تمام این فاصلهها تمام ِ این تنهاییها تمام ِ نداشتنهایت ای کاش، خوابی بودند شبیه ِ خواب ِ دم ِ صبح
میآمدی با دستان ِ شبیه اطلسیات بیدارم میکردی میگفتی: جان ِ دلم، صبح شده است
و من به بهانهی رهانیدنم از خوابی سخت در آغوش میکشیدمت ...
اما حیف، تو نیستی و من به واقعی ترین شکل ِ ممکن اسیر کابوس ِ نداشتنات شده ام. تنهای، تنهای، تنها!
***
می گویند تنهایی پوست آدم را کلفت میکند می گویند عشق دل آدم را نازک میکند می گویند آدم را پیر میکند... آدمها خیلی چیزها می گویند و من امروز کرگدن نازک دلی هستم که پیر شده است!!