What do you think?
Rate this book


228 pages, Hardcover
First published January 1, 1937
Πρότζεκτ Νίκος Καζαντζάκης
1) Όφις και κρίνο (1906)
2) Σπασμένες Ψυχές (1908)
3) Ο Νίτσε εν τη Φιλοσοφία Δικαίου & Πολιτείας (1909)
4) Συμπόσιον (1922)
5) Ασκητική: Salvatores Dei (1927)
6) Ταξιδεύοντας Ρουσία (1956)
7) Ιστορία της Ρωσικής λογοτεχνίας (1930)
8) Τόντα Ράμπα (1934)
9) Λήμματα στο Εγκυκλ. λεξικόν Ελευθερουδάκη (1927-1931)
10) Ταξιδεύοντας Ισπανία (1937)
Το τρίτο ταξιδιωτικό του Καζαντζάκη που διαβάζω. Το δεύτερο ως μέρος του πρότζεκτ.
Την Αγγλία που διάβασα το 2020, πριν να υπάρξει αυτό το Πρότζεκτ Καζαντζάκης θα την ξαναδιαβάσω τον Ιούλιο.
Το δωδέκατο βιβλίο του Καζαντζάκη που διαβάζω. Το δέκατο ως μέρος του πρότζεκτ.
Τον Τελευταίο Πειρασμό που διάβασα το 2016 θα τον ξαναδιαβάσω Απρίλιο του 2023 ως μέρος του πρότζεκτ.
Λοιπόν, στα του βιβλίου τώρα.
Μου άρεσε περισσότερο από το Ταξιδεύοντας Ρουσία.
Αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι ο Καζαντζάκης ήταν γοητευμένος με το βίαιο σπορ της ταυρομαχίας που το βρήκε ως η ένωση με το θείο και άλλες τέτοιες φιλοσοφοαερολογίες, και αν εξαιρέσουμε και το ότι έζησε τον ισπανικό εμφύλιο από την σκοπιά των φαλαγγιτών του Φράνκο, γιατί από αυτή την πλευρά πήγε ως ανταποκριτής στην Ισπανία, τότε ήταν ένα ωραίο βιβλίο που διαβάζεται ακόμη και σήμερα χωρίς να είναι παρωχημένο και πολιτικώς μη ορθό.
Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο βλέπουμε τις περιπλανήσεις του σε μια προεμφυλιακή Ισπανία, και στο δεύτερο την Ισπανία του Εμφύλιου.
Τα δύο αυτά μέρη χωρίζονται από την τερτσίνα του Καζαντζάκη Δον Κιχώτης.
Και όπως με κάθε ταξιδιωτικό του Καζαντζάκη το 30% ήταν έτσι:
Μια εκκλησούλα με το άσπρο λιγνό καμπαναριό, μπροστά από το χωριό, φαντάζει μακριάθε σαν πάπια με όρθιο λαιμό, που κατηφορίζει στη βουνοπλαγιά και πίσω τα χαμηλά άσπρα σπιτάκια την ακολουθούν
και το 70% έτσι:
Μάχουμε να ξεζευλίσω από τον ζυγόν αυτόν. Όπως λεν τα συναξάρια, δύο πνέματα αόρατα κάθουνται απάνω στους ώμους του ανθρώπου, στον ώμο το δεξιό του ο άγγελος και στον ζερβόν ο διάβολος. Ένιωθα το πρωί εκείνο τα δύο πνέματα να κοιτάζουν το Τολέδο και να λοχομαχούν.
Με άλλα λόγια διαβάζουμε περισσότερο για τις φιλοσοφικές αναζητήσεις του Καζαντζάκη για την εκάστοτε χώρα αντί για τις εμπειρίες του ως ταξιδιώτης.