What do you think?
Rate this book
Jean-Christophe #8-10
ژان کریستف | جلدِ چهارم از دورۀ چهارجلدی: درختِ آتشین؛ روزِ نو
ژان کریستف جلد چهارم درخت آتشین، روز نو اثر رومن رولان
500 pages, Hardcover
First published January 1, 1912
19 people are currently reading
262 people want to read
About the author
Romain Rolland
1,235 books469 followersVaried works of French writer Romain Rolland include
Jean Christophe
(1904-1912), a series of satirical novels; he won the Nobel Prize of 1915 for literature.
The committee awarded him "as a tribute to the lofty idealism of his literary production and to the sympathy and love of truth with which he has described different types of human beings."
https://en.wikipedia.org/wiki/Romain_...
The committee awarded him "as a tribute to the lofty idealism of his literary production and to the sympathy and love of truth with which he has described different types of human beings."
https://en.wikipedia.org/wiki/Romain_...
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 18 of 18 reviews
February 5, 2022
ژان کریستف، جلد هفتم
درد های حقیقی بظاهر آرام اند و در بستر عمیقی که برای خود درست کرده اند گویی به خواب رفته اند،ولی همچنان روح را میخورند.
بالزاک
متن ترانه خواب در بیداری فرهاد
اینجا بر تخته سنگ پشت سرم نارنج زار رو در رو دریا مرا میخواند سرگردان نگاه میکنم
می آیم میروم آنگاه در میابم که همه چیز یکسان است و با این حال نیست
آسمان روشن و آبی کنون ابر و ملال انگیز
سفید پوشیده بودم با موی سیاه
اکنون سیاه جامه ام با موی سپید
می آیم میروم می اندیشم که شاید خواب بوده ام
می اندیشم که شاید خواب دیده ام
خواب بوده ام خواب دیده ام
عطر برگهای نارنج چون بوی تلخ خوش کندر
رو در رو دریا مرا میخواند
می اندیشم که شاید خواب دیده ام می اندیشم که شاید خواب بوده ام
خواب دیده ام
درد های حقیقی بظاهر آرام اند و در بستر عمیقی که برای خود درست کرده اند گویی به خواب رفته اند،ولی همچنان روح را میخورند.
بالزاک
متن ترانه خواب در بیداری فرهاد
اینجا بر تخته سنگ پشت سرم نارنج زار رو در رو دریا مرا میخواند سرگردان نگاه میکنم
می آیم میروم آنگاه در میابم که همه چیز یکسان است و با این حال نیست
آسمان روشن و آبی کنون ابر و ملال انگیز
سفید پوشیده بودم با موی سیاه
اکنون سیاه جامه ام با موی سپید
می آیم میروم می اندیشم که شاید خواب بوده ام
می اندیشم که شاید خواب دیده ام
خواب بوده ام خواب دیده ام
عطر برگهای نارنج چون بوی تلخ خوش کندر
رو در رو دریا مرا میخواند
می اندیشم که شاید خواب دیده ام می اندیشم که شاید خواب بوده ام
خواب دیده ام
March 24, 2021
So I finally finished Romain Rolland's tremendous roman-fleuve, the over 2,200 page story of the life of fictional musician Jean-Christophe Krafft that won the Pulitzer Prize in 1915. I read it in three parts, taking breaks in between to gather my thoughts and cleanse my palate on some other reading. I highly recommend that you undertake this novel in a similar fashion. You can read my reviews on the first two parts separately, but to summarize, I found both to be outstanding work, and the second part to be a five-star masterpiece. Though it continues the beautiful prose and thoughtful characterization typical of the first two acts, the last three volumes that comprises the third act were unfortunately not so grand, with the final volume (Volume X) being the biggest let-down which did not end the whole musical epic on a high note.
In Part I, we followed Jean-Christophe from his birth through his formative years. In Part II, we watch him grow from a hot-headed teenager into a more sensitive and wiser young man. He has been living as an exile from his home country of Germany in Paris, and has made a new friend in Olivier, the brother of a woman Christophe grew to love shortly before her untimely death. I expected Part III to follow these two characters until old age. It did not quite work out this way.
MINOR SPOILERS AHEAD... Instead of further developing Christophe and Olivier, both are placed somewhat in the background while Rolland introduces even MORE characters on which to focus. This novel was supposed to be realistic, and as such, I know that a person's life is often unrecognizable by the end compared to how they began. But when telling a cohesive narrative for entertainment, I do not consider it wise to introduce new characters to your readership or audience so late in the story. Olivier gets killed off at the end of Volume VIII and the focus is largely off Christophe for the remainder of the novel.
