Al kærligheds begyndelse

by Judith Hermann

Judith Hermann hat einen Roman geschrieben über die Zumutungen der Liebe und die Schutzlosigkeit im Leben.
Stella und Jason sind verheiratet, sie haben eine Tochter, Ava, sie leben in einem Haus am Rand der Stadt. Ein schönes, einfaches Haus, ein kleiner Garten, ein alltägliches ruhiges Leben, meist ohne Jason, der viel arbeitet.
Aber eines Tages steht ein Mann vor der Tür dieses Hauses, ein Fremder, jemand, den Stella nie zuvor gesehen hat. Er sagt, er wolle sich einfach einmal mit ihr unterhalten, mehr sagt er nicht. Stella lehnt das ab. Der Fremde geht und kommt am nächsten Tag wieder, er kommt auch am Tag darauf wieder, er wird sie nicht mehr in Ruhe lassen. Was hier beginnt, ist ein Albtraum, der langsam, aber unbeirrbar eskaliert.
In einer klaren, schonungslosen Sprache und irritierend schönen Bildern erzählt Judith Hermann vom Rätsel des Anfangs und Fortgangs der Liebe, vom Einsturz eines sicher geglaubten Lebens.

Genres: Fiction, German Literature, Novels, Contemporary, Audiobook, 21st Century

210 pages

First published August 14, 2014

About the author

Judith Hermann is a German author.

She holds a Masters degree in German and Philosophy and attended the Berliner Journalistenschule, a highly selective professional academy for journalists. During this training she did an internship with the German language newspaper Aufbau in New York.

Reviews

[Suz · Rating 2 out of 5]

It’s been some time that I have read a translation. This was a small book, sparse in a way.

Everything was to the point and rather abrupt, I suppose it suited the book length and the odd vibe that carried me throughout the duration. There were areas of emotion, but these were always held back, like the protagonist wished to ignore, rather than confront. It was clearly dangerous to ignore.

I am trying to work out what writing style/tool/method is used when the protagonist doesn’t ask for help from the police, to report stalking and unacceptable behaviour, to see the peculiarity without doing anything, and when a husband leaves his wife and goes off to work without, again, truly addressing the situation. It felt like there was a purpose to this, but I couldn’t quite grasp exactly what this was.

This was an unusual tale of a menacing neighbour and a quiet unassuming family. I felt a disconnect throughout as it was meandering with not a lot of real substance, I felt I was missing the point somewhat. Not only was the relationship between man and wife a little odd, but also was their handling of this strange neighbour.

This would be a 2.5 star read, rounded down. I listened to the audio version via BorrowBox and my local library, at 1.75 speed.

[Elham 8 Azimi · Rating 3 out of 5]

