le hubiera dejado tomarse un café conmigo

[David Escobar :) · Rating 4 out of 5]

Escribo reseña unos días después de haber terminado un libro que, pese a su brevedad, no pierde por ello una profundidad mágica. En primer lugar, creo que influye el hecho de que no haya leído casi nada de espacialidad y urbanismo más allá de las palabras que le dedica al asunto Jameson en su libro sobre la Posmodernidad -magníficas, por otra parte- en el hecho de que me haya sorprendido tantísimo. Lefebvre, aunque en ciertas ocasiones del libro recae en esa inexplicable tendencia de los franceses del XX a escribir de forma obstinadamente oscura y enrevesada, es capaz de pensar la concepción del espacio urbano de una forma rompedora, y, lo más interesante, inaugurar una escisión casi insoslayable entre la ciudad, no como concepto sino como realidad social, y lo urbano, en tanto que condición inexorable de la vida en la misma que a la vez se disocia por mediación del Capital. Aunque de vez en cuando se echa en falta un nivel menor de abstracción y un aterrizaje más concreto con ejemplos, ilustra de una forma bastante explicativa como la distribución del espacio urbano es la forma de una especificidad histórica muy concreta que se inaugura con la Revolución Industrial. El capítulo más extenso, el de "El derecho a la ciudad" propiamente dicho, es también y con diferencia el más agudo y claro, que no solo diagnostica las lógicas que divorcian el espacio de sus ocupantes sino que traza una línea de superación del urbanismo. El urbanismo es una policía, what I say.

[Lola · Rating 4 out of 5]

Muy interesante para pensar el presente de nuestras luchas en las ciudades y sus periferias.

[Shreedhar Manek · Rating 4 out of 5]

Boy, oh boy!

After reading Lefebvre's Right to the City, my brain has opened a little bit. The difficulty of the reading itself, coupled with all the infinite ideas that Lefebvre has dumped in the short ~120 pages truly feels like an achievement when the reader is done.

Lefebvre was Marxist in his ideas and that is starkly visible in his writing. The emphasis he puts on workers and their claim to their own rights, and his critique of ghettoization are great ideas, with great examples and also great thought experiments in their content.

The Right to the City is seminal in the field of urban sociology because it asks and addresses fundamental questions pertaining to the city and its constituents.

[Cris Rodríguez · Rating 4 out of 5]

El urbanismo es mi nuevo tema favorito del mundo y si sus libros tienen una perspectiva marxista la cosa no hace más que mejorar. De la mano de este señor simpático, filósofo y sociólogo y comunista francés da miedo cómo textos que se escribieron hace más de 50 años siguen siendo totalmente pertinentes y presentes para dar explicación a fenómenos que pasan hoy en día y que son tan importantes en nuestras vidas como es la ciudad en la que vivimos, la planificación que tiene, lo que nos permite hacer y lo que impide que hagamos y todo eso atravesado por el eje de clase (y para muestra, un botón: la segregación por barrios y zonas).

Es un libro un poco denso de leer (a veces tengo la sensación de que quizás no haya entendido nada) pero yo me quedo con la diferencia fundamental que hace del valor de uso de la ciudad y el valor de cambio de la ciudad, dando a entender esa doble vía que tiene las ciudades, e insistiendo en que es ese valor de uso el que la clase obrera tiene que defender y prevalecer sobre su valor de cambio. También me ha gustado mucho la reflexión en la que coloca la ciudad como el lugar donde ocurren las revoluciones, y desde el análisis de conducta no podría haber una mejor variable disposicional macrocontingencial.

[Pepe Del Amo · Rating 4 out of 5]

Lo he leído OTRA VEZ. En este caso mucho tiempo después. Pero lo acabo con la misma sensación que tuve hace unos años. Ahora lo entiendo mucho más, y saco más jugo a sus textos, pero acabo abatido, con la sensación de que todavía me queda mucho para entender todo en su plenitud.

Con Lefebvre, con su escritura endiablada y llena de recursos técnicos propios, me pasa como con Bourdieu (¡y en general con todos los intelectuales franceses!), les quiero mucho a los dos, he aprendido mucho de ellos pero siempre tengo el miedo a que se estén revolviendo en sus tumbas por las interpretaciones que yo haya sacado de sus libros.

