อสุรากับยาใจ เล่ม 1

อสุรากับยาใจ #1

by Yue Xia Jin Hu, 月下金狐, เยว่เชี่ยจิงหู

ธรรมดาแล้ว...
หากถูกจอมมารจับตัวไปชีวิตจะต้องรันทด โดนรังแกซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แต่ข้า... กลับไม่เป็นเช่นนั้น

พรสวรรค์ด้านการทำอาหารของนางชักชวนแต่เรื่องร้ายๆ ให้มาเคาะประตูบ้าน ที่เลวร้ายที่สุดก็คือ ชักชวนให้ดาวมฤตยูอย่างชวนจิ่งอวี้... ประมุขพรรคอสูรอันเลื่องชื่อ ให้ตรงดิ่งมาหานางถึงที่ ในที่สุดนางก็ถูกซื้อไปเป็นแม่ครัวประจำตัวของบุรุษที่เอาใจยากที่สุดในใต้หล้า

นี่คือเรื่องราวของอสูรผู้ผ่ายผอมราวกับไม้ฟืน โหดเหี้ยมและเลือกกินเป็นที่สุด กับหญิงงามผิวบางผู้มีพรสวรรค์ในการล่อหลอกเป็นเลิศ

เขากินหนึ่งคำ นางรอดชีวิตไปอีกหนึ่งวัน
เช่นนั้นก็กินให้มากสักหน่อยเถิด กินให้อ้วนท้วนไปเลย!

Genres: China, Fantasy

450 pages, Paperback

First published October 30, 2014

Reviews

[Kittenlittle · Rating 5 out of 5]

ชอบมากเลยค่ะ อ่านแล้ววางไม่ลงเลย ในเรื่องนางเอกต้องพยายามทำความดี เพื่อให้มีชีวิตต่อไป ซึ่งอ่านได้เพลินมากเลย คอยดูว่านางเอกจะทำความดีอย่างไร ในเมื่อตัวนางเองก็ยังเอาชีวิตไม่รอดเลย เพราะถูกพ่อขายให้ฮูหยินคนนึงไป จนได้เจอจอมมารที่มึปัญหาถูกพิษ ทำให้นอนไม่ได้ กินอะไรก็ไม่ถูกปาก แต่นางเอกสามารถทำอาหารที่พระเอกยอมกิน คอยดูแลพระเอกเหมือนสาวใช้คนหนึ่ง พระเอกก็เป็นคนเอาใจยาก บางครั้งก็ทำตัวเหมือนเด็ก ต้องการให้นางเอกสนใจตัวเองคนเดียว ซึ่งนางเอกทำได้ยาก เพราะนางจะต้องคอยทำความดีไปด้วย

เรื่องนี้ไม่ใช่แนวเข้มข้น เป็นแนวที่อ่านได้สบาย ชวนให้ติดตาม ไม่เบื่อเลย อ่านแล้วไม่เครียด ชอบการเขียน การบรรยายในเรื่องนี้ค่ะ ทำได้ดี อ่านแล้วชอบมากเลย

[Anida · Rating 5 out of 5]

รักเรื่องนี้ ชอบวิธีการเขียน/แปล ชอบเนื้อเรื่อง ชอบทุกอย่าง ถ้าชอบแนวเบาๆไม่เครียด อ่านแล้วบางทีเหมือนอ่านการ์ตูน ไม่มีแก่งแย่งชิงดีในวังหลวง ขอแนะนะเรื่องนี้เลยค่า รออีบุ๊คเล่มสองอยู่

[Zin · Rating 5 out of 5]

สนุกดีค่ะ เนื่อเรื่องเบาๆ อ่านได้เรื่อยๆ นักเขียนวางโครงเรื่องได้สนุกเลยค่ะ มีคดีเล็กๆน้อยๆให้แก้ไข เป็นเหมือนการผจญภันระหว่างทาง แล้วก็สอดแทรกการทำอาหารทั้งคาวแล้วหวาน อ่านไปแล้วหิวขึ้นมาทันที^^

[Cherry Sawanya Munkongsujarit · Rating 5 out of 5]

Review 23/2562
เรื่อง : อสุรากับยาใจ (3เล่มจบ)
ผู้แต่ง : เย่วเชี่ยจินหู
ผู้แปล : ทีมห้องสมุด
พิมพ์ครั้งที่1 : พฤษภาคม 2559