در ابتدا تصور می‌کردم که با رمان عامه‌پسندی مواجهم؛ اول عاشقی! شاید اسم زردی باشد برای رمانی که بیش از هرچیز، روایتگر روزهای خاکستریِ یک زن است؛ زنی که پرستار است، زنی که همسر است، زنی که مادر است و باز زنی که بیش از هرچیز، زنی تنهاست.
اول عاشقی یک داستان با سرعت آهسته است، از آمد و رفت‌های شخصیتی در خانه‌اش. انگار از پنجره‌ی اتاق خواب، دستتان را زیر چانه گذاشته باشید و زندگیِ جاری در خیابانِ روبرویی را ببینید. این البته، الزاماً به معنای بی‌اتفاقی داستان نیست. کم‌کم شخصیت دیگری وارد داستان می‌شود که حضور او تنهایی زن را پررنگ‌تر می‌کند. حضور او به آهستگیِ جریان داستان است، اما تپش‌های قلب زن را سرعت می‌بخشد و زندگی او را، اگرنه در ظاهر امر، دستخوش تغییر می‌کند.
متن داستان، به‌نسبت متنی ادبی است؛ پر از توصیف‌هایی تازه و دقیق. ترجمه‌ی این‌چنین متنی باید کار سختی بوده باشد برای محمود حسینی‌زاد، اما می‌توان گفت به‌خوبی از عهده برآمده است. اما نکته‌ای که متن را گاهی بسیار سخت‌خوان می‌کرد، ویرایش بسیار بد آن بود. درواقع می‌توان گفت متن ویرایش نشده بود؛ تا این حد که دیالوگ‌ها بین جملات می‌آمدند بدون این‌که با خط تیره یا گیومه و... مشخص شوند حتی. و یا جملات سؤالی که به نقطه ختم می‌شد و بالعکس! این فاحش‌ترین اشکال این کتاب بود به گمانم.
در این‌چنین رمان آهسته و آرامی، انتظار پایانی معقول‌تر از آن‌چه رخ داد را داشتم، پایانی که شناختی که طی صفحات و توصیفات طولانی از شخصیت‌ها به دست آورده بودم را تا حدی زیر سؤال برد و بی‌جواب گذاشت.
القصه؛
رمان‌های خلوت و آهسته، همیشه انتخاب من برای روزهای شلوغ زندگی هستند؛ اگر فرصتی برای خلوت کردن لازم دارید، این کتاب را پیشنهاد می‌کنم.

[Carol - Reading Writing and Riesling · Rating 4 out of 5]

I like the sparseness of the narrative and the dialogue. Quite a different read.

My View:
I like the sparseness of the narrative and the dialogue. No words are wasted and if you look a little closely at some of the prose you will find some brilliant insights/reflections on relationships, life, death and love. There is something intense, an anticipation of what is to come, a sinister creepiness that keeps you glued to the pages.

This is unlike any book I have read before – there is something about the simplistic prose, the sparseness of the words – yet the words are not empty, they convey so much feeling. I think the feeling of dread is summoned more from what is not said, than what is said. The same still is applied to the description of love. Such small details, such insignificant things, like the holding of hands, the rhythm of breathing have so much meaning. “That evening Stella sits by Ava’s bed until Ava falls asleep. Ava’s breaths changing from sighs, questioning sounds, into a slow rhythm that Stella listens to for a long time. Breathing as if there was nothing to fear in the world” (p.93). Every parent will recognise the emotions here. Beautifully written.

And then there is the stalking.

[Fateme Beygi · Rating 3 out of 5]

این رمان رو با بد خوندن و وقفه ی زیاد، حروم کردم. شما نکنین.
یه روایت زنانه ی درگیرکننده. روایتی تقریبا سوم شخص محدود به شخصیت که البته جاهایی تغییر می کنه. رمان نوع خاص روایت خودش رو داره. دیالوگ ها معمولا با متن آمیخته شدن. ذهنیات هم همین طور. هیچ مرز مشخصی بین چیزی وجود نداره همین باعث می شه مخاطب بیشتر با متن یکی بشه و بیشتر هم آشفته. استلا از یه سری لحاظ می تونه به خیلی از زنا نزدیک باشه. می تونین باهاش همذات پنداری کنین و این بیان ذهنیاتش بیشتر به کمکتون میاد تا خودتون رو بارها و بارها جاش بذارین. مردی وارد زندگی استلا شده که همه چیز رو تحت تاثیر قرار داده از زندگی اش تا احساساتش. اگه اون مرد معمولی بود می شد یه جورایی حدس زد چی قراره پیش بیاد اما این مرد مثل مزاحمای دیگه نیست. حتی معلوم نیست مزاحم هست یا نه. چی می خواد؟ چرا می خواد؟ استلا باید چی کار کنه یا چی کار می کنه؟ برای گرفتن جواب این سوالاست که زمینش نمی ذارین و ادامه می دین. درگیری با خود و درگیری با دیگری و حتی گذشته و آینده و به خصوص تنهایی بخش مهمی از درون مایه ی کتاب رو شکل می ده. فضاسازی کار این درون مایه رو تقویت می کنه.

