Silent Extras

by Arnon Grunberg

Ewald, Broccoli and the exotic Elvira are three young friends on the run - from the horrifying possibility of living mundane lives. They all want just one thing - to be magnificent, on screen or off it, but ideally in front of thousands of people. So Broccoli, self-styled svengali and 'President of the Society of Geniuses', begins Operation Brando, an insanely ambitious plan to make them the biggest stars Hollywood has ever known.Sadly, things don't quite follow this plan and their path to global obscurity is by turns hilarious, absurd and tragic. Operation Brando begins badly and gets rapidly worse: Broccoli is only able to secure auditions for his disciples as extras in risible youth theatre productions and lousy commercials. He thinks Ewald would be perfect for the non-speaking role of a spotty kid, for instance, who has only to fall down stairs to get the part, but even this stretches Ewald's talents a little too far. All three suffer badly from the burning need to be somebody else, somebody none of them are quite able to be, and this focus on the abyss separating desire and reality makes for a richly comic and ultimately moving novel by one of Europe's most exciting young authors.

Genres: Fiction, Literature, Dutch Literature, Collections, Roman, Novels

368 pages, Paperback

First published January 1, 1997

About the author

Arnon Yasha Yves (Arnon) Grunberg is a Dutch writer. Some of his books were written using the heteronym Marek van der Jagt.

In 1989 Grunberg made his acting debut in Maria's Cunt (de Kut van Maria); a short film by Dutch enfant terrible filmmaker Cyrus Frisch.

Grunberg made his literary debut in 1994 with the novel Blauwe maandagen (Blue Mondays), which won the Dutch prize for the best debut novel that year. In 2000, under the heteronym Marek van der Jagt, he won the best debut prize again for his novel De geschiedenis van mijn kaalheid (The History of My Baldness).

Grunberg publishes novels about once a year but also writes columns and essays in a wide variety of Dutch and international newspapers and magazines. He does not restrict himself only to the written media, but also reads a story for the radio every week and for some time he was host of a cultural television program. He also writes a blog for the literary Internet magazine Words Without Borders and his own site ArnonGrunberg.com.

His novel Tirza won the Dutch Golden Owl Prize for Literature and the Libris Prize.[1] His books have been translated into many languages, including English, German, Japanese and Georgian.

From 2006 Grunberg wrote various journalistic reports, for example about working undercover in a Bavarian hotel and his visit to Guantánamo Bay. Also he visited the Dutch troops in Afghanistan and the US Army in Iraq. In 2009 these reports were collected in the book Chambermaids and Soldiers.

Reviews

[Marlie Verheggen · Rating 3 out of 5]

Bizar, onderkoeld, saai en spannend tegelijk. Je vraagt je af waarom iemand de moeite heeft genomen het op te schrijven, waarom je het aan het lezen bent en geen idee hoe ik het moet scoren dus dan maar 3 ⭐️

[Guus van der Peet · Rating 3 out of 5]

Bevat zo’n beetje alles wat je van een Grunberg-boek mag verwachten: extreem onsympathieke personages, bizarre interne monologen en een obsessie met seks. Het mist alleen een beetje een punt. Waar Tirza nog een duidelijke verhaallijn en centrale thematiek bevatte, voelt Figuranten meer aan als een verzameling van absurde vignettes. Personages worden geïntroduceerd zonder heldere rol in het verhaal, karakterontwikkeling lijkt grotendeels te ontbreken en een climax – of überhaupt een duidelijk begin, midden en eind – heeft het boek niet.

Maar ja, plotloze Arnon Grunberg blijft Arnon Grunberg, en ik denk niet dat hij in staat is om iets oninteressants te schrijven. De schrijfstijl en de personages – hoe sociopatisch ze allemaal ook mogen zijn – blijven vermakelijk genoeg om me voor 300 pagina’s te amuseren. De avonturen van drie totaal incapabele acteurs en hun Operatie-Brando heeft me nooit verveeld, hoewel een echt verhaal toch wel leuk zou zijn geweest.

