What do you think?
Rate this book
Er is in Rome iets gebeurd
Begin jaren zeventig schreef Sándor Márai vier historische romans, waarvan Er is in Rome iets gebeurd de eerste is. Het is het verhaal over de moord op Julius Caesar. Plaats van handeling is Baiae, een in de Oudheid beruchte buitenplaats aan de kust bij Napels.
In twaalf hoofdstukken, onderverdeeld in vier delen van zonsondergang tot dageraad, komen figuren uit de zelfkant van de maatschappij aan het woord over het schokkende nieuws uit Rome, dat langzaam maar zeker steeds concreter wordt: de dictator is niet meer... Zo schetst Márai hoe een allesoverheersende gebeurtenis die niet bij naam mag worden genoemd, de gedachten en handelingen van mensen bepaalt.
In Er is in Rome iets gebeurd laat Márai zien wat hij 'de echte geschiedenis' noemt, de geschiedenis zonder data en zonder de namen van grote mannen. Want grote mannen zijn 'mannen die langzamer sterven dan anderen en die een langere schaduw nalaten'. Het gaat Márai om de microgeschiedenis van echte mensen. De verschillende gezichtspunten die hij daarbij inneemt, tonen de meesterhand van een schrijver die de psychologische diepte van de mens als geen ander weet te doorgronden.
In twaalf hoofdstukken, onderverdeeld in vier delen van zonsondergang tot dageraad, komen figuren uit de zelfkant van de maatschappij aan het woord over het schokkende nieuws uit Rome, dat langzaam maar zeker steeds concreter wordt: de dictator is niet meer... Zo schetst Márai hoe een allesoverheersende gebeurtenis die niet bij naam mag worden genoemd, de gedachten en handelingen van mensen bepaalt.
In Er is in Rome iets gebeurd laat Márai zien wat hij 'de echte geschiedenis' noemt, de geschiedenis zonder data en zonder de namen van grote mannen. Want grote mannen zijn 'mannen die langzamer sterven dan anderen en die een langere schaduw nalaten'. Het gaat Márai om de microgeschiedenis van echte mensen. De verschillende gezichtspunten die hij daarbij inneemt, tonen de meesterhand van een schrijver die de psychologische diepte van de mens als geen ander weet te doorgronden.
224 pages, Paperback
First published January 1, 2009
5 people are currently reading
124 people want to read
About the author
Sándor Márai
182 books1,226 followersSándor Márai (originally Sándor Károly Henrik Grosschmied de Mára) was a Hungarian writer and journalist.
He was born in the city of Kassa in Austria-Hungary (now Košice in Slovakia) to an old family of Saxon origin who had mixed with magyars through the centuries. Through his father he was a relative of the Ország-family. In his early years, Márai travelled to and lived in Frankfurt, Berlin, and Paris and briefly considered writing in German, but eventually chose his mother language, Hungarian, for his writings. He settled in Krisztinaváros, Budapest, in 1928. In the 1930s, he gained prominence with a precise and clear realist style. He was the first person to write reviews of the work of Kafka.
He wrote very enthusiastically about the Vienna Awards, in which Germany forced Czechoslovakia and Romania to give back part of the territories which Hungary lost in the Treaty of Trianon. Nevertheless, Márai was highly critical of the Nazis as such and was considered "profoundly antifascist," a dangerous position to take in wartime Hungary.
Marai authored forty-six books, mostly novels, and was considered by literary critics to be one of Hungary's most influential representatives of middle class literature between the two world wars. His 1942 book Embers (Hungarian title: A gyertyák csonkig égnek, meaning "The Candles Burn Down to the Stump") expresses a nostalgia for the bygone multi-ethnic, multicultural society of the Austro-Hungarian Empire, reminiscent of the works of Joseph Roth. In 2006 an adaptation of this novel for the stage, written by Christopher Hampton, was performed in London.
He also disliked the Communist regime that seized power after World War II, and left – or was driven away – in 1948. After living for some time in Italy, Márai settled in the city of San Diego, California, in the United States.