Por suerte para mi temor, hace poco oí de una persona súper lista que Fisher era un bastardo intelectual (algo que consideraba legítimo y elogiable), que leía y citaba mal a Deleuze y Guattari, pero gracias a ello escribió algo como «Realismo Capitalista». Si no entendemos del todo a nuestros autores preferidos, por lo menos que algunas de las cosas que dijeron nos ayuden a entender mejor qué nos pasa. Pilladlo con ganas y con boli o lápiz cerca!!

[Cami]

me sentindo iletrada. to lendo pra matéria de segregação urbana e direito à cidade

[pablo! · Rating 4 out of 5]

3,5?

Me ha parecido decepcionante por momentos. Inspirador y metodológico pero bastante desfasado a la hora de plantear las formas de organización obreras y los modelos de ciudad. Resuelta relevante sobre todo por las herramientas conceptuales que otorga, por los caminos que señala y no recorre.

El tinte maoista está ahí

[Vahe · Rating 5 out of 5]

Le Droit À La Ville-ը՝ Իրավունք քաղաքի նկատմամբ, առաջին ծանոթությունս էր Անրի Լըֆեվռի հետ։ Հազվադեպ եմ փիլիսոփաների հետ ծանոթությունս միանգամից հեղինակի գործը ընթերցելով սկսում։ Ավելի հաճախ դասախոսությունների, երկրորդական աղբյուրների միջոցով եմ ծանոթանում, հետո միայն բուն գործերի ընթերցանությանն անցնում։ Լըֆեվռի մասին միայն գիտեի, որ Ժան Բոդրիյարի դոկտորական ատենախոսության խորհրդատուն է եղել։
Le Droit À La Ville-ը անգլերեն թարգմանված է The Right to the City վերնագրով, բայց առանձին հրատարակված չէ, այլ ընդգրկված է Writings on Cities մեջ։
Քաղաքի փիլիսոփայության թեման շատ հետաքրքրեց ինձ։

Լըֆեվռը խոսում է (ու մի քանի անգամ շեշտում է դա) անտիկ հունական ու հռոմեական հիմքի վրա ձևավորված, միջնադարյան կորիզ ստացած ու ինդուստրիալիզացիայով անցած արևմտյան տիպի քաղաքների մասին։ Սկզբում ներկայացնում է քաղաքի ձևավորման, զարգացման, աճի, քաղաքի ու գյուղական տարածքի հակադրության, ինդուստրիալիզացիայի արդյունքում ուրբանիտական սփռման, անկանոն տարածման ու քաղաքային պլանավորման պատմական ընթացքը։ Հին հույների քաղաքը՝ պոլիսը, տիեզերքի մանրակերտն էր, ուր հասարակական տարածքները, շինությունները սփռված էին հավասար կարևորության ու հարմոնիայի մեջ․ տարածքների տերերը քաղաքի բնակիչներն էին։ Հռոմեական քաղաքը կենտրոն ունենալու, ուղղաձիգ իշխանություն ցուցադրելու անհրաժեշտություն ուներ, որպես կայսերական քաղաք․ քաղաքային տարածքների տերերը էլիտաներն էին, որտեղ բնակեցնում էին իրենց ստրուկներին։ Միջնադարյան քաղաքը արվեստի, արհեստի ու առևտրի կենտրոն էր․ քաղաքային տարածքը դեռևս պատկանում էր իշխաններին, բայց արհեստավորներն ու առևտրականները ունեին սեփական տարծքներ։ Միջնադարյան քաղաքի էլիտաները, նաև դասակարգային ընդվզումներից խուսափելու համար, իրենց դիրքը արդարացնելու համար, իրենց կարողության մի մասը վերադարձնում էին քաղաքին՝ ճարտարապետական արվեստի գործերի տեսքով, քաղաքը քաղաքացիների համար օգտագործելի դարձնելու տեսքով։ Ինդուստրիալիզացիայի ժամանակաշրջանը բնորոշվում է քաղաքների սրընթաց աճով, ուրբանիզացիայով։ Երբ կարիք առաջացավ նոր ստեղծվող գործարանների համար նոր աշխատուժ վարձել, քաղաքը սկսեց գրավել գյուղական տարածքները՝ կլանելով և՛ բուն տարածքները, և՛ բնակչությանը։ Սկզբում այդ ուրբանիզացիան ընթացավ նոր աշխատուժի համար քաղաքի ծայրամասերում արագ ու անկանոն բնակելի թաղամասեր նախագծելով, հետո առաջացավ քաղաքային պլանավորման (Լըֆեվռի համար՝ ձախողված լուծում) խնդիրը, հետո արդեն ուշ կապիտալիզմի ու սպառողական հասարակարգի ձևավորման ու հաստատման արդյունքները քաղաքի վրա։

