What do you think?
Rate this book
Kruistocht in spijkerbroek
De zestienjarige Dolf uit Amstelveen geeft zich op als proefkonijn: hij zal door een materie-transmitter teruggeflitst worden naar de Middeleeuwen om daar één middag een kijkje te nemen. Maar door een foute berekening komt hij in het jaar 1212 terecht in een Kinderkruistocht die net uit Keulen is vertrokken en niet op het riddertoernooi in Montgivray in Midden-Frankrijk dat hij zo graag wilde bijwonen.
Verbijsterd ziet hij duizenden gelovige – en vooral goedgelovige – kinderen, aan wie wonderen zijn beloofd, zingend aan hem voorbijtrekken. Zij zijn van plan met hun blote handen het Heilige Land van de Saracenen te bevrijden.
Om vijf uur diezelfde middag moet Dolf weer op de afgesproken plek staan om teruggeflitst te worden naar de twintigste eeuw – tenminste, als er niets fout gaat…
Lengte: 11 uur 26 minuten
Verbijsterd ziet hij duizenden gelovige – en vooral goedgelovige – kinderen, aan wie wonderen zijn beloofd, zingend aan hem voorbijtrekken. Zij zijn van plan met hun blote handen het Heilige Land van de Saracenen te bevrijden.
Om vijf uur diezelfde middag moet Dolf weer op de afgesproken plek staan om teruggeflitst te worden naar de twintigste eeuw – tenminste, als er niets fout gaat…
Lengte: 11 uur 26 minuten
363 pages, Hardcover
First published January 1, 1973
174 people are currently reading
3117 people want to read
About the author
Thea Beckman
44 books310 followersThea Beckman (1923-2004) was born in Rotterdam. She began writing in 1947, but it was not until her children were grown that she devoted herself to writing full time. Crusade in Jeans was first published in 1973. It became an overnight success, making her one of the most popular authors of juvenile books in the Netherlands. Ms. Beckman is fascinated by history and wrote books about many historical periods.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 631 reviews
January 18, 2020
I was so taken by this book when I read this as a child. Saw myself going back in time to join the crusade! One of my best reads when I was a kid, so impressed by this story...
March 9, 2020
Going to school as a child, we had to read this book, it is required reading here. I didn't remember the story though, but I really enjoyed reading it now as a grown up. The story is great with lots of adventure in it and you learn a lot of the history. It is written in a way that you want to keep reading because you want to know what will happen next. It gets 5 points because of how well it is written, and how I loved it.
This book is in the 1001 Children's Books You Must Read Before You Grow Up challenge I am doing.
This book is in the 1001 Children's Books You Must Read Before You Grow Up challenge I am doing.
October 23, 2011
I am not sure I have the words to adequately describe how much I've loved this book and still love this book. My 4th grade teacher started reading this to our class back in '78 or so. About two chapters in I couldn't stand his slow pace anymore, got the book out of the library and plowed through it in a day or two. I have reread this book so many times I have long lost count and even as an adult I reread it every few years. My battered '83 copy, without a spine and held together by yellowing scotch tape, now sits on my bookshelf in California, half a world away from where I first read it. This one goes with me whenever I move.
The books tells the story of how Dolf, a twentieth century boy, gets stranded in a children's crusade in the 13th century and travels with the crusade from Germany, over the Alps, to Italy. Along the way he transforms the crusade from a ragtag band of rabble, in which the smallest and weakest children perish, into a well organized troupe that takes care of their own. He battles epidemic outbreaks of disease, bandits, nature, accusations of heresy, superstition and the medieval mindset. The author, one of my personal holy trinity of 70's Dutch children's lit (Thea Beckman, Jan Terlouw and Tonke Dragt) does an excellent job describing the grueling nature of the journey, the good and the bad, providing a touching experience for the reader, without having Dolf wallow in angst and agony every other page.
When netgalley offered the English translation, I jumped on it. It was about time for another reread anyway. It was a little weird that many of the names had been changed. Rudolf Wega from Amstelveen is now Rudolf Hefting from Amsterdam, Mariecke is Maria, Dom Johannes Dom Augustus etc. But okay, pandering to the English inability to deal with foreign names, I can live with that.
What was more disturbing is that the story seemed a little flat... Was I finally too old for this story? Did I know it too well? Then I noticed some sentence structures were a bit clunky. ('All that they had so far suffered would pale beside the horrors that awaited them in the mountains' and 'My friend here is rather fond of seeing off bears'). Maybe it needed some more editing from a native English speaker?
Then, when Mariecke/Maria returns from gathering herbs with a bunch of 'henchmen' and I was wondering when she had become a villain needing henchmen, I decided to get out the original.
Well, no wonder the story felt a bit flat....
Here is a passage that describes Dolf coming into the camp on the evening after the first day the 7000 children had to cross a mountain pass:
For indeed, he now felt responsible for the children's crusade. For every accident, for every death he blamed himself. And today that burden had proved heavy. Through the tortuous miles of the gorge he had walked with but the one thought that he must get them all through safely. But he had failed. Right in front of his eyes he had seen a child fall into the stream and be carried away by the torrent. For two hours he had been frantically digging into the rock-slide with nothing but a stick and his bare hands – only to find one dead child. He had carried on his back children who had fallen down and when they were rested set them on their feet and picked up another. Had they all reached the end of the gorge safely? He could not tell. Dolf knew that Leonardo, like himself, was not sleeping.
Now the same passage in the original, translated by me (not a native English speaker, so cut me some slack).