โปรยปกหลัง :
ธรรมดาแล้ว หากถูกจอมมารจับตัวไปชีวิตจะต้องรันทด โดนรังแกซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ข้า... กลับไม่เป็นเช่นนั้น
กล่าวกันว่าหากหญิงใดเก่งงานบ้านการเรือน มีฝีมือการทำอาหารเป็นเลิศ ถือว่าเท้าข้างหนึ่งของหญิงผู้นั้นเหยียบอยู่บนกองเงินกองทองเรียบร้อยแล้ว แน่นอนว่านางจะต้องเป็นที่ถูกอกถูกใจของเหล่าแม่สื่อแม่หา ต้องแต่งเข้าบ้านเศรษฐีให้กับคุณชายผู้เพียบพร้อมสักคนเป็นแน่ แต่ชีวิตของหลัวซีกลับไม่เป็นเช่นนั้น
ยามกินก็ต้องป้อน ยามนอนก็ต้องกล่อม เขาเป็นจอมมารหรือบุตรชายคนโตของข้ากันแน่?
พรสวรรค์ด้านการทำอาหารของนางชักชวนแต่เรื่องร้ายๆ ให้มาเคาะประตูบ้าน ที่เลวร้ายที่สุดก็คือชักชวนให้ดาวมฤตยูอย่างชวนจิ่งอวี้... ประมุขแห่งพรรคจู่เหว่ยอวี้—พรรคฝ่ายอธรรมอันเลื่องชื่อ ผู้ผอมแห้ง กินยากเรื่องมาก ซ้ำยังเป็นโรคนอนไม่หลับ ให้ตรงดิ่งมาหานางถึงที่ ในที่สุดนางก็ถูกซื้อไปเป็นแม่ครัวประจำตัวของบุรุษที่เอาใจยากที่สุดในใต้หล้า
นี่คือเรื่องราวของอสูรผู้ผ่ายผอมราวกับไม้ฟืน โหดเหี้ยมและเลือกกินเป็นที่สุด กับหญิงงามผิวบางผู้มีพรสวรรค์ในการล่อหลอกเป็นเลิศ
เขากินหนึ่งคำ นางรอดชีวิตไปอีกหนึ่งวัน เช่นนั้นก็กินให้มากสักหน่อยเถิด กินให้อ้วนท้วนไปเลย!

คำนำสนพ. :
กล่าวกันว่าเสน่ห์ปลายจวักของผู้หญิงนั้น เป็นความสามารถเฉพาะตัวที่มีค่ายิ่งกว่าความงามเสียอีก นางเองเรื่องนี้ก็ไม่ต่างกันค่ะ ผลงานใหม่ล่าสุดของสนพ. ห้องสมุดเล่มนี้เป็นแนวรักโรแมนติก เสน่ห์ของเรื่องอยู่ที่การบรรยายที่ค่อนข้างละเอียดและความขบขันที่สอดแทรกอย่างมีจังหวะ โดยเนื้อเรื่องจะกล่าวถึงสาวน้อยผู้หนึ่งที่ต้องคอยเก็บ "คะแนนความดี" เพื่อแลกกับสุขภาพที่แข็งแรงของตัวเองค่ะ

เนื้อเรื่องช่วงต้นจะให้ความรู้สึกเหมือนเล่มเกม ต้องสะสมคะแนนเพื่อผ่านด่านสู่เส้นชัยอย่างไรอย่างนั้น นางเอกกึ่งๆ ถูกบังคับให้ต้องทำความดีอยู่ตลอดเวลา เรียกได้ว่าสายตาสอดส่องหาแต่ผู้ที่เดือนร้อนอยู่เสมอ อ่านแล้วก็ขำไปกับความคิดแต่ละอย่างของนาง แล้วนางเอกก็มีความสามารถด้านการทำอาหารเป็นพิเศษ แต่ละเมนูที่บรรยายออกมาชวนให้ท้องร้องกันจริงๆ เรียกได้ว่าเป็นสาวงามที่มีฝีมือเข้าครัวไม่แพ้ใครเลย ความสามารถพิเศษนี้จึงเข้าทางพระเอก ประมุขพรรคมารที่เป็นคุณชายเรื่องมาก กินยาก อยู่ลำบาก จะกินข้าวแต่ละมื้อแทบจะต้องกราบกรานกันเพราะความไม่ธรรมดาของพระเอก เขาเลยต้องการแม่ครัวที่เก่งมากๆมาคอยดูแลเรื่องอาหารการกิน เปรียบดั่งตะเกียบสองข้างที่เข้าคู่กันได้พอดี เป็นอีกเรื่องที่อ่านสบายๆ คลายร้อนสำหรับช่วงหน้าร้อนได้ดีเลยทีเดียว