[Blair · Rating 4 out of 5]

Giving a rating to this is difficult. I really liked it, but I feel sure all the details of the story will slip from my mind very easily; it seems designed to be forgotten; there's something curiously elusive about it, and you feel like you are never quite getting to the heart of things. Part of this, I think, is due to its uneventfulness. Stella, a nurse and mother to five-year-old Ava, finds herself bothered by a neighbour who rings the doorbell and asks if he can talk to her. When Stella refuses, he comes back the next day, and the day after that, and the day after that, gradually filling her mailbox with notes, letters, photos and objects. But this is not a prelude to some thriller-like plot, and if tension builds, it does so imperceptibly. Stella rarely even looks at the missives left by the man she comes to regard as her stalker.

Another part of this book's elusiveness is the cool, matter-of-fact style in which it is written (comparable to How to Be a Good Wife, but with a less dramatic plot. The initial setup is also quite similar to Hilary Mantel's short story 'Sorry to Disturb'). It's so straightforward that it should, by rights, be really boring, but I never felt that way about it.

So much about Where Love Begins is deliberately non-specific. The characters' names seem, for the most part, so un-German that I found myself constantly wondering whether they'd been changed for the English translation. I was particularly intrigued as to whether the name of the stalker - he is always referred to as 'Mister Pfister' - is the same in the original, and from what I can make out from the Goodreads reviews written in German, it is. (And isn't that a weirdly but generically evocative name? I had to google it to check it wasn't the name of a character from an old kids' TV show - I felt sure I remembered it from somewhere - but it isn't.) There is nothing at all to suggest where in the world the settings might be located; the characters live and work in nondescript new-build 'developments'.

Sometimes, stories come alive, and you feel sure the characters must be real people, out there somewhere long after you've finished reading. Where Love Begins is the opposite: I felt certain Stella and co had ceased to exist as soon as I closed the book. It's hard to say why I find this a positive rather than a negative, but I think it has something to do with the fact that the whole story feels a little unreal, as if the characters were all ghosts all along, and the idea that they would all vanish into thin air is just the perfect way to conclude it.

[sAmAnE · Rating 4 out of 5]

می‌توان مکان‌ها را ترک کرد، قول‌ها را فراموش کرد. او هنوز می‌تواند با چشم‌های بسته از اتاق خواب بیاید، پله‌ها را پایین برود و قبل از آنکه رادیو را روشن کند کتری آب را روی اجاق بگذارد، و هیچ دلتنگی هم حس نمی‌کند. این یعنی که او می‌تواند مدام و همیشه برود. دگرگون شدن که خیانت نیست. اگر هم باشد، مجازاتی ندارد.
📝کتاب داستان زنی به نام استلا است که دختری به نام آوا دارد. در طول خوانش با فلش‌بک‌هایی مواجه می‌شویم که ماجرای آشنایی و ازدواج استلا را بیان می‌کند. بعد از شش سال زندگی ماجرای عاشقانه‌ای برای استلا پیش می‌آید... اگر دنبال یک داستان خطی و ساده رمانتیک هستید، این کتاب رو از این نویسنده آلمانی پیشنهاد می‌کنم.

[Atoosa · Rating 3 out of 5]

من یه زمانی بی هدف کتاب می خریدم ... الان که مینیمال شدم دارم کتابها رو رد می کنم . قضاوت درباره کتاب ها خیلی سخته ! راستش سلیقه ایه . کتاب بدی نبود ولی در زمره کتابهاییه که میشه به راحتی خوند و بخشید . ارزش خوندن رو داره قطعا اما یه جوری جمع و جور شد که تهش راضی نبودم . شاید یه همچنین مشکلی برای هر زنی پیش بیاد و برای خانمها ملموستره ...

