Bu siyah görüntüsünün altında bir beyaz vardı, bunu görmeme izin vermişti. Duyguları, bembeyazdı. İnsani yani, bembeyazdı. Savaş, bembeyazdı. Ama maalesef, ben ne siyaha ne de beyaza âşıktım. Ben maviye âşıktım, "Yangın Mavisi'ne."
Sıraç biliyordu, Mayıs onun karanlığıydı. "Yangınım!" dedi ona, yanmak pahasına. İki insanın kaderi birbirine bağlıydı. Asla kopmayacak bir iple.
"Kaderin kırmızı ipliği… Unutma! Sıraç! O bağladı bizi." Ve kıvılcım sıçradığı yerde beslenerek tahtını ateşe verdi. Yangın için geri sayım başladı. (Tanıtım Bülteninden)
hadi her şeyi geçtim uyuşturucunun bu kadar olağan kabul edilmesini, ben okucuyu olarak kabul edemiyorum arkadaş. sonra kalkmış sen çift kişilikli misin diye soruyorsun. abi kafan mı güzel.. adamın kafa hep havalarda olursa ruh halinin, yaptıklarının, söylediklerinin tutmasını mı bekliyorsun bu haldeyken!
Ateş ; Seri devamı olduğu halde gayet sağlam başlayıp , ortalarına doğru resmen yere çakılıp sonra birden sanki hiçbir şey olmamış toparlayabildi. Sırf o son için bile puanlama zirveye ulaşabilir. Devamını heyecanla ve merakla bekliyorum.Umarım çabuk gelir *_*