รวมเรื่องสั้น ละครภูต

by ชลนิล

เบื่อหรือยัง...กับเหล่าเรื่องผี เขย่าขวัญ
ที่ทำได้เพียงให้คุณนอนหลับฝันร้ายไปสามคืน
ไม่กล้าเดินผ่านป่าช้าคนเดียว

รู้สึกมั้ยว่า...เรื่องภูตผี ความเร้นลับ
มันน่าจะให้อะไรคุณได้มากกว่าความน่ากลัว
ขนลุก นอนคลุมโปง

เชื่อหรือไม่ว่า...เรื่องราวของภูตผี
สามารถทำให้คุณอบอุ่น ประทับใจได้
เชื่อหรือไม่ว่า...ความเร้นลับ น่ากลัว
จะปลุกสติ ให้คุณฉุกคิดถึงสิ่งที่เคยมองข้าม

และไม่แน่...บางบทของ ‘ภูติ’
อาจจะทำให้คุณมีรอยยิ้ม พร้อมกับปาดน้ำตา

บนเวทีอันเร้นลับแห่งนี้
จะแสดงละคร เล่าเรื่องราวของเหล่าภูต...
อันหลากหลาย เท่าที่สามารถจินตนาการไปถึง
ขอเพียงมีใจที่เปิดกว้างพอ...
ละครเรื่องนี้ก็พร้อมจะฉายให้คุณชม
ผ่านหน้ากระดาษ ที่กรุ่นด้วยกลิ่นอายอันลึกลับ ชวนค้นหา
อย่างน่าประทับใจ...


.....................................


‘ละครภูต’ อาจเป็นเวทีหนึ่ง ซึ่งสามารถแสดงเรื่องราวของพวกเขาผ่านหน้ากระดาษ...เวทีแห่งนี้จะบอกเล่าเรื่องราวอันอบอุ่น ประทับใจ เร้นลับ เกินคาด หรืออาจชวนขนหัวลุก สุดแต่ผู้อ่านจะสามารถสัมผัส รู้สึกมัน

ผมเขียนเรื่องสั้นไว้หลายสิบเรื่อง ตีพิมพ์รวมเล่มในช่วงเวลาต่างกัน
‘ละครภูต’ รวมเล่มเมื่อปี 2535
‘ในเงาสนธยา’ รวมเล่มเมื่อปี 2536
‘ลางมายา’ รวมเล่มเมื่อปี 2550

เมื่อมีโอกาสได้ตีพิมพ์รวมเล่มซ้ำอีกครั้ง ผมจึงไม่อยากให้มันกระจัดกระจาย แยกย้ายเป็นหลายเล่มอย่างนั้น จึงนำทั้งหมดมารวบรวมเป็นเล่มเดียว แล้วใช้ชื่อที่บอกความเป็นตัวตนของมันชัดเจนเลยว่า ‘ละครภูต’

นอกจากนั้นยังมีเรื่องสั้นที่ไม่เคยรวมเล่มที่ไหนมาก่อนอีกเรื่องหนึ่งชื่อ ‘ห้องเดียวกัน’ มารวมเป็นเรื่องสั้นปิดท้าย...ซึ่งถ้าจำไม่ผิด เรื่องสั้นนี้เป็นเรื่องสั้นล่าสุด ที่ผมเขียนมาเมื่อหลายปีก่อน แล้วหลังจากนั้นก็ยังไม่ได้จับปากกา-ดินสอมาเขียนเรื่องสั้นแนวนี้เพิ่มเลย

รวมเรื่องสั้น ‘ละครภูต’ ชุดใหญ่พิเศษนี้ จึงเป็นการรวบรวมผลงานเรื่องสั้นแนวเร้นลับ เหนือจริงของผม ซึ่งเป็นผลงานในแต่ละช่วงเวลาของชีวิต ที่ผมเองก็อยากเก็บสะสมไว้เป็นบันทึกความทรงจำอันมีค่าชิ้นหนึ่ง เพราะหากใครสักคนจะมองลึกลงไป ผ่านม่านเงาของความลึกลับ ชวนขนหัวลุกที่เป็นแค่ฉากหน้าละครของมันแล้ว...คุณอาจได้พบความรู้สึกดีๆ ความอบอุ่น ประทับใจหรือกระทั่งคำตอบบางอย่าง...ในหัวใจตนเอง

“ชลนิล”