Because it had come to this: he felt completely responsible for the children's crusade. Every accident, every death, he held himself accountable for. And today he'd had his share. All the difficult miles through the gorge he had had but one thought: 'I have to get all of them them through this safely.' But he had failed. Right before his eyes he had seen a child fall into the raging creek, swept away by the torrent to get smashed onto a rock in the riverbed. He had spent two hours frantically digging into a rock-slide with nothing but a stick and his bare hands, only to finally uncover a dead child. How many others were still buried, he could not guess, he only knew he'd lost them. He had helped crying children clamber over rocks and he had seen the ox die. He had sucked out a snake bite, uncertain if the snake had been venomous. And where was that little guy now? He had carried children on his back that had fallen down. He had put them down and picked up others. Had they all made it to the end of the gorge? Hadn't they accidentally left one behind? He had not been able to keep up with them all. Fifty, maybe a hundred children he knew by name and face. The thousands of others were just children, entrusted to his care. He could not tell them apart, there were too many of them.
The chaos in the camp shocked him. Night was threatening. The sky was still clouded, even if it had stopped raining and it was black as pitch. The still valley was rustling with hidden life, with stealthy dangers. A large fire would keep predators at bay, but the fires were going out. The tired wood gatherers had only gathered enough to cook dinner on. Packs of wolves, attracted to the smell of cooked meat and gnawed bones were silently stalking the perimeter of the camp. Dolf could see their eyes light up when they came close. Staggering through the camp he heard a child scream, but before he had reached the spot, silence had set back in. What had happened?
Occasionally, an arrow shot through the air, loosened by one of the orderlies. One time, Dolf heard the whining flight of an animal that had been shot. But there weren't enough orderlies, they fell asleep or nobody came to relieve them. Exhaustion and despair were sapping Dolf's strength. He had put Maria/Mariecke and a number of small children safely in the middle of the group, near the tent. And he knew that Leonardo was not sleeping either, but was doing his utmost to keep the camp safe, just like he was.
OMFG....
Somebody do a new translation of this book please, so I can stop crying.
So, the 5 stars are for the Dutch original. I have no words, or stars, for the English translation. I saw that the this edition still averages between 4 and 5 stars from other reviewers on goodreads, though, which shows you that a good story is pretty much indestructible, even when butchered in the translation. But, damn, it hurts.
The books tells the story of how Dolf, a twentieth century boy, gets stranded in a children's crusade in the 13th century and travels with the crusade from Germany, over the Alps, to Italy. Along the way he transforms the crusade from a ragtag band of rabble, in which the smallest and weakest children perish, into a well organized troupe that takes care of their own. He battles epidemic outbreaks of disease, bandits, nature, accusations of heresy, superstition and the medieval mindset. The author, one of my personal holy trinity of 70's Dutch children's lit (Thea Beckman, Jan Terlouw and Tonke Dragt) does an excellent job describing the grueling nature of the journey, the good and the bad, providing a touching experience for the reader, without having Dolf wallow in angst and agony every other page.
When netgalley offered the English translation, I jumped on it. It was about time for another reread anyway. It was a little weird that many of the names had been changed. Rudolf Wega from Amstelveen is now Rudolf Hefting from Amsterdam, Mariecke is Maria, Dom Johannes Dom Augustus etc. But okay, pandering to the English inability to deal with foreign names, I can live with that.
What was more disturbing is that the story seemed a little flat... Was I finally too old for this story? Did I know it too well? Then I noticed some sentence structures were a bit clunky. ('All that they had so far suffered would pale beside the horrors that awaited them in the mountains' and 'My friend here is rather fond of seeing off bears'). Maybe it needed some more editing from a native English speaker?
Then, when Mariecke/Maria returns from gathering herbs with a bunch of 'henchmen' and I was wondering when she had become a villain needing henchmen, I decided to get out the original.
Well, no wonder the story felt a bit flat....
Here is a passage that describes Dolf coming into the camp on the evening after the first day the 7000 children had to cross a mountain pass:
For indeed, he now felt responsible for the children's crusade. For every accident, for every death he blamed himself. And today that burden had proved heavy. Through the tortuous miles of the gorge he had walked with but the one thought that he must get them all through safely. But he had failed. Right in front of his eyes he had seen a child fall into the stream and be carried away by the torrent. For two hours he had been frantically digging into the rock-slide with nothing but a stick and his bare hands – only to find one dead child. He had carried on his back children who had fallen down and when they were rested set them on their feet and picked up another. Had they all reached the end of the gorge safely? He could not tell. Dolf knew that Leonardo, like himself, was not sleeping.
Now the same passage in the original, translated by me (not a native English speaker, so cut me some slack).
Because it had come to this: he felt completely responsible for the children's crusade. Every accident, every death, he held himself accountable for. And today he'd had his share. All the difficult miles through the gorge he had had but one thought: 'I have to get all of them them through this safely.' But he had failed. Right before his eyes he had seen a child fall into the raging creek, swept away by the torrent to get smashed onto a rock in the riverbed. He had spent two hours frantically digging into a rock-slide with nothing but a stick and his bare hands, only to finally uncover a dead child. How many others were still buried, he could not guess, he only knew he'd lost them. He had helped crying children clamber over rocks and he had seen the ox die. He had sucked out a snake bite, uncertain if the snake had been venomous. And where was that little guy now? He had carried children on his back that had fallen down. He had put them down and picked up others. Had they all made it to the end of the gorge? Hadn't they accidentally left one behind? He had not been able to keep up with them all. Fifty, maybe a hundred children he knew by name and face. The thousands of others were just children, entrusted to his care. He could not tell them apart, there were too many of them.
The chaos in the camp shocked him. Night was threatening. The sky was still clouded, even if it had stopped raining and it was black as pitch. The still valley was rustling with hidden life, with stealthy dangers. A large fire would keep predators at bay, but the fires were going out. The tired wood gatherers had only gathered enough to cook dinner on. Packs of wolves, attracted to the smell of cooked meat and gnawed bones were silently stalking the perimeter of the camp. Dolf could see their eyes light up when they came close. Staggering through the camp he heard a child scream, but before he had reached the spot, silence had set back in. What had happened?
