What do you think?
Rate this book
Theory Redux (Polity)
Infinite Distraction
It is often argued that contemporary media homogenize our thoughts and actions, without us being fully aware of the restrictions they impose. But what if the problem is not that we are all synchronized to the same motions or moments, but rather dispersed into countless different emotional micro-experiences? What if the effect of so-called social media is to calibrate the interactive spectacle so that we never fully feel the same way as other potential allies at the same time? While one person is fuming about economic injustice or climate change denial, another is giggling at a cute cat video. And, two hours late, vice versa. The nebulous indignation which constitutes the very fuel of true social change can be redirected safely around the network, avoiding any dangerous surges of radical activity.
In this short and provocative book, Dominic Pettman examines the deliberate deployment of what he calls �hypermodulation,� as a key strategy encoded into the contemporary media environment. His account challenges the various narratives that portray social media as a sinister space of synchronized attention, in which we are busily �clicking ourselves to death.� This critical reflection on the unprecedented power of the Internet requires us to rethink the potential for infinite distraction that our latest technologies now allow.
In this short and provocative book, Dominic Pettman examines the deliberate deployment of what he calls �hypermodulation,� as a key strategy encoded into the contemporary media environment. His account challenges the various narratives that portray social media as a sinister space of synchronized attention, in which we are busily �clicking ourselves to death.� This critical reflection on the unprecedented power of the Internet requires us to rethink the potential for infinite distraction that our latest technologies now allow.
158 pages, Kindle Edition
First published December 7, 2015
15 people are currently reading
421 people want to read
About the author
Dominic Pettman
21 books38 followersDominic Pettman currently lives, works, learns and teaches in New York City. He is particularly interested in the ways in which "technology" influences our self-perceptions and cultural conversations.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 24 of 24 reviews
February 1, 2018
Sonsuz Dikkat Dağınıklığı 2016’da yayınlanmış , Türkçeye çevrilmesi ise çok yeni olan bir kitap. Güncel kitaplar okumayı seviyorum, kitap güncel ve yoğun. Sanki bilimsel makale okudumDaha çok sosyal medyanın felsefesi konu edinilmiş ve yakın tarih filozofların görüşlerine da oldukça yer verilmiş. Ancak tüm felsefik terimlere rağmen çevirisinin kötü olduğunu düşünüyorum maalesef.
Yakın dönemde yapılmış bir çalışma vardı; ‘multitasking’in yani sosyal medyada oradan oraya fink atmanın dikkat dağınıklığı yaptığı, hafızayı ve IQ’yu azalttığına dair. Bunu çoğumuzun anlaması veya kabullenmesi bile güç oldu. Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu olan çocukların annelerinin ‘çocuğum aşırı zeki’ demesi gibi bir kabullenemeyişle… Ama artık bunun üzerinde durulan çalışmalar giderek artıyor.
Burada kitabın içeriğinden çok bahsedemeyeceğim. Çünkü 120 sayfalık bu kitabın neredeyse her sayfasının üzerinde oturup düşünmek lazım. Sıkıştırılmış zip dosyaları gibi kitap.Anlamak için tekrar tekrar ve sesli sesli okudum.
Bu meseleye hep ‘yabancılaşma’ üzerinden bakmıştım ancak kitapta yazdığı gibi ; “Yabancılaşma dramının bir parçası değiliz artık; iletişimin esrikliği içinde yaşıyoruz.Ve müstehcen bir esriklik bu.”
Kitapta sosyal medyanın iyi ve kötü yönleri ele alınmış. Tamamen karşıtlıktan bahsetmenin mümkün olmadığından bahsediyor , zaten yazarın facebook’taki yazdığı yazılarla başlangıcını yaptığı bir kitap. Ve‘dijital bireyselleşme’nin iplerini nasıl ele alabileceğimiz konusunda kesin çözümler sunmasa da iç dinamiklerimizi keşfetme konusunda bilgiler sunuyor; ‘çünkü biz bilgiden önce arzuları öne alan iletişim kurma ihtiyacı olan canlılarız.’
Sonsuz dikkat dağınıklığı kısmı çok değerli bir kısım aslında. Burada daha fazla imkan olsa bundan bahsetmek isterdim. Çağımızda , özellikle de yeni nesilde herşeyden bir bıkmışlık var. Bu çoğumuzu apolitik olmaya ya da söylenecek sözü olmamaya itiyor. Nedeni ise bahsedilen dikkat dağınıklığının sonsuz şekilde ilerlemesi. Örneğin bir insan düşünün yoğun bakımda bir yakınını beklerken elindeki telefonla girdiği facebookta komik vidyolar izlemesi/maruz kalması gibi ya da savaşta ölen çocukların fotoğraflarının hemen altında paylaşılan eğlence fotoğrafları gibi… Bizi neye odaklanacağını bilemeyen psikotik bireyler olmaya itiyor. Beynimizin içinde dönen duygu karmaşaları aynı şekilde düşünce karmaşalarına dönüşüyor. Bunun sonucu ‘düşünce ve zaman arasındaki bağlılığın bozulması’ şeklinde bize geri dönüyor.
