Een man denkt dat zijn ex-vrouw, de pianiste Wanda Wiericke, in Amerika woont en werkt. Maar op een avond leest hij in de krant dat zij begin jaren tachtig door ziekte gedwongen werd haar muzikale carrière op te geven. Wanneer hij weet dat ze zichzelf heet teruggetrokken in een dorpje in de Pyreneeën stapt hij in zijn auto, op zoek naar Wanda en haar geheimen. Eén geheim blijkt allesoverweldigend - en uiteindelijk kan alleen de muziek troost bieden.
Anna Enquist is a pseudonym of the Dutch author and poet Christa Widlund-Broer.
Anna Enquist studied piano at the academy of music in The Hague and psychology at Leiden University. She is the author of the novels The Masterpiece; The Secret, winner of the 1997 Dutch Book of the Year awarded by the public; The Ice Carriers; Counterpoint; Quartet; and the international bestseller The Homecoming, which received the Prix du Livre Corderie Royale-Hermione for its French translation. Anna is also the author of A Leap, a collection of dramatic monologues, as well as numerous poetry collections, including Soldiers’ Songs, for which she was awarded the C. Buddingh’ Prize; A New Goodbye; and Hunting Scenes, winner of the Lucy B. and C.W. van der Hoogt Prize.
Second novel by Dutch author Anna Enquist (1945). This is clearly one for music aficionados. The main character, Wanda Wiericke, is a celebrated pianist (at least at one point in her life), and music is a central theme throughout the story. Yet it's certainly not the only theme. We follow Wanda through ever-changing timelines: from her youth in the 1930s to the narrator's present, perhaps the 1990s. The Holocaust is involved, as is a Mongoloid brother, a successful career as a pianist, a marriage and divorce, and finally, an illness that drives Wanda to retreat to the French Pyrenees.
An entire life in just over 200 pages, with a marked air of 'tristesse'. And with secrets. Not one, but several (the most important of which is actually quite predictable). Enquist is a very skilled writer, certainly, but the story's pace is a bit too fast, causing some passages and characters to not truly shine. For example, I found the brother's role rather pathetically passive, and Wanda’s ex-husband Bouw remains really superficial. With more pages, this story could have gained the depth it deserves. But it's certainly commendable. (Rating 2.5 stars).
From my Dutch collection I've chosen this time this lovely book by Anna Enquist.
This story is told by the author in a very excellent manner, with believable and lifelike characters, and the Netherlands from 1930s until 1990s are wonderfully described and pictured.
This book is about, Wanda Wiericke, a virtuoso on the piano playing classical music, inherited from her musical mother, but especially by het music teacher, Mr Max De Leon.
Very influential for Wanda will be her music teacher, Max De Leon, who will bring her into classical music with all its beauties and secrecies, before Max De Leon is deported during WWII by the Nazis to Auschwitz, never to be seen again, and this is witnessed by Wanda as a very young girl.
Between her parents, Egbert and Emma, everything will be in turmoil, especially after the deportation of Max De Leon, and their marriage will turn into hatred for each other after the birth of their mongol son, named, Frank.
For Wanda there's only music to live for and an important output of her talents, making it everything in her life, all the more so when personal relationships get stranded because of her inability to commune with people, followed by her marriage with Bouw Kraggenburg that will finally collapse after her miscarriage, she retreats to a life of music until her fingers and hands won't allow her to play anymore professionally.
At the end, after the cremation of her mother, Emma, Wanda will hear and learn from her aunt, Ida, who truly her biological father is and thus her inheritance of all that is called music.
Very much recommended to all who like a wonderful novel about someone obsession and love for classical music, which is also published in English (The Secret), in French (Le Secret) and in German (Die Erbschaft Des Herrn De Leon), and so I would like to call this very touching book: "A Remarkable Secret"!
Ik heb dit mooie boek na dertig jaar herlezen en volgens mij vind ik het nu nog beter. 'Het geheim' vertelt over de passie van een vrouw voor het pianospelen. Ze volgt deze passie blindelings en laat er alles voor staan, inclusief een fijne verloofde. Aangrijpend vond ik het stuk waarop Wanda Wiericke – let op de melodie in de naam - na jaren afwezigheid haar mongoloïde broer bezoekt in een instelling. Ze neemt plaats achter de piano, begint te spelen, en de broer, met wie normaal niets aan te vangen is, gaat stil onder de piano liggen en luistert. Brok in de keel-passage. Hoe Enquist erin slaagt dat prachtige pianospel zo treffend en pakkend op papier te krijgen! Ze toont zich enorm erudiet op muzikaal vlak. Niets dan lof en respect heb ik voor haar! Kon ik maar zo schrijven over mijn liefde voor de gitaar. Prachtboek, ook voor niet-pianoliefhebbers.