[Toke Schouterden]

Ik las het boek 'De figuranten' van Arnon Grunberg .
Ik koos dit boek omdat het een bekende schrijver is en de titel deed vermoeden dat het over theater zou gaan.

Vanaf de eerste pagina word je al meegezogen in het levensverhaal van Edwald aka de geldwolf. Het is een heel speels en chaotisch geschreven verhaal. Het boek springt van de hak op de tak en raast door als een sneltrein.

Door de humor leest het boek super vlot. Natuurlijk is humor heel persoonlijk, maar ik kon het zeker smaken.

Halverwegen het boek begon er naar mijn gevoel echt wel te veel onnodige herhaling en informatie bij te komen. Dit mocht in mijn ogen allemaal wat compacter .

Voor mensen die van lezen houden raad ik dit boek wel aan!

[Robin · Rating 3 out of 5]

Een boek dat over van alles en tegelijkertijd nergens over gaat. Willekeurige en oppervlakkige personages komen en gaan. Zelfs over de hoofdpersonen kom je weinig te weten. Toch heeft het boek me niet verveeld en wilde ik constant doorlezen. Fijne schrijfstijl en ook regelmatig om moeten lachen.

Al met al geen topscore, maar het heeft me wel nieuwsgierig gemaakt om in de toekomst meer van Grunberg te gaan lezen.

[Domi · Rating 1 out of 5]

De personages waren heel interessant, allemaal extreem onsympathiek en speciale gevallen waardoor je je afvraagt of jij dan raar bent omdat je met geen enkel personage in de ‘Nederland’ van het boek wezenlijke mensen zijn. Maar naast dat had dit boek weinig. Totaal geen plotline, geen doelen, geen diepgang, het ging nergens heen en aangezien je je ook niet kan relaten houd niks je vast in dit boek om te blijven lezen. Wel uitgelezen want ik ben eigenwijs maar heb er wel spijt van. ://

[Ruby · Rating 1 out of 5]

echt een vreseijk kut boek

[Hilal · Rating 2 out of 5]

een eerste Grunberg waar ik maar lastig in kwam...

[kiki · Rating 2 out of 5]

wat ik moet ik hier in hemelsnaam uithalen? vond het niet eens zo heel grappig, broccoli vond ik wel leuk.

[Kristof · Rating 3 out of 5]

beetje wennen aan de schrijfstijl. al bij al een boeiend boek.

[Hans Canters · Rating 1 out of 5]

Mijn eerste 'dwarsligger' . Geen onverdeeld genoegen, qua boekgevoel en pagina 's omslaan enzovoorts.
geef mij maar een gewoon rechtopstaand, liefst wat dikker en in kloek lettertype gedrukt boek.

Ik heb Figuranten niet uitgelezen. Als je als schrijver voortdurend in een soort ironische slapstick-modus blijft hangen ga ik na 30 bladzijden de realiteit missen. Zeker als het ook niet echt grappig wil worden. Dan is het jammer van mijn tijd.

[Marc · Rating 4 out of 5]

Heerlijk boek. Bij vlagen hilarisch. De bevlogenheid van Broccoli, de kalme zekerheid van Elvira en de schuchterheid van Ewald is een prachtige eenheid. Het verhaalt over onbereikbaarheid en onvervulde verlangens. De vader van Broccoli vond ik wat over de top en nogal een karikatuur.

[Lia · Rating 4 out of 5]

Broccoli is een held.

[Esther · Rating 4 out of 5]

Herlezen omdat het kan. Kon me dit boek uit het oeuvre van Grunberg slecht herinneren en vraag me af of de personages erg blijven hangen maar niettemin enorm genoten van Ewald Stanislas Krieg.