Dediğim gibi yoğun bir kitap ama güzel , gerekli.İyi okumalar.
Yakın dönemde yapılmış bir çalışma vardı; ‘multitasking’in yani sosyal medyada oradan oraya fink atmanın dikkat dağınıklığı yaptığı, hafızayı ve IQ’yu azalttığına dair. Bunu çoğumuzun anlaması veya kabullenmesi bile güç oldu. Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu olan çocukların annelerinin ‘çocuğum aşırı zeki’ demesi gibi bir kabullenemeyişle… Ama artık bunun üzerinde durulan çalışmalar giderek artıyor.
Burada kitabın içeriğinden çok bahsedemeyeceğim. Çünkü 120 sayfalık bu kitabın neredeyse her sayfasının üzerinde oturup düşünmek lazım. Sıkıştırılmış zip dosyaları gibi kitap.Anlamak için tekrar tekrar ve sesli sesli okudum.
Bu meseleye hep ‘yabancılaşma’ üzerinden bakmıştım ancak kitapta yazdığı gibi ; “Yabancılaşma dramının bir parçası değiliz artık; iletişimin esrikliği içinde yaşıyoruz.Ve müstehcen bir esriklik bu.”
Kitapta sosyal medyanın iyi ve kötü yönleri ele alınmış. Tamamen karşıtlıktan bahsetmenin mümkün olmadığından bahsediyor , zaten yazarın facebook’taki yazdığı yazılarla başlangıcını yaptığı bir kitap. Ve‘dijital bireyselleşme’nin iplerini nasıl ele alabileceğimiz konusunda kesin çözümler sunmasa da iç dinamiklerimizi keşfetme konusunda bilgiler sunuyor; ‘çünkü biz bilgiden önce arzuları öne alan iletişim kurma ihtiyacı olan canlılarız.’
Sonsuz dikkat dağınıklığı kısmı çok değerli bir kısım aslında. Burada daha fazla imkan olsa bundan bahsetmek isterdim. Çağımızda , özellikle de yeni nesilde herşeyden bir bıkmışlık var. Bu çoğumuzu apolitik olmaya ya da söylenecek sözü olmamaya itiyor. Nedeni ise bahsedilen dikkat dağınıklığının sonsuz şekilde ilerlemesi. Örneğin bir insan düşünün yoğun bakımda bir yakınını beklerken elindeki telefonla girdiği facebookta komik vidyolar izlemesi/maruz kalması gibi ya da savaşta ölen çocukların fotoğraflarının hemen altında paylaşılan eğlence fotoğrafları gibi… Bizi neye odaklanacağını bilemeyen psikotik bireyler olmaya itiyor. Beynimizin içinde dönen duygu karmaşaları aynı şekilde düşünce karmaşalarına dönüşüyor. Bunun sonucu ‘düşünce ve zaman arasındaki bağlılığın bozulması’ şeklinde bize geri dönüyor.
Dediğim gibi yoğun bir kitap ama güzel , gerekli.İyi okumalar.
November 28, 2018
Hizmet bedavaysa ürün sizsiniz.. Dikkatin, dikkat dağılmasının sadece bir türü olduğunu unutuyoruz.. kitabın çarpıcı cümlelerinden.. Sosyal medyayı farklı ekol ve kuramlar üzerinden irdeleyen, siber güvenlik konusunda söylemleri olan, yerinde benzetmeler barındıran güzel bir kitap. Bu kitap sosyal medyanın birey ve toplumları ne denli manipüle ettiğini farketmemizi sağlayacaktır. Sadece fazla parentez içi bilgi ve dipnot içermesi okuma sürecinde beni yavaşlattı. Bu dijital çağda bu kitap taysiye edilir;)
September 21, 2025
Zeker een van de meer vermoeiende leeservaringen die ik dit jaar heb gehad. Enige reden dat ik het heb uitgelezen is dat het op het programma stond voor een leesclubje.
Read
January 27, 2021İlginç, kitap sonuna gelene dek sosyal medyanın ve onun neden olduğu dikkat dağınıklığının teorik düzlemde eleştirisini yaparken dikkatimiz dağılmasa ne kazanacağımızı, dikkat dağılmasının ne gibi ve ne ölçüde mahzurlarının olabileceğini ancak sonda anlatıyor. Okuyunca, tamam da diyoruz, ama insan bu açıklamaları başta yapsaydı da kitap boyunca okuduğumuz eleştirileri bu açıklamaların merceğine bir tutsaydık diye de düşünmeden edemiyor. Eklemek gerekirse çeviriyi çok beğendim. Kitaptan da genel olarak oldukça faydalandığımı söylemeliyim.
November 17, 2018
Pettman writes well and admirably translates cultural theory for a broader audience. “Infinite Distraction” contains plenty of insightful analysis of social media and distraction, frequently noting its socially, politically, culturally, and psychologically harmful effects. But then he bails and offers a classically anemic tenured progressive response about the vague political possibilities of distraction “as a potential ally.” He dismisses other responses too quickly and exhibits the technocratic takeover of humanistic thought that is part of the problem. So this is a book with a lot of analytical merit that ultimately fails to transcend the staid conclusions of its genre and milieu.