?🤔Dit boek van Anna Enquist stond al een tijdje op mijn te-lezen-lijstje. Vaag had ik het idee dat ik al eerder een boek van haar met dezelfde stijl had gelezen, maar ik weet niet meer welk boek. De stijl kwam mij wel bekend voor. Elk hoofdstuk moest je weer zoeken in welke tijd in het leven van Wanda dit hoofdstuk zich afspeelde. Daar kom je vaak pas halverwege de eerste pagina van een hoofdstuk achter. Ik vroeg mij in het begin wel af of je niet een muzikale achtergrond moet hebben om dit boek te waarderen. Dat hoeft niet, maar ik denk dat met een muzikale achtergrond liefst piano natuurlijk je meer zult genieten van dit boek dan ik heb gedaan. MW 23/7/21
Dun boekje, maar zeer de moeite waard. Verschenen in 1997.
De titel is enigszins misleidend. Hoewel het hier een geheim onthuld wordt, is dit boek allesbehalve spannend. En het wordt trouwens vrij snel duidelijk wat dit geheim is.
Er zijn maar twee belangrijke personages: Wanda Wierick, een zeer begaafde concertpianiste en Bouw, haar ex-echtgenoot. Het boek begint wanneer Wanda zich terugstrekt in een verloren dorp, ergens in de Pyreneeën; wanneer Bouw dit verneemt reist hij haar achterna.
Doorheen het hele boek krijgen we afwisselend de stem van de ene of de andere te horen. Vooral het vrij tragische levensverhaal van Wanda wordt ontvouwd o.a. door middel van flash backs. Een zeer gelukkig leven heeft ze niet gehad: weinig liefde of warmte, in een moeilijk gezin met een gehandicapte broer. Gelukkig blijkt Wanda enorm muzikaal begaafd en krijgt ze les van een bijzondere leraar. Wanda ontmoet Bouw en hoewel ze veel van elkaar schijnen te houden en elkaar goed begrijpen, laat ze hem in de steek. Éen van de raadsels in dit boek. Wanda is niet erg begaafd voor het geluk.
De grote passie van Wanda is de muziek, het pianospelen. Muziek neem een centrale plaats in, in dit boek. Enquist is zelf pianiste (ze studeere piano aan het Koninklijk Conservatorium) en ze strooit dan ook kwistig met muzikale termen. Mij heeft het niet gestoord, maar ik las dat nogal wat lezers zich hieraan ergeren. A.E. maakt wel duidelijk dat muziek een communicatiemiddel is met een gunstig effect op de luisteraars.Bv haar gehandicapte broer wordt er rustig van.
Dit boek gaat over de kracht van de muziek, over liefde (of het gebrek aan liefde), over ambitie, over gebroken dromen. Belangrijk in dit boek zijn niet de gebeurtenissen, maar de gedachten en gevoelens van de personages.
Ik was minder gelukkig met het "open einde": Bouw komt aan in het Pyreneeën dorp, en parkeert voor Wanda's huis , waar hij haar observeert...... En wat dan???
I re-read this one every couple of years. Very moving and easy to identify with if you play the piano yourself, but I think it's probably just as enjoyable even if you don't play music. There's different layers to this story that I continue to enjoy: the love for music and not being able to live without, the love story between the main character Wanda and her husband, the mentor-pupil relationship between her and her teacher, the war and its unimaginable cruelties, etc. Describing it like this just makes me want to read it again.
Ik vind het echt knap hoe er in 200 bladzijden zoveel kan gebeuren. En dat het dan ook mooi met elkaar samenhangt. Ook mooi hoe het afstandelijke kille karakter van hoofdpersoon Wanda doorklinkt in de schrijfstijl van het boek. Korte staccato zinnen afgewisseld met langere. Daar moet je wel van houden zijn we in onze boekenclub achtergekomen. Ik vind het zeker een aanrader om te lezen. Als het je pakt aan het begin, dan vlieg je erdoorheen. Een echte Enquist roman die als een zorgvuldig muziekstuk is opgebouwd.
Taai om in te komen maar daarna meeslepend als een compositie, pijnlijk en melancholisch. Mooie thematiek, een vol verhaal, toch wel een aanrader; zeker voor muziekliefhebbers.
Een werkelijk prachtige roman over de wegen in een leven. Geen schrijver die schrijft over muzikanten, maar een muzikante die schrijft zoals ze speelt.
