ข้ามภพ ข้ามชาติ

by พงศ์พรรณ เวชรังษี

Published February 1, 2016

Reviews

[ดินสอ สีไม้ · Rating 2 out of 5]

พล็อตของการระลึกชาติ ข้ามภพชาติ ทะลุมิติ
ถูกหยิบมาเขียนแล้วเขียนอีกมานับไม่ถ้วน
โดยทุกเรื่องต่างพยายามฉีกแนวหนีออกไปจากแบบเดิมๆ ที่เคยมีอยู่
แต่ ข้ามภพ ข้ามชาติ กลับหยิบเนื้อหาเรื่องนี้มาเขียนได้อย่างเป็นธรรมดาสามัญที่สุด
เรียบง่ายที่สุด หากแต่ก็จริงที่สุด
เสน่ห์ของเรื่องนี้อยู่ที่ความเรียล
มันดูจริง เหมือนจริงมากจนก้ำกึ่งอยู่ในใจตลอดเวลาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง

สนุก และน่าติดตาม
มีกลิ่นอายของหนังสือประเภท 'วางไม่ลง' ค่ะ

[Jaylevelup · Rating 1 out of 5]

ขัดใจกับการตลาดของสำนักพิมพ์และผู้เขียนที่พยายามบอกว่าเป็นเรื่องจริง แม้จะว่าให้ผู้อ่านตัดสินเอง แต่ใจความโน้มเอียงทางให้เชื่อว่าเรื่องจริงนั่นแหละ ถึงแม้ท้ายเล่มจะเขียนถึงเบื้องหลังทีมงานเขียนลงเพจก็ตาม แต่ในบทสัมภาษณ์ของผู้เขียนกลับบอกว่า จริง 90% แต่ง 10% โดยไม่บอกว่าส่วนไหนจริงส่วนไหนแต่งกันแน่ ล้วนชี้นำให้คนอ่านเข้าใจว่าเรื่องกลับชาติมาเกิดคือเรื่องจริง น่าแปลกที่เวลาอ่านกระทู้ตามเน็ตที่จั่วหัวว่าเรื่องจริง แต่สุดท้ายโดนจับได้ว่าแต่งคนกลับโกรธกันมาก เรื่องนี้ไม่ยักเป็นไร มีคนชมว่าสนุกอีกต่างหาก ทั้งที่จงใจทำตลาดตีหัวเข้าบ้านให้สับสน

ตัว "นิยาย" แต่งออกมาได้บกพร่อง อ่านแล้วรู้สึกถึงความ "ลวก" บางอย่าง อาจเพราะแต่งในเฟซบุ๊กให้อ่านเป็นตอนสั้นๆ พอเอามารวมเล่มเลยขาดๆ เกินๆ ตลกที่ผู้เขียนให้สัมภาษณ์ว่าตอนแรกเขียนให้เหมือนเรื่องจริง แต่ตอนหลังตัดสินใจใช้สำนวนเหมือนนิยายเพื่อลดแรงเสียดทาน เรากลับรู้สึกว่าช่วงแรกเขียนแบบ "นิย๊ายนิยาย" มากกว่าช่วงหลังเสียอีก ชวนให้คิดว่าผู้เขียนแยกลักษณะการเขียนได้จริงหรือไม่

เรื่องราวไม่มีอะไรใหม่ มีแต่น้ำมากกว่าเนื้อ พอเข้าช่วงที่ผู้เขียนแทนตัวว่า "ผม" ก็กลายเป็นเหมือนบันทึกอยากเขียนอะไรก็ได้แทน ผสมกับใส่เรื่องผีเข้ามา ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นเหตุการณ์ชนิด cliche พบได้ตามเรื่องเล่าผีทั่วไป ฉากหักมุมตอนจบนั้นคล้ายพยายามให้ประทับใจ แต่กลับรู้สึกยัดเยียดมาก ตลอดเรื่องนั้นฉากเหตุการณ์ถูกคลีปมอย่างง่ายๆ เพื่อนำไปสู่ฉากจบ ชวนให้ตั้งคำถามว่านี่คือเรื่องที่สมควรเรียกว่ามีคุณภาพได้หรือ

ไร้ค่า ไร้สาระที่สุด นั่นแหละนิยามของหนังสือเล่มนี้

[Muggle Mat · Rating 5 out of 5]

อ่านจบแล้วขนลุกเฉย เหมือนได้อ่านไดอารี่ตามหาใครบางคน ซึ่งระหว่างนั้นเราก็ได้พบได้เห็นสิ่งลี้ลับที่ถ้าไม่เจอกับตัวก็คงไม่เชื่อ! เนื้อเรื่องโดยรวมไม่ได้หวือหวาแปลกใหม่ แต่ชอบความเป็นไปของเรื่อง ตัวละครที่คิดว่ามีอยู่จริงๆ และความรัก การช่วยเหลือกันระหว่างเพื่อน เราชอบพาร์ทปัจจุบันกว่านะ ชอบที่ครูก้องเจอเพื่อนๆสมัยเรียน แล้วก็มาระดมช่วยกันใหญ่ ส่วนพาร์ทของอรวรรณมีความหลอนๆ ไกลตัวเลยไม่ค่อยอิน แต่ก็แอบชอบคุณยายอมรศรีนะ อยากอ่านชีวิตของคุณยายอมรศรี น่าจะเป็นสาวลุยอยู่ไม่น้อย 555

[Piyamon Kasemwananimit · Rating 5 out of 5]

อ่านไปขนลุกไป แค่หยิบหนังสือก็ขนลุกแล้ว ไม่รู้เพราะอะไร และซึมซับอารมณ์ได้โดยไม่ต้องพยายาม

[Aom Tungkananukulchai · Rating 4 out of 5]

คือเพลินน อ่านแล้วอยากไปเที่ยวใต้ มีตื่นเต้น ขนลุก สนุก ซึ้ง
อ่านแล้วก็พยายามเลิกตั้งคำถามแล้วว่าจริงหรือไม่จริง
คือเรื่องราวมันดูน่าเหลือเชื่อเกินกว่าจะเป็นเรื่องจริง
แต่อะไรบางอย่างในการเล่าเรื่องก็ทำให้รู้สึกว่านี่เป็นเรื่องจริงมากกว่าเรื่องเล่าเน้นสนุก
ในเมื่อบอกไม่ถูกก็เลยคิดว่าเส้นแบ่งระหว่างจริงกับไม่จริงในเรื่องนี้คงเบลนด์ๆกันไป
พอคิดแบบนี้ก็อ่านต่อจนจบได้แบบไม่ตะขิดตะขวงใจ 5555 อ่านแป๊บเดียวจบจริงๆ
คนชอบอ่านแนวข้ามภพข้ามชาติแต่ไม่อยากอ่านแบบนิยายจ๋ามากๆ น่าจะชอบเรื่องนี้

[Kritya Lee · Rating 4 out of 5]

อ่านเพลินมาก รวดเดียวจบ อ่านจบแล้วอยากไปเที่ยวใต้เลย เนื้อเรื่องเยี่ยมแต่อ่านแล้วรู้สึกขัดๆบางที่