De belofte van Pisa

by Mano Bouzamour

Sam, thuis Samir genoemd, is aangenomen op een elitair lyceum. Zijn broer – die in de zware criminaliteit zit – laat hem een belofte afleggen: Sam moet als enige in de familie zijn vwo-diploma halen. Terwijl vooroordelen, sluimerende criminaliteit en het onbegrip van zijn familie hem blijven achtervolgen, ontvouwt zich een coming of age-verhaal vol drama, humor en seks.

Genres: Young Adult, Fiction, School, Literature, Dutch Literature, Coming Of Age, Read For School

286 pages, Paperback

First published October 1, 2013

About the author

Es un joven de ascendencia marroquí nacido en Holanda, en 1991, que ha resultado ser una de las grandes promesas de la literatura en su país. Bouzamour ha vivido su vida entre dos culturas muy diferentes, ha estado atrapado entre dos comunidades que viven juntas, pero que nunca se han mirado a los ojos. En su libro «La promesa de Pisa», señala los problemas que tiene que enfrentar un inmigrante que no termina de ser totalmente aceptado en ninguna de las dos esferas.

Reviews

[Wilma · Rating 3 out of 5]

Hoe een Marokkaanse jongen zijn weg in het leven zoekt...balancerend tussen twee werelden, twee culturen...worstelend met zijn hormonen...de pubertijd...waar alles ongefilterd drie keer zo hard binnenkomt. Het verhaal van Samir/Sam, een Marrokkaanse jongen in Amsterdam die zich niet alleen staande moet houden in twee verschillende culturen...ook in verschillende milieus...
Vlot geschreven...vlot gelezen!

[inge]

lekker snelle weglezer, ook al is 'ie soms wel kantje boord iets te vulgair. groot fan van het pianocomponent en het feit dat er zeker drie phil collins vermeldingen in zitten. denk dat dit een goeie is voor middelbare scholieren, ben overtuigd dat zelfs mijn broertje genoten zou hebben als 'ie deze in handen had gehad in 4havo.

weet niet welke score ik moet geven dus doe met deze review wat je wilt (of niet).

[Merel Donia · Rating 4 out of 5]

Ja, ik ben toch veranderd van mening over dit boek. Er zit toch veel meer in dan ik aanvankelijk dacht en het congrueert allemaal best lekker met elkaar. Eigenlijk draait alles om identiteit en elk deel van de roman reflecteert dat. Beetje goor af en toe, haha! Dat heeft toch ook wel weer wat.

[Guus van der Peet]

Na een herlezing, gevolgd door vijfhonderd mondelingen, moet ik concluderen dat dit toch wat diepgaander is dan ik vorig jaar wilde toegeven. De schrijfstijl, met zijn vermenging van uitgesponnen metaforen en veelvuldig ge-fuck, weerspiegelt mooi hoe Sam(ir) vastzit tussen de straatcultuur van zijn broer en de elitaire cultuur van zijn witte gymnasium; en het viel me nu pas op hoe knap Bouzamour tussen tijden en zijpaden springt zonder dat je uit het verhaal raakt (hoewel het middenstuk op tijden wel erg richtingloos is).

Los daarvan sluit dit mooi aan in het rijtje van schrijvers als Giphart, Huff, vroege Grunberg, enz, die toegankelijk schrijven over tieners die constant bezig zijn seks, drugs en (in dit geval) klassieke muziek, maar die je langzaam maar zeker wel in aanraking laten komen met wat gecompliceerde thematiek of psychologie. Waarbij een enkele leerling zelfs nog een mooie analyse kan geven hoe de vrouwelijke personages vooral lijken te bestaan om de 16-jarige hoofdpersoon hardop te bedanken omdat hij zo goed kan neuken.

(het enige wat de mannelijke scholieren zou kunnen afstoten is die typische Amsterdamse neiging om constant straatnamen te namedroppen en ervanuit te gaan dat iedereen wel begrijpt hoe de geografie in elkaar zit)

Bovendien kan je de leerlingen die alleen de film hebben gekeken (of vergeten zijn om tegen ChatGPT te specificeren dat het om het boek gaat) makkelijk spotten door te vragen welk muziekinstrument de hoofdpersoon speelt. In de verfilming is dit een trompet, waarmee je Sam wat visueel aantrekkelijker door de stad kan laten scooteren, maar in het boek is hij toch echt een klassiek pianist.