Mooi boek, zin ook om de andere van haar te lezen die ik gekocht heb. Enige is dat de beschrijving op de achterflap echt zo slecht is (maar ja daar kan zij volgens mij niet zoveel aan doen)
3.75 stars I really liked the way she built up tension and made me feel like I was on the edge of my seat, even though this isnt a thriller or an action novel. But, Bouw's perspective was boring and the ending let me down a little. Other than that: great story and writing style
ja echt fenomenaal hoe de hoofdpersonagedame helemaal doordrenkt is van haar pianospel en vrijwel niets anders denkt of voelt. de rest van de zaken in haar leven gebeuren ook een beetje zo om haar heen zonder dat ze er invloed op heeft, maar als ze achter de toetsen zit is ze! zichzelf! nouja! oh en de -spoiler- de scène met de miskraam is bizar aangrijpend en ik denk er echt regelmatig aan terug hoe moet dat zijn om zo je te verheugen op je kindje en dat je dan bloedt en bloedt en dan komt het nooit meer goed. met die gozer had ik niet zo veel, prototypische 'man aanbidt getalenteerde vrouw en dat was het dan zo'n beetje' maar het open einde waar hij haar weer eens hoort spelen had dan wel weer wat.
ECHT EEN MOOI BOEK MAN.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Heel makkelijk weg te lezen. Het hoofdkarakter, Wanda, is een complex persoon maar goed uitgelegd in het verhaal. Het verhaal is boeiend maar zit niet echt een plot achter, op het einde was de verhaallijn van bouw incompleet. Zijn verhaal was eerst sterk afgebouwd maar voelt niet alsof er daarna nog echt aandacht is aan besteed.
Uit een boekenkasje gevist. De titel weerhield me van beginnen, maar ik ben blij dat ik begon. Enquist schrijft mooi. Ze verweeft heden en verleden zonder dat de lezer verward raakt. Prachtig hoe ze muziekspel kan beschrijven. Het plot was soms wel wat voorstelbaar, maar zeker genoten.
Anna Enquist is absoluut de ontdekking van dit jaar voor mij. Dit bijzonder verhaal van een pianiste bevat meerdere geheimen en thema's. Prachtig hoe zij het muzikale spel beschrijft.
A. Enquist, Het geheim, Uitgeverij De Arbeidspers, Amsterdam, 2007, 227 blz.
Biografie
Christa Widlund-Broer, eerder bekend als Anna Enquist, is geboren in Amsterdam, Nederland op 19 juli 1945. Ze is een schrijfster, dichteres en psychoanalytica. Broer is opgegroeid in Delft. Na het gymnasium-A, studeerde ze klinische psychologie in Leiden en nadien piano met bijvak cello aan het Haags conservatorium. Toen ze haar werk als psychoanalytica begon in 1987, is ze gestopt met haar muzikale carrière. In de plaats zou je kunnen zeggen dat ze begonnen is met gedichten te schrijven. In 1991 kwam haar eerste poëziebundel uit: Soldatenliederen. Drie jaar later kwam haar eerste roman uit: Het meesterstuk. Broer kreeg twee kinderen met haar Zweedse man. Op 3 augustus 2001 kwam haar dochter om het leven door een vrachtwagenchauffeur zonder dodehoekspiegel en het is mede dankzij Broer dat zo’n spiegel nu verplicht ingesteld moet worden. Broer probeert gebeurtenissen uit haar leven in haar werk te verwerken zoals de dood van haar dochter of het feit dat ze psychoanalytica is.
“Maar als je het boek gedetailleerder gaat lezen, krijg je in de gaten dat de belangrijkste gebeurtenissen in de allerkleinste details zitten, die soms in één zin verteld worden.” De details waren zeer belangrijk in het boek. Als je het gedrag van de personages goed in de gaten hield dan begreep je ze meer, maar als je het boek snel zou lezen zonder aandacht te hebben voor details dan begreep je veel minder. Aangezien heel het boek gebaseerd was op geheimen, was het dan ook noodzakelijk om aandacht te geven aan de details. Soms was één zin genoeg om iets weg te geven, maar dan moest je er wel op letten. Heel het boek was ook gebaseerd op geheimen die Wanda moest houden of die voor haar verborgen werden gehouden.
“Er komt een hele bibliotheek aan klassieke muziek in ter sprake, aan mij persoonlijk wel besteed, maar ik vraag me af of deze vaak erg specialistische passages wel voor iedereen bestemd zijn; je kunt de bijbehorende emoties toch eigenlijk alleen invoelen als je de muziek waarover ze gaan óók hoort.” Er zat zeker jargon in het boek. Muzikale termen die ik niet verstond of liedjes die ik niet kende, zaten in het boek. Dit maakte het wat moeilijker om het te lezen, maar na een tijdje wen je er aan. Het had waarschijnlijk ook een minder groot effect qua emoties op mij, maar dat betekent niet dat ik niets voelde toen ik het boek las. Het boek is dan misschien wat gepaster voor iemand die toch iets meer van muziek afweet. Desondanks heb ik nog altijd kunnen genieten van het boek, alhoewel het niet zozeer bij mijn stijl past. De mysterie zorgde ervoor dat ik verder las
“Het resultaat is een boek dat een glashelder beeld geeft van eenzaamheid en pijn en dood en angst voor dat alles. Enquist noemt de dingen bij de naam. Ze schrijft kordaat, haar zinnen staan als een huis en ze houdt er een lekker vaartje in. Hier spreekt een schrijfster die precies weet waar ze heen wil, je gaat comfortabel op het einde af, hoe ingewikkeld de constructie door die wisseling van stemmen ook mag zijn. Maar veel te raden blijft er daarmee niet. De spanning neemt niet toe maar af, de scènes vullen zichzelf haast in en op tweederde van het boek krijgt de titel ten slotte iets merkwaardigs.”