Now, anyone with the patience to have dedicated this much time to Jean-Christophe's life and tribulations through about 1900 pages thus far would find this insulting to say the least. Why did Rolland decide to turn his seemingly eternally prolific prose to telling further stories about people in whom the reader has had no previous investment? The reader is tired. The reader is ready to wrap this up with a nice finale. The reader did not need another 300 or more pages talking about a little hunchback boy who does not seem to ultimately add much to Christophe's story at all, or to Olivier's son, or to any of the half dozen others brought to our last minute attention. And we certainly didn't need the constant continued tangents about Rolland's cultural stereotypes about French, Italian, Swiss, and German peoples.
All of this diluted the impact of Christophe's final days, and this is a shame because I felt an epic story should have an epic ending. Perhaps the ending was appropriate, as not everyone goes out of this life with a bang.
There were other inconsistencies in the final volume, such as Rolland constantly inserting little footnotes or side thoughts in parentheses, or quoting untranslated Latin verses, that were not seen in the other nine and which were a little annoying. He also opened the final volume with a pretentious prologue that made no sense to me whatsoever.
In conclusion, the novel as a whole earns four stars. It is truly a beautiful work of art that captures the human soul in a way that still feels modern and fresh. Rolland's great novel deserved the Pulitzer, and also deserves a wider fanbase. I think one of the reasons for the limited appeal was this mediocre final volume that may lead the curious reader to be hesitant to invest so much of themselves for so long a time with seemingly such a feeble payoff. But like a trip down the river, and like life itself, it is the journey that counts. And I truly enjoyed the journey of Jean-Christophe, and I encourage you to experience it.
In Part I, we followed Jean-Christophe from his birth through his formative years. In Part II, we watch him grow from a hot-headed teenager into a more sensitive and wiser young man. He has been living as an exile from his home country of Germany in Paris, and has made a new friend in Olivier, the brother of a woman Christophe grew to love shortly before her untimely death. I expected Part III to follow these two characters until old age. It did not quite work out this way.
MINOR SPOILERS AHEAD... Instead of further developing Christophe and Olivier, both are placed somewhat in the background while Rolland introduces even MORE characters on which to focus. This novel was supposed to be realistic, and as such, I know that a person's life is often unrecognizable by the end compared to how they began. But when telling a cohesive narrative for entertainment, I do not consider it wise to introduce new characters to your readership or audience so late in the story. Olivier gets killed off at the end of Volume VIII and the focus is largely off Christophe for the remainder of the novel.
Now, anyone with the patience to have dedicated this much time to Jean-Christophe's life and tribulations through about 1900 pages thus far would find this insulting to say the least. Why did Rolland decide to turn his seemingly eternally prolific prose to telling further stories about people in whom the reader has had no previous investment? The reader is tired. The reader is ready to wrap this up with a nice finale. The reader did not need another 300 or more pages talking about a little hunchback boy who does not seem to ultimately add much to Christophe's story at all, or to Olivier's son, or to any of the half dozen others brought to our last minute attention. And we certainly didn't need the constant continued tangents about Rolland's cultural stereotypes about French, Italian, Swiss, and German peoples.
All of this diluted the impact of Christophe's final days, and this is a shame because I felt an epic story should have an epic ending. Perhaps the ending was appropriate, as not everyone goes out of this life with a bang.
There were other inconsistencies in the final volume, such as Rolland constantly inserting little footnotes or side thoughts in parentheses, or quoting untranslated Latin verses, that were not seen in the other nine and which were a little annoying. He also opened the final volume with a pretentious prologue that made no sense to me whatsoever.
In conclusion, the novel as a whole earns four stars. It is truly a beautiful work of art that captures the human soul in a way that still feels modern and fresh. Rolland's great novel deserved the Pulitzer, and also deserves a wider fanbase. I think one of the reasons for the limited appeal was this mediocre final volume that may lead the curious reader to be hesitant to invest so much of themselves for so long a time with seemingly such a feeble payoff. But like a trip down the river, and like life itself, it is the journey that counts. And I truly enjoyed the journey of Jean-Christophe, and I encourage you to experience it.