March 12, 2023
Tezim için büyük ihtimalle dayanak noktam olarak alacağım bir kitap oldu. Beklediğimden daha az magazinel, daha akademik bir çalışma olması beni çok sevindirdi.
"Telefon mesaj sesiyle çınlar. Boynumuz kasılır. İçimizdeki Pavlovcu hassas noktalar yüzeye çıkar ve birer maymun gibi elektronik muzlarımızı -tuzak olduğunu anlamaksızın- elimizde tutmayı sürdürmemiz için sosyal ve bilişsel bilimler alanında çalışan yüksek maaşlı kadroları ellerinde bulunduranlar tarafından sömürülürüz."
"Telefon mesaj sesiyle çınlar. Boynumuz kasılır. İçimizdeki Pavlovcu hassas noktalar yüzeye çıkar ve birer maymun gibi elektronik muzlarımızı -tuzak olduğunu anlamaksızın- elimizde tutmayı sürdürmemiz için sosyal ve bilişsel bilimler alanında çalışan yüksek maaşlı kadroları ellerinde bulunduranlar tarafından sömürülürüz."
January 7, 2023
“The kind of will-to-synchronize I have been describing in our own lives is one deeply colored by the experience of alienation. This is why we hope the remote control, or the smartphone, will reveal to us the semi-magical ''lives of others,'' which for some reason, unconnected to logic or experience (but heavily suggested by the Spectacle), promises something more than what we ourselves have (or feel we have).”
Read
August 7, 2025zor kitap. çoğu yere kafam basmadı yalan olmasın ama anladığım yerleri çok faydalı ve bilgilendirici buldum.
July 9, 2020
İyi konu, kötü çeviri.
Yazarın hitap etmek istediği okuyucu kitle felsefe okumalarına alışık, yakın tarih düşünürlerine hakim bir topluluk gibi anlıyorum. Kendisi de bahsetmiş aslında ders verdiği konuyu kitaplaştırmak istemiş. Bu durum, konunun da cilvesinden olsa gerek okurken bende bariz bir zorluk yarattı maalesef.
Yazarın hitap etmek istediği okuyucu kitle felsefe okumalarına alışık, yakın tarih düşünürlerine hakim bir topluluk gibi anlıyorum. Kendisi de bahsetmiş aslında ders verdiği konuyu kitaplaştırmak istemiş. Bu durum, konunun da cilvesinden olsa gerek okurken bende bariz bir zorluk yarattı maalesef.
July 30, 2023
Social media personalises content to catch our individual attention but simultaneously drives us all to like and post the same things. The opening paradox is followed by 130 pages of obscure nonsense, mixing philosophy references -Plato to Baudrillard- mundane anecdotes and academic jargon to look smart. In the end, we come back to the old paradox of “tech is connecting us and making us feel alone” without having been presented with one convincing idea about what it says of us. Of course, the conclusion is not really one, apart from the vague and mandatory rants against “the system” and tech capitalism. Pseudo-intellectualism at its best, as chic as it is useless, the standard of the Theory Redux collection.
May 6, 2025
I love critiques of our digital dystopia. Pettman does it best. Paired this with Byung Chul Han's work on Psychopolitics, Sontag's critique of photography, and Debord's Society of the Spectacle...and they all flow together quite nicely, covering many branches of the same tree of discipline. The spectacle is perverse that's for sure, but it seems inevitable. How do we move forward without losing our humanity? Not sure, but for me it starts with self-awareness, even if you don't ascetically strip the activity of engaging with the spectacle from your daily habit (I am addicted to doomscrolling).
Here are some of my favorite Pettman quotes. I have many but I'll just stick to some in the first quarter of the book.
"Distraction is no longer a gesturing away from that which disturbs, or that which others do not want noticed. It is not to "create distraction" so that something else may slip by or remain unconfronted. Rather, the decoy itself - the thing designed to distract - has merged with the distraction imperative, so that, for instance, news coverage of race riots now distracts from the potential reality and repercussions of race riots. This is a more sophisticated form of propaganda."
(continued on)...
"Rather, incessant and deliberately framed representations of evets are themselves used to obscure and muffle those very same events."
Pettman sneaks in a Baudrillard quote next: "Baudrillard calmly quotes, "The promiscuity that reigns over the communication networks is one of superficial saturation, of an incessant solicitation, of an extermination of interstitial and protective spaces...speech is free perhaps, but I am less free than before: I no longer succeed in knowing what I want, the space is so saturated, the pressure so great for all who want to make themselves heard." (This reminds me of Sontag's idea of how photography democratizes reality by allowing each object photographed to exist in an equal, subjective space. But with this oversaturation, and democratization of reality, are we really more free? A homogenized consciousness appears among the multitude, threatening the diaspora of local culture.)