472 pages, Paperback

Published March 1, 2016

About the author

Associated Names:
* ชลนิล
* ฉิกกง

ที่มา....ของนามปากกา "ชลนิล"

ที่มาของชื่อ "ชลนิล" จริง ๆฟังแล้วดูปัญญาอ่อนมากนะ ตอนม.2 ผมเขียนนิยายเรื่องแรกชื่อ "ใต้เงามันดาเร"
(เห็นมั้ย ชอบเขียนแนวลึกลับตั้งแต่เด็ก) เรื่องนั้นพระเอกชื่อ ภุชงค์ นางเอกชื่อ อินทนิล (ดอกตะแบก - อินทนิล สีม่วง เป็นดอกไม้ที่ผมชอบมากตอนเด็ก)

พอเขียนจบก็นึกเล่น ๆ ว่าถ้าเขียนภาคสอง ลูกของ ภุชงค์ กับ อินทนิล จะมีชื่อว่าอะไร
ตอนนั้นก็คิดชื่อ ชลนิล - อินทชล ออกมาได้ (เปลี่ยนคำว่าชงค์ เป็น ชล)
พอคิดสองชื่อนี้ได้ก็เกิดอาการชอบมาก อย่าใช้เป็นชื่อตัวละครเลย
เอามาเป็นนามปากกาของเราดีกว่า ! (ตอนเขียน ใต้เงามันดาเร ใช้นามปากกา ตรี อินทนิล)

นามปากกาหลังจากนั้นจึงเป็น "ชลนิล อินทชล" (ลิเกมั้ย)
ใช้เขียนเรื่องสั้นส่งตามนิตยสารต่าง ๆ ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม
โชคดีอย่างยิ่ง ที่ไม่มีนิตยสารเล่มไหนรับเรื่องสั้นผมไปพิมพ์
(เด็กอายุ 14-15 เขียนเรื่องสั้นแบบไหน ใครๆก็น่าเดาออกว่า มันคงไม่ได้เรื่อง)

ตอนม.ปลาย ผมบ้าการ์ตูนญี่ปุ่น ช่วงปิดเทอมเคยไปช่วยทำงานที่สำนักพิมพ์การ์ตูนแห่งหนึ่ง รู้จักพวกบรรณาธิการ ทีมงานการ์ตูนหลายคน เขาถามผมว่าชื่อ "ชลนิล" แปลว่าอะไร? ตอนนั้นผมก็พยายามเล่าที่มา ที่ไป พร้อมคิดคำแปลอย่างสวยงาม
(ตามประสาเด็กนั่นแหละ)

เขาฟังแล้วบอกคำเดียวเลยว่า... "ชลนิล" = "น้ำเน่า" ชล=น้ำ / นิล = สีดำ
น้ำสีดำ มันก็คือน้ำเน่านั่นแหละ ผมได้ยินอย่างนั้นแล้วชอบทันที...เออ...แปลว่า น้ำเน่าก็เข้าท่าดี ไหน ๆ เราก็ชอบเขียนนิยายอยู่แล้ว สมัยนั้น พอเพื่อน ๆ รู้ว่าเราเขียนนิยาย ก็ชอบถามเหมือนกัน "เขียนนิยายน้ำเน่าเหรอ?" เราตั้งนามปากกาแปลว่า น้ำเน่า ไปเลยดีกว่า แทนคำตอบพวกมันไปเลย แถมยังเท่ดี ไม่เหมือนใครด้วย

ทั้งหมดนี้เป็นความคิดสมัยผมเรียนอยู่มัธยม อายุแค่ 15-16 เองมั้ง

พอเรียนจบ มาทำงานอยู่ที่อุดรฯ
มีอยู่วันหนึ่ง เข้าเวร นึกครึ้มอกครึ้มใจ อยากเขียนเรื่องสั้นเล่น ๆ
อาศัยความรู้ที่ได้อ่านจากหนังสือเกี่ยวกับการเขียนเรื่องสั้น
ในห้องสมุดของวิทยาลัยครูอุดร มาเป็นแนวทาง
ลองเขียนตามที่หนังสือเขาสอน-แนะนำ

ผลก็คือ...ได้เรื่องสั้นมาเรื่องหนึ่ง เรื่องสั้นเรื่องนั้นชื่อ "เด็กชาย กองทราย และชิงช้า"
เขียนจบ ผมฝากเพื่อนให้เอาเรื่องสั้นนี้ไปให้อาจารย์ภาษาไทย(ในวิทยาลัยครู)
ช่วยวิจารณ์ - แนะนำ พออาจารย์ท่านนั้นอ่านจบ ก็ฝากเพื่อนผมมาบอกว่า...
"ให้เขาส่งเรื่องนี้ไปที่ นิตยสาร สตรีสาร"