January 13, 2015
This book comprises the last 3 volumes of Jean-Christophe, also known as Roman-fleuve which refers to an extended sequence of novels of which the whole acts as a commentary for a society or an epoch, and which continually deals with a central character, community or a saga within a family.
Plot:
The central character, Jean-Christophe Krafft, is a German musician of Belgian extraction, a composer of genius whose life is depicted from cradle to grave. He undergoes great hardships and spiritual struggles, balancing his pride in his own talents with the necessity of earning a living and taking care of those around him. Tormented by injustices against his friends, forced to flee on several occasions as a result of his brushes with authority and his own conscience, he finally finds peace in a remote corner of Switzerland before returning in triumph to Paris a decade later.
According to John Cruickshank, ( "Rolland, Romain", in Anthony Thorlby (ed.), The Penguin Companion to Literature 2: European Literature. Harmondsworth: Penguin, 1969, p. 661), this novel brings "together his interests and ideals in the story of a German musical genius who makes France his second home and becomes a vehicle for Rolland's views on music, social matters and understanding between nations".
In terms of literary criticism, this novel can be considered as a Bildungsroman, novel of formation, novel of education, or coming-of-age story (though it may also be known as a subset of the coming-of-age story) is a literary genre that focuses on the psychological and moral growth of the protagonist from youth to adulthood (coming of age), and wherein character change therefore is extremely important.
Since this book was written in the period of 1904 to 1912, the author describes the European society just before World War I.
Romain Rolland was awarded with the Nobel Prize for Literature in 1915.
Romain Rolland and Mohandas K. Gandhi, 1931, by Max Kettel (1902-1961)
There is an interesting link from the Public Domain in Canada which provides all Romain Rolland's work.
Free download available at Project Gutenberg.
VII. Dans la maison.
The original French text is available at La Bibliothèque électronique du Québec.
VIII. Les amies.
The original French text is available at La Bibliothèque électronique du Québec.
IX. Le buisson ardent.
The original French text is available at La Bibliothèque électronique du Québec.
X. La nouvelle journée.
The original French text is available at La Bibliothèque électronique du Québec.
Plot:
The central character, Jean-Christophe Krafft, is a German musician of Belgian extraction, a composer of genius whose life is depicted from cradle to grave. He undergoes great hardships and spiritual struggles, balancing his pride in his own talents with the necessity of earning a living and taking care of those around him. Tormented by injustices against his friends, forced to flee on several occasions as a result of his brushes with authority and his own conscience, he finally finds peace in a remote corner of Switzerland before returning in triumph to Paris a decade later.
According to John Cruickshank, ( "Rolland, Romain", in Anthony Thorlby (ed.), The Penguin Companion to Literature 2: European Literature. Harmondsworth: Penguin, 1969, p. 661), this novel brings "together his interests and ideals in the story of a German musical genius who makes France his second home and becomes a vehicle for Rolland's views on music, social matters and understanding between nations".
In terms of literary criticism, this novel can be considered as a Bildungsroman, novel of formation, novel of education, or coming-of-age story (though it may also be known as a subset of the coming-of-age story) is a literary genre that focuses on the psychological and moral growth of the protagonist from youth to adulthood (coming of age), and wherein character change therefore is extremely important.
Since this book was written in the period of 1904 to 1912, the author describes the European society just before World War I.
Romain Rolland was awarded with the Nobel Prize for Literature in 1915.
Romain Rolland and Mohandas K. Gandhi, 1931, by Max Kettel (1902-1961)
There is an interesting link from the Public Domain in Canada which provides all Romain Rolland's work.
Free download available at Project Gutenberg.
VII. Dans la maison.
The original French text is available at La Bibliothèque électronique du Québec.
VIII. Les amies.
The original French text is available at La Bibliothèque électronique du Québec.
IX. Le buisson ardent.
The original French text is available at La Bibliothèque électronique du Québec.
X. La nouvelle journée.
The original French text is available at La Bibliothèque électronique du Québec.
March 31, 2023
Some words from this book sink into my heart. But its sententious symbolism and occasionally cloying romanticism are hard to devour.
The author Romain Rolland was awarded the Nobel Prize for literature in 1915 because he can write such sentimental men in his time. Personally, I think Rolland is a closeted gay man, and this novel should be classified as a secretly MM romance genre.
The author Romain Rolland was awarded the Nobel Prize for literature in 1915 because he can write such sentimental men in his time. Personally, I think Rolland is a closeted gay man, and this novel should be classified as a secretly MM romance genre.
