Als Thomas Libo op enig moment besluit een schoenfabriek in Nederland en later in India te beginnen, heeft dat grote invloed op zijn leven, en dat van zijn zoons. Wanneer hij zich permanent in India vestigt leert hij de vrouw van zijn dromen kennen. Niets lijkt een zorgeloos leven in de weg te staan. Echter, Thomas overlijdt, uitgeput door een traumatisch verleden en laat zijn tweede vrouw, Anju, met vier zoons in India achter.
De jaren van Anju, dochter van een Nederlandse vader en Indiase moeder, staan vanaf dat moment in het teken van overleven. De contrasten tussen de verschillende culturen blijken ongewild een bijna overheersende rol te spelen op het moment van cruciale beslissingen in haar leven. Lukt het, Anju, ondanks de diep gewortelde levensovertuiging van mensen om haar heen, een onafhankelijk leven op te bouwen?
Karin Verhaak-Kersten (1955) was dertig jaar journalist. Zowel privé als zakelijk bezocht ze veel landen in de wereld. India maakte een onuitwisbare indruk op haar. Na enkele reizen door het land, besloot ze, eind 2012, een maand in Goa, in het zuiden van India, tussen de plaatselijke bevolking te gaan wonen.
Het verhaal gaat voornamelijk over Anju, de dochter van een Nederlandse vader en een Indiase moeder, die ze al snel verliest in haar jonge leven. Zijzelf, van gemengde komaf, wordt in India verder door haar Nederlandse vader opgevoed. Ze leert Thomas, een 40 jaar oudere Nederlander kennen die weduwnaar is geworden en in India is komen wonen, en veel aan haar vader doet denken. Zijn oudste zoon is daar nl de bedrijfsleider van de schoenenfabriek van de familie waarvan de productie naar India werd verhuisd. Thomas heeft al vier kinderen van zijn eerste huwelijk die nu allemaal volwassen zijn maar sticht toch nog met Anju samen een nieuw gezin, óók met vier kinderen. Maar dan sterft hij opeens en staat Anju er alleen voor.
Het verhaal van Anju gaat verder met zo veel onwaarschijnlijkheden en toevalligheden die in een feelgood verhaal nog van het goede te veel zouden zijn. Er gebeurt ook te veel té snel na elkaar. De tijdssprongen blijven super onduidelijk. De ene keer is dat een paar jaar, dan weer enkele maanden of dagen. De taal doet stijf, ouderwets en veel te stroef aan. Gesprekken zijn eerder bedoeld als informatie voor de lezer en zijn totaal niet realistisch weergegeven. Emoties worden ‘benoemd’ maar niet beschreven, alsof de woorden recht uit een woordenboek komen. Er zijn genoeg voorbeelden te vinden van stukken die niet met elkaar overeenkomen en het verhaal ‘rammelt’ dus aan alle kanten. Zo kan ik jammer genoeg nog even door gaan...
De schrijfster beoogt met haar boek de culturele rijkdom van India en Nepal te beschrijven, maar slaagt daar totaal niet in. Ze trekt me door haar toon totaal niet mee in de cultuur en de mensen. Ook wil ze de verschillen tussen ‘dé Westerse cultuur’ en ‘dé Oosterse cultuur’ in de kijker zetten en dan voornamelijk op vlak van de situatie van de vrouw. En dan wordt een zogenaamd ‘cultuurverschil’ even in een handomdraai in een gesprek van een kwartier opgelost? Komaan!
De thematiek is nochtans interessant, waar ik dan ook op afging om aan een leesclub over dit boek mee te doen. Hier had zo veel meer mee kunnen gebeuren!
De roman Anju start met het verhaal van Thomas; een succesvolle Nederlandse zakenman in India. Hij ontmoet de beeldschone Anju en is opslag verliefd, ze starten na enige terughoudendheid toch een relatie en zijn zielsgelukkig met elkaar. De veertig jaar jongere Anju wordt ook hartelijk ontvangen door de zoons van Thomas. Dan komt de Thomas onverwachts te overlijden. Anju, dochter van een Nederlandse vader en Indiase moeder worstelt na dit verlies meer dan anders tussen de twee voor haar vertrouwde culturen, in India heeft men andere normen en waarden dan in de Westerse wereld. Anju merkt dat ze als weduwe niet door iedereen geaccepteerd wordt in haar geliefde India. Wanneer ze er met vier zoons alleen voor komt te staan heeft ze het moeilijk en maakt ze een verkeerde beslissing die haar lang zal achtervolgen…..
Anju vertelt het ontroerende leven van een jonge vrouw in India, op zoek naar zichzelf. Een zoektocht die iedere lezer wel min of meer zal herkennen. Het is een romantisch verhaal, maar ook een boek over een strijd die veel mensen in het complexe India nog dagelijks voeren. Het kastenstelsel, hoewel deze is afgeschaft, is bij vele daar nog steeds een begrip, wat de nodige problemen veroorzaakt. Vrouwen hebben daar nog vaak een onderdanige rol ten opzichte van de man. In het verhaal van Anju worden de verschillen binnen de samenleving herhaaldelijk aangekaart. Hoewel de dialogen in het boek soms wat langdradig zijn is Anju toch vooral een boeiend verslag over cultuurverschillen verpakt in een aangrijpend verhaal vol romantiek, familiebanden en de kracht van vriendschap. Anju leest als een feelgood roman; gemakkelijk en geeft tegelijkertijd toch ook stof tot nadenken.