De mensen van de ambulance en de meldkamer staan 24 uur per dag 7 dagen per week klaar om hulp te verlenen. In dit boek delen ze hun verhalen: van zware ongevallen tot aangrijpende 112-gesprekken en van heftige reanimaties tot hartverwarmende patiënten. Tijdens hun werk worden ambulancehulpverleners en meldkamercentralisten geconfronteerd met lief en leed, hoogoplopende emoties, paniek en soms bizarre situaties, maar vooral met mensen en hun verhalen.
"Thijs en ik komen binnen via de openstaande voordeur. Beneden is de paniek groot, ik zie de huilende ouders. 'Naar boven!' roepen ze. Daar treffen we onze collega's en twee politieagenten in een kleine kinderkamer. Op de commode ligt een klein meisje, bleek en bewegingloos."
Mariëtte Middelbeek (1983) studeerde journalistiek in Utrecht en werkt sinds 2005 in de tijdschriftenwereld. Ze begon haar auteurschap met het schrijven van doktersromans en stapte later over naar chicklits. Van haar hand verschenen bij haar uitgeverij onder andere de romans Single & Sexy en Turbulentie. Daarnaast combineert Mariëtte de journalistiek met het auteurschap in een serie boeken over mensen die hun werk doen in de frontlinie van de samenleving. In deze serie verschenen bij Uitgeverij Marmer de boeken Verhalen uit de Ambulance en Redders langs de Kust.
"Op de achtergrond hoor ik sirenes. 'Jezus, dat duurde lang,' zegt de man die ik nu aan de lijn heb. 'Gaan ze nu eens wat doen?' 'Mijn collega's komen inderdaad hulp bieden,' zeg ik tegen de man. 'Het zal verdomme tijd worden.' Als ik zeker weet dat de hulpdiensten gearriveerd zijn, zeg ik gedag en hang op. In gedachten tel ik terug. Ik heb tien mensen aan de lijn gehad, geen van hen heeft een vinger uitgestoken."
In 'De mensen van de ambulance' (2016) beschrijft auteur Mariëtte Middelbeek waargebeurde verhalen van (zorg)ambulanceverpleegkundigen, -chauffeurs, -begeleiders & meldkamercentralisten.
Het boek is opgedeeld in zo'n 64 korte verhalen. Ieder verhaal geeft de keiharde realiteit van het werken in de spoedzorg weer en hoeveel kracht, emoties, kennis en onderbuikgevoel erbij komt kijken.
En jeetje, wat is dit een indrukwekkend en ontroerend boek! Je kunt het niet lezen zonder een traantje te laten. Wat is er veel verdriet in de wereld.
Na het lezen van dit boek zijn mij een aantal zaken héél duidelijk: 1. Voor dit werk zou ik absoluut niet geschikt zijn. 2. Dat dit beroep een roeping is en niet zomaar een 'gewone' baan. 3. Dat mensen met dit beroep de absolute helden van onze samenleving zijn.
Dit boek zou verplicht leesvoer moeten zijn voor iedere volwassene. Zeker wanneer mensen geneigd zijn het als omstander beter te weten dan het geschoolde ambulancepersoneel.
een aardig boek, maar het lijkt net alsof je telkens dezelfde persoon aan het woord hoort. toch een tikje vluchtig, iets meer diepgang door verhalen uit te diepen was mooi geweest
Tja, wel een mooi boek, maar toch wel veel van hetzelfde, veel bevallingen, zelfmoorden/euthanasie. Ik had toch een beetje meer diversiteit gezien, net zoals bij het brandweer boek (waar je dieren, ongelukken, branden, mensen die het niet meer zagen zitten, verdrietige stukjes over collega's en veel meer had). Ook had het brandweer boek ook wat meer positiviteit tussen de minder blije stukjes in. Dat miste ik hier zeker ook.
Poeh, weer zeker onder de indruk! Jaren terug las ik al de boeken ‘verhalen uit het kinderziekenhuis’ en ‘verhalen uit de Ambulance’ van Mariëtte, maar gisteren stuitte ik onverwacht ook op dit boek in kobo plus!
Indrukwekkend en heftig. Sommige verhalen gelezen met tranen over mijn wangen. Waarom dan geen 5 sterren? Uiteindelijk waren heel veel verhalen vergelijkbaar: euthenasie, verhanging, onnodig gebeld, bevalling of een reanimatie. Heftig, maar wat meer afwisseling had hem nog beter gemaakt!
Ontroerende, heftige, verdrietige en vrolijke verhalen van collega's van de ambulance. Eerder heb ik het boekje over de brandweer gelezen. Die verhalen vond ik diverser. In dit boek kwamen een aantal situaties meerdere malen voorbij, zoals kinderreanimaties en geboortes. Maar wat een helden zijn het, die mensen op de ambulance die dagelijks voor de medemens zorgen. Allemaal hartjes voor ze!
Een verzameling korte "cursiefjes" over het leven zoals het is op de ambulancedienst in Nederland. Supervlot geschreven en vaak herkenbaar. Anecdotes met een lach en een traan, maar altijd met betrokkenheid!
Verhalen van mensen in de ambulance of meldkamer. Je krijgt een helder en goed beeld over het werk dat zij doen. Ontroerend, grappig en ook inspirerend.
Mooie verhalen over de praktijk op de ambulance. Wat mij betreft hadden de verhalen nog wel wat uitgediepter mogen zijn, door de korte verhalen bleef het soms wat oppervlakkig