July 10, 2021
ریویوی نهایی در جلد آخر.
January 7, 2025
کریستف اتفاقات خوب و بدی را پشت شر میگذارد ، مجبور به فرار از فرانسه میشود ، دوست صمیمی او میمیرد، دچار بحران روحی شدید میشود ، دوباره بلند میشود ، به شهرت میرسد ، اما دیرهنگام ، کریستف به پایان زندگی میرسد .
“چه خوب بود که آدمی میتوانست وقتی درد و مصیبتی دارد ماه ها بخوابد و چندین ماه بعد آسوده و تازه نفس از خواب برخیزد اما هیچکس نمیتواند چنین کاری بکند ، باید بیدار ماند و درد کشید و با درد های خود کنار آمد.”
“چه خوب بود که آدمی میتوانست وقتی درد و مصیبتی دارد ماه ها بخوابد و چندین ماه بعد آسوده و تازه نفس از خواب برخیزد اما هیچکس نمیتواند چنین کاری بکند ، باید بیدار ماند و درد کشید و با درد های خود کنار آمد.”
wish-list
April 23, 2014Note to self - try gutenberg. Thanks Laura, this looks great.
February 27, 2021
📝در این دو ماهی که ژان کریستف میخوندم فقط به ذوق خوندنش بود که صبحها اولین کتابی که برمیداشتم همین بود و برای حدودا یک ساعت غرق در جملات و کلمات شعرگونهی رومن رولان میشدم؛ کتابی که در هر جملهاش وارد دنیای خیال میشدم و در عین حال در دنیای واقعیت زندگی میکردم. کتابی که به من آموخت میشود با مسائل واقعی رو به رو شد و از رؤیای عشق و خیال هم لذت برد. قلم لطیف رولانه که باعث شد جانِ شیفته و ژان کریستف از بهترین رمانهایی باشند که خواندم. بینهایت از هر دو لذت بردم. در این دو کتاب بود که با تنهایی آنت و ژان زندگی کردم و با روایتهای آنها خاطره ساختم.آنقدر قلمش رو دوست دارم که حتی حس نمیکنم چهار جلدی بودن ژان کریستف ممکنه حوصله سر بر باشه؛ چرا که این هنر نویسنده است که خواننده را مجذوب میکند و رولان یکی از این هنرمندان است🍃
.
از کودکی همراه ژان کوچولو شدم با همهی سختیها و مصائب یک کودک با استعداد. کودکی که با فقر مبارزه میکند و برای پاک نگه داشتن روح آزادهی خود تلاش میکند. همراه شدن پدربزرگ با ژان و تشویقش به یادگیری موسیقی بهم انرژی داد و فهمیدم که این جمله حقیقت دارد که « در طغیان دریای زندگیاش تنها چیزی که برایش نجاتبخش بود، هنر بود. هنر آفریدن!» ولی گاه حتی قادر به انجام چنین کاری هم نبود!🥀
.
از نوجوانی تا میانسالی همراه بودم و شاید همین فراری بودن ژان از مدرسه بود که باعث میشد هیچگاه پایبند به چیزی نباشد. همین که گاهی رویای بزرگ موسیقیدان شدن را هم فراموش میکرد. آیا او برای زندگی در جمع ساخته نشده بود؟ کریستف سادهدلی که گاه دچار عشق آتشین و گاه دچار بیزاری از عشق و سودا میشد و غافل از اینکه هنرمند ��اهی سخت را در پیش دارد و شاید اطمینان بیش از حد به نیروی خود او را به بیراهه برساند.
.
📖در آخر چگونه کریستف میتواند با تنهایی روح خود بسازد؟
📝
_خود را محصور کنم! مگر بیرون بودن خوشتر نیست؟
تنها قدم بردارید!
مگر درختان نیازی به گلدان دارند تا ریشه بدوانند؟
زمین در دسترس همه هست. ریشههای خودت را در آن فرو کن، قوانین خاص خودت را پیدا کن. در خود جست و جو کن.🌻💛
Read
January 3, 2013تنها یک کلمه - یک نگاه ... باقی را نیروی تخیلش بر عهده می گرفت.
عشق در آغاز خوراک بسیار کمی دارد! همین که دو طرف یکدیگر را ببینند با جزیی تماسی از کنار هم کافی است.