Լըֆեվռի կարծիքով փիլիսոփայությունը առհասարակ առաջացել է քաղաքում։ Անտիկ շրջաում հենց քաղաքային միջավայրն է ծնունդ տվել փիլիսոփայելու համար միջավայրին ու պայմաններին, տարածք տվել փիլիսոփաներին։ Սակայն փիլիսոփայությունը չի անդրադարձել քաղաքին։ Քաղաքը փիլիսոփայելու միջավայր է, սակայն փիլիսոփայության համար քաղաքը առարկա չի եղել։ հին դարերում և միջնադարում քաղաքը զարգացել է օրգանիկ կերպով, եղել են հասարակական հարաբերություններ և հասարակական օգտագործման տարածք։ Սրընթաց ինդուստրիալիզացիայի ու ուրբանիզացիայի արդյունքում նույնիսկ քաղաքի ու գյուղական միջավայրի սահմանները ջնջվում են՝ ծայրամասերում, քաղաքից դուրս տարածքներում և բնության մեջ առանձնատնային ավանների առաջացմամբ, որտեղ հաճույքով տեղավորվում են էլիտաները՝ իմիտացնելով գյուղական մարդու՝ բնությանը մոտ լինելը։ Կենտրոնի (իշխանության, քաղաքային գիտությունների) պատասխանը անկնոն ուրբանիզացիային պլանավորումն էր։ Սակայն այստեղ Լըֆեվռը տեսնում է ամենամեծ խնդիրներից մեկը․ պլանավորման գործին լծվում են ֆրագմենտացված, մասնատված, մասնավոր գիտությունները՝ ամենքը իրենց ֆրագմենտից վերլուծելով՝ փորձում են հասնել ամբողջության։ Մասնատված գիտությունները՝ ինչպես տնտեսագիտությունը, հասարակական գիտությունները և այլք չեն դիտարկում ամբողջությունը (totality)։ Միայն փիլիսոփայությունն է, որ փորձ է կատարել ըմբռնել ամբողջությունը, որն իհարկե անհաջող փորձ է եղել, բայց փիլիսոփայությունը միակն է, որ ամբողջության չնչին ընկալում ունի։ Բաց ինչպես արդեն նշեցինք, փիլիսոփայության համար քաղաքը չի եղել ուսումնասիրության առարկա, և ֆրագմենտացված գիտությունները փորձ են կատարել ըմբռնելու և պլանավորելու քաղաքը, սպանելով նրա էությունը, հանգեցնելով սեգրեգացիայի, գետտոացման և հասարակական տարածքների մեռնելուն։