_________________
Eerdere recensie:

Ik heb even geen inspiratie om mijn mening uitgebreider te verkondigen dan “leest wel aardig weg”

Met na het lezen een Q&A met Mano Bouzamour, waarin ik helaas ben vergeten om te vragen of de hoofdpersoons naam Sam(ir) een verwijzing is naar pianist Sam uit Casablanca. Maar waarin wel mijn vermoedens werden bevestigd dat het boek een bewuste homage bevat aan Spike Lee's briljante 25th Hour. En waarna ik Mano ook nog snel heb gevraagd waarom het climactische triootje in latere drukken een heuse orgie is geworden

[Puck Rietveld · Rating 3 out of 5]

Het boek leest heerlijk weg en ik heb genoten van alle alliteraties en stukjes poëzie, de accenten, de scheldwoorden, het ritme in het boek. De personages komen tot leven en het verhaal is sappig.

Helaas heb ik me tegelijkertijd te erg moeten storen aan de lichtelijk pretentieuze toon in het boek - misschien ben ik toch echt te Rotterdams voor deze, want ik vind het typisch Amsterdammergedrag om alle straat- en pleinnamen continu te moeten benoemen alsof dat mij ken verrotten. Bovendien vind ik het moeilijk om Sam als een realistisch personage te zien, in veel stukken in het boek is hij 13 en spreekt als iemand die al tientallen jaren literatuur van hogere klasse leest. De zinnen zijn prachtig maar het klopt voor mij niet. Ook zijn gedrag, zeker met vrouwen, vind ik te bizar voor een dertienjarige.

Ik heb de editie gelezen waarin de laatste seksscene herschreven is wat me ook perplex liet toen ik het boek besprak met vriendinnen. Ik snap de rede, het kwam neer op een homo erotisch tintje willen toevoegen, maar vond het zelf een te vulgair stuk dat me onnodig leek voor de rest van de ontwikkelingen die volgden met vriend Ysbrand.

Zeker een aanrader want de zinnen zingen zalig zinderend - maar de technische kant liet me meermaals een wenkbrauw optrekken.

[Malou Moen · Rating 2 out of 5]

Ik voelde m niet

[Jeroen · Rating 3 out of 5]

Snel geschreven, grappige, af en toe onroerende, sexy schelmenroman van klein Marokkaans jochie, dat toegelaten wordt op het Hervormd Lyceum Zuid, bastion van rijke, witte, kak.
Tegenstelling tot de volkse en multiculti Pijp ("De Pijp is lijp") en elitaire en rijke Zuid wordt mooi uitgespeeld.
Achter alle bravoure van de hoofdpersoon gaat een grote eenzaamheid schuil: in zijn ontwikkeling kunnen ouders, broer, noch vrienden hem volgen en is hij, min of meer, op zichzelf aangewezen.

[Elin :) · Rating 3 out of 5]

3.5 sterren
Ik las dit boek dus voor school en het begin was interessant. Daarna heel saai. Maar het eindigde wel heel boeiend. Ben nu wel een beetje depressief als ik eerlijk moet zijn

[Nica Zomerdijk · Rating 4 out of 5]

De laatste keer dat ik een Nederlands boek las is alweer een hele tijd geleden. Een filmmaker die ik ontmoette via mijn werk heeft De Belofte van Pisa aanbevolen. Ik ging er razendsnel doorheen, wat een heerlijke vlotte schrijfstijl heeft Mano Bouzamour! Ik vond het af en toe wel té grof en sommige uitspraken waren naar mijn mening onrealistisch (het paste niet bij de zogenaamde leeftijd van hoofdpersonage Sam). Ondanks dat vond ik het prachtig hoe Mano Amsterdam, gebeurtenissen uit de geschiedenis en klassieke muziek in het boek heeft verwerkt.

Het verhaal speelt zich af tijdens de middelbare schooltijd van Sam (hoofdpersoon). De criminele broer van Sam wordt opgepakt wanneer Sam naar de brugklas gaat. Een uurtje voor de arrestatie doet Sam hem een belofte... hij moet en zal zijn Vwo diploma halen. Sam, of eigenlijk Samir Zafar, is het stereotype knuffelmarrokaan. Hij komt in aanraking met rijke families wanneer hij naar het Vwo gaat. Het contrast tussen de verschillende families en vooral culturen die in het boek naar voren komen is amazing. Ik vond het een tof boek. Aanrader.