در این لحظات چنان نیروی رویا خیزی از روح می تراود که به تنهایی برای آفرینش عشق کفایت می کند - یک حادثه ی ناچیز چنان جذبه ای در روح بر می انگیزد که بعدها پس از آن که به مرور تمنایش بر آورد...
September 15, 2016
دو ماه را با ژان کریستف سپری کردم اما گویی تمام زندگیم تمام لحظه های هستیم در این کتاب حلاجی می شد.بسیاری از احساسات،اتفاقات،افراد و فراز و نشیب های این کتاب برایم آشنا بود.در وصف این اثر باید به گفتن این جمله اکتفا کرد که به معنای حقیقی تراژدی نسلی است پر درد و گهر بار
April 2, 2010
این شاید تلخ ترین بخش ژان کریستف باشد.....حکایت عشقهائ ناکام او تا به پایان کتاب.
August 18, 2024
Het Einde van de Reis is het derde en laatste deel van Romain Rollands omvangrijke ‘roman fleuve’ over de Duits-Franse componist Jean-Christophe Krafft. Het omvat drie boeken: “De Vriendinnen” (uit 1910), “Het Brandende Braambos” (1911) en “De Nieuwe Dag” (1912).
In “De Vriendinnen” (uit 1910) staat de liefde centraal. De twee vrienden Christophe en Olivier krijgen allebei een min of meer vaste relatie, voor een tijdje toch. Olivier trouwt, bij Christophe niet. In beide gevallen loopt het op niets uit. Rolland heeft geen hoge pet op van de (echtelijke) liefde en grossiert hier en daar in nogal boude (en verouderde) stereotypes over mannen en vrouwen. Vriendschap en kunst staan hoger aangeschreven. Toch is dit een aangenaam boekdeel. Na de kleine inzinking op het einde van vorig deel, komt er terug vaart in het boek. Ook al is het soms moeilijk om alle personages te onthouden, zo gaat het weer vlot. Mede dankzij de inspanningen van zijn vriend begint Christophe ondertussen naam te maken als componist. Ook de macht van de pers speelt daarbij een (dubbelzinnige) rol.
Nadat hun relaties op de klippen gelopen zijn, vinden de hartsvrienden Christophe en Olivier mekaar terug. Ze gaan op in discussies en engagement, staan kritisch en afstandelijk tegenover alle opstandigheid, maar geraken uiteindelijk toch verzeild in de sociale strijd die aan de gang is. Bij een betoging loopt het helemaal uit de hand: Olivier sterft en Christophe doodt een tegenstander, waarna hij (opnieuw) op de vlucht moet. Hier eindigt het eerste deel van “Het brandende braambos” (uit 1911). Volledig radeloos vindt hij vervolgens onderdak bij dokter Braun en diens enigmatische echtgenote Anna met wie hij – oh, hopeloze – een relatie begint die alleen maar noodlottig kan aflopen. Dus vlucht hij verder, steeds verder naar Zwitserland, waar hij na een tijdje tussen leven en dood gezweefd te hebben uiteindelijk in een haast religieuze, visionaire passage het vuur van de creativiteit terugvindt.
Maar ondertussen snelt de wereld roekeloos naar de wereldbrand. Nationalisme en fanatisme rukken op. Als Franse Duitser geraakt Christophe meer en meer geïsoleerd. Hij sterft ijlend in een herwonnen geloof en de hoop op een betere toekomst, maar vreest dat het erger wordt voor het beter wordt.
Het was een genoegen me hierdoor te worstelen.
In “De Vriendinnen” (uit 1910) staat de liefde centraal. De twee vrienden Christophe en Olivier krijgen allebei een min of meer vaste relatie, voor een tijdje toch. Olivier trouwt, bij Christophe niet. In beide gevallen loopt het op niets uit. Rolland heeft geen hoge pet op van de (echtelijke) liefde en grossiert hier en daar in nogal boude (en verouderde) stereotypes over mannen en vrouwen. Vriendschap en kunst staan hoger aangeschreven. Toch is dit een aangenaam boekdeel. Na de kleine inzinking op het einde van vorig deel, komt er terug vaart in het boek. Ook al is het soms moeilijk om alle personages te onthouden, zo gaat het weer vlot. Mede dankzij de inspanningen van zijn vriend begint Christophe ondertussen naam te maken als componist. Ook de macht van de pers speelt daarbij een (dubbelzinnige) rol.