Occasionally, an arrow shot through the air, loosened by one of the orderlies. One time, Dolf heard the whining flight of an animal that had been shot. But there weren't enough orderlies, they fell asleep or nobody came to relieve them. Exhaustion and despair were sapping Dolf's strength. He had put Maria/Mariecke and a number of small children safely in the middle of the group, near the tent. And he knew that Leonardo was not sleeping either, but was doing his utmost to keep the camp safe, just like he was.
OMFG....
Somebody do a new translation of this book please, so I can stop crying.
So, the 5 stars are for the Dutch original. I have no words, or stars, for the English translation. I saw that the this edition still averages between 4 and 5 stars from other reviewers on goodreads, though, which shows you that a good story is pretty much indestructible, even when butchered in the translation. But, damn, it hurts.
May 23, 2025
Als kind heb ik het boek nooit gelezen, maar het heeft me aangenaam verrast! Normaliter ben ik geen fan van lange hoofdstukken, maar in dit boek lazen ze heel snel weg.
October 23, 2015
Las dit vier keer toen ik kind was - vond het geweldig. Tante leidde daar een grote interesse voor geschiedenis uit af en gaf me vervolgens De leeuw van Vlaanderen van Conscience cadeau - nooit verder dan pagina 2 geraakt :-).
July 7, 2024
Kruistocht in spijkerbroek vertelt het verhaal over Dolf Wega, die met een tijdmachine terechtkomt in 1212 en belandt in een Kinderkruistocht.
Dankzij de kennis die hij als twintigste-eeuwer van het leven en de wereld heeft, weet Dolf het kinderleger te behoeden voor een humanitaire ramp. De vraag is alleen of hij ooit terug zal keren in zijn eigen eeuw.
Ik had dit boek, dat in de jaren 1970 voor het eerst werd uitgegeven, nog nooit gelezen, en ik vond het een supermooi verhaal. Blij dat ik het eindelijk gelezen heb.
Dankzij de kennis die hij als twintigste-eeuwer van het leven en de wereld heeft, weet Dolf het kinderleger te behoeden voor een humanitaire ramp. De vraag is alleen of hij ooit terug zal keren in zijn eigen eeuw.
Ik had dit boek, dat in de jaren 1970 voor het eerst werd uitgegeven, nog nooit gelezen, en ik vond het een supermooi verhaal. Blij dat ik het eindelijk gelezen heb.
February 4, 2023
After rather totally stalling and generally feeling mostly massively annoyed with the narrative flow of the anonymous English language translation of Thea Beckman's 1973 time travel novel Kruistocht in spijkerbroek (Crusade in Jeans) when I was trying to read the latter about nine or so years ago and became increasingly frustrated with and by how everything in the English rendition seems to feel distractingly distant and that the text also moves along at best awkwardly and very often feeling like one is actually reading not just a translation but yes indeed a painfully slow literal word-for-word rendition of Thea Beckman's Dutch original into English, I decided to try the novel in German (to see if Kreuzzug in Jeans and Helmut Goeb's translation would be a better and more enjoyable reading fit for me).
And yes indeed, Kreuzzug in Jeans is in my humble opinion very much vastly superior translation-wise to Crusade in Jeans. For while I have had some issues with Thea Beckman's general themes and attitudes (as they are presented in Kruistocht in spijkerbroek), Helmut Goeb's translation has definitely felt to and for me as though I am reading not just a rendering from Dutch to German but a well written, readable and relatable story in and of itself (and indeed, I have also been able to actually and in fact both finish and appreciate Kreuzzug in Jeans, whereas the writing style and pacing of Crusade in Jeans turned me off to such an extent that I ended up not even being able to complete the latter before Crusade in Jeans needed to go back to my local library's interlibrary loan department and I have also never felt like making a further request for it).
However and that having been said (and while Kreuzzug in Jeans has certainly and generally been a very much enjoyable personal reading experience), I also have to admit (as already alluded to above) that some of the thematics and contents of Kreuzzug in Jeans (and by extension also and of course Thea Beckman's Dutch original of Kruistocht in spijkerbroek) make me both a bit uncomfortable and also a bit annoyed from a historic reality point of view. And no, it is actually not so much the cases of anachronisms present in Kruistocht in spijkerbroek (and its translations) that tend to bother me (although indeed they can be a trifle frustrating), as my main issue is with the in the novel generally presented and featured attitude of supposed superiority of the 20th century and that main protagonist Rolf is somehow and far too often placed on some almost unassailable golden pedestal (that he is the almost pre-ordained leader of the children's crusade and not so much due to his personality or his learned skills but simply because at least in my opinion, according to the author, according to Thea Beckman, Rolf is a saviour type and a hero, someone who is basically often all-knowing due to the simple fact that he has time traveled into the Middle Ages from the 20th century and that conversely, Niclas/Nicholas, the original "leader" of the children's crusade, is simply not leadership material because he is both of the Middle Ages and well, also just a peasant, just an animal herder and easily duped by the false monks because of this).
And while yes, I have appreciated reading about Thea Beckman's (and by extension translator Helmut Goeb's) vision of the Middle Ages in Kreuzzug in Jeans and do very much appreciate that the inhabitants presented are generally depicted as not just dirty and unhygienic subhumans, personally I do very much kind of chafe at how glowingly positive and often very much superior to basically almost everyone Rolf is often portrayed within the pages of Kreuzzug in Jeans (probably a symptom and sign of what I tend to label as in particular 1970s optimism of the 20th century being a time of and for advancement and as such much better in and of itself than previous, than prior centuries, but as a 21st century reader that kind of an often holier and better than thou attitude and viewpoint can and does get a trifle frustrating and stale and makes especially Rolf at times appear as much too good to be true), not to mention that I also have found that entire scenario of Rolf meeting up with Leonardo Fibonacci as a student and actually teaching him Arabic numbers a trifle groan-worthy (because it sure makes it seem as though Thea Beckman is basically kind of claiming that the Middle Ages need rescuing and help from the present and that a famous mathematician like Leonardo Fibonacci can only obtain the mathematical knowledge for which he is famous from a time travelling 20th century teenaged boy, and sorry, that kind of makes me think of Erich von Däniken's worldview that great civilisations such as the Incas supposedly needed aliens to teach them how to thrive and become advanced).
