Vrouwen schrijven niet met hun tieten

by Wiegertje Postma (Editor), Hadjar Benmiloud, Alma Mathijsen

Er waait een frisse wind door ons land. In navolging van Amerikaanse schrijfsters als Ariel Levy en Lena Dunham schrijven steeds meer jonge Nederlandse vrouwen over genderrollen, over alledaags seksisme en over hun rol als schrijver. Geen pamfletten, maar persoonlijke verhalen en observaties vol humor en verontwaardiging. Deze vrouwen hebben stemrecht, ze mogen studeren en werken en zelf bepalen hoe laat ze naar bed gaan, maar toch krijgen ze dagelijks te maken met onnodige ongelijkheid. Waarom worden hun stemmen onvoldoende gehoord in serieuzere media? Waarom moeten ze regelmatig bang zijn op straat? Waarom zit in actiefilms altijd maar één iemand met tieten en dient ze steevast als prijs voor de held? Waarom worden vrouwen nog steeds niet gezien als de norm – terwijl ze toch echt de helft van de bevolking uitmaken.

Vrouwen schrijven niet met hun tieten bundelt essays, columns en verhalen van vrouwen die een antwoord proberen te geven op zit soort vragen, en is daarmee de allereerste staalkaart van een nieuwe generatie zelfbewuste schrijvers met feministische inborst.

Genres: Nonfiction, Feminism

239 pages, Paperback

First published April 1, 2016

Reviews

[Mips · Rating 4 out of 5]

'****', omdat het zo belangrijk is dat vrouwen een stem krijgen, nu meer dan ooit...
Best confronterend was het stukje 'Kan een schrijver tieten hebben?' van Nikki Dekker, over het onderwaarderen/negeren van vrouwelijke schrijvers bij uitgeverijen, in krantenbijlages, boekhandels en eigen boekenrekken.
Snel even gecheckt.
Van de 29 boeken op een willekeurig rekje van mijn boekenkast, waren er 26 van mannelijke auteurs en slechts 3 van vrouwen (Hilary Mantel en Alice Munro). In 2017 las ik voorlopig 6 boeken, én ja, allemaal van mannelijke auteurs (Bas Haring, John Williams, Jeroen Olyslaegers, James Salter, Martin M Driessen en Hisham Matar). Mijn man vond, na even zoeken, slechts één vrouwelijke auteur in zijn rijtje actieboeken. In 2016 haalde ik een 'score' van 21/65, in 2015 27/68, terwijl ik mezelf als een best 'vrouwvriendelijke' lezer zag.
De Nieuw-Zeelandse criticus Dougal McNeill heeft zich daarom opgelegd om 'voor elke mannelijke auteur een vrouwelijke te lezen'.
Een mooie oefening voor mezelf, denk ik. Ook hier puilen de kasten uit van 'blanke meestal Westerse mannen van middelbare leeftijd'. :)
Hoog tijd om hierin verandering te brengen!
Ik ben nu 50j, met wat geluk heb ik nog 40 jaar tijd om dit recht te trekken! ;)

[Loranne Davelaar · Rating 3 out of 5]

Ik geloof dat ik te veel tijd op het internet doorbreng, want over alle onderwerpen had ik wel eens iets gelezen. Voor mij dus niet heel vernieuwend, maar wel een mooie samenvatting van het hedendaagse feminisme, lijkt me. (En ik heb wel ongeveer elk artikel driftig jaknikkend - raar woord - gelezen.)

[Anaïs · Rating 4 out of 5]

Heel goed dat ze ervaringen van vrouwen delen en ook vrouwen van kleur aan het woord laten, maar er is te weinig een link met kapitalisme dat wel de grote wortel is van maatschappelijke problemen zoals seksisme en racisme.

[Hannie · Rating 4 out of 5]

Een interessant en leuk boek om te lezen. Er komen allerlei dingen aan bod van het dragen van hoge hakken tot de bevruchting. De typering van wat mannelijk en vrouwelijk is, komt overal in terug. Ook bij dingen waar je zelf niet eens altijd bij stil staat. Het ene verhaal sprak me wel meer aan dan het andere.

