In het najaar van 2015 krijgt Kristien Hemmerechts de diagnose borstkanker. Ze wordt een van de vele kankerpatiënten, maar probeert in de mate van het mogelijke geen patiënt te zijn. Ze blijft lesgeven, gaat op de fiets naar het ziekenhuis en blijft schrijven. Ook over de kanker. Of beter ‘bk’, zoals ze het zelf noemt. In Er gebeurde dit, er gebeurde dat zijn haar beste autobiografische verhalen gebundeld, van de verhalen over haar familie uit Als een kinderhemd tot het hartverscheurende verhaal ‘Sprookje’ over het verlies van haar beide zoontjes en ‘Pasen in het asiel’ over haar psychisch zieke zus. Ook nieuw werk is opgenomen, zoals een verhaal over haar eerste kleinkind én de bk-notities, het openhartige verslag van haar ziekte en behandeling. Er gebeurde dit, er gebeurde dat is de neerslag van een leven in al zijn facetten: vreugde, ziekte, verbondenheid, liefde, zingeving, dood en verlies.
Citaat : Er gebeurde dit, en er gebeurde dat. Er gebeurde dat jij stierf en dat ik stierf, er gebeurde dat jij stierf en dat ik niet stierf. Nog niet stierf. Review : In haar nieuwe boek - een bundeling van hoofdzakelijke autobiografische verhalen, aangevuld met een vleugje fictie - legt Kristien Hemmerechts haar ziel bloot en confronteert ze de lezer met diepste persoonlijke gedachten en ook feiten die haar leven getekend hebben. Alle facetten van het leven – liefde, seks, ziekte, dood... – komen uitgebreid aan bod en ik in het hoofdstuk ‘Borst’ vertelt de auteur ‘haar verhaal’ over de borstkanker – bk zoals ze het steevast noemt in het boek. In de haar typerende rechtaan rechtuit stijl en met prachtige bewoordingen beschrijft ze wat ‘bk’ met haar doet, in body en in mind. In het najaar van 2015 krijgt Kristien Hemmerechts de diagnose borstkanker. Ze doet er alles aan om zo weinig mogelijk ‘patiënt’ te zijn en haar leven zoveel mogelijk op dezelfde manier verder te zetten. Ze blijft lesgeven, gaat op de fiets naar het ziekenhuis en blijft schrijven. Na een operatie waarbij de borst gelukkig gespaard kan blijven, wordt ze bestraald en in januari van dit jaar krijgt ze het goede nieuws dat de prognose goed is.
In 2016 is Kristien Hemmerechts ook ambassadrice van Pink Ribbon In het najaar van 2015 krijgt Kristien Hemmerechts de diagnose borstkanker. Ze wordt een van de vele kankerpatiënten, maar probeert in de mate van het mogelijke geen patiënt te zijn. In Er gebeurde dit, er gebeurde dat zijn haar beste autobiografische verhalen gebundeld, van de verhalen over haar familie uit Als een kinderhemd tot het hartverscheurende verhaal ‘Sprookje’ over het verlies van haar beide zoontjes en ‘Pasen in het asiel’ over haar psychisch zieke zus. Ook nieuw werk is opgenomen, zoals een verhaal over haar eerste kleinkind én de bk-notities, het openhartige verslag van haar ziekte en behandeling. Per verkocht boek schenkt Kristien 1 euro aan Pink Ribbon. Deze bundel bevat vijf afdelingen met biografische verhalen en schetsen. Het Intro is een beschouwing over de periode en de stemming van voor en na de borstkanker, die Hemmerechts overkomen is; bk - light -, zoals ze het zelf noemt. Hoofdstuk I gaat over de bk en de boosheid en kwetsbaarheid die de kanker met zich meebrengt. ‘Vroeger’ is hoofdstuk II, dat gaat voornamelijk gaat over Hemmerechts zus, die in een psychiatrische instelling leeft; over het gezin waar ze uitkomt, het leven vroeger, haar broer.
‘Het eerste huwelijk’ komt in hoofdstuk III ter sprake; die met haar man uit Wales; de man van wie zij kinderen heeft; de vroege dood van haar twee zoontjes. Hoofdstuk IV gaat over haar tweede huwelijk, met Herman de Coninck. ‘Coda’ sluit de bundel af; dat gaat vooral, zoals de titel doet vermoeden, over muziek. Over haar vader, een geweldige liefhebber van klassieke muziek, en hoe ze vergeten waren zijn ‘lievelingsBeethoven’ te draaien op zijn sterfbed en zijn begrafenis. Net zoals in eerder non-fictiewerk confronteert de auteur haar lezers met hoogstaand proza over vele dingen in een leven van een mens, waar we veel te vluchtig aan voorbij willen gaan zonder er over willen te praten of na te denken. Je kan deze biografische verhalen over boosheid, kwetsbaarheid, de ontluistering van het leven, over verwachtingen en teleurstelling, over intens verdriet, niet lezen zonder heel diep geraakt te worden.
Dit boek raakt je tot in het diepst van je wezen en confronteert je met jouw eigen vergankelijkheid. ‘Er gebeurde dit, er gebeurde dat’ is een wel bijzonder raak gekozen titel. Enerzijds legt hij de betrekkelijke banaliteit van de tragiek dat zich in elk mensenleven voltrekt, de ditjes en datjes, alsof het slechts alledaagse akkefietjes zijn, bloot en anderzijds toont hij aan hoe universeel en menselijk deze tragiek eigenlijk is.