ทีมงานห้องสมุด

เนื้อเรื่องเริ่มต้น :
ต้นปีเจี่ยอู่ เมืองหนิงหย่าง แคว้นหวงเหลียงเกิดอุทกภัยครั้งใหญ่ เหตุการณ์ในคราวนั้นมีผู้บาดเจ็บล้มตายมิใช่น้อย กว่าแสนคนที่ต้องหลั่งโลหิตหรือแม้กระทั่งสังเวยชีวิตตนเองให้กับภัยธรรมชาติโดยมิอาจหลีกเลี่ยงได้ เพียงชั่งพริบตาเดียวเท่านั้นเมืองที่เคยเจริญรุ่งเรืองในอดีตก็กลายเป็นสถานที่รกร้าง

ณ คอกวัวแห่งหนึ่งบริเวณทุ่งร้างนอกเมือง ชาวบ้านเกือบสิบชีวิตลี้ภัยมาจากเมืองหนิงหย่วนต่างกำลังทยอยเข้ามาอาศัยสถานที่ซึ่งปราศจากสิ่งมีชีวิตใดๆ แห่งนี้เป็นที่พำนักพักพิง "หลัวซีอวี้" หรือที่ใครต่อใครต่างพากันเรียกว่า "หลัวซี" กำลังเงยหน้าขึ้นมองก้อนเมฆเทามืดครึ้มเย็นยะเยือกที่ก่อตัวเป็นก้อนกระจายไปทั่วท้องฟ้า จากนั้นก็ก้มหน้าลงมองเสื้อผ้าตนที่โดนฝนจนเปียกชุ่ม ใบหน้าเล็กผอมเท่าฝ่ามือปรากฏความรู้สึกยินดีออกมาเพียงเล็กน้อยโชคดียิ่งนัก โชคดีที่ "ร่างกายของนางร่างนี้" เพิ่งมีอายุเพียงสิบเอ็ดปีเท่านั้น อีกทั้งยังเล็กและผอมแห้งหาได้ดึงดูดความสนใจของชายใดไม่ หากโตกว่านี้อีกสักหลายปี เสื้อผ้าบางๆ เปียกแนบร่างเช่นนี้คงได้เห็นอกเห็นสะโพกชัดเจนเป็นแน่ ครั้นหวนนึกถึงสภาพของหญิงสาวสองคนที่ถูกข่มเหงระหว่างทางเมื่อหลายวันก่อนก็ตัวสั่นเทิ้มขึ้นทันใด สองแขนผอมบางของหลังซีออกแรงกอดพื้นชื้นๆ ไม่ก็ท่อนในอ้อมอกแน่นขึ้น