"Just out of frame, but informing every word pulses the political economy surrounding social media: the types of gray-market labor, environmental exploitation, neocolonial sweatshops, legalized corruption, financial coercion, and cynical deployment of desiring machines that produce the gadgets, the infrastructure, and the parasitical applications that inhabit it. Firmly in the frame will be the so-called attention economy: the different ways in which "eyeballs" or "brainshare" represents the ,means as well as the ends for much cultural activity in the new millennium." (Pettman makes note of the post-Fordist attention economy here. Christian Marazzi has good stuff on post-Fordism and the financialization of capital. Things are less tangible in this attention economy. A grammar of the multitude is rising. We live in an age where classical economics (capitalist economics) cannot reconcile this development of a intangible economy. How fun!!!)
"Strangely, the most effective way to discourage the precious and enriching resource of attention is not, as one might suppose, by distracting via an all-purpose decoy. It is not by ensuring we are all preoccupied with the same ultimately meaningless "water-cooler pseudo event" (effective as this may be on its own terms). Rather, those with a vested interest in minimizing critical deep, and/or long lasting attention have figured out carefully crafted ways to do so. Indeed these same people are paid astronomical sums in order to keep us "looking at the bunny" with ever more ingenious clickbait."
(continued on)..."At the same time, it is doing something less Orwellian, but perhaps more sinister: tweaking and modulating our increasingly homogenous gaze into staggered or delayed micro-experiences...in which distraction is the very motor of the economy." (Pettman begins to reveal his idea of hyper modulation here.)
"Rather the movie theater served as to collapse the already fragile distinction between "the masses" and "the educated classes," creating instead the "homogenous cosmopolitan audience," in which everyone has the same responses, from the bank director to the sales clerk, from the diva to the stenographer.
...
The stimulations of the sense succeed one another with such rapidity that there is no room left between them for even the slightest contemplation."
"We might ask, then, who is the subject of distraction? And what is the subject being distracted from? The answer provided by Kracauer - and others of his ilk - is that the masses are the collective subject undergoing and ongoing process of distraction (the masses being a new sociological entity forged in the crucible of new social and economic reality). The mass is thus posited in relation to an unprecedented scaling up of spectatorship, along with its many moods and modes. But what is the mass being distracted from? Again, for Kracauer, it is not simply that the owners of the picture palaces, and the bosses of the film industry, were duping the people into fantastical celluloid landscapes, in order to distract the masses from the fact that they are being alienated and exploited (although strategically deployed incentives toward escapist entertainments were certainly considered part of the equation). in a profound sense, Kracuer writes, "Berlin audiences act truthfully when they...{prefer} the surface glamor of the stars, films, nerves, and spectacular shows {in contrast to more traditional and sacrosanct forms of art}, Here, in pure externality, the audience encounters itself: its own reality is revealed in the fragmented sequence of splendid sense impressions. Were this reality to remain hidden from the viewer, they could neither attack or change it: its disclosure in distraction is therefore of moral significance." Film reveals the truth via a new form of artifice, just as poetry or tragic theater revealed something morally true through artificial means in previous epochs.
"But," Kracauer continues, with an important qualification, "the is the case only if distraction is not an end in itself (emphasis added). Distraction instead must be a means: a means toward an empowering perspective on life, and on the way it (that is, the vitality of the people) has been captured, organized, and diminished by the invested minority. In this very deliberate definition of the term, distraction is "meaningful only as improvisation, as a reflection of the uncontrolled anarchy of our world." For one is often struck by the momentary insight that someday all the will suddenly burst apart ("this" being the carefully shaped world of relations created and maintained through the relentless production of capital). For Kracuer, "the entertainment to which the general public throngs ought to produce the same effect." IN other words, the new medium of film has (or, rather had, at least during its first few decades) the potential to explode the sociopolitical status quo, by virtue of its disorienting new perspective on reality, and its radical reorganization of the senses through an intensity of aesthetic effects (and affects). The problem is that the movie theater, as an anachronistically designed space of choreographed consumption works against the destabilizing potential of the film itself. movie theaters will not fulfill their social vocation, according to Kracuer, "UNTIL THEY AIM RADICALLY TOWARD A KIND OF DISTRACTION THAT EXPOSES DISINTEGRATION INSTEAD OF MASKING IT."
I have many more bangin quotes but this will suffice. I rarely give books 5 stars but Pettman deserves it!!!
Here are some of my favorite Pettman quotes. I have many but I'll just stick to some in the first quarter of the book.
"Distraction is no longer a gesturing away from that which disturbs, or that which others do not want noticed. It is not to "create distraction" so that something else may slip by or remain unconfronted. Rather, the decoy itself - the thing designed to distract - has merged with the distraction imperative, so that, for instance, news coverage of race riots now distracts from the potential reality and repercussions of race riots. This is a more sophisticated form of propaganda."
(continued on)...
"Rather, incessant and deliberately framed representations of evets are themselves used to obscure and muffle those very same events."