[Hannie · Rating 3 out of 5]

Het is best wel een leuk boek. Maar dat het een absolute topper is, nee. Dit boek wordt naar mijn idee enorm opgehemeld. Het boek gaat over Sam (Samir), een Marokkaanse jongen die naar het vwo mag. Zijn broer, die zelf in de criminaliteit zit, wil dat Sam zijn diploma haalt. Het verhaal gaat grotendeels over de begin en het einde van Sams schooltijd. Het verhaal leest best vlot. Het beeld dat geschetst wordt van Marokkanen is het wel herkenbaar. Ik miste echter spanning. Ik kon het boek moeiteloos weg leggen. Ook had ik niet de aandrang om per se de volgende dag weer verder te lezen. Zelfs niet bij het einde. Daarnaast vond ik de hoofdstukken aan de lange kant. Vaak zo'n vijftig bladzijdes. Ik lees graag van hoofdstuk naar hoofdstuk. Nu stopte ik vaak al na een hoofdstuk, omdat ik geen tijd had om nog zo'n lang hoofdstuk te lezen. Ook vond ik het lastig om me in te leven in de hoofdpersoon. Het verhaal bleef daardoor aan de oppervlakte.

[Rosa Van]

Ik heb een tijdje geleden dit boek gelezen. Het boek gaat vooral over dat Sam zichzelf twee doelen stelt in het leven. Allereerst wil hij zijn vwo-diploma halen. Later doet hij zichzelf een tweede belofte: hij zal wraak nemen op de vriend die zijn broer heeft verraden en ervoor zorgt dat die voor zes jaar de gevangenis in verdwijnt. Er gebeuren nog veel meer dingen in het boek, waardoor het verhaal niet saai word. Zo blijf je doorlezen en zit je goed in het boek. Kortom, ik vond het boek zelf erg leuk om te lezen, ondanks dat ik niet zo van lezen hou. Het is een makkelijk boek om te lezen, wel vond ik sommige stukken in het boek heel ongeloofwaardig. Hier moet je dus een beetje door heen kijken. Later merk je dat namelijk minder en ga je er vlot door heen. Ik zou het boek ‘De toren van Pisa’ zeker aanraden om te lezen!

[Sasha · Rating 4 out of 5]

Prachtig boek over de middelbare schooltijd overleven en de vraag: wat is mijn identiteit? Bij wie hoor ik? De Marokkaanse gemeenschap, of de Nederlandse? Ondanks dat de schrijfstijl zo grof en plat was, bevatte het ook zoveel mooie diepzinnende poëtische zinnen.

Dit is waarom het geen 5 sterren zijn:
- ik voelde een soort druk dat het goed moest eindigen. Hou ik niet zo van
- Soms vond ik het iets te veel poëtisch en dure woorden enzo. Zelf vond ik de zinnen écht prachtig, maar niet realistisch om een mond van een tienerjongen te horen.

Twijfelde om het 3.5 sterren te geven, maar door het leesplezier en de mooie taal toch afgerond naar 4.

[Ha5lima · Rating 1 out of 5]

Ik heb geen idee waarom dit boek zo beroemd is geworden. Lezen wij hetzelfde boek mensen?

[Michelle]

:( vieze tienerjongens

[Hannah · Rating 3 out of 5]

3.5 stars

[Pablito · Rating 3 out of 5]

3.5⭐️

[Vivian Turriago (Turri) · Rating 4 out of 5]

Creo que uno de los pocos propósitos literarios para este año era salir de mi zona de confort (novelas juveniles, fantásticas, colombianas) y aventurarme a nuevos tipos de lectura que me forzaran a prestar más atención a los detalles.

Este libro lo encontré visitando el stand de Rey Naranjo en la FilBo, allí no encontré libros juveniles ni fantásticos por montón, pero si encontré personas que me lograron dar un genial abre bocas a este y otros cuantos libros. Como nota aparte, eso es algo que me gustó montón, gente en FilBo que vendiera libros sí, pero que también supiera cómo venderlos y a quién venderlos... ¡Gente que se le notara el amor por dar una buena experiencia al lector!

En fin, vamos al grano: La Promesa de Pisa. Un libro que muestra parte de la historia de Samir, un marroquí que vive en Holanda, claramente en un sitio que no le pertenece, un inmigrante. Vive en un barrio en extremo peligroso, sus padres no saben leer y escribir y el único ejemplo lo recibe de su hermano mayor, alguien que ha dedicado su vida al robo y otras cosas de consideración.

Samir era distinto, considerado un gay por todo el barrio y por una sencilla razón... le gustaba tocar el piano, y por esa misma razón, debía buscar mejor suerte en su vida por muy complicado que fuese. Para ello necesitaba ingresar a la última etapa escolar (algo así como un bachillerato más una preparación específica en ciertas áreas) en un sitio donde muy pocos marroquíes habían estado o, si lo estaban, eran conserjes o empleados generales.