Het werd snel genoeg duidelijk dat Wanda iemand is die graag alleen is. Ze noemt haar eigen ook een solist in alles, niet alleen wanneer ze piano speelt. Dit betekent niet dat ze niet kan houden van iemand of niet wilt dat iemand van haar houdt, ze is gewoon liever alleen met haar muziek. Dit heeft Enquist zeer goed duidelijk gemaakt en mooi beschreven. Het leek niet geforceerd het kwam naturel aan. Toch ben ik het niet helemaal eens met de recensie. Ik vind niet dat de spanning afnam, je moest niet altijd raden wat er ging gebeuren, maar het was ook niet meteen duidelijk. Zelf had ik niet verwacht dat de ontmoeting tussen Bouw en Wanda niet in het boek zou plaatsvinden, wat ik wel jammer vond. Ik had liever een gesloten einde dan een open einde want nu weet ik nog altijd niet wat er zou kunnen gebeuren tussen hen. Dit bewijst wel aan dat er toch nog altijd mysterie ligt in het boek, zelfs tot aan de laatste zin.
Het geheim is een roman geschreven door Anna Enquist. Het boek verscheen in 1997 en won in datzelfde jaar de Publieksprijs voor het Nederlandse Boek. Heet is haar tweede roman na Het Meesterstuk uit 1994, waarmee ze de Debutantenprijs won. Het is een mooi verhaal waarin wordt afgewisseld tussen heden en verleden om het einde nog even spannend te houden.
Een man, genaamd Bouw, denkt dat zijn ex-vrouw, de pianiste Wanda Wiericke, in Amerika woont en werkt. Tot hij op een rustige avond tijdens het lezen van zijn krant ontdekte dat zij begin jaren tachtig door ziekte gedwongen werd haar carrière op te geven. Wanneer hij weer dat ze zich heeft teruggetrokken in een dorpje in Pyreneeën stapt hij in zijn auto met het vaste voornemen haar te zoeken.
In het algemeen vind ik het een boeiend boek om te lezen. Het heeft naar mijn mening niet echt een heel interessant onderwerp, of een boeiend thema, maar toch vind ik het een pakkend boek. Het verhaal heeft een zeer verrassende opbouw, wat in het begin wel een beetje voor verwarring zorgt. Dit zorgde er echter ook voor dat het verhaal steeds boeiend was en dat je meteen wilde verder lezen. Er lopen twee verhaallijnen door elkaar. De ene verhaallijn gaat over de jonge jaren van Wanda en de andere verhaallijn als ze ouder en ziek is. Het verleden speelt zich af in Nederland. Waar precies is niet duidelijk en is ook niet echt van belang. Het heden speelt zich af in en op weg naar de Franse Pyreneeën. Persoonlijk vind ik dat de gebeurtenissen niet echt voorspelbaar zijn, maar ze zijn toch niet moeilijk met elkaar in verband te brengen. In veel situaties vroeg ik me af hoe dit nu af ging lopen en dan gebeurde er iets wat je niet verwacht. Om een voorbeeld te noemen: het hele verhaal gaat erover dat Wanda helemaal niet wil trouwen en dan als ze op bezoek gaat bij haar verstandelijk gehandicapte broer Frank komt ze Bouw tegen, met wie ze later ook trouwt. Er is geen sprake van een ik-verteller, maar je beleeft het wel door hun ogen. Het perspectief is dus wisselend van richting, maar Wanda is duidelijk de hoofdpersoon en er wordt gebruik gemaakt van een auctoriële verteller (Wanda en Bouw). Het thema van het verhaal was zeer goed uitgewerkt. Zo kwamen er allerlei problemen in voor, zoals de oorlog en vele ziektes. Hierdoor vond ik dat het boek realistischer werd.
Ondanks de verrassende opbouw vind ik dat het boek goed in elkaar zit dus raad ik iedereen aan dit boek te lezen (vooral aan iemand die van een mix van mysterie en romantiek houdt en bovendien gepassioneerd is door muziek). Een meeslepend verhaal van de ambitieuze pianiste Wanda. Een echte aanrader!