Een verhaal ging over hoeveel boeken je van vrouwelijke dan wel mannelijke schrijvers leest en hoeveel boeken je in de kast hebt staan van beide sekses. Op dat laatste kan ik niet zo makkelijk antwoord geven. Al denk ik dat de vrouwen overheersen. Als ik kijk wat ik gelezen heb. Dit jaar: 36 vrouw, 19 man. Vorig haar: 99 vrouw, 32 man. 2017: 85 vrouw, 48 man. Bij mijn zijn de vrouwen dus in de meerderheid.

Een extra pluspunt van dit boek: ik heb nog wat leuke leestips opgedaan, aangezien een deel van de bijdragen is geschreven door schrijfsters die nog meer geschreven hebben.

[Ayala Levinger · Rating 3 out of 5]

This book is a collection of feminist assays. so far what I expected, only because of the name of the book (that is named after ONE of the assays) I thought the assays will be about feminist issues regarding publishing/writing/reading and I was really interested in that as a reader, who also consciously reads women (and in particular woc) but that was not the case. only one assay was about that (the one that gave the book its name...) and the rest were about gender roles, daily sexism, rape culture, slut shaming and rape. all important issues, I am not arguing, only not what I looked to read when I added this book to my TRL.

[Fay Van Kerckvoorde · Rating 3 out of 5]

Bij ‘Vrouwen schrijven niet met hun tieten’ had ik vooral verwacht (en gehoopt!) dat de schrijfsters het kruispunt tussen feminisme en literatuur zouden onderzoeken. Toegegeven, de ondertitel is duidelijk over het doel van dit boek (maar daar had ik bij het ontlenen niet op gelet, omdat de hooftitel zo verblindend grappig is). Eerlijk gezegd ben ik al te belezen in het feminisme om hier nog veel nieuwe dingen te ontdekken. De bundel werd samengesteld uit grotendeels al verschenen columns: leuk tussendoortje, maar is het echt een meerwaarde voor het debat?
Desondanks de andere verwachtingen heb ik enorm genoten van Amerens Eggeraats ‘Lactacyd is een leugen’, en ook van schrijftalenten Hanna Bervoets, Bregje Hofstede, Nina Polok, Simon(e) van Saarloos en Niña Weijers.

[Petra Kruijt · Rating 3 out of 5]

Interessante verzameling essays van sterk wisselende kwaliteit. Toont aan dat er nog steeds winst te behalen valt, maar waar precies en hoe, dat blijft de vraag. Wat de een als een probleem ervaart (de billboards van SuitSupply) vindt de ander juist een gaaf feministisch beeld. Klein en banaal voorbeeld, maar wel interessant, omdat het aantoont hoe je eigen achtergrond je beleving van de wereld kleurt. Ik vind daarom de persoonlijkste essays de beste. Erg jammer dat enkele auteurs andere vrouwen/feministen/vormen van feminisme onderuithalen. Dat vind ik eigenlijk nog erger dan wanneer mannen het doen. Zou niet moeten (het is net zo erg, hm?) maar zo voelt het wel.

[Ruth Govaerts · Rating 4 out of 5]

Pittig, actueel, gevarieerd, broodnodig! Over vrouwen en geweld, moeders en vaders, de literaire wereld die voornamelijk aan mannen is besteed, specifieke producten voor een naar-rozen-geurende vagina, dynamische eicellen met grijpende pootjes, feminisme dat afwijkt van de westerse en heteroseksuele manieren van denken & waarom vrouwen niet durven spreken over aanrandingen en verkrachtingen.

P.S.: Lees ook eens wat boeken die niet werden geschreven door blanke mannen die boven de 40 jaar zijn.

[Vera VB · Rating 3 out of 5]

In dit boek bundelt Wiegertje Postma verschillende artikels of columns geschreven door vrouwen.
Wie denkt dat feminisme niet meer nodig is in de 21ste eeuw heeft het mis.