He continued to write in his native language, but was not published in English until the mid-1990s. Márai's Memoir of Hungary (1944-1948) provides an interesting glimpse of post World War II Hungary under Soviet occupation. Like other memoirs by Hungarian writers and statesmen, it was first published in the West, because it could not be published in the Hungary of the post-1956 Kádár era. The English version of the memoir was published posthumously in 1996. After his wife died, Márai retreated more and more into isolation. He committed suicide by a gunshot to his head in San Diego in 1989.
Largely forgotten outside of Hungary, his work (consisting of poems, novels, and diaries) has only been recently "rediscovered" and republished in French (starting in 1992), Polish, Catalan, Italian, English, German, Spanish, Portuguese, Czech, Danish, Icelandic, Korean, Dutch, and other languages too, and is now considered to be part of the European Twentieth Century literary canon.
He was born in the city of Kassa in Austria-Hungary (now Košice in Slovakia) to an old family of Saxon origin who had mixed with magyars through the centuries. Through his father he was a relative of the Ország-family. In his early years, Márai travelled to and lived in Frankfurt, Berlin, and Paris and briefly considered writing in German, but eventually chose his mother language, Hungarian, for his writings. He settled in Krisztinaváros, Budapest, in 1928. In the 1930s, he gained prominence with a precise and clear realist style. He was the first person to write reviews of the work of Kafka.
He wrote very enthusiastically about the Vienna Awards, in which Germany forced Czechoslovakia and Romania to give back part of the territories which Hungary lost in the Treaty of Trianon. Nevertheless, Márai was highly critical of the Nazis as such and was considered "profoundly antifascist," a dangerous position to take in wartime Hungary.
Marai authored forty-six books, mostly novels, and was considered by literary critics to be one of Hungary's most influential representatives of middle class literature between the two world wars. His 1942 book Embers (Hungarian title: A gyertyák csonkig égnek, meaning "The Candles Burn Down to the Stump") expresses a nostalgia for the bygone multi-ethnic, multicultural society of the Austro-Hungarian Empire, reminiscent of the works of Joseph Roth. In 2006 an adaptation of this novel for the stage, written by Christopher Hampton, was performed in London.
He also disliked the Communist regime that seized power after World War II, and left – or was driven away – in 1948. After living for some time in Italy, Márai settled in the city of San Diego, California, in the United States.
He continued to write in his native language, but was not published in English until the mid-1990s. Márai's Memoir of Hungary (1944-1948) provides an interesting glimpse of post World War II Hungary under Soviet occupation. Like other memoirs by Hungarian writers and statesmen, it was first published in the West, because it could not be published in the Hungary of the post-1956 Kádár era. The English version of the memoir was published posthumously in 1996. After his wife died, Márai retreated more and more into isolation. He committed suicide by a gunshot to his head in San Diego in 1989.
Largely forgotten outside of Hungary, his work (consisting of poems, novels, and diaries) has only been recently "rediscovered" and republished in French (starting in 1992), Polish, Catalan, Italian, English, German, Spanish, Portuguese, Czech, Danish, Icelandic, Korean, Dutch, and other languages too, and is now considered to be part of the European Twentieth Century literary canon.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 20 of 20 reviews
January 16, 2021
Om van te smullen! Enige achtergrondkennis maakt de lectuur rijker. Márai bespeelt op virtuoze wijze alle registers. De grootste verdienste? Hij schrijft een heel boek over iemand wiens naam niet wordt genoemd. Nergens. Niet één keer. De dictator komt zelf nooit aan het woord en toch ken ik hem nu zoveel beter. Zijn ziel waart rond op elke pagina.. Een literair meersterwerk.
November 8, 2017
Ik heb een nieuwe schrijver ontdekt.
Márai heeft naar eigen zeggen lang gedaan ovee het beschrijven van de eerste 12 uur na Caesars dood. Bezien vanuit personen die niet snel in de geschiedenis worden opgenomen.
Márai heeft naar eigen zeggen lang gedaan ovee het beschrijven van de eerste 12 uur na Caesars dood. Bezien vanuit personen die niet snel in de geschiedenis worden opgenomen.
February 20, 2017
‘Er is in Rome iets gebeurd’ (Dutch title)/ ‘Something has happened in Rome’ (English translation of the Dutch title/ ‘Romábán történt valami’ (original Hungarian title) is a historical novel by the Hungarian author Sándor Márai.