[Soha · Rating 3 out of 5]

Aller liebe Anfang / Judith hermann
دوچرخه ساز مي گويد: اين مكان قبل از تو بوده و بعد از تو هم هميشه همين جا خواهد بود. مكان ها با تو كار دارن ، ولي تو با اون ها كاري نداري. تو باشي يا نباشي اين شهرك همين جا هست. خونه همين خونه است ، وقتي براي آخرين بار از درش رفتي بيرون ، به خاكستر تبديل نمي شه.تمام چيزهايي كه حس مي كني، فقط در درون تو اتفاق مي افته ، تنها چيزي كه وجود داره ، (( درون ما)) است _ نه چيز ديگه. اين ها هشياركننده اند . اما واضح هم هست _ ثابت تويي .

____________________

اول عاشقي / يوديت هرمان / محمود حسيني زاد / افق

[میعاد · Rating 3 out of 5]

كتاب داستان متفاوت و شيوه نوشتارى خاصى داره! ولى در كل ميتونست يه داستان كوتاه باشه، يكم بيش از حد كشدار شده بود!

[Kai Schreiber · Rating 3 out of 5]

Judith Hermann kann nicht schreiben und hat nichts zu, halt, kleiner Scherz. Aber wenn ich auch das harsche Urteil von Reents aus der FAZ nicht ganz teilen kann, stimmts leider doch, um mit Judith Hermann zu sprechen, "irgendwie". Man weiß nicht recht, was das Ganze soll - in einem King-Thriller beispielsweise ginge es da, wo Hermann aufhört, erst richtig los - und die Sprache hat bei ihrer Bummelfahrt durch den missglückten Nachbau der gedanklichen Landschaft der "hellen Tage" ein kleines Warnschild am Führerhäuschen: Stilblütenpflücken während des Lesens verboten.

Drei Sterne gibts, weil das Ende trotz allem interessant genug war, dass ich meine Straßenbahnhaltestelle verpasst habe. Aber eigentlich müsste man den Bonusstern für den Namen "Mister Pfister" auch gleich schon wieder abziehen.

[فریبا ارجمند · Rating 1 out of 5]

شاید کتاب بدی نبوده. اما متن فارسی عجیب نچسب از آب در اومده بود. مترجم سرشناس است، و کتاب انگار از آلمانی ترجمه شده. شاید درست ویرایش نشده (که البته نشده. مثلا جایی از خرزه های زده شده کنار خیابان حرف میزنه. خرزه تا جایی که فرهنگ لغت نشون میده فقط یک معنی داره، و قطعا کنار خیابون سبز نمیشه) به قول یکی از دوستان ترجمه خیلی چوبی است. سعی کردم ترجمه انگلیسی کتاب را پیدا کنم. نشد. با کمک گوگل ترنسلیت برخی جاها را از آلمانی به انگلیسی ترجمه کردم و خوندم. اما انجام این کار برای تمام کتاب خیلی وقت گیر بود و ارزشش را نداشت

تجربه استلا و میستر پفیستر برای خیلی از زنان تجربه آشنایی است. برای من هم. با این همه کتاب به دلم ننشست

[Nora]

این مکان قبل از تو بوده و بعد از تو هم همیشه همین جا خواهد بود. مکان ها با تو کار دارن، ولی تو با اون ها کاری نداری. تو باشی یا نباشی این شهرک همین جاست. وقتی برای آخرین بار از درش بیرون رفتی، به خاکستر تبدیل نمیشه. تمام چیزهایی که حس میکنی فقط در درون تو اتفاق می افته، تنها چیزی که وجود داره ، همین درون ما است نه چیز دیگه. این ها هشیار کننده اند. اما واضح هم هست - ثابت توئی
صفحه 152

[Gabril · Rating 3 out of 5]