And yes indeed, Kreuzzug in Jeans is in my humble opinion very much vastly superior translation-wise to Crusade in Jeans. For while I have had some issues with Thea Beckman's general themes and attitudes (as they are presented in Kruistocht in spijkerbroek), Helmut Goeb's translation has definitely felt to and for me as though I am reading not just a rendering from Dutch to German but a well written, readable and relatable story in and of itself (and indeed, I have also been able to actually and in fact both finish and appreciate Kreuzzug in Jeans, whereas the writing style and pacing of Crusade in Jeans turned me off to such an extent that I ended up not even being able to complete the latter before Crusade in Jeans needed to go back to my local library's interlibrary loan department and I have also never felt like making a further request for it).
However and that having been said (and while Kreuzzug in Jeans has certainly and generally been a very much enjoyable personal reading experience), I also have to admit (as already alluded to above) that some of the thematics and contents of Kreuzzug in Jeans (and by extension also and of course Thea Beckman's Dutch original of Kruistocht in spijkerbroek) make me both a bit uncomfortable and also a bit annoyed from a historic reality point of view. And no, it is actually not so much the cases of anachronisms present in Kruistocht in spijkerbroek (and its translations) that tend to bother me (although indeed they can be a trifle frustrating), as my main issue is with the in the novel generally presented and featured attitude of supposed superiority of the 20th century and that main protagonist Rolf is somehow and far too often placed on some almost unassailable golden pedestal (that he is the almost pre-ordained leader of the children's crusade and not so much due to his personality or his learned skills but simply because at least in my opinion, according to the author, according to Thea Beckman, Rolf is a saviour type and a hero, someone who is basically often all-knowing due to the simple fact that he has time traveled into the Middle Ages from the 20th century and that conversely, Niclas/Nicholas, the original "leader" of the children's crusade, is simply not leadership material because he is both of the Middle Ages and well, also just a peasant, just an animal herder and easily duped by the false monks because of this).
And while yes, I have appreciated reading about Thea Beckman's (and by extension translator Helmut Goeb's) vision of the Middle Ages in Kreuzzug in Jeans and do very much appreciate that the inhabitants presented are generally depicted as not just dirty and unhygienic subhumans, personally I do very much kind of chafe at how glowingly positive and often very much superior to basically almost everyone Rolf is often portrayed within the pages of Kreuzzug in Jeans (probably a symptom and sign of what I tend to label as in particular 1970s optimism of the 20th century being a time of and for advancement and as such much better in and of itself than previous, than prior centuries, but as a 21st century reader that kind of an often holier and better than thou attitude and viewpoint can and does get a trifle frustrating and stale and makes especially Rolf at times appear as much too good to be true), not to mention that I also have found that entire scenario of Rolf meeting up with Leonardo Fibonacci as a student and actually teaching him Arabic numbers a trifle groan-worthy (because it sure makes it seem as though Thea Beckman is basically kind of claiming that the Middle Ages need rescuing and help from the present and that a famous mathematician like Leonardo Fibonacci can only obtain the mathematical knowledge for which he is famous from a time travelling 20th century teenaged boy, and sorry, that kind of makes me think of Erich von Däniken's worldview that great civilisations such as the Incas supposedly needed aliens to teach them how to thrive and become advanced).
March 20, 2023
29 jaar en eindelijk dit boek gelezen haha! Tsja ik las als kind/tiener gewoon hele andere boeken ;) Maar goed, ik ben blij dat ik hem eindelijk heb gelezen (ook tot grote vreugde van vriendlief, want het is een van zijn favoriete jeugdboeken die hij als kind las)
Het enige wat ik er van wist is de basis: Een jongen die terug wordt gezonden naar het verleden en in een Kinderkruistocht terecht komt. Voor de rest had ik geen idee, dus ik begon er met frisse moed aan samen met Willemijn (Juf Willemijn op All Stars). Wat volgde was een verhaal vol actie, historie, moed en vriendschap. het hoofdpersonage Dolf is een intelligente jongen die zich snel aan weet te passen aan de situatie. Zeker als het terug flitsen misgaat. Hij maakt vrienden, verliest vrienden en draagt zorg voor vele kinderen die meelopen in de kruistocht. Samen gaan ze vele gevaren aan. Doordat er veel gebeurt leest het verhaal vlot. Soms kan een verhaal waarin een tocht wordt gemaakt langdradig aanvoelen en misschien een beetje saai, maar dat was in dit boek absoluut niet het geval!
Natuurlijk zijn er ook wat kritische puntjes: Dolf is minderjarig, waarom vragen de natuurkundigen de ouders niet om toestemming. Nou ja het antwoord is waarschijnlijk: dan was dit verhaal er niet geweest haha! Ook is het wel heel opvallend hoe snel Dolf het Diets beheerst, dat lijkt me hoogst onwaarschijnlijk, maar ach, dat is iets wat je al snel vergeeft. En als laatste puntje vond ik het wel jammer dat de per ongeluk terug geflitste jongen verder helemaal niet meer ter sprake komt. Ik had daar ook wel iets over willen lezen.