Կապիտալիստական հասարակարգը իր պլանավորման գործիքներով քաղաքում ստեղծում է տարածքներ, որտեղ մարդիկ սպառում են նրա արտադրանքը (մոլեր, սուպերմարկետներ, բուտիկների փողոցներ)։ Քաղաքը կորցնում է իր օգտագործման արժեքը և ստանում է միայն փոխանակման արժեք։ Ձևավորվում է ոչ միայն սպառման համար տարածքներ, այլև հենց տարածքերի սպառում։ Քաղաքների հին կենտրոնները կորցնում են իրենց կենտրոնի ֆունկցիան ու վեր են ածվում շքեղ ապրանքների խանութների, թանկ ռեստորանների, սրճարանների՝ տուրիստական սպառման համար նախատեսված տարածքների։ Քաղաքի կենտրոնը այլևս տարածք չէ ապրելու և օգտագործելու համար, այլ միայն սպառելու։ Կենտրոնից զատ ստեղծվում են բիզնեսի, ֆինանսական կամ տեխնոլոգիական ընկերությունների գրասենյակների շրջաններ, առևտրի շրջաններ, գործարանների ու արտադրական շրջաններ, բնակելի շենքերի շրջաններ, արվարձանային առանձնատների շրջաններ։ Տարատեսակ ծրագրերով այդ թաղամասերում բնակեցվում են նույն սոցիալական ստատուս ունեցող մարդիկ։ Որոշ տեղերում նույնիսկ ամբողջ թաղամասեր բնակեցվում են նույն մասնագիտությունն ունեցող անձանցով (բժիշկների թաղամաս, ծրագրավորողների թաղամաս և այլն)։ Քաղաքային տարածքները բաժանվում են ըստ հասարակության շերտերի։ Ինչպես հետագայում Դըլյոզը կասի՝ քաղաքի հատվածներին պարտադրվում է ինքնություն։ Տեղի է ունենում հասարակության սեգրեգացիա, գետտոացում։ Գետտոացումը միայն չի վերաբերվում օրինակ՝ Եվրոպայում և ԱՄՆ-ում առաջացած հրեական կամ սևամորթների գետտոներին, այստեղ արդեն առաջանում են հարուստների գետտոներ, աղքատների գետտոներ, սպասարկման ոլորտի աշխատողների գետտոներ, տնօրենների ու կառավարիչների գետտոներ, օֆիսային տարածքների գետտենր, որ դատարկվում են երեկոյան 6-ից հետո, առևտրի գետտոներ, որոնք ամբողջությամբ դատարկվում են գիշերը, երիտասարդ ընտանիքների բնակելի թաղամաս՝ գետտո, որտեղ չկան ծերեր և միջին տարիքի դպրոցականներ ու ուսանողներ, և այլն։

Լըֆեվռը քաղաքը համեմատում է լեզվի հետ։ Ինչպես լեզուն է մեզ համար ծառայում որպես գործիք աշխարհը ճանաչելու համար և հետո ինքներս մեզ աշխարհում արտահայտելու համար, այնպես էլ քաղաքը։ Լեզուն սահմանում է մեր աշխարհը ըկալելու ձևը և հնարավորությունը, ինչպես կասեր Վիտգենշտայնը՝ մեր աշխարհի սահմանները։ Նույն կերպ և քաղաքը, քաղաքային միջավայրը սահմանում է աշխարհի ընկալման ձևը, նրանում առկա հասարակական կապերը, շարժերը և այլն։ Լըֆեվռը նաև համեմատում է քաղաքը գրված գրքի հետ, որը պետք է կարդալ և հասկանալ, ոչ թե ջնջել և գրել նորը՝ ավելի պարզը ու սահմանափակը․ քաղաքը կարդալու ու այն հասկանալու, իր աշխարհայացքը ընդլայնելու փոխարեն, պլանավորումը քաղաքին (հետևաբար նաև քաղաքի բնակիչներին) պարտադրում է աշխարհի՝ իր սահմանափակ, միաչափ ընկալումը։ Քաղաքը իր ձևով բովանդակություն է։

Այս բոլոր պրոցեսների արդյունքում քաղաք մահանում է։

Լըֆեվրի տեքստը ծանրակշիռ նշանակություն ունի, բայց շատ տարածում չունի։ Շատ լավ կլիներ ունենալ այս գրքի (կամ Լըֆեվռի հետագա ավելի ծավալուն գրքերի) հայերեն թարգմանություն։

[Eden · Rating 3 out of 5]

3 stars

In Le Droit à la Ville, Henri Lefebvre states that everyone has a right to the city, that is, a right to live and enjoy the urban life of the cities.