Un racconto percorso dal brivido sotterraneo dell’ambiguità.
Stella incontra Jason in aereo. Lei ha paura, lui le tiene la mano: è l’amore all’inizio.
Poi diventa abitudine, emozioni e pensieri avvolti nella nube opacizzante della quotidianità. Una villetta, una bambina che va all’asilo, un lavoro di infermiera a domicilio, molti esercizi di pazienza. Relazioni poche, una sola profonda, perlopiù epistolare, con l’amica di sempre: Clara.
Jason, uomo solido, taciturno, lavora nell’edilizia, spesso è lontano, Stella è sola.
La vita va avanti, secondo un ritmo costante, seguendo un binario prestabilito.
Ma un nuovo inizio rompe l’equilibrio: un misterioso vicino di casa un giorno suona il campanello. Gli esiti di quel tentativo di approccio saranno imprevedibili e la vita quotidiana comincia a vibrare di un’emozione nuova. Oppure di un miscuglio (paura, attesa, curiosità) da cui bisogna estrarre il senso che forse è anche- soprattutto - un desiderio di ripensamento, di una comprensione più vasta.
La narrazione si svolge al presente, sul filo di una tensione tutta interiore che porta lo sguardo a sbirciare il ciglio di un abisso che forse è in agguato per ciascuno di noi.

[Mor‌TeZa · Rating 4 out of 5]

|\| | |_ @ ® > M0127324:
امان از این تنها 5ستاره گودریدز..

کاش نمرات سایت از ده بود که میشد بهتر و منصفانه تر نمرات رو داد و مقایسه بهتری میشد بین کتاب ها کرد..

نمره این کتاب از ده، هشته..
در حالی که مثلا نمره کتاب مستاجر نه از ده است.. به نظر من..

ولی این جا من ناچارم به هردوکتاب، چهار ستاره بدم..

کتاب خوب، قوی و دقیقیه..
به نظرم خانم ها که حتما باید بخوننش.
توصیفات و ریزه پردازی ها و شخصیت سازی ها و عمق بخشی های هرمان به نظرم شگفت آوره..

با این که تم کتاب خیلی عجیب غریب و خارق العاده نیست، اما فضاسازی ها و شخصیت سازی هاش واقعا خیره کننده ست..
و کاملا در توصیف دنیای ذهنی و درونیات شخصیت اول داستان ش موفق بوده، دقیقا مثل کاری که در کتاب آلیس ش میکنه..
و البته که من این کتاب رو از آلیس دوست تر می دارم..

ویژگی اصلی کارهای هرمان به نظرم اینه که در عین سادگی، عمیق و درخشانه..
کاری که کم تر نویسنده معاصری از پس ش برمیاد..
و این که به مسائل ظاهرا ساده، روزمره و پیش پاافتاده نگاه ممتازی داره.

ترجمه کتاب هم به نظرم خیلی خوبه، جز چند مورد جزیی که قابل گذشته..
فقط متوجه نمیشم نشر خوب افق چه اصراری داره در چند کتاب اخیری که ازش خوندم در جملات سوالی، به جای علامت سوال، از نقطه استفاده کنه..
ویرایش کتاب هم اساسا بسیار خوب و البته در جزئیات قابل نقد جدیه.

[نیکزاد نورپناه · Rating 2 out of 5]

اوایل کتاب زیادی برام سانتیمانتال بود. شبیه یه زویا پیرزاد خارجی. بعد که ماجرای همسایه‌ی مزاحم اضافه شد کمی جالبتر بود اما اون هم بنظرم بسط و توسعه‌ی کافی نداشت. انگار قهرمان واقعی داستان همون همسایه‌ی مزاحم بود که چیز زیادی ازش گفته نمی‌شه. صرفاً می‌دونیم که «مشکل روانی» داشته. یه کم آبکی جمع و جور شد. جدای از اینها بنظرم رمان بیشتر از اینکه آلمانی باشه آمریکاییه. از لحاظ ساده‌نویسی و اصرارش بر اون. انگار نویسنده از قبل تک تک خواننده‌هاشو مجسم کرده و می‌خواد مطمئن باشه حتی یک دونه‌شون رو هم از دست نمی‌ده، همه به راحتی داستانش رو پی می‌گیرن. غلط یا درست بودنش رو نمی‌دونم، اما بهرحال فعلا انگار دور دورِ چنین سبکیه.