Het enige wat ik er van wist is de basis: Een jongen die terug wordt gezonden naar het verleden en in een Kinderkruistocht terecht komt. Voor de rest had ik geen idee, dus ik begon er met frisse moed aan samen met Willemijn (Juf Willemijn op All Stars). Wat volgde was een verhaal vol actie, historie, moed en vriendschap. het hoofdpersonage Dolf is een intelligente jongen die zich snel aan weet te passen aan de situatie. Zeker als het terug flitsen misgaat. Hij maakt vrienden, verliest vrienden en draagt zorg voor vele kinderen die meelopen in de kruistocht. Samen gaan ze vele gevaren aan. Doordat er veel gebeurt leest het verhaal vlot. Soms kan een verhaal waarin een tocht wordt gemaakt langdradig aanvoelen en misschien een beetje saai, maar dat was in dit boek absoluut niet het geval!
Natuurlijk zijn er ook wat kritische puntjes: Dolf is minderjarig, waarom vragen de natuurkundigen de ouders niet om toestemming. Nou ja het antwoord is waarschijnlijk: dan was dit verhaal er niet geweest haha! Ook is het wel heel opvallend hoe snel Dolf het Diets beheerst, dat lijkt me hoogst onwaarschijnlijk, maar ach, dat is iets wat je al snel vergeeft. En als laatste puntje vond ik het wel jammer dat de per ongeluk terug geflitste jongen verder helemaal niet meer ter sprake komt. Ik had daar ook wel iets over willen lezen.
October 24, 2010
This ended up being a very satisfying read. I’m sure if I’d read this at age 10, it would have been a 5 star book for me. I would have particularly enjoyed the episodic adventures of Dolf and the children when I was that age.
I very quickly had to suspend my adult sensibilities major disbelief and try to put myself back to my 9 or 10 or 11 year old self, eager for a fantasy novel. I’m not talking about the time travel aspect, but there is no way that scientists, let alone a father, would let happen what happened at the beginning of this book, especially not in that hasty and ill thought out manner.
I became so curious so I had to look up the history, and I found living history. Interesting. Interesting take the book has too. A friend when we were fifteen was interested in children’s crusades and I think that they deepened her Christian beliefs; I wonder what she’d think about new thinking on the subject.
This particular story and its opinions felt very 1970s to me. The author wrote it and it was published first in the Netherlands (great translation, I think) but it did not have a foreign feel to me.
I liked how the religious-not religious and those from different centuries learned from one another.
As a non-religious person I liked that Dolf was not religious but wondered throughout the book if that would last, and I also wondered about whether the whole big picture would change. I loved how that was resolved. It felt so real that only the time travel aspect felt like speculative fiction. I do wonder how some religious Christians would feel about this children’s novel, and I wonder if it’s on any banned lists.
Something I did not like was when a narrator comes in occasionally to explain what the Middle Ages were like; the information is interesting and I’m glad it was included, but I wish it had been incorporated in a less clumsy way. Another negative was the extremely abrupt ending, reminiscent of A Wrinkle in Time, but I forgive it for that. In fact, it’s fun to imagine the reactions of some of the characters in the book after the what happens at the end of the story in the book.
I read this for the International Books Club at the Children's Books group. It's the November book, so I'm ahead for once!
I very quickly had to suspend my adult sensibilities major disbelief and try to put myself back to my 9 or 10 or 11 year old self, eager for a fantasy novel. I’m not talking about the time travel aspect, but there is no way that scientists, let alone a father, would let happen what happened at the beginning of this book, especially not in that hasty and ill thought out manner.
I became so curious so I had to look up the history, and I found living history. Interesting. Interesting take the book has too. A friend when we were fifteen was interested in children’s crusades and I think that they deepened her Christian beliefs; I wonder what she’d think about new thinking on the subject.
This particular story and its opinions felt very 1970s to me. The author wrote it and it was published first in the Netherlands (great translation, I think) but it did not have a foreign feel to me.
I liked how the religious-not religious and those from different centuries learned from one another.
As a non-religious person I liked that Dolf was not religious but wondered throughout the book if that would last, and I also wondered about whether the whole big picture would change. I loved how that was resolved. It felt so real that only the time travel aspect felt like speculative fiction. I do wonder how some religious Christians would feel about this children’s novel, and I wonder if it’s on any banned lists.
Something I did not like was when a narrator comes in occasionally to explain what the Middle Ages were like; the information is interesting and I’m glad it was included, but I wish it had been incorporated in a less clumsy way. Another negative was the extremely abrupt ending, reminiscent of A Wrinkle in Time, but I forgive it for that. In fact, it’s fun to imagine the reactions of some of the characters in the book after the what happens at the end of the story in the book.
I read this for the International Books Club at the Children's Books group. It's the November book, so I'm ahead for once!
May 2, 2022
Als kind las ik dit boek ongeveer tien jaar geleden. Ik wist niet alles meer van dit verhaal, maar wel dat ik het goed vond. Ik genoot opnieuw.
Als lezer word je meegenomen in de Middeleeuwen en de manier van denken in deze tijd. Toch zie (en lees) je ook nog steeds overeenkomsten in de huidige mens.
Het boek heeft een informatieve functie, maar nergens is de informatie die je krijgt te veel. Mooi verweven in het verhaal.
Een fantastisch verhaal door de fijne en beeldende manier van schrijven van Thea Beckman. Knap hoe Beckman de kruistocht van ongeveer 8000 kinderen en de sfeer van de gehele groep kan beschrijven. De sfeer bij tegenslagen, positieve berichten of bij het eindelijk zien van de zee.
Ik wist dat er iets mis was met deze kruistocht, maar wat wist ik niet goed meer. Heerlijk om weer net als vroeger in dit boek te kunnen duiken. Beckman blijft goed.
Als lezer word je meegenomen in de Middeleeuwen en de manier van denken in deze tijd. Toch zie (en lees) je ook nog steeds overeenkomsten in de huidige mens.
Het boek heeft een informatieve functie, maar nergens is de informatie die je krijgt te veel. Mooi verweven in het verhaal.