He has written the novel from the personal points of view of several people in the distant of near surroundings of ‘the dictator’, who was murdered earlier that day/ yesterday. Yesterday being 15 March 44 BC, the dictator being Gaius Julius Caesar.
Those are interesting and original perspectives, through which the author enlightens a variety of thoughts and afterthoughts.
Not a single time the dictator is mentioned by name; it’s as if Marai wants to emphasize his main character to be looked upon as a human being in a certain position, thus avoiding prejudice which could be connected to the person’s name/ reputation as described in official history books.
Of several conversations only one side can be heard, like (over)hearing a telephone call.
The reader gets a good insight in the Ancient Rome daily life. In the first dialogues people are merely guessing; the symptoms are the arrival of important people, the nervousness, the fact that carriage-loads of belongings come and the general feeling that something is not in order. Because thát feeling is the real meaning of the novel’s title. Along the way you get to hear people who were nearer to the dictator, and who had positions and reputations to loose, if, yes if … well what scenario will be next? Cicero has an important, yet indirect role in the story-telling about the power game that inevitably is to unfold. And so on. I will not give away too much.
Even if the tempo is relatively slow, tension builds, fascinating it is. JM
He has written the novel from the personal points of view of several people in the distant of near surroundings of ‘the dictator’, who was murdered earlier that day/ yesterday. Yesterday being 15 March 44 BC, the dictator being Gaius Julius Caesar.
Those are interesting and original perspectives, through which the author enlightens a variety of thoughts and afterthoughts.
Not a single time the dictator is mentioned by name; it’s as if Marai wants to emphasize his main character to be looked upon as a human being in a certain position, thus avoiding prejudice which could be connected to the person’s name/ reputation as described in official history books.
Of several conversations only one side can be heard, like (over)hearing a telephone call.
The reader gets a good insight in the Ancient Rome daily life. In the first dialogues people are merely guessing; the symptoms are the arrival of important people, the nervousness, the fact that carriage-loads of belongings come and the general feeling that something is not in order. Because thát feeling is the real meaning of the novel’s title. Along the way you get to hear people who were nearer to the dictator, and who had positions and reputations to loose, if, yes if … well what scenario will be next? Cicero has an important, yet indirect role in the story-telling about the power game that inevitably is to unfold. And so on. I will not give away too much.
Even if the tempo is relatively slow, tension builds, fascinating it is. JM
May 19, 2020
“Schrijf zo dat je de naam van de dictator niet eens noemt. Schrijf zo dat de lezers begrijpen dat de geschiedenis niet de oorlog is, niet het bekvechten in de senaat… Schrijf de andere geschiedenis op, de echte.” (p.185)In Er is in Rome iets gebeurd registreert Sandor Marai de schokgolven na de moord op Julius Caesar (44 v. Chr.) in Baiae, een badplaats in de buurt van Napels.
We luistervinken naar geruchten, gefluister en geroezemoes. Van gewone mensen, van divers pluimage: mannen, vrouwen, armen, rijken, samenzweerders, schrijvers, handelaars, advocaten en gokkkers.
Sandor Marai wil geen geschiedenis schrijven van namen en data, maar gaat op zoek naar de onmiddellijke impact daarvan op het leven van het volk. Daarbij vraagt hij zich af wat de grootheid van bepaalde historische personen of gebeurtenissen uitmaakt.
Sandor Marai schreef het werk in de herfst van zijn leven, in ballingschap in Italië en de Verenigde Staten. Het is verleidelijk om zijn bespiegelingen over de dictatuur aan zijn eigen ervaringen te koppelen, zeker omdat hij expliciet ingaat op de rol van schrijvers in dergelijke omstandigheden.
Er is in Rome iets gebeurd is een boek dat lang onvoltooid op de plank bleef liggen. Dat blijkt uit het erg interessante nawoord dat de schrijver aan deze publicatie toegevoegd heeft. Dat nawoord is interessanter dan het boek zelf.