Pettman sneaks in a Baudrillard quote next: "Baudrillard calmly quotes, "The promiscuity that reigns over the communication networks is one of superficial saturation, of an incessant solicitation, of an extermination of interstitial and protective spaces...speech is free perhaps, but I am less free than before: I no longer succeed in knowing what I want, the space is so saturated, the pressure so great for all who want to make themselves heard." (This reminds me of Sontag's idea of how photography democratizes reality by allowing each object photographed to exist in an equal, subjective space. But with this oversaturation, and democratization of reality, are we really more free? A homogenized consciousness appears among the multitude, threatening the diaspora of local culture.)
"Just out of frame, but informing every word pulses the political economy surrounding social media: the types of gray-market labor, environmental exploitation, neocolonial sweatshops, legalized corruption, financial coercion, and cynical deployment of desiring machines that produce the gadgets, the infrastructure, and the parasitical applications that inhabit it. Firmly in the frame will be the so-called attention economy: the different ways in which "eyeballs" or "brainshare" represents the ,means as well as the ends for much cultural activity in the new millennium." (Pettman makes note of the post-Fordist attention economy here. Christian Marazzi has good stuff on post-Fordism and the financialization of capital. Things are less tangible in this attention economy. A grammar of the multitude is rising. We live in an age where classical economics (capitalist economics) cannot reconcile this development of a intangible economy. How fun!!!)
"Strangely, the most effective way to discourage the precious and enriching resource of attention is not, as one might suppose, by distracting via an all-purpose decoy. It is not by ensuring we are all preoccupied with the same ultimately meaningless "water-cooler pseudo event" (effective as this may be on its own terms). Rather, those with a vested interest in minimizing critical deep, and/or long lasting attention have figured out carefully crafted ways to do so. Indeed these same people are paid astronomical sums in order to keep us "looking at the bunny" with ever more ingenious clickbait."
(continued on)..."At the same time, it is doing something less Orwellian, but perhaps more sinister: tweaking and modulating our increasingly homogenous gaze into staggered or delayed micro-experiences...in which distraction is the very motor of the economy." (Pettman begins to reveal his idea of hyper modulation here.)
"Rather the movie theater served as to collapse the already fragile distinction between "the masses" and "the educated classes," creating instead the "homogenous cosmopolitan audience," in which everyone has the same responses, from the bank director to the sales clerk, from the diva to the stenographer.
...
The stimulations of the sense succeed one another with such rapidity that there is no room left between them for even the slightest contemplation."
"We might ask, then, who is the subject of distraction? And what is the subject being distracted from? The answer provided by Kracauer - and others of his ilk - is that the masses are the collective subject undergoing and ongoing process of distraction (the masses being a new sociological entity forged in the crucible of new social and economic reality). The mass is thus posited in relation to an unprecedented scaling up of spectatorship, along with its many moods and modes. But what is the mass being distracted from? Again, for Kracauer, it is not simply that the owners of the picture palaces, and the bosses of the film industry, were duping the people into fantastical celluloid landscapes, in order to distract the masses from the fact that they are being alienated and exploited (although strategically deployed incentives toward escapist entertainments were certainly considered part of the equation). in a profound sense, Kracuer writes, "Berlin audiences act truthfully when they...{prefer} the surface glamor of the stars, films, nerves, and spectacular shows {in contrast to more traditional and sacrosanct forms of art}, Here, in pure externality, the audience encounters itself: its own reality is revealed in the fragmented sequence of splendid sense impressions. Were this reality to remain hidden from the viewer, they could neither attack or change it: its disclosure in distraction is therefore of moral significance." Film reveals the truth via a new form of artifice, just as poetry or tragic theater revealed something morally true through artificial means in previous epochs.
"But," Kracauer continues, with an important qualification, "the is the case only if distraction is not an end in itself (emphasis added). Distraction instead must be a means: a means toward an empowering perspective on life, and on the way it (that is, the vitality of the people) has been captured, organized, and diminished by the invested minority. In this very deliberate definition of the term, distraction is "meaningful only as improvisation, as a reflection of the uncontrolled anarchy of our world." For one is often struck by the momentary insight that someday all the will suddenly burst apart ("this" being the carefully shaped world of relations created and maintained through the relentless production of capital). For Kracuer, "the entertainment to which the general public throngs ought to produce the same effect." IN other words, the new medium of film has (or, rather had, at least during its first few decades) the potential to explode the sociopolitical status quo, by virtue of its disorienting new perspective on reality, and its radical reorganization of the senses through an intensity of aesthetic effects (and affects). The problem is that the movie theater, as an anachronistically designed space of choreographed consumption works against the destabilizing potential of the film itself. movie theaters will not fulfill their social vocation, according to Kracuer, "UNTIL THEY AIM RADICALLY TOWARD A KIND OF DISTRACTION THAT EXPOSES DISINTEGRATION INSTEAD OF MASKING IT."
I have many more bangin quotes but this will suffice. I rarely give books 5 stars but Pettman deserves it!!!
June 25, 2024
Started off strong with some really good insights on the history of human communication. The author makes a solid point that nothing's really changed - it's just the means that have evolved, but not how we actually interact with them.
The book also dives into the philosophy of what distraction really means, again showing how it's been a thing throughout history. But little did I know the whole book was gonna be about philosophy with no real guidance or solutions.