Een fantastisch verhaal door de fijne en beeldende manier van schrijven van Thea Beckman. Knap hoe Beckman de kruistocht van ongeveer 8000 kinderen en de sfeer van de gehele groep kan beschrijven. De sfeer bij tegenslagen, positieve berichten of bij het eindelijk zien van de zee.
Ik wist dat er iets mis was met deze kruistocht, maar wat wist ik niet goed meer. Heerlijk om weer net als vroeger in dit boek te kunnen duiken. Beckman blijft goed.
January 31, 2020
Actual Rating: 2.5 stars
Ik weet niet eens waar ik moet beginnen. Vroeger, toen ik op de basisschool zat, vond ik dit boek werkelijk prachtig. Het was spannend en avontuurlijk en stond boordevol interessante geschiedenis weetjes. Nu ik het als 26 jarige weer herlees, realiseer ik dat ik het helemaal niet zo'n goed boek vind. En dat ik niet snap hoe dit als een 'geweldig kinderboek' wordt bestempeld.
Allereerst is het taalgebruik behoorlijk oudbollig, al is dat te verklaren omdat het een boek uit 1972 is. Toch, de manier waarop Dolf denkt is niet echt tienerachtig, zelfs niet in de jaren zeventig. Het gebruik van 'lief kind', 'kindje', 'stakker' enzovoorts, werd behoorlijk vervelend. En er stonden ook genoeg woorden in waarvan kinderen/tieners de betekenis niet eens kunnen raden.
Ten tweede is Dolf echt een irritante betweter. Iemand uit de twintigste eeuw die de arme middeleeuwers wel even komt vertellen hoe ze moeten leven. Op zich een leuk idee, maar het is alles behalve geloofwaardig dat hij weet hoe hij een epidemie moet bestrijden of dat zeventien een duivels getal is in die tijd of dat de Ieren naar het vasteland zijn gekomen om het christendom te verspreiden. En de meest ongeloofwaardige van allemaal: dat hij binnen no time Diets spreekt en daar volledige gesprekken in weet te voeren. Dolf werkte enorm op mijn zenuwen, ook omdat iedereen hem helemaal geweldig vond, behalve Anselmus en Nicolaas maar dat waren uiteraard de 'schurken'!
Verder is het verhaal veel langdradiger en saaier dan ik me herinner. Heel veel hoofdstukken waren meer en meer van hetzelfde en voegden niet veel toe aan het plot in mijn beleving. Er werd voornamelijk veel gewandeld en gevist en gejaagd in dit boek, met zo nu en dan een kleine uitschieter van een actie moment. Dan moet ik er wel even bij vermelden dat de momenten die 'spannend' moesten zijn, vaak in een halve alinea achter de rug waren. Soms werd zelfs tussen neus en lippen door even genoemd dat er een belangrijk personage dood was gegaan en werd er verder ook totaal geen aandacht meer aan besteed. Verder was het gewoon een aaneenrijging van gebeurtenissen. Niet per se een leuke manier van schrijven, als ik heel eerlijk ben. Daarnaast werden er best wel gruwelijke dingen beschreven? Hoe een priester vermoord werd door een stelletje kleine kinderen, bijvoorbeeld. Niet echt geschikt voor een kinderboek.
De personages bleven ook heel vlak en Dolf had het telkens over dat hij van iedereen hield, maar ik voelde het absoluut niet. De emotie ontbrak volledig, maar misschien ligt dat aan mij. Plus, er waren zoveel namen dat ik ze op een gegeven moment echt niet meer allemaal kon onthouden (voornamelijk omdat de personages zo vlak bleven). In één van de laatste hoofdstukken ging het opeens over een Trude en ik kon me haar echt niet herinneren van de rest van het boek.
Ik vond dit vroeger dus een geweldig boek. Nu? Not so much.
Ik weet niet eens waar ik moet beginnen. Vroeger, toen ik op de basisschool zat, vond ik dit boek werkelijk prachtig. Het was spannend en avontuurlijk en stond boordevol interessante geschiedenis weetjes. Nu ik het als 26 jarige weer herlees, realiseer ik dat ik het helemaal niet zo'n goed boek vind. En dat ik niet snap hoe dit als een 'geweldig kinderboek' wordt bestempeld.
Allereerst is het taalgebruik behoorlijk oudbollig, al is dat te verklaren omdat het een boek uit 1972 is. Toch, de manier waarop Dolf denkt is niet echt tienerachtig, zelfs niet in de jaren zeventig. Het gebruik van 'lief kind', 'kindje', 'stakker' enzovoorts, werd behoorlijk vervelend. En er stonden ook genoeg woorden in waarvan kinderen/tieners de betekenis niet eens kunnen raden.
Ten tweede is Dolf echt een irritante betweter. Iemand uit de twintigste eeuw die de arme middeleeuwers wel even komt vertellen hoe ze moeten leven. Op zich een leuk idee, maar het is alles behalve geloofwaardig dat hij weet hoe hij een epidemie moet bestrijden of dat zeventien een duivels getal is in die tijd of dat de Ieren naar het vasteland zijn gekomen om het christendom te verspreiden. En de meest ongeloofwaardige van allemaal: dat hij binnen no time Diets spreekt en daar volledige gesprekken in weet te voeren. Dolf werkte enorm op mijn zenuwen, ook omdat iedereen hem helemaal geweldig vond, behalve Anselmus en Nicolaas maar dat waren uiteraard de 'schurken'!
Verder is het verhaal veel langdradiger en saaier dan ik me herinner. Heel veel hoofdstukken waren meer en meer van hetzelfde en voegden niet veel toe aan het plot in mijn beleving. Er werd voornamelijk veel gewandeld en gevist en gejaagd in dit boek, met zo nu en dan een kleine uitschieter van een actie moment. Dan moet ik er wel even bij vermelden dat de momenten die 'spannend' moesten zijn, vaak in een halve alinea achter de rug waren. Soms werd zelfs tussen neus en lippen door even genoemd dat er een belangrijk personage dood was gegaan en werd er verder ook totaal geen aandacht meer aan besteed. Verder was het gewoon een aaneenrijging van gebeurtenissen. Niet per se een leuke manier van schrijven, als ik heel eerlijk ben. Daarnaast werden er best wel gruwelijke dingen beschreven? Hoe een priester vermoord werd door een stelletje kleine kinderen, bijvoorbeeld. Niet echt geschikt voor een kinderboek.