A lo largo del libro Samir crece, a ritmo rápido y vertiginoso, también somos participes de sus primeras experiencias, como si fuéramos parte de sus amigos o simples chismosos con suerte. También observamos una critica a toda la situación que pasa un inmigrante al tener que socializar con personas nativas (holandeses) y cómo son los prejuicios hacia ambos bandos, desde la parte religiosa hasta el contexto social.

Vemos tantas cosas que a veces sencillamente desearíamos tomarnos un respiro y leer con más lentitud, aunque el libro no lo permita porque es muy, muy adictivo.

Nota adicional: el mapa que viene en el libro es una ayuda muy grande para ubicarse en los sitios y lugares que mencionan... toda una urbe de historias.

[Esther Den Held · Rating 4 out of 5]

Met zoveel gevoel geschreven, leest als een trein. Echt een mooi verhaal. Sommige stukjes net poëzie maar absoluut niet 'zweverig'.
Ik houd van verhalen over kinderen/ jongeren. Ze staan nog zo aan het begin van hun leven. De wereld ligt voor ze open, maar toch lijkt veel al bepaald. Boeiend vind ik dat.

[Fifi · Rating 2 out of 5]

“Ik speel mee of niemand speelt.” #dezinvanhetboek

[demi · Rating 3 out of 5]

snap eigenlijk helemaal niks van de storyline maar dat is mijn probleem i guess

[Sterre° · Rating 1 out of 5]

I didn't like it.

[Sedr♡books · Rating 1 out of 5]

Niet controversieel, maar dom. Heel dom

[Monerl · Rating 3 out of 5]

Niederländisch-marokkanische Migrationsgeschichte, sprachlich zu vulgär

Meine Meinung
Ich wollte dieses Buch mögen, entsprach es doch laut Klappentext genau meinem Beuteschema: Eine Geschichte eines jungen Menschen mit Migrationshintergrund, aufgrund dessen er zwischen den Stühlen sitzt, da die Heimatkultur bzw. die Kultur der Eltern und die des hineingeborenen Landes weit auseinander klaffen. Es gibt Höhen und Tiefen zu bewältigen, die ihn oftmals bis an die Grenzen bringen.

Zum Teil habe ich auch genau so eine Geschichte bekommen, die zudem auch noch sehr autobiografisch ist, denn der Autor ist in den Niederlanden geboren, hat jedoch über seine Eltern marokkanische Wurzeln. Er ist, wie sein Protagonist Samir, genannt Sam, in Amsterdam aufgewachen und muss(te) sich deswegen auch mit den typischen Vorurteilen und Klischees auseinandersetzten.

Der Autor beginnt sein Buch spannend und interessant. Sein älterer und auch recht kluger Bruder schmeißt kurz vor dem Abitur hin und wird kriminell. Die Gründe sind schmerzlich und doch auch nachvollziebar.

“Warum nehme ich dich überallhin mit? Was meinst du? Weil sich alle einen Dreck um mich geschert haben und mich niemand irgendwohin mitgenommen hat. Was ich damit sagen will, ist, dass man es leichter hinwirft, wenn einem keiner hilft.” (Buch S. 28)

Samir soll es so nicht ergehen. Sein Bruder will für ihn da sein, sein Fels, sein Ansporn, die breite Schulter sein. Samir muss ihm versprechen, auf der Eliteschule sein Abitur zu machen. Doch just danach wird der Bruder von der Polizei festgenommen und muss für sechs Jahre ins Gefängnis. Samir bleibt alleine, sein Bruder wird sein Versprechen nicht halten können.

Samirs Zerrissenheit kommt im Buch deutlich rüber. Seine analphabetischen Eltern sind ihm keine Stütze. Der berentete Vater versucht nun all die verpassten Jahre nachzuholen und sich zu kümmern. Er schmiert Samir Brote, backt Kekse und versucht ihn auf den gläubigen muslimischen Weg zu führen, fordert ihn zum Beten und zum Gebet in der Moschee auf. Doch Samir glaubt nicht an diesen Gott seiner kulturellen Herkunft. Er ist mehr Niederländer als seine Eltern sich für ihn wünschen.

Doch leider gibt der Autor Samir und anderen Charakteren eine sehr vulgäre Sprache. An ihr habe ich mich wirklich sehr gestoßen. Was mich in einem Film überhaupt nicht stören würde, war mir hier schriftlich einfach zu viel.