At so many points, it felt like a boomer trying to introduce and convince other boomers to use the internet... The whole idea revolved around this hypersynchronization and hypermodulation model.
There wasn't really any groundbreaking moment or something I don't already know... but maybe that's on me because I read and watch a lot about this subject.
Two quotes I liked and wanted to include:
"No dictator in their wildest dreams has been able to subtly manipulate the daily emotions of more than a billion humans so effectively..."
"Life is a tragedy when seen in close-up, but a comedy in long-shot." The author adds: "The lesson of big data is the reverse: an amusing bad date magnified a thousand times reveals the cynical and life-deadening calculations behind mass 'emotional engineering.'"
The book also dives into the philosophy of what distraction really means, again showing how it's been a thing throughout history. But little did I know the whole book was gonna be about philosophy with no real guidance or solutions.
At so many points, it felt like a boomer trying to introduce and convince other boomers to use the internet... The whole idea revolved around this hypersynchronization and hypermodulation model.
There wasn't really any groundbreaking moment or something I don't already know... but maybe that's on me because I read and watch a lot about this subject.
Two quotes I liked and wanted to include:
"No dictator in their wildest dreams has been able to subtly manipulate the daily emotions of more than a billion humans so effectively..."
"Life is a tragedy when seen in close-up, but a comedy in long-shot." The author adds: "The lesson of big data is the reverse: an amusing bad date magnified a thousand times reveals the cynical and life-deadening calculations behind mass 'emotional engineering.'"
October 30, 2019
Telefon kullanımını kısıtlamada sorunlar yaşadığım şu dönemde beni sosyal medyadan soğutacağını düşünerek başladım bu kitaba. Belki de beklentim bu kadar düşük olduğu içindir, bilemiyorum ama çok beğendim. Yazar ele aldığı her konuda detaylı açıklamalar yapmak yerine daha çok başka yazarlara, makalelere referans vererek okuyucunun konu üzerinde daha fazla okumasını sağlamaya çalışmış. Bende işe yaradı; verdiği notlardan birkaç kitap şimdiden okunacaklar listemde yerini aldı.
En sevdiğim yanı ise sık sık dalga geçtiğim “teknoloji iğrençtir!! tüm telefonları atmalıyız!!” tarzı bir günah keçisi bulma niyetinde olmayışı. Teknolojiden kurtulmayı değil, teknolojinin tekrar insanın kölesi haline getirilmesini istediğini kendi de söylüyor ki bana kalırsa oldukça gerçekçi bir tutum.
“Sorun saçma mimler değildir. Sorun başka bir iş gününü daha katlanılır kılmak için küçük haplar olarak mimleri tedarik eden bir iktisadi sistemdir.” şeklindeki sistem eleştirisi de yerindeydi.
En sevdiğim yanı ise sık sık dalga geçtiğim “teknoloji iğrençtir!! tüm telefonları atmalıyız!!” tarzı bir günah keçisi bulma niyetinde olmayışı. Teknolojiden kurtulmayı değil, teknolojinin tekrar insanın kölesi haline getirilmesini istediğini kendi de söylüyor ki bana kalırsa oldukça gerçekçi bir tutum.
“Sorun saçma mimler değildir. Sorun başka bir iş gününü daha katlanılır kılmak için küçük haplar olarak mimleri tedarik eden bir iktisadi sistemdir.” şeklindeki sistem eleştirisi de yerindeydi.
March 13, 2023
"A calendar is a system of synchronization. It defines the rendezvous of the we. A rendezvous, in a synchrony of the we, makes possible, however, diachronic possibilities. On the other hand, the development of cultural industries leads to a hypersynchronization that eliminates diachronization and paradoxically engenders a hyperdiachronization—that is, a rupture with the symbolic milieu, a decoupling of individual and collective time, a decomposition of the diachronic and the synchronic. The destruction of modes of collective life means that, for example, an adolescent who returns to the family home at 7 p.m. eats from the fridge, that the father does the same at 8 p.m., and nobody eats with anyone else, the only meeting point being, eventually, the television news. What organizes calendarity is neither local, nor familial, nor national, nor religious—because it is no longer a we—rather, it is the great televisual consumption system."