[Maria B · Rating 4 out of 5]

Wollte erst 3 Sterne geben, weil es mir zunächst recht schwer fiel, reinzukommen und ich auch im Nachhinein nicht genau weiß, wie ich’s finden soll. Ich wusste nicht, was mich erwartet, aber auch nicht, was ich erwartet habe.
Es passiert lange im Grunde wenig, aber man erwartet auf jeder Seite den Knall. Diese Spannung wird tatsächlich aufrecht erhalten durch die sehr klare Sprache, die dennoch manchmal echten Tiefgang hat. Dadurch bin ich dann wirklich dran geblieben und wollte wissen, was denn nun passiert und vor allem wann.

[فاطمه بهروزفخر · Rating 2 out of 5]

رمان‌های این‌چنینی عموماً انتخاب من برای خوندن و مطالعه جدی نیستند. ولی خب این رمان رو خوندم و از فضای خاکستری و نثر اون که تونسته بود تنهایی و ملال یک زن رو نوشن بده لذت بردم. جمله‌های کوتاه و جزئیات ریز و گاهی پیش‌پاافتاده از ویژگی‌های این نثر و روایت بودند که نویسنده با ترجمه خوب تونسته بود این فضا رو نشون بده. من عموما میونه خوبی با رمان‌های آروم و کم‌تنش ندارم. این رمان بیشتر روایت روزمرگی‌های یک زن و تنهایی اون بود که آرامشش با اومدن مردی مزاحم که قصد داره با اون حرف بزنه، بهم می‌ریزه. رخوت و یک‌نواختی زندگی این زن از بین روایت و جمله‌های کوتاه رمان به‌خوبی مشهوده و این یعنی که نویسنده موفق در فضاسازی و نزدیک‌کردن شخصیت داستانش با مخاطب بوده.

[Tessy · Rating 2 out of 5]

Also ich würde gerne sagen, ich hab selten so ein wirres blödes Buch gelesen, aber gleichzeitig konnte ich es nicht aus der Hand legen, weshalb es doch irgend etwas gutes hatte, nur kann ich nicht sagen was das gewesen sein soll...
Ein extrem ungewöhnlicher Schreibstil.
Ich verstehe nicht was die bis ins allerkleinste Detail beschriebene Arbeit als Alterspflegerin, der Stella nachgeht, mit der Tatsache dass sie gestalkt wird zu tun hat.
Die "Stalking-Story" hätte auf 50 Seiten gepasst.
Zum Schluß bleibt mir nur ein "Häh...., was war das denn???"

[Anni K. Mars · Rating 3 out of 5]

3,5

Ich mochte den Schreibstil, das Thema hat mich nicht so ganz gepackt. Aber ich werd noch mehr von Herrmann lesen.

[Leggendolibri · Rating 5 out of 5]

Magnifico. In una strada residenziale come tante c'è una sfilata di villette tutte uguali da entrambi i lati. Hanno un giardino e una porta con accanto una finestrella e anche una recinzione che è il limite fra il mondo e il mondo personale di chi le abita. Da una villetta esce una persona. Si incammina e si ferma davanti alla casa vicino all'angolo di una strada tutta diversa da quella in cui abita. Suona, aspetta, si china vicino al citofono per dire o ascoltare qualcosa. Si rialza e si incammina, si ferma proprio all'angolo e si accende una sigaretta. È l'inizio di un'ossessione ed è anche la fine di un'abitudine che uccide dentro. Lui è ossessionato da una lei che immagina e lei è soverchiata dal mondo in cui fatica a ritrovarsi giorno dopo giorno.
La storia è narrata da una voce esterna distante quanto basta da non avere pietà e nemmeno a ridere delle disgrazie altrui. È la voce di Julia che non parla più mano a mano che la morte si avvicina, è quella di Esther che invece la guarda in faccia sfacciatamente come a dire "Mi vuoi? Vieni a prendermi!", è anche la voce di Walter che la guarda impotente e quella di Dermont che, nonostante tutto, la accetta come la sua futura solitudine. A tenere insieme tutto c'è Ava, che sgambetta felice in attesa di trovare all'asilo il suo amico del cuore.
In una parola: Magnifico