The city is not an equal place to everyone: those that can afford to live in the city are presented with an urban rhythm and closeness to markets, offices and cultural places. Those that cannot afford to live in the city are pushed back to the dormitory suburbs, which have very limited resources. This idea is deeply explored in the book, as to explain why everyone is entitled to living in the city.

I found Lefebvre’s writing to be hard to understand at times and his line of thought is not always easy to follow either. I believe the reader should have some previous knowledge on sociology and anthropology of space and on the Marxist ideology (which is a constant presence) before reading this book.

A more erudite reader on these subjects would, perhaps, understand and appreciate this book more than I did.

Nonetheless, anyone who works or studies urban planning and architecture should take some time to read this book.

[Cem Yüksel · Rating 3 out of 5]

Şehrin, üretim ve ekonominin baskın kategorisine göre biçimlenişini , siyasal yapısının feodalden burjuvaziye değişimini , köyün sanayi üretiminin getirdiği kültürel baskınlıkla özgün yapısını kaybedip kırsala dönüşünü , merkezin farklı siyasal / ekonomik süreçlerde zenginlerin oturum alanından yoksul sınıflara terkedilişini sonra tekrar sahiplenilip entellektüel yapılanmasını anlatan ve şehri anlamak açısından ufuk açıcı bir kitap. Bugün şehrin yağmasını , yapılandırmaya yaklaşımları analiz ederken öngörmüş bir yazar olarak Lefebvre, aynı zamanda şehir hakkı kavramı ile hümanist ve demokratik bir şehir kurgusunu da yazmış. Dönemin sınıf ağırlıklı bakışı , bugünün değişimi ile tekrar gözden geçirilmeye ihtiyaç gösterse de , şehir üstünde düşünmek isteyenler için iyi bir kitap. Tercümenin de belki etkisi olan ama ağırlıklı, içerik nedeniyle , odaklanarak okumak gereken kitaplardan.

[yaya et ses amiEs achille et chlore · Rating 3 out of 5]

vraiment moins aboutie que la production de l’espace. pis malgré son statut de texte fondateur, c’est pas le meilleur pour comprendre ce que c’est que le droit à la ville. sa plume est un peu trop hermétique. anyway, y s’est écrit des choses plus importantes par la suite. passez votre chemin. il n'y a rien à voir.

[nini]

“L'architettura da sola non saprebbe né restringere né aprire delle prospettive. Occorre di piú, di meglio, altro. L'architettura come arte e come tecnica ha anch'essa bisogno di un orientamento. Necessaria, essa non saprebbe bastare a sé stessa né l'architetto saprebbe fissare i suoi scopi e determinare la sua strategia. In altre parole l'avvenire dell'arte non è artistico ma urbano. Perché l'avvenire dell' "uomo" non si scopre né nel cosmo, né nel popolo, né nella produzione ma nella società urbana. Cosí come l'arte, la filosofia può e deve essere rivista in funzione di questa prospettiva. La problematica dell'urbano rinnova la problematica della filosofia, le sue categorie e i suoi metodi. Senza romperle o rigettarle, queste categorie ricevono qualcosa d'altro e di nuovo, un altro senso. Il diritto alla città si manifesta come forma superiore dei diritti, diritto alla libertà, all'individualizzazione nella socializzazione, all'habitat e all'abitare. Il diritto all'opera (all'attività partecipante) e il diritto alla fruizione (ben diverso dal diritto alla proprietà) sono impliciti nel diritto alla città.”

[Barbara]

incrível que toda vez que releio parece que entendo menos

[Safa Furkan · Rating 3 out of 5]

Başlığı ile ilgimi çektiği için almıştım. Fakat yazılar hiç ilgimi çekmedi sıkıla sıkıla okudum. Alana daha hakim kişiler daha zevkle okur muhtemelen.

[Karina]

Difícil, hein

[Ronaldo Lima · Rating 5 out of 5]

O que torna atual o livro de Lefebvre é a infinidade de leituras que se pode tirar dele. Publicado em 1968, no meio de um turbilhão social, ele ainda carrega aquela energia panfletária e incendiária que o autor desejava. O livro é um lembrete aos filósofos, sociológica e cientistas políticos que as lutas de revolução desse seculo ganharam um novo palco que é a cidade. É impossível agora pensar em qualquer transformação social sem levar em conta o contexto urbano. Ressignificar, transformar, possuir e despossuir a cidade é o ponto de partida para qualquer ideia no mínimo revolucionária dentro da nossa contemporaneidade e o livro de Lefebvre nos dá vários caminhos de como se fazer isso.