Het grootste probleem bij al dat luistervinken is dat deze stemmen in de nacht een referentiekader hebben dat ik ontbeer. Er is in Rome iets gebeurd is een snoepje voor wie zijn klassieke geschiedenis (heel) goed kent, maar als je slechts vaag weet wie bijvoorbeeld Sulla of Cicero juist was, is het moeilijk om alle nuances te vatten.
illustratie: Vincenzo Camuccini, De dood van Julius Caesar (1806)
August 2, 2017
Het gewetenloze roddelen en de laster zijn minstens net zoveel geschiedenis als het academisch college ... Dat zegt Marai in zijn nawoord bij dit fijne boek. Er is iets gebeurd in Rome... En dat is voer voor heel wat gesprekken in alle geledingen van de bevolking. Eunuchen, schrijvers, gezelschapsdames, een juwelier en zijn zoon, de persoonlijke arts, allemaal raken ze verwikkeld in drukke gesprekken naar aanleiding van de moord op Julius Caesar. Laag geroddel, angst voor vervolging omdat ze meeheulden met de dictator, opportunistische toekomstplannen, filosofische bepeinzingen,... Alles doorspekt met inkijk in het leven uit die tijd, een fikse slemppartij inbegrepen. Een heel originele invalshoek, raak verteld, al verdwaal je soms tussen al die historische figuren die voor mij vage herinneringen zijn uit mijn humanioratijd, ook een ver verleden.. . Ik vond het erg onderhoudend!
June 25, 2024
De dictator is vermoord. Niet eenmaal in het boek wordt zijn naam genoemd. Caesar is het slachtoffer. Wat voorkennis helpt bij het lezen en het duiden van de personages.
Márai beschrijft in 12 hoofdstukken, symbool voor 12 uren na de moord, nu eens in doorlopende tekst, dan in monoloog of dialoog, de reactie van verschillende mensen op de dood van Caesar. Vroegere medestanders proberen hun huid te redden door afstand van de dictator te nemen, sommigen proberen garen te spinnen bij de moord, anderen hebben verdriet of rouwen of hopen op een betere toekomst. Een scherp beeld van een tirannie en de gevolgen daarvan op het menselijk gedrag.
Plezant zijn weetjes over het leven van de dictator en de gewoontes en gebruiken van de Romeinen.
Er is in Rome iets gebeurd, zeggen ze in Baiae, de badplaats waar de machtigen van Rome naar toe zijn gegaan na de moord. Of het beter of slechter wordt, valt te bezien.
Best een goed boek.
Márai beschrijft in 12 hoofdstukken, symbool voor 12 uren na de moord, nu eens in doorlopende tekst, dan in monoloog of dialoog, de reactie van verschillende mensen op de dood van Caesar. Vroegere medestanders proberen hun huid te redden door afstand van de dictator te nemen, sommigen proberen garen te spinnen bij de moord, anderen hebben verdriet of rouwen of hopen op een betere toekomst. Een scherp beeld van een tirannie en de gevolgen daarvan op het menselijk gedrag.
Plezant zijn weetjes over het leven van de dictator en de gewoontes en gebruiken van de Romeinen.
Er is in Rome iets gebeurd, zeggen ze in Baiae, de badplaats waar de machtigen van Rome naar toe zijn gegaan na de moord. Of het beter of slechter wordt, valt te bezien.
Best een goed boek.
May 30, 2021
De dag na de moord op Julius Caesar, volgens een reeks meer of minder beduidende burgers.
February 7, 2017
Na het eerder lezen van 'Gloed', was deze roman een lichte ontgoocheling. Hoewel het concept - dezelfde historische gebeurtenis door diverse ogen belichten - origineel is, blijft men bij de uitwerking ervan toch wat op zijn honger zitten. Het boek is doorgaans een afwisseling van verschillende korte dialogen en monologen zonder dat daarbij een brede context gegeven wordt.
Volgens mij zou dit concept daarom beter werken als theatertekst, waarbij de context dan visueel voorzien wordt. Als roman vond ik het, ondanks een aantal mooie passages, echter een mager beestje.
Volgens mij zou dit concept daarom beter werken als theatertekst, waarbij de context dan visueel voorzien wordt. Als roman vond ik het, ondanks een aantal mooie passages, echter een mager beestje.
October 17, 2021
Életem legjobb történelmi "csacsogása". Igaza van Márainak abban, hogy a közember nézőpontja is, a hétköznapok történései is történelem és nagyon jó koncepció innen megközelítve elmesélni egyetlen napot.