[Luisa Marie]

Judith Hermann hat die seltene Gabe ohne viel Drumherum Stimmungsbilder präzise wiederzugeben. Ihre Sprache ist so leicht zu lesen, fast schon wirkt sie trivial, und doch verpackt sie ganz komplexe Situationen - das ist es, was mich beim Lesen süchtig macht. Ich konnte dieses Buch kaum aus der Hand legen, die Sätze strömten regelrecht in mich hinein.
Ich war gespannt, wie Hermanns erster Roman sein würde. Ihre Kurzgeschichten hatte ich verschlungen und wünschte, sie wären noch länger gewesen. Bei "Aller Liebe Anfang" wurden nun die Charaktere weiterentwickelt, die Handlung wurde intensiver – und meine Erwartungen wurden nicht enttäuscht.
Den Titel finde ich besonders gut gewählt. Der Anfang der Verbindung zwischen Stella und Jason wird schon auf der ersten Seite beschrieben und er sagt eine ganze Menge über den weiteren Verlauf der Geschichte aus. Das Ende spannt einen wunderschönen Bogen zum Anfangsgedanken des Romans und ließ mich nachdenklich zurück. Welche Qualitäten verrät der Anfang von etwas? Mit dieser Frage beschäftige ich mich, nachdem sich ihre letzte Erzählsammlung "Alice" um das Ende von etwas drehte. Damit schafft Hermann nicht nur einen Anschluss an ihr Erzählwerk, sie lässt mich auch meine Gedanken wiederaufnehmen und fortführen.

[Peyman Haghighattalab · Rating 2 out of 5]

راضی کننده نبود برام.
اون فاصله ای رو که استلا از شوهرش جیسون داره عالی توصیف کرده بود. جیسون شوهر استلاست. جیسون پدر دخترشونه. جیسون کار می کنه. پول در میاره. استلا زندگی آرومی داره... ولی وقتی میسترپفیستر روانی مزاحم استلا میشه و می خواد که باهاش سر صحبت رو باز کنه، جیسون کمک زیادی نمی تونه به استلا بکنه. استلا نامه هایی رو که میستر پفیستر بهش می ده نمی خونه و یه راست تحویل جیسون می ده. ولی جیسون حمایت خاصی نمی تونه بکنه. این که استلا در طول رمان به جیسون زنگ نمی زد برام وحشتناک و کلافه کننده بود... رو مخم بود. اون تیکه هایی که استلا مادر آواست و رابطه ی مادر دختری یه زن میانه سال رو عالی روایت کرده بود. ولی ته ماجرا، به خشونتی می رسه که من انتظار داشتم در میانه ی کار می دیدمش. اصلا غیرقابل پیش بینی نبود برای من... غافلگیر نشدم.... شاید برای خواننده ی آلمانی جذاب بوده. غافلگیر کننده بوده. ولی برای من ایرانی نبود.
برای من ایرانی توصیف های یودیت هرمان از شهرک آروم و زندگی آروم و دوچرخه سواری و جنگل و هوای مرطوب جذاب بود!!!

[monsieur_steini · Rating 2 out of 5]

Meiner Meinung nach wird Judith Hermann überschätzt und zu sehr gefeiert. Ja, die Kurzgeschichtensammlung, mit der sie entdeckt und berühmt wurde und sich an der Nobelpreisträgerin Alice Munro orientiert, ist lesenswert, wenn auch nicht besonders überragend.