[Ira · Rating 3 out of 5]

I feel a bit bad giving this book three stars given its ideological importance, but it’s written in a way that reading it is torture.

The only chapter written in human language that I would recommend those interested in architecture and urban planning is “Perspective or prospective” with the phantasy visions of creating the heart of urban life that seem relevant even today.

Otherwise my biased advise would be to save time, read an article about this book (there are plenty) and rather enjoy reading Jane Jacobs in the freed time.

[renée · Rating 5 out of 5]

J'admire la réflexion aisée que nous propose Henri Lefebvre au sujet de l'urbain et la ville. Écrivant à propos de l'exode rural, l'urbanisation et la nouvelle périphérie urbaine, c'est une pensée ancrée dans le Marxisme et il m'a été utile d'avoir des conaissances antécédentes sur le sujet. A la fois texte philosophique et un appel à la construction d'une ville plus humaine, ce texte continue à informer mes études en urbanisme.

[Neoklis Lefkopoulos · Rating 3 out of 5]

Πολύ δύσκολο βιβλίο, την σημασία του οποίου περισσότερο υποπτεύεσαι παρά αντιλαμβάνεσαι. Θυμίζει το ανέκδοτο του ∆ιογένη του Λαέρτιο, ο οποίος γράφει, πως αφού ο Ευριπίδης έδωσε στον Σωκράτη να διαβάσει το βιβλίο τού Ηράκλειτου και τον ρώτησε μετά για τις εντυπώσεις του, εκείνος απάντησε: "'Οσα κατάλαβα είναι θαυμάσια, όσα δεν κατάλαβα φαντάζομαι πως θα είναι επίσης θαυμάσια, μόνο που χρειάζονται ∆ήλιο κολυμβητή"

[Elena · Rating 4 out of 5]

scritto nel centesimo anniversario del Capitale, questo libro è una perla preziosa.
E la cosa più inquietante è che pone questioni ancora totalmente attuali, in particolar modo il diritto alla città e il suo monopolio esercitato dalle classi superiori. La classe operaia come nuova classe di schiavi relegata nelle periferie e imposibilitata a godere dell'opera del suo lavoro.
Quanto dovremmo riflettere su questo testo. Quanto poco se ne parla.

[Floer · Rating 2 out of 5]

Vermutlich Opfer seines Erfolgs, findet man hier wenig, was später nicht wo anders besser beschrieben wurde. Dabei hilft es auch nicht, dass Lefebvre viel um das herummäandert, was er sagen möchte. Anerkennung dafür, dass er vieles vorweg genommen hat. Im Prinzip reicht aber die Lektüre des letzten Kapitels und der darin gebündelten Thesen.

[Lati · Rating 5 out of 5]

Solo quiero leer toda su obra.
Creo que es realmente importante lo que plantea Las ciudades necesitan de una intervención urgente y Lefebvre planta la semilla perfecta de como debe de reestructurarse todo, en nuestra conciencia y en lo material.

[Vagner · Rating 5 out of 5]

Lefebvre, o foda.

Ia dar 4 estrelas mas à partir do capítulo "Sobre a forma urbana" o autor me ganhou.

[Itzam Martínez · Rating 5 out of 5]

Es un gran libro introductorio al pensamiento espacial de Henri Lefebvre.

[Cornaline_ · Rating 3 out of 5]

Très intéressant, bien qu'assez difficile d'approche

[Blanca Gómez Gálvez · Rating 4 out of 5]

‘El arte de vivir en la ciudad como obra de arte’

Amén

[Unai]

como colmar el vacío

¡¡Qué maravilla!!

[beatriz geada · Rating 4 out of 5]

“Porque é que o imaginário implicaria apenas a saída do real em vez de fecundar a realidade?”