Alleen al een reclamefolder van Bart Smit kan de vrouwengemeenschap in vuur en vlam zetten, altijd terug die typische rolmodellen die naar voor komen, jongens krijgen stoer speelgoed, meisjes truttige dingen zoals een keukentje of poppen, veel roos meestal.
De tweede helft van het boek bevat gelukkig serieuzere artikels. Gelijkwaardig loon voor hetzelfde werk, het glazen plafond, waarom is de zorg van de kinderen bijna altijd voor de moeder? Wanneer een kind ziek is, moet de moeder vrij nemen, zelden de vader.
Veel vrouwen zijn tijdens hun leven slachtoffer van verkrachting en daar wordt heel dikwijls met onbegrip op gereageerd. Sociale media doen er geen goed aan.
Ben je dik en verkracht dan krijg je opmerkingen als: ze mag nog blij zijn dat er iemand op zo'n dikke zeug wil.
Ben je verkracht in je eigen huis: eigen schuld, dan had je die man maar niet moeten binnen laten. Zelfs al heb je weet ik hoe dikwijls nee gezegd.
Ben je verkracht tijdens het uitgaan: slet, je moet maar niet zoveel drinken.
Ben je verkracht terwijl je een kort jurkje aanhad of een uitdagende decolté: eigen schuld, had je je maar niet zo moeten kleden.
Ben je verkracht nadat je in je leven al vrij veel met mannen naar bed bent geweest: niet zeuren, je wil het toch zo graag.
En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Het boek begint met speelse onderwerpen, maar eindigt toch wel heel serieus. Het is dan ook zaak even door te bijten om bij de artikels te komen die er echt toe doen.
Volgens de wet zijn mannen en vrouwen gelijk, maar ze zijn niet gelijkwaardig.

[Laetitia · Rating 4 out of 5]

A good collection of often sharp and well-written essays, offering some interesting insights and thoughts, also to people who've read a little bit on the subject already, I'd say. A good part of the essays focuses on violence; these often were very depressing and enraging to read - and important. One starts to think and rethink and question some patterns in society and some of one's own experiences again - thus, also important. The grey area of consent, for example, seems to remain complicated and confusing to many people, including myself - multiple essays offered some serious food for thought. And the 'what percentage of the books I read is written by women/people of color'-test one of the authors writes about is an interesting one. I liked that many of the texts still maintained a layer of nuance and uncertainty, and the bold vulnerability of the authors forms a strong feature of the essays. Perhaps no mind-blowing insights, but 'everyday problems' many women face, and thus no less relevant - on the contrary.

[Roma · Rating 4 out of 5]

Mooie verzameling van essays voor en door vrouwen. Hoewel ik mezelf als een aardig bewuste feminist beschouw, zaten hier toch interessante blikverruimende columns tussen. Ik vond het erg fijn om eens zoveel verschillende oprechte visies van vrouwen te horen (oprecht als in, niet aangepast aan aanwezige mannen(stereotypes)).

Ik heb een paar interessante tips voor literatuur door vrouwen opgedaan, wat helaas anno 2019 nog altijd lastiger te vinden is dan literatuur door mannen. Ik had het gewaardeerd als er in het boek ook aandacht besteed werd aan de intersectionaliteit tussen validisme en seksisme - over het algemeen krijgen vrouwen met een handicap nog veel minder zeggenschap over hun lijf en hun leven toebedeeld in onze samenleving. Er werd wel aan andere aangrenzende onderwerpen geraakt, zoals fat & skinny shaming, homoseksualiteit, afkomst. Al met al een aanrader, blij dat ik het heb gelezen.

[Jojo Anthonio · Rating 5 out of 5]

alhoewel een paar jaar geleden geschreven, maar waarschijnlijk nog steeds actueel
en er is in de 30 jaar dat ik langer geleefd heb dan deze vrouwen bedroevend weinig veranderd
ik heb er nooit zo krampachtig over gedaan en heb mannen vaak van repliek gediend
het verhaal over social media was pijnlijk herkenbaar; ik ben ermee gestopt
verplichte kost voor iedereen 👌🏼
en ik ga meer van deze vrouwen lezen en de boeken die ze aanraden
bedankt 🙏

[Judith · Rating 4 out of 5]

Onderhoudend boek met columns over feminisme, geschreven door vrouwen geboren in 1980 of later. Helaas gingen de meeste stukken het niet over vrouwen en schrijverschap — wat ik hoopte toen ik het boek kocht.