เล่ม1 :
เพราะที่บ้านเกิดภัยแล้ง หลัวซี จึงต้องอพยพทั้งครอบครัว ระหว่างเดินทาง แม่เลี้ยงหาทางกำจัดหลัวซีทิ้งระหว่างทาง แต่นางก็รอดมาได้ เพราะไข่เป็ดดอกอวี้หลันที่ไม่รู้ที่มาเมื่อไม่มีอะไรกิน นางจะแอบไปกินทุกวัน นั่นเป็นการเริ่มต้นข้อตกลง เพราะเมื่อไม่ได้ทำความดี ความเจ็บปวดจะมาเยือน นางจึงต้องทำความดี เพื่องให้ได้แสงแห่งความดี มาบรรเทาอาการเจ็บปวด และเพราะกินดอกอวี้หลัน ทำให้นางสวยงามขึ้นเรื่อยๆแต่ก็บอบบางมาก โดนอะไรนิดหน่อยก็ช้ำ เลือดตกยางออก เจ็บปวดแทบตาย
จนเดินทางผ่านพ้นเขตภัยแล้ง ทั้งหมดต้องการย้ายที่ทำกิน ไปตั้งรกรากที่ใหม่ แต่เพราะครอบครัวของหลัวซี ท่านพ่อไม่เอาไหน แม่เลี้ยงคิดแต่จะกำจักนาง สุดท้านนา���ก็ถูกขายไปที่สวนร้อยบุบผา ที่เอาไว้ให้บุรุษร่ำรวยมาซื้อไปเป็นอนุ ที่นี่หลันซีไม่สนใจการฝึกศิลปะทั้งสี่ เอาแต่ฝึกทำอาหารและยาลูกกลอนช่วยลูกหลานของเหล่าครูฝึก เพื่อสะสมแสงแห่งความดี ห้าปีผ่านไป หลันซีอายุสิบหกปี กำลังจะถูกให้คารวะน้ำชาครั้งแรก เป็นเวลาเดียวกับที่ในเมืองมีการจัดงานชุมนุมโอสถสวรรค์ เป็นเหตุให้ชวนจิ่งอวี้ประมุขพรรคมาร จากโลกันต์บูรพาที่กำลังตามหายาสำคัญเดินทางมาด้วย แต่กลับได้พบกับลูกกลอนที่เป็นยาสงบใจที่เอาไว้ให้เด็กกิน และแย่งชิงมา ทำให้ ท่านจอมมารที่กินยากนอนยากได้นอนหลับในที่สุด
ด้วยเหตุนี้ คนพรรคมารจู่เหว่ยอวี้จึงทำทุกวิธีเพื่อให้ได้ตัวหลัวซีมา ตอนแรกหลัวซีมาอยู่ก็ทำยาลูกกลอนให้ท่านจอมมารที่ผอมมากๆ เพราะอะไรก็ไม่กิน เลือกไปหมด กินยากนอนยาก จมูกดี เกิดอากาศทุกสภาพ ตอนหลังทำอาหารให้ท่านจอมมารก็ยอมกิน แถมยังยอมบอกด้วยว่าชอบไม่ชอบอะไร หลัวซีคอยสังเกตความชอบต่างๆ กว่าจะขอร้องให้กินแต่ละอย่างได้ ช่างยากเย็น
ท่านพ่อ และแม่เลี้ยงของหลัวซีมาโวยวายเพราะติดหนี้ต้องการเงิน พอรู้ว่าคนที่ซื้อหลัวซีไปคิดพรรคมาร ก็ทิ้งน้องชายต่างมารดาที่เพิ่งเกิดได้ไม่นานให้นางแล้วหนีไป ที่ไหนได้เด็กมีหกนิ้ว โบราณถือว่าอับโชค ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีคนรับเลี้ยง หลัวซีหมดทางจึงไปขอร้องจอมมาร แลกกับการจับ
เพราะจอมมารใสซื่อ ไม่เคยเข้าใกล้ผู้หญิง รังเกียจกลิ่นแป้ง แต่หลัวซีเป็นข้อยกเว้นเพราะนางหอมดอกอวี้หลัน เนื้อตัวนุ่มนิ่ม อุ่นในหน้าหนาว เย็นในหน้าร้อน ท่านประมุขชอบกอดนางเป็นที่สุด ทั้งๆที่ไม่รู้เรื่องชายหญิงเพราะไม่เคยมีใครสอน เป็นหนุ่มบริสุทธิ์ แต่ก็มีปมติดมารดา
สรุปว่าท่านจอมมารยอมให้เก็บน้องชาย ที่หลัวซีตั้งชื่อว่าเป๋าเป่าเอาไว้ ให้หาครอบครัวที่ดีได้ค่อยมอบให้ เมื่อไม่มียาที่ต้องการ ก็จะเดินทางกลับจู่เหว่ยอวี้กันแล้ว
การเดินทางหลัวซีนั่งอยู่ในเกี้ยวสีดำที่มีรูปร่างเหมือนโลงศพ เดินทางผ่านป่าเขา จนเจอหมู่บ้าน ที่หมู่บ้านที่เจอมีหญิงท้องที่มีอาการผิดปกติ เพราะมีคนเลี้ยงปลิงโลหิตเอาไว้กินเลือด หลัวซีเกือบเกิดเรื่องทำให้ท่านจอมมารที่ไม่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านต้องจัดการ เป็นเรื่องที่ทำให้ผู้คนตื่นตกใจกันไปหมดกับการกระทำของท่านจอมมาร เพื่อตอบแทน นางเย่ซื่อได้มอบสร้อยประคำให้ เมื่อพ่อบ้านเก่อเห็นจึงดีใจมากเพราะเป็นตัวยาที่สำคัญในการรักษาพิษให้ท่านจอมมาร มันคือไม้โพธิสัตว์ ที่หาให้ตายก็ไม่ได้ถ้าไม่มีวาสนา
จากนั้นการเดินทางจะต้องผ่านทะเลทรายหนึ่งเส้นฟ้า ผู้เฒ่าเก่อบอกให้หลัวซีหาครอบครัวให้เป๋าเป่า แต่หลัวซียังตัดใจไม่ได้ เมื่อขอร้องท่านจอมมารก็ได้รับอนุญาต