Nadat hun relaties op de klippen gelopen zijn, vinden de hartsvrienden Christophe en Olivier mekaar terug. Ze gaan op in discussies en engagement, staan kritisch en afstandelijk tegenover alle opstandigheid, maar geraken uiteindelijk toch verzeild in de sociale strijd die aan de gang is. Bij een betoging loopt het helemaal uit de hand: Olivier sterft en Christophe doodt een tegenstander, waarna hij (opnieuw) op de vlucht moet. Hier eindigt het eerste deel van “Het brandende braambos” (uit 1911). Volledig radeloos vindt hij vervolgens onderdak bij dokter Braun en diens enigmatische echtgenote Anna met wie hij – oh, hopeloze – een relatie begint die alleen maar noodlottig kan aflopen. Dus vlucht hij verder, steeds verder naar Zwitserland, waar hij na een tijdje tussen leven en dood gezweefd te hebben uiteindelijk in een haast religieuze, visionaire passage het vuur van de creativiteit terugvindt.
“Jaren gaan voorbij. Lichaam en geest vlieden als een stroom. De jaren griffen zich in het vlees van de ouder wordende boom. De hele wereld van vormen raakt uitgeput en vernieuwt zich. Allen jij gaat niet voorbij, onsterfelijke Muziek. Jij bent de innerlijke zee. Je bent de diepe ziel. In jouw heldere ogen wordt het triest gezicht van het leven niet weerspiegelt.” (p.357)In het laatste deel van de ellenlange ‘roman fleuve’ overtuigt een oude vlam (Grazia) Christophe om toch maar terug naar Parijs te gaan. Hij is daar inmiddels een gevierd componist, maar het succes smaakt hem niet en aan zijn navolgers heeft hij helemaal een hekel. Troost vindt hij enkel in de zuivere muziek op zich. Ook ontfermt hij zich over de zoon van Olivier die hij probeert te koppelen aan de dochter van zijn vriendin. Het leven gaat voor, een nieuwe generatie staat klaar.
Maar ondertussen snelt de wereld roekeloos naar de wereldbrand. Nationalisme en fanatisme rukken op. Als Franse Duitser geraakt Christophe meer en meer geïsoleerd. Hij sterft ijlend in een herwonnen geloof en de hoop op een betere toekomst, maar vreest dat het erger wordt voor het beter wordt.
“De voorraad vooroordelen en verwachtingen die vroeger genoeg was om twintig jaar mensheid te voeden werd er in vijf jaar doorheen gejaagd. De generaties denkers galoppeerden achter elkaar aan, en vaak over elkaar heen. De Tijd gaf het sein voor de aanval.” (p.472)Toen Romain Rolland in 1915 bekroond werd met de Nobelprijs voor Literatuur, was dat ook een politiek statement. Jean-Christophe is een visionair pleidooi voor een verenigd Europa, waarin de vriendschap tussen Duitsland en Frankrijk centraal staat. De drijvende krachten daarbij zijn kunst, vriendschap en verzoening.
Het was een genoegen me hierdoor te worstelen.
May 20, 2025
“Het einde van een reis” vormt, in de Nederlandse uitgave, het derde en laatste deel van Rollands romancyclus ‘Jean-Christophe’. De levensgeschiedenis van deze protagonist is interessant, zeker, en wordt ook ditmaal op fraaie wijze uit de doeken gedaan – althans, voor zover het gaat om de feitelijkheden daarvan: om gebeurtenissen en ontwikkelingen die zich in concreto hebben voorgedaan en niet te vergeten de treffende portretten welke de auteur schetst van de vele personages die op enig moment in het leven van Jean-Christophe een rol hebben gespeeld. Juist een aantal bijfiguren komt goed uit de verf.
Edoch, telkenmale wordt de voortgang van het verhaal onderbroken door alle vergeestelijking die Rolland in ruimer verband daarin aanbrengt, in de vorm van hoogdravende uitweidingen op het stuk van kunst, cultuur, godsdienst, filosofie en wat dies meer zij – met inbegrip van, bijvoorbeeld, beschouwingen over de aard of de ziel die vrouwen zouden bezitten. Net als in het tweede deel, “In Parijs”, laat hij de ziel-igheid veelvuldig hoogtij vieren. Zowaar valt de term ‘rede’ ook een enkele keer, maar het blijft volledig ongewis wat de auteur daarmee bedoelt.