[Tessel · Rating 4 out of 5]

Fijne diverse verzameling persoonlijke, feministische pamfletten die individuele inzichten in het feminisme weergeven.

[Anne. · Rating 3 out of 5]

Leuk om te lezen, met hier en daar echt scherpe en interessante gedachtes/inzichten.

[Linde · Rating 4 out of 5]

3.5

[Luna · Rating 3 out of 5]

Gebruikt als inspiratie voor een onderzoek, mooie en inspirerende anekdotes, maar dat is t dan ook :)

[Julie Den Hond · Rating 4 out of 5]

Must read for the girlies ✨

[Anne van Huffelen · Rating 5 out of 5]

Het horen van vrouwelijke stemmen. Iedereen zou dit moeten lezen

[Kirsten · Rating 3 out of 5]

Wisselend, maar de bijdragen van Lisa Bouyeure en Nikki Dekker en Hasna El Maroudi zijn voor mij echt nieuw. En van Niña Weijers wil ik een boek lezen.

[Trâm · Rating 2 out of 5]

A bit repetitive and superficial if I have to be frank.

[Lianne · Rating 4 out of 5]

Voor mij niet heel vernieuwend (had ik ook niet verwacht) maar wel ontzettend herkenbaar. Er zaten veel artikelen in die ik heel graag onder de neuzen van sommige mensen zou willen drukken van 'hier, snap je het nou?' De artikelen zijn lekker kort en behapbaar en prettig te lezen. Zou verplichte kost moeten zijn voor mensen die het feminisme van nu niet begrijpen. Helaas zullen juist zij dit boek niet snel lezen, dus ik hoop dat de feministen onder ons ze hierbij een beetje zullen helpen.

Speciale aandacht voor het stuk van Nikki Dekker over het belang van het lezen van boeken van vrouwelijke schrijvers. Ze schrijft hierin over hoe mensen vaak het gevoel hebben dat vrouwen ergens in de meerderheid zijn, terwijl dit niet zo is ("als 33 procent van de aanwezigen vrouw is, geloven de mannen dat er meer vrouwen in de ruimte staan dan mannen"). Van haar boekenkast zegt iedereen dat hij vol staat met boeken geschreven door vrouwen, terwijl dit na een turving slechts minder dan de helft bleek te zijn. Dit ondervind ik zelf hier op dit platform. Aan het begin van het jaar ben ik begonnen met vrouwelijke schrijvers turven. Ik heb mijn challenge ingezet op 40 boeken en mijn doel was om meer dan de helft hiervan te laten bestaan uit vrouwelijke schrijvers. Ik dacht dat ik erg goed op weg was, maar na een check blijkt het slechts 11 van de 28 gelezen boeken te zijn.

[Nicole Bouvrie]

Een pakkende titel die eigenlijk ook de inzet van het boek verrassend goed dekt: "Vrouwen schrijven niet met hun tieten" (2016). Vrouwen zijn mensen. En daar moet de samenleving nog verrassend vaak mee leren omgaan, als men het al inziet. Een boek vol essays van menselijke vrouwen van mijn eigen leeftijd (allemaal geboren tussen 1980 en 1989) die schrijven. Herkenning dus alom, want ook ik heb ooit gezegd "Ik ben geen feminist hoor, maar..." om er later achter te komen dat 'feminisme' eigenlijk niet zo'n vies woord is als je denkt.

Volledige review op:
http://wp.me/p3AksC-ds

[Emma · Rating 3 out of 5]

Ik ben blij dat dit boek er is en dat er zoveel slimme feministen in één boek samenkomen. Alleen is het zo jammer dat de auteurs, en de hoofdstukken, niet op elkaar kunnen reageren / met elkaar in gesprek gaan. Met veel van de besproken onderwerpen en met sommige stukken was ik al bekend, dus het boek was uiteindelijk minder verrassend/verrijkend dan ik had gehoopt.

[Mélanie · Rating 5 out of 5]

I loved every bit of it.