หลังอ่านเล่ม1 :
ท่านจอมมารที่กินไม่ได้นอนไม่หลับ เมื่อมาพบกับหลัวซี ความเป็นอยู่เริ่มดีขึ้น จากที่ไม่เคยเข้าใจเรื่องของสตรีก็เริ่มเรียนรู้ทีละน้อย จริงๆก็ไม่สนใจอะไร นอกจากคนที่อยากจะสนใจ เพราะมันไม่น่าสนใจน่ะสิ ส่วนหลัวซีก็ต้องคิดหาเมนูอาหารให้ท่านจอมมารได้กินให้อิ่มมากขึ้น เพราะนางกินยากอะไรขนาดนั้น หนังหุ้มกระดูกทีเดียว เมื่อไม่มียารักษาพิษก็เดินทางกลับพรรคจู่เหว่ยอวี้ละกัน อยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์ การเดินทางจึงเริ่มต้นอีกครั้ง

[Tnc Mlamean · Rating 4 out of 5]

เป็นเรื่องที่ดีเรื่องนึงเลย อ่านสองเล่มแรก ให้ความรู้สึกน่าสนใจแปลกใหม่ดี แต่เข้าเล่มสามเรากลับชอบที่สุด สนุกที่สุด มีความหมายที่สุด เหมือนทุกอย่างมีเหตุมีผลของมัน พระเอกที่ทุกคนว่าไร้หัวใจกับถนอมเวลาของนางเอกที่สุด

ทั้งสองคนรักกันมากจริงๆ จบได้ผิดคาดกว่าที่คิด
และชอคกับตอนพิเศษทั้งผิดหวังและทำใจ ก็เป็นแบบที่มันควรจะเป็น...
ข้อคิด ความลึกซึ้ง ทุกอย่างรวมอยู่เล่มสุดท้ายหมดเลย
เป็นนิยายเรื่องนึงที่ ควรค่าแก่การอ่าน ฝึกฝนความอดทนไม่น้อย5555 โอเคเลย หักเพราะมีบางส่วนข้ามๆแปลกๆ พระเอกไม่ได้น่ารักแต่รักนางเอก ถนอมนางเอกสุดใจ

[Thanchanok V · Rating 4 out of 5]

ชอบเนื้อเรื่องนะคะ น่ารักดีค่ะ ส่วนตัวชอบที่พระเอกเป็นแนวร้ายๆแต่ดีกับนางเอกคนเดียวอะไรประมาณนี้ค่ะ
แต่ส่วนที่ชอบก็มีไม่ชอบในการอธิบายบางฉากทำให้อ่านแล้ว งงๆไม่เข้าใจว่าสรุปแล้ว ทำอะไรอยู่
อาจจะเป็นการแปล? หรือ จงใจให้นักอ่านจินตนาการเอง แต่ มิ้นท์อ่านแล้วงงค่ะ
สรุปว่า พระเอกนางเอก จูบกันรึเปล่า? มีอะไรกันรึยัง? อะไรแนวๆนี้ค่ะ
อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน แต่ตอนอ่านคือ งง ค่ะ
แต่ก็ไม่คิดมาก ข้ามๆไป 555
ส่วนตัวให้ 3.8 ค่ะ หักที่ทำให้อ่านแล้วงง 555

[Nuna Imruetai · Rating 5 out of 5]