De personages bleven ook heel vlak en Dolf had het telkens over dat hij van iedereen hield, maar ik voelde het absoluut niet. De emotie ontbrak volledig, maar misschien ligt dat aan mij. Plus, er waren zoveel namen dat ik ze op een gegeven moment echt niet meer allemaal kon onthouden (voornamelijk omdat de personages zo vlak bleven). In één van de laatste hoofdstukken ging het opeens over een Trude en ik kon me haar echt niet herinneren van de rest van het boek.
Ik vond dit vroeger dus een geweldig boek. Nu? Not so much.
January 20, 2020
3 stars
Nicely read by Menno (4 stars). This was a book of opposites. Sometimes it was a bit childish, but other passages/details were very (too?) macabre. The story has its engrossing moments but on the other hand it often loses its pace, which made me hard to focus. All in all I'm glad I read it but I'm not as raving as most reviewers.
Nicely read by Menno (4 stars). This was a book of opposites. Sometimes it was a bit childish, but other passages/details were very (too?) macabre. The story has its engrossing moments but on the other hand it often loses its pace, which made me hard to focus. All in all I'm glad I read it but I'm not as raving as most reviewers.
June 22, 2022
****1/2
September 14, 2025
Een keer in de zoveel tijd moet je gewoon 👑 Thea Beckman lezen.
Geschreven in ‘73 en alsnog zo actueel. Zoveel wijze inzichten over hoe we (toen al!) de aarde verpestten met alles volbouwen, massatoerisme en individualisme. “In de twintigste eeuw hebben de mensen een heel stelsel van sociale wetten opgebouwd. Maar wat hebben we met de liefde gedaan? Die hebben we vergeten en vervangen door formulieren in vijfvoud.” Hear hear Thea!
Wat me ook opviel is dat er best wat gruwelijke stukken in het boek zitten (moord, kidnapping, oorlog, ziektes), die ze voor kinderen niet uit de weg gaat.
4 ⭐️ ⭐️⭐️⭐️ voor Beckmans schrijf- en vertelkunst, 1⭐️ voor de arrogantie van een blonde 20e eeuwse 16-jarige Dolf (die ik al een klein beetje mis).
Geschreven in ‘73 en alsnog zo actueel. Zoveel wijze inzichten over hoe we (toen al!) de aarde verpestten met alles volbouwen, massatoerisme en individualisme. “In de twintigste eeuw hebben de mensen een heel stelsel van sociale wetten opgebouwd. Maar wat hebben we met de liefde gedaan? Die hebben we vergeten en vervangen door formulieren in vijfvoud.” Hear hear Thea!
Wat me ook opviel is dat er best wat gruwelijke stukken in het boek zitten (moord, kidnapping, oorlog, ziektes), die ze voor kinderen niet uit de weg gaat.
4 ⭐️ ⭐️⭐️⭐️ voor Beckmans schrijf- en vertelkunst, 1⭐️ voor de arrogantie van een blonde 20e eeuwse 16-jarige Dolf (die ik al een klein beetje mis).
Read
December 28, 2016This is probably the first young adult book I ever read and I loved it! We even read it for school too and had to compare the book to the movie, AND I went to see the musical with my mum (the songs are still stuck in my head sometimes). To any dutchie who hasn't read this: please do, it's so good and enjoyable and you learn about history since it sets in the Middle Ages (I think? It has been a while hahaha). Another nice thing to point out: there's no romance in this book (I can't remember if there was a love interest but it's a YA/middle grade book). I'm definitely going to reread this one sometime to relive the memories!
August 13, 2018
Volledig en onbewerkt wat de twaalfjarige Ward onder "Eigen mening" in zijn boekverslag schreef:
Kruistocht in spijkerbroek debunked, dus.
Ik vond het een erg goed boek. het leukste vind ik Leonardo, omdat hij echt bestaan heeft. Hij heeft de Arabische cijfers naar Europa gebracht, maar hoe? In het boek staat omdat hij dat geleerd had van Dolf. Maar hoe kan dat, hoe kan Dolf als kind de cijfers hebben geleerd, omdat hij dat in het verleden van de toekomst aan Leonardo heeft gegeven???
Kruistocht in spijkerbroek debunked, dus.
May 2, 2020
Pure nostalgie.....
April 13, 2025
Eindelijk deze klassieker gelezen. Bij het lezen van de dit boek realiseerde ik me pas dat de titel niet verwijst naar een kruistocht in een plaatsje genaamd Spijkerbroek, maar dat het gaat over een kruistocht waarbij iemand een spijkerbroek draagt. Weer wat geleerd
September 26, 2020
Met gemengde gevoelens heb ik dit boek gelezen. De verhaallijn is zeker niet slecht, maar de karakters en gebeurtenissen lijken nogal snel uitgewerkt waardoor er voor mij weinig diepgang in het verhaal zat. Ik ben blij dat ik deze klassieker eindelijk gelezen heb, maar ga het niet snel opnieuw lezen.
Buddyread samen met Esther van BEA.
Buddyread samen met Esther van BEA.
November 30, 2024
Duizend sterren voor Kruistocht in Spijkerbroek.
November 14, 2023
Een boek vol met twist en avontuur. De kruistochten waren soms best wel heftig maar ook heel realistisch geschreven. Zoveel lieve kinderen die door deze kruistochten veranderden en vele die niet tot het einde door konden gaan.