นิตยสาร "สตรีสาร" สมัยนั้น ถือเป็นสนามนักเขียนที่มีมาตรฐานสูง
จนผมไม่เคยกล้าส่งงานตัวเองไปให้เขาพิจารณาเลย
พออาจารย์ภาษาไทยท่านนั้นแนะนำอย่างนี้
ผมเลยทำใจกล้า ส่งเรื่องสั้นไปที่ สตรีสาร โดยใช้นามปากกาว่า "ชลนิล" เฉย ๆ
ตัดคำว่า "อินทชล" ออก เพราะรู้สึกว่ามันเยิ่นเย้อ ลิเกพิกล
(ตอนนั้นโตพอจะรู้แล้วว่า ความคิดสมัยเด็กของตัวเองมันเพี้ยนๆ)

ผลคือได้ลงในนิตยสารสตรีสาร ภายในเวลาเดือนสองเดือน
ความดีใจครั้งนั้น ยิ่งกว่าคนเอ็นทร้านซ์ติดเสียอีก
เพราะนี่เป็นนิตยสารมาตรฐานฉบับแรก ที่ผมได้ลงเรื่องสั้น
แถมเป็นนิตยสารมีชื่อ ที่นักเขียนดัง ๆ หลายคนแจ้งเกิดที่นี่
ไม่ว่าจะเป็น "โบตั๋น" "ประภัสสร เสวิกุล" ฯลฯ

หลังจากนั้นผมก็มีไฟ เขียนเรื่องสั้นส่งสตรีสารอีกหลายเรื่อง
โดยใช้นามปากกาว่า "ชลนิล" มาตลอด
แต่ก็ไม่มีเรื่องสั้นได้ลงอีกนาน จนผมนำเรื่องสั้นที่เขียนส่ง "สตรีสาร" (แล้วไม่ได้ลง)
มารวมทั้งเรื่องสั้น "เด็กชาย กองทราย และชิงช้า"
แล้วส่งไปให้สำนักพิมพ์สนุกอ่านพิจารณา
...โดยไม่คิดว่า...
นี่จะเป็นจุดเริ่มต้นของรวมเรื่องสั้นเล่มแรกในชีวิต "ละครภูต"
และเป็นการใช้นามปากกา "ชลนิล" บนแผงหนังสือครั้งแรกเช่นกัน

ชลนิล
20 ธ.ค. 56


ผลงาน

1. ต่างเวลา (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน)
2. ม่านมนตรา (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน)
3. พรุ่งนี้ดาวยังพราวแสง (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน)
4. รอยสาป (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน)
5. กรงอำพราง (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน)
6. เพลิงนาคา (พิมพ์ครั้งที่ 4 สำนักพิมพ์วันดี)
7. เรือนเวลา (สำนักพิมพ์นวนิยายบางกอก)
8. กรงไฟ (สำนักพิมพ์นวนิยายบางกอก)
9. เถ้าน้ำค้าง (สำนักพิมพ์วันดี)
10. อาคม (สำนักพิมพ์คำต่อคำ)

รวมเรื่องสั้น
1. ละครภูต (สำนักพิมพ์สนุกอ่่าน)
2. ผู้ถูกล่า (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน) (พิมพ์ครั้งที่1 ใช้ชื่อว่า "ในเงาสนธยา")
3. ลางมายา (สำนักพิมพ์นวนิยายบางกอก) (รวมจากสองเล่มเล็ก"ลางสังหารกับสีสันสยอง")

ผลงานเขียนอื่นๆ
1. ลมหายใจของสายลม (สนพ.สนานคิด) ประเภทบทกวี
2. ที่สุดปลายกระบี่ (สนพ.สนานคิด) รวบรวมถ้อยคำปรัชญาอันแหลมคมจากนวนิยายหลายเล่มของโก้วเล้ง
3. นิทานโทสะ (สนพ.วันดี) รวมบทความที่เขี

Reviews

[Thitima KT · Rating 3 out of 5]

ตอนแรกๆ โอเคนะ ดูลึกลับๆ ดี
แต่ตอนท้ายๆ อ่านแล้วรู้สึกเหนื่อยๆ เนือยๆ ไปหน่อย