De meeste verhalen had ik al gelezen in de verschillende prachtige verhalenbundels die Hemmerechts in de afgelopen 20 jaar publiceerde. Nieuw is 'Borst', een sereen en wat kabbelend verslag van de 'borstkanker light' die Hemmerechts te verduren krijgt. Maar, de verschillende mooie gedachtes die ze noteert stemmen tot nadenken en contemplatie. De ander nieuwe stukken, bijvoorbeeld 'In twaalf bewegingen' en 'In vijf bedrijven' vond ik wat tegenvallen.
De als kralen in willekeurige volgorde aan elkaar geregen autobiografische verhalen schetsen een beeld van een vrouw, die het niet makkelijk had in haar leven en uitgebreid de tijd neemt om ernaar te kijken. Ik koos dit boek in de bieb vanwege de foto van een vrouw poserende met haar blote linkerborst en vanwege de flaptekst, maar het boek beantwoorde niet aan mijn behoeft om er wat over het omgaan met borstkanker te ervaren; dit omdat mijn moeder op dit moment een chemokuur ondergaat. Ik las dat ze 2 zoontjes op babyleeftijd verloor en twee keer getrouwd was. Toen probeerde ik dat maar te spiegelen op mijn leven, zelfs de jaloersie op een moeder die meer aandacht voor haar man dan voor haar dochter had, en het bezoek bij mijn schizophrene zus in een instelling probeerde ik me voor te stellen, en het verplichte uitnodigen van kennissen of het omgaan met de kinderen van je gescheiden echtgenoot, die een slonzige belgische dichter met technische onhandigheid moet zijn geweest. Ik zou het in iedere situatie anders hebben gedaan, anders gekozen dan Kristien Henmerechts. Ik luister bijv. heel dikwijls naar klassieke muziek. Ik vind dromen erg boeiend en behulpzaam. Ik zou de verhalen van anderen niet in een autobiografie publiceren. Alleen één overeenkomst kon ik vinden: Ik zou, wat ik meemaak, ook wel opschrijven.
Het eerste deel handelt over haar worsteling met de diagnose Bortskanker, BK, maar de bijpassende stukken over haar jeugd en haar huwelijken zijn beter, want stylistisch meer strakgetrokken.
Zoals de meeste van Hemmerechts' non fictie, erg interessant, goed en met lef en soms nietsontziend geschrteven, zoals het hoort. Een ster er af vanwege de idee dat men stukken die in andere boeken al zijn opgenomen en tegelijk thematisch bij dit onderwerp passen nog wel een keer op kan nemen, wat voor een lezer van haar brede werk niet plezierig is.
Ik las dit boek tegelijk met Vallende Vrouw van Karin Spaink. Helaas valt dit werk dan toch erg tegen, met name in hoe er over de omstanders wordt gesproken. Het kan natuurlijk gewoon zijn dat Spaink vooral adequate zorgverleners en steunende vrienden tegenkomt, en Hemmerechts met name prutsers en horken, maar het geklaag van de laatste is na 85% van het boek echt niet meer te doen. Toch nog een ster erbij omdat voor een huisarts elke feedback zinvol is op dit gebied.
In het najaar van 2015 krijgt Kristien Hemmerechts borstkanker. In haar boek beschrijft ze dag na dag haar angsten en gevoelens. Blij dat ze geen chemo moet krijgen, blij dat ze haar borst niet kwijt is. Ze beseft ook wat chemo doet met mensen. Ze schrijft over haar overleden zoontjes, het verdriet dat ze ervaart. Het overlijden van haar man. Maar ze schrijft ook over blije momenten uit haar jeugd. HOe ze haar man heeft leren kennen, hoe ze op reis zijn gegaan.
Kristien Hemmerechts schrijft over BORST in haar gebruikelijke rechttoe-rechtaan-stijl en verhaalt dag na dag over haar angst, haar innerlijke en uiterlijke gevecht tegen borstkanker, een gelukkig 'behandelbare' en geen zo'n 'erge', want ze hoeft gelukkig geen chemo en ook geen amputatie, noch reconstructie. Maar de diagnose en de radiotherapie zijn wel danig invasief om te beseffen dat zo'n 'verdict' je hele leven op zijn kop zet en plots niets meer is als het was.
Ik heb niet eerder boeken van KH gelezen, dit was mijn eerste kennismaking. Ik heb dit boek opgepakt naar aanleiding van een boek van Connie Palmen (Dagboek van een onbarmhartig jaar), dat refereerde aan de ervaringen met de dood die ook KH heeft. En die heeft ze inderdaad.
In 'Borst' refereert ze aan de dood van haar kinderen, van haar man, van haar eerste huwelijk, van haar vader. Het hoe en wat komt pas in de latere delen (eerste huwelijk, tweede huwelijk) terug. Daarnaast is ook de geschiedenis van het gezin waar ze opgroeide prachtig. Ze schrijft beeldend, maar to-the-point.
Het lezen van dit boek laat me verbazen over hoeveel mensen kunnen meemaken en toch op de één of andere manier blijven bestáán. Deze zin blijft me bij: "Er gebeurde dit, en er gebeurde dat. Er gebeurde dat jij stierf en dat ik stierf, er gebeurde dat jij stierf en dat ik niet stierf. Nog niet stierf."
Ze schrijft dat ze maar één gedicht geschreven heeft, voor haar eerste man destijds. Dit is m.i. haar tweede. Dit blijft me nog lang bij.