Ik vond het echt een heel mooi verhaal en was ook best verbaasd over hoe het verhaal ging. Ik had er mindere verwachting van. Maar ben uiteindelijk echt heel erg positief over.
Ik vond het echt een heel mooi verhaal en was ook best verbaasd over hoe het verhaal ging. Ik had er mindere verwachting van. Maar ben uiteindelijk echt heel erg positief over.
December 18, 2020
Wat fijn om dat boek te herlezen. Ik moest wel een beetje wennen aan de schrijfstijl, waarvan ik me kan voorstellen dat jongeren dit nu wat oubollig zouden vinden. Maar ik vond het op zich een aangename stijl.
Nu ik dit boek herlas, ken je al een pak meer van de wereld dan wanneer ik 14 was. Waardoor ik nu wel weet wie Fibonacci is maar toen had ik geen flauw idee wie dat was. Fibonacci is een wiskundige die Dolf als eerste ontmoet wanneer hij in de middeleeuwen belandt.
Ik was eigenlijk alles uit dit boek vergeten behalve hoe Nicolaas de herdersjongen zijn visioenen kreeg. Toen ik aan het boek begon, had ik er geen idee meer van maar toen ik het herlas, kwam het me bekend voor.
Nu ik dit boek herlas, ken je al een pak meer van de wereld dan wanneer ik 14 was. Waardoor ik nu wel weet wie Fibonacci is maar toen had ik geen flauw idee wie dat was. Fibonacci is een wiskundige die Dolf als eerste ontmoet wanneer hij in de middeleeuwen belandt.
Ik was eigenlijk alles uit dit boek vergeten behalve hoe Nicolaas de herdersjongen zijn visioenen kreeg. Toen ik aan het boek begon, had ik er geen idee meer van maar toen ik het herlas, kwam het me bekend voor.
March 13, 2022
Zeer interessant boek alleen een beetje langdradig
April 27, 2024
ja gewoon killer
May 12, 2021
Tuve que leerlo para hacer una clase, y lo di en opción entre tres libros más. Casi nadie lo eligió, y de quienes lo hicieron, a casi nadie le gustó, jajaja. Yo no sé por qué, fue mi favorito del montón.
Lo escribió una holandesa nacida a principios del siglo XX, que murió a los 80 el 2004. Fue publicado en 1973, y tuvo mucho éxito, lo suficiente como para ser todavía leído por escolares que son de otro continente y de otro siglo. Se trata de un niño, Rodolfo, a quien dicen Dolf, que a los 15 años prueba una máquina del tiempo que hacen unos tíos locos y llega a una cruzada de niños. Esto tiene cierta veracidad histórica(discutida), porque en el siglo XIII parece que efectivamente mandaron infantes a hacer cruzadas, pensando que solo necesitarían su inocencia y su cercanía a Dios para salir adelante, niños que podemos imaginar que fueron masacrados.
El libro es ágil y entretenido, tiene un protagonista que usa jeans porque viene del siglo XX y que usa disimuladamente sus conocimientos modernos para ayudarlos a todos, y hay corrupción, y emoción, y compañerismo, y las emociones humanas de siempre, y son interesantes los parajes medievales que se describen y a mí me gustó harto. Pero no sé si recomendarlo porque a mis alumnas no les gustó nada y los adultos tal vez prefieran leer versiones más elaboradas de este tema (de haberlas).
Lo escribió una holandesa nacida a principios del siglo XX, que murió a los 80 el 2004. Fue publicado en 1973, y tuvo mucho éxito, lo suficiente como para ser todavía leído por escolares que son de otro continente y de otro siglo. Se trata de un niño, Rodolfo, a quien dicen Dolf, que a los 15 años prueba una máquina del tiempo que hacen unos tíos locos y llega a una cruzada de niños. Esto tiene cierta veracidad histórica(discutida), porque en el siglo XIII parece que efectivamente mandaron infantes a hacer cruzadas, pensando que solo necesitarían su inocencia y su cercanía a Dios para salir adelante, niños que podemos imaginar que fueron masacrados.
El libro es ágil y entretenido, tiene un protagonista que usa jeans porque viene del siglo XX y que usa disimuladamente sus conocimientos modernos para ayudarlos a todos, y hay corrupción, y emoción, y compañerismo, y las emociones humanas de siempre, y son interesantes los parajes medievales que se describen y a mí me gustó harto. Pero no sé si recomendarlo porque a mis alumnas no les gustó nada y los adultos tal vez prefieran leer versiones más elaboradas de este tema (de haberlas).
March 11, 2017
An absolutely stunning book. I am somewhat prejudiced, since i love this writer. But this story, about the children´s crusades scetches a very good picture of those days. I would also recommend it to adults. It´s still an up to date story, about how adults take advantage of children and use them for their own gain. On the other hand± it´s a very adventurous story every child would enjoy reading.
I can tell you enough± read this book, and the other from this writer.
I can tell you enough± read this book, and the other from this writer.
January 17, 2023
Wiejow ein-de-lijk uit. Dit boek had ook in 200p kunnen geschreven worden als zij niet elk kind dat stierf tot in het detail had beschreven!! Maar bon, dan heb ik deze klassieker ook eens gelezen, niet van plan om het aan mijn toekomstige leerlingen aan te raden.
March 4, 2019
Ik denk dat ik dit boek iets boeiender vond, als ik hem als kind las. Omdat het eigenlijk een kinderboek is. Maar ik vond het boek zeker niet slecht.
May 20, 2024
Niet slecht. Het is natuurlijk een jeugdboek waar ik geen nostalgie naar heb omdat ik het als kind nooit las. Het leest soms als een lange Jommekesstrip waarin om de twee pagina's een kind doodgaat. Ik had meer sterren gegeven maar het subtiele seksisme en racisme stoorde me te veel. Nog een gelijkenis met Jommekesstrips!
Displaying 1 - 30 of 631 reviews