พลอตดี แม้ย้อนกลับมาในโลกอดีต แต่ไม่ได้มาเพื่อแก้ไขสิ่งใด เพียงแค่อยากใช้ชีวิตในโลกปัจจุบันที่ตนอยู่อย่างดี จับพลัดจับพลูต้องมาพึ่งพิงท่านจอมมารหน้าตาน่ากลัว แต่จิตใจบริสุทธิ์เสียได้นี่ เขียนมาได้กลมกล่อมมาก

[Dreaming Jp' · Rating 3 out of 5]

อ่านได้เรื่อยๆ ชีวิตนางเอกทรหดมากก

[LeoWannaReadBooks · Rating 5 out of 5]

ชอบเรื่องนี้ มีความสีเทาของตัวละคร เราเขียนรีวิวไว้ในพันทิป เข้าไปอ่านกันได้น้า แล้วมาคุยกันน อยากรู้ว่าอ่านแล้วคิดยังไงกันบ้าง https://m.pantip.com/topic/37322120?

[Wanmata · Rating 3 out of 5]

น่ารักดี อ่านได้เรื่อยๆ

พระเอกนิสัยเด็กมาก นางเอกยังกะเลี้ยงลูก

เป็นผู้หญิงสมัยโบราณช่างลำบากเสียจริง

[Keen · Rating 4 out of 5]

ไม่ถึงกับสนุกจนวางไม่ลง แต่ก็อ่านได้เรื่อยๆค่ะ มีลุ้นนิดๆ น่ารักหน่อยๆ รีบอ่านเล่มต่อไป 55

[Sarah · Rating 4 out of 5]

แอบเอื่อยไปนิดเพราะเหมือนเป็นการบรรยายที่มาที่ไป แต่ก็ยังมีความรู้สึกสนุก

[Mamarine Thiphayamongkol · Rating 4 out of 5]

อ่านได้เรื่อยๆ​ ไม่ได้ติดหนึบแต่ก็ไม่ได้น่าเบื่อ

[mipmip · Rating 3 out of 5]

ให้ 3.5/5 เรื่องน่าติดตามอยู่นะ นางเอกตลกดี ชอบ แต่แอบตงิดพระเอก มันก็น่ารักอยู่หรอก เหมือนเด็ก แต่พอมันใส่ฉากเรทนั้นๆทั้งที่ก็เขียนมาว่าไม่รู้เรื่องแต่มันดูเเปลกอยู่ดี ดูหื่นๆ แอบไม่ชอบตรงนี���

[pn · Rating 4 out of 5]

(3.75/5) อ่านเพลิน เนื้อเรื่องดำเนินได้น่าติดตาม มีบางฉากมันดูตัดๆ อ่านแล้วงง และมีบางจุดที่ไม่เข้าใจว่าสรุปแล้วมันยังไงกันแน่นะ แต่พยายามมองข้ามก็โอเค ไปต่อได้อยู่

[M · Rating 4 out of 5]

เป็นเรื่องที่พลอตน่าสนใจดีค่ะ
นางเอกหลุดมาเข้าร่างเด็กคนนึง (มุขนี่เยอะมากสำหรับนิยายจีน แต่บังเอิญชอบพลอตแบบนี้ ไม่ค่อยเบื่อ)
เด็กคนนี้มีความพิเศษคือมีดอกไม้ประจำตัวซึ่งนางต้องเด็ดกลีบหรือผลกินทุกวัน ไม่งั้นร่างกายจะมีปัญหา แต่มันมีข้อแม้คือนางต้องทำความดี ชีวิตนางเอกเลยเหมือนต้องเก็บคะแนน ทำคะแนน ทำให้ตัวเองกลายเป็นคนดี
เมื่อจับพลัดจับผลูมาอยู่กะพระเอก ซึ่งก็คือจอมมาร ซึ่งป่วย ซึ่งโดนพิษ ซึ่งโหดเหี้ย ซึ่งเย็นชา ซึ่งเรื่องมากและ...โคตรไม่ประสีประสาเรื่องผู้หญิง นางเอกก็ได้แต่ทำตัวอ่อนโยนอ่อนหวาน อดทนอดกลั้น คอยดูแลประคบประหงมพระเอก เพราะหวังเก็บแต้ม ตรงนี้คือแอบขำ แล้วยังมีพระเอกที่ไม่ประสีประสาเรื่องผู้หญิงเสียจนคนอ่านหัวเราะก๊าก แต่นางเอกคงหัวเราะไม่ค่อยออก