[Adam O’Leary · Rating 3 out of 5]

A reread of a book I really enjoyed at uni, almost 20 years ago… the story of Ewald and his friends Broccoli and Elvira as they hatch bizarre plans to become famous actors, artists, or directors, which they label as Operation Brando, evokes the bold and directionless daydreaming of young adulthood. Ewald’s narration of the events is disjointed and his interpretation of events, some of which he doesn’t understand, suggests a neurodivergence that adds another layer to the novel’s exploration of identity and perception. Ewald’s dependence on Broccoli and their shared infatuation with Elvira makes for an interesting love triangle and the novel is an amusing adventure through youthful aimlessness and their shared infatuation fickle nature of the art world - the main characters and a famous film director both spout pretentious nonsense, but one is a respected director and the others are hopeless misfits - but I did find the disjointed plot a bit of a barrier to Silent Extras being a more fulfilling experience

[Novi ! · Rating 2 out of 5]

Vond t zelt echt een verschrikkelijk boek. Er zit geen verhaallijn in, personages komen en gaan zonder diepgang. In het begin is er een flash-forward wat denk ik de lezer nieuwschierig moet maken naar hoe het zo is gekomen ofzo, maar mij zou het dus echt een worst wezen hoe de hoofdpersonage een 'geldwolf' is geworden. Daarbij bouwt het boek er amper naar op, pas in de laatste paar bladzijden komt er aansluiting op de flash-forward en eigenlijk komt er geen antwoord op de vragen die het begin oproepen. Het kan misschien leuk zijn als je niet van een verhaallijn houdt, maar vooral het midden van het boek is erg saai en had korter gekund. Blij dat ik het uit heb zodat ik deze review kon achterlaten. Hou normaal van Grunberg, maar dit was dus echt niks voor mij. Niks wordt uitgelegd en het gaat nergens naartoe. Wel grappig geschreven.

[SillySuzy · Rating 3 out of 5]

In dit boek uit 1997 kijkt Ewald Stanislas Krieg terug op zijn vriendschap met Broccoli (a.k.a. Michaël Eckstein) en Elvira Lopez. Ewald is pas 19 en loopt als een slaafs hondje achter Broccoli en Elvira aan, die vol zitten met plannen voor een grootse carrière in Hollywood, Broccoli als filmproducent, Elvira als actrice en Ewald als scenarioschrijver. Wat volgt is een hilarisch verhaal over de eerste schreden van Broccoli, Elvira en Ewald op het pad van de, vooralsnog, Nederlandse filmindustrie. Veel verder dan af en toe een figurantenrolletje in een dubieuze (reclame of vakbonds) film komen ze niet. Vermakelijk boek met goede dialogen en uiterst komische (ongemakkelijke) scènes.

[Bert · Rating 2 out of 5]

Grunberg is onmiskenbaar een topschrijver maar dit boek vond ik te veel van hetzelfde. Een verzameling aan elkaar gesponnen goede vondsten. Karakters zijn opzettelijk vlak gehouden, en gaan daardoor snel vervelen. Bijfiguren zijn stuk voor stuk Monty Pytonachtige personages, wat in het begin leuk maar als gauw vermoeiend wordt. Er is zeker veel humor aanwezig, maar komt veelal uit dezelfde trukendoos. Was prima geweest als kortverhaal, maar niet voor een boek van 300p. Wie iets van Grunberg wil lezen, raad ik Tirza aan.

[Robbertus · Rating 2 out of 5]

Veel mensen vinden dit boek erg grappig, en ook al zijn alle scenario's komisch, dan nog voelt het verhaal als een herinnering aan hoe vruchteloos het leven meestal is. tenminste voor mij. Ik zelf heb niet echt van het verhaal genoten, omdat er niet echt een verhaal was. Aan de ene kant heb ik het gevoel dat ik mijn tijd heb verspilt door dit boek te lezen en aan de andere kant lijkt het net alsof dit boek me iets ergs belangrijks wilde vertellen, maar dat ik net niet in staat was om het te begrijpen.