In diesem Roman begegnet die Figur Stella, die mit Ehemann Jason und einem Kind in ein Haus in einer ruhigen Gegend gezogen ist, einem seltsamen Mann namens Mister Pfister, der mit ihr ein Gespräch führen möchte, das Stella jedoch ablehnt. Mister Pfister entwickelt sich zu einem Stalker, der bei Stella mit Briefen, Klingeln und unangekündigten Besuchen einen immer größer werdenden Platz einnimmt. Stella bleibt dabei seltsam verhuscht und passiv, ebenso wie ihr Schluffi-Ehemann Jason, den man irgendwann einfach nur schütteln möchte, aber der Ofen zwischen den beiden scheint ohnehin seit Längerem aus zu sein. Es gibt weder ein besonders spannendes Motiv, das sich entwickelt oder das die Handlung dominiert, die Figuren bleiben alle auf Distanz, unnahbar, zum Teil bräsig-passiv oder zu blass, trotz sachlich nüchterner Erzählsprache hätte man hier mehr ausgestaltet können.

Eine spannungsarme und seltsame Geschichte, die in sich irgendwie nicht aufgeht.

[Miri · Rating 3 out of 5]

3,5⭐
Sehr außergewöhnlicher Schreibstil, der gewöhnungsbedürftig, jedoch sehr flott und leicht zu lesen ist. Die Geschichte hat mich gecatcht, und ich fand das Ende echt toll.
Insgesamt ein gelungenes Buch, das perfekt für eine kurze zwischendurch Lektüre geeignet ist.

[Gordon Ambos · Rating 4 out of 5]

CW: Stalking

Das war wirklich besser als erwartet! Dieses Buch hatte eine richtig beklemmende, dichte Atmosphäre. Ein richtiger Pageturner! Ich merke immer mehr, dass ich solche kurzen Charakterstudien wirklich sehr mag.

[Ulrike Pöpping · Rating 3 out of 5]

Ich hatte mir etwas anderes vorgestellt unter der Beschreibung „des Anfangs und Fortgangs der Liebe in irritierend schönen Bildern“. Ich fand den Erzählstil etwas schwierig zu lesen, so richtig Bilder wollten bei mir nicht entstehen. Der Ausgang der Geschichte war für mich nicht nachvollziehbar und ich habe irgendwie keinen Zugang gefunden zur Denkweise von Stella und ihren Gefühlen. Das Buch hinterlässt bei mir irgendwie eher Irritierung, weil ich den Kern der Story nicht erkennen kann…

[Barbara · Rating 2 out of 5]

Selten ist es, dass eine schnörkellose, einfache Sprache so sehr den Lesefluss verhindert wie hier. Sie wirken wie Stolperfallen. Immer wieder werde ich zurückgeworfen, und entdecke nichts Neues, sondern Langeweile. Falsche Bilder irritieren zusätzlich und die Geschichte dahinter geht unter, verliert sich im Text.

[Alena · Rating 4 out of 5]

Really enjoyed. I was so happy I liked it, as I liked her earlier books a lot and that often sets me up for disappointment.

Curious juxtaposition of bare boned language and overall style telling an intense story yet the intensity lies between the lines and not directly in them. Reminded me of Emma Donoghue's Room a few times.

[Susanne Mills · Rating 2 out of 5]

Hmm.... not entirely sure how to rate this book. I listened to it as an audiobook, it was a nice easy listen. It was slightly confusing in places, seemed to bounce quite quickly but at other times going very slowly. I would never put it with the thrillers (that’s how it has been advertised on the library app) but it was ok!

[Fredrik Heby · Rating 3 out of 5]

Ein eher enttäuschendes Buch von Judith Hermann. Meine Erwartungen waren ziemlich hoch, wegen anderer Bücher, die ich früher gelesen habe. Diese Gesichte is zwar nett, aber ganz einfach. Ich habe mir die ganze Zeit mehr Substanz gewünscht. Die Sprache ist leicht, und man kann ruhig das Buch abends im Bett lesen. Ein großer Klassiker ist es allerdings nichts.