ชอบนางเอกค่ะ คือในเรื่องนางสวยมาก แต่หารู้ไม่ว่าความสวยนี้มีความทรมาน ด้วยความงามอันบอบบาง ทำอะไรก็เจ็บผิวช้ำง่าย ผิวบาง น่าสงสารจริงๆ อยากมีความอดทนได้เท่านาง ยิ่งเวลาที่ต้องอดทนกับพระเอกนี่สุดๆ เลย แถมยังเล่นตัวมากก็ไม่ได้ด้วย ต้องมาสอนเรื่องความแตกต่างของหญิงชาย เอาคำสัญญามาล่อนู่นนี่ น่ารักดีค่ะ

ส่วนพระเอกก็น่ารักดีค่ะ ถึงแม้เล่มนี้จะยังไม่เยอะมาก.. แต่ก็พอสมควร ให้รับรู้ได้ว่านางเอกเริ่มมีอิทธิพลกับเจ้าหัวหน้าพรรคโหดเหี้ยมเย็นชาบ้าง พระเอกคนนี้พูดน้อยมากกก มากก แต่บางทีด้วยความพูดน้อย พอพูดมาทีมันก็เลยน่ารัก บวกกับความไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรกับเรื่องความรู้สึก ทำให้จอมมารคนนี้น่าเอ็นดู๊ ฮากับความขัดกัน คือรำคาญผู้หญิง เกลียดกลิ่นแป้ง เกลียดน้ำตา แต่มาสิ้นท่ากะนางเอก แถมขี้งอน ขี้หึง โอ้ย จะบ้าตายกับคนผู้นี้ ทั้งฉิวทั้งขันเลยสำหรับพระเอกคนนี้

ก็ลุ้นๆ อยู่ค่ะว่าจะเป็นยังไงต่อ
แต่ก็อยากรู้นะว่าอดีตนางเอกก่อนจะมาเข้าร่างนี้จะมีผลอะไรมากกว่านี้กับโลกนี้มั้ย ตอนนี้นางก็ได้ใช้สิ่งที่เคยเห็นในโลกที่จากมาอยู่แต่แค่นิ๊ดเดียว น่าจะมีได้ใช้อะไรมากกว่านี้
ส่วนไอ้เรื่องดอกไม้นี่ก็น่าสนใจ อีกทั้งเรื่องความบางของผิวนางเอก เป็นหายนะอย่างนึงของนางเอกพอสมควร ก็น่าติดตามว่าเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อ

[J.Nida · Rating 3 out of 5]

แรกๆนี่เบื่อมาก เนื้อเรื่องมันค่อยเป็นค่อยไป
แต่ช่วงกลางเป็นต้นไปนี่โอเค เริ่มอยากรู้ว่าจะเป็นไงต่อไป
อ่านก็เพลินๆดี คนละฟีลกับพวกในรั้วในวัง

นางเอกเรื่องนี้วิญญาณมาเข้าร่างเด็กอายุ 11 แต่ไม่ได้โฟกัส
ไปที่ประเด็นนั้น เริ่มเรื่องมานางเอกต้องเอาชีวิตรอด
จากการอพยพพร้อมเตียกับแม่เลี้ยงใจร้ายพร้อมน้องชายอีก
คนหนึ่ง

เป็นลูกสาวที่ไม่ค่อยได้รับความสนใจเท่าไหร่
ยิ่งไปกว่านั้น นางยังพบว่าตัวเองมีอะไรแปลกๆ
นั่นคือมีไข่ใบฟนึ่งมนครอบครอง มันเป็นเหมือน
ไข่สะสมความดี ต้องทำดีไปเรื่อยๆ แล้วถึงจะมีใบ
งอกออกมา แล้วก็เอามากิน ถ้าไม่ได้กินสักพักร่างกาย
จะเจ็บปวดทนแทบไม่ไหว เลยต้องทำดีเรื่อยๆ

แต่พระเอกของเรื่องดันเป็นจอมมาร ฆ่าคนหน้าไม่กระดิก
ตาไม่กะพริบ แต่เขาเหมือนผีดิบเดินได้ ผอมแห้งเป็นท่อนไม้
เหมือนโครงกระดูก แล้ววันหนึ่ง นางเอกก็โดนซื้อตัวไปเป็นแม่ครัวของท่านจอมมาร...