Aldus haalt Romain Rolland, niet voor het eerst, alle vaart uit het boeiende levensverhaal dat hij te boek stelt, hij maakt het stroperig en rijdt als het ware zichzelf als verteller in de wielen op z’n vélocipède. Meer dan ik nu heb gedaan zou ik van “Jean-Christophe” hebben genoten indien de schrijver eens wat terughoudendheid aan de dag had gelegd in zijn vertoon van levens- en andere wijsheden.
Edoch, telkenmale wordt de voortgang van het verhaal onderbroken door alle vergeestelijking die Rolland in ruimer verband daarin aanbrengt, in de vorm van hoogdravende uitweidingen op het stuk van kunst, cultuur, godsdienst, filosofie en wat dies meer zij – met inbegrip van, bijvoorbeeld, beschouwingen over de aard of de ziel die vrouwen zouden bezitten. Net als in het tweede deel, “In Parijs”, laat hij de ziel-igheid veelvuldig hoogtij vieren. Zowaar valt de term ‘rede’ ook een enkele keer, maar het blijft volledig ongewis wat de auteur daarmee bedoelt.
Aldus haalt Romain Rolland, niet voor het eerst, alle vaart uit het boeiende levensverhaal dat hij te boek stelt, hij maakt het stroperig en rijdt als het ware zichzelf als verteller in de wielen op z’n vélocipède. Meer dan ik nu heb gedaan zou ik van “Jean-Christophe” hebben genoten indien de schrijver eens wat terughoudendheid aan de dag had gelegd in zijn vertoon van levens- en andere wijsheden.
November 7, 2025
و در نهایت درخت آتشین ...
دوران اوج تنش در پاریس و ... فراق...
بعد هم پریشانی و شاید دوزخ ...
بعد از سالها ژان برمیگردد و در سن پختگی با نسل تازه رودررو میشود. و چه صحنههایی خلق میکند رولان از این تفاوتها... گراتسیا را پیدا میکند... بانوی زیبای پرنفوذی که در جلدهای پیشین فقط در چند صفحه ظاهر شده بود و اون هم دختربچهای بود که ژان در جوانی پیانو تدریسش میکرد و از کودنیاش شکایت میکرد...
بانویی با زندگیای در ابهام...
تفاوت احساس ژان و گراتسیا به هم، در دو دوره از زندگیشان شاهکار توصیف شده:
در نوجوانی
و حالا در میانسالی...
ژان دوران تندی و سرکشی خود را به یاد میاورد در برابر نسل تازه که یادگارهای «یاران» اش هستند مجبور است در سن ناتوانی و پختگی، با انعطاف فراوان رفتار کند.
دوران اوج تنش در پاریس و ... فراق...
بعد هم پریشانی و شاید دوزخ ...
بعد از سالها ژان برمیگردد و در سن پختگی با نسل تازه رودررو میشود. و چه صحنههایی خلق میکند رولان از این تفاوتها... گراتسیا را پیدا میکند... بانوی زیبای پرنفوذی که در جلدهای پیشین فقط در چند صفحه ظاهر شده بود و اون هم دختربچهای بود که ژان در جوانی پیانو تدریسش میکرد و از کودنیاش شکایت میکرد...
بانویی با زندگیای در ابهام...
تفاوت احساس ژان و گراتسیا به هم، در دو دوره از زندگیشان شاهکار توصیف شده:
در نوجوانی
و حالا در میانسالی...
ژان دوران تندی و سرکشی خود را به یاد میاورد در برابر نسل تازه که یادگارهای «یاران» اش هستند مجبور است در سن ناتوانی و پختگی، با انعطاف فراوان رفتار کند.
December 9, 2025
More of the same... I'm glad I managed to work my way through this book, just to make sure I get to the end (of Jean-Christophe). But it wasn't easy. I would say this book is slightly better than the second book, but is still hard to read. I felt like plowing through pages of random thoughts, just to get back to "the story". I know, probably I don't appreciate the greatness of the author and his style, but I was suffering... All in all, first book of the series was OK, but I should have stopped there. Books two and three were basically a waste of time.
May 4, 2013
Flawed - this volume (written c1910) is set from 1910-1930 and obviously has nothing about WW1 or any other changes, written as if Europe was the same from 1910-1930.
Read
November 20, 2016Read 230 of 504 pages
August 14, 2019
It is not so clear of how Christophe made it through his existential crisis..
Displaying 1 - 18 of 18 reviews