[Lotte · Rating 4 out of 5]

4

Dit boek lijkt bijna geen plot te hebben en dat is waarom ik er van hou. Autofictie, net zoals Blauwe maandagen. De beschreven Joodse ouders zijn erg herkenbaar en vooral ook erg goed geschreven. Één van mijn favorieten van Grunberg.

In een vorig leven was ik Ewald.

[Hans Moerland · Rating 3 out of 5]

Oppervlakkig, maar tot op zekere hoogte onderhoudend verhaal. Haalt het niet bij "Blauwe maandagen". Veelschrijver, veel-en-veel-te-veel-schrijver, Grunberg manifesteert zich als een repeteergeweer dat tot vervelens toe letterlijk dezelfde dialoog- en andere zinnen uitbraakt. Zonder al die herhalingen had de schrijver voor "Figuranten" met half zo veel bladzijden kunnen volstaan.

[Lisa Antonissen · Rating 2 out of 5]

Niet echt overtuigd van dit boek. Het hoofdpersonage is een (opzettelijk) oninteressant figuur dat vooral de figurantenrol inneemt in de levens van andere personen zonder zelf veel mee te maken. Vanuit dit observerende perspectief word je meegenomen in de levens van meerdere mensen vol absurde situaties en humor die mij niet konden boeien.

[Alessia Garelli · Rating 1 out of 5]

Orribile, senza un senso, concentrato soltanto sullo squallore fine a se stesso, personaggi vuoti, squilibrati, irreali (spero).
Ho interrotto a pagina 120 perché leggere un libro con un sentimento di costante tortura non fa al caso mio. Menomale che l'ho preso in biblioteca e non ci ho speso nemmeno un'euro! Bocciatissimo.

[Rodin Vis · Rating 3 out of 5]

Ik zou deze niet plaatsen in mijn favoriete Grunberggen. Daarentegen zeker niet slecht.

Boeiende dynamiek tussen de drie hoofdpersonen die moeilijk te plaatsen is, alsof zij zelf ook niet weten wat ze met elkaar moeten.

Het einde is een beetje open gelaten, maar dat is in dit geval wel tekenend voor het verhaal.

[Alicia · Rating 3 out of 5]

"Je kan het zo gek niet bedenken of je kan het wel doen met een penis."

Een citaat dat de toon en het niveau van het boek goed weergeeft. Ik heb een paar keer moeten lachen, dat wel. Verder geen geweldig boek.

[Lien Bonne · Rating 2 out of 5]

Goed en vlot geschreven maar soms wat langdradig. Een verhaal zonder verhaal eigenlijk, wel jammer want ik ben wel fan van Grunberg. Ik hoop toch nog beter werk van hem te lezen. Figuranten alvast geen aanrader.

[Rashid · Rating 3 out of 5]

Best leuk, alleen gebeurt er niet echt iets. Dat is op zich niet zo erg, maar wordt wel een probleem bij het stuk over de ouders van Eckstein, dat langdradig, saai en niet grappig is. Voor de rest vermakelijk.

[Dejan · Rating 2 out of 5]

Puberaal, repetitief en flauw. Orson Welles' uitspraken over Woody Allen gelden tot op zekere hoogte ook voor Grunberg en zijn boeken. Geen aanrader, al krijgt het er wel een ster bij wegens de onopzettelijke verwijzing naar het perfecte meesterwerk 'Zeebats'.

[Job Aarts · Rating 4 out of 5]

Gewoon echt heel goed. Ik bleef onbevredigd achter, maar vond het niet erg. De manier waarop de personages de regels van het dagelijks leven ontwijken is rustgevend. Ik ga zeker laten visitekaartjes drukken.

[Ernst Westerbeek · Rating 3 out of 5]

‘Figuranten’, een adequate samenvatting van het leven van drie individuen, welke vanaf de eerste bladzijde ten dode staan opgeschreven. Een (weliswaar enigszins fragmentarische)komedische tragedie, waarbij de absurde humor boven de golven van de dialoog surft.

[Peter Van dijk · Rating 2 out of 5]

Op een derde gestopt. Gaat eigenlijk nergens over.