November 9, 2024
നല്ലൊരു പുസ്തകമാണ് , വായിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ ദിനം അല്ലെങ്കിൽ ദിവസവും നമ്മൾ ഉപയോഗിക്കുന്ന അല്ലെങ്കിൽ നമ്മളുടെ തന്നെ ഒരു ഭാഗം എന്ന് പറയുന്നത് ജീവിതത്തിൻറെ അധികസമയം നമ്മൾ ചെലവഴിക്കുന്നത് സോഷ്യൽ മീഡിയയിൽ ആണ് എന്നാൽ ആ സോഷ്യൽ മീഡിയ നമ്മളെ ഒരു ഗിനി പന്നികൾ ആയിട്ടാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. നമ്മൾ എടുക്കുന്ന ഓരോ ക്ലിക്കും അവർക്ക് പരീക്ഷണം ചെയ്യുവാൻ ഉള്ളതാണ് ഓൺലൈനിൽ നിന്ന് നമ്മൾ സാധനങ്ങൾ വാങ്ങിക്കുമ്പോൾ അതിലെ ഓരോ തീരുമാനവും അവർ മുൻകൂട്ടി ചെയ്തു വച്ചതാണ്. നമ്മൾ എന്ത് ഇഷ്ടപ്പെടണം എന്ത് കാണണം എന്ത് കാണരുത് എന്നൊക്കെ തീരുമാനിക്കുന്നത് അൽഗോരിതം ആണ്, എന്തായാലും പുസ്തകം വായിച്ചതിനുശേഷം ഇനി ഓരോ തവണ സോഷ്യൽ മീഡിയയിൽ ഒരു ക്ലിക്ക് ചെയ്യുമ്പോൾ ഇതിൻറെ കാരണം അല്ലെങ്കിൽ അറ്റ്ലീസ്റ്റ് ചിന്തിക്കാൻ എങ്കിലും ഈ പുസ്തകം എന്നെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നുണ്ട് വളരെയധികം ഉപയോഗപ്രദമായ അല്ലെങ്കിൽ വായിച്ചതിന് കാര്യം ഉണ്ടായ ഒരു പുസ്തകം ആണ് ഇത്. പറ്റുമെങ്കിൽ വായിച്ചു നോക്കൂ കൂട്ടുകാരെ
Read
March 20, 2020içindekiler kısmını okuyunca beni kendine çeken kitap.
kitap, sosyal medyayı alınabilecek her yönüyle ele almış durumda.
yer yer makale tadında ve muamma olsa da anlaşılabilir örnekler hemen ardından veriliyor.
mükemmel cümleler yakaladım. altını en çok çizdiğim kitaplardan biri oldu.
dominic pettman'dan bahsetmek gerekirse; bütün kitaplarını okumak isterim.
kitap, sosyal medyayı alınabilecek her yönüyle ele almış durumda.
yer yer makale tadında ve muamma olsa da anlaşılabilir örnekler hemen ardından veriliyor.
mükemmel cümleler yakaladım. altını en çok çizdiğim kitaplardan biri oldu.
dominic pettman'dan bahsetmek gerekirse; bütün kitaplarını okumak isterim.
This entire review has been hidden because of spoilers.
July 5, 2019
A less cranky approach to the digital age than Han. He does a good job of looking into what it means to be distracted in the age of the internet and historically how it isn't all that new. A little short but good overall.
October 15, 2024
Makaleler arasında konu bütünlüğü varmış gibi görünse de metinlerin konu akışı sağlanamamış. Farklı düşünsel alanların sentezine tanık olsak da genel olarak kitaptan gündelik hayatın akışına ve sosyal medya konusunun yaşama etkisine dair net bir fikir veremiyor kitap.
June 21, 2018
Değerli düşünceler ve insanı düşünmeye sevkeden fikirler olsa da dili oldukça ağır, akıcı olmaktan çok çok uzak.
April 3, 2019
Had to abandon this one, but that's entirely my own fault. Reads like a high-level scientific paper, and I just couldn't get into it
February 11, 2023
Extra star for that vicious Human Centipede comp.
October 13, 2023
Alıntılar ve referanslar çok öğretici. Kitabın referanslar kısmından yola çıkarak birçok keyifli kitaba yönelebilirsiniz. Yazar ve anlatımı gayet iyi.
November 17, 2019
Good insights but veers a little too heavy into academic jargon and needless verbiage.
November 3, 2017
Konu hakkında yazdığım kitap incelemesi;
Sonsuz Dikkat Dağınıklığı [Kitap İncelemesi]
KAS 04, 2017 BY KAMİL MEHMET ÖZKAN
Cebimizdeki cihazlar akıllanıp, sosyal medya platformları yaygınlaştığından beri hayatımıza pek çok güzelliğin yanısıra problem de girdi. Evet, kabaca böyle özetleyebiliriz. Bilgi çağında sonsuz iletişim olanaklarına kavuştuk belki ama diğer taraftan çok değerli değerlerimizi ve yetilerimizi de kaybetmeye başladık. Dikkat gibi.
Düşen dikkat seviyemiz, değişen tüketim alışkanlıklarımız, paylaşım kelimesinin anlamında meydana getirdiğimiz değişimler, derinliğini yitiren duygularımız, algoritmaların belirlediği gündemimiz ve sonsuz sayıdaki gerçek ve bot arkadaşımız…
Dominic Pettman‘ın “Sonsuz Dikkat Dağınıklığı, Gündelik Yaşamda Sosyal Medya’ya Odaklanmak” isimli araştırma-inceleme türündeki eseri Türkiye’de Sel Yayıncılık tarafından basıldı. Araştırmanın ana başlıkları dijital haletiruhiye halkası senkronizasyon istenci, algoritmalar, zararlı içerikler ve sonuçların değerlendirmesi şeklinde devam ediyor.