[Mink · Rating 3 out of 5]

เป็นนิยายที่หวานในระดับนึงเลยทีเดียว อ่านแล้วก็ติดตามและลุ้นไปกับนางเอก ดูเพลียแทนเรยทีเดียว อะไรมันจะต้องดูแลขนาดน้านน แต่ก็ด้วยเหตุนี้นี่ละคะ ทำให้ชีวิตนางนี่ดี๊ดี พระเอกก็แสนจะรัก ตัวอิจฉาก็มีไม่เยอะ แต่มาลุ้นๆกันเล่มสุดท้ายนี่ละคะ มีหักมุมตอนจบ (แต่จบดีนะคะ) ด้วยความที่ตอนจบเป็นแบบนั้นเลยรู้สึกแปลกๆ ไม่อินเท่าไร แค่เหมือนจะจบให้หักมุมเฉยๆ

[Jidapa · Rating 3 out of 5]

เป็นพล็อตยอดนิยมที่นางเอกย้อนอดีตมาเข้าร่างเด็กผู้หญิงคนนึงที่มีชีวิตรันทดสุดๆ อ่านดูแล้วก็เหมือนเรื่องในยุทธภพทั่วไป ไม่ต้องย้อนยุคมาก็ยังได้อรรถรสเหมือนเดิม. สงสารนางที่ชีวิตลำบากลำบนรับใช้พระเอกงกๆ มีฮาๆเรื่องความไม่รู้เดียงสาของพระเอก แต่ที่ปูเรื่องมาชีวิตพระเอกก็รันทดไม่เบา ดูว่าเล่มสองจะเป็นยังไงต่อไป

[Noo · Rating 3 out of 5]

เรื่องราวในเล่มแรก ต้นเรื่องเน้นชีวิตดราม่าของยาใจ จนมาพบท่านอสูร เนื้อเรื่องเรื่อยๆ ไม่มีจุดไหนพีค การเดินทางยาวนานมากจนแอบเบื่อ ไม่ค่อยมีมุขตลกปล่อยมาบ่อยๆ เรื่องที่พบเจอระหว่างทางก็ไม่ได้น่าตื่นเต้น เน้นลุ้นรักพระนางมากกว่ามั้ง เอาเป็นว่าอ่านได้เรื่อยๆ

[Mam · Rating 5 out of 5]

A strange, funny story with unique characters. Slow start aside, the story unfolds well over 400+ pages. The author gets credits for making me hungry while reading the food descriptions and laugh at loud at the dark humor moments. The translation for this novel is also exceptional.

[Sirirat]

fun

[G'Grace Janyapron]

it's fun.

[Or_O · Rating 3 out of 5]

เพลินๆ อยากรู้เรื่องราวต่อไป

[Nattapan · Rating 4 out of 5]

Beyond my expectations.

[Ying Yuvejwattana · Rating 4 out of 5]

สี่ดาว นิยายจีน paranormal

อ่านเพลินดีนะ นางเอกสู้ชีวิตดี ส่วนพระเอกเนี่ยเป็นจอมมารที่ง้องแง้งมาก อ่านดูแล้วแบบ
นางเอกคงปวดหัวแย่ คนแบบนี้ก็มีด้วย ชอบที่มีสอดแทรกการทำอาหาร ผจญภัย และกุ๊กกิ๊ก

[Nim Ritt · Rating 5 out of 5]

เป็นเรื่องที่ซื้อมาแล้วถือว่าคุ้มค่ามากค่ะ
เอามาอ่านซ้ำ 4-5 รอบแล้วอะ
ชอบมาก เนื้อเรื่องสนุก แปลกใหม่ มีทุกอารมณ์
ช่วงที่ดราม่าก็ทำได้ดีมาก ช่วงที่สนุกก็อ่านได้เพลิน

[รำพึง ลำพัง]

เคยคิดว่าจะอ่าน แต่ตอนนั้นอ่านได้แค่ 11 หน้า
ยินเสียงลือเสียงเล่าอ้าง คำวิจารณ์นา ๆ ก็เลยอยากอ่าน
พอไปอ่านตอนพิเศษ เลยคิดว่า ชั่งมันเถอะ ไม่อ่านก็ไม่เป็นไร