July 27, 2024
Márai úgy tud beszélni a legnagyobb dolgokról, mintha a piaci kofa félrelépéséről lenne csak szó. Baiae nyaralóvárosának álmát kora tavasszal felverik a sebesen száguldó hintók és szekerek, szállítók és szolgák hada lepi el az üresen ásító villákat, tüzet raknak, takarítanak, ételért küldenek, bor után kérdezősködnek. A Diktátor halála után Rómából sokan menekülnek vidéki villáikba, az éj leple alatt, a legnagyobb félelemmel, kincseiket halomra hányva a ládákban. Egyetlen napot dolgoz fel Márai, huszonnégy órája huszonnégy fejezetet alkot, az első rémülettől a sorstársak egymásra találásáig, a káosznak azt a katasztrófa utáni, még le nem ülepedett, de már nagy változások nélküli üresjáratát jeleníti meg, amikor még minden bizonytalan, senki nem tudja, mi is történt pontosan és azt sem, mire lehet számítani. Szenátorok, orvosok, ügyvédek találkoznak ebben a formátlan, új világrendben, beszélik meg az első ijedtség után, ki mit hallott, és egyébként is, az a híres római szajha melyik hivatalnokkal múlatta az időt. Caesar nevét a szereplők talán egyszer sem ejtik ki szájukon, legfeljebb Diktátor néven hivatkoznak rá, párhuzamosan élnek még történetek a Diktátor jóságáról és megveszekedett gonoszságáról, kiváló hadvezéri képességeiről és vérben úszó vadállatiasságáról, egyetlen nap alatt apró lépésekben mutatja be Márai, miként igyekszik mindenki igazodni az új rendszerhez, miként lesz őrjöngő gyilkos az addig tisztelve becsült államférfiból. Igen tájékozott Márai az ókori Róma számára aktuális társadalmi viszonyaiban, ki-kikacsintva beszél hatalmas emberekről, akikre a kocsmában csak legyintenek, ismeretlenekről, akiknek darabjait istenítik, és a szerzőtől megszokott, leírásokkal és szerzői monológokkal tűzdelt szöveg helyett egy párbeszédekben roppant gazdag, élénk beszélgetés-sorozat alakul ki, mindenki hozzáteszi a maga félinformációját, hallomását, piaci pletykákat. Több szinten zajlik a beszélgetés, nemcsak a nagy emberek, de a személyzet is csak találgatja, mi fog erre következni, mindenki a saját egyéni érdekét nézi, az egyik a gabonaárak felszökésében reménykedik, a másik földosztásra vár. Márai valami fantasztikus megérzéssel tudja bemutatni ennek az eseménynek azt a megrengető erejét, ami minden társadalmi csoportból reakciót vált ki, megdöbbenést vagy reménykedést, megbánást vagy elégedettséget. A szereplők száma úgy dúsul, ahogy Rómából érkeznek a fogatok, a felbolydult városban nagy egymásra találások, vállveregetések zajlanak, ahogy mindenki megpróbál berendezkedni, úgy fizikai, mint szellemi világában egyaránt.
October 24, 2019
I shouldn't read translated books in Dutch; I should read them in English. Nothing annoys me more than North Dutch-isms in stories that weren't originally written by Dutch authors, and oftentimes I can just *feel* the structure the translator was working around. This might have worked better for me translated into English.
It's a book from the 70s and it shows: its structure and the choice to incorporate several stream-of-consciousness-type chapters clearly refer back to that age of writing. The ellipses... the overwrought descriptions... the responding to unwritten interjections from other characters... It's actually not badly done! It's just not aging very well, in my opinion.
I like what Marai says about politics, about authoritarianism, about a culture that builds on sharp class distinction, and perhaps especially about history. I like that he has done what a character in one of the chapters (can't remember which! I finished the book today! Either this says something about me or about the book) pronounces hard if not impossible: a history that deliberately skirts the center of things, and focuses on the human drama in the periphery. He deliberately gives voices to people that are voiceless in traditional histories of what happened to Caesar. That's well done.