Günlük hayatta dikkat süremiz dalga geçtiğimiz Japon balıklarının da altında seviyelere inmiş durumda. Devamlı bir yenileme, içinde bulunduğu durum ve ortamdan memnun olmama haletiruhiyesi içerisinde yaşayan yüzmilyonlarca sosyal medya kullanıcısı mevcut. Instagram’ın insanları ciddi şekilde depresyona yönlendirdiğine yönelik araştırmalar mevcut.
Kitapta en çok dikkatimi çeken nokta, gündemimizin tamamen algoritmalar tarafından belirlendiğiydi. Sosyal medyaya platformlarına girdiğimizde görmemiz gereken kişilere, paylaşımlara, postumuzu beğenen kişilerin sıralamasına ve hemen herşeye algoritmalar karar veriyor. Biz her ne kadar kullandığımız sistemleri yönettiğimizi düşünsek de aslında bize dayatılan algoritmaların köleleri durumundayız. Bu noktada Facebook çalışanlarının geniş kitleler üzerinde gerçekleştirdikleri içerik sıralaması denemeleri kamuoyuna tarafından yanlışlıkla fark edildikten sonra ortaya çıkmıştı. Algoritmalar da seçecekleri içerikler ile bizi istedikleri yöne yönlendirme üzerinde büyük oranda başarılılar.
Sonsuz Dikkat Dağınıklığı kitabı ile ilgili güzel konulardan biri de meraklıları için sonunda genişçe Notlar ve Kaynakça alanı yer alıyor. Özellikle sosyal medyanın kişiler ve toplum üzerine etkilerini araştıran öğrenci ve öğretim görevlileri için okunması gereken bir kaynak eser olarak kütüphanenize ekleyebilirsiniz.
(Bu yazı ile olarak www.kamilmehmetozkan.com web sitesinde yayınlanmıştır.)
Sonsuz Dikkat Dağınıklığı [Kitap İncelemesi]
KAS 04, 2017 BY KAMİL MEHMET ÖZKAN
Cebimizdeki cihazlar akıllanıp, sosyal medya platformları yaygınlaştığından beri hayatımıza pek çok güzelliğin yanısıra problem de girdi. Evet, kabaca böyle özetleyebiliriz. Bilgi çağında sonsuz iletişim olanaklarına kavuştuk belki ama diğer taraftan çok değerli değerlerimizi ve yetilerimizi de kaybetmeye başladık. Dikkat gibi.
Düşen dikkat seviyemiz, değişen tüketim alışkanlıklarımız, paylaşım kelimesinin anlamında meydana getirdiğimiz değişimler, derinliğini yitiren duygularımız, algoritmaların belirlediği gündemimiz ve sonsuz sayıdaki gerçek ve bot arkadaşımız…
Dominic Pettman‘ın “Sonsuz Dikkat Dağınıklığı, Gündelik Yaşamda Sosyal Medya’ya Odaklanmak” isimli araştırma-inceleme türündeki eseri Türkiye’de Sel Yayıncılık tarafından basıldı. Araştırmanın ana başlıkları dijital haletiruhiye halkası senkronizasyon istenci, algoritmalar, zararlı içerikler ve sonuçların değerlendirmesi şeklinde devam ediyor.
Günlük hayatta dikkat süremiz dalga geçtiğimiz Japon balıklarının da altında seviyelere inmiş durumda. Devamlı bir yenileme, içinde bulunduğu durum ve ortamdan memnun olmama haletiruhiyesi içerisinde yaşayan yüzmilyonlarca sosyal medya kullanıcısı mevcut. Instagram’ın insanları ciddi şekilde depresyona yönlendirdiğine yönelik araştırmalar mevcut.
Kitapta en çok dikkatimi çeken nokta, gündemimizin tamamen algoritmalar tarafından belirlendiğiydi. Sosyal medyaya platformlarına girdiğimizde görmemiz gereken kişilere, paylaşımlara, postumuzu beğenen kişilerin sıralamasına ve hemen herşeye algoritmalar karar veriyor. Biz her ne kadar kullandığımız sistemleri yönettiğimizi düşünsek de aslında bize dayatılan algoritmaların köleleri durumundayız. Bu noktada Facebook çalışanlarının geniş kitleler üzerinde gerçekleştirdikleri içerik sıralaması denemeleri kamuoyuna tarafından yanlışlıkla fark edildikten sonra ortaya çıkmıştı. Algoritmalar da seçecekleri içerikler ile bizi istedikleri yöne yönlendirme üzerinde büyük oranda başarılılar.
Sonsuz Dikkat Dağınıklığı kitabı ile ilgili güzel konulardan biri de meraklıları için sonunda genişçe Notlar ve Kaynakça alanı yer alıyor. Özellikle sosyal medyanın kişiler ve toplum üzerine etkilerini araştıran öğrenci ve öğretim görevlileri için okunması gereken bir kaynak eser olarak kütüphanenize ekleyebilirsiniz.
(Bu yazı ile olarak www.kamilmehmetozkan.com web sitesinde yayınlanmıştır.)
Displaying 1 - 24 of 24 reviews