Samir ist jung. Wir erleben ihn im Alter von 11 bis 19, da sprechen Jugendliche und junge Erwachsene im Kiez oder in De Pijp, einem Ortsteil von Amsterdam, wahrscheinlich so oder so ähnlich, doch ich lese sowas nicht unbedingt gerne.

Neben der vulgären Sprache begleiten wir Sam durch seine Liebesirrungen und -wirrungen und auch da ist mir die eine oder andere Sexszene zu viel. Vielleicht musst das in einem Coming of Age – Roman so sein, ich jedoch brauche es nicht. So reduziert sich die Geschichte des musisch begabten Sam, der klassische Musik liebt und Klavier außergewöhlich gut spielen kann auf Gewalt, Sex und Frauen-Eroberungs-Gehabe.

Dass Mano Bouzamour mit seinem Buch bei der muslimischen Gemeinde aneckte, ist für mich auch nachvollziehbar, da er seinen Protagonisten alles aussprechen lässt, was und wie er so über Gott und Religion denkt.

Das Debüt des in 2013 noch sehr jugen Schriftstellers kam in den Niederlanden sehr gut an. Bühnen- und Filmrechte waren in 2017 schon verkauft, das Buch damals bereits in der 7. Auflage. (siehe Ö1 vom 08.04.2017)


Fazit
Inhaltlich ein spannendes Buch mit vielen Themen, die für viele Menschen mit Migrationshintergrund große Bedeutung haben: Sich finden, sich abgrenzen, Definitionen und Ziele für die Zukunft abstecken, erwachsen werden, wenn die Gesellschaft und das Elternhaus von unterschiedlichen Seiten an einem zerren. Doch ich persönlich konnte mich mit der Umsetzung der Themen nicht ganz so gut anfreunden. Sehr schade, denn trotz der Schwere an einigen Stellen gab es auch Vieles, über das ich lächeln musste. Und die Verbundenheit zu Anne Frank teile ich micht Mano Bouzamour wie auch mit Samir, genannt Sam.

[Julie Mestdagh · Rating 4 out of 5]

Bijzonder onder de indruk. In "De belofte van Pisa" vecht jonge Sam, zoon van Marokkaanse immigranten in Nederland, voor zijn toekomst en tegen zijn omgeving. Met ouders die niet kunnen lezen en na al die jaren amper een woord Nederlands spreken, een broer die op straat rondhangt en zich in criminele sferen begeeft en een dito vriendenkring is het niet evident voor Sam om zijn droom aan zichzelf, en de belofte aan zijn broer waar te maken : zijn diploma halen , als eerste ooit in de familie. Het is balanceren op een losse draad, waarbij enerzijds de wil om iets van het leven te maken en iets met zijn muzikale talenten te doen anderzijds de hele tijd op de proef gesteld worden door de lokroep van mooie meisjes, wilde feestjes en de criminele bendes. Eerder een jeugdroman, eigenlijk, maar door de schitterende vertelkunst van Bouzamour, de fantastische dialogen en de toch wel onverwachte wendingen ook een boek dat bij deze bijna veertiger bijzonder in de smaak is gevallen. Een aanrader.

[Babiche · Rating 3 out of 5]

Ik heb heel erg moeten lachen om de gesprekken tussen Ys en Sam. Leuk ook deze compleet verschillende karakters die dan vrienden worden. Ook de moeder van Ys, Iris, zag ik helemaal voor mij. Haar uitspraken vind ik geweldig! Ik ben niet bekend met de cultuur uit het boek, maar ik vond de broederliefde (de 'drie musketiers') in ieder geval heel bijzonder.

[Trees · Rating 3 out of 5]

Prettig te lezen, vlotte stijl. Voor een jeugdboek vond ik er wel erg veel geweld, grof taalgebruik en sex in voorkomen.

[Joost van Hoek · Rating 3 out of 5]

Het verhaal is fijn, maar het blijft me te veel een feelgoodnovel. Alles lijkt goed te moeten aflopen. Bouzamour schrijft grappig, maar niet altijd even scherp en precies.

[lysannavz · Rating 3 out of 5]

3,5

[Nikki Boers · Rating 3 out of 5]

was een prima boek voor nederlands

[Dani · Rating 3 out of 5]

Sommige stukjes waren wel leuk maar het was raar aangezien er graphic werd uitgelegd hoe hij haar in haar kut ging neuken op een bösendorfer piano/vleugel en haar met zijn hele hand ging vingeren