I could have done with more Cleopatra. She was too interesting to get so little of. I also really liked the chapters where the slaves get to speak. Somehow Marai managed to avoid the sentimentality in those chapters that crept too much into others.
All in all, an enjoyable way to spend a train ride, but already fast trickling away from my memory.
It's a book from the 70s and it shows: its structure and the choice to incorporate several stream-of-consciousness-type chapters clearly refer back to that age of writing. The ellipses... the overwrought descriptions... the responding to unwritten interjections from other characters... It's actually not badly done! It's just not aging very well, in my opinion.
I like what Marai says about politics, about authoritarianism, about a culture that builds on sharp class distinction, and perhaps especially about history. I like that he has done what a character in one of the chapters (can't remember which! I finished the book today! Either this says something about me or about the book) pronounces hard if not impossible: a history that deliberately skirts the center of things, and focuses on the human drama in the periphery. He deliberately gives voices to people that are voiceless in traditional histories of what happened to Caesar. That's well done.
I could have done with more Cleopatra. She was too interesting to get so little of. I also really liked the chapters where the slaves get to speak. Somehow Marai managed to avoid the sentimentality in those chapters that crept too much into others.
All in all, an enjoyable way to spend a train ride, but already fast trickling away from my memory.
May 26, 2020
Geslaagde geschiedenis van het etmaal nadat 'er in Rome iets gebeurd is'. Vrolijker en komischer dan enig ander boek van Márai dat ik ken. Maar als je denkt aan de grote gebeurtenissen in Márai's leven dan vergelijk je het met het etmaal na de dood van Stalin, van Hitler, van Mao, van zoveel anderen, en lees je een extra gelaagdheid in de tekst. De spiegel die deze roman ons voor houdt is minder vrolijk dan je zou willen.
January 25, 2018
Een origineel concept - de geschiedenis vertellen vanuit twaalf figuren aan de zijlijn - maar toch vond ik dat het allemaal wat diepgaander had gemogen. De hoofdstukken hadden voor mijn part twee keer zo lang mogen zijn, het bleef net iets te oppervlakkig. Geen slecht boek, maar niet zo goed als "Gloed"....
October 26, 2021
The day Julius Caesar was murdered told by different characters. Great read.
April 1, 2016
In dit boek belicht Márai de moord op Julius Caesar aan de hand van verschillende stemmen Vanop de zijlijn.
De dokter, de slaaf, de rijke Romein, de dichter...
Hij bouwt het op van uur tot uur,zoals het was in die tijd, beginnend met het zesde uur,,ons middaguur, van die Iden van maart.
In een nawoord geeft hij ons zijn belangrijkste bronnen prijs, een Romein, Suetonius, en een Griek, Plutarchus.
Het is en blijft een roman en er wordt dus met de historische waarheid, voor zover die kenbaar is,al wel eens een loopje genomen.
Zo vind ik bij Márai het lachwekkende fabeltje terug dat Caesar via een keizersnede ter wereld zou gekomen zijn.
Kom op, zeg.
Ook dat hij de vader zou geweest zijn van Brutus. Wie kan tellen kan nagaan dat Caesar 13 was als Brutus verwekt werd.
Dat Lucretius zijn fenomenale De rerum natura zou geschreven hebben tussen vlagen van waanzin door ( een lasterlijke fabel in het leven geroepen door de kerkvaders die op die manier dit werk in diskrediet wilden brengen.)
Ook wordt aan een van de vrouwelijke personages een rol met nieuwe gedichten van Catullus gebracht.
Dat is onmogelijk, Catullus was toen al 10 jaar dood.
Enige romantische vrijheden dus, waaraan ik mij toch wel heb gestoord.
Maar het is zeer lezenswaardig, zelfs hérlezenswaardig.
Maar eerst eens Suetonius en Plutarchus ter hand nemen toch.
De dokter, de slaaf, de rijke Romein, de dichter...
Hij bouwt het op van uur tot uur,zoals het was in die tijd, beginnend met het zesde uur,,ons middaguur, van die Iden van maart.
In een nawoord geeft hij ons zijn belangrijkste bronnen prijs, een Romein, Suetonius, en een Griek, Plutarchus.
Het is en blijft een roman en er wordt dus met de historische waarheid, voor zover die kenbaar is,al wel eens een loopje genomen.
Zo vind ik bij Márai het lachwekkende fabeltje terug dat Caesar via een keizersnede ter wereld zou gekomen zijn.
Kom op, zeg.
Ook dat hij de vader zou geweest zijn van Brutus. Wie kan tellen kan nagaan dat Caesar 13 was als Brutus verwekt werd.
Dat Lucretius zijn fenomenale De rerum natura zou geschreven hebben tussen vlagen van waanzin door ( een lasterlijke fabel in het leven geroepen door de kerkvaders die op die manier dit werk in diskrediet wilden brengen.)
Ook wordt aan een van de vrouwelijke personages een rol met nieuwe gedichten van Catullus gebracht.
Dat is onmogelijk, Catullus was toen al 10 jaar dood.
Enige romantische vrijheden dus, waaraan ik mij toch wel heb gestoord.
Maar het is zeer lezenswaardig, zelfs hérlezenswaardig.
Maar eerst eens Suetonius en Plutarchus ter hand nemen toch.
May 25, 2016
Hoe zou de Romeinse Jan met de pet gereageerd hebben toen op 15 maart 44 v Chr Julius Caesar werd vermoord?
Weinig historische figuren zijn zo omstreden. Nochtans zijn de meningen van de figuranten in het boek redelijk eensluidend over de 'dictator'. Hij houdt er meerdere vrouwen op na, spreekt hovaardig Grieks, rooft geld uit de staatskas,... Niets positiefs onder de zon dus. In de mate dat het boek waarheidsgetrouw kan zijn, blijkt dat ook de Romeinen niet vies zijn van een nachtje roddelen over hun vermoorde staatshoofd. Wat nieuws?
Is Marai daarom wat minder zorgvuldig in het filteren van historisch onjuiste informatie, precies omdat roddelaars het vaak - zeker in de eerste uren na de moord - verkeerd hebben?
Het boek is onderhoudend, maar ook niet meer. Historisch leer je weinig bij, waar zijn vorige boeken psychologisch een duidelijke meerwaarde boden.
Weinig historische figuren zijn zo omstreden. Nochtans zijn de meningen van de figuranten in het boek redelijk eensluidend over de 'dictator'. Hij houdt er meerdere vrouwen op na, spreekt hovaardig Grieks, rooft geld uit de staatskas,... Niets positiefs onder de zon dus. In de mate dat het boek waarheidsgetrouw kan zijn, blijkt dat ook de Romeinen niet vies zijn van een nachtje roddelen over hun vermoorde staatshoofd. Wat nieuws?
Is Marai daarom wat minder zorgvuldig in het filteren van historisch onjuiste informatie, precies omdat roddelaars het vaak - zeker in de eerste uren na de moord - verkeerd hebben?
Het boek is onderhoudend, maar ook niet meer. Historisch leer je weinig bij, waar zijn vorige boeken psychologisch een duidelijke meerwaarde boden.
March 31, 2016
Tot mijn scha en schande moet ik bekennen dat Márai tot dusver niet op mijn radar was verschenen. Het hoogst originele vertelperspectief dat een historische gebeurtenis vanuit het standpunt van de 'kleine' man verhaalt, versterkt het talent van de schrijver nog meer. Het boek is doorspekt met bedenkingen, overpeinzingen en filosofieën die ook vandaag relevant blijven, zelfs indien ze niet in hapklare quotes gegoten werden. Dient het nog gezegd dat deze net verschenen vertaling op ieders leeslijst moet komen te staan?
November 6, 2016
Voor het concept een tien, zeer knap bedacht om zo vanuit 'ooggetuigen' de periode na de dood van Julius Caesar weer te geven. Halverwege had ik het echter wel een beetje gehad. De personages en taferelen waren net niet uitgewerkt genoeg, behalve dan de prachtige conversaties tussen de gegoeden. Al met al zeer vermakelijk en origineel, maar niet een must-read.
July 25, 2016
Interesting concept, but not very gripping.
January 5, 2019
It's ok but not great. I read it because I went to Rome for the first time in 2018 and I wanted to form a picture of the city.
Displaying 